အပျိုပေါက်မလေး

တကယ်တော့အလိုးခံရန် ဘယ်လိုအနေ အထားမျိုးနေပေးရမည်ကို မေးလိုသည်။ မမေးတတ်သလို နူတ်လည်းမရဲသေးသည်မို့ ပြောတတ်သလောက်သာပြောလိုက်သည်။ “ပက်လက်အိပ်..ပေါင်ကားထား” ခိုင်ကြူသင်းသည်မွှေ့ယာလေးပေါ်ပက်လက်အိပ်ချလိုက်သည်။ “ပေါင်ကိုစင်းပြီးကားမထားနဲ့လေ..။ ဒူးနှစ်ဖက်ထောင်ပြီးကားပေးထား.” “ဒီလိုမျိုးလား” “ဟုတ်တယ်” မိမိအပေါ် တက်ကာလုပ်တော့မည်ဟုတွေးကာ ခိုင်ကြူသင်းမျက်စေ့စုံမှိတ် ထားသည်။ မျက်နှာသာမက တစ်ကိုယ်လုံးပင် သွေးရောင်လျှမ်းကာ ရဲတွတ်နီမြန်းနေ သည်။ ကိုစိုးနောင်က ကောင်မလေး၏နိူ့နှစ်လုံးကို ခပ်တင်းတင်းဆုပ်ကိုင်ဆွဲနယ် ညှစ်သည်။ နိူ့သီးခေါင်းနှစ်ခုကို တစ်လှည့်စီခပ်ကြမ်းကြမ်းကုန်းစို့သည်။ ထို့နောက် ရှပ်ဟိုက်သော၀မ်းပျဉ်သားတစ်လျှောက် လျှာလေးနှင့်တို့လိုက်၊ နူတ်ခမ်းများနှင့်ခပ်ဖိဖိ စုတ်ပေးလိုက်လုပ်ရင်း အောက်သို့ရွေ့ဆင်းသည်။ ခိုင်ကြူသင်း တုန်တခိုက်ခိုက်နှင့် တဟင်းဟင်းဖြစ်နေသည်။ “လုပ်ပါဦးလေးရဲ့..လုပ်ပါတော့..အမလေးနော်..အိုးအမေ့.. ယားတယ်ဦးလေး ရဲ့..ယားတယ်..ကြည့်ပါလား..လုပ်ပါလို့ဆိုနေမှ..အဟင့်ဟင့်” ကိုစိုးနောင်သည် ချက်နက်နက်လေးထဲ လျှာထိုးမွှေကာတစ်ချက်ကလိလိုက် သေးသည်။ အောက်သို့ပို၍လျှောကျသွားကာနောက်ဆုံးတွင် ခိုင်ကြူသင်းပေါင်ကြား ခေါင်းရောက်သွားလေသည်။ “ဟာ..ဦးလေး..အဲဒါမလုပ်ပါနဲ့။ မကောင်းပါဘူး။ ငရဲကြီးလိမ့်မယ်..ဟာ.. မလုပ်ပါနဲ့ဆို..အီး.” မိမိစောက်ပတ်ကိုရက်ပေးတော့မှသိသည်နှင့် ခိုင်ကြူသင်း အမောတကော တောင်းပန်သည်။ မိမိထက်အသက်များစွာကြီးသော ယောက်ျားကြီးတစ်ယောက်က မိမိ စောက်ပတ်အား ကုန်းရက်ပေးမှာကို အတော်လေးလည်းအားနာသည်။ မလုပ်သင့်ဟု လည်းထင်သည်။ သို့သော် စောက်ပတ်ပေါ်ကိုစိုးနောင်၏ပါးစပ်ထိကပ်မိတာ၊ လျှာနှင့်ထိုးရက်ခြင်းခံလိုက်ရသည် နှင့် တစ်ကိုယ်လုံးဓါတ်လိုက်ခံလိုက်ရသလိုထိုးထိုးတွန့်တွန့် ဖြစ်လျှက် ပြောမပြတတ်သော အတွေ့ထူးတွင် ယစ်မူးသွားသည်။ ငြင်းဆန်တောင်းပန် နေသည့်စကားများနှင့်တဆက်တည်းဆိုသလိုမှာပင် ရမက်ပြင်းပြမှုမှ ပွင့်အံထွက်လာ သောရေရွတ်မြည်တမ်းသံများ ပေါ်လာသည်။ ကိုစိုးနောင်ကလည်း ပါကင်ပိတ်အပျို စစ်စစ်စောက်ပတ်နုနုသစ်သစ်လေးကို အားရပါးရရက်ပေး စုပ်ပေး နေသည်။ သူ့အနေဖြင့် မိန်းမစောက်ပတ်ရက်ဖူးသော်လည်း ဆယ်ကျောက်သက်အရွယ် ကလေးသာသာ စောက်ပတ်ကိုတော့ ယခုပထမဆုံး ရက်ပေးခြင်းဖြစ်သည်။ စွဲမက်ကျေနပ်နေသည်။ သဘောအကျကြီးကျနေသည်။ “အားပါးပါး..ဦးလေးရဲ့.. ဘယ်လိုလုပ်နေတာလဲ.. လိုးပါတော့ဦးလေးရဲ့.. သမီးကိုတက်လိုးပါတော့..သမီးမနေနိူင်တော့ဘူး” စောက်ပတ်ရက်ခံရမှုကြောင့် ကာမစိတ်တွေ တဟုန်ထိုးနိူးကြွပြင်းထန်လာ သော အပျိုပေါက်လေး ၏နူတ်ဖျားမှ တစ်တစ်ခွခွစကားတွေပြောထွက်လာသည်။ ဒါက လည်း သိစိတ်ကင်းမဲ့လျှက် အရှက်အကြောက်ကုန်အောင်ပင် ရွ လာ ထ လာ သည့် သဘောလက္ခဏာပင်။ ကိုစိုးနောင်လိုချင်သောအနေအထားသို့ ရောက်လာလေပြီ။ သည်ကောင်မလေး သည်လိုအရမ်းစိတ်ထ ကြွလာမည့်အချိန်ကို သူကစိတ်ရှည်ရှည် စောင့်နေခဲ့သည်မဟုတ်ပါလား။ စိတ်ထနေသောမိန်းမကို ဘယ်လောက်ကြမ်းကြမ်း လိုးလိုးစွဲမက်လိုလားစွာခံသည်သာဖြစ်ကြောင်းကို ကိုစိုးနောင်နားလည်ထားသည်။ သူ့ လီးကလည်း သာမာန်ထက်များစွာ ကြီးမားတုတ်ခိုင်ပေရာ သည်လိုအရမ်းယားနေ ထန်နေအောင်လုပ်မထားလျှင် ယခုမှပါကင်ဖွင့်အလိုးခံရမည့်အပျိုပေါက်လေး နာကြင် ကာလန့်သွားနိူင်သည်။ လိုးတာကိုလည်း တစ်ခါတည်းကြောက်သွားသည်အထိပင်ဖြစ် နိူင်သည်။ ဒါမျိုးဖြစ်သွားပါကနောက်နောင်စားလမ်းလည်းပိတ်သွားမည်။အပျိုပေါက် လေးကိုအပြတ်ခိုက်အောင် လုပ်နိူင်ရင်တော့အစရှိအနောင်နောင် ကောင်းမှန်းသိ သာအိ တစိုစို ဆိုသလို နောင်လည်းဆက်၍လိုးနေဆော်နေဖို့ လမ်းကောင်းကောင်း ပွင့်နိူင်သည် မဟုတ်ပါလား။ ကိုစိုးနောင်က ခိုင်ကြူသင်း၏ပေါင်ကြားမှ မျက်နှာခွါသည်။ ပြီးတော့ ကောင်မလေးကို တက်ခွသည်။ 

“သမီးကိုလိုးတော့မယ်မဟုတ်လားဟင်..လိုးပါတော့နော်..” အရမ်းကိုထကြွနေသော ခိုင်ကြူသင်းသည် မရှက်မကြောက်ပင် ပြောလျှက် ကိုစိုးနောင်၏မတ်တောင်နေသော လီးချောင်းကြီးကိုပင် လက်ဖြင့်လှမ်းကိုင်ယူကာ သူမ ၏စောက်ပတ်အ၀တွင် တေ့ကပ်ပေးသည်။ ဒါကလည်း မိန်းမတို့၏ သဘာ၀ပင်။ အိုက်တင်တွေမည်မျှခံ၍ ဣနြေ္ဒတွေဘယ်လိုထိန်းနေကြပါစေ။ တဏှာရမက်ကြွတက် လာအောင် ကျကျနနနိူးဆွပေးနိူင်လျှင် အရည်ပျော်ကျလျှက် အရှက်အကြောက်တွေ ဘေးချိတ်။ ဣနြေ္ဒသိက္ခာတွေခဝါချကာ အရမ်းကိုရဲတင်းလာတတ်ကြမြဲပင်။ “သမီးရဲ့စောက်ပတ်အခေါင်း၀မှာ လီးထိပ်ကို သေသေချာချာတေ့ပေးထား နော်.. အပေါက်ချော်မသွားစေနဲ့” “ဟုတ်ကဲ့ဦးလေး..ဟုတ်” လီးကို စောက်ခေါင်းပေါက်၀တွင် သေသေချာချာကို တေ့ကပ်ပေးသည်။ ပါကင်ပိတ် စောက်ခေါင်းပေါက်ကျဉ်းကျဉ်းလေး၏အ၀တွင် လီးထိပ်ဒစ်ဖူးကြီးသည် အသေအချာကို တေ့ကပ်မိသည်။ ထောက်မိသည်။ လီးနှင့်စောက်ပတ်တို့ ထိတွေ့မှုမှ ရှိန်းမြမြအရသာကို နှစ်ယောက်လုံးခံစားရသည်။ “တေ့မိပြီလား.” “အင်း.” “သမီးစောက်ပတ်ထဲလီးထိုးသွင်းမယ်နော်” “အင်း.” ကိုစိုးနောင်သည် အသာဖိချသည်။ ပါကင်ပိတ်အပျိုစစ်စစ် စောက်ခေါင်း ပေါက်လေးကကျဉ်းလှပြီး လီးကကြီးမားတုတ်ခိုင် လှပေရာ ဖိမိသော်လည်း မ၀င်။ သို့သော် စောက်ခေါင်းဝလေးချိုင့်အိနေအောင် ထိုးဖိမိသောအတွေ့ကတော့ အတော် ကောင်းသည်။ ကောင်မလေးတုန်တခိုက်ခိုက်ဖြစ်သလို ကိုစိုးနောင်လည်း အသက်ရှု ပြင်းလာသည်။ “နာလားသမီး” “ဟင့်အင်” လီးကစောက်ပတ်ထဲမ၀င်။စောက်ခေါင်းအ၀တွင် ဖိရုံသာဖိမိနေရာ ကောင်မလေးမှာ နာကြင်မှုမရှိသေး။ “ဆက်ထိုးသွင်းရမလား” ကိုစိုးနောင်မေးပုံက စောက်ပတ်ထဲ လီးအတော်အတန်၀င်ပြီးသလို အမေးမျိုး ဖြစ်သည်။ “အင်း..သွင်းလေ” ကိုစိုးနောင်က အားထည့်ပြီး ဖိထိုးသည်။ နှစ်လက်မသာသာရှည်သော လီးဒစ်ကြီး၏ထိပ်ဖျားပိုင်းက စောက်ခေါင်းပေါက်ကျဉ်းကျဉ်းလေးထဲ မြုပ်၀င်သည်။ ဒစ်တွင်ဖုံးထားသောအရေပြားကတော့နောက်သို့လန်၍ရစ်ကျလာသည်။ “အား..မား..နာလိုက်တာ..အမလေး..အား..အား.” လီးဒစ်ထိပ်ဖူးပိုင်း တကယ်ထိုး၀င်လာသောအခါ စောက်ခေါင်းပေါက်၀တွင် တစ်ဆို့ဆို့ဖြစ်လျှက် ကျိန်းစပ်နာကြင်သည်။ ကောင်မလေးမျက်နှာရှံ့မဲ့ကာ ညီးရှာသည်။ လီးကိုင်ထားသောလက်လည်းဖယ်လွှတ်ကာ ကိုစိုးနောင်၏ရင်ဘတ်ကို ဆီးတွန်းလိုက် ရှာသည်။ “နာသွားလို့လားသမီး” လီးဒစ်ကအဆုံးမ၀င်။ ထိပ်ဖျားပိုင်းသာ၀င်လျှက်တစ်နေရာ ကိုစိုးနောင်မှာ ၀င်နေပြီးသော ထိပ်ဖူးပိုင်း ပြန်ထွက်မလာစေရန် တောင့်၍ကြိုးစားကာထိန်းထားရသည်။ “ကျိန်းစပ်ပြီးအောင့်သလိုလိုကြီး..ဦးလေးရာ.” အပျိုပေါက်လေးအောင့်၍ ကျိန်းစပ်နာကြင်နေမှန်းသိသော်လည်း မညှာတာ နိူင်ဘဲ ဖင်ပြောင်ကြီးရှုံ့သွားအောင်ပင် ကိုစိုးနောင်က ထပ်မံဖိထိုးသင်းသည်။ “ဗျစ်..ဘုဘွပ်” လီးဒစ်ကြီးတစ်ခုလုံးစောက်ခေါင်းကျဉ်းလေးထဲသို့ မြုပ်၀င်သွားသည်။တင်း ကြပ်စီးပိုင်မှုကတော့အပြည့်အ၀ပင်။ “အားအား..မရဘူးထင်တယ် ဦးလေး။ ဆက်သွင်းလို့ဖြစ်ပါ့မလား..အရမ်း နာတယ်.. ဟင့်ဟင့်ဟင့်” ခိုင်ကြူသင်းမှာ မျက်ရည်လေးတွေယိုစီးကျလာလျှက် ရှိုက်သံလေးနှော၍ ပြောရှာသည်။ “သမီးစောက်ပတ်က အခုမှစလီးအသွင်းခံရတာမို့ အထာမကျသေးပဲနာတာ ပါ။ လီးအကုန်၀င်အောင်သွင်းပြီးလို့အထာကျသွားရင် နာတာပျောက်ပြီးအရမ်းကောင်း လာမှာ။ ခဏတော့အောင့်ခံကွာ.. ဟုတ်လား.. ခိုင်ကြူသင်းကလိမ်မာပါတယ်နော်.” ကိုစိုးနောင်က အပျိုပေါက်လေး၏ပါးပြင်ပေါ် နှာခေါင်းဖိကပ်ကာ အသာနမ်း ရင်းချော့သည်။ လီးကိုလည်းဆက်၍ ဖိထိုးချသည်။ ဒစ်၀င်နေလေသည်မို့ဖိလိုက်သည် နှင့်လီးက တစ်လက်မခန့် ထပ်၍ ထစ်ကာ၀င်သည်။ လီးပို၀င်လာသလိုစောက်ခေါင်း၀ သည်လည်းပို၍ပြဲအာလာသည်။ စောက်ခေါင်းထဲတွင်ပို၍ကြပ်သိပ်သွားသည်။ “ဗျစ်ဗျစ်.ဘုအောင်မယ်လေး.. နာလိုက်တာ။ သမီးဟာလေးကွဲသွားပြီထင်ပါ ရဲ့..သိပ်နာတာပဲ..ဟင့်” ခိုင်ကြူသင်းကော့တက်လာပြီးညည်းညူနေရရှာလေသည်..။ “မကွဲပါဘူးသမီးရ၊ လီးသွင်းတာနဲ့ စောက်ပတ်ကွဲတယ်ဆိုတာထုံးစံမရှိဘူး.. မှတ်ထား.” “အရမ်းနာနေတယ်..ဦးလေးရယ်.” “ခဏလေးပါ..ခဏလေး.” ကိုစိုးနောင်ကဖိ၍ချပြန်သည်။ လီးက တစ်၍၀င်သည်။ “အား..သွင်းပြန်ပြီ.. သမီးကို သနားပါအုန်း..ဦးလေးရဲ့.. နာလို့ပါရှင့်.. နာလွန်းလို့ပါ.” လီးဒစ်ဖူးသည် စောက်ခေါင်းပေါက်တွင် ခုံးအုပ်နေသောအပျိုအမှေးပါးကို သွားထိထောက်မိသည်။ ကိုစိုးနောင်အရမ်းသဘောကျကာ လီးကိုအသွင်းရပ်သည်။ လီးထိပ်နှင့်အပျိုအမှေးပါးထိနေမှုကို သေသေချာချာခံစားအရသာယူသည်။ လီးသည် တစ်၀က်မရှိတရှိ။ (၃)လက်မကျော်ကျော်လောက် စောက်ပတ်ထဲ၀င်နေသည်။ (၃)လက်မ လောက်တော့ အပြင်တွင်ကျန်နေသေးသည်။ ကိုစိုးနောင်၏လီးက(၆)လက်မကျော် ရှည်သည်။ လီးအသွင်းရပ်ထားသည်မို့ခိုင်ကြူသင်းမှာ အနာသက်သာသလိုဖြစ်သွား သည်။ ၀င်နေသမျှသောလီးအပိုင်းကတော့ ပါကင်ပိတ်စောက်ပတ်လေးထဲတွင်ဆို့နစ် ပြည့်သိပ်စွာရှိနေသည်။ ကျိန်းစပ်စပ်နာကြင်ကြင်အောင့်တောင့်တောင့် ဝေဒနာဒဏ်ကို တော့ အပျိုပေါက်လေးခိုင်ကြူသင်းခံစားနေရသည်။ ကိုစိုးနောင်က ၀င်နေသောလီးကို အသာဆွဲထုတ်ပြန်သွင်းလုပ်၍ညှောင့်နေသည်။ နို့သီးများကိုကုန်းစို့လိုက်၊ပါးစပ်လေးနမ်းလိုက်၊ လည်တိုင်လေးစုပ်ပေး ရက်ပေး လိုက်၊စောက်စေ့ကိုဖိပွတ်လိုက်လည်းလုပ်ပေးနေသေးသည်။ အပျိုအမှေးမပေါက်သေးပဲ လီးကလည်းအဆုံး၀င်မလာသေးသည့်တိုင် လီးထိပ်ထက်ပိုင်း (၄)လက်မကျော်ကျော် လောက်ကို ဆွဲထုတ်ပြန်သွင်းလှုပ်ရှားညောင့်နေမှုကြောင့် ခိုင်ကြူသင်း လီးအရသာကို တော့ခံစားနေရသည်။ ထိုအရသာက အပျိုပေါက်လေး၏ဆူဖြိုးစသွေးသားတို့ကို နိူးထ အောင်လှုံ့ဆော်နေကြသည်။ သွေးသားတွေဆူပွက်လာသည်။ သည်ထက်ပိုကြမ်းရှပြင်း ထန်သောခံစားမှုကို တမ်းတလာသည်။ ရမက်ပြင်းလာသောအမျိုးသမီးတွေလုပ်လေ့ရှိ သည့်ထုံးစံအတိုင်း ခိုင်ကြူသင်းသည် အောက်မှနေ၍ ဖင်လေးကိုကော့ပင်လှုပ်တင်ပေး သည်။ စိတ်အရမ်းထနေသည်မို့ ဖင်အကော့ကြမ်းသည်။ ထို့ပြင် မိန်းမသဘာ၀အရ သာပြုခြင်းမို့ သည်အလုပ်မျိုးတွင် မကျွမ်းကျင်။ အရှိန်မထိန်းတတ်။ ကောင်မလေး၏ တင်ပါးသည်မွှေ့ယာမှ တတောင်သာသာလောက်ကိုမြောက်ကြွတက်သည်။ ဖင်ကော့ပင့် တင်ပေးလိုက်ခြင်းသည် စောက်ပတ်ကိုဖြဲကာ ပင့်ပေးသည့်သဘောလည်း ဖြစ်သည်။ တိုက်ဆိုင်ချင်တော့ ခိုင်ကြူသင်းကဖင်အကော့တွင် ကိုစိုးနောင်ကလည်း စောက်ပတ်ထဲ ၀င်နေသောလီးကြီးကို ဒစ်အရင်းပိုင်းနားပြုထွက်လာသည်အထိ ဆွဲထုတ်အပြီးအသာ ပြန်၍ညောင့်သွင်းလိုက်သည်နှင့် တိုက်ဆိုင်နေသည်။ လီးကအသွင်းတင်ပါးကအကော့၊ တကယ့်ကိုအချိန်ကိုက်ပင်။ ကိုစိုးနောင်ကတော့ လီးကို ၀င်နေသလောက်သာ ချိန်သွင်းလိုက်ခြင်းဖြစ် သည်။ သို့သော်ကောင်မလေး၏ကော့ပင့်တင်မှုက ကြမ်းလေရာလီးကြီးသည်တရှိန်ထိုး ဆိုသလိုစောက်ပတ်ထဲ၀င်သည်။ လီးပင်ပူကနဲဖြစ်၏။ လီးဒစ်ထိပ်ဖူးသည်အပျိုအမှေး ပါးကို ရက်ရက်ရောရောပင်ထိုးဖေါက်ပစ်လိုက်သည်။ ကိုစိုးနောင်အနေဖြင့် လီးထိပ်အဖျားပိုင်းတွင် ခပ်တင်းတင်းထိတွေ့မှုကိုခံစား ရသည်။ ပြီးတော့ တစ်စုံတစ်ရာသောအရာကို ထိုးဖေါက်စုတ်ဖြဲပစ်လိုက်သည်ကိုကြက်သီးတွေ ဖျန်းကနဲ ထသွားအောင် ခံစားလိုက်ရသည်။ စုတ်ပြတ်ထွက်လာသောအပျို မှေးအပိုင်းအစတစ်ခုက လီးဒစ်ဖျားတွင်ကပ်ပါလာသည်။ အပျိုမှေးပေါက်ပြဲစုတ်ပြတ် သွားမှုကြောင့် ယိုစီးထွက်လာသော သွေးရည်ပူနွေးနွေးများက လီးတန်လုံးပတ်ကို ပက်ဖျန်းသလိုဖြစ်နေသည်။ “အား..ကောင်း..အု..အု..အားပါးပါး” ကိုစိုးနောင်ကြိတ်ကာရေရွတ်မိရသည်အထိ အရသာတွေ့သွားသည်။ “အား..နာလိုက်တာ.. သေပြီ..အထဲမှာ စုတ်ပြတ်ကုန်ပြီထင်ပါတယ် ..သေတော့မှာပဲ.. အားအား” အပျိုအမှေးပါးစုတ်ပြတ်မှု၏ ပြင်းပြသောဝေဒနာဒဏ်ကို ခိုင်ကြူသင်း မချိ မဆန့်ခံလိုက်ရသည်။ အာခေါင်ခြစ်၍ ငယ်သံပါအောင်အော်မိသည်။ ကိုစိုးနောင်၏ အိမ်မှာသိးသန့်ခြံ၀န်းအစွန်တွင်ရှိသည့်အပြင် ယခုလိုနေ့ခင်းပိုင်းတွင် လူသိပ်မရှိလှပဲ ရှိသမျှသော လူအနည်းငယ်ကလည်း တရေးတမောအိပ်စက်နေကြ၍သာ တော်တော့ သည်။

ရပ်ကွက်ထဲတွင်သာဆိုက ကောင်မလေးအော်သံကိုအခြားသူတွေ ကြားကုန်ကြ ကာ အရှုပ်အထွေးတွေဖြစ်သွားနိူင်သည်။ အောင့်၍အလွန်နာသောကြောင့် အပျိုပေါက်လေးသည် ကော့ပင့်တင်ထား သောဖင်လေးကိုအာက်သို့အမြန်ပြန်ချသည်။ သည်နေရာတွင် ကိုစိုးနောင်သာမလျှင် ဘူးဆိုလျှင် တင်ပါးဆုံပြန်ကျသွားသည်နှင့် စောက်ပတ်ထဲတိုး၀င်နေသောလီးသည် လည်း ကျွတ်ထွက်သွားပေမည်။ ကိုစိုးနောင်သည် ကာမစပ်ယှက်မှုတွင်အတော် ဖျံကျသည်မို့ ခိုင်ကြူသင်း၏ ကော့ပင့်ကြွတင်ထားသောတင်ပါးလေး အောက်သို့ကျသွားသည်နှင့် သူကလည်း အလိုက်သင့်ပင်ထိုးဖိ၍ကပ်လိုက်သည်။ သည်တော့စောက်ပတ်ထဲ၀င်နေသောလီးသည် ကျွတ်မထွက်။ တစ်လစ်ကြီးရှိမြဲရှိသည်။ အပျိုပေါက်လေး၏ဖင်လေးမွှေ့ယာပေါ်ပြန်ကျ သွားသည်နှင့် အပေါ်မှတပ်လျက်ရှိနေသော ကိုစိုးနောင်က သူ့ဖင်ပြောင်ကြီးကိုတစ်ချက် ဆတ်ကနဲလှုပ်၍ ဖိတွန်းသည်။ ထိုအခါ တစ်လစ်ကြီးဖြစ်နေသောလီးချောင်းကြီး၏ ကျန်နေသေးသော အရင်းပိုင်း နှစ်လက်မလောက်က ပါကင်ပွင့်သွားပြီးကာစဖြစ်သော စောက်ခေါင်းပေါက်လေးထဲသို့ထပ်၍ တိုး၀င်သည်။ စောက်မွှေးမပေါက်သေးသောအပျိုမလေး၏ ဆီးစပ်ပြောင်ပြောင်ချောချောလေးနှင့် လီးမွှေးလိမ်ကောက်ကောက်တွေထူထပ် စွာပေါက်နေသော ကိုစိုးနောင်၏ဆီးစပ်တို့ပိပြားသွားအောင် ဖိမိကပ်မိသည်။ “အား..အား..ကြမ်းလှချည်လားဦးလေးရဲ့။ နာလိုက်တာ။ ဒီလိုအရမ်းကြမ်း ရင်သမီးသေလိမ့်မယ်။ သိလား။ နည်းနည်းပါးပါးများ ညှာတာပါအုန်းဦးလေးရယ်.. နာတယ်..နာတယ်နာတယ်..သေတော့မှာပဲ” ခိုင်ကြူသင်းငိုယိုညီးတွားသည်။ သူမ၏လက်ကလေးနှစ်ဖက်ကတော့ ကိုစိုး နောင်ကျောကုန်းကို သိုင်းဖက်ထားသည်။ ကြီးမားလှသောလီးကြီး အဆုံးထိုးသွင်းမှု ကြောင့်အရမ်းနာနေသလို စောက်ပတ်ထဲတွင် မာကြောတုတ်ခိုင်သောလီးကြီး အဆုံး တိုး ၀င်နေမှု၏အရသာကလည်း အပြတ်ညိမ့်အောင်ခံစားနေရသည်။ ယခုလောလောဆယ် တွင် နာကြင်မှုဘက်သို့စိတ်ကရောက်နေသောကြောင့် ကာမအရသာကိုမခံစားနိူင်သေး ပါ။ သို့သော်ကောင်မလေး၏သွေးသားတွေကတော့ ထိုလီး၏အရသာကို တုန့်ပြန်ခံစားရ လျှက်နိူးထနေလေရာ ထိုနိူးထမှု၏စေ့ဆော်ချက်ဖြင့် သူမကိုလိုးနေသောကိုစိုးနောင်၏ ကျောပြင်ကိုသူမ၏လက်ကလေးများဖြင့် သိုင်းဖက်မိခြင်းပင်။ ကိုစိုးနောင်သည် ၀င်နေသောလီးချောင်းကြီး၏အရင်းပိုင်း လက်မ၀က်သာ သာလောက်သာထွက်လာစေလျှက် ဖင်တလှုပ်လှုပ်ဖြင့် ဖိ၍ဖိ၍ညောင့်ပေးသည်။ ဆောင့် လိုးခြင်းမဟုတ်သည့်တိုင် စောက်ပတ်ထဲအဆုံး၀င်နေသလိုဖြစ်နေသော လီးချောင်းကြီး က စောက်ခေါင်း အတွင်းသားများနှင့်တသိမ့်သိမ့်လေးပွတ်တိုက်နေရာ ခိုင်ကြူသင်း ခမျာ တညိမ့်ညိမ့် အရသာတွေ့စပြုလာသည်။ လန့်ကြောက်သလိုရှိနေသည့် စိတ်တို့ လည်းပျောက်သွားပြီ။ သည်ကိစ္စများကိုအတွေးဖြင့်သာ စမ်းတဝါးဝါးရှိနေခဲ့သော အပျိုပေါက်မနူး မနပ်လေးအဖြစ်မှ လောကစည်းစိမ် ကာမအရသာကို လက်တွေ့ရရှိခံစားတတ်သော မိန်းကလေးတစ်ယောက် အသွင်သို့လည်းပြောင်းလာလေပြီ။ သည်လိုမျိုးရင်ဖိုမောဟိုက် တုန်တခိုက်ခိုက် ဖြစ်စေလောက်သည့် အရသာတွေပေးသော လီးကြီး ကိုလည်း စွဲမက် နှစ်သက် သဘောကျ သွားလေပြီ။ “ဘယ်လိုလဲခိုင်ကြူသင်း..နာသေးလား” ပါကင်ပွင့်သွားပြီဖြစ်သောအပျိုပေါက်လေး အရသာတွေ့လာပြီကိုရိပ်မိသော ကိုစိုးနောင်ကမေးသည်။ “ဟင့်အင်း..မနာတော့ဘူး” “ကောင်းလာပြီမဟုတ်လား.” “အင်း.” “ဆက်လိုးပေးရမလား..လီးကိုထုတ်ပြီးအလိုးရပ်လိုက်ရမလား” “ဟင့်..ကြည့်ပါလား..ဦးလေးနော်။သမီးကိုမစနဲ့” “အကောင်းမေးတာပါ။ စောစောက ဆက်မသွင်းပါနဲ့ ဘာညာပြောထားတာ ကြားမိသလားလို့.” “အဲဒီတုန်းကအရမ်းနာတာကိုး..ပြောမိတာပေါ့” “အခုကျတော့ကော” “ကျွတ်..ဦးလေးကွာ.. ဘာတွေမေးနေတာလဲ.. လုပ်မှာလုပ်တာမဟုတ်ဘူး.. တကယ်ပါပဲ.” “ဦးလိုးပေးတာခံလို့ကောင်းနေပြီပေါ့” “ဟုတ်” “ဆောင့်လိုးမယ်နော်” “အင်း” “ဘွပ်..အားကျွတ်ကျွတ်” “နာလာပြန်ပြီလား.” “ရပါတယ်..လုပ်ပါ.” “ဘွပ်ဘုဘု..အားပါးပါး..အား” “သမီးကိုလိုးရတာသိပ်ကောင်းတာပဲ” “သွားပါ..အပိုတွေ..ဘွပ်..အင့်” “တကယ်ပြောတာပါ.” “ဘွပ်..ဟင့်..မမသီတာကိုလိုးရတာလောက်ကောင်းရဲ့လား” “ဒါတော့ဘယ်ပြောလို့ရမှာလဲ။ သီတာကလိုးရည်ဝြပီးသားစောက်ပတ်၊သမီး က ပါကင်ပိတ်စောက်ပတ်။ သူ့အခြေအနေနဲ့သူ၊သပ်သပ်စီပဲ” “ဦးလေးကတော့ကြံကြံဖန်ဖန်ပြောရော့မယ်” “ဟုတ်တယ်လေ။သီတာကသမီးလည်းသိတဲ့အတိုင်း၊ သူ့လင်သင်္ဘောသားရှိ တုန်းက အပြတ်လိုးထားပြီးသား။ သူ့လင်သေပြီးသွားတော့လည်းသူကအထာကြည်တဲ့ ဘဲတွေနဲ့ကြိုက်ကုန်းလုပ်နေတာ။ သူ့စောက်ပတ်ထဲ လီးဘယ်နှစ်ချောင်းတောင်၀င်ပြီးပြီ လဲမပြောတတ်ဘူး” “ဦးလေးရဲ့ဟာကြီးလည်းပါမှာပေါ့ ခစ်ခစ်ခစ်” “သမီးကတော့ လီးဝေးလို့ လက်ချောင်းတောင်မထိုးသွင်းရသေးတဲ့ နုနုထွတ်ထွတ် စောက်ပတ်လေး” “ဒီဥစ္စာဒီဥစ္စာပဲဟာ။ ဘာများကွာခြားတာမှတ်လို့” “အမလေး၊ကွာပဲလား။သိပ်ကွာတာ၊ လိုးရည်ဝနေတဲ့စောက်ပတ်က ချောင် တယ်။ပြဲတယ်။ ပါကင်ပိတ်စောက်ပတ်ကကျဉ်းတယ်ကြပ်တယ်” “ဟို..သွင်းပြီးရင်တော့ကျယ်သွား ချောင်သွားတာပဲမဟုတ်လား” “မဟုတ်ဘူး၊ လီးအ၀င်များပြီး အလိုးခံအကြိမ်လည်း မနည်းတော့မှ ချောင်သွားတာ။ သမီးစောက်ပတ်လေးဆိုရင် နောက်ထပ်အကြိမ်တစ်ထောင်လောက်လိုး ပြီးမှနည်းနည်းချောင်သွားမှာ.” “သွားပါ..မဟုတ်တရုတ်တွေ.” “တကယ်ပြောတာပါသမီးရ။ မယုံရင်လက်တွေ့စောင့်ကြည့်” “တတ်တယ်.. လက်တွေ့သိရအောင် သူလုပ်တာ အကြိမ်တစ်ထောင်ခံရမယ့် သဘောကြီး.” “ဟဲဟဲဟဲ..သမီးကမခံချင်ဘူးလား” “ဟွန့်.. ဦးလေးရဲ့ဟာကြီးနဲ့ အကြိမ်တစ်ထောင်ခံပြီးရင် သမီးသေများသေသွားမလားမှ မသိတာ” “လိုးတာနဲ့တော့မသေနိူင်ပါဘူးသမီးရာ” ကိုစိုးနောင်သည် စကားလည်းပြော ဖင်ပြောင်ကြီးကိုလည်း ဝေ့ကာလှုပ်ကာ နှင့် ခပ်ဖြည်းဖြည်းမှန်မှန် ဆောင့်ပေးနေသည်။ ဆောင့်ချက်မကြမ်း။ အားမပြင်း။ သည်တော့ ယခုမှပါကင်ပွင့်ပြီးကာစ ကောင်မလေးအဖို့ အရသာတွေ့ဖို့ချည်းဖြစ်နေ သည်။ကိုစိုးနောင်အနေဖြင့်မူပြင်းပြင်းမဆောင့်ရ၍ အားမရသော်လည်းအပျိုစစ်စစ်လေး ကို ပါကင်ဖွင့်ကာအပျိုရည်ဖျက်လိုးရသည့် ကြုံတောင့်ကြုံခဲအခွင့်အရေးမို့ သဘောကျ အကြိုက်တွေ့မှုကတော့ အပြည့်ရှိနေသည်။ လိုးနေရင်း စကားအပြန်အလှန်ပြောနေရ သည်ကလည်း ကြည်နူးစရာတစ်မျိုးပင်။ ခိုင်ကြူသင်းမှာလည်းမိမိစောက်ပတ်နှင့်မြသီတာစောက်ပတ်တို့ကို တစ်တစ် ခွခွနှိုင်းယှဉ်ပြောပြသော ကိုစိုးနောင်၏စကားတို့ကြောင့် စိတ်ပိုလှုပ်ရှားလာသည်။ နာ တာတွေကိုတော့ မေ့သွားလေပြီ။ တဏှာရမက်ပြင်းလာသည့်မိန်းမတို့သဘာ၀အတိုင်း အားပြည့်ကြမ်းတမ်းသောဆောင့်လိုးချက်များကို လိုလားတမ်းတလာသည်။ “ဦးလေး..ဆောင့်လေ..ရပြီသိလား.” မြသီတာအောင်ကိုဆောင့်လိုးပေးတာကို ချောင်းကြည့်သိနားလည်ထားသော ခိုင်ကြူသင်းကထုတ်ပြောလေသည်။ “အခုဆောင့်လိုးပေးနေတာပဲသမီးရ” “ဒိထက်မြန်မြန်နဲ့ပြင်းပြင်းလေးဆောင့်ဖို့ပြောတာ” “သမီးနာမှာစိုးတယ်” “ရတယ်..ဦး။။ ဆောင့်..မနာတော့ဘူး” “လီးဒစ်ပေါ်အောင်ထုတ်ပြီးနည်းနည်းအားထည့်ပြီးဆောင့်ကြည့်မယ်.. နာရင် ပြောနော်” “ဟုတ်.” ကိုစိုးနောင်က စောက်ပတ်ထဲမှလီးကိုဒစ်ပေါ်လာသည်အထိ အသာဆွဲထုတ် သည်။ ထို့နောက်တအိအိပြန်ထိုးသွင်းသည်။ ခြောက်လက်မကျော်ရှည်သောလီးချောင်း ကြီးက လေးလက်မလောက်၀င်သွားသောအခါ ကျန်နှစ်လက်မနီးပါးကိုတော့အား အနည်းငယ်ထည့်ကာ ဖိဆောင့်သွင်းချသည်။ “ဘွပ်..အင့်ဦးလေးရာ..အား.” အစပိုင်း အသာထိုးထည့်ချိန်တွင် လီးတန်ကြီးနှင့်စောက်ပတ်အတွင်းသား တို့ညင်သာစွာထိတွေ့ပွတ်တိုက်မှုအရသာကို တညိမ့်ညိမ့်ခံစားနေရသောခိုင်ကြူသင်းမှာ ဆတ်ကနဲဆောင်သွင်းမှုတွင်သိပ်ထည့်လိုက်သလို၀င်လာသော ထူးခြားသည့်အရသာကို ခံစားရသောအခါရေရွတ်မြည်တမ်းရင်း ရင်တွေကော့တက်လာသည်။ ဆောင့်သွင်းချ လိုက်သည့်အရှိန်ဖြင့် ခေါင်းကလေးလည်းခါယမ်းသွားသည်။ “ခံနိူင်လားသမီး.” “အင်း..အင်း” “ကောင်းလား” “အင်း..ကောင်းတယ်” “ဒါဆိုအဲလိုမျိုးဆက်ဆောင့်လိုးမယ်” “အင်း..ဆောင့်” ကိုစိုးနောင်ကပို၍သွက်သွက်ဆောင့်သည်။ အားတော့သိပ်မထည့်သေး။ ခိုင် ကြူသင်းမှာလည်း စောစောကထက်ပိုထူးကဲသော ကာမအရသာအသစ်အဆန်းများကို ရရှိခံစားရသည်။ အလိုးခံရတာကိုပိုစွဲမက်လာသည်။ အချက်(၂၀)ခန့်ဆောင့်ပြီးနောက် ကိုစိုးနောင်က အားထည့်၍ပေးသည်။ ထိုအခါ လီးအ၀င်ကပို၍လေးပင်လာသည်ကို ခိုင်ကြူသင်း ကောင်းကောင်းကြီးခံစားရသည်။ “အား..ကောင်းတယ်ဦးလေးရာ.. အဲလိုမျိုးအားနဲ့ဆောင့်ပါ.. သိပ်ကောင်းတာ ပဲ.. သမီးနို့တွေရောမဆွဲတော့ဘူးလား” အရသာပိုတွေ့လာသောကောင်မလေးကပြောသည်။ မြသီတာအောင်ကို နို့ဆွဲ ပြီးအပီလိုးဆောင့်တာမြင်ဖူးထားသည့်အတွက် ခိုင်ကြူသင်းကလည်း သူမနို့ကိုဆွဲကိုင် စေချင်သည်။ “ဆွဲမှာပေါ့သမီးရ” ကိုစိုးနောင်ကအပျိုသွေးကြွယ်စနို့အုံသားနုနုဖူးဖူးလေးများကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် စုံကိုင်ဆွဲနယ်သည်။ လီးကိုလည်းပို၍အားပြင်းပြင်းဆောင့်လိုးသည်။ “ဘွပ်..အားပါး အိ” “ဘွပ်..ထိလားသမီး” “အား..ထိတယ်ဦးလေးရယ်..သိပ်ကောင်းတာပဲ” “သမီးလက်တွေက ဦးရင်ဘတ်ကို တွန်းမထားနဲ့လေ။ အဲလိုတွန်းထားရင် ဆောင့်ရတာ အားမရဘူး” “ဒါဆိုဘယ်လိုလုပ်ထားရမှာလဲ” “ဦးရဲပုခုံးကိုလှမ်းဖက်ချင်ဖက်၊ ဒါမှမဟုတ်သမီးရဲ့ပေါင်တွေကို ကိုင်ထိန်း ထားပေးချင်ထားပေါ” ခိုင်ကြူသင်းသည် ကိုစိုးနောင်၏ရင်ဘတ်ကြီးကို လက်ကလေးများနှင့်ဆီး၍ တွန်းနေသည်ကို ချက်ခြင်းဖယ်သည်။ ပြီးတော့ငနဲသား၏ပုခုံးနှစ်ဖက်ကို လှမ်းကိုင် ဖက်သည်။ ကိုစိုးနောင်သည် ခေါင်းကိုအသာကိုင်းချသည်။ “ပါးစပ်စုပ်မယ်.” ခိုင်ကြူသင်းလည်း အလိုက်သင့်ပင် နူတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးများကိုစုကာမော့ပေး လိုက်သည်။ ကိုစိုးနောင်သည်ပါးစပ်ကိုမျှင်းကာစုပ်ရင်း အားပြင်းပြင်းနှင့်သွက်သွက် မြန်မြန်ဆောင့်သည်။ စောက်ရေကြည်တွေ ရွှဲနေအောင်ထွက်သည့်အပြင်လီးနှင့်စောက် ခေါင်းပေါက်တို့လည်းအံကျဖြစ်နေသည်မို့ လီးကဆောင့်လိုးထည့်လိုက်တိုင်းတင်းကြပ် စီးပိုင်မှုအပြည့်ရှိသည်။ဆောင့်ချက်ကြောင့်သားအိမ်ကိုထိကာ အောင့်၍သွားသော်လည်း ရမက်ဇောကပ်နေသောခိုင်ကြူသင်းမှာနာကြင်မှုမခံစားရတော့ပါ။ ကိုစိုးနောင်၏ဂွေးအုကြီးများက ကောင်မလေးတင်ပါးကို တဖတ်ဖတ်ရိုက်၍ နေသည်။ အားထည့်ကာဆောင့်လိုးနေသည်မို့ ချွေးပြန်လာသည်။ ခိုင်ကြူသင်း၏ လက်ဝါးပြင်လေးများက ကိုစိုးနောင်ပုခုံးများ၊လက်မောင်းများ၊ ရင်ဘတ်များ၊ကျောပြင် စသည်တို့ကို လျှောတိုက်ပွတ်သပ်နေကြသည်။ ချွေးတွေကိုထိမိသုတ်မိသည်။ ကိုစိုး နောင်သည် ခိုင်ကြူသင်း၏ဂျိုင်းနျစ်ဖက်အောက်မှ လက်လျှိုသွင်းကာ ပုခုံးနှစ်ခုကို လက်ဝါးများဖြင့်ပိုင်ပိုင်နိူင်နိူင်ကိုင်သည်။ ရင်ချင်းအပ်မိသည်။ စူကာစနို့လေးများသည် ကိုစိုးနောင်ရင်ဘတ်ကြီးနှင့် ထိမိဖိမိနေကြသည်။ “သမီးခြေတောက်နှစ်ချောင်းကိုဦးရဲပုခုံးပေါ်မှာဖြတ်ချိတ်လိုက်” အပျိုပေါက်လေးကလည်းခိုင်းသည့်အတိုင်းချက်ချင်းလုပ်ပေးသည်။ “ဒီလိုမျိုးလား..ဦးလေး.” “ဟုတ်တယ်။ ချိတ်ထားတာ မပြုတ်စေနဲ့။ လက်တွေက ဦးရဲ့ ကျောကို ဖက်ထား.” “ကောင်းကောင်းဆောင့်တော့မလို့လား..ဟင်” ယခုမှစအလိုးခံရသော်လည်း အနေအထားပြင်နေပုံကိုကြည့်၍ အပီဆောင့် တော့မည်ဟု ရိပ်မိသောခိုင်ကြူသင်းကမေး၏။ “ဟုတ်တယ်။ သမီးကိုအီဆိမ့်ပြီး နောက်ထပ် တစ်ချီထပ်ပြီးသွားအောင် ကောင်းကောင်းဆောင့်လိုးမလို့။ သမီးလည်းဒီလိုလိုးပေးတာခံချင်တယ်မဟုတ်လား.” “ဦးလေးသဘောပဲ” “ကဲ..ဆောင့်ပြီ” “ဘွပ်..အားကျွတ်ကျွတ်” “နာလို့လား..ဖွတ်..ဘွပ်” “ဘွပ်..အင့်..ဟင့်အင်း..ကောင်းလို့ပါ..ဘွပ်..အား.” ကိုစိုးနောင်ကလည်း ပို၍အားပြင်းပြင်းဆောင့်သည်။ သည်လိုလိုးဆောင့်မှု တွင်လီးကစောစောကထက်အ၀င်နက်သည်။ ထို့အပြင် ကိုစိုးနောင်သည်ကိုယ်ကိုရှေ့သို့ အနည်းငယ်တိုးကာ လီးကိုစောက်ပတ်ထဲသို့မြေစိုက်ဆောင့်နည်းဆန်ဆန် ခပ်စိုက်စိုက် ဆောင့်လိုးရာ(မြေစိုက်ဆောင့်နည်းပုံစံအပြည့်အဝတော့မဆောင့်သေးပါ။ ကောင်မလေး မခံနိူင်မှာစိုးသောကြောင့်ဖြစ်သည်။) လီးချောင်းသည် စောက်စေ့ကို ကျကျနနဖိ၍ ထိုးပွတ်ကာ စောက်ခေါင်းထဲ၀င်ထွက်လှုပ်ရှားနေလေရာ ခိုင်ကြူသင်းမှာ ကြက်သီး ဖျန်းဖျန်းထကာအရသာအတွေ့ကြီးတွေ့နေလေတော့သည်။ ကိုစိုးနောင်သည်သူ့ဖင်ကြီး ကို ဘယ်ဝေ့ညာရမ်းလှုပ်ရှားနေပြန်ရာလီးချောင်းကြီးက စောက်ခေါင်းပေါက်ထဲ ထိုးမွှေ သလိုဖြစ်နေပြန်ရာ ယခုမှစအလိုးခံသောကောင်မလေးအဖို့ လူးလွန့်ကော့ပြန်လှုပ်ခါ၍ နေပါလေတော့သည်။ “သမီးစောက်ပတ်ကလိုးရတာသိပ်ကောင်းတာပဲကွာ.. သမီးရော ဦး ဆောင့် လိုးပေးတာခံလို့ကောင်းရဲ့လား.” “ဘွပ်..ဟင့်..ဖွတ်..အင့်.အင့် အင့်” “ပြောအုန်းလေ..ဆောင့်လိုးပေးတာခံလို့ကောင်းရဲ့လားလို့.” “အင်း..အင်း..ကောင်းတယ်” “လီးအ၀င်ရောထိရဲ့လား” “ဘွပ်ဘွပ်အားအား ထိတယ် ဦးလေးရာ..ဘွပ်.. အမေ့။ ဦးလေးဟာကြီးက သမီးအထဲမှာကြပ်သိပ်နေအောင်ကို၀င်နေတာ..ဘွပ်ဘွပ်..ကောင်းတယ်..အား..” “ဘွပ်ဘုဘုဖွပ်ဖတ်” “ဦးလေး..မောနေပြီလား.” “ဟာ..မောတော့မောတာပေါ့..ဒါပေမယ့်မောဘူး” “ဘွပ်ဘုဘုဖွတ်..အားပါးပါး.. ကောင်းလိုက်တာဦးလေးရာ.. အထဲမှာပူဆင်း နင့်သွားတာပဲ” “ဘွပ်ဘုဖွပ်ဖွပ်.ဒီလိုမျိုးရော” “ဗျစ်ဗလစ်ဘု” မြေစိုက်တစ်ချက်ခပ်ကြမ်းကြမ်းဆောင့်လိုးချသည်။ “အောင်မလေးလေး..အား.ရှီး၊အသည်းကိုခိုက်သွားတာပဲ၊ကောင်းလိုက်တာ” “ဟောဒီမှာ..လာပြန်ပြီ.” “ဗျစ်ဘုဗျစ်ဘု” မြေစိုက်ဆောင့်ချက်နှစ်ချက်ဆင့်ဆောင့်ချသည်။ “အားအိအိ.. ထွက်ကုန်ပြီ..ထွက်ကုန်ပြီ ဦးလေးရဲ့..ပြီးပြီ.. သမီးပြီးပြီ.. ကောင်း..ကောင်းတယ်..အား..အင့် အင့်..ကောင်းလိုက်တာ.” ပြင်းထန်ထိမိသောမြေစိုက်ဆောင့်ချက်များကြောင့် ခိုင်ကြူသင်းမှာနာလည်း နာကောင်းလည်းကောင်းနှင့်တစ်ချီပြီးသွားရလေတော့သည်။ ကိုစိုးနောင်လည်းကောင်မလေးပြီးသွားချိန် ကော့ပျံလှုပ်ခါလာမှု စောက်ပတ် ကလီးကိုစုပ်ညှစ်ယူနေမှုတို့ကြောင့် အခြားမိန်းမများကိုလိုးရသည်နှင့်မတူခြားနားသော အရသာတွေ့ရလျှက် လီးကိုအားကုန်တစ်ချက်ဆောင့်ချလိုက်ပြီး သုတ်ရည်တွေပျစ်ကနဲ ပျစ်ကနဲဆိုသလိုပန်းထွက်ကုန်လေတောသည်။ စောက်ခေါင်းပေါက်လေးထဲတွင် ပူနွေး ပျစ်ချွဲသောသုတ်ရည်များ ပြည့်လျှံသွားသည်။ ထိုသုတ်ရည်တို့၏အထိအတွေ့သည် အရသာတွေ့လွန်းလှပေရာ ခိုင်ကြူသင်းမှာ နောက်ထပ်တစ်ချီ ထပ်ပြီးရပြန်သည်။ နှစ်ချီဆက်တိုက်]ပြီး}သွားသည်ဟုဆိုရပေမည်။ “အား..အား..ထွက်ကုန်ပြီ.. ထွက်ကုန်ပြန်ပြီ..အမလေး.. သိပ်ကောင်းတာပဲ.. အားပါးဦးလေးရဲ့အရည်တွေကနွေးတေးတေးကြီး..သမီးလည်းထွက်ပြန်ပြီ.” ခိုင်ကြူသင်းတစ်ယောက် အရသာမည်မျှတွေ့နေသည်ဆိုခြင်းကို ကိုစိုးနောင် အားတင်းကြပ်စွာဖက်ထားမှုကသက်သေပြနေသည်။ စောက်ပတ်ဆိုလျှင်လည်းရေထဲမှ ကုန်းပေါ်ဆွဲတင်ထားသောငါးပါးဟက်လို ဟစိဟစိဖြစ်လျှက် လီးကိုအတင်းစုပ်ညှစ်နေ သည်။ ညှပ်ဆွဲနေသည်။ ကိုစိုးနောင်သည် ခိုင်ကြူသင်း၏ကိုယ်ပေါ်တွင် ထပ်လျက်သားနှင့် မှိန်းနေ သည်။ လီးချောင်းကြီးကိုလည်း စောက်ပတ်ထဲမှ ဆွဲမထုတ်သေး။ ထိုးထည့်ထားဆဲ။ သုတ်ရည်ထုတ်လွှတ်ပြီးသောကြောင့် လီးကပျောတော့နေသည်။ သို့သော် သူ့လီးသည် အချို့သောယောက်ျားတွေလို သုတ်ထွက်သွားပြီးနောက် လေထွက်သွားသော ဘူဘောင်း ရှည်လို ပျော့ခွေပိန်ကျသွားခြင်းမျိုးမရှိ။ လီးမတ်တောင်နေမှုအားသာ အတန်အသင့် လျော့သွားလျှက် လီးကတော့မတ်တောင်နေသည့်အနေအထားအရွယ်အစားထက် အနည်းယ်သာလျော့ကျသည်။ထို့ကြောင့်လိုးနေသည့်အပေါက်ထဲမှ ဆွဲထုတ်ယူခြင်းမရှိ လျှင်အခြားသောလီးတွေလိုသူ့အလိုလိုပြုတ်ထွက်လာခြင်းမရှိပါ။ ခိုင်ကြူသင်းမှာတော့ သုံးချီသုံးလား ပြီးသွားလျှက် မောပန်း နွမ်းလျသွား သည်။ ကာမမှုတွင်သိပ်နားမလည်သေးသော်လည်း ကိုစိုးနောင်၏လီးမှအရည်များ ပန်းထွက်ကုန်ပြီး လီးမှာ သံချောင်းတမျှမာတောင်နေမှုမှလည်း လျှော့ပါးသွားခဲ့သည်မို့ လိုးပွဲတစ်ချီတော့ လက်စသတ်ပြီကိုနားလည်သည်။ မိမိကိုအရသာကောင်းကောင်းပေးခဲ့ သောလီးပိုင်ရှင်မို့လည်း စွဲမက်သောစိတ်ဖြင့် ကိုစိုးနောင်ကိုသိုင်းဖက်ထားမိလေသေး သည်။ ကိုစိုးနောင်ကကောင်မလေးအမောပြေလောက်သည်အထိ ဖက်ထားသေးသည်။ ကိုယ်ပေါ်မှထပ်ရက်မူမဟုတ်တော့။ ဘေးသို့အသာဆင်းကာ နှစ်ယောက်သားမျက်နှာ ချင်းဆိုင်ကိုယ်တစောင်းအနေအထားနှင့် ဖက်ထားခြင်းဖြစ်သည်။ အပျိုပေါက်လေးအမောပြေပြီး အသက်ရှုမှန်လာတော့မှ ဖက်ထားရာက လွှတ်သည်။ “လာသမီး..ရေသွားဆေးရအောင်” ကောင်မလေးကိုလည်း ဆွဲထူသည်။ ခိုင်ကြူသင်း အသာထရပ်သည်။ ထိုအခါတွင်မှ သူမ၏ပေါင်ခြံတစ်ဝိုက်နှင့် အိပ်ယာခင်းတို့တွင် သွေးများစိုနေသည်ကို သတိထားမိသည်။ “ဟာ..သွေးတွေပါလား။သမီးဥစ္စာကွဲသွားပြီထင်ပါရဲ့..ဒုက္ခပါပဲ” သွေးများကိုမြင်တော့ ကောင်မလေးက မျက်စေ့မျက်နှာပျက်ပျက်နှင့် ပြောသည်။ “မကွဲပါဘူးသမီးရ..အမှေးပါးပေါက်သွားလို့ထွက်တဲ့သွေးတွေပါ.. လာလာ.. ရေသွားဆေးရအောင်.” “ဟုတ်ရဲ့လားဦးလေးရာ” “ဟုတ်ပါတယ်သမီးရဲ့..ရေဆေးပစ်လိုက်ရင်သန့်စင်သွားမှာပါ.” ကိုစိုးနောင်ကအပျိုပေါက်လေးကို ရေချိုးခန်းဆီသို့အသာဆွဲခေါ်သွားသည်။ အလိုးခံပြီးကာစ လီးဒဏ်ကြောင့် စောက်ပတ်နီရောင်သန်းကာ အထဲတွင်စပ်နေပြီး အောင့်သလိုလိုနာသလိုလိုမို့ ခိုင်ကြူသင်းလမ်းလျှောက်ရာတွင် ပုံမှန်မဟုတ်။ ကွတတ ဖြစ်၍နေသည်။ “ဒုက္ခပါဘဲဦးလေးရာ..လမ်းတောင်လျှောက်ရခက်နေပြီ..ကွဲသွားတာပါ” ခိုင်ကြူသင်းကငိုမဲ့မဲ့လေးပြော၏။ “မကွဲပါဘူးသမီးရ..စိတ်ချပါ..လီးနဲ့လိုးလို့ စောက်ပတ်ကွဲတယ်ဆိုတာမရှိပါ ဘူးကွယ်.” ကိုစိုးနောင်က သူ အပျိုရည်ဖျက်လိုးထားသောချာတိတ်မကို ချော့မော့ကာ ရေချိုးခန်းသို့အရောက်ခေါ်သည်

ပထမခြေလှမ်း

ကျွန်တော် ၆ ထပ်၏ လှေခါးထစ်များကို နင်းပြီးသော့ဖွင့်လိုက်သောအခါ ရေချိုးခန်းမီးလင်းနေကြောင်း တွေ့ရသည်။ အိမ်ရှေ့ဆိုဖာပေါ်မှာပစ်လှဲပြီးအမောဖြေနေတုန်း နော်မူထွက်လာပါသည်။ “ဦးဦး ပြန်ရောက်ပြီ၊ ထမင်းစားမလား” ထမီရင်ရှားနှင့် ၁ရနှစ်အရွယ် ကရင်မလေးကိုကြည့်ရင်း ကျွန်တော့်စိတ် တွေတစ်မျိုးဖြစ်လာပါ၏။ “မောလိုက်တာဟာ ခဏနေအုံးမယ်။ နင် ခဏလာအုံး။” “ဟုတ်ကဲ့ ဦးဦး။ အင်္ကျီဝတ်လိုက်အုံးမယ်။” “ပြီးမှဝတ်ဟာ၊ ခဏ”

ကျွန်တော်လှဲနေသည့်အနားရောက်လာသောအခါ “ငါ့ကို နည်းနည်း နှိပ်ပေးစမ်းပါဟာ၊ ညောင်းလိုက်တာ” အမှန်တော့ နေ့တိုင်းတက်နေသည့် လှေခါးက ကျွန်တော့ အတွက်ရိုးနေပါပြီ။ ဇနီးသည် မိနွယ်နှင့် မိုးလင်းကာနီးမှ ပွဲကြမ်းမိသောကြောင့် ပိုမော၊ ပိုညောင်းနေရခြင်းဖြစ်ပါသည်။ ကျွန်တော်က ဆိုဖာပေါ်မှာ မှောက်ပေးလိုက်သည်။ ကလေးမက စ နှိပ်မည်အပြု “နင် ခုံတစ်လုံးသွားယူပြီးထိုင်နှိပ်လေ” ခုံပုလေးတစ်လုံး သွားယူလာပါသည်။ ခြေသလုံးကိုစနှိပ်သည်နှင့် ကျွန်တော်က “အားပါး။ နာတယ်ဟ”“ဘာဖြစ်လို့လဲ ဦးဦး” “ငါ့အရေပြားက ပါးတယ်ဟ၊ ပုဆိုးနဲ့ပွန်းလို့ဖြစ်မယ်” ဦးဦးက တော်တော်နုတာပဲဟုပြောသည်။ ကျွန်တော် လုံချည်ကို ဒူးလောက်ထိ ဆွဲတင်လိုက်ပါသည်။ လှန်ချင်၍ တမင် နုပြနေခြင်းဖြစ်ပါသည်။ ကျွန်တော် ငယ်ငယ်ကတည်းက အကျင့်ပါမည်စိုး၍ အနှိပ်ခံလေ့မရှိ။ ခုတော့ လည်း အဟုတ်။

ခြေသလုံးတော်ပြီ။ အပေါ်တက်ဟာ ဟု ပြောပြီး လုံချည်ကို ပေါင်ရင်းလောက်ထိဆွဲတင်လိုက်သည်။ တောင်လာသော ကျွန်တော့် လီးကြီးကို နည်းနည်းမြင်သာအောင် ဆွဲလိုက်ခြင်းဖြစ်ရာ ကောင်မလေး ထမီရင်ရှားထဲက စိတ်လှုပ်ရှားမှုဖြင့် ရင်ခုန်သံကို စကြားလာရသည်။ “ဦးဦးဟာကလဲ” “ဘာ ငါ့ဟာလ”ဲ “ဘာမှမဟုတ်ပါဘူး။ သမီးချမ်းလာပြီ။ ပြီးမှဆက်နှိပ်မယ်” နေစမ်းပါအုံးဟာ။ အားစိုက်ပြီးနှိပ်လိုက်ရင် နင်နွေးသွားမှာပါဟု ကျွန်တော် ဆက်တင်းထားလိုက်ပါ သည်။“ အင်းအင်း၊ ပေါင်တွင်းကြောကု ိ နှိပ်ဟ” သူ့ခမျာ အားစိုက်နှိပ်နေရှာပါသည်။ မြင်နေရသော မြင်ကွင်းကို ပိုဂရုစိုက်မိစေရန် ကျွန်တော်အကြံထုတ် ရသည်။ “နင်နှိပ်နေရင်း လက်နှစ်ဖက်ကို ပေါင်တစ်ချောင်းထဲမှာ စုပြီး ဖိထားလိုက်၊ အပူထုတ်ရအောင်” ပြောသည့်အတိုင်းသူလုပ်ရတော့ ပေါင်ကြားကို သေချာကြည့်ဖြစ်နေမှန်းသိ၍ ကျွန်တော့်ပစ္စည်းက ပုမိ ာလာသည်။ မှောက်အိပ်ရသည်မှာ ခိုးလိုးခုလု။ “တော်ပြီ နောက်တစ်ချောင်းကိုပြောင်းနှိပ်ပြီး ခဏနေ အဲဒီဖက်ကို အပူထုတ်၊ အင်းအင်း၊ အပူထွက်တယ်ဟ၊ နင်မဆိုးဘူး” ပေါင်နှစ်ဖက်လုံး အပူထုတ်ပြီးသောအခါ တော်လောက်ပြီဟုပြောလိုက်၍ သူ့သက်ပြင်းချသံကြားလိုက် ရသည်။ သို့သော်ကြာကြာမချလိုက်ရပါ။ ကျွန်တော် ပက်လက်လှန်ပြီး ရှေ့က ပြန်နှိပ်ဖို့ပြောလိုက်သည်။ ဒီတစ်ခါတော့ ကျွန်တော်စိတ်မရှည်နိုင်တော့ပါ။ ပုဆိုးကလည်း လှန်ပြီးသားဆိုတော့ “ပေါင်ကပဲစနှိပ်တော့ဟာ” ပြဿနာက ခုမှစသည်။ မာတောင့်နေသော လီးကြီးက ပုဆိုးအောက်မှာ မဖုံးနိုင်မဖိနိုင်။ ကောင်မလေး ဒီတစ်ခါတော့ သေချာကြည့်လို့မရ။ ကျွန်တော်လည်း မသိချင်ယောင်ဆောင်ရင်း ထမီရင်ရှားမှ လွတ်နေသည့် သူ့အပေါ်ပိုင်းကို ပေါ်တင်ကြည့်နေသည်။ “နင့်ရင်ပတ်မှာ မှဲ့လေးနဲ့ပဲဟ” ကလေးမ ရှက်ကိုးရှက်ကန်းဖြစ်သွားသည်။ “အနီလေးလား” ကျွန်တော် တမင်လုပ်နေပါသည်။ မှောင်နေတော့ သေချာ မမြင်ရဘူးလေဟာ ဟု ဘာလိုလို ညာလိုလို လှမ်းတို့ကြည့်လိုက်သည်။ သူက “အင်” ဟု တစ်ချက် တွန့်သွားရင်း ဆက်နှိပ်နေရာ ကျွန်တော် ဆက် မထိတော့ပါ။ ဒါလောက်ဆို တော်လောက်ပြီဟု သဘောထား ကာ လည်တိုင်၊နားရွက်နှင့် လက်မောင်းများကို ဆက်ကြည့်နေပါသည်။ လက်မောင်းက ကာကွယ်ဆေးထိုးအပ်ရာကို အသာကိုင်ကြည့်သည်။ နောက် အပူထုတ် တော့ဟာ ဟု ခိုင်းလိုက်သည်။ ပေါင်တစ်ဖက်ကို ဖွဖွဖိထားတော့ ကျွန်တော့်လီးကြီးမှာ တုန်လာပါတော့သည်။ သူမနေနိုင်တော့ပဲ ဟီးဟီး ဟု ရယ်ပါသည်။ အပျိုလေးကို စိတ်လှုပ်ရှားအောင် ကျွန်တော်တမင်လုပ်နေခြင်းဖြစ်ပါသည်။

နောက် ပေါင်တစ်ဖက်ပြောင်းသောအခါ သူ့ကိုယ်မှာ ကျွန်တော့် ပေါ် တော်တော် ရောက်လာပါသည်။ ကျွန်တော်က နောက်ကျောကို အသာကိုင်ကြည့်လိုက်ပြီး လက်ခြောင်း ၃ ခြောင်းဖြင့် နှိပ်ပေးသလိုလုပ်လိုက်သည်။ “ငါကော နှိပ်ပေးရ အုံးမလား” “မညောင်းပါဘူး။ ဦးဦးကလည်း” ကျွန်တော့် လက်ကို ချက်ခြင်း မဖယ်တော့ပါ။ ပုခုံးကို ပါ အသာ ဖွဖွ ဆုတ်ပေးနေသည်။ သူရုန်းဟန်အသာပြုသည်။

“ပေါင်နှစ်ချောင်းကတော့ အညောင်းပြေသွားပြီ။ အလယ် ပေါင်က ညောင်းနေတယ်ဟ တွေ့လား အနှိပ်ခံချင်လို့” ရယ်ပြီးပြောလိုက်ရာ နော်မူ ပြုံးစိစိနှင့်။ ကျွန်တော် ပိုကဲလာသည်။ လုပ်စမ်းပါဟာ နင်ကလည်း ဟုထပ်ပြောလိုက်သည်။ “ဘာလုပ်ရမှာလဲ၊ ဦးဦးက” ကျွန်တော် မနေနိုင်တော့ပါ။ ပုဆိုးကို ဗိုက်ပေါ်ထိဆွဲတင် လိုက် သည်။ သူလန့်သွားသည် “အံမလေး” ဟု မနေနိုင်ပဲထွက်လာသည်။ ဘာဖြစ်လို့လဲ ဟု ကျွန်တော်သူ့လက်ကို တောင်နေသော လီးကြီးပေါ်ဆွဲတင် လိုက်သည်။ “သူက တစ်မျိုးနှိပ်ရမှာနော်” သူ တုန်တုန်ရီရီနှင့် အသာကိုင်သည်။ “ဖွဖွလေးကိုင်နော် ပြီးရင်အသာလေး ပွတ်ပေး အထက် အောက်” “နွေးနွေးကြီးနော်” သူ သတိလက်လွတ်ပြောနေ သည်။ နင်တွေ့ဘူးလား ဟု မေးလိုက်ရာ ရှက်သွားသည်။ ဦးဦးကလည်း ကလေးတွေဟာပဲတွေ့ဘူးတာပေါ့ဟု ပြောသည်။ “အဲဒါက ပွတ်ရုံနဲ့မရဘူးဟ” ကျွန်တော် အရသာတွေ့လာသည်နှင့် ချက်ခြင်းလက်ငင်းပင် အဆင့်တက်ဖို့ ကြိုးစား သည်။ သူ့ပခုံးပေါ်က လက်ကို လည်း မလွှတ်သေး။ ဒီထိပ်လေးကို လျှာနဲ့လျက်ပေးမှ ပို အညောင်းပြေတာ၊ ကျွန်တော် အတင်း လောပါတော့သည်။ ဖီးလ် ကလည်း အတော်တက်နေပြီ မဟုတ်ပါလား။ “ရွံစရာကြီး၊ ဦးဦးကလဲ” “သန့်ပါတယ်ဟ” တကယ်သန့်မသန့်တော့မသိ။ ကျွန်တော် သူ့ပုခုံးကို အသာနှိမ့်ပေးနေရာ သူက ခေါင်းခါနေတော့ သည်။ ကျွန်တော်အတင်းမလုပ်ပါ။ စိတ်ရှည်ရှည်ထားရမည်မို့ အသာလေးစောင့်ပြီး ဂွင်းအတိုက်ခံနေရင်း ပုခုံးနှင့် လက်မောင်းရင်းများကို အသာဆက်ပွတ်နေ သည်။ သူလည်း တွန့်တွန့်တွန့်တွန့်လုပ်နေသည်။

ရုန်းချင်တာလည်းပါမည်။ စိတ်လည်း မရိုးမရွဖြစ်လာသည်လည်း ပါမည်။ ကျွန်တော့ညာလက်က ထမီဖုံးထားသော ကျောကုန်းတစ်လျှောက် ဆက်ဆင်းကာ ခါးနားမှာ အသာမှေးနေသည်။ နော်မူ ခါးကို ရမ်းရင်းရုန်းဟန်ပြု သော်လည်း ကျွန်တော်က မဖယ်ပါ။ ပို၍ပင်အောက်ဆင်းလာပြီး မြီးညောင့်ရိုးအပေါ်မှာ အသာနားနေပြန် သည်။ အတော်ဟုတ် သည်။ ၁၇ နှစ်ရွယ်အပျိုမလေးခါးကိုကိုင်ပြီး ဂွင်းထုခိုင်းရသည်မှာ လောကစည်းစိမ် ပင်။ အညောင်းမပြေသေးဘူးလား ဟုမေးသည်။ “နေအုံးဟ။ အညောင်းပြေရင် ပျော့သာွ းမှာ ခုလိုမာမာ တောင်တော်ကြီးမဖြစ်ရဘူး၊ ပျော့တဲ့အ ထိ လုပ်ပေး နော် ”

“လုပ်ပါဟာ နည်းနည်းလောက်လျက်ပေး။ မြန်မြန်ပြေသွားအောင်” ကျွန်တော် ဘယ်ဖက်လက်နှင့် သူ့ခေါင်းကို အသာ နှိမ့်ပြန်သည်။ သူ ခေါင်းခါနေရင်းပင် ပါးစပ်က လီးထိပ်နားရောက်သွားပြီ။ ဘယ်လိုလဲ ဟု မေးသည်။ လီးထိပ်အောက်ပိုင်း အကြောလေးကို ပြပြီး “ဒီနေရာကို နှုတ်ခမ်းနဲ့စုတ်၊ ပြီး ရင် အောက်ကို လျှာနဲ့ လျက်ပြီး ဆင်းသွား” သူ မရဲတရဲနှင့် စစုတ်ပါတော့သည်။ ကျွန်တော်တွန့်သွားသည်။ “အားပါး ကောင်းလိုက် တာဟာ” ကျွန်တော့်လက်က သူ့ တင်ပါးအစပ် စဆင်းလာရင်း “ကျွတ်ကျွတ်။ လိမ်မာလိုက်တ့ ဲ နော်မူလေး” လက်က ဖင်ကို အသာစပွတ်ပေးသောအခါ သူ တုန်သွားသော်လည်း လှည့်မကြည့်တော့ပါ။ လျှာတစ်ချောင်းနှင့် အလုပ်ရှုပ်နေ သလို စိတ်လည်း အတော်လှုပ်ရှား နေပြီကိုး။ သူ့ထိုင်ခုံလေးကို အသာ ရှေ့တွန်းလိုက်ပြီး ဖင်ကို နောက် ပိုထွက် လာ အောင်လုပ်လိုက်သည်။ သူ့လျှာက ဂွေးဥနားရောက်လာသောအခါ “အဲဒီအတိုင်း အပေါ်ပြန်တက်၊ အထက် – အောက် လုပ်ဟာ”

လီးအောက်ပိုင်းအကြောကို လျှာနှင့် အစုန်အဆန် ၄ ခါလောက်ပြီးသောအခါ ကျွန်တော့်လက်က သူ့ဖင်အနှံ့ ပွတ်နေပြီ။ “ထိပ်သီးလေးကို လျှာနဲ့ တစ်ပတ်ရစ်ပြီး ငုံလိုက်ဟာ” မဆိုးပါ။ သူ အမိန့်ကို တသဝေမတိမ်း နာခံနေ လေပြီ။ ကျွန်တော်လည်း သွေးတိုးစမ်းရင်း ရလာသော အောင်မြင်မှုအတွက် အတော်ပျော်နေသည်။ ဒီအတိုင်းဆို ရှေ့လျှောက်တော့ တစ်ဂွင်ရလာပြီပေါ့။ “စုတ်ရင်းနဲ့ အောက်က မြောင်းလေးကို လျှာထိပ်နဲ့ထိုး၊ လက်က ဆက် ပွတ်ပေးအုံး” ကျွန်တော့်လီးကြီးမှာ ပိုကြီးလာပြီး လရေ ထွက်တော့မလိုဖြစ်နေသဖြင့် စိတ်ကို အတော်လျှော့ချနေရသည်။ ဖင်ပွတ်နေသော လက်ကို ပုခုံးမှတစ်ဆင့် ဆံပင်လေးတေ ွ အသာဖွရင်း လိမ်မာလိုက်တာဟာ ဟုချွဲနေရသည်။ သူ့နောက်လက်တစ်ဖက် ကို ဥကို ကိုင်ခိုင်းထားသောအခါ သူ့တစ်ကိုယ်လုံး မအားတော့ပါ။

“ပြေကာနီးရင် အရည်တွေပန်းထွက်တယ်ဟ။ နင်မျိုချချင်ချလိုက်။ အဲဒါ သေးမဟုတ်ဘူး” သူ မျက်လုံးပြူးသွားသည်။ ပါးစပ်ကတော့ မထုတ်ပါ။ ကျွန်တော့လက်က ထမီကိုဖြေဖို့ကြံနေသည်။ တစ်ခါမှ မထိတွေ့ဘူးသည့် အပျိုလေး၏ အပြုအစုမှာ ကျွန်တော် မနေနိုင်တော့ပါ။ လက်က ထမီကို ဖြေလို့ရလိုက်သည်နှင့်နို့ပင် နယ်ချိန်မရလိုက် လရေတွေ ပန်းထွက်ကုန်ပါသည်။ သူ့ခေါင်းကို ဖယ်မပစ်အောင် အသာ ထိမ်းဖမ်းထားလိုက်ရင်း “အင်း ကောင်းလိုက်တာဟာ ဆက်စုတ်ဆက်စုတ်” သူလည်း ပလုတ်ပလောင်းနှင့် တအင်းအင်းနှင့်ဖြစ်နေသည်။ မျက်လုံကလည်း ပြူးလျက်။ လက်တစ်ဖက်က ဂွင်းဆက်တိုက်။ တစ်ဖက်က ဘောကို ကိုင်ရင်း ကျွန်တော့် လရေတွေ ကုန်သွားတဲ့တိုင် ပြန်မထုတ် ခိုင်းသေးပါ။ ဆက်စုတ်နေရာ ကျွန်တော်လည်း တအင်းအင်းနှင့်မောနေသည်။ သူ့စိတ်လှုပ်ရှားမှုမပျောက်ခင် လီး ကိုအသာဆွဲထုတ်လိုက် ပြီး ကျွန်တော် ထ ထိုင်လိုက်သည်။ သူ့ချိုင်းကြားနှစ်ဖက်ကို အသာဖက်ပြီး ဆိုဖာပေါ်ထိုင် အောင် မ တင်လိုက်ရာ ကျွတ်နေစ ထမီ ပြေကျသွားသဖြင့် နို့ကို အသာ ပွတ်ကိုင်ရင်း ပါးကို မွှေးကာ လိမ်မာလိုက် တဲ့ ကလေးလေး ဟု ချော့နေပါသည်။ ထွက်သွားပြီမို့ ကျွန်တော့်စိတ်က သိပ်မရှိတော့ သော်လည်း ရှေ့လျှောက် အတွက် ဆက်ထိမ်းထားရန် သူ့ နို့လေးတွေကို ကလိရင်း ကျွန်တော် ချော့နေပါသည်။ သူလည်း ပါးစပ်ထဲမှ လရေများကို ကြိုးစားမျိုချနေရသဖြင့် စကားမပြောနိုင်ပဲ ကျွန်တော့ အပွတ်အသတ်ကို အရသာခံနေပါသည်။

ပြီးပါပြီ 😛

ညီမလေး ပြီးတော့မယ်

သူ့နာမည်က ဝသုန် ပါ။ ဝသုန်ဆိုတာ ကျွန်တော်ရဲ့ ညီမဝမ်းကွဲပါ။ နှစ်၀မ်းကွဲလို့ ပြောရမယ်နဲ့ တူတယ်။ ကျွန်တော့်အမေရဲ့ ဝမ်းကွဲအစ်ကိုရဲ့ သမီးပါ။ အဖြစ်အပျက်ကို လိုရင်ပဲ ပြောပါတော့မယ်။

အဲဒီနေ့က သင်္ကြန် အကျနေ့ပါ။ ဝသုန်တို့ အိမ်က လမ်းထဲမှာပါ။ ကျွန်တော်တို့အိမ်က လမ်းမပေါ်ပါ။ ဝသုန်ကို သူ့အဖေနဲ့ အမေက အပြင်ပေးမထွက်ပါဘူး။ သူ ရေပက်ချင်ရင် ကျွန်တော်တို့အိမ်ကို လာပြီးရေပက်ရပါတယ်။ သူ့အဖေနဲ့အမေက မနက်ဘက် ကားနဲ့ လာပို့ပါတယ်။ နေ့လည် ပြန်ကြိုတယ်။ ညနေပြန်ပို့တယ်။ ညဘက် ပြန်ကြိုပါတယ်။

အဲဒီအချိန်တုန်းက ဝသုန်က (၇) တန်း ဖြေအပြီး (၈) တန်းတက်မှာပါ။ ကျွန်တော်က တစ်ဦးတည်းသား၊ (၁၀) တန်း ဖြေထားပါတယ်။ ကျွန်တော်ကတော့ သင်္ကြန်ဆို အပြင်ထွက်လည်လေ့မရှိပဲ အိမ်မှာပဲ စာအုပ်တွေ အခွေတွေ ထိုင်ကြည့်ရတာကို သဘောကျသူပါ။ အိမ်ကလူတွေကတော့ ပုံမှန် သင်္ကြန်ဆို တရားစခန်းဝင်တာမို့ အိမ်မှာ ကျွန်တော် တစ်ယောက်တည်း ရှိလေ့ ရှိပါတယ်။ အမေလုပ်တဲ့သူက တပတ်စာ အကုန်ချက်ပေးခဲ့ပါတယ်။ ခုနက သင်္ကြန်အကျနေ့ ကိစ္စကို ပြန်ဆက်ပါမယ်။

အဲဒီနေ့က ထုံးစံအတိုင်း ဝသုန်က အိမ်ကို လာပြီးရေပက်ပါတယ်။ တီရှပ်အဖြူ ကာတွန်းရုပ်လေးတွေနဲ့၊ ဘောင်းဘီကတော့ အတို ပွပွ အဝါရောင်တောက်တောက်လေးပါ။ အဲဒီနေ့က အကျနေ့မို့လို့ (၈) နာရီခွဲလောက်ကတည်းက အိမ်ရှေ့မှာ ဝသုန်တို့ သောင်းကျန်းနေပါပြီ။ ဘေးအိမ်က ကလေးတွေနဲ့ တရုန်းတရုန်းနဲ့ လမ်းပေါ် ဖြတ်သမျှ လူတွေကို ရေပက်နေပါတယ်။ ကျွန်တော်ကတော့ ရွှေဥဒေါင်းရဲ့ တသက်တာမှတ်တမ်းကို ဖတ်လိုက် မျက်စိညောင်းရင် ကလေးတွေ ရေပက်တာကို ကြည့်လိုက်နဲ့ပေါ့။

အဲဒီအချိန်တင် ဖုန်းလာပါတယ်။ ဝသုန်ရဲ့ အမေပါ။ အကြောင်းကတော့ သူတို့ဒီနေ့ မိတ်ဆွေတွေလာခေါ်လို့ ဥပုဒ်စောင့် သွားကြမယ်။ နေ့လည် ဝသုန်ကို အိမ်မှာခေါ်ထားဖို့နဲ့ ညနေ သူတို့ ပြန်လာမှ လာကြိုမယ်ဆိုတာပါ။ ဖုန်းဆက်ပြီးပြီးချင်း ဝသုန်ကို သွားပြောပါတယ်။ သူကတော့ ပျော်သွားပုံပါပဲ။ ကျွန်တော့်ကိုတောင် ရေနဲ့ လှမ်းပက်ပြီး စလိုက်သေးတယ်။

နောက်တော့ နေ့လည် (၁၁) ခွဲ ကျော်လာတော့ ကလေးအုပ်စုကြီး တစတစနဲ့ နည်းလာပါတယ်။ နောက်ဆုံး ဝသုန်နဲ့ ဘေးအိမ်က ကလေးလေး နှစ်ယောက်ပဲ ကျန်ပါတော့တယ်။ ခဏနေရင် ဝသုန်ကို လှမ်းခေါ်မယ်လို့ စိတ်ကူးပြီး ကျွန်တော်ဝတ္တုကို ဆက်ဖက်နေလိုက်ပါတယ်။

ခဏနေတော့ အိမ်ရှေ့က စီကနဲ အသံကြားလိုက်ပါတယ်။ ကလေးတွေရဲ့ အသံရယ် တခြား ကောင်လေးတွေရဲ့ အသံကို ကြားလိုက်ပါတယ်။ ကျွန်တော် အိမ်ရှေ့ရောက်တော့ ရေပက်ခံ ကားတစ်စီး မောင်းထွက်သွားတာပဲ မြင်လိုက်ပါတယ်။ ဝသုန်တို့ကို ကြည့်လိုက်တော့ (၃) ယောက်စလုံး အိုးမဲတွေနဲ့ ပေတူးနေပါတယ်။

ဝသုန်က ငိုမဲ့မဲ့နဲ့ ကိုကြီးဆိုပြီး အိမ်ထဲ ပြန်ပြေးလာပါတယ်။ ကလေး နှစ်ယောက်ကတော့ အသံဗြဲနဲ့ အော်ငိုပြီး အိမ်ကို ပြန်ကုန်ကြပါတယ်။ ဝသုန်ကော ကလေး နှစ်ယောက်စလုံး ပေတူးနေတာပဲ။ ရေပက်ခံကားက သူတို့ကို ဝိုင်းချုပ်ပြီးတော့ မျက်နှာကော ခြေတွေ လက်တွေကိုပါ အိုးမဲနဲ့ သုတ်လိုက်ကြတာပါ။ ကျွန်တော်ကတော့ ဝသုန်ကို ကြည့်ပြီး ခွက်ထိုးခွက်လှန်ကို ရယ်မိတာပါပဲ။

ဝသုန်ကတော့ ဆူဆူအောင့်အောင့်နဲ့

“ကိုကြီ ဘာရယ်တာလဲ၊ ကိုယ့်ညီမကို ကာကွယ်မယ်တော့ မရှိဘူး”

ဆိုပြီးတော့ပေါ့။

“ကောင်းတယ်၊ စောစောမှ မတက်ကြတာကို”

ဆိုတော့ ဝသုန်က ကျွန်တော်ကို့ နှာခေါင်းရှုံ့ပြတယ်။ မျက်နှာကလေး စူစူလေးနဲ့ နှာခေါင်းရှုံ့ပြတာမျိုးက အင်မတန်ချစ်ဖို့ ကောင်းတာဗျာ။

“ညီမလေးက သူတို့သုတ်တာကို ထွက်မပြေးဘူးလား”

ဆိုတော့

“အစ်ကိုကြီးရယ်.. သူတို့က ညီမလေးတို့ကို ဝိုင်းချုပ်ပြီး သုတ်လိုက်တာ”

တဲ့။ အဲဒါနဲ့ ကျွန်တော်ကပဲ

“ကဲကဲ… နေ့လည်လည်း ရောက်နေပြီ ရေသွားချိုးတော့… ညနေမှပဲ ပြန်ထွက်တော့”

အဲတော့လည်း “ဟုတ်” ဆိုပြီး ရေချိုးခန်းထဲ တန်းဝင်သွားတော့တာပဲ။

ပြဿနာက အခုမှစတာ။ သူ့အဖေနဲ့ အမေက သူတို့ကိစ္စရှိတာနဲ့ ပစ်သွားကြတာ။ ဟိုကောင်မလေးအတွက် အဝတ်အပိုလေးတောင် ထားခဲ့ပေးတာမဟုတ်ဘူး။ ကိုယ်ကလည်း အိမ်မှာ တစ်ဦးတည်းသား။ မိန်းကလေး အဝတ်က ရှိတာ မဟုတ်ဘူး။ အဲဒါနဲ့ သဘက်လေး ပုခုံးပေါ်တင်၊ ကျွန်တော့် ဘောလုံးကန်ဘောင်းဘီရယ် တီရှပ်တစ်ထည်ရယ် ယူပြီးတော့ ရေချိုးခန်းဖက် လိုက်လာလိုက်ပါတယ်။

ကောင်မလေးကတော့ တံခါးပိတ်လို့ ရေချိုးနေပါပြီ။ ကျွန်တော်က လှမ်းအော်လိုက်ပါတယ်။

“ညီမလေး ရေချိုးပြီးရင် ဝတ်ဖို့အဝတ်တွေ အပြင်မှာနော်.. ကိုကြီး စောင့်နေပေးမယ်၊ ညီမလေး ရေချိုးပြီးမှ တမင်းတူတူ စားကြတာပေါ့”

“ဟုတ် ကိုကြီးရေ ဒီမှာတော့ ညီမလေးကို အိုးမဲသုတ်သွားတာ ပေပွနေတာပဲ၊ မျက်နှာတင်မကဘူး ကျောတွေပါ သုတ်သွားတာ”

“ဟဲ့.. အဲတော့ ကျောမှာပေနေတာ ညီမလေး ဘယ်လိုဖျက်မလဲ၊ အကိုကြီး ဖျက်ပေးမယ်… တံခါးဖွင့်..”

ကျွန်တော်က ပြောပြီး တံခါးကို (၃) ချက်လောက် ပုတ်လိုက်ပါတယ်။

“အာ.. ကိုကြီးကလည်း.. ရတယ် ညီမလေးဖာသာ ဖျက်မှာပေါ့”

“ဘယ်လိုလုပ် ဖျက်လို့ရမှာလဲ.. ကိုကြီး ဖျက်ပေးပါ့မယ် ညီမလေးရယ်… မရှက်ပါနဲ့… ဟိုတုန်းကလဲ ညီမလေးကို ကိုကြီး ရေချိုးပေးဖူးသေးတာပဲကို…”

“အာ.. ကိုကြီးရတယ်”

“ရမနေနဲ့.. ကိုကြီးဖွင့်ဆိုဖွင့်လေ.. ဘာလျှာရှည်နေတာလဲ..”

ကျွန်တော့်လေသံလေး နည်းနည်းမာလိုက်တော့မှ

“ငါကိုက လျှာသွားရှည်တာ… အားအားယားယား”

ဆိုတဲ့ ပါးစပ်က ပွစိပွစိသံတိုးတိုးနဲ့ တံခါးချက်ဖြုတ်သံ ကြားရပါတယ်။ တံခါးကို ဖွင့်မပေးပါဘူး။ ကျွန်တော်က တံခါးကို ဆွဲဖွင့်ရတာပါ။ တံခါးကို ဆွဲဖွင့်လိုက်တော့မှ လက်တစ်ဖက်ကို ရင်အုံပေါ် ကန့်လန့်တင်ပြီး နောက်လက်တစ်ဖက်နဲ့ ညီမလေးကို ကွယ်ထားတဲ့ ဝသုန်ကို တွေ့ရတာပါ။

ဝသုန်ကို မြင်မြင်ချင်း ကျွန်တော့်မျက်လုံးထဲ ပြာခနဲကို ဖြစ်သွားပါတယ်။ ကျွန်တော် မထင်ဘူး။ ကျွန်တော့်ညီမလေး ဝသုန်ဟာ အဲလောက်လှ အဲလောက်ချစ်ဖို့ ကောင်းလိမ့်မယ်လို့ကို မထင်တာပါ။ အသားလေးက ဖြူဝင်းနေပါတယ်။ ရင်သားလေးတွေကို လက်နဲ့ကွယ်ထားပေမဲ့ စူစူလေးထွက်နေတာကို သတိထားလိုက်မိပါတယ်။ တင်ပါးလုံးလုံးလေးတွေက ရေစိုထားလို့ ပြောင်လက်နေပါတယ်။ အိုးမဲတွေကလည်း ကိုယ်အနှံ့ပါ။

ဟိုသူတောင်းစားတွေ ဘယ်လိုများ သုတ်လိုက်လဲ မသိဘူး။ မျက်နှာတင်မကဘူး။ ခြေတွေ လက်တွေအပြင် ပေါင်နဲ့ တင်ပါးပေါ်မှာ မဲတူးနေပါတယ်။ သူကတော့ မျက်နှာစူပုတ်ပုတ်နဲ့ ပွစိပွစိ ပြောနေတုန်းပါပဲ။

“ကိုကြီး.. ဘာကြည့်နေတာလဲ.. ရှက်ပါတယ်ဆိုမှ”

သူက အော်မှ လန့်ပြီး သတိဝင်လာပါတယ်။

“အေးပါဟ… ညီမလေးကလည်း၊ တကတည်း ကိုယ့်ညီမ အရမ်းလှမှန်း အခုမှ သိသွားလို့ပါ”

“ကိုကြီးနော်… ဒေါ်လေးတို့နဲ့ တိုင်လိုက်မှာ…”

“အဲ.. တိုင်တော့ မတိုင်ပါနဲ့ကွယ်…. ဒါနဲ့ ညီမလေးက မျက်နှာတင်မကပဲ တင်ပါးတွေမှာပါ အိုးမဲတွေ ပေနေရတာလဲ”

“ဟုတ်တယ်… ဟိုအကောင်တွေ ညီမလေးကို အတင်းချုပ်ပြီး သုတ်သွားတာ… ဘောင်းဘီထဲကိုပါ လက်နှိုက်သွားတာ”

“ကဲကဲထားပါတော့ ကိုကြီး ဆေးပေးပါ့မယ်”

ခွေးသူတောင်းစားတွေက အိုးမဲဆိုပြီး အမဲဆီတွေ သုတ်သွားတာ။ ဘယ်ဖျက်လို့ လွယ်ပါ့မလဲ။ ကျွန်တော် အရင်ဆုံးသူ့လက်က အိုးမဲတွေကို စဖျက်ပေးပါတယ်။ သူ့လက်တစ်ဖက်ကို ပေးလိုက်ရလို့ ရင်သားလေးတွေ အကာအကွယ်မဲ့ပြီး ဟင်းလင်းလေး ဖြစ်သွားပါတယ်။ ရင်သားလေးတွေက အခုမှ စူစူလေးတွေ ဖြစ်စလေးတွေပါ။ နို့သီးခေါင်းလေးတွေတောင် မပေါ်သေးပါဘူး။

လက်မှာ ပေနေတဲ့ အမဲဆီတွေကို တော်တော်လေး ဆေးပေးလိုက်ရပါတယ်။ ဆပ်ပြာ အထပ်ထပ်တိုက်ပြီးမှ ပြောင်တာပါ။

“ဟိုဖက်လှည့်…”

သူ့ကို ကျောပေးခိုင်းပြီးတော့ ကျောမှာ အစင်းလိုက်ကြီး ဖျက်ရပါသေးတယ်။ ပြီးတော့မှ တင်ပါးမှာ လက်ရာကြီး။ ကြည့်ရတာ ဘောင်းဘီအောက်ခြေကနေပြီ အောက်ခံဘောင်းဘီထဲအထိ နှိုက်ပြီး ဖင်ကို ကိုင်သွားတာပါ။

”ခွေးမသား မောင်မင်းကြီးသားများ ငါ့ညီမ ဖင်နုနုလေးကို ကိုင်သွားကြတယ်။ ကားအစီးလိုက် မြောင်းထဲ ထိုးကျပါစေဗျာ”

ကျွန်တော် စိတ်ထဲကနေပြီး ရေရွတ်လိုက်တာပါ။ အဲဒါကို ဝသုန်က

“ကိုကြီး.. ညီမလေးဖင်ကြည့်ပြီး ဘာတွေ ပွစိပွစိနဲ့ ရွတ်နေတာလဲ…”

“အာ… မဟုတ်ရပါဘူး ညီမလေးရယ်…”

ကျွန်တော် သူ့ဖင်လုံးလုံးလေးကို လက်နဲ့ကိုင်လိုက်ပါတယ်။ ကျွန်တော့် လက်ထဲမှာ နူးညံ့တဲ့ အထိအတွေ့လေးနဲ့ အိကနဲ ပါလာပါတယ်။ ပြီးတော့မှ တင်ပါးလေးကို လက်ကလေးနဲ့ အသာအယာလေး ပွတ်ပေးနေမိပါတယ်။

”ကိုကြီး… ကိုကြီး အိုးမဲဖျက်နေတာလား… ညီမလေးဖင်ကို ပွတ်နေတာလား…”

“အင်းပါ အင်းပါ”

ကျွန်တော် ပြန်ဖြေပြီးတော့ သတိဝင်လာတာနဲ့ အခုမှ အိုးမဲကို စဖျက်ဖြစ်ပါတယ်။ တင်ပါးလေးကို ညှစ်ညှစ်ပြီး ကိုင်ပါတယ်။ လက်တစ်ဖက်နဲ့ နယ်ပါတယ်။ ဖင်ကြားလေးထဲကို လက်ကလေးနဲ့ အမြှောင်းလိုက်လေး ပွတ်ဆွဲတော့ ညီမလေး ကော့သွားပါတယ်။

“အ.. အ.. ကိုကြီးရေ.. ဘာတွေလုပ်နေတာလဲ..”

အမဲဆီတွေ ပြောင်လောက်ပြီမို့ ကျွန်တော် ရေလောင်းချပေးလိုက်ပါတယ်။ ရေစလေးတွေနဲ့ ဝင်းနေတဲ့ ဖင်လုံးလုံးလေးကိုမြင်တော့ ကျွန်တော် စိတ်မထိန်းနိုင်တော့ပါဘူး။ တစ်ခါတည်း ကုန်းနမ်းလိုက်မိပါတယ်။

“ကိုကြီးရေ.. ညီမလေးဖင်ကို ဘာလို့ နမ်းနေတာလဲ…”

ညီမလေးက အော်ပါတယ်။

“အော်… အမဲဆီတွေက အနံ့ပါကျန်တတ်တယ်လေ.. အနံ့ပါ ပြောင်မပြောင် နမ်းကြည့်ရတာပေါ့”

ကျွန်တော့် နှာခေါင်းက မခွာပဲနဲ့ ပြောလိုက်ပါတယ်။ နှာခေါင်းလေးနဲ့ ဖင်ကြားလေးထဲတိုးပြီး ရှူလိုက်ပါတယ်။ ဆပ်ပြာနံ့ သင်းသင်းလေးနဲ့ပါ။ နှုတ်ခမ်းလေးတွေနဲ့လည်း ပွတ်တိုက်သွားလိုက်ပါတယ်။

“ကိုကြိးရေ.. တော်ပြီနော်… ညီမလေး မနေတတ်တော့ဘူး…”

သူပြောမှပဲ မျက်နှာကို ခွာလိုက်ပါတယ်။

“ကဲ.. အကုန်ပြောင်ပြီနဲ့တူတာပဲ…. ”

ညီမလေးက အခုထိ သူ့ပိပိလေးကို လက်နဲ့ အုပ်ထားတုန်းပါ။ အခုထိ သူ့ ပိပိလေးကို တစွန်းတစ်စတောင် မမြင်ရသေးလို့ အကြံထုတ်လိုက်ပါတယ်။

“ညီမလေး… အောက်ကလက်ကို ဖယ်လိုက်လေ.. ဖုံးမထားနဲ့… အဲမှာ အိုးမဲတွေ ပေနေသေးလား မသိဘူး”

“အာ.. ကိုကြီးကလဲ မပေပါဘူး…. ”

“လက်ဖယ်လိုက်ပါ ညီမလေးရယ်”

“ဖယ်ပါဘူး.. ရှက်စရာကြီး”

“ဘာလို့ရှက်ရတာလဲ.. မောင်နှမ အချင်းချင်းပဲဟာ.. ရှက်စရာ မဟုတ်ပါဘူး”

“ရှက်စရာမဟုတ်ရင် ကိုကြီးချွတ်နေပါ့လား… သူကျတော့ မချွတ်ပဲနဲ့….”

“အော်.. ညီမလေးက ကိုကြီးမချွတ်ပဲ နေလို့လား”

“ဟုတ်တယ်… ညီမလေးကတော့ ဖင်ပြောင်ကြီးနဲ့.. သူကျတော့ အကုန်ဝတ်ထားတယ်… ကိုကြီး အကုန်ချွတ်ရင် ညီမလေး လက်ဖယ်မယ်….”

“ကဲကဲ… ငါ့ညီမလေး စိတ်ချမ်းသာစေဖို့ ကိုကြီး ချွတ်ပေးရမှာပေါ့…”

ကျွန်တော် ဝတ်ထားတဲ့ တီရှပ်ကို အရင်ချွတ်လိုက်ပါတယ်။ ဘောလုံးကန်လေ့ ရှိတဲ့သူမို့လို့လားတော့ မသိဘူး ကျွန်တော့်မှာ သင့်တင့်တဲ့ ကြွက်သားတွေတော့ ရှိပါတယ်။ ညီမလေးကို လှမ်းကြည့်လိုက်တော့ ကျွန်တော့်ကို မမှိတ်မသုံ စိုက်ကြည့်နေပါတယ်။ ကျွန်တော်လည်း သူ့ရှေ့မှာ ဘောင်းဘီကို ချွတ်ချလိုက်ပါတယ်။ ညီတော်မောင်က ဖြောင်းကနဲကို ကန်တက်လာပါတယ်။

“ကိုကြီးဟာက မာမာကြီးလား… ဘာလို့ မာနေတာလဲ”

“အင်း.. ညီမလေးကို အခုလိုမြင်ရတော့ ကိုကြီး မနေနိုင်တော့ဘူးလေ… ညီမလေး ကိုင်ချင်ရင် ကိုင်ကြည့်လေ…..”

ညီမလေး ကျွန်တော့်ညီလေးကို မရဲတရဲနဲ့ လာကိုင်ပါတယ်။ အခုတော့ သူ့ပိပိလေးကနေ လက်ကို ခွာလိုက်တဲ့အတွက် သူ့ပိပိလေးကို စမြင်ရပါတယ်။ အမွှေးမပေါက်သေးပါဘူး။ မို့မို့လေးနဲ့ ပြောင်ရှင်းနေပါတယ်။ ထင်တဲ့အတိုင်းပဲ သူ့ဆီးခုံမှာလည်း အိုးမဲတွေ ပေနေပါတယ်။

“ကဲ.. ကဲ အဲဒီအိုးမဲတွေပါ ကိုကြီး ဆေးပေးမယ်နော်…”

ညီမလေး ဘာမှပြန်မပြောတော့ပဲ ကျွန်တော့်ဖက်ကို အသာတကြည်လေး လှည့်ပေးပါတယ်။ ကျွန်တော် ဆောင့်ကြောင့် ထိုင်ချလိုက်တော့ သူ့ပိပိလေးနဲ့ ကျွန်တော့်မျက်နှာ တတန်းထဲ ဖြစ်သွားပါတယ်။ လက်ထဲကို ဆပ်ပြာ နည်းနည်းယူပြီး သူ့ပိပိဘေးကို စပွတ်လိုက်ပါတယ်။ ညီမလေး နည်းနည်း တွန့်သွားပါတယ်။

ကျွန်တော် သေသေချာချာလေး သူ့ပိပိ ဘေးနားလေးကို ပွတ်ပေးလိုက်ပါတယ်။ အခုမှလည်း သူ့ပိပိလေးကို အနီးကပ် မြင်ရပါတယ်။ ပိပိလေးက ခုံးထနေပါတယ်။ ကြွက်နားရွက်လေးတွေက အခုမှ ထွက်ပြူစလေးပါ။ နှုတ်ခမ်းသားလေးတွေက ရဲတွတ်နေပါတယ်။

ကျွန်တော် လက်ချော်သလိုနဲ့ သူ့ပိပိလေးကို ပွတ်ပေးလိုက်ပါတယ်။ ညီမလေးဆီက အသံမကြားရတော့ပါဘူး။ သူ့အသက်ရှူသံတွေ မြန်နေမှန်းတော့ သိပါတယ်။ သူရှက်သွားမှာစိုးလို့ မျက်နှာကို မကြည့်တော့ပဲ အသာအယာလေး ပွတ်ပေးနေပါတယ်။ ပြီးတော့မှ ပွတ်တာကို ရပ်ပြီး ရေလေးလောင်းချပေးလိုက်ပါတယ်။ သူ့မျက်လုံးတွေက အားမရသလို ရီဝေဝေ ကြည့်နေတာကို တွေ့လိုက်ပါတယ်။

“ညီမလေးရယ်.. ရေချိုးတာ အရမ်းကြာနေပြီ.. အအေးမိလိမ့်မယ်..”

သူ့ကို ပါလာတဲ့ သဘက်နဲ့ ရေသုတ်ပေးလိုက်ပြီး အခန်းထဲသွားဖို့ ပြောလိုက်တာပါ။

“အဝတ် ဝတ်မနေနဲ့တော့ အခန်းထဲရောက်ရင် ရေခြောက်အောင် သုတ်ရအုန်းမှာ..”

ဝသုန်တစ်ယောက် ကိုယ်တုံးလုံးနဲ့ အိပ်ခန်းထဲကို လှစ်ခနဲ ပြေးသွားပါတယ်။ ကျွန်တော်ကလည်း သူ့နောက်ကနေပြီးတော့ သဘက်လေးကိုင်ပြီး ပြေးလိုက်လာပါတယ်။

“ဟား…ဟာ… ကောင်မလေး ရှက်လဲမရှက်ဘူး…. ဖင်ပြောင်ကြီးနဲ့ သွားနေတယ်…”

ကျွန်တော် လှမ်းစလိုက်တော့ ဝသုန်ကလည်း အားကျမခံ…

“ကိုကြီးလဲ ဘာထူးလို့လဲ… သူ့ဟာကြီး တရမ်းရမ်းနဲ့ မရှက်ဘဲနဲ့များ….”

အခန်းထဲရောက်တော့

“ကဲ.. ကိုကြီး ရေသုတ်ပေးမယ်… ငါ့ညီမလေးကို”

ဝသုန် ကျွန်တော့်ရှေ့မှာ ငြိမ်ငြိမ်လေး ရပ်နေပေးပါတယ်။ ကျွန်တော်က ရေမသုတ်သေးပဲနဲ့ သူ့ကို ခြေဆုံး ခေါင်းဆုံး သေချာကြည့်ပြီးတော့

“အားပါး … ငါ့ညီမလေးက တော်တော်လှ.. တော်တော် ချစ်စရာကောင်းပါလား… နို့သီးခေါင်းလေးတွေက နီရဲရဲလေးတွေ… ဆီးခုံလေးက ဖောင်းပြီး ဟိုနေရာလေးက………”

“ကိုကြီးရေ… တော်တော့.. ညီမလေး ရှက်လာပြီ”

စကားမဆုံးသေးခင် အတင်းအော်ပြီး တားပါတယ်။ မျက်နှာကလည်း ရဲပတောင်းခတ်နေပါတယ်။

“ညီမလေး… ဟိုဖက်လှည့်ပေးပါလား.. ကိုကြီး ကြည့်ချင်လို့….”

“ကိုကြီး နှာဘူး…”

ပါးစပ်ကအော်၊ မျက်စောင်းထိုးရင်းနဲ့ ကျောလှည့်ပေးပါတယ်။ တင်ပါးလေးကားကား၊ ဖင်က လုံးလုံးကျစ်ကျစ်လေး၊ ပေါင်တံသွယ်သွယ်နဲ့ အရမ်းလှတဲ့ ကျွန်တော့်ညီမလေး။ ကျွန်တော် ညီမလေးကို နောက်ကနေ သိုင်းဖက်လိုက်ပါတယ်။ ကျွန်တော့်ဟာ မာမာကြီးက သူ့ဖင်ကြားထဲကို တန်းတန်းကြီးကို ထောက်မိပါတယ်။

“ငါ့ညီမလေး… အိုးမဲတွေ စင်ရဲ့လား.. အမဲဆီနံ့တွေ နံနေသေးလား… မှန်းစမ်း.. ကိုကြီး နမ်းကြည့်မယ်…”

သူ့ပါးလေးကို ရွှတ်ခနဲ နမ်းလိုက်ပါတယ်။

“အားပါး.. မွှေးလိုက်တာ… ဒီပါးတော့ စင်သွားပြီ.. ကျန်တဲ့နေရာတွေ စစ်ရအုန်းမယ်”

ဝသုန်ရဲ့ ကျောဆီကို နမ်းရင်းနဲ့ အောက်ကို ဆင်းသွားလိုက်ပါတယ်။ တင်ပါးလေးကို နှုတ်ခမ်းလေးနဲ့ ခလုတ်တိုက်လိုက်ပါတယ်။ ပြီးတော့ သူ့ကို ရှေ့ကိုလှည့်လိုက်ပါတယ်။ သူ့ပိပိလေးက ကျွန်တော့် နှာခေါင်းလေးနဲ့ ကွက်တိလေးပါ။ ကျွန်တော် မနေနိုင်တော့ပါဘူး။ နှုတ်ခမ်းနဲ့ နမ်းရင်းနဲ့ လျှာနဲ့ သူ့ပိပိလေးကို လျှက်လိုက်ပါတယ်။

“အ.. ကိုကြီး… ဘာလို့ လျှာနဲ့ လျက်နေတာလဲ”

“အော် အနံ့တင်စင်လို့ မရဘူးလေ အိုးမဲ အရသာတွေ ကျန်မကျန် စစ်တာ”

“ကိုကြီး လူလည်ကြီး”

“ညီမလေး ကုတင်ပေါ်တက်ကွာ ကိုကြီး အရသာခံလို့ မရဘူး…”

ကျွန်တော့်ညီမလေး ကုတင်ပေါ်တက်ပြီး ပက်လက်လေး လှန်ပေးပါတယ်။ ကျွန်တော် သူ့ပေါင်ကြားမှာ နေရာယူပြီးတော့မှ သူ့ပိပိလေးကို လက်လေးနဲ့ အသာဟ … အားပါး … အထဲမှာ ရဲတွတ်နေပါတယ်။ နှုတ်ခမ်းသားလေးတွေက ပန်းရောင်လေး။ ပိပိလေး အပေါ်တဝိုက်မှာတော့ ပြောင်ရှင်းနေပါတယ်။ ကျွန်တော် လျှာဖျားလေးနဲ့ သူ့ပိပိထဲက အဆံလေးကို တို့လိုက်ပါတယ်။

“အ… ကိုကြီး.. ဘာလုပ်တာလဲ….”

အသံထွက်ပြီးတာနဲ့ ညီမလေးဆီက အသက်ရှူသံ ပြင်းပြင်းတွေပဲ ကြားနေရပါတယ်။ ကျွန်တော်ကတော့ လျှာနဲ့ အပြားလိုက်ဆွဲလိုက်၊ အထဲမှာ ထိုးမွှေလိုက်၊ လက်နဲ့ ဖြဲပြီး လျှာနဲ့ ထိုးလိုက်နဲ့ တော်တော်ကို အလုပ်ရှုပ်နေပါတယ်။ သူ့ပိပိလေးက အရေတွေကလည်း ရွှဲစိုနေပါပြီ။

“ညီမလေး… ကိုကြီး ညီမလေးဟာထဲကို သွင်းချင်တယ်ကွာ…”

“ကိုကြီး.. မဖြစ်လောက်ဘူး ထင်တယ်နော်… မောင်နှမချင်းတွေ… ပြီးတော့ ညီမလေးဟာက သေးသေးလေး.. ကိုကြီးဟာက အကြီးကြီး… ”

“အော်.. ညီမလေးရယ် ဖြစ်မှာပါ….”

ကျွန်တော် သူ့ဆီက တုန့်ပြန်မှုကို မစောင့်တော့ပဲ သူ့နှုတ်ခမ်းတွေကို တေ့စုပ်လိုက်ပါတယ်။ ညီမလေး မျက်တောင်ကော့စင်းပြီး ငြိမ်ကျသွားပါတယ်။ လက်တစ်ဖက်က သူ့ပိပိလေးကို ပွတ်ရင်းနဲ့ ကျွန်တော့်ဟာကို သူ့ပိပိလေးနဲ့တေ့ပြီး ပွတ်ဆွဲနေလိုက်ပါတယ်။ ပြီးတော့မှ အလစ်အငိုက်ဖမ်းပြီး ဖိထည့်လိုက်ပါတယ်။

“အာ သေပါပြီ ကိုကြီးရယ်…”

“အော်… ဖြည်းဖြည်းပါ ညီမလေးရယ်…”

သူ့နှုတ်ခမ်းကို ဖိစုပ်လိုက်ပြီး ကျွန်တော် ပြန်လည်း မထုတ်၊ ဆက်လဲ မသွင်းပဲ မှေးထားလိုက်ပါတယ်။
ပါးစပ်က သူ့နှုတ်ခမ်းကိုစုပ်၊ လက်နှစ်ဖက်ကတော့ ညီမလေးရဲ့ ဖင်လေးတွေကို ပွတ်လိုက်၊ နို့လေးတွေကို ဆွလိုက်နဲ့ပါ။ ဒီလိုနဲ့ နည်းနည်းကြာတော့ နောက်တစ်ကြိမ် ဖိချလိုက်ပါတယ်။ ညီမလေး ထပ်အော်ပါတယ်။ အသံတော့ သိပ်မကျယ်တော့ပါဘူး။ သုံးပုံနှစ်ပုံလောက် ကျွန်တော့်ဟာက ဝင်သွားပါပြီ။ နောက်ထပ် ထပ်နှူးပါတယ်။ ခဏနေတော့ ထပ်ဖိချလိုက်ပါတယ်။ အဆုံးထိကို ဝင်သွားပါတယ်။

ညီမလေး မျက်နှာက ရှုံ့မဲ့လို့နေပါတယ်။ မျက်လုံးမှာ မျက်ရည်စလေးတွေတောင် တွေ့ရပါတယ်။ သူ့ပိပိလေးမှာလည်း သွေးစလေးတွေ ကပ်နေတာ တွေ့ပါသေးတယ်။ နည်းနည်းလေးကြာအောင် နှပ်ထားပြီးတော့မှ ဖြည်းဖြည်းချင်း အသွင်းအထုတ်လေး စလုပ်ပေးပါတယ်။ ပထမတော့ ညီမလေး ကြိတ်ခံနေတာပါ။ နောက်တော့ သူကပါ ကော့ကော့ ပေးလာပါတယ်။ ဆယ်ချက်လောက် ရောက်တော့

“ကိုကြီး.. ညီမလေး ရင်ထဲမှာ တမျိုးကြီးပဲ… ဟိုဟာထဲမှာလဲ တစ်မျိုးကြီးပဲ….”

ကျွန်တော် နားလည်လိုက်ပါတယ်။ ညီမလေး ပြီးတော့မယ်ဆိုတာ။ အဲဒါနဲ့ ခပ်သွက်သွက်လေး ဆောင့်ပေးလိုက်ပါတယ်။ ခဏနေတော့ ညီမလေး ကျွန်တော့်ကို အတင်းကုတ်ပြီး ပြီးသွားပါတယ်။

ကျွန်တော်လည်း ပြီးခါနီးနေပြီမို့လို ခပ်သွက်သွက်လေး ဆောင့်ပြီးတော့ သူ့ပိပိလေးထဲမှာတင် သုတ်ရည်တွေကို ထုတ်လိုက်ပါတယ်။ ကျွန်တော့်သုတ်ရည်တွေနဲ့ သူ့သွေးစလေးတွေ ပေါင်းပြီးတော့ ညီမလေးရဲ့ ပိပိလေးထဲကနေ အပြင်ကို လျှံကျလာပါတော့တယ်။

ပြီးပါပြီ။

နာလိုက်တာ ကိုကိုရယ်

ကျွန်တော့်အဖေ နောက်အိမ်ထောင်ပြုတော့ ကျွန်တော် ရှစ်နှစ်သားလောက်ပဲ ရှိပါသေးတယ်။ ကျွန်တော့်မိထွေးမှာ သမီးတစ်ယောက် ပါလာပါတယ်။ သူကလည်း ကျွန်တော်နဲ့ ရွယ်တူပါပဲ။ မေမေ့နေရာကို အစားဝင်လာတဲ့သူဖြစ်လို့ သူတို့သားအမိ နှစ်ယောက်ကို ကျွန်တော် လုံးဝကြည့်လို့ မရပါဘူး။ နည်းနည်း အရွယ်ရောက်လာတော့မှ မေမေလေးရဲ့ စေတနာတွေ၊ မေတ္တာတွေကို နားလည်လာခဲ့ပါတယ်။ ဟိုကောင်မလေး သီရိနဲ့ကတော့ တစောင်းစေးနဲ့ မျက်ချေးပေါ့။

ကျွန်တော်က ကိစ္စတော်တော်များများမှာ အလျှော့ပေးခဲ့ပေမယ့် သူကတော့ ကျွန်တော့်ကို ဘယ်လိုမှ ကြည့်မရပါဘူး။ သူ့အမေက ကျွန်တော့်ကို အရေးပေးလို့လား မသိပါ။ ထားပါတော့လေ.. ဒါတွေက ငယ်ငယ်တုန်းကပါ။

အခုတော့ ကျွန်တော်ရော သူပါ ဒဂုံတက္ကသိုလ်မှာ တက်နေကြပါတယ်။ ကျွန်တော်က ဒုတိယနှစ်၊ သူက ပထမနှစ်ပေါ့။ ကျွန်တော့်မှာလည်း ရည်းစားလေး ဘာလေးနဲ့ပေါ့။ သူကတော့ ရှိသလိုလိုပဲ။ ခက်တာက ကျွန်တော့်ကောင်မလေးက စာဂျပိုးဗျ။ ရုပ်ရှင်လည်း မကြည့်ရ။ ပန်းခြံလည်း ခေါ်မရနဲ့ တော်တော်လေး တင်းတယ်ဗျာ။ ဒါနဲ့ တစ်နေ့….‘ချစ် ရုပ်ရှင်သွားကြည့်ရအောင်လေ’

မနက်ဖြန် ကျူတိုရီရယ်ရှိတယ်ကွာ။ မကြည့်ချင်ပါဘူး။ ပြီးရင် မောင်က လက်သိပ်သရမ်းတာပဲ’

‘မဟုတ်တာကွာ။ ကျူတိုရီရယ်က ဘာအရေးလဲ။ လိုက်မှာလား မလိုက်ဘူးလားပြော’

‘မလိုက်ချင်လို့ မဟုတ်ပါဘူးကွာ။ ကြောက်လို့ပါ။’

‘ဒါဆို ကန်တင်း သွားမယ်လေ’

‘မောင်ကလည်းကွာ ဟိုဟာတွေလာနေလို့ နောက်မှနော် အခုစာကျက်လိုက်ဦးမယ်နော်’

‘အေးပါကွာ၊ ပြန်ရင်ကော လိုက်ပို့ရမလား’

‘မပို့နဲ့ ဖေဖေ ဝင်ကြိုလိမ့်မယ်’

‘သွားပြီ။ ဒီနေ့တော့ ဘူပိတ်ပြီ’

လို့ စိတ်ထဲကနေ ရေရွတ်ရင်း ဖဲရှုံးလာတဲ့ မျက်နှာနဲ့ ထွက်လာခဲ့ပါတယ်။ စိတ်ညစ်ညစ်နဲ့ အပေါ်ဆုံးထပ်တက်ပြီး ဆေးလိပ်သောက်မယ်ဆိုပြီး တက်လာရာ အပေါ်မှာ လူရှင်းနေတာကို တွေ့ရပါတယ်။ ဖြတ်လျှောက်လာရင်း အသံကြားလို့ အသာလေး ချောင်းကြည့်လိုက်ရာ အတွဲတစ်တွဲကို တွေ့ရပါတယ်။

အောင်မယ်.. ဒင်းက ပေါက်စီစားနေပါလား။ ကောင်မလေး မျက်နှာကိုတော့ မမြင်ရဘူးပေါ့။ ဟိုကောင့်လက်ကလည်း အငြိမ်ကို မနေဘူး ကောင်မလေး ပေါင်ကြားထဲမှာ။ ဆော်လေးကလည်း အလိုက်သိပါ့ ဒုတ်ကို ကိုင်ပေးနေပါလား။

ရုတ်တရက် ကောင်မလေးက ဟိုကောင့်ရင်ခွင်ထဲက ထလိုက်တော့ ကျွန်တော့်ဒေါသတွေ ထောင်းခနဲ ဖြစ်လာပါတော့တယ်။ ဘယ်သူများလဲ မှတ်တယ်။ ဒေါ်သီရိကိုး။ ဒင်းတောင်မှ အမြီးပေါက်နေပြီပဲ။ ကျွန်တော်လည်း ကိုယ်နဲ့မတည့်ပေမယ့် ဒီလိုမျိုး ကျွန်တော့်ရှေ့မှာ မြင်ရတော့ သနားလည်းသနားတယ်။ ဒေါသစိတ်နဲ့ အတင်းဝင်ကာ ဆောင့်ခေါ်ချင်တဲ့ စိတ်တွေလည်း ပေါ်လာခဲ့ပါတယ်။ လွန်လွန်ကျူးကျူး မဖြစ်ခင်ပေါ့။ တော်သေးတာပေါ့ ဟိုကောင်တွေသာ တွေ့သွားရင် ကျွန်တော့်မျက်ခွက်ကြီး ဘယ်သွားထားရပါ့မလဲ။ ကင်မရာသာ ပါလာခဲ့ရင် ဒင်းတို့ရုပ်တွေ နက်ထဲမှာ ပလူပျံနေလောက်ပြီ။

ဟာဟာ.. ဒင်းကလေးက ဟိုကောင့်ကို ပလွေတောင် မှုတ်ပေးနေပါလား။ ကျွန်တော်လည်း ကိုယ့်ညီမလို ဖြစ်နေပေမယ့် ကြည့်နေရင်း လီးက တောင်လာပါတယ်။ လီးတောင်နေရင်းက မကောင်းတဲ့ အတွေးတွေ ပါဝင်လာပြီး ဆင်ကြံ ကြံနေမိပါတယ်။

ဟာ.. ဟုတ်ပြီ။ တစ်ယောက်တည်း ကျိတ်ပြုံးလိုက်ရင်း ဆက်ကြည့်နေမိပါတယ်။ အတော်ကြာတော့ အောက်ကတက်လာတဲ့ အသံတွေ ကြားတော့ သူ့အကောင် ခပ်သုပ်သုပ်လေး ထွက်သွားတာကို တွေ့လိုက်တော့ ကျွန်တော်လည်း အခန်းဝမှာ စောင့်နေပါတယ်။

ဟော.. လာပါပြီ မရွှေချော။ ကျွန်တော့်ကို မြင်တော့ သူတော်တော်လေးကို ထိတ်လန့်သွားပါတယ်။

‘ကဲ.. ဘယ်လိုလဲ တော်တော်လေးမှ ပျော်ကြရဲ့လား။’

‘ကိုမိုး.. နင်ဘယ်တုန်းကတည်းက ရောက်နေတာလဲ’

‘ငါ့ကို ဘာမှ လာရှင်းပြမနေနဲ့၊ ငါအကုန် မြင်ပြီးပြီ။ အိမ်ကျမှ နင့်အမေနဲ့ ရှင်းကြပေတော့’

သူဘာမှပြန်မပြောနိုင်ပဲ မျက်နှာကို လက်ဝါးအုပ်ကာ ငိုချလိုက်ပါတယ်။ နောက်မှ..

‘ကိုမိုးရယ် ငါတောင်းပန်ပါတယ်။ မေမေသိရင် သတ်လိုက်မယ်။ ပြန်တော့မပြောပါနဲ့နော်’

‘နင့်ကိုယ်နင် နိုင်ငံခြားရောက်နေတယ်များ မှတ်နေလားဟင် ဒါမြန်မာပြည်ဟဲ့’

‘တော်ပါတော့.. ကိုမိုးရယ် ငါတောင်းပန်ပါတယ်ဟာ.. ငါ့ကိုသနားပါ။’

‘တော်ပြီ ငိုမနေနဲ့တော့ ပြန်ကြမယ် ၊ အိမ်ကျမှ ငါစဉ်းစားလိုက်ဦးမယ် ပြောသင့် မပြောသင့်’

‘လုပ်ပါဟယ်။ ငါကျေးဇူးတင်ပါတယ်။ ငါနင့်ကျေးဇူးကို မမေ့ပါဘူး’

‘အေး နင့်စကားတည်ပါစေနော်၊ ညဖက် လူကြီးတွေအိပ်ရင် ကားဂိုဒေါင်ဘက်ကိုလာခဲ့၊ နင်နဲ့ငါ ဆွေးနွေးမယ်’

‘ဟုတ်’

‘ကဲပြန်ကြစို့၊ အော်နေဦး.. ငါ့မှာ ပိုက်ဆံပြတ်နေတယ် နင့်မှာရှိရင် ၅၀၀၀ လောက်ပေးဦး’

လို့ဆိုကာ ခပ်တည်တည်နဲ့ ငွေညှစ်လိုက်တော့ ပြာပြာသလဲ ပိုက်ဆံအိတ်ကိုဖွင့်ကာ ပိုက်ဆံတစ်ထပ်ကို မရေတော့ပဲ လက်ထဲ အတင်းထိုးထည့်လိုက်ပါတယ်။

‘အေး.. နင်ကောင်းကောင်းပြန်နော်၊ ဟိုဝင်ဒီဝင် လုပ်မနေနဲ့’

‘စိတ်ချပါ’

ဆိုကာ ကျွန်တော့်ရှေ့ကနေ ထွက်သွားပါတော့တယ်။

ညနေဖက် အိမ်ပြန်ရောက်တော့ သူကျွန်တော့်အပေါ်မှာ လိုတာထက်ကိုပိုပြီး ဂရုတစိုက် လုပ်ပေးနေပါတယ်။ မျက်လုံးလေးတွေကတော့ ကျွန်တော့်ကို အသနားခံတဲ့ မျက်လုံးလေးတွေနဲ့ပေါ့။ မေမေလေးကတောင်

‘သားနဲ့သမီး အခုလို ချစ်ချစ်ခင်ခင် တွေ့ရတာ အရမ်းဝမ်းသာတယ်ကွယ်’

လို့တောင် ချီးမွမ်းပါတယ်။ ညစာစားပြီး ကျွန်တော် သူ့နားကိုကပ်ပြီး

‘မေမေအိပ်ရင် ငါ့ကိုလာခေါ်’

လို့ ပြောခဲ့ကာ အခန်းထဲဝင်ပြီး စာဖတ်နေပါတယ်။ ဆယ်နာရီကျော်ကျော်လောက်ကျတော့ ကျွန်တော့် အခန်းတံခါးကို လာခေါက်ပါတယ်။

‘ကဲလာ ကားဂိုဒေါင်ဘက်ကို သွားရအောင်’

‘ဒီမှာပဲ ပြောပါလား ကိုမိုးရယ်’

‘ဟဲ့.. ဒီမှာဆို နည်းနည်းလေး အသံကျယ်တာနဲ့ လူကြီးတွေ နိုးကုန်မှာပေါ့’

လို့ပြောကာ သူ့လက်ကိုဆွဲကာ နောက်ဖေးပေါက်ကတဆင့် ကားဂိုဒေါင်ထဲကို ခေါ်ခဲ့ပါတယ်။ ကားဂိုဒေါင်ထဲက ကွစ်ပျစ်လေးမှာ ထိုင်ကြရင်း

‘ကိုမိုး.. ဘာပြောမှာလည်းဟင်’

‘မပူပါနဲ့ နင့်ကိစ္စကို ဆွေးနွေးပေးမှာပါ’

‘မေမေ့ကိုတော့ မတိုင်ပါနဲ့နော်’

‘အေးလေ ဒါနင့်အပေါ် မူတည်တာပဲ၊ ကဲ ရှင်းစမ်းပါဦး နင့်ကိစ္စ၊ နင့်အကောင်က ဘယ်သူလဲ၊ ဘယ်ကလဲ’

‘ဟို.. ဟို.. ဇူးကပါ။ တာမွေမှာ နေပါတယ်။’

‘ဟုတ်ပြီ.. နင်တို့ ဒီလိုချိန်းတွေ့တာ ဘယ်နှစ်ခါရှိပြီလဲ’

‘သုံးခါလောက် ရှိပါပြီ’

‘နင့်ကောင်က နင့်ကို ဘာတွေလုပ်လဲ သေချာပြောစမ်း’

‘ဟာ.. ကိုမိုးကလည်း ရှက်စရာ’

‘အော် ဒါကျတော့ ရှက်တယ်လား။ ငါလုပ်လိုက်ရ သေတော့မယ်။ အေး မပြောရင်လည်းရတယ်’

လို့ ပြောလိုက်တော့သူက ပြာပြာသလဲနဲ့

‘စိတ်ညစ်ပါတယ်။ ပြောပါ့မယ်။ မေမေ့ကိုတော့ ပြန်မတိုင်ပါနဲ့နော်’

‘ဟုတ်ပြီ.. ငါမေးတာကို အစအဆုံး ဖြေပေတော့’

‘ဟုတ်’

‘နင့်ကောင်က နင့်ကို ချိန်းတွေ့ရင် ဘာလုပ်သလဲ။ ငါလည်း ပညာယူမလို့’

‘နမ်းပါတယ်။ နှုတ်ခမ်းကိုပါ’

‘နောက်တော့ရော’

‘ငါမဖြေချင်ဘူးဟာ တော်ပါတော့’

‘မရှည်နဲ့၊ ဒါဆိုငါသွားမယ်’

လို့ ပြောလိုက်ရင်း လှည့်ထွက်လိုက်တော့ သူက လက်မောင်းလေးကို ဆွဲကာ

‘နေပါဦး။ ပြောပါ့မယ်။ ပြောပါ့မယ်။ ပြန်ထိုင်ပါ’

လို့ တောင်းပန်ပါတယ်။

‘ကဲ ပြောလေ’

‘နို့ကို ကိုင်ပါတယ်’

လို့ ပြောကာ မျက်နှာနီမြန်းပြီး ခေါင်းငုံ့သွားပါတယ်။

‘ဆက်ပြောလေ၊ နောက်ကော စို့ရောမစို့ဘူးလား’

‘စို့ပေးပါတယ်။’

‘နင်ကရော အသာတကြည် အစို့ခံတာပဲလား’

‘ကိုမိုး နင်တော်တော် ဆိုးတယ်နော်၊ ငါ့ကို အကြပ်ကိုင်တယ်’

‘မဖြေချင်ဘူးလား’

‘ဟို.. ဟို.. ငါလည်း ထူပူနေတော့ မရုန်းမိဘူးဟာ’

‘နောက်ကော.. စောက်ဖုတ်ကို နှိုက်သေးလား’

‘အင်း’

‘သေချာပြောလေဟာ’

‘နှိုက်ပါတယ်။’

‘နှိုက်တယ်ဆိုတာ ဘယ်လိုလဲ။ ဘောင်းဘီပေါ်ကနေ ပွတ်ပေးတာလား၊ အထဲကို နှိုက်တာလား’

‘၂ ခုစလုံး’

‘နင်က မရုန်းဘူးလား။’

‘ရုန်းတော့ရုန်းတာပဲ၊ ငါ… ငါ မပြောတတ်ဘူးဟာ၊ နင်ကလည်း ဘာတွေမေးနေမှန်း မသိဘူး’

‘အဲဒီလို အနှိုက်ခံရတော့ကော ကောင်းလား၊ နောက်ကော ဘာလုပ်သေးလဲ’

‘နင်အကုန်မြင်ပြီးသား မဟုတ်လား’

‘အေး… ဒါပေမယ့် ငါကြားချင်လို့’

‘နောက်တော့ သူ့ဟာကြီးကို လက်နဲ့ကိုင်ခိုင်းတယ်’

‘နင်က ကိုင်တာပဲလား’

‘ငါလည်း ငြင်းပါတယ်ဟာ၊ ဒါပေမယ့် အောက်ကနေ ကလိနေတော့ ဘယ်ကနေဘယ်လို လုပ်ပေးမှန်းတောင် မသိဘူး’

‘နောက်ကော ဘာလုပ်ခိုင်းသေးလဲ’

‘ပါးစပ်နဲ့ စုပ်ခိုင်းတယ်’

‘နင်က စုပ်တတ်လို့လား’

‘ငါလည်း ဖီးတွေအရမ်းတက်နေလို့ သူခိုင်းသမျှ မငြင်းမိပါဘူး’

‘နင့်ကို အပြီးထိ စုပ်ခိုင်းလား’

‘ပထမတခါတော့ လက်နဲ့လုပ်ပေးတာနဲ့ ပြီးသွားတယ်၊ နောက်တစ်ခါကျတော့ ပါးစပ်ထဲမှာ ပြီးတယ်’

‘နင်ထွေးပစ်လိုက်လား’

‘ဟင့်အင်း ငါကထွေးမလို့ သူကငါ့ကို မျိုချခိုင်းတယ်။’

‘အယ် တယ်ဟုတ်ပါလား။ နင့်ဇာတ်လမ်း နားထောင်ရတာ ငါတောင် လီးတောင်လာပြီ ဒီမှာကြည့်စမ်း’

လို့ပြောက တောင်မတ်နေတဲ့ ကျွန်တော့်လီးတန်ကို သူမြင်ရအောင် လုံချည်လေး အသာလျှောပြလိုက်ပါတယ်။

‘အိုး.. နင်နော်နင်’

‘သေချာကြည့်စမ်း.. နင့်ကောင်နဲ့ငါ ဘယ်သူက ပိုကြီးလဲ’

‘ဟာ… သေချင်တာပဲဟာ.. နင်ကပိုကြီးတယ် ငါ သွားလို့ရပြီလား’

‘နေဦး.. ငါတစ်ခု စဉ်းစားမိတယ်။ နင် ငါ့ဟာကြီးကို လာကိုင်ကြည့်စမ်း’

‘အိုး.. မဟုတ်တာဟယ်၊ နင်မကြံကောင်း မစည်ရာတွေဟာ’

‘ကြံကောင်းပါတယ်။ နင်တောင် ဟိုကောင့်ကို လုပ်ပေးနေကျပဲ၊ နင့်ကောင်လို့ စိတ်ထဲထားလိုက်ပေါ့’

‘ငါမလုပ်ပါရစေနဲ့ဟာ၊ ငါနင့်ကို ရှိခိုးပါတယ်’

‘အခုမှမရတော့ဘူး သီရိ၊ ငါဖီးတွေ အရမ်းတက်နေပြီ’

‘ငါ့ကိုလည်း သနားပါဟယ်။ နင်နဲ့ငါနဲ့ မောင်နှမလေ’

‘ဘာမောင်နှမလည်း.. ဘာမှမတော်ဘူး’

‘ဟို.. ဟို.. မသင့်တော်လို့ပါနော်’

‘တော်မတော် သိချင်ရင် ထည့်ကြည့်မယ်လေ’

‘ကိုမိုးရယ် နင်သိပ်ရက်စက်တာပဲ.. နင်ငါ့ကို အနိုင်ကျင့်တယ်’

‘ငါဘာမှ မနှိပ်စက်ပါဘူး။ နင်တောင်မှ ဟိုကောင့်ခိုင်းသမျှ လုပ်ပေးနေတာပဲ’

‘ကိုမိုး.. ငါငိုချင်လာပြီဟာ’

လို့ပြောကာ ငိုချလိုက်ပါတယ်။

‘ဒီမယ်.. သီရိ နင်ငိုနေလည်း အလကားပဲ၊ နင့်ကိုငါ တစ်ခုပြောမယ် ငါ့ကိုကြည့်စမ်း’

‘ပြော.. ဘာပြောမှာလည်း’

‘ငါပြောသလို လုပ်ရင် ငါ နင့်ကိစ္စတွေကို မသိချင်ယောင်ဆောင် နေလိုက်မယ်။ ကဲအခုတော့ ဒီကိုကြွ’

လို့ ပြောလိုက်ရင်း သူ့ကိုယ်လုံးလေးကို ထူလိုက်ပါတယ်။ နောက်တော့ မျက်နှာချင်းဆိုင်လိုက်ရင်း

‘ဒီမယ်.. ငါ့ကိုကြည့်စမ်း’

လို့ မျက်နှာကို လှည့်လိုက်တော့ သူမျက်နှာ လွှဲသွားပါတယ်။

‘သီရိ.. ဒီဖက်လှည့်စမ်း’

လို့ ပြောရင်း မျက်နှာကို ခပ်ကြမ်းကြမ်းလေး လှည့်လိုက်တော့.. အံကိုကျိတ်ကာ ကျွန်တော့်ကို ကြည့်ပါတယ်။ မျက်ရည်တွေ အရွှဲသားနဲ့ပေါ့။

‘ဘယ်လိုလဲ ငါပြောတာ ဖြစ်မလား’

‘အေးပေါ့လေ.. နင်က နိုင်ကွက် ရထားတာကိုး’

လို့ ပြောကာ မျက်စိမှိတ်ထားပါတယ်။

‘သေချာပြီနော်’

လို့မေးလိုက်တော့ ခေါင်းလေးကို ညိတ်ပြပါတယ်။

‘အေးဒါဆိုရင် ငါ့လီးကို လာကိုင်ပေတော့’

လို့ ပြောလိုက်တော့ ဆောင့်ကြီးအောင့်ကြီးနဲ့ လာကိုင်ပါတယ်။

‘ဖြည်းဖြည်းလုပ်ပါဟ.. တော်ကြာ ပြုတ်ထွက်သွားမယ်’

‘သေလည်း အေးတာပဲ’

‘သီရိ နင်အသားနာချင်လို့လား သေချာလုပ်ပေးလေ’

လို့ ပြောလိုက်တော့

‘ကိုင်ထားတာလေ နင်မသိဘူးလား’

‘ကိုင်ထားမှန်းတော့ ငါလည်းသိတာပေါ့၊ နည်းနည်းပါးပါး ပွတ်ပေးလေ၊ နင့်ကောင်ကို လုပ်ပေးသလိုမျိုးလေ’

လို့ ပြောလိုက်တော့မှ လက်ကို ရှေ့တိုးနောက်ငင် လုပ်ပေးပါတော့တယ်။

‘ဘယ်လိုလဲ နင့်ကောင်ဟာနဲ့ ငါ့ဟာ ဘယ်ဟာက ကိုင်လို့ကောင်းလဲ’

လို့ မေးလိုက်ရာ

‘တခြားစီ’

လို့ မဲ့ကာရွဲ့ကာ ပြောလိုက်ပါတယ်။ လုပ်ပေးနေရင်း ကျွန်တော်က သူ့ကို ဆွဲဖက်လိုက်ရင်း ပါးလေးကို နမ်းလိုက်ပါတယ်။ သူက တွန့်သွားရင်း ရုန်းလိုက်ပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ကျွန်တော် မလွှတ်ပေးပါဘူး။

‘နင်က ငါနမ်းတာတောင် ဘာဖြစ်ရတာလဲ၊ ဒီလောက်တောင် ဖြစ်လှတာ’

လို့ ပြောကာ သူ့နှုတ်ခမ်းကို အတင်းစုပ်လိုက်ပါတယ်။ သူကလည်း အပြင်းအထန် ရုန်းပါတယ်။ ကျွန်တော်လည်း သူ့စောက်ဖုတ်နေရာကို စမ်းလိုက်တော့ စိုရွှဲနေတာကို သိလိုက်ရပါတယ်။ ဒီတော့မှ

‘သီရိ.. နင်လိမ်မနေနဲ့တော့ နင်လည်း ဖီးတက်နေပြီ မဟုတ်လား။’

လို့ ပြောလိုက်တော့ သူလည်း သူခိုးလူမိ ဖြစ်သွားပြီး ကြောင်နေပါတယ်။ ကျွန်တော်လည်း နှုတ်ခမ်းကို ပြန်နမ်းရင်း ညဝတ်ဘောင်းဘီပေါ်ကနေ စောက်ဖုတ်ကို ပွတ်ပေးလိုက်ရာ ပေါင်လေး မသိမသာ ကားလာပြီး ကျွန်တော့်အနမ်းကိုပါ ပြန်ပြီး တုံ့ပြန်လာပါတယ်။ ကျွန်တော်လည်း ဘောင်းဘီထဲကို ထိုးသွင်းလိုက်ရင်း အကွဲကြောင်းတစ်လျှောက် ပွတ်သပ်ပေးလိုက်ရာ သီရိခင်မျာ မျက်တောင်လေးပါ စင်းကျလာပါတယ်။

‘သီရိ.. လာကွာ ဟိုမှာအိပ်လိုက်နော်’

လို့ ပြောကာ ကွစ်ပျစ်ပေါ် အသာလှဲချလိုက်ရင်း အင်္ကျီကို ချွတ်လိုက်ရာ အလိုက်သင့်လေး ချွတ်ပေးပါတယ်။ ကျွန်တော်လည်း သီရိနှုတ်ခမ်းကို စုပ်လိုက်ရင်း ကော့ထောင်နေတဲ့ သူ့နို့သီးလေးတွေကို လက်နဲ့ ချေပေးလိုက်ရာ သီရိမှာ ကော့တက်လာပါတယ်။ နောက်တော့ ကျွန်တော်လည်း လည်တိုင်လေးကို ယက်ပေးနေရင်း အောက်ကိုဆင်းလာကာ နို့သီးခေါင်းလေးတွေကို အားနဲ့ စို့ပေးလိုက်ပါတယ်။

‘အား.. ကျွတ်ကျွတ်.. ကိုကို ဖြည်းဖြည်း..’

လက်တစ်ဖက်က ဘောင်းဘီကို ဆွဲချွတ်ပေးလိုက်ရင်း စောက်ဖုတ်လေးကို လက်ဝါးလေးနဲ့ အုပ်ကာ ပွတ်ပေးလိုက်ရင်း ပေါင်တွင်းသားလေးတွေကို လက်ဖျားလေးနဲ့ ဆွဲပေးလိုက်ရာ ပေါင်လေးပါ ကားလာပြီး မရိုးမရွနဲ့ ဖြစ်လာပါတယ်။

ကျွန်တော်လည်း နို့စို့နေရာမှ အောက်ကို ဖြည်းဖြည်းချင်း ဆင်းလာပြီး စောက်ဖုတ်နားရောက်တော့ အမွှေးလေးတွေကို သွားနဲ့ကိုက်ပေးလိုက်ရာ သီရိလည်း ခါးလေးပါ ကော့တက်လာပါတယ်။

‘ကိုကို.. ဘာတွေလုပ်နေတာလဲ သီရိ ငရဲကြီးကုန်ပါ့မယ်၊ ပြောလို့လဲ မရဘူး… စိတ်ညစ်ပါတယ်’

ပါးစပ်ကသာ ငြင်းနေတာ လူကတော့ စောက်ဖုတ်နဲ့နှုတ်ခမ်း မနီး နီးအောင် နေရာလိုက်ရွှေ့ပေးနေပါတယ်။ ကျွန်တော်လည်း တမင်စောက်ဖုတ်ကို မထိအောင် ဘေးနားတစ်ဝိုက် လျှောက်ယက်ပေးနေရာ တော်တော်ကြာတော့

‘ကိုရယ် လုပ်မှာဖြင့် လုပ်တော့ကွာ မနေတတ်တော့ဘူး’

လို့ပြောကာ ခေါင်းလေးကို လက်နဲ့ကိုင်ကာ တည့်ပေးလိုက်တော့ ကျွန်တော်လည်း သနားသွားပြီး စောက်ဖုတ် အကွဲကြောင်းလေးတစ်လျှောက် လျှာစောင်းလေးနဲ့ အောက်ကနေပင့်ကာ တင်ပေးလိုက်ပါတယ်။

‘အား.. လား.. လား.. ရှီး.. ကိုကိုရယ်.. ချစ်လိုက်တာ’

လို့ပြောကာ ခေါင်းလေးပါ ထောင်တက်လာပါတယ်။ ကျွန်တော်လည်း စောက်ခေါင်းထဲကို လျှာထိုးထည့်လိုက်ပြီး အထဲမှာ လျှာကိုဝေ့ပတ်ကာ ကစားပေးလိုက်တော့

‘အား.. ကိုကိုရယ်.. ကောင်းလိုက်တာ..’

လို့ပြောပြီး စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားလေးတွေကို သူ့လက်နဲ့ ဖြဲပေးပါတယ်။ ကျွန်တော်လည်း အထဲကလျှာကို ပြန်ထုတ်ပြီး စောက်စေ့လေးကိုပဲ ယက်ပေးလိုက်ရင်း လက်ခလယ်ကို စောက်ခေါင်းထဲ ထိုးသွင်းကာ အပေါ်နံရံလေးကို သေချာပွတ်ပေးလိုက်ပါတယ်။ သီရိခင်မျာ အဖျားတက်သလို တစ်ကိုယ်လုံး တုန်ရီနေကာ ခေါင်းလေးပါ ဘယ်ညာရမ်းနေပါတယ်။

‘ကိုကိုရယ်.. အရမ်းကောင်းတာပဲ ညီမလေးကို ဆက်လုပ်ပေးပါ။ မရပ်လိုက်ပါနဲ့’

ကျွန်တော်လည်း ငါးမိနစ်လောက် ဆက်တိုက်လုပ်ပေးလိုက်ရာ သီရိတစ်ယောက် အထဲက လက်ခလယ်ကို အတွင်းထဲက ကြွက်သားတွေနဲ့ ညှစ်ပေးနေရင်း ကော့ပြန်လန်ကာ ငြိမ်ကျသွားပါတယ်။ ဒီတော့မှ ကျွန်တော်လည်း မျက်နှာအပေါ်ကို တက်လာတော့ သီရိက အတင်းဖက်ကာ ကျွန်တော့်ကို အငမ်းမရ နမ်းပါတော့တယ်။ ကျွန်တော်လည်း အလိုက်သင့်လေး ပြန်နမ်းပေးလိုက်ရင်း ပက်လက်လေး လှန်ချလိုက်ပါတယ်။

သီရိကလည်း ကျွန်တော့်နှုတ်ခမ်းကို နမ်းနေရင်း အောက်ကိုဆင်းသွားကာ ကျွန်တော့် လီးတန်ကြီးကို သူ့နှုတ်ခမ်းထူထူလေးနဲ့ ငုံကာ စုပ်ပေးလိုက်ပါတယ်။ လက်တစ်ဖက်ကလည်း ဂွေးဥတွေကိုနယ်ကာ ကစားပေးနေတာမို့ ကျွန်တော်လည်း တော်တော်လေးကို အရသာ တွေ့နေပါတယ်။ အထဲမှာ လျှာကလေး လီးတန်အောက်ပိုင်းတွေကို ကလိပေးနေတာမို့

‘အား.. ကျွတ်.. ကျွတ်.. ညီမလေးရယ်။ အရမ်းချစ်တယ်ကွာ’

လို့ ပြောကာ ကျွန်တော်လည်း သူ့ခါးလေးကို ဆွဲကာ နောက်ကနေ စအိုဝလေးကို ယက်ပေးလိုက်ပါတော့တယ်။ သီရိလည်း ခါးလေးတစ်ချက် ကော့သွားကာ လီးစုပ်တာတွေ ပိုမြန်လာပါတယ်။ နည်းနည်းကြာတော့မှ

‘သီရိလေး တော်တော့နော် ကိုကိုသီရိကို လိုးပေးတော့မယ်နော်’

လို့ ပြောကာ သီရိကို ပက်လက်အိပ်ခိုင်းလိုက်ရင်း ပေါင်ကြားထဲဝင်လို့ သေချာထိုင်ကာ လီးတန်ကို အရင်းကနေ လက်ကကိုင်ရင်း စောက်ပတ်အဝလေး ဒစ်ဖျားလေးတေ့ကာ နည်းနည်းလေး သွင်းလိုက်ပါတယ်။

‘နာလိုက်တာ ကိုကိုရယ် ဖြည်းဖြည်းလုပ်ပါ’

‘ညီမလေး… ခဏလေးနော်’

လို့ပြောကာ စောက်စေ့လေးကို လက်မလေးနဲ့ ပွတ်ပေးလိုက် နည်းနည်းချင်းသွင်းလိုက်နဲ့ လုပ်ပေးလိုက်ပါတယ်။ လက်တစ်ဖက်ကလည်း အာရုံလွဲသွားအောင်လို့ နို့သီးခေါင်းလေးကို လက်ညှိုးလက်မညှပ်ကာ ချေပေးလိုက် နို့အုံလေးကို ညှစ်ပေးလိုက်နဲ့ လုပ်ပေးလိုက်ပါတယ်။

သီရိခင်မျာ သူ့စောက်ခေါင်း ကျဉ်းကျဉ်းလေးထဲ လီးတန်ကြီးကို မဆန့်မပြဲ အထည့်ခံထားရတာမို့ နာလှသော်လည်း ကိုကို့ရဲ့ ကလိချက်တွေကြောင့် နာကျင်တာတွေတောင် ပျောက်သလို ဖြစ်လာပါတယ်။

‘သီရိလေး.. ကိုနည်းနည်း သွင်းကြည့်မယ်နော်’

‘သွင်းလေ ကို.. ညီမလေး ခံနိုင်မယ် ထင်တာပဲ’

ကျွန်တော်လည်း လီးတန်ကို အဝပြန်ထုတ်လိုက်ရင်း သီရိခါးလေးကို လက်ကကိုင်ကာ နည်းနည်းအားစိုက်ကာ ထိုးသွင်းလိုက်ရာ စောက်ခေါင်းထဲ တန်းတန်းမတ်မတ် တစ်ဝက်ကျော်ကျော်လောက်ကို ဝင်သွားပါတော့တယ်။

‘အား.. နာလိုက်တာ ကိုကိုရယ်.. သေပါပြီ.. မရဘူးထင်တယ်’

‘ရပါတယ်.. ညီမလေးရဲ့ အစမို့ပါ။ တဖြည်းဖြည်းနဲ့ ကောင်းလာလိမ့်မယ်’

‘နာတယ်ကိုရဲ့.. နာတယ်’

ကျွန်တော်လည်း ဘာမှပြန်မပြောတော့ပဲ အော်နေတဲ့ သီရိပါးစပ်ကို ကျွန်တော့်နှုတ်ခမ်းတွေနဲ့ပိတ်ကာ ဖိနမ်းပေးလိုက်ရင်း အောက်ကလည်း ဆက်တိုက် ညှောင့်ပေးလိုက်ပါတယ်။

သီရိလည်း တဖြည်းဖြည်းနဲ့ အရသာတွေ့လာကာ ကျွန်တော့်ကျောကို သူ့လက်နဲ့ တင်းတင်းကြပ်ကြပ်လေးကို ဖက်ထားပါတယ်။ ကျွန်တော်လည်း နှုတ်ခမ်းလေးကို ပြန်လွှတ်ပေးလိုက်ရင်း

‘ညီမလေး.. ကောင်းလားဟင်’

‘ဟုတ်.. ကိုကို.. ကောင်းတယ်.. အထဲကတော့ နည်းနည်း အောင့်တယ်.. စပ်လည်းစပ်တယ်’

‘စပ်တာက အပျိုမြေး ပေါက်သွားလို့ပါ။ အောင့်တာကတော့ နောက်တစ်ချီလောက် လုပ်လိုက်ရင် ကောင်းသွားမှာ’

‘ဟွန်းနော်.. ကိုလူလည်.. ဘယ်သူက နောက်တစ်ခါ ခံမယ်လို့ ပြောလို့လဲ’

‘အေးပါ နောက်မှ လာချွဲမနေနဲ့ မလုပ်ပေးဘူး’

‘စတာပါ ကိုကိုရဲ့ ဒီညတော့ ကိုကို့သဘောရှိလုပ်’

‘နောက်ညတွေရော’

‘အောင်မလေး သေးပေါက်ဖို့တောင် အချိန်မပေးတော့ဘူးထင်တယ်’

လို့ပြောကာ ကျွန်တော့်နှာခေါင်းကို လိမ်ဆွဲလိုက်ပါတယ်။ ကျွန်တော်လည်း သီရိလက်မောင်းအောက်ကနေ ပခုံးလေးကို လျှိုကိုင်ကာ အားလေးထည့်ကာ လိုးပေးလိုက်ပါတယ်။ သီရိကလည်း တော်တော်လေး ကောင်းလာတာမို့ အတွင်းသားလေးတွေက ကျွန်တော့်လီးတန်ကို ညှစ်ပေးနေရာ ကောင်းလွန်းတာကြောင့် တစ်ချက်တစ်ချက် ဆောင့်နေတာတောင် ရပ်သွားပါတယ်။

‘ဆောင့်ပါ ကိုကိုရယ် သီရိကို မညှာနဲ့နော် အားရှိပါးရှိသာ လုပ်ပါတော့နော်’

လို့ ပြောလာပါတယ်။ ကျွန်တော်လည်း အားသွန်ကာ လိုးပေးနေရင်း သီရိတစ်ယောက် ကျွန်တော့်ကို အတင်းဖက်ကာ တအီးအီးနဲ့ အသံထွက်ကာ ပြီးသွားပါတယ်။ ကျွန်တော်လည်း သူနဲ့အတူတူ ပြီးချင်တာကြောင့် ထိန်းထားတာကို လျှော့ချလိုက်ရင်း သီရိစောက်ခေါင်းထဲ သုက်ရည်တွေ ပန်းထည့်ကာ သီရိနှုတ်ခမ်းလေးကိုစုပ်ရင်း တစ်ချီ ပြီးသွားခဲ့ပါတယ်။

လီးတန်ကို မချွတ်သေးပဲ သီရိဗိုက်ပေါ်မှာ မှိန်းနေလိုက်ပါတယ်။ သီရိလည်း ကျွန်တော့်ခေါင်းလေးကို ဖက်ထားကာ ဆံပင်တွေကို လက်ချောင်းလေးတွေနဲ့ ဖွပေးနေပါတယ်။

‘ကောင်းလိုက်တာ.. ကိုကိုရယ်.. ညီမလေးကို နေ့တိုင်း လုပ်ပေးရမယ်နော်’

‘ဒါဆို နင့်ကောင်နဲ့ ဖြတ်ရမယ်နော်’

‘ဖြတ်မှာပေါ့ ကိုကိုရယ်။ ညီမလေးထင်တယ်။ သူ့ဟာက ကိုကို့လောက် ကောင်းမှာ မဟုတ်ဘူး’

‘လုပ်ပေးမှာပေါ့ ညီမလေးရယ်၊ ကိုကိုထင်နေတာက ကိုကိုလုပ်ပြီးရင် ညီမလေး မုန်းသွားမလားလို့’

‘အမှန်ပြောရရင် အစကတော့ မုန်းတယ်’

‘အခုရော’

‘အခုတော့.. အင်း.. မလိုးပေးရင် မုန်းပစ်လိုက်မှာ’

လို့ပြောကာ ရှက်ပြုံးလေးတစ်ပွင့်နဲ့ ကျွန်တော့် ရင်ခွင်ထဲ အတင်းထိုးဝင်လာပါတော့တယ်။

ပြီးပါပြီ။

ကိုယ်ဝန်ရအောင် လုပ်ပေးပါလားရှင်

ရန်ကုန်ဆေးရုံကြီးပေါ်ဝယ်………။

“သမီးဝင့်ဝါ”“ရှင် ဖေဖေ”

“ဖေဖေ တစ်ခုလောက် မှာခဲ့ချင်တယ်ကွယ်”

“အီး.. အင့်.. ဟင့်.. ဖေဖေ မောနေပါ့မယ့် ဖေဖေ”

“ရပါတယ်.. သမီးရယ်…..။ ဖေဖေ့အခြေအနေ ဖေဖေသိပါတယ်”

“အင့်..ဟင့်..ဟင့်”

“သမီး…. ဖေဖေမရှိတော့ရင် သမီးမောင်လေးကို စောင့်ရှောက်နော်”

“ဟုတ်.. ဟုတ်ကဲ့ပါ ဖေဖေ… ဟင့်.. ဟင့်”

“သားရဲမာန်.. သားလည်း မမပြောစကား နားထောင်နော်”

“ဟုတ်ကဲ့ပါ ဖေဖေ”

“အေးကွယ်… ဖေဖေ စိတ်ချပါရစေနော်”

ပြောရင်းနှင့် ဦးရဲထွန်းတစ်ယောက် ခေါင်းငိုက်ကျဆင်းသွားလေတော့သည်။

“ဖေဖေ… ဖေဖေ…. ဖေဖေ”

“ကယ်ကြပါဦး…….”

“အီးးးး ဟီးးးးး ဟီးးး.. ဖေဖေ………..”

ဝင့်ဝါနှင့် ရဲမာန် မောင်နှစ်မနှစ်ယောက်မှာ အဖေဆုံးသွား၍ ဘာမှမလုပ်တတ်မကိုင်သဖြင့် ရပ်ကွက်မှ အကူအညီဖြင့် သဂြိုလ်နိုင်ခဲ့လေသည်။ ရဲမာန်မှာလည်း လူငယ်ပီပီ သိပ်ပြီး မခံစားရသော်လည်း ဝင့်ဝါမှာ အကြီးဆုံးသမီးဖြစ်ပြီး အားလုံးမှာ သူ့တာဝန် ဖြစ်ခဲ့ရလေသည်။

ဝင့်ဝါမှာ အသက် ၂၁ နှစ်အရွယ်ရောက်ပြီး ဘွဲ့ရတစ်ယောက်ဖြစ်ကာ နာမည်နှင့်လိုက်အောင် ချောမောလှပသူဖြစ်ပြီး မောင်ဖြစ်သူ ရဲမာန်မှာ အသက် ၁၈ နှစ်ဖြစ်ပြီး ဒုတိယနှစ် အဝေးသင် တက်ရောက်နေသူတစ်ဦး ဖြစ်သည်။ ရဲမာန်မှာ အရပ် ၅ ပေ ၈ လက်မခန့်ရှိပြီး ကိုယ်ခန္ဓာတောင့်တင်းသူတစ်ယောက် ဖြစ်လေသည်။ အိမ်၏ စားဝတ်နေရေးအတွက် ဝင့်ဝါမှာ အဖေရက်လည်ပြီးသည်နှင့် အလုပ်ထွက်ရှာရန် ကြိုစားလေသည်။

“မောင်လေးရဲမာန်”

“ပြောလေ မမ”

“မမ အလုပ်အင်တာဗျူးရှိလို့ ဒီနေ့ အပြင်သွားရမယ်”

“မမ.. မောင်လေးလည်း အလုပ်လုပ်ချင်တယ်”

“မဖြစ်ပါဘူး.. မောင်လေး၊ မောင်လေးက ဘွဲ့မရသေးတော့ အလုပ်က မလွယ်လောက်ဘူး၊ အလုပ်ကြမ်းတွေပဲရမှာ။ မလုပ်ပါနှင့် မောင်လေးရယ်”

“မမကလည်းဗျာ၊ အိမ်မှာနေရတာ ပျင်းတယ်။ ပေါ့ပေါ့ပါးပါး အလုပ်ရရင် လုပ်မယ်နှော်”

“အေးပါ မောင်လေး။ ကဲ မမ ရေမိုးချိုးပြီး သွားလိုက်မယ်နော်”

ဝင့်ဝါမှာ အင်တာဗျူးဖြေရမယ်ဆိုတော့ အကြိုက်ဆုံး ဝတ်စုံတစ်စုံကို ယူဝတ်လိုက်ပြီး လိပ်စာထဲကအတိုင်း အလုပ်ကိုသွားလေသည်။ ဝင့်ဝါမှာ သူ့အသားအရေနှင့် လိုက်ဖက်သော အဝါရောင်နှင့် စကပ်ထမီတစ်ထည်အား ဝတ်ဆင်ထားသဖြင့် ကျော့ရှင်းလှပသော ကိုယ်ခန္ဓာမှာ ပေါ်လွှင်လေသည်။

ဝင့်ဝါမှာ အလုပ်လုပ်ရန် ရုံးခန်းဆီသို့ရောက်သော် လုံခြုံရေးဝန်ထမ်းမှ အခန်းကျယ်အတွင်း စောင့်ခိုင်းထားပြီး ရုံးတွင်လည်း လူအများကြီး တွေ့ရလေသည်။ တူညီဝတ်စုံ ယူနီဖောင်းနှင့် စကပ်တိုလေးများနှင့် ဝန်ထမ်းများကိုလည်း တွေ့ရသည်။

ဝင့်ဝါမှာ အားငယ်စိတ်များပင် ဝင်လာသည်။ မိမိ၏ လုပ်ငန်းအတွေ့အကြုံမှာ လုံးဝမရှိသေးပေ။ သို့သော် စားဝတ်နေရေး ပြေလည်အောင် ရသည့်အလုပ်ကို လုပ်ရပေမည်။ ဆယ်မိနစ်ခန့်စောင့်ပြီးချိန်တွင် အသက် ၄၅ အရွယ်ခန့် လူကြီးတစ်ယောက် ဝင်လာပြီး ဝင့်ဝါအား အကဲခတ်ကြည့်ပြီး ရုံးခန်းထဲသို့ ဝင်ရောက်သွားလေသည်။ ခဏအကြာတွင်

“ညီမလေးက မဝင့်ဝါလား”

“ဟုတ်ပါတယ် ရှင့်”

“ညီမလေး အထဲဝင်သွား သူဌေးရောက်နေပြီ”

ဝင့်ဝါလည်း ရုံးခန်းရှေ့သို့ရောက်သော် တံခါးခေါက်လိုက်ပြီး

“ကျမ ဝင်ခဲ့ပါရစေရှင့်”

“အော်.. အေးအေး.. ဝင်လာခဲ့”

ဦးအောင်မင်း စီးပွားရေးလောကမှာ အောင်မြင်နေသူ။ လုပ်ငန်းတွေမှ အများကြီး။ သူတစ်ဦးတည်း ချွန်ထွက်လာသူတော့မဟုတ် အပေါင်းအသင်းတွေပေါ်မှာလည်း သဘောကောင်းသူ။ လက်ကြီးသမားတို့ ထုံးစံအတိုင်း လုပ်ငန်းတွေအများကြီး လုပ်ပေမယ့် အခုမှ ဆောက်လုပ်ရေးလုပ်ငန်းကို ဝင်လာသူပါ။ ကုမ္ပဏီထဲ ဝင်လာကတည်းက ဧည့်ခန်းထဲမှာ ထိုင်နေတဲ့ မိန်းကလေးကိုကြည့်ပြီး စိတ်ဝင်စားမိတယ်။ မိန်းကလေးဟာ ခင်ဝင့်ဝါလိုချောတဲ့ ကလေးမ။ အရင်က မိန်းမဆို အိမ်က မိန်းမလောက်သာသိပြီး စီးပွားရေးအောင်မြင်လာတော့ တဏှာလေးတော့ ကြွမိတာပေါ့။ အခုလည်း ကြည့်လေ ကိုယ့်ရုံးခန်းအတွင်းကို ဝင်လာတဲ့ ကလေးမကို စားပွဲပေါ်ကနေ အေးအေးဆေးဆေး ကြည့်နေလိုက်မိတယ်။ စားပွဲရှေ့ရောက်မှ

“ကဲထိုင် ညီမ”

“ဟုတ်ကဲ့… ရှင့်”

“ကိုယ်က ဒီကုမ္ပဏီရဲ့သူဌေးပဲ”

“ဟုတ်ကဲ့…ရှင့်”

“ညီမက အလုပ်လာလျှောက်တာနော်”

“ဟုတ်ကဲ့…ရှင့်”

“CV ထဲမှာတော့ ညီမနာမည်က ဝင့်ဝါလှိုင် ဟုတ်လား”

“ဟုတ်ကဲ့ရှင့်”

“အေးလေ၊ အခုငါက အလုပ်သစ်တစ်ခုဘလုပ်မှာမို့ လူလိုနေတာ။ ငါ့စိတ်တိုင်းကျ လိုချင်လို့ ငါကိုယ်တိုင် အင်တာဗျူးထိုင်တာပါ။ အတွေ့အကြုံ ရှိလား”

“မရှိပါဘူးရှင်”

“အေး ခက်တော့တာပဲ။ ငါက အတွေ့အကြုံနည်းရင် သိပ်သဘောမကျဘူး။ ဒါပေမယ့် ဝင့်ဝါကိုတော့ ခန့်လိုက်မယ်။ ဒါပေမယ့် စာချုပ်ချုပ်ရမယ်။ ကဲ မျှော်မှန်းလစာပြော”

“နှစ်သိန်းငါးသောင်းပါရှင့်”

“ပေးမယ်။ သုံးလအထိ စောင့်ကြည့်လို့ ကြိုးစားအားထုတ်မှုကောင်းရင် သုံးသိန်းပေးမယ်။ အလုပ်ကတော့ ဒီမှာမဟုတ်ဘူး။ စက်ရုံတစ်ခုဆောက်မှာ။ အလုပ်က အဲဒီမှာ ဆင်းရမယ်။ ကြားလား”

“ဟုတ်ကဲ့ရှင့်”

“နင့်ရာထူးက ငွေစာရင်းကိုင်နှင့် လျှောက်တာဆိုတော့ အဲဒီမှာ ရုံးထိုင်ရမှာ။ သတ်မှတ်ယူနီဖောင်း ရှိတယ်။ ရုံးခန်းမှာ စုံစမ်းပြီး ဒီမှာပဲ ယူနီဖောင်းအတွက် ဝတ်စုံဖိုး ထုတ်သွား”

“ဟုတ်ကဲ့ရှင့်”

“အေး ပြန်နိုင်ပြီ”

“ကလင်.. ကလင်.. ကလင်”

ထိုစဉ် ဦးအောင်မင်းဖုန်း ထမြည်လာသည်။

“အေးပြော သူငယ်ချင်းရဲထွန်း”

“ကိုအောင်မင်းရေ အကူအညီတစ်ခု တောင်းစရာရှိလို့”

“ပြောပါကွာ”

“ဒေါ်လာတစ်သိန်းလောက် ခဏချေးကွာ”

“အေး ပေးမယ်၊ ဒါနဲ့ မင်းလုပ်ငန်းတွေ အဆင်ပြေလား”

“ပြေတယ် ဒီနေ့တောင် လူသစ်တွေ ခန့်လိုက်သေးတယ်။ အခု နိုင်ငံခြားကုမ္ပဏီတွေနဲ့ တိုက်ရိုက် အဆက်အသွယ်ရပြီလေ။ ပစ္စည်းအသစ်တွေ ရောက်တော့မယ်။ အဲဒါ ငွေလိုနေသေးလို့ မင်းဆီက ချေးတာကွ”

“အေးပါကွ အေးပါ”

ကိုရဲထွန်းဟာ ဦးအောင်မင်း အကူအညီနှင့် ကြီးပွားလာသူဖြစ်တယ်။ ဦးအောင်မင်း အနွံအတာခံသလို၊ ရဲထွန်းဒုက္ခကိုလည်း ဦးအောင်မင်း ခံရသည်လေ။ ဦးအောင်မင်းအနေနှင့် ဦးရဲထွန်းအား ငယ်နိုင်လို ဖြစ်နေတာပေါ့။

ဝင့်ဝါမှာ ဦးအောင်မင်း အကြည့်ကို မကြိုက်သော်လည်း မိမိမှာ အတွေ့အကြုံကမရှိပဲ ချေးများလို့မဖြစ်။ တစ်ဖက်မှာ စားဝတ်နေရေးက ရှိသေးသည်မို့ အောင့်အီးသည်းခံပြီး စာချုပ်ချုပ်ဆိုခဲ့ရသည်။ ဝင့်ဝါ အိမ်ပြန်ရောက်တော့

“မမ အဆင်ပြောလား”

“ပြေပါတယ် မောင်လေး”

“ကျနော်လည်း အဆင်ပြေခဲ့တယ်”

“မောင်လေးက ဘာအဆင်ပြေတာလဲ”

“အလုပ်လေ အလုပ်”

“မောင်လေးကလည်း မလုပ်ပါနဲ့ ပြောထားတာကို”

“မမကလည်း မောင်လေးက ပျင်းလို့ပါဗျာ”

“ဘယ်လို အဆက်အသွယ်နဲ့ရလဲ”

“ကိုမြကြီးလေ ဟိုဘက်ရပ်ကွက်က သိတယ်မလား”

“အင်း.. သိတယ်လေ”

“သူတို့အလုပ်မှာ လူလိုလို့ဗျ။ အဲဒါနဲ့ မောင်လေး လိုက်သွားတာလေ။ သူတို့သူဌေးက မောင်လေးကို မြင်တာနဲ့ အလုပ်ခန့်လိုက်တယ်။”

“ဘာအလုပ်ခန့်တာလဲ”

“လုံခြုံရေးလေ။ အေးအေးဆေးဆေးပဲ။ ညနေကြ စာရင်းနဲ့လက်ခံ မနက်ပြန်အပ်ပေါ့”

“အေးလေ မောင်လေး အဆင်ပြေရင် ပြီးတာပဲ”

နောက်နေ့တော့ ဝင့်ဝါမှာ အလုပ်သို့ သွားလေသည်။ အလုပ်ကိုရောက်တော့ ဦးအောင်မင်းက

“စာရင်းတွေ တစ်ထပ်ကြီးပြပြီး ဒီစာရင်းတွေကို ရှင်းထားလိုက်။ သူ့စာရင်းနဲ့သူခွဲပါ။ လုပ်အားခတစ်မျိုး၊ ပစ္စည်းဖိုးလယ်ဂျာတွေသွင်း အထွေထွေစာရင်းတစ်ခု၊ လစာစာရင်း အထွေထွေစာရင်းချုပ် တစ်ခုစီခွဲပါ။ ဒီမှာက ယောက်ျားလေးတွေက လုပ်ငန်းတွေပဲလုပ်တာ စာရင်းတစ်ခုမှ မလုပ်ကြဘူး။ နင်ရောက်ပြီဆိုတော့ အဲဒါ နင်လုပ်တော့။ ငွေလိုရင် ငါ့ဆီ ငွေတောင်းခံလွှာနဲ့တောင်း။ သူတို့က ငွေတောင်းခံရင်လည်း တွက်ချက်မှုတွေပါမှ အင်ဂျင်နီယာတွေ လက်မှတ်ပါမှပေး”

ဝင့်ဝါမှာ အခုမှ စတင်လုပ်ဖူးသူဖြစ်၍ ကြောင်အမ်းအမ်း လုပ်နေရာ

“ကဲလာပါ ငါ့အနားကို၊ အဲဒါမှ ငါပြလို့ရမယ်”

“ဟုတ် .. ဟုတ်ကဲ့”

ဝင့်ဝါမှာ ဦးအောင်မင်းဘေးနား ကပ်ရလေတော့သည်၊၊ ဦးအောင်မင်းလည်း ဝင့်ဝါအား မထိတထိလုပ်ကာ စတင်ကျုံးသွင်းလေသည်။ ဝင့်ဝါလည်း သတိထားကာ ဦးအောင်မင်းနှင့် မထိရအောင် ကြိုးစားရှောင်ရလေသည်။ ဦးအောင်မင်း ပြသပေးသဖြင့် ဝင့်ဝါမှာ စာရင်းအင်းများ နားလည်လာသည်။

ဦးအောင်မင်းမှာ ရုံးခန်းရောက်ကာ ဝင့်ဝါအား တဏှာစကားလေးများကို ဟာသနှောကာ ပြောလေ့ရှိသည်။ ဝင့်ဝါမှာ စကားလမ်းကြောင်းလွှဲလျက် ရှိသည်။ ဒီလိုနဲ့ ဝင့်ဝါမှာ ဦးအောင်မင်းဆီတွင် အလုပ်ဝင်ခဲ့သည်မှာ သုံးလကျော်ခဲ့ပြီး လခမှာလည်း တိုးခဲ့ပေသည်။

တစ်ခါသော် ဝင့်ဝါအကြောင်းမေးရာ ဝင့်ဝါမှ မောင်လေးတစ်ယောက်ရှိကြောင်း၊ ကုမ္ပဏီတစ်ခုတွင် အလုပ်လုပ်နေကြောင်း ပြောရာမှ ဝင့်ဝါမောင်လေးလုပ်နေသော ကုမ္ပဏီမှာ ဦးရဲထွန်းပိုင်ဆိုင်သော ကုမ္ပဏီဖြစ်ကြောင်း သိလေသည်။ ဦးအောင်မင်းက လိုအပ်သည့် အကူအညီရှိက တောင်းခံနိုင်ကြောင်း ပြောလေသည်။

ဝင့်ဝါအား ချည်းကပ်လျက်ရှိသော ဦးအောင်းမင်းမှာ ဝင့်ဝါ၏ ပါးနပ်စွာ ရှောင်တိမ်းမှုကြောင့် ဖန်တီးမရဘဲ ဖြစ်နေသည်။ ဦးအောင်မင်းလည်း ကြိတ်မနိုင်ခဲမရဖြစ်ကာ ဆင်ကြံကြံနေသည်။ ဝင့်ဝါမှာ သိနေသော်လည်း စာချုပ်ချုပ်ဆိုထားသဖြင့် အလုပ်မှ ထွက်မရချေ။ ဦးအောင်မင်းမှာ အလုပ်လောဘကြီးသူ ဖြစ်သည့်အလျောက် နိုင်ငံတော်လုပ်ငန်းကြီး တစ်ခုအား တင်ဒါရရှိရန် ကြိုးစားနေလေသည်။ ဝန်ထမ်းများမှာလည်း အချိန်ပိုဆင်းရသည်။ ဝန်ထမ်းများအား ညအခါ နီးစပ်ရာသို့ လိုက်ပို့ပေးလေသည်။

ဝင့်ဝါမှာလည်း သူဌေး အငြိုငြင်မခံရအောင် အလုပ်လုပ်ရသည်။ တင်ဒါအောင်သွားသဖြင့် ညတွင် ဒင်နာကျွေးရာ အားလုံးကို အသောက်အစားဖြင့် ကျွေးမွေးသဖြင့် ယောက်ျားလေးများက ဘီယာ၊ အရက်နှင့် မိန်းကလေးများက ဝိုင်များသောက်ကြရပြီး ဝင့်ဝါမှာလည်း ဝိုင်သောက်ခဲ့ရာ ဝင့်ဝါမှာ အူရိုင်းဖြစ်ပြီး အနည်းငယ်မျှ ရီဝေဝေဖြစ်ရလေသည်။ တခြားသော ဝန်ထမ်းများအား အသီးသီး ကားဖြင့် လိုက်ပို့ပြီး ဝင့်ဝါအား သူဌေးကိုယ်တိုင် လိုက်ပို့လေသည်။ ကားပေါ်တွင် ဝင့်ဝါမှာ အိပ်ပျော်လျက်ရှိစဉ် လူရှင်းသောနေရာရောက်ကာ ကားကိုရပ်လိုက်ပြီး ဝင့်ဝါအား ဖက်၍နမ်းရန်လုပ်ရာ ဝင့်ဝါလည်း လန့်နိုးသွားပြီး

“ဟင်…ဘာ..ဘာလုပ်တာလဲ”

“ဝင့်ဝါ ငါနင့်ကို မြင်ကတည်းက ငါ သဘောကျနေတာ”

“ရှင် မယုတ်မာနဲ့နော်”

“မယုတ်မာပါဘူး၊ နင့်အတွက် အကျိုးမယုတ်စေရပါဘူး”

“ရှင် ကျမကို ဘယ်အမျိုးအစားထဲက ထင်လို့လဲ”

“ဝင့်ဝါရာ အေးအေးဆေးဆေး နေစမ်းပါ”

“ဘာရှင့်… ရှင်နှမချင်း ကိုယ်ချင်းစာပါ”

“အေးပါ.. ငါ့ကို ချစ်ခွင့်ပေးပါဟာ”

“ရှင် မယုတ်မာနဲ့နော် ကျမအော်လိုက်မှာ”

“မအော်ပါနဲ့ ဝင့်ဝါရယ်… ငါချစ်လို့ပါ”

“လာကြပါဦးရှင်”

“ဟာ.. ဝင့်ဝါ မလုပ်နဲ့ ငါပြန်ပို့ပေးပါ့မယ်”

ထိုစဉ် ဦးအောင်မင်းကားအနီး ကားများရောက်လာလေရာ ဦးအောင်မင်းလည်း ကားကို အမြန်မောင်းထွက်ခဲ့ရသည်။ ကားများထဲတွင် ဦးအောင်မင်းရဲ့ သူငယ်ချင်းဖြစ်သူ ဦးရဲထွန်းကားလည်း ပါဝင်လေသည်။ ဦးအောင်မင်းမှာ လိုချင်တာရခဲ့သော လူမျိုးဖြစ်ခဲ့ပြီး ယခုလို ငြင်းဆန်ခံရသောအခါ အလွန်ပေါက်ကွဲရသဖြင့် စတ်ထဲမှာ ဝင့်ဝါးအား အငြိုးထားလေသည်။

ဝင့်ဝါမှာ ဦးအောင်မင်းကြောင့် အလုပ်မလုပ်လိုသော်လည်း စာချုပ်ရှိ၍ အလုပ်ဆက်လုပ်ရသည်။ နောက်ပိုင်းတွင် ဦးအောင်မင်းက

“ဝင့်ဝါ ငါတောင်းပန်ပါတယ်။ ငါမူးသွားလို့ မဆင်မခြင် ဖြစ်သွားတာပါ”

“ရပါတယ် နောက်မလုပ်ရင် ပြီးတာပဲလေ”

ဦးအောင်မင်းလည်း နောက်ပိုင်းတွင် အေးအေးဆေးဆေး ဆက်ဆံသဖြင့် ဝင့်ဝါမှာ စိတ်သက်သာရာရခဲ့သည်။

“ဟေ့ကောင် ရဲမာန်”

“ပြော… ကိုမြကြီး၊ မျက်နှာက ပြုံးပြုံးနဲ့”

“အေး… ငါရွာပြန်မလို့ ခွင့်တင်ထားတာ ရလာတယ်ကွ။ မုန်ဖိုးတောင် တော်တော်ရခဲ့တယ်’”

“ဟုတ်လား ဒါဆိုလည်း ညတစ်ပွဲလောက်လုပ်ဗျာ”

“အေး ချကြမယ်၊ မနက်ကြ ငါပြန်မှာမို့ ညနေ သော့ကို မင်းယူပြီး ငါတို့ချရအောင်”

“အိုကေဗျာ”

ညနေတွင် စတိုသော့အပ်ရာ တန်ဖိုးရှိအီလက်ထရောနစ် ပစ္စည်းများနှင့် အိုင်ဖုန်းကဲ့သို့သော ပစ္စည်းများရှိ၍ သေသေချာချာစောင့်ရန် မန်နေဂျာက ပြောသဖြင့် စစ်ဆေးပြီး သော့ကို ယူထားရလေသည်။ သော့ယူပြီး မကြာမှီ အရက်နှစ်လုံးနှင့် အမြည်းများနဲ့ ကိုမြကြီး ရောက်လာသဖြင့် ထိုင်သောက်ကြရာ နှစ်လုံးလုံး ကုန်သွားချိန်တွင် ကိုမြကြီး ပြန်သွားလေသည်။ မူလက ဘီယာတောင် မသောက်တတ်သော ရဲမာန်တစ်ယောက် မူးပြီး အိပ်ချင်လာသည်။ မအိပ်ရအောင် အမျိုးမျိုးလုပ်သော်လည်း မရသဖြင့် ခဏမှေးလိုက်မည် ကြံဆောင်ရာမှ မိုးလင်းထိ အိပ်ပျော်သွားလေသည်။

နံနက်ရှစ်နာရီတွင် မန်နေဂျာနှင့် ဝန်ထမ်းများ ရောက်လာသဖြင့် သော့ဖွင့်အပ်ရာ အိုင်ဖုန်းအလုံးငါးဆယ်ခန့် ပျောက်ဆုံးနေသည်ကို တွေ့ရသည်။ ထို့ကြောင့် မန်နေဂျာမှ တရားလိုလုပ်ပြီး အမှုဖွင့်ရာ ရဲမာန်မှာ အချုပ်ခန်းထဲ ဝင်ရလေသည်။ ရဲမာန်လည်း ကြံရာမရသည့်အဆုံး အစ်မဖြစ်သူဆီကို ဖုန်းဆက် အကြောင်းကြားရလေသည်။

ဝင့်ဝါမှာ အရူးမီးဝိုင်းသကဲ့သို့ ခံစားရသည်။ ထိုမျှလောက်သော ပိုက်ဆံမှာ လျော်နိုင်ရန်လည်း မတတ်နိုင်ပေ။ ထောင်ကျရင်လည်း ပညာတစ်ပိုင်းတစနှင့် ရဲမာန်ဘဝ ဆုံးရပေတော့မည်ဖြစ်၍ မတတ်သာသည့်အဆုံး သူဌေးဦးအောင်မင်းကို အကူအညီ တောင်းရလေသည်။

“ကျမကို ကူညီပါဦးရှင်”

“အေးလေ… ငါဟိုဘက်ကို မေးပေးပါ့မယ်”

ဦးအောင်မင်းလည်း အပြင်ကိုသွားပြီး ညိနှိုင်းရလေသည်။

“ကဲ ဝင့်ဝါ….။ ပျောက်သွားတဲ့ ပစ္စည်းက အများကြီးပဲ။ လျော်နိုင်ရင် သူတို့က အမှုပိတ်ပေးမယ်တဲ့’”

“ဟင့်.. အစ်.. အင့်… ကျမတို့အိမ်ရောင်းရင်တောင် အဲလောက်ငွေမရှိဘူး.. အီး.. ဟီး.. အင့်”

“အဲဒါမှမဟုတ်ရင် အဲဒီသူဌေးက သူနဲ့ တစ်လနေပေးရမယ်တဲ့”

“ရှင်……”

“ဝင့်ဝါ နင့်ဟာနင် စဉ်းစားပေါ့၊ ငါကူညီနိုင်တာ ဒါပဲ”

ဝင်ဝါမှာ အရမ်းစိတ်ညစ်သွားပြီ။ မိမိ၏ အပျိုစင်ဘဝကို မောင်လေးဘဝနဲ့ လဲလှယ်ရတော့မည် ဖြစ်သည်။ မိမိတန်ဖိုးထား ထိန်းသိမ်းလာခဲ့သော အပျိုစင်ဘဝကို အလွန်နှမြောမိသော်လည်း ဖေဖေမဆုံးခင်က မှာခဲ့သည့်စကား “သမီး၊ သမီးမောင်လေးကို စောင့်ရှောက်ပါ” ဟူသည့် စကားကို ကြားယောင်လာရာ မတတ်သာသည့်အဆုံး ဦးအောင်မင်းအား အဖြေပေးရလေသည်။

“ကဲ… ဝင့်ဝါ စဉ်းစားပြီးပြီလား”

“ဟုတ်ကဲ့”

“ဒါဆို သဘောတူတယ်ပေါ့”

“ဟုတ်ကဲ့ပါ”

“အင်း.. တစ်ခုတော့ရှိတယ် ဝင့်ဝါ။ ဒီနေရာမှာ သဘောတူညီချက် တစ်ခုပေါ့။ နင့်မျက်နှာကိုလည်း သူမမြင်ရအောင်၊ သူ့မျက်နှာကိုလည်း နင်မမြင်ရအောင်၊ သူကလည်း မျက်နှာဖုံးထားမယ်။ အဲဒါမှ နောက်ကြောင်းအေးမှာ။ အဲဒါတော့ သဘောတူရမယ်”

“တူပါတယ်”

“တူတယ်ဆိုရင် ညနေ ဆေးခန်းသွားပြီး တားဆေးထိုးပေးမယ်။ မနက်ဖြန်ဆိုရင် နင့်မောင်လေးကို လွှတ်ပေးမယ်၊ ဟုတ်ပြီလား”

“ဟုတ်ကဲ့”

ညနေဘက်ကြတော့ ဦးအောင်မင်းက ဆေးခန်းတစ်ခုထဲဝင်ကာ ကိုယ်ဝန်ရစေသော အားဆေးများ ထိုးနှံခိုင်းရာ အသိဆရာမကလည်း ထိုးပေးမည် ဆေးခန်းထဲကို ခေါ်ခဲ့ပါဟု ပြောသဖြင့် ဝင့်ဝါလည်း အခန်းထဲဝင်ရသည်။ ဝင့်ဝါမှာ ထိုဆေးကို သန္ဓေတားဆေးဟုသာ ထင်မှတ်လေသည်။ ဦးအောင်မင်းက

“ဝင့်ဝါ၊ ဒီဆေးအကြောင်းသိလား”

“ကြားဖူးပေမယ့် သေသေချာချာ မသိဘူး”

“အင်း တားဆေးထိုးရင် ဓမ္မတာသွေးပျောက်တတ်တယ်။ ဘာမှမစိုးရိမ်ပါနဲ့ ဟုတ်ပြီလား”

“ဟုတ်ကဲ့ရှင့်”

ဦးအောင်မင်းသည် ဝင့်ဝါအား အငြိုးထားပြီး ကြံစည်သည်ကို ဝင့်ဝါတစ်ယောက် ထူပူပြီး မစဉ်းစားမိချေ။

“ရဲမာန်”

“အစ်ကိုတို့က မင်းကို ဒီအထဲက အာမခံနဲ့ ထုတ်ပေးမှာ”

“ဟုတ်ကဲ့”

“တစ်ခုတော့ရှိတယ်။ အစ်ကိုတို့ သဘောတူညီချက် တစ်ခုတော့ ရှိတယ်။”

“ပြောပါခင်မျ”

“ငါ့မိတ်ဆွေတစ်ယောက်က ကလေးလိုချင်လို့။ အဲဒါ မင်းက ကလေးရအောင် လုပ်ပေးရမယ်”

“ဗျာ”

“အေး ငါတို့က ကျန်းမာသန်စွမ်းပြီး ရောဂါကင်းတဲ့ လူမျိုးကို လိုချင်တာ။ မင်းလုပ်ပေးရမယ်”

“ဟုတ်ကဲ့”

“နောက်ပြီး ဒီကိစ္စကို ဘယ်သူမှမသိအောင် လုပ်ရမယ်။ အပြင်ကို ပေါက်ကြားလို့ မရဘူး”

“ဟုတ်ကဲ့ပါဗျ”

“အေး သူနဲ့ဆက်ဆံတဲ့အခါ တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက် မသိရအောင် မျက်နှာဖုံးစွပ်ထားမယ်။ ပြီးတော့ စကားလည်း မပြောရဘူး။ ဒီသဘောတူညီချက်တွေကို လက်ခံရင် မင်းနဲ့ ငါတို့ အလုပ်ဖြစ်မယ်။ မင်းကို အချုပ်ထဲက ထုတ်ပေးမယ်”

“ဟုတ်ကဲ့ သဘောတူပါတယ်”

“အေး ဒီလိုဆို အထဲကထွက်လို့ရရင် မင်းမိသားစုကို ဖုန်းဆက်လိုက်။ ကျနော် ခဏတော့ စိတ်ပြေလက်ပျောက် ကမ်းခြေဘက် ခရီးသွားမယ်လို့ ဟုတ်ပြီလား”

ဒီလိုနဲ့ ရဲမာန်ဟာ အချုပ်ခန်းထဲက လွတ်လာသည်။ လွတ်သည်နှင့် အစ်မဝင့်ဝါကို ဖုန်းဆက်ပြီး

“မမ… မောင်လေးလွတ်ပြီ”

“ဝမ်းသာလိုက်တာ မောင်လေးရယ်”

“ကျနော် အိမ်ပြန်မလာချင်သေးဘူး။ ကျနော် သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ ကမ်းခြေဖက် ခဏသွားမလို့”

“အေး.. မောင်လေး။ မမလည်း မောင်လေးကို ပြောမလို့။ မမလည်း နယ်ကို ခဏသွားမလို့”

“သွားလေ မမ၊ ပြန်လာမှ တွေ့ကြတာပေါ့”

“အေးအေး.. မောင်လေး။ ဒါဆို ဖုန်းချလိုက်တော့မယ်”

ဝင့်ဝါမှာ မောင်လေးလွတ်သွားပြီဖြစ်၍ ဝမ်းသာသွားလေသည်။ ထို့ကြောင့်ပင် ဦးအောင်မင်းအား ကျေးဇူးတင်ကြောင်းပြောရာ

“မင်းမောင်လေး လွတ်သွားလို့ဆိုပြီး ဝမ်းသာပြီး ငါတို့ သဘောတူထားတာ မဖျက်နဲ့နော်။ အခုက အာမခံနဲ့ လွှတ်ထားတာ”

“မဖျက်ပါဘူး”

“အေး တစ်ခုပြောမယ်။ ညည်းနဲ့လုပ်မယ့်သူကို သိအောင် မကြိုးစားနဲ့။ စကားလည်းမပြောနဲ့။ ဒီကိစ္စ အဆင်ပြေရင် လွှတ်ပေးမယ်။”

“ကျမမောင်လေး အဆင်ပြေရင် ပြီးပါပြီ”

“ဝင့်ဝါဘက်က အားလုံးပေးနိုင်မှပါ”

“ရှင်…. ကျမ ဘာတွေပေးရမှာလဲ”

“သူ့စိတ်တိုင်းကျပါ”

“ရှင်”

“ဝင့်ဝါ… ဈေးမဆစ်နဲ့။ အခုဆုံးရှုံးသွားတဲ့ ပိုက်ဆံက အများကြီးပဲ။ ညည်းဖက်က အကုန်လိုက်လျောရမှာ”

“ဘာတွေလိုက်လျောရမှာလဲ”

“ညည်း အပြာကား ကြည့်ဖူးလား”

“ကျမ မကြည့်ဖူးဘူး”

“အေး ဒါဆို ဟိုရောက်ရင် ကြည့်ပေါ့။ အဲဒီထဲကအတိုင်း အားလုံးလုပ်ပေးလိုက်ပါ”

“ဟင်းးးး ကောင်းပါပြီ။ ကျမမောင်လေးအတွက် အားလုံးလုပ်ပေးပါ့မယ်”

“ဒါဆို အဆင်ပြေပြီ။ မနက်ဖြန် ငါလာခေါ်မယ်”

ဦးအောင်မင်းဟာ မှော်ဘီဖက်မှာရှိတဲ့ သူ့ခြံထဲက တိုက်မှာ အစားအသောက်ကအစ အားလုံး စီစဉ်စရာရှိတာ စီစဉ်ရတော့သည်။ အခန်းတွေမှာ စီစီတီဗီနှင့် ဗီဒီယိုကင်မရာတွေ အားလုံးဝှက်ပြီး တတ်ဆင်ခိုင်းသည်။ ရေဘူးတွေ ရေခဲသေတ္တာထဲ ထည့်သွင်းထားသည်။ ရေဘူးအားလုံး ကာမစိတ်ကြွဆေးတွေ ထည့်ထားလိုက်သည်။ အနံအရသာမရှိတဲ့ အစက်ချဆေးတွေ ထည့်ထားလိုက်သည်။ ရဲမာန်ကို ဟိုတယ်မှာထားပြီး ကာမစိတ်ကြွဆေးတွေရော ကာမအားတိုးစေတဲ့ အစားအသောက်တွေပါ ကျွေးမွေးဖို့ လုပ်ထားရသည်။ အပြာကားကြည့်နိုင်အောင်လည်း လုပ်ထားသည်။

ဦးအောင်မင်းက အထူးစီမံထားတဲ့ မျက်နှာဖုံးကို လုပ်ထားသေးသည်။ မျက်လုံး၊ နှာခေါင်းပေါက်နှင့် ပါးစပ်ပေါက်လောက်သာ အပေါက်ဖောက်ပြီး လည်ပင်းမှာ သော့ခတ်လို့ရတဲ့ ဟာမျိုးပါ။

ရဲမာန်မှာ အရမ်းတက်ကြွနေသည်။ ဆော်ကို အလကားလုပ်ရမယ်ဖြစ်ပြီး ကုန်ကျမှု မရှိသလို ဘာမှတာဝန်ယူစရာလည်း မလိုအပ်။ အထူးသဖြင့် ကိုယ်ဝန်ရအောင်သာ လုပ်ရမှာဖြစ်ပြီး ကိုယ့်ဘက်က အားလုံးလုပ်ပေးနိုင်ရင် မိန်းကလေးဘက်က အဆင်ပြေပြီး ကျန်တာအားလုံး ရနိုင်တာကြောင့် မနက်ဖြန်အတွက် တွေးပြီး ရင်ခုန်နေမိသည်။ စားစရာသောက်စရာ အပြည့်နှင့် ဟိုတယ်မှာ ဇိမ်ကျကျ နေရသည့်အပြင် အပြာကားလည်း ကြည့်ရသောကြောင့် လီးမှာ အဆမတန် တောင်လာသဖြင့် ပွဲမဝင်မှီ အပြင်တွင်လေ့ကျင့် ဆိုသည့်အတိုင်း မနက်ဖြန် ကြာကြာလိုးနိုင်ရန် ဂွင်းတစ်ချီ ထုလိုက်သေးသည်။ ပြီးမှ ကာမအားတိုးစေပြီး သုတ်ရည်များစွာ ထွက်စေသော အစားအသောက်တွေစားပြီး အားမွေးနေလိုက်ပြီး ညစောစောအိပ်လိုက်ရလေသည်..။

ဝင့်ဝါမှာ မနေ့ကတည်းက မှော်ဘီခြံထဲ ရောက်နေသည်။ ညစာစာပြီး တီဗီကြည့်တော့လည်း မျက်လုံးကြောင်နေတာကြောင့် ပျင်းနေတာနဲ့ ဗီဒီယိုခွေတွေ တွေ့တာကြောင့် ကြည့်လိုက်သည်။ အကုန်လုံး အပြာကားတွေချည်းပဲ ဖြစ်သည်။ ဝင့်ဝါမှာ ကြည့်ရင်း ရှက်မိသေးသည်။ အနားမှာလည်း ဘယ်သူမှမရှိတာရယ်၊ ဦးအောင်မင်း ပြောထားလို့ အပြာကားထဲကအတိုင်း လုပ်မယ်ဆိုလို့ တစ်ခွေလုံး ထိုင်ကြည့်မိသည်။ ရင်ထဲမှာ တသိမ့်သိမ့်နဲ့ စိတ်တွေလှုပ်ရှားနေမိသည်။ မနက်ဖြန်ဆိုရင် ငါ အလိုးခံရတော့မယ်ဆိုတဲ့ အတွေးက ဝင်လာသေးသည်။

အပြာကားမကြည့်ဖူးတဲ့ ဝင့်ဝါဟာ မျက်နှာတွေ နီရဲလာပြီး နားရွက်တွေပါ ပူလာသယောင် ခံစားရလို့ ရေတွေချည်း ဖိသောက်နေမိသည်။ အပြာကား ကြည့်နေရင်းနဲ့ စိတ်ထဲမှာ အရသာရှိလာသလို သူမရဲ့ ရတနာရွှေကြုပ်က အရည်တွေလည်း စိမ့်ထွက်လာသည်။ ရင်ထဲမှာ ရင်ခုန်သလို တုန်နေလို့ ရင်ဘတ်တောင် ဖိထားရသည်။ အပြာကားထဲက ကောင်မလေးပိပိထဲ လီးဝင်နေတာကို ကြည့်ရင်း ဝင့်ဝါတစ်ယောက် ကြက်သီးနွေးတွေတောင်ထလာသည်။

ကောင်မလေးက စုပ်ပေးယက်ပေးနေတာတွေ ကြည့်ပြီး စိတ်ထဲမှာ ရွံသလိုတော့ ဖြစ်မိတယ်။ နောက်တော့လည်း ဝက်ဖြစ်မှတော့ ချီးမကြောက်တော့ပါဘူးဆိုပြီး စိတ်ထဲမှာ တွေးရတော့တာပေါ့။ မောင်လေးလွတ်ဖို့က အရေးကြီးတယ်လေ။ ဒီလိုနဲ့ ညနက်မှ အိပ်ပျော်သွားတယ်။ မနက်နိုးလာပြီး ရေမိုးချိုး၊ နံနက်စာ စားရတာပေါ့။ အတွေးထဲမှာတော့ ငါအလိုးခံရတော့မယ်ဆိုတဲ့ အတွေးက တစ်ချိန်လုံး ဝင်နေသလို ရင်ထဲမှာလည်း တစ်မျိုးကြီး ခံစားရတယ်။ နေ့လည်ဘက်ရောက်တော့ ဦးအောင်မင်း ရောက်လာတယ်။

“ဝင့်ဝါ ထမင်းစားပြီပြီလား”

“ဟုတ်ကဲ့ရှင့်”

“ညည်းတော့ ကြောက်နေတယ်မလား”

“ဟုတ်… ကြောက်နေသလိုပါပဲ”

“အေးလေ… ကိုယ်မသိတဲ့သူနဲ့ဆိုတော့ တစ်မျိုးပေါ့”

“ဟုတ်ကဲ့”

“ရော့ ဝိုင်လေးသောက်လိုက် အရှက်ပြေလေး”

အေးလေ နည်းနည်းမူးနေရင် သိပ်ပြီး ရှက်နေရမှာ မဟုတ်ဘူး။ ဝင့်ဝါ ဦးအောင်မင်းပေးသော ဝိုင်ခွက်ကို ယူသောက်လိုက်တယ်။ ချိုပြင်းပြင်း နှစ်ခွက်လောက် သောက်ပြီးတော့ နည်းနည်းထူပူသွားမှ နေရတာ အဆင်ပြေတော့တယ်။

“ကဲ… ဟိုကလာတော့မယ်။ အိမ်သာလေးဘာလေး ဝင်ပြီး သန့်ရှင်းရေး လုပ်လိုက်တော့။ ပြီးရင် မျက်နှာဖုံး တပ်ပေးမယ်”

ဝင့်ဝါလည်း ရေချိုးခန်းဝင်ပြီး သန့်ရှင်းရေးလုပ်နေတုန်း ကားသံကြားလိုက်ရတယ်။ ရေချိုးခန်းထဲက ထွက်လာတော့ အိပ်ခန်းမှာ ဦးအောင်မင်းရောက်နေကာ မျက်နှာဖုံးတတ်ပြီး နားကိုပါ ဆီလီကွန်နာကြပ် အပျော့စားလေးပါ တပ်သွားပြီး သော့ခတ်ကာ ထွက်သွားတော့ ကုတင်ပေါ်မှာထိုင်ပြီး ရင်ခုန်နေရတော့တာပေါ့။ ကြောက်လည်းကြောက်မိတယ်။ ငါ့ကို အကြမ်းကြီး ဆက်ဆံရင် ဒုက္ခပဲလို့ တွေးမိတယ်။ ဒါတောင် ခုဏက သောက်ထားတဲ့ ဝိုင်အရှိန်လေးရှိလို့ သက်သာသေးတယ်။ အခုတော့ နည်းနည်းမူးလာပြီလေ။

“ညီလေး”

“ဗျာ”

“စစချင်းမို့လို့ အကြမ်းကြီး မလုပ်ပါနဲ့ ဖြေးဖြေးပဲ လုပ်ပါ။ နာကျင်သွားရင် ပြဿနာရှိတယ်နော်”

“ဟုတ်ကဲ့”

“ဘယ်ကစပြီးလုပ်ရမှာ သိတယ်မလား”

“ဟုတ်ကဲ့ သိပါတယ်”

“လုံးဝ စကားမပြောရဘူးနော်”

“ဟုတ်ကဲ့ပါ””

“ကဲ မျက်နှာဖုံးတပ်ရအောင်၊ နားကြပ်လေးပါ တပ်လိုက်”

ရဲမာန် နားကြပ်တပ်ပြီး မျက်နှာဖုံးကို ဦးအောင်မင်း စွပ်ပေးပြီး သော့ခပ်လိုက်သည်။

“ကဲ အထဲကို ဝင်သွားတော့”

ရဲမာန်လည်း အိပ်ခန်းထဲသို့ ရင်ခုန်စွာဖြင့် ဝင်သွားလေသည်။ ဝင့်ဝါမှာ တံခါးဖွင့်၍ ဝင်လာသော မျက်နှာဖုံးစွပ်ထားသူကို ကြည့်မိရာ အရပ်မြင့်မား၍ အသားဖြူကာ တောင့်တင်းသော ဘော်ဒီပိုင်ရှင်မှန်း မြင်လိုက်ရပြီးနောက် ရှက်ရွံ့စွာပင် ခေါင်းကို အောက်သို့ငုံ့ကြည့်မိသည်။

ရဲမာန်မှာလည်း ကုတင်ပေါ်တွင် ထိုင်လျက်ရှိသောသူကို ခဏကြည့်လိုက်ရာ အလွန်လှပသောသူဖြစ်မှန်း သိရသည့်အတွက် ဝမ်းသာရလေသည်။ ဖြူဖွေးဝင်းဝါသော အသားအရေဖြစ်ကာ ပစ်မျိုးမထင်သည့် အလှမျိုး ဖြစ်မည်ဟုလည်း တွေးထင်မိလေသည်။

ရဲမာန်လည်း သူမအနားသို့ကပ်၍ ဖက်လိုက်သည်။ ဝင့်ဝါလည်း သူစိမ်းယောက်ျားနှင့် မတွေ့ဆုံဖူးသည်ဖြစ်၍ ရင်ခုန်သွားလေသည်။ ရဲမာန်မှာ အချိန်မဆွဲပဲ ဝင့်ဝါအင်္ကျီအား ငြင်သာစွာပင် ချွတ်ပေးလေသည်။ ဝင့်ဝါ၏ အောက်ခံဘရာသာ ရှိတော့သဖြင့် ရွှေရင်နှစ်မွှာအား ကြည့်ရှု့မိရင်း ရဲမာန်မှာ လီးအလွန်တောင်လာလေသည်။ နောက် ကျန်သော ဘရာအား ချွတ်ပစ်ရာ နုထွား၍ လေပင်မသလပ်လေသော ရွှေရင်နှစ်မွှာအား လုံးဝန်းလျက် တွေ့ရသဖြင့် ရဲမာန်မှာ မနေနိုင်ပဲ ရွှေရင်နှစ်မွှာကို စို့ပြီး ဝင့်ဝါအား အိပ်ရာပေါ်သို့ အသာအယာ တွန်းလှဲလိုက်လေသည်။ ထို့နောက် ချိုချိုနှစ်လုံးအား အလှည့်ကျ စို့နမ်းလေရာ ဝင့်ဝါမှာယားပြီး ဖီးလ်းတက်ရလေသည်။

ဝင့်ဝါမှာလည်း သောက်သည့်ရေတိုင်း ကာမစိတ်ကြွဆေး ခပ်ထားခံရသဖြင့် စိတ်မှာ ထိန်းချုပ်မရအောင် ဖြစ်လာရလေသည်။

“ပြွတ်…ပြွတ်”

“အင့်.. အာ့.. အင်းး ဟင်းးးး ဟင်းးး”

နို့အုံတစ်ခုလုံး ကြွတက်လာအောင် စို့ခံရသဖြင့် ဝင့်ဝါမှာ အလွန်ကို စိတ်ကြွတက်လာသည်။ ရဲမာန်မှာ လျှာဖျားဖြင့် နို့သီးခေါင်းပတ်လည်ကို ယက်ပြီး ကာမစိတ်ကို နှိုးဆွလေသည်။

“ပလပ်… ပလပ်”

“အိုး.. အင့် ဟင့် အင့် အား”

ရဲမာန်မှာ နားကမကြားရသော်လည်း ဝင့်ဝါအော်ညည်းနေသည်ကို မြင်ရ၍ အားတက်ကာ ချိုးသီးခေါင်း စူထွက်လာသည်အထိ စို့ပစ်လိုက်သည်။

“ပြွတ်..ပြွတ်..ပြွတ်”

“အာ့ အင့်… ဟင်းး အင်းးး”

ဝင့်ဝါမှာ ကာမဆေးအစွမ်းကြောင့်လည်းကောင်း ဝိုင်ကြောင့်လည်းကောင်း စိတ်ကို ထိန်း၍မရဘဲ ဖြစ်ပေါ်လာသော ကာမစိတ်ကို အလိုလိုက်ကာ အော်ညည်းမိလေသည်။ အောက်ပိုင်းပိပိမှာ စိုရွှဲလာသည်ကိုလည်း သတိထားမိလေသည်။

ရဲမာန်လည်း နိုးသီးခေါင်းများကိုကြည့်ရာ ထောင်ထနေပြီ ဖြစ်သဖြင့် ဝမ်းဗိုက်ပြင်ရှပ်ရှပ်ကလေးကို လျှာလေးဖြင့် ယက်ဆင်းသွားပြီး ချက်နေရာကို ဝိုက်ပြီး ယက်လိုက်ရာ

“အီး.. ဟီးး အင့်.. ဟင့်.. အင့်”

ဝင့်ဝါမှာ အိပ်ယာခင်းအား ဆွဲဆုပ်၍ အော်ညည်းမိလေသည်။ ထို့နောက် ရဲမာန်က ဝင့်ဝါလုံချည်အားချွတ်ရာ ဝင့်ဝါမှာ ခါးကိုအသာကြွပေးမိသဖြင့် ကိုယ့်ကိုယ်ကို အံ့ဩမိလေသည်။ ဝင့်ဝါမှာ မိမိကိုမိမိ အံ့ဩမိပြီး ရှက်သွေးဖြာမိသည်။ အခုပဲကြည့်တော့ မိမိခန္ဓာကိုယ်မှာ မျက်နှာဖုံးကလွှဲရင် ကျန်တာ မိမွေးတိုင်းဖမွေးတိုင်း ဖြစ်နေပြီလေ။

ရဲမာန်မှာ လုံချည်ရော ပင်တီပါ ချွတ်ပစ်လိုက်သဖြင့် မြင်ရသော အောက်ပိုင်းမှာ အလွန်လှပသဖြင့် ရင်သပ်ရှူမောမိလောက်အောင် မှင်တက်သွားလေသည်။ ဆီးခုံမှာ အမွေးနုကလေးများ ဖုံးအုပ်ထားပြီး မို့မောက်သော တောင်ခုန်းလေးသဖွယ် ဖြစ်နေရာ အလွန်စိတ်ကြွစရာ ကောင်းလှသည်။ ရဲမာန်လည်း ပေါင်နှစ်လုံးကြားဝင်လိုက်ပြီး ဝင့်ဝါပေါင်အား မြောက်လိုက်ရာ အလွန်လှပသော အဖုတ်ကို တွေ့ရသည်။ သူကြည့်ဖူးသော နိုင်ငံခြားကားထဲမှ ပိပိအတိုင်း ဖြူဖွေးပြီး နှုတ်ခမ်းသားများမှာ နီရဲနေလေသည်။ ကာမဖီးစေ့မှာ မပေါ်လွှင်ပဲ နှုတ်ခမ်းနှစ်ခုကြား နစ်မြုပ်နေသည့်အပြင် နှုတ်ခမ်းသားအရွတ်မှာ ပေါ်ရုံလောက်သာ ပေါ်နေသော အဖုတ်ဖြစ်၍ ရဲမာန်လည်း အလွန်ကျေနပ်သွားလေသည်။

ရဲမာန်မှာ ကြည့်နေရင်းကို အားမရဖြစ်ကာ ဝင့်ဝါပိပိအား နမ်းရှုပ်ပစ်လိုက်သည်။ ပြီးမှ နှစ်ခမ်းနှစ်လွှာကြားကို လျှာဖျားထိုးသွင်းပြီး ယက်လိုက်ရာ အရည်ကြည်ကလေးတောင် ပါလာလေသည်။ ရဲမာန်လည်း အရသာခံကြည့်ပြီး အနံ့မရှိကြောင်း တွေ့ရသဖြင့် ဆက်လက်ပြီး ယက်လိုက်လေသည်။

“ပလပ်..ပလပ်..ပလပ်”

“အိုး.. အားးး ဟားးး ဟားးး”

ဝင့်ဝါမှာ အော်ဟစ်မြည်တမ်းမိသည်။

“ပလပ်…ပလပ်….ပလပ်”

“အင့်.. အင့်.. ဟင့်.. ဟင်.. အာ့”

“ပလပ်.. ပလပ်.. ပြွတ်.. ပြွတ်”

“အိုးးး အားးးး ဟားး အားး အင့်.. ဟင့်.. အင့်”

ရဲမာန်က ယက်နေရင်း နှုတ်ခမ်းသားဖြဲကာ အစေ့ကို စုပ်ဆွဲလိုက်သဖြင့် ဝင့်ဝါတစ်ယောက် တကိုယ်လုံး တွန့်သွားကာ အိပ်ရာခင်းကိုသာ ကျစ်ကျစ်ပါအောင် ဆွဲဆုပ်မိလေသည်။ အကြောရှိသမျှတို့ တုန်သွားကာ ပိပိထဲမှအရည်များ အပြင်သို့ ပန်းထွက်သွားသကဲ့သို့ ခံစားမိရလေသည်။

“ပြွတ်..ပြွတ်..ပြွတ်”

“အင့် ဟင်းးး ဟင်းး အစ်ကိုရယ်”

ကောင်းလွန်းလှသဖြင့် အစ်ကိုလို့တောင် ခေါ်မိလေသည်။

“ပြွတ်..ပြွတ်..ပြွတ်”

ထွက်လာသော အရည်များကို ရဲမာန်မှာ စုပ်ယူမျိုချမိလေသည်။ ရဲမာန်မှာ ဒီအမျိုးသမီးတော့ ငါမှုတ်တာမှာ တစ်ချီတော့ ပြီးသွားပြီ။ ငါလိုးတော့မယ်ဟု ဆုံးဖြတ်ပြီး ဘောင်းဘီနှင့်အင်္ကျီကို ချွတ်ပစ်လိုက်သည်။ ဝတ်ထားသော အဝတ်အစားများမှာ ဦးအောင်မင်း ဝယ်ပေးထားသော အဝတ်အစားများ ဖြစ်သည့်အတွက် ဈေးကောင်းသော အဝတ်အစားများ ဖြစ်နေသည်။

မိမိနှင့်ဆက်ဆံမည့်သူမှာ အဝတ်အစားများ ချွတ်ပစ်သဖြင့် ဝင့်ဝါ ငေးမောကြည့်ရှူမိလိုက်တယ်။ ဗိုက်သားပြင်မှာ အဆီပိုရယ်မရှိ၊ ကြွက်သားတွေနှင့် မွှမ်းထုံထားတဲ့ ဘော်ဒီပိုင်ရှင်၊ သူ့လီးကို ကြည့်လိုက်တော့မှ သွေးတိုးသလို ခေါင်းထဲ မိုက်ကနဲ ဖြစ်မိတယ်။ အမလေး နည်းတဲ့ဟာကြီး မဟုတ်ပါလား။

ငယ်ငယ်တုန်းက မောင်ဖြစ်သူရဲ့ လီးသေးသေးလေးသာ မြင်ဖူးတဲ့ ဝင်ဝါမှာ လန့်ဖျန့်သွားလေသည်။ ထောင်မတ်နေသော လီးမှာ ကြွက်သားအမြောင်းမြောင်း ထနေသလို သွေးကြောများနှင့် ဖုထစ်နေပြီး အနည်းဆုံး ခြောက်လက်မ ရှိမည်ဟု ခန့်မှန်းမိသည်။ ဝင့်ဝါ သွေးပျက်ချင်သလိုပင် ဖြစ်သွားသည်။

ရဲမာန်မှာ အမျိုးသမီး ထိတ်လန့်သွားသည်ကို မြင်ပြီး ဖြေးဖြေးလုပ်မှ ဖြစ်မည်ကို တွေးပြီး ပေါင်ကြားထဲသို့ ဝင်ရောက်ပြီး လီးအား ပိပိထဲ လီးခေါင်းကိုထည့်ကာ ချိုချိုနုနုထွားထွားကို စို့လေတော့ ဝင့်ဝါမှာ ကာမစိတ်တို့ တဖန်နိုးကြွလာပြန်သည်။

“အင်းးး အင့်.. ဟင့်.. ဟင့်”

ရဲမာန်လည်း ငြင်သာစွာ ထည့်လေသည်။ ကြပ်တည်းသောကြောင့် ထူးခြားသော အရသာကို ခံစားရလေသည်။ ဤအမျိုးသမီးမှာ လီးကြီးနှင့် ထိတွေ့ဖူးမည် မဟုတ်ဟု ထင်မြင်ကာ အနည်းငယ်သာ သွင်းလိုက်သည်။

“ပြွတ်..ဗျစ်..ဗျစ်”

“အာ့.. အာလားး လားး ကျွတ်.. ကျွတ်”

အနည်းငယ် တင်းကြပ်မှု ဝေဒနာကို ခံစားလိုက်ရသဖြင့် ဝင့်ဝါမှာ ညည်းညူမိလေသည်။ ရဲမာန်မှာ ဝင့်ဝါ ဖီးလ်တက်လာစေရန်အတွက် ဝင်သလောက်ကလေးသာ အသွင်းအထုတ် လုပ်လေသည်။

“ဗျစ်.. ဗျစ်.. ပလွတ်.. ပြွတ်”

“အင်း အင့် ဟင့် ဟင့်..”

ရဲမာန်လည်း လိင်ဆက်ဆံဖက် အမျိုးသမီးမှာ မျက်လုံးလေးမှိတ်ပြီး ဖီလ်းရှိလာသည်ကို မြင်ရ၍ ရှေ့သို့ အနည်းငယ်တိုး၍ လိုးလိုက်ရာ

“ပြွတ်.. ဖောက်.. ဗျစ်.. ဗျစ်.. ဇွိ”

“အားးးးးး အိုးးးးးး နာလိုက်တာ”

ဟု ဝင့်ဝါမှာ ညည်းညူမိသည်။ ရဲမာန်လည်း လီးထစ်ကနဲဖြစ်ပြီး ဝင်သွားသဖြင့် အဆုံးအထိသာ သွင်းလိုက်တော့သည်။ ရဲမာန်သည် နို့စို့ရင်းပင် တဖြေးဖြေးချင်း အသွင်းအထုတ်လုပ်လေသည်။

ဝင့်ဝါမှာ အပျိုစစ်အမှေးပါး ပေါက်သွားမှန်း သိသော်လည်း ကာမဆိပ်တက်နေပြီဖြစ်၍ နာကျင်မှုကို ဂရုမစိုက်တော့ချေ။ အသွင်းအထုတ် တစ်ချက်လုပ်တိုင်း မှိုပွင့်ပမာဒစ်ကြီး၏ ဝင်လိုက်ထွက်လိုက် ဖြစ်မှုကြောင့် အရသာ တွေ့သထက် တွေ့လာပြီး မိမိပိပိထဲတွင် လှုပ်ရှားလာသော အသိကိုသာ သတိထားမိသည်။ အရသာလည်း အရမ်းပင် ကောင်းနေသည်ကို သတိထားမိပြီး နှုတ်မှလည်း အော်ဟစ်ညည်းညူလေသည်။

“ဇွိ.. ဗျစ်… ဗျစ်.. ဖတ်ဖတ်.. ဖတ်”

ဥရိုက်သံနှင့် အဖုတ်အတွင်းသို့ လီးဝင်သံမှာ တစ်ချက်ချင်း မြည်နေသလို ဝင့်ဝါ၏ ကာမတဏှာသံမှာလည်း ထွက်ပေါ်လာလေသည်။

“ဇွပ် ဗျစ် ဖတ် ဖတ် ဖတ်”

“အား အိုးး အင်း အင့် ဟင့် အာ့ ရှီးး ရှီးးး”

ဝင့်ဝါ၏အသံကို ရဲမာန်တစ်ယောက် မကြားရသော်လည်း အဖုတ်အတွင်းညှစ်မှုနှင့် အမူအရာကြောင့် ပြီးဆုံးတော့မည်ကိုသိပြီး အရှိန်ထပ်တင်၍ လိုးလိုက်သည်။

“ဇွပ် ဘွတ် ဖတ် ဇွိ.. ဖတ်ဖတ်.. ဖန်းဖန်းဖန်း”

“အာ့ အိုး အိုး အား ရှီး အာ့ ရှီးး ရှီး အားးး”

ဝင့်ဝါမှာ ပထမဆုံး အလိုးခံဖူးသော်လည်း မိမိအားလိုးသောသူ၏ ကျွမ်းကျင်လိမ္မာမှုကြောင့် ကာမစည်းစိမ်ကို အပြည့်အဝ ခံစားရလေသည်။ ရဲမာန်လည်း သူမ ပြီးဆုံးသွားမှန်းသိသဖြင့် အချိန်ဆွဲမလိုးတော့ပဲ ပြီးမြောက်ရန် အားထုတ်ပြီး နောက်ငါးမိနစ်ခန့်လုပ်လိုက်ပြီး သုတ်ရည်များကို ပန်းထုတ်လိုက်သည်။

ဝင့်ဝါမှာ ပူနွေးသော သုတ်ရည်များ ပန်းထွက်လာသည်ကို သိလိုက်ပြီး အရသာရှိသလိုပင် ခံစားမိလိုက်သည်။ ဝင့်ဝါမှာ နှစ်ကြိမ်ပြီးမြောက်ပြီး ပင်ပန်းနွမ်းနယ်ကာ လူတစ်ကိုယ်လုံး နာကျင်နေ၍ စောင်ကိုသာယူပြီး အိပ်ရာပေါ် အိပ်ပျော်သွားလေသည်။

ရဲမာန်မှာ ငယ်ရွယ်ပြီး ကျန်းမာသန်စွမ်းသူ ဖြစ်သဖြင့် အနည်းဆုံး သုံးလေးကြိမ် ခဏနားပြီး လိုးနိုင်သော်လည့် ယနေ့မှာ ပထမအကြိမ်ဖြစ်၍ တစ်ကြိမ်သာလိုးရန် ဆုံးဖြတ်ပြီး အခန်းအပြင်သို့ ထွက်သွားလေသည်။

ရဲမာန်နှင့် ဝင့်ဝါတို့ရဲ့ Love Sence ကို Live ကြည့်နေတဲ့ ဦးအောင်မင်းမှာ စိတ်ထဲမှာ ကြိုက်မနိုင်ခဲမရ ဖြစ်နေသည်။ ကြည့်ရင်းနှင့် လီးက အရမ်းတောင်လာတာမို့ ဂွင်းတစ်ကြိမ် ထုပစ်လိုက်သည်။ အိမ်ထောင်ကျပြီးသား လူဖြစ်နေတာတောင် စိတ်ကမထိန်းနိုင်၊ တကယ်ကို ဖီလ်းရှိတဲ့ အပြာကားကြည့်နေရသလို ခံစားရမိသည်။ ရဲမာန် အပြင်ကိုထွက်လာတာမြင်မှ CCTV Monitor များထားရာ အခန်းမှ ထွက်လိုက်ပြီး ရဲမာန်အား မျက်နှာဖုံး ချွတ်ပေးလိုက်သည်။

“ဘယ်လိုလဲ ညီလေး”

“ရှယ်ပါပဲဗျာ၊ စေးကြပ်နေတာပဲ”

ဦးအောင်မင်းမှာ စိတ်ထဲမှနေ၍ မင်းအစ်မက အပျိုစစ်ကလေးကိုးဟ ဟုပြောရင်း ပြုံးမိသေးသည်။

“အေးကွာ.. မင်းသဘောကျရင် ပြီးတာပါပဲ”

“ကျတာပေါ့ဗျာ၊ ငါးကြော်မကြိုက်ရင် ကြောင်မိုက်ဖြစ်သွားမှာပေါ့ဗျာ”

“ဘာလို့ တစ်ကြိမ်ပဲ လုပ်ခဲ့တာလဲ။ မင်းက မလုပ်နိုင်တော့တာလား”

ရဲမာန်မှာ ယောက်ျားမာနကို ထိသလိုပင် ခံစားလိုက်ရသည်။

“ဟာဗျာ ကျုပ်က လေးကြိမ်လောက် လိုးနိုင်တယ်၊ အခုက ပထမဆုံးဖြစ်လို့ပါ”

“အေးပါကွာ၊ များများလိုးနိုင်ရင် မြန်မြန်အဆင်ပြေတာပေါ့ကွာ။ ကဲ.. မင်းပြန်ပြီး အနားယူတော့ မနက်ဖြန် များများလုပ်နိုင်ရမယ်။”

“ဟုတ်ကဲ့ပါ”

ဦးအောင်မင်းလည်း ရဲမာန်ပြန်သွားပြီးနောက် ဝင့်ဝါအိပ်ခန်းတံခါးအား ခေါက်လိုက်ရာ ဝင့်ဝါမှာ အဝတ်အစားဝတ်ပြီး လာဖွင့်ပေးသည်။ ဦးအောင်မင်းလည်း ဝင့်ဝါအား မျက်နှာဖုံးစွပ် ချွတ်ပေးပြီး

“ဘယ်လိုလဲ ဝင့်ဝါ နာကျင်နေလား”

“ရပါတယ်”

“အေးလေ သူက အခုမှစလို့ တစ်ကြိမ်ပဲ လုပ်ခဲ့တာတဲ့။ နောက်နေ့တွေဆို အကြိမ်ရေများများ လုပ်မှာတဲ့။ ဒီနေ့တော့ အစမို့လို့ သူက ဝင့်ဝါကို ပြုစုပေးတာတဲ့။ နောက်နေ့ကြရင် သူ့အလှည့်ပြီးရင် ဝင့်ဝါ လုပ်ပေးရမယ်တဲ့ ကြားလား”

“ဟုတ်.. ဟုတ်ကဲ့.. ကြား… ကြားပါတယ်”

“နောက်နေ့ နင့်အလှည်တွေချည်းပဲနော်”

“အင်းလေ ကျမဘဝက ငြင်းမှမရဘဲကိုး”

“အေး.. ငါအပြင်မှာ အားဆေးတွေနဲ့ အကိုက်အခဲပျောက်ဆေးတွေ ထားခဲ့မယ်။ ညအိပ်ရာဝင်ခါနီး သောက်ပေါ့။ နောက်ပြီး သွေးသားသန့်သွားအောင် ဆေးတွေလည်း ထားခဲ့တယ် သောက်လိုက်ဦး”

“ဟုတ်ကဲ့ပါ”

ဦးအောင်မင်းလည်း ပြောဆိုမှာပြီး ရန်ကုန်ဖက် တက်သွားလေသည်။

ရဲမာန် ဟိုတယ်ရောက်တော့ အမောဖြေသောက်ရန် ရေခဲသေတ္တာထဲကြည့်ရာ အေဘီစီဘီယာနှင့် မြည်းရန်အတွက် သစ်ကြားသီး၊ သီဟိုလ်စေ့နှင့် တခြားအစေ့အဆံများကို တွေ့ရသည်၊၊ ဤအစေ့အဆံများမှာ သုတ်ကိုပွားများစေသည့် အစားအစာများ ဖြစ်နေသည်။ ရဲမာန်လည်း အပြာကားကြည့်ရင်း ဘီယာနှင့် အမြည်းများ စားသောက်ပြီး အားမွေးရတော့သည်။ ညနေစာအတွက် ဦးအောင်မင်းတပည့် လာပို့သော ထမင်းကိုစားပြီး ဖီးကြမ်းငှက်ပျောသီးနှစ်လုံး တွယ်လိုက်သေးသည်။ ရဲမာန်လည်း ညနေ အိပ်ရာပေါ်လှဲပြီး နေ့လည်ကအကြောင်း ပြန်စဉ်းစားကာ လီးကတောင်လာပြန်သည်။

အင်း… ဆော်က အသားအရေကလည်း ဝင်းဝါနေတာပဲ၊း။ ပြစ်ချက်ရယ်လို့ကို မရှိဘူး။ ငါက အစတုန်းက ဘယ်လိုပုံမှန်း မသိရလို့သာ။ မှုတ်ရတာလည်း အရသာကို ရှိလိုက်တာကွာ။ မနက်ဖြန် ရှယ်ကိုလုပ်ပေးမယ်။ လုံးဝ ငါ့လီးကို စွဲလန်းစေရမယ်။ ရှယ်ကို လိုးပစ်မယ်။ ဖင်ထောင်ပြီးကို လိုးပစ်မယ်။ ငါ့ကလေး ဒီဆော် ရကိုရစေရမယ်လို့ ကြုံးဝါးရင်း မနက်ဖြန်အတွက် တွေးလို့ အားဆေးသောက် အိပ်သော်လည်း အိပ်မပျော်တော့ပဲ ညတော်တော်နက်မှ အိပ်ပျော်တော့သည်။

မနက်မိုးလင်းမှ ဟ.. ညက အိပ်ရေးတောင် သိပ်မဝဘူး၊ အားရှိအောင် နွားနို့နှင့် ကြက်ဥတော့ သောက်မှ ဆိုပြီး နံနက်စာ စားဖြစ်လေသည်။ နံနက်စာစားရင်းပင် “ဖဲရှူံးသောလက်သီး အိပ်ရေးပျက်သောလီး ပိုပြင်းတယ်” ဟု တွေးကာ တကိုယ်တည်း ရယ်မောမိပြန်သည်။

နံနက်စာစားပြီးနောက် အားဆေးနှစ်လုံးကို တပြိုင်နက် သောက်ချလိုက်သည်။ အားဆေးများအပြင် ကာဗာတာ၊ မက်ဂျီကယ်ဖောစ်နှင့် အခြား ကာမအားတိုးဆေးများပင် တွေ့လေသည်။

ဝင့်ဝါမှာ မနေ့က ပင်ပန်းသဖြင့် ညမှာ အားဆေးသောက်ပြီး အိပ်လိုက်ရာ ကောင်းစွာအိပ်ပျော်သွားသည်။ မနေ့က လူမှာ မိမိအား ကြမ်းတမ်းစွာ မဆက်ဆံပဲ ညင်သာစွာ ဆက်ဆံခြင်းကို သတိရမိသည်။ အလိုးကောင်း အပြုအစုကောင်းသည်ကိုလည်း သဘောကျမိသလို တစ်ခါမှ ကာမဆက်ဆံဖူးခြင်းမရှိပဲ မနေ့က ဆက်ဆံခဲ့ရသော အနေအထားတွင် အရသာရှိလှသည်ကို တွေးမိသဖြင့် မိန်းကလေးများ လင်ယူရသည်မှာ ဤအရသာကြောင့်ပဲဟု ထင်လေသည်။ မနေ့က ဆက်ဆံဖူးပြီး ယခုလည်း ထပ်မံဆက်ချင်နေမိသော မိမိကိုမိမိ အံ့ဩမိပြန်သည်။ မိမိကိုယ်တိုင် အလိုးခံမည့်အရေးကို ရင်ခုန်စွာ မျှော်လင့်မိလေသည်။

အမှန်တကယ် ဝင့်ဝါမှာ ဆေးခပ်ခံထားရမှန်း မသိချေ။ ဦးအောင်မင်းမှာ ဤအခြေအနေမျိုးရောက်အောင် ဖန်တီးထားခြင်းသာ ဖြစ်သည်။ ဝင့်ဝါ ကာမစိတ် ပြင်းထန်စေသလို ရဲမာန်ကိုလည်း ကာမစိတ်ကြွဆေးများနှင့် သုတ်ရည်များများထွက်ပြီး ဝင့်ဝါကိုယ်ဝန်ရစေရန် စီမံထားခြင်း ဖြစ်သည်။

နေ့လည်ထမင်းစားပြီးချိန် ရဲမာန်ကို ဦးအောင်မင်း ဖုန်းဆက်ခေါ်လိုက်ပြီး ကားနှင့်ကြိုစေသည်။ ရဲမာန်လည်း တက်ကြွစွာ မှော်ဘီကို လာလေသည်။ ရဲမာန်သည် ကားပေါ်မှာ အေဘီစီစတောက်ကို မြင်းစုပ်လာလိုက်သည်။ ဝင့်ဝါလည်း အလိုးခံရမည် အမှုတ်ခံရမည်ဖြစ်၍ ကြိုတင်ပြီး သန့်ရှင်းရေး လုပ်ထားလေသည်။ ဝင့်ဝါမှာ စိတ်ပါလက်ပါ ဆက်ဆံနိုင်ရန် ဝိုင်လေးပါ သောက်ထားလိုက်လေသည်။ ဦးအောင်မင်းလည်း ရဲမာန်လာပြီဆို၍ ဝင့်ဝါအား

“သူရောက်တော့မယ် ဝင့်ဝါ။ ညည်း အဆင်သင့် ဖြစ်ပြီလား”

“ဖြစ်ပါပြီ”

“အေး.. ဒါဆိုလည်း မျက်နှာဖုံး စွပ်ပေးမယ်လေ”

“ဟုတ်ကဲ့ရှင့်”

“ဝင့်ဝါအား မျက်နှာဖုံးနှင့် နားကြပ်စွပ်ပေးပြီး ဦးအောင်မင်းတစ်ယောက် အပြင်ထွက်ကာ ရဲမာန်အားစောင့်ရာ ရဲမာန်လည်း ရောက်ရှိလာသဖြင့် မျက်နှာဖုံးနှင့် နားကြပ် စွပ်ပေးရပြန်သည်။

“ညီလေး အဆင်သင့်ပဲလား”

“အဆင်သင့်ပဲ ဦး”

“အေး.. ခါးအောက် ခေါင်းအုံးလေးခုပြီး လုပ်ကွာ။ ဒါမှ အဆင်ပြေမှာ”

“ဟုတ်ကဲ့ပါ ဦး”

“အဲဒါဆိုလည်း ဝင်လိုက်တော့”

ရဲမာန်လည်း တက်ကြွစွာ ဝင်သွားလိုက်လေသည်။ ကုတင်ပေါ် အိပ်နေသော ဝင့်ဝါမှာ သူရောက်လာသည်ကို တွေ့ပြီး ရင်ခုန်ရပြန်သည်။ ရဲမာန်လည်း ဝင့်ဝါးအနားကပ်ကာ သူ့အဝတ်အစားများကို ချွတ်လိုက်ပြီး ဝင့်ဝါအဝတ်အစားများကိုပါ ချွတ်ရာ ဝင့်ဝါလည်း ကိုယ်ဘာသာကို ချွတ်လိုက်သည်။ သူတို့နှစ်ဦးမှာ ကိုယ်တုံးလုံးဖြစ်သွားရာ ရဲမာန်လည်း ဝင့်ဝါနို့ကိုစို့ပြီး ကာမစိတ်ကို လှုံဆော်လေသည်။ ဝင့်ဝါမှာ ဆေးအရှိန်ကြောင့် ကာမစိတ်ဖြစ်ပေါ်နေရာ နို့စို့ခံရသဖြင့် ကာမမီးအလျှံ တညီးညီး ဖြစ်ပေါ်လာသည်။

“ပြွတ်..ပြွတ်..ပြွတ်”

“အို… အင်းး အင်းး ဟင့်.. ဟင့်”

နို့စို့ခံရရုံနှင့်ပင် ကာမစိတ်ကြောင့် အလိုအလျောက် အော်ညည်းမိလေသည်။ ဝင့်ဝါအော်ညည်းသံ မကြားရသော်လည်း အမူအယာကြည့်ယုံနှင့် ဖီလ်းဖြစ်လာပြီဖြစ်ကြောင်း ရဲမာန်သိလေသည်။ ရဲမာန်သည် နို့စို့ရင်းပင် တကိုယ်လုံးအား ညင်သာစွာ ပွတ်ပေးရာ ဝင့်ဝါမှာ ကြက်သီးနွေးများပင် ထလာသည်။ ရဲမာန်က ဝင့်ဝါလက်ကိုယူပြီး မိမိလီးပေါ်သို့ တင်လိုက်ပြီး ဂွင်းထုသလို လက်ဖြင့် လုပ်ပေးလိုက်သည်။ ဝင့်ဝါမှာ လီးကိုကိုင်မိပြီး လီး၏ အထိအတွေ့ကြောင့် ဓာတ်လိုက်သလိုပင် ခံစားရလိုက်သည်။ လီး၏ ပူနွေးသော အရသာကိုလည်း သိသွားချေသည်။ ဝင့်ဝါမှာ လီးကိုင်မိရင်း စိတ်ပါလာကာ ရဲမာန်ပြသကဲ့သို့ပင် ဂွင်းတိုက်ပေးလေသည်။

ရဲမာန်လည်း ဝင့်ဝါဖီလ်း အမြင့်ဆုံးနီးပါး ရောက်ရှိလာစေရန်အတွက် ပေါင်ကြားထဲဝင်ကာ ဝင့်ဝါပိပိကို ယက်လိုက်သည်။

“ပလပ်..ပလပ်..”

“အာ့.. အင့်.. ဟင့်.. အင့်.. ကောင်းလိုက်တာ.. အာ့ ရှီးး ရှီးး”

ဖင်ကို အပေါ်ကိုမြောက်တင်ပြီး အဖုတ်ကို ပါးစပ်တစ်ခုလုံးဝင်အောင် ငုံလိုက်ပြီး လျှာနှင့် ထိုးလိုက်ရာ

“ပြွတ်..ပလပ်..ပလပ်”

“ရှီးးး အာ့.. အိုးးးးး”

ဝင့်ဝါမှာ အရှင်လတ်လတ် သတိမေ့မတတ် ကောင်းသည်ကို တွေ့ရပြန်သဖြင့် အော်ညည်းမိသည်။ ရဲမာန်လည်း ဖင်ကို အပေါ်ကိုမြောက်ပစ်ပြီး အဖုတ်ကိုယက်ရာ ပန်းရောင်သန်းနေသော စအိုဝစူစူလေးကို မြင်ရသဖြင့် ယက်ချင်လာသဖြင့် ယက်လိုက်သည်။

“ပလပ်..ပလပ်…..”

“အိုးးး အားး လားး လားးးး အီးး”

ဝင့်ဝါတစ်ယောက် တီကောင်ဆားပက်သကဲ့သို့ ဖြစ်သွားပြီး အဖုတ်ထဲမှ အရည်ကြည်များ စီးထွက်လာသည်။ ရဲမာန်လည်း တဏှာစိတ်ပြင်းပြစွာ ဝင့်ဝါစအိုအား စုပ်လိုက် ယက်လိုက် လုပ်လိုက်လေသည်။

“ပြွတ်..ပြွတ်..ပလပ်..ပလပ်”

“အီး.. ဟီးးး ဟီးးးး အာ့.. အင်းး ဟင်းးး”

အတွေ့အကြုံမရှိသော ဝင့်ဝါမှာ ပြီးချင်လာလေသည်။ ရဲမာန်လည်း ဖင်ကို ယက်စုပ်နေရာမှ ကာမခလုတ်၏ ဗဟိုချက်မဖြစ်သော အစေ့ချွန်ကလေးကို အားပါးတရ စုပ်ဆွဲလိုက်သည်။

“ပြွတ်..ပြွတ်..ပြွတ်”

“အာ့.. ရှီးး အာ့ ရှီး အိုး.. အားးးး ဟားးး အားးး ရှီး”

ဝင့်ဝါမှာ အစေ့ကို အစုပ်ဆွဲခံလိုက်ရသဖြင့် တကိုယ်လုံးရှိ အကြောအခြင်များ ပွင့်ထွက်သွားသလို ခံစားရင်း ပထမအကြိမ် ပြီးဆုံးသွားရတော့သည်။

ရဲမာန်လည်း မိမိဆက်ဆံဖက် ပြီးဆုံးသွားကြောင်း သိရ၍ အိပ်နေသော ဝင့်ဝါအပေါ်ခွကာ မိမိလီးအား ဝင့်ဝါပါးစပ်ပေါက်ကိုသွား၍ ထိုးရာ ဝင့်ဝါလည်း ပါးစပ်ကို ဟပေးရသည်။ လျှာဖျားလေးနှင့် လီးအား ထိုးကြည့်ပြီး အရသာခံကြည့်ရာ ငံပြပြသော အရည်ကြည် အရသာကို ပထမခံစားမိပြီ အရသာမှာလည်း မဆိုး၍ စုပ်ပေးလေသည်။ လီးနှင့်လျှာ ထိတွေ့သော အရသာမှာ ကောင်းသဖြင့် စုပ်ပေးပြီး စုပ်ပေးချင်လာသည်။

ဝင့်ဝါလည်း လီးအပေါက်ကလေးကို လျှာနှင့်ထိုးသွင်းရာ ရဲမာန်မှာ စအိုကြောတင်းသည်အထိ ခံစားရပြီး ပြီးချင်လာသဖြင့် လီးစုပ်ခံခြင်းကို ရပ်ပစ်လိုက်ရသည်။ ရဲမာန်မှာ လီးစုပ်ခံခြင်းကို ရပ်လိုက်ပြီး သက်သက်သာသာနှင့် လိုးနိုင်ရန်အတွက် ဝင့်ဝါအား ကုတင်ပေါ်တွင် ကန်လန့်ပြင်လိုက်ကာ သူက အောက်ကနေ မတ်တတ်လိုးနိုင်ရန်အတွက် စီမံလိုက်သည်။ အရပ်ရှည်သူ ဖြစ်သည့်အတွက် ဝင့်ဝါခါးအောက် ခေါင်းအုံးခုခံပြီး ဝင့်ဝါခြေနှစ်ချောင်းအားပူးပြီး မိုးပေါ်မြှောက်တင်လိုက်ရာ မို့ဖောင်းနေသော ဝင့်ဝါ၏ပိပိမှာ နှုတ်ခမ်းသား ပြူးထွက်လာလေသည်။ လီးကို ပိပိထဲသွင်းကာ ဝင့်ဝါဒူးနေရာအား လက်နှင့်ပိုက်ပြီး ထည့်လိုက်သည်။

“ပြွတ်”

“အိုး အာ့”

“ဇွိ.. ဗျစ်.. ဗျစ်.. ဘွတ်.. ဖတ်.. ဖတ်”

“အင့်.. အင်းး ဟင်းးး အင်းး”

ပေါင်နှစ်လုံးကိုပူးပြီး စေ့ထားသည်ဖြစ်၍ လီးမှာ ကြပ်တည်းစွာ ဝင်သွားလေသည်။ အရည်တွေထွက်ပြီး ချောနေသော်လည်း လီးမှာ ကြပ်သည့်အတွက် ဝင့်ဝါရော ရဲမာန်ပါ နာကျင်ရလေသည်။ ရဲမာန်က မိမိတောင်ကျိန်းသွားတာ ခံရသည့်ဆော်ဆိုလျှင် ပိုနာမည်ဖြစ်၍ ပေါင်ကို ပြန်ကားပြီး နို့ကိုစို့၍ လိုးလိုက်သည်။

“ဇွပ်.. ဗျစ်.. ဗျစ်.. ဘွတ်.. ဖတ်.. ဖတ်.. ဖတ်”

“အင့် အိုး အား အင်းး အင်းး ဟင့်”

ဝင့်ဝါလည်း အခုမှ နာကျင်မှု သက်သာသွားပြီး အရသာတွေ့တော့သဖြင့် အော်ညည်းလေသည်။

“ဇွပ် ဖတ်….ဖတ်..ဘွတ်..ဘွတ်”

“အင့် ဟင့် ဟင့် အိ အာ့ အင်း”

ရဲမာန်မှာ ယခုလိုပုံစံမှာ အဆုံးထိဝင်သဖြင့် အားရလေသည်။ ဝင့်ဝါမှာလည်း မိမိပိပိနှုတ်ခမ်းသားများ လိပ်ဝင်လာသလားဟုပင် ခံစားရပြီး လီးတစ်ချက်ဝင်တိုင်း ထွက်တိုင်းမှာ အဖုတ်ထဲက ကျင်ကနဲ ကျင်ကနဲ ခံစားရလေသည်။ ရဲမာန်လည်း အရမ်းကို ဇိမ်ရှိပြီး ဒူးမညောင်းပဲ လိုးရသဖြင့် ကြာကြာလိုးနိုင်လေသည်။ တဖြေးဖြေးနှင့် လီးအဝင်အထွက် ချောလာသလို ဥရိုက်သံလည်း တဖြေးဖြေး ဆူညံလာသည်။ ဝင့်ဝါမှာ မိမိဖင်ကို ဥဖြင့်ရိုက်မိကာ ဖီလ်းတစ်မျိုးအဖြစ် ခံစားရပြီး ပို၍ဖီလင်တက်လာကာ ပိုပြီး အော်ဟစ်ညည်းလေသည်။

“ဘွတ်.. ဖတ်.. ဖတ်.. ဖတ်.. ဖန်း.. ဖန်းး ဖန်းး”

“အား ရှီးး အားး အားး ရှီးးး ရှီးးး”

လီးအဝင်အထွက်မြန်လေ ဖီလ်းပိုရှိလေဖြစ်သော ဝင့်ဝါမှာ ပြီးချင်သလို ဖြစ်လာသည်။

“ဇွိ..ဗျစ်..ဗျစ်…ဘွတ်..ဖတ်..ဖန်းးဖန်းးး”

“အာ့.. ရှီးး…..ရှီးး အားးးးး အိုးး အား ရှီး”

ရဲမာန်လည်း ဆော်က ပြီးတော့မည်မှန်းသိ၍ ပိုပြီးမြန်လိုက်သည်။ လိုးချိန် ဆယ်မိနစ်ခန့်တွင် ဝင့်ဝါလည်း တစ်ကိုယ်လုံး တုန်လာကာ ပြီးသွားလေသည်။ ရဲမာန်လည်း ဆော်ပြီးသွားသည့်အတွက် အချိန်မဆွဲတော့ပဲ ငါးမိနစ်ခန့် မြန်မြန်လိုးလိုက်ရာ ရဲမာန်လည်း ပြီးသွားပြီး သုတ်ရည်များအား ပန်းထုတ်လိုက်သည်။ သုတ်ရည်များမှာ များလှပြီး အရှိန်ပြင်းစွာ ဝင်သွားရာ ရဲမာန်လည်း အားရကျေနပ်သွားသည်။

ရဲမာန်သည် ပြီးသွားသော်လည်း လီးကို ပြန်မထုတ်ပဲ နို့ကို အမောဖြေ စို့လေသည်။ ဝင့်ဝါသည် မိမိပိပိထဲသို့ သုတ်ရည်များ ပန်းထွက်သွားသောအခါ အားရကျေနပ်သလို ဖြစ်မိသည်။ လီးမချွတ်ပဲ နို့စို့နေသောကြောင့် နောက်တစ်ကြိမ် ထပ်လိုးဦးမည်ကို ရိပ်မိလေသည်။ မနေ့က အလိုးခံရသည်မှာ နာကျင်သော်လည်း ယနေ့မှာမူ နာကျင်မှုမရှိပဲ အရသာရှိလှသည်ကိုလည်း သတိထားမိသည်။

ဝင့်ဝါမှာ ပြီးသွားသော်လည်း အလိုးခံရသည်မှာ ကောင်းမွန်သောကြောင့် နောက်တစ်ကြိမ် အလိုးထပ်ခံရန် ဆန္ဒပြင်းပြလာလေသည်။ ဆန္ဒပြင်းပြသလို ကာမစိတ်မှာလည်း ကြွတက်လာလေသည်။ ဝင့်ဝါမှာ မိမိအဖုတ်ထဲ လီးသွင်းပြီး နို့ကိုအစို့ခံရသဖြင့် ကာမစိတ်တို့တဖန် နိုးကြားလာလေသည်။

“ပြွတ်..ပြွတ်..ပြွတ်”

“အင့်..ဟင့်..အင့်..အာ့ဟင်းးးးးး”

ဆော်တော့ ထပ်ထလာပြန်ပြီဟု ရဲမာန်မှာ တွေးမိလေသည်။ နို့ကို ဘယ်ညာစို့ပြီး သွားလေးနှင့် မနာကျင်အောင် အသာလေးကိုက်ဆွဲလိုက်၊ နို့အုံကြီးတစ်ခုလုံးကို ဆွဲစုပ်လိုက်၊ လျှာဖျားဖြင့် နို့သီးခေါင်းရှိရာလေးကို ကလော်လိုက်နှင့် လုပ်လေရာ နို့သီးခေါင်းမှာ ချွန်ထွက်လာသည်။ ပန်းရောင်သန်းသော နို့မှာ ရဲမာန်လက်ချက်ကြောင့် နီရဲလာလေသည်။

ရဲမာန်လီးမှာလည်း တဖြေးဖြေး မာလာပြန်သည်။ ရဲမာန်မှာ ကျန်းမာသန်စွမ်းသော လူငယ်ဖြစ်သည့်အပြင် ကာမအားတိုးဆေးများ သောက်သုံးထားရသဖြင့် အချိန်တိုအတွင်း လီးမှာ မာတောင်လာလေသည်။ ရဲမာန်လည်း တောင်လာသောလီးအား ဆွဲမထုတ်ပဲ တဖြေးဖြေးချင်း အသွင်းအထုတ်လုပ်ကာ နို့အား စို့ပေးလိုက်သည်။

“ဘွတ်.. ဗျစ်.. ဗျစ် ဘွတ် ဖတ် ဖတ်.. ဖတ်”

“အင့် ဟင့် ဟင်းးး အင်းး”

ဝင့်ဝါလည်း လီးမှာ မာလာပြန်ပြီဆိုတာ သိရပြီး တဖြေးဖြေး ညောင့်လိုးလာသောကြောင့် ကာမမီးအလျှံမှာ တရှိန်တညီးညီး တောက်လောက်လာပြန်သည်။ ရဲမာန်လည်း ငါးမိနစ်ခန့် လိုးပြီးသောအခါ လီးကိုဆွဲထုတ်ပြီး ဆော်ကို မှောက်ခိုင်းလိုက်သည်။ ဆော်ခြေထောက်အား အောက်သို့ ဆွဲချပြီး ကုတင်ပေါ်တွင် ဗိုက်အောက် ခေါင်းအုံးခံပြီး ကုန်းစေကာ နောက်ကနေလိုးရန် ကြံရွယ်လေသည်။

ဝင့်ဝါလည်း ဤနည်းကို အပြာကားတွင် မြင်ဖူးလေသည်။ ရဲမာန်မှာ ဆော်အား ကာမစိတ်တက်လာစေရန် နိုးဆွထားပြီး ဖြစ်သော်လည်း နောက်မှ တင်ပါးလေးနှစ်လုံးကို အသာအယာ ပွတ်သပ်ပေးလေသည်။ ဝင့်ဝါမှာ တင်သားအား အကိုင်အတွယ်ခံရယုံနှင့် ကြက်သီးနွေး တဖြန်းဖြန်းထလာသည်။ ကျောပြင်တလျောက် လျှာဖျားနှင့် ပွတ်ယက်သွားပြီး လည်ပင်းနေရာအား အသာလေး ဖွဖွနမ်းရှုပ်ပေးရာ ဝင့်ဝါမှာ ယားသလို ခံစားရလေသည်။

ရဲမာန်မှာ ဆော်ဂုတ်သားလေးကို ဖွဖွလေး ကိုက်ခဲပေးပြီး ပုခုံးသားနှစ်ဖက်အားလည်း မနာမကျင်စေဘဲ ကိုက်ခဲလိုက်စဉ် ရဲမာန်လီးမှာ ဝင့်ဝါဖင်သားအပေါ်ကို လွှတိုက်သကဲ့သို့ ဖြစ်နေသဖြင့် ဝင့်ဝါစိတ်ထဲမှာ လိုးရင်လည်း မြန်မြန်လိုးပါတော့ဟု လီးကို တောင့်တာလာလေသည်။ ရဲမာန်လည်း လီးကို ပိပိအတွင်း ဖြေးညင်းစွာ ထိုးသွင်းလိုက်သည်။

“ပလွတ်..ဗျစ်..ဖျစ်..ဗျစ်”

“အာ့…. အားလားး လားးး”

လီးမှာ အဆုံးထိရောက်လာသောအခါ ဝင့်ဝါမှာ အနည်းငယ် အောင့်သွားလေသည်။ ကုန်းပြီးခံရခြင်းမှာ ပက်လက်ခံရဖြင်းနှင့် မတူပေ။ ရဲမာန်က အပေါ်စီးက စိုက်လိုးနေသလိုဖြစ်ပြီး ဂျီစပေါ့ကို ထိမိနေသလို ဖြစ်နေသည်။ ရဲမာန်လည်း ကုန်းလိုးသောအခါမှ ပိပိအတွင်းရှိ အပေါ်ပိုင်း တစ်လက်မခွဲခန့်နေရာတွင် တင်းပြီးညှစ်နေသောကြောင့် အလွန်ကြပ်တည်းနေသည်ကို သိရလေသည်။ ဒစ်ကြီး ပြန်ဆွဲထုတ်ချိန်တွင် အလွန်ပင် သိသာပြီး တင်းမာနေသည်။ အားနှင့်ဆောင့်ထည့်ရာ ဝင့်ဝါလည်း နာကျင်ပြီး တင်သားကို လှုပ်ရမ်းမိလိုက်လေသည်။ တင်သားအနည်းငယ် ရမ်းသွားသဖြင့် ရဲမာန်လည်း သတိထားမိလေသည်။ ရဲမာန်းလည်း ဆော်၏ခါးသိမ်လေးနေရာကို ကိုင်ပြီး တစ်ချက်ချင်း ဆောင့်လေသည်။

“ဘွတ်…ဖတ်..ဖတ်..ဇွပ် .ဖတ်”

“အိ.. အာ့.. အိုးး အားး အင်း ဟင်းး အင့်”

ပိပိအတွင်း လီးဝင်သံနှင့်အတူ ပေါင်သားကို ဥရိုက်သံများ ထွက်လာသည်။ ဝင့်ဝါမှာ ပထမ ကုန်းပြီးစလိုးစဉ် နာသော်လည်း တင်သားမနည်းရပ်၍ ပုံစံကျအောင် လုပ်လိုက်သည်မို့ မနာမကျင်တော့ပဲ ဖီလ်းတွေ ဖြစ်လာသည်။ ရဲမာန်မှာလည်း နောက်မှ ကုန်းလုပ်ရသဖြင့် အဖုတ်အတွင်း လီးဝင်နေသည်ကို ကွက်ကွက်ကွင်းကွင်း မြင်ရလေသည်။ လီးဝင်သွားတိုင်း အဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားများ လိပ်ဝင်သွားတာကိုကြည့်ပြီး အားရကာ အလွန်စိတ်တက်ကြွလာသည်။

“ဇွပ်..ဘွတ်..ဘွတ်..ဘွတ်..ဗျစ်..ဖတ်..ဖတ်”

“အင့်..ဟင့်..အင့်..အင့်

လိုးချိန် ဆယ်မိနစ်ခန့်ကြာသော် ပိပိအတွင်း ညှစ်သလိုခံစားနေရပြီး စအိုဝမှာလည်း ရှုံ့ပွရှုံ့ပွ ဖြစ်လာသည်။ ဆော် နောက်တစ်ကြိမ် ပြီးတော့မည်မှန်း ရဲမာန်ရိပ်မိကာ အရှိန်ကိုမြှင့်၍ လိုးလေသည်။

“ဘွတ်..ဖတ်..ဖတ်..ဖန်း..ဖန်း..ဖန်းးး”

“အာ့ ရှီးရှီး.. အာ.. အိုးး အားးး အားး”

“ဖွတ်..ဗျစ်..ဗျစ်…ဘွတ် ဖန်းးး ဖန်းး ဖတ်.. ဖတ်”

“အာ့ ရှီးး အိုးးး အားး အားးးး ရှီးး အားး”

ဝင့်ဝါ ပြီးသွားလေသည်။ ဆော်ကိုပြီးအောင် လိုးရင်းက ရဲမာန်လည်း ပြီးတော့မည်ဖြစ်ပြီး အားပါပါနှင့် လိုးပစ်လိုက်ပြီး လီးကို တဆုံးထိသွင်းကာ သုတ်ရည်များကို ပန်းထည့်လိုက်သည်။ သုတ်ရည်များမှာ များပြားသဖြင့် ဝင့်ဝါမှာ သုတ်ရည်ပန်းသည့် အရှိန်ကို ခန့်မှန်းမိပြီး တော်တော်သုတ်ပေါသည့်လူပဲ ဟု စိတ်ထဲမှ ပြောမိသည်။

ရဲမာန်မှာ ဆော်အား ကိုယ်ဝန်ရအောင် လုပ်ပေးရမည် ဖြစ်သည့်အတွက် လီးမနှုတ်သေးပဲ ဆော်ပုခုံးသားကို သွားဖြင့် မနာကျင်ခဲကာ ဇိမ်ယူလိုက်ပြီး ငါးမိနစ်လောက်ကြာမှ ထရပ်ကာ ဆော်ကို ကုတင်ပေါ် မတင်ပေးလိုက်သည်။ ဝင့်ဝါလည်း နှစ်ကြိမ်တိတိ အလိုးခံရသည့်အတွက် စိတ်ကျေနပ်သွားလေသည်။ လူမှာလည်း နွမ်းသွားကာ ဒူးများပင် ဆတ်ဆတ်တုန်သွားသည့်အတွက် စောင်ကိုလွှမ်းခြုံကာ ခဏမျှ လှဲလိုက်သည်။ ဝင့်ဝါမှာ ဒူးတုန်ရင်မောခြင်းကို ခဏအနားယူနေစဉ် မိမိအား လိုးသွားသူမှာ အပြင်သို့ ထွက်ခွာသွားပြီး တံခါးပိတ်သွားသဖြင့် အဝတ်အစားများဝတ်ကာ မျက်နှာဖုံးချွတ်ရန် ဦးအောင်မင်းအား စာင့်မျှော်နေရတော့သည်။

ဦးအောင်မင်းလည်း ရဲမာန်အား ဟိုတယ်ပြန်ခိုင်းကာ အားမွေးနေရန် မှာကြားလိုက်သည်။ ရဲမာန်လည်း နှစ်ကြိမ်တိုင် ကောင်းကောင်းလိုးရသဖြင့် ကျေနပ်မိသည်။

ဦးအောင်မင်း အခန်းတံခါးခေါက်ကာ ဝင်လာပြီး ဝင့်ဝါအား မျက်နှာဖုံးများ ချွတ်ပေးကာ အေးအေးဆေးဆေး နားနေရန်နှင့် အားဆေးများတိုက်ကာ ပြန်သွားလေသည်။ ဝင့်ဝါမှာ အိပ်ရာပေါ်
အိပ်ပြီး စဉ်းစားမိသည်။

“အင်း.. ငါတော့ တော်တော်ထူးဆန်းတယ်။ သူစိမ်းယောက်ျားလီးကို စုပ်ရမယ်လို့ မထင်ထားမိဘူး။ တွေးကြည့်ရင် ရွံစရာ။ ဒါပေမယ့် အဲဒီအချိန်တုန်းက ငါမရွံဘဲ သူ့ဆီကထွက်တဲ့ အရည်တွေတောင် မြုချမိတယ်။ ဟီး…. ရှက်လိုက်တာ။ စုပ်ရတာတောင် သိပ်အားမရသလိုပဲ။ နောက်တစ်ခါ ဘယ်လိုစုပ်ပေးရမယ် မသိဘူး” ဟု တွေးရင်း အိပ်ပျော်သွားတော့သည်။

ဦးအောင်မင်းလည်း အိမ်ပြန်ရင်း နောက်နှစ်ရက်လောက်နားပြီး ရဲမာန်ကို အားမွေးခိုင်းရမယ်။ နေ့တိုင်းဆို ရဲမာန်သုတ် အားနည်းလာမှာ။ လူငယ်ဆိုတော့ အားပြည့်မြန်မယ်။ ဝင့်ဝါလည်း နေ့တိုင်းဆိုရင် စိတ်ပါတော့မှာ မဟုတ်ဘူး။ သူစိတ်ပါအောင် ဒီကြားထဲ ဆေးနည်းနည်း ပိုထည့်ရမယ်လို့ တွေးလိုက်ပြီး ရဲမာန်ကို ဖုန်းဆက်လိုက်သည်။

“ဟဲလို”

“ဟုတ်ကဲ့ ဦး”
”
တို့နှစ်ရက်လောက် နားမယ်ကွာ”

ရဲမာန်လည်း စိတ်ပျက်သွားပြီး

“ဘာဖြစ်လို့လဲ ဦး”

“မင်းလိုးချက်က ပြင်းတယ်လေ။ သူလည်း ခဏတော့ ပြန်ဦးမှာပေါ့။ မင်းသာ အားဖြည့်ထား”

“ဟုတ်ကဲ့ ဦး”

“မင်း ဒိန်ချဉ်လေးဘာလေး သောက်ဦး”

“ဘာဖြစ်လို့လဲ ဦး”

“မင်းမကြားဖူးဘူးထင်တယ်။ ဒိန်ချဉ်သောက်ရင် ဒုတ်ကိုထွားစေတယ်။ သုတ်ကို ပွားစေတယ်။ အဖုတ်ကို ယားစေတယ် ဆိုတာလေ။ ဟားးး.. ဟားးး.. ဟားးး”

“ဟား.. ဦးကလည်း ပြောတော့မယ်”

“တကယ်ပြောတာဟ”

“ဒါဆိုလည်း ကျနော်သောက်မယ်ဗျာ”

“အော်.. အေး.. အေး.. ဒါဆို ဖုန်းချလိုက်မယ်”

“ဟုတ်ကဲ့ပါ ဦး”

ရဲမာန်မှာ တစ်နေ့လုံးနားနေရ၍ ပျင်းရိလာသည်။ မထူးဘူးဆိုပြီး အပြင်ကို လျှောက်သွားပြီး အစားအသောက်များစား၍ ဟိုတယ်ဘက်ကို ပြန်လာသည်။ Super Market ဘက်သို့သွား၍ ဒိန်ချဉ်များ ဝယ်လာပြီး စားသောက်လိုက်ပြီး တစ်နေ့ခင်းလုံး အိပ်ပစ်လိုက်သည်။ ညနေကျမှ ဘီယာလေးသောက် အမြည်းလေးစားကာ အပြာကားများ ထိုင်ကြည့်နေလိုက်သည်။

ဒီလိုနှင့် တစ်ရက်ပြီး တစ်ရက် ဖြတ်သန်းရသည်။ အားဆေးများ မနက်တစ်လုံး ညတစ်လုံး သောက်ပြီး အားမွေးနေသည့် နှစ်ရက်မြောက်တွင် စိတ်က မှော်ဘီသို့သာ ရောက်နေလေတော့သည်။

ဝင့်ဝါမှာ ပထမရက်၌ သိပ်ပြီးမထူးခြားသော်လည်း ဒုတိယရက်မှာ စိတ်က အလိုလို တောင့်တလာသည်။ စိတ်ထဲမှာ လာနိုးလာနိုးပင် မျှော်လာသည်။ အရသာသိပြီး လူများအတိုင်း ထိုအရသာကိုပင် တောင့်တလာသည်။ စားသည်ပင် စားနေရသည်ဟု မထင်ပဲ အိပ်ရသည်လည်း တစ်ခုခုပဲ လိုနေသလို ထင်လာသည်။ ညအိပ်လျှင်ပင် ထိုလီးကို အိပ်မက်များပင် မက်လာသည်။ ထိုမျှလောက် တောင့်တမိခြင်းကို မိမိဘာသာပင် ရယ်မိသည်။

သုံးရက်မြောက်နေ့ နေ့လည်ရောက်တော့ ဦးအောင်မင်း ရောက်ရှိလာပြီး ဝင့်ဝါကို အဆင်သင့်လုပ်ထားရန် ပြောသည့်အခါ ဝင့်ဝါလည်း စိတ်ထဲမှာ ပျော်သွားမိသည်။ ထိုနေ့ကလည်း ဦးအောင်မင်းက စကားပြောပြီး ဝိုင်များတိုက်သဖြင့် သောက်လိုက်သည်။ ဦးအောင်မင်းမှာ အိမ်ထောင်သည် ဖြစ်သောကြောင့် ဝင့်ဝါအား ဆေးခန်းပြစဉ်ကတည်းက ဝင့်ဝါ ဓမ္မတာလာရက်ကို သိရှိပြီးဖြစ်၍ ရက်တွက်ချက်နေသည်။ ဝင့်ဝါးခေါ်လာသောရက်မှာ ဝင့်ဝါဓမ္မတာလာပြီး ဆယ့်နှစ်ရက်မြောက်ဖြစ်ပြီး ယခု တစ်ပတ်လုံးလုပ်လျှင် ဝင့်ဝါ ကိုယ်ဝန်ရနိုင်ကြောင်း သိလေသည်။

ယခုလည်း ရဲမာန်အား အနားပေးကာ သုတ်များများ ထွက်နိုင်ရန် အစားအသောက်များ စီစဉ်ထားပြီးဖြစ်သည်။ ရဲမာန် ရောက်တော့မည်ကိုသိပြီး ဝင့်ဝါအား အိပ်ခန်းထဲသို့ခေါ်ကာ မျက်နှာဖုံးများ တပ်ဆင်လိုက်ပြီး အိပ်ရာထဲမှ စောင့်စေသည်။ ဝင့်ဝါမှာလည်း အရင်လို မဟုတ်တော့ပဲ မျှော်တဲ့သူ ရောက်ရှိတော့မည်ဖြစ်၍ ပျော်နေရှာသည်။

ဦးအောင်မင်း ရဲမာန်အား မျက်နှာဖုံးတပ်ပေးပြီး အိပ်ခန်းအတွင်း လွှတ်လိုက်သည်။ ရဲမာန်လည်း အခန်းထဲ ဝင်လိုက်ရာ ဝင့်ဝါမြင်ပြီးနောက် ဝင့်ဝါလည်း အဝတ်အစားများကို ချွတ်လိုက်သည်။ ဝင့်ဝါ အဝတ်အစားချွတ်သော် ရဲမာန်လည်း ချွတ်ပစ်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ ဝင့်ဝါအနားသွား၍ ဝင့်ဝါအား လီးစုပ်စေသည်။ ဝင့်ဝါလည်း လီးကို သေသေချာချာ စုပ်လိုက်ပြီး ဒစ်ကို လျှာနှင့် ယက်ပေးလိုက်သည်။ လီးအပေါက်အား လျှာနှင့်ထိုးပေးပြီး ဂွေးဥလေးကိုပါ ညင်သာစွာ ကိုင်ပေးလိုက်သေးသည်။

ရဲမာန်လည်း မနေနိုင်လောက်အောင် လီးတောင်လာလေသည်။ အကြောများ ထောင်ထလာပြီး လီးမှာ ချက်နားကပ်ပြီး နေတော့သည်။ ရဲမာန်လည်း စိတ်မှာ ပေါက်ကွဲမတတ် ဖြစ်လာကာ ဆော်ကို မှုတ်ပေးဦးမယ်ဆိုပြီး ဝင့်ဝါအား ကုတင်ပေါ် ကန့်လန့်အိပ်စေကာ သူက ကုတင်အောက်မှနေ၍ ကုန်း၍ အစေ့ကို စုပ်ပစ်လိုက်သည်။

“ပြွတ်..ပြွတ်..ပြွတ်”

“အိုး…..အာ့…အားးး”

ဝင့်ဝါလည်း စိတ်ထဲ ပေါက်ထွက်လောက်အောင် ကောင်းလှသဖြင့် အော်ဟစ်ညည်းညူမိသည်။ ရဲမာန်မှာ လျှာကို အပြားလိုက်ဆွဲပြီး ဖင်မှစ၍ ယက်ပစ်လိုက်သည်။ ပေါင်ကိုဖြဲကားယက်ရာ ထိမိလွန်းသဖြင့် ဝင့်ဝါမှာ အိပ်ရာခင်းအား ဆွဲဆုပ်ကိုင်ပြီး ခါးပါကြွတက်လာသည်။

“ပလပ်…ပလပ်..ပလပ်”

“အာ့.. ဟားး ဟားးး အာ့ ရှီးး ရှီးး”

ရဲမာန်လည်း စိတ်ထနေသူပီပီ အဖုတ်အကွဲကြား လျှာဝင်နိုင်သမျှ ဝင်အောင်လုပ်ပြီး အစေ့ကို ကလော်ထုတ်လိုက်ရာ ဝင့်ဝါတစ်ယောက် ငါးပြေမ ပြာလူးသကဲ့သို့ ထွန့်ထွန့်လူးသွားလေသည်။

ရဲမာန်လည်း ခေါင်းအုံးတစ်လုံးယူပြီး ဝင့်ဝါခါးအောက်ခုကာ ကုတင်အောက်မှပင် နို့စို့ရင်း လိုးလေသည်။ ဖီလ်းတက်နေသော ဝင့်ဝါမှာ လီးဝင်ကတည်းက အော်ညည်းလေသည်။

“ဇွိ..ဗျစ်..ဗျစ်.. ဘွတ် ဖတ် ဖတ်.. ဖတ်….”

“အာ့.. အား အင်းး ဟင်းးး အာ့”

ရဲမာန်လည်း နို့စို့ရင်း မြန်မြန်ပင် လိုးလိုက်သည်၊၊

“စွပ်.. ဖတ်.. ဘွတ်.. ဖန်းဖန်းး”

“အားး အာ့ အင့် ဟင့် ဟင့်.. အင့်”

ဆယ်မိနစ်ခန့်အတွင်း ဝင့်ဝါရော ရဲမာန်ပါ ပြိုင်တူပင် ပြီးသွားချေသည်။ ဒီအကြိမ်ထွက်သော သုတ်ရည်မှာ တော်တော်ပင် များလေသည်။ ရဲမာန်လည်း လီးကို ဆွဲမထုတ်ပဲ ဝင့်ဝါနို့ကိုသာ တစ်လှည့်စီ စို့နေလိုက်သည်။ ငါးမိနစ်ခန့်ကြာမှ အမောပြေသွားကာ လီးကိုနှုတ်ပြီး ဝင့်ဝါပါးစပ်ထဲထည့်ရာ ဝင့်ဝါမှာ သုတ်နံ့ကြောင့် မစုပ်သေးပဲ အနားတွင်ရှိသော တစ်ရှူးယူပြီး သုတ်ကာ စုပ်ပေးလိုက်သည်။

ဝင့်ဝါ၏ အာငွေ့ဓာတ်ရသော ရဲမာန်လီးမှာ ထပ်ပြီးတောင်လာသည်။ ရဲမာန်လည်း အမောပြေသွားပြီဖြစ်၍ ဝင့်ဝါးအား ကုတင်ပေါ်တွင် ကုန်းပေးရန်အတွက် ပြင်ဆင်ရသည်။ ဝင့်ဝါလည်း ကုတင်ပေါ်တွင် လေးဘက်ထောက်ပြီး ကုန်းပေးလေသည်။ ရဲမာန်လည်း ဝင့်ဝါကုတင်ပေါ် ကုန်းခိုင်းရာမှ အဖုတ်ပြူးပြူးလေးနှင့် စူပွပွ စအိုဝကိုမြင်၍ တစ်ချက်နှစ်ချက်ခန့် ယက်လိုက်ပြီး အဖုတ်ထဲ လီးသွင်း၍ လိုးလိုက်သည်။

“ဇွိ….ဘွတ်..ဘွတ်…..ဖတ်..ဖတ်..ဖတ်”

“အာ့.. အင့်.. ဟင့်.. အင့်..”

ရဲမာန်မှာ ဒူးထောက်လိုးရသည်ကို အားမရပဲ ပုခုံးကို ဆွဲကိုင်ပြီး တစ်ချက်ချင်း ဆောင့်လိုက် မြန်မြန်လိုးလိုက်နှင့် ဆော်အရသာရှိစေရန် လုပ်လေသည်။

“ဘွတ်.. ဗျစ်.. ဖွတ်.. ဖတ်… ဖတ်.. ဖန်းဖန်း”

“အာ့ အင့် အိုး အားး ကောင်းလိုက်တာ”

ရဲမာန်မှာ နို့ကိုကိုင်ပြီး အချက်နှစ်ရာခန့် ဆောင့်လိုက်ရာ ဝင့်ဝါလည်း ဖင်များပင် အောင့်လာသည်။

“ဇွိ…ဗွက် ဘွတ်…ဖတ်..ဖတ်..ဖန်းဖန်းးးးဖန်း”

“အိုး အာ့ အင့် ရှီးး ရှီးး”

ရဲမာန်လည်း ကုန်းပြီးလိုးရာမှ ခါးညောင်းလာသဖြင့် ခါးဆန့်ပြီးလိုးရာ ဝင့်ဝါစအိုဝမှာ ရှုံ့လိုက်ပွလိုက် ဖြစ်နေသဖြင့် ဖင်ကို လိုးချင်စိတ်များပင် ဖြစ်ပေါ်လာသည်။ သို့သော် ဦးအောင်မင်း မှာထားသည်မှာ ဆော်အား ကိုယ်ဝန်ရစေရန် ဖြစ်သည့်အတွက် ဖင်ကို မလိုးဝံ့ချေ။ ထို့ကြောင့် စိတ်ဖြေရန်အလို့ငှာ ဖင်ဝကို တံတွေးထွေးပြီး လက်မကို သွင်းလိုက်သည်။

ဝင့်ဝါလည်း ဖင်ကို တံတွေးထွေးကတည်းက လန့်သွားပြီး ဖင်ထဲ လက်ဝင်လာသဖြင့် လန့်သွားသည်။ သို့သော် အဆုံးထိ ဝင်မလာ၍သာ တော်သေးသဖြင့် တစ်ချက်မျှ နောက်ကိုလှည့်ကြည့်ပြီး ခေါင်းခါပြလိုက်သည်။ ထို့ကြောင့် ရဲမာန်မှာ ဆက်မတိုးရဲပဲ လက်မကို ပြန်နုတ်လိုက်ရသည်။ ဝင့်ဝါ ခါးသိမ်ကလေးအား ကိုင်၍ ရဲမာန်မှာ အားပါးတရ ဆောင့်လိုက်သည်။

“ဇွပ်…ဖတ်..ဘွတ်..ဘွတ်..ဖတ်..ဖတ်”

“အိုးး အင့် ဟင့်.. အား.. အင့်.. ဟင့်.. အာ့.. ရှီးး ရှီးး”

ရဲမာန်ဆောင့်ချက်ကြောင့် ဝင့်ဝါလည်း ပြီးချင်လာသလို ရဲမာန်လည်း ပြီးချင်သလို ဖြစ်လာသည်။ ရဲမာန်လည်း အားမလျှော့တော့ပဲ အားပါးတရ လိုးပစ်လိုက်ရာ ဝင့်ဝါမှာ တအားအားအော်၍ ပြီးသွားလေသည်။ ရဲမာန်လည်း ငါးမိနစ်ခန့် သုတ်ထိန်းပြီး ဆက်လုပ်လိုက်သည်။

“ဘွတ်..ဖတ်..ဖတ်..ဖတ်…”

“အင်း.. ဟင်းး ဟင်းးးးး အင့် ဟင်းးးး”

ရဲမာန်မှာ တော်တော်လည်း အားရသွားကာ သုတ်လွှတ်လိုက်ပြီး ဝင့်ဝါကို ဖိတွန်းကာ အိပ်ရာပေါ် မှောက်စေပြီး အပေါ်ကနေ ဖိထားလိုက်သည်။ ငါးမိနစ်ခန့်ထားပြီးမှ အိပ်ရာကထကာ အဝတ်အစားဝတ်လျက် အပြင်ကို ထွက်ခဲ့သည်။

ဒီလိုနှင့် နှစ်ရက်ဆက်တိုက် လိုးပြီး နှစ်ရက်နားကာ လိုးလာခဲ့ရာ ဝင့်ဝါမှာ ဓမ္မတာသွေး မပေါ်တော့ပေ။ သို့သော် ဝင့်ဝါမှာ တားဆေးထိုးသည်ဆိုသော အသိဝင်နေ၍ စိတ်မပူချေ။ ဒီကြားထဲ မောင်ဖြစ်သူ ရဲမာန်အား ရဲစခန်းတွင် အမှုပိတ်ပေး၍ ဝမ်းသာနေတော့သည်။

ဒီလိုနှင့် ဝင့်ဝါနဲ့ ရဲမာန်မှာ ကာမစပ်ရှက်ရင်း တစ်ယောက်နှင့် တစ်ယောက် အလိုက်သိလာလေသည်။ တစ်ယောက်အကြိုက် တစ်ယောက်သိကာ အဆင်ပြေပြေ ဆက်ဆံလာခဲ့ပြီး တစ်ခါတစ်ရံလည်း ဝင့်ဝါမှာ အပေါ်ကနေပြီး ဆက်ဆံတတ်လာသည်။

ရက်တွေကြာလာပြီးနောက်တွင် တစ်ယောက်နှင့် တစ်ယောက် မျက်နှာကို မြင်ဖူးတွေ့ဖူးချင်လာသည့် စိတ်က အမြဲလိုလို ဖြစ်လာလေသည်။ သို့သော်လည်း သော့ခတ်သွားသည့်အတွက် အခွင့်မသာချေ။

ဒီလိုနှင့် တစ်လပြည့်ခါနီး ရောက်လာချိန်မှာ ဦးအောင်မင်းလည်း ပြင်ဆင်စရများ ပြင်ဆင်လိုက်ပြီး ရဲမာန်အား

“ရဲမာန်ရေ… ဒီနေ့ကတော့ နောက်ဆုံးပဲ။ မင်း စိတ်ကြိုက်သာ လုပ်လိုက်ပါတော့”

“ဟုတ်ကဲ့ပါ ဦး”

ဒီလိုနဲ့ ရဲမာန်နှင့် ဝင့်ဝါတို့အား မျက်နှာဖုံးစွပ်ပေးလိုက်သော်လည်း သော့ကို မခတ်ပေးလိုက်တော့ပေ။ ရဲမာန်လည်း သတိမထားမိသလို ဝင့်ဝါလည်း သတိမထားမိချေ။ နှစ်ယောက်စလုံးမှာလည်း နောက်ဆုံးနေ့ ဖြစ်သည့်အတွက် ဝမ်းသာကြသည်။

ရဲမာန်လည်း နောက်ဆုံးနေ့ဖြစ်၍ မီးကုန်ယမ်းကုန် ဆော်လိုက်သည်။ ဝင့်ဝါလည်း စိတ်ကြွနေသဖြင့် နှစ်ကြိမ်တိုင် ပြီးသွားလေသည်။ ဦးအောင်မင်းလည်း ရဲမာန်တို့ အိပ်ခန်းထဲ မီးကုန်ယမ်းကုန် ဆော်နေစဉ်မှာ လက်စွဲလူမိုက်များကို ခေါ်ထားလေသည်။

ရဲမာန်မှာ နောက်ဆုံးတွင် ဝင့်ဝါအား ကုန်း၍ဆော်ရာတွင် သော့မခတ်ထားသည်ကို တွေ့ရ၍ ပြီးမှသာ မျက်နှာဖုံးအား ချွတ်ကြည့်မည် ဆုံးဖြတ်ပြီး အားရအောင် လိုးလိုက်ပြီး ပြီးသွားမှ မျက်နှာဖုံးကို ချွတ်လိုက်သည်။

“ဟာ.. မမ”

“ဟင်.. နင်ဘယ်သူလဲ”

“မောင်လေး… ရဲမာန်ပါ”

ဆိုပြီး မျက်နှာဖုံးကို စမ်း၍ ချွတ်လိုက်လေသည်။

“ဟင်.. မောင်လေးရဲမာန်”

“ဟာ.. ဘယ်လိုဖြစ်ရတာလဲ မမရယ်”

“အီး.. ဟီးးး ဟီးး… ရဲမာန်ရယ်… ငါတို့ ခွေးလုံးလုံးဖြစ်ပြီ”

“မမ.. မမ… ဘယ်လိုဖြစ်ရတာလဲဗျာ”

“အီး..ဟီးးးးဟီးးးး နင်ထောင်ကျမှာစိုးလို့ ငါ့မှာ.. အီး..ဟီးးဟီးးး ရွှတ်.. ဟင့်.. ဟင့်”

ဝင့်ဝါမှာ ငိုချလိုက်သည်။

“ဟာ.. ဒီလိုဆို… ဟိုလူယုတ်မာ ဦးအောင်မင်း အကွက်ချ စီစဉ်တာပေါ့။ ငါလိုးမသားကြီး”

“ကဲ.. မမ.. အဝတ်အစားတွေ ဝတ်လိုက်။ ငါ ဟိုလူယုတ်မာကို သတ်မယ်”

“အီး..ဟီးးးဟီးးး… မလုပ်ပါနဲ့ မောင်လေး”

ရဲမာန်မှာ ပုဆိုးကောက်ဝတ်ပြီး အခန်းအပြင်ထွက်ရန်ပြင်ရာ ဝင့်ဝါမှာ ဆွဲထားလိုက်ရသည်။ မောင်လေးကို ထောင်မကျစေချင်ပါ။ ဝင့်ဝါလည်း အဝတ်အစားဝတ်၍ မောင်နှစ်မနှစ်ယောက် အပြင်ကို ထွက်လိုက်ကြရာ အိမ်ရှေ့ခန်းမှာ လူမိုက်များ ခြံရံလျက် ဦးအောင်မင်းအား တွေ့ရသည်။

ရဲမာန်လည်း စိတ်မထိန်းနိုင်ပဲ ဦးအောင်မင်းအား ထိုးကြိတ်ရင်း ပြေးလိုက်ရာ ဦးအောင်မင်းတပည့်များက ရှေ့ကဦးစွာ ဟန့်တားတိုက်ခိုက်သဖြင့် ရဲမာန်မှာ လူမိုက်များ၏ ဖမ်းချုပ်ခြင်းကို ခံလိုက်ရသည်။

“ဒီမှာ ရဲမာန်…။ မင်းရှေ့ဆက်တိုးရင် မင်းတို့ မောင်နှမနှစ်ယောက်လုံးကို သတ်ပစ်လိုက်မယ်။ ကြားလား… ဟားး ဟားးး ဟားးး”

“ခင်များကြီးကို ရဲတိုင်မှာ”

“ဘာလဲ မင်းအစ်မကို မင်းလိုးတဲ့အကြောင်းနဲ့လား… ဟားး ဟားးး ဟားး…..။ မင်းရဲတိုင်ရင်.. မင်းနဲ့ မင်းအစ်မလိုးတဲ့ ဗီဒီယိုတွေကို အင်တာနက်ပေါ် တင်ပစ်လိုက်မှာ။ မင်းလုပ်ရဲရင် လုပ်လိုက်ပါ”

“ခင်များ လူယုတ်မာကြီး”

“အေး.. ငါ မင်းအစ်မကြောင့် လူယုတ်မာ ဖြစ်သွားတာ… ဟားး ဟားးး ဟားး”

“ခင်များ တစ်နေ့တော့ တွေ့မယ်”

“ဟားးး ဟားးး ဟားးး မင်းသွားတော့ မဟုတ်ရင် မင်းအစ်မရော မုဒိန်းကျင့်ပြီး အသတ်ခံရတော့မယ်”

“ဟေ့ကောင်တွေ ဒီအကောင်နဲ့ ကောင်မကို မောင်းထုတ်လိုက်တော့။ ဟားးး ဟားးး ဟားးးးးးးးးးးးး”

ရဲမာန်မှာ အစ်မဖြစ်သူလက်ကိုဆွဲ၍ ခြံပြင်ကို ထွက်လာခဲ့ရလေသည်။ ဝင့်ဝါနှင့် ရဲမာန်တို့ နှစ်ယောက်သား အိမ်ကိုပဲ ပြန်လာခဲ့ကြသည်။ ဝင့်ဝါမှာ မောင်နှမချင်း လုပ်ရက်လေခြင်းဆိုပြီး ဦးအောင်မင်းကို အလွန်ဒေါသထွက်နေခြဲသည်။ လူပီသတဲ့ မောင်နှမဖြစ်တဲ့အတွက် အမှားကို ဆက်ပြီး မမှားကြတော့ပါဘူး။ ဒါပေမယ့် ရဲမာန်ဟာ ဦးအောင်မင်းကို လုံးဝမကျေနပ်တဲ့အတွက် လက်စားချေရန် ကြံစည်တော့သည်။ အစ်မကိုမြင်တိုင်း ဦးအောင်မင်းကို ဒေါသထွက်ရတာဟာ ကေဝဋ်ပုဏ္ဏား အမာရွတ်မြင်တိုင်း မဟော်သဓာအပေါ်မှာ အခဲမကျေသလိုပါ။

ဒီလိုနဲ့ ဦးအောင်မင်းအကြောင်း စုံစမ်းတဲ့အခါ သားတစ်ယောက်က ကျောင်းတက်နေတဲ့အရွယ်၊ သူနှင့်ရွယ်တူဆိုတာ သိလိုက်ရတဲ့အတွက် ဦးအောင်မင်းတစ်ယောက် အမြဲခံစားနေရအောင် စဉ်းစားပြီး ဦးအောင်မင်းသားကို သတ်လိုက်ပြီး ရဲစခန်းမှာ ဖြောင့်ချက်ပေးလိုက်တော့သည်။

ဦးအောင်မင်း ဒေါသဟာ ငယ်ထိပ်အထိ ရောက်တော့သည်။ အားလုံးကို လက်တုန့်ပြန်ရန် ကြိုးစားဖို့ ဆုံဖြတ်ထားလိုက်သည်။ သားသေဆုံးပြီး ရက်လည်ရောက်တဲ့အခါ မိဘလက်ထက်က ကိုးကွယ်ခဲ့တဲ့ တောမှီရဟန်းဟာ ဦးအောင်မင်းအိမ်ကို ကြွလာပြီး

“ဒကာကြီးအောင်မင်း”

“ဘုရား”

“မင်းမှာ ပရိဝေဒမီးတွေ တောက်လောက်နေတယ် ဒကာကြီး”

“မှန်ပါတယ် ဘုရား”

“လောကမှာ လူတွေဟာ ကံရှိသလောက်သာ နေရတယ်”

“………..”

“ဒကာကြီး၊ ကံဆိုတာ လူလုပ်တဲ့ အလုပ်ပဲ ဒကာကြီး”

“……………”

“မိမိပြုခဲ့ဖူးသော ကုသိုလ်၊ အကုသိုလ်ကို ပြောတာ ဒကာ”

“…………………”

“သံသရာမှာ နေထိုင်သ၍တော့ ဒီအကျိုး၊ ဒီအပြစ်တွေ ခံရမှာပဲလေ။ ကိုယ်လုပ်တဲ့ဒဏ် ကိုယ့်ထံ ပြန်လာတတ်တယ် ဒကာကြီး”

“အလို.. ဘုရား.. ဘုရားး”

“လောဘ၊ ဒေါသ၊ မောဟတွေ ဖုံးလွှမ်းရင် မိမိစိတ်ကို အဝဇ္ဇာတည်းဟူသော အမှောင်စိတ်တွေ ဖုံးလွှမ်းနေတတ်တယ်…။ အမှောင်စိတ်တွေ ဖုံးလွှမ်းရင် ဘာကိုမှ မမြင်နိုင်တော့ဘူး….။ သေရင်လည်း အပါယ်ဘုံမှာ ဖြစ်တတ်တယ် ဒကာကြီး….။ အမှောင်စိတ်ကို အလင်းဆောင်ပြီး သံသရာကောင်းကျိုးကို ဆောင်ရွက်ရတယ်…..။ ပြုလုပ်ခဲ့သော အကုသိုလ်တွေကို မေ့လိုက်ရတယ်…..။ ကောင်းမှုကုသိုလ်တွေကို အဖန်တလဲလဲ သတိရရမယ်…..။ မမေ့အောင် လုပ်ရသလို အမြဲကောင်းမှုကုသိုလ်တွေ လုပ်နိုင်အောင်လည်း ကြိုးစားရမယ် ဒကာကြီး….”

“မှန်ပါဘုရား”

“ရန်ကို ရန်ချင်း တုန့်ပြန်ခြင်းဟာ သံသရာတွေ ရှည်စေတယ် ဒကာကြီး။ ရန်ကို ရန်ချင်းလည်း မတုန့်ပြန်ပါနဲ့ ဒကာကြီး”

“တင်ပါဘုရား၊ တပည့်တော် မလုပ်တော့ပါဘူး ဘုရား”

“အေး… ငါပြန်ကြွတော့မယ်”

“တင်ပါဘုရား”

ဦးအောင်မင်းမှာ စဉ်းစားလေ မိမိအပြစ်ကို မြင်လေ ဖြစ်ကာ လူမိုက်နောင်တ နောင်မှရ ရလေသည်။

ရဲမာန်လည်း လူသတ်မှုနဲ့ ထောင်ခုနှစ်နှစ် ကျသွားလေသည်။ ဦးအောင်မင်းလည်း ရိုက်ကူးခဲ့သော ဗီဒီယိုဖိုင်များကို ဖျက်သိမ်းပစ်လိုက်ပြီး ဝင့်ဝါအား သွားရောက်တောင်းပန်ကာ မိမိအမှားကို သိပြီးဖြစ်၍ ခွင့်လွှတ်ပါရန် တောင်းပန်သဖြင့် ဝင့်ဝါလည်း ခွင့်လွှတ်ရသည်။ သို့သော် ကံဆိုးမလေး ဝင့်ဝါမှာ ကိုယ်ဝန်လေးလအထိ ဖြစ်နေလေပြီ ဖြစ်သည့်အတွက် ဝင့်ဝါအား စောင့်ရှောက်ပါမည်ပြောကာ မွေးလာသော ကလေးအား မွေးစားခွင့် တောင်းဆိုလေသည်။ ဝင့်ဝါလည်း ကလေးအား မပေးချေ။ ထို့ကြောင့် ဦးအောင်မင်းသည် ဝင့်ဝါအား တောင်းပန်ကာ ငွေကျပ်သိန်းငါးရာ ပေးထားခဲ့သည်။

ဝင့်ဝါမှာလည်း အားကိုးရာမဲ့နေရာမှ သူ့ကို အမှန်တကယ် ချစ်မြတ်နိုးသူတစ်ဦးနှင့် တွေ့ရာ လက်ထပ်ရန် မောင်ဖြစ်သူရဲမာန်အား အကျိုးအကြောင်း ရှင်းပြရာ ရဲမာန်လည်း ဦးအောင်မင်းအပေါ်တွင် ဒေါသစိတ်ပြေပြီး အစ်မဖြစ်သူအား လက်ထပ်ရန် သဘောတူလိုက်လေသည်။

ပြီးပါပြီ။

စုတ်ပြတ်သတ်သွားသော နုပျိုအိစက်ခြင်း

🏵️အခန်း ( ၁ ) ငုံဖူးစ ပန်းလေးတစ်ပွင့် 🏵️

အိလှသူ…. တဲ့….အဲ့ဒီနာမည်လေးအတိုင်း သူမ …. အိစက်တဲ့အသားအရည် ချစ်စဖွယ်ကောင်းသောမျက်နှာလေးတွေပိုင်ဆိုင်ခဲ့တာပေါ့။ ဒါတင်မကပဲ လှပတဲ့သူမရဲ့ ခန္ဓာကိုယ်အချိုးအစားလေးကလဲ အသက် — နှစ်အရွယ်နဲ့မလုပ်အောင်လှပလွန်းနေတယ်။

အပျိုဖော်ဝင်ခါစ ဖွင့်ဖြိုးစနို့အုံ၊ သေးငယ်ကျစ်လစ်တဲ့ခါး လေးရဲ့အောက်တင်သားတွေက ကားသွားပြီး အနောက်ကိုခပ်ကော့ကော့လေးဖြစ်နေတယ်။ ဖင်နှစ်တုံးကလဲဖောင်းကောက်ထွက်နေပြီး ခါးကကော့လွန်းတာကြောင့်—တန်းကျောင်းက ကျောင်းသားတွေက သူမကိုနငယ်လို့ကွယ်ရာမှာခေါ်ကြတဲ့အထိပါပဲ။

ထိုသို့ကော့ကားအသားပြည့်တဲ့တင်အစုံဟာ သူမ ခြေလှမ်းတိုင်းမှာ နိမ့်တုံမြင့်တုံတိတိကျကျ ဖြစ်နေပြီး ခြေတစ်လှမ်းလှမ်းလိုက်လို့ခါးလေးဆတ်ခနဲနွဲ့လိုက်တိုင်းဖင်တစ်လုံးတက်အပြီးပြန်အဆင်းမှာ တုံခါသွားတော့တယ်။ ထိုသို့ဆိုပေမဲ့သူမရဲ့ခန္ဓာကိုယ်ကိုဝဝပြဲပြဲကြီးမထင်လိုက်ပါနဲ့။ ပြည့်တင်းတဲ့အသားအရည်နဲ့သွယ်လျလျခန္ဓာကိုယ်ပိုင်ရှင်ဖြစ်ပြီး ရှိသင့်ရှိထိုက်တဲ့အချိုးအကွေ့တွေက ပိန်ပိန်ပါးပါးခန္ဓာကိုယ်မှာ စွင့်စွင့်ငွားငွားနဲ့တင့်တယ်နေတယ်။

သူမရဲ့အသားအရည်ကလဲ တရုတ်သွေးစပ်တာကြောင့် ဖြူဝင်းနေတဲ့အပြင်spa မှာတစ်ပတ်တစ်ခါ နို့ရည်စိမ်ထားတာကြောင့်ထိလိုက်တာနဲ့ သွေးခြေဥသွားမတတ်နူးညံ့လှတယ်။သူမရဲ့ခန္ဓာကိုယ်ဟာ အားကစားလုပ်ထားတဲ့ကြွက်သားတွေနဲ့ လှတဲ့အလှမျိုးမဟုတ်ပဲ ခြေမွေးမီးမလောင်လက်မွေးမီးမလောင်နေခဲ့ရပြီး အေးဆေးသက်သာစွာ ကြီးပြင်းခဲ့ရတာကြောင့် ပြစ်မျိုးမထင်တဲ့နူးအိခြင်းတို့နဲ့အတူလှပနေတော့တယ်။ သူမရဲ့ခန္ဓာကိုယ်လှပသလို သူမရဲ့မျက်နှာလေးကလဲ ကော့တဲ့မျက်တောင်၊ ဝိုင်းတဲ့မျက်ဝန်းတို့ရဲ့ အပြစ်ကင်းခြင်းတို့ကိုအုပ်မိုးထားတဲ့ မျက်ခုံးမွေးအစုံတို့ကလဲ နက်မှောင်တယ်။

နှာခေါင်း ချွံချွံလေးနဲ့နှုတ်ခမ်းပါးပါးလေးက ခပ်ထော်ထော်ဖြစ်နေတယ်။ ပါးလေးတွေက ဖောင်းအိနေတယ်။ မျက်နှာအချိုးအစားက ဝိုင်းတဲ့ဘက်ကိုအနည်းငယ်ရောက်ပေမယ့် ပြဲပြဲကြီးမဟုတ်ပဲ ကြည့်ကောင်းယုံဝိုင်းနေတယ်။ ဒီလိုလှပခြင်းတို့နဲ့ ပြည့်စုံယုံသာမက သူမရဲ့အမူအယာလေးကလဲ ကလေးဆန်ဆန်ချစ်စရာကောင်းတယ်။ စကားပြောတဲ့အခါ ချစ်စဖွယ်မျက်နှပေးလေးနဲ့အတူအသံလေးကလဲ တယောထိုးတဲ့အသံလိုသာယာလှတယ်။

အသန့်ကလဲ ကြိုက်လွန်းတာကြောင့်ရေချိုးတဲ့အခါ ရေနွေးနဲ့သာချိုးတတ်ပြီး တန်ဖိုးကြီး ရေချိုးဆပ်ပြာမျိုးစုံ နဲ့အသားလှဆီမျိုးစုံတို့ကိုအသုံးပြုတာကြောင့် သူမရဲ့ ခြေဖဝါးလေးကအစ ပန်းရောင်ထနေပြီး ဖောင်းအိနေတယ်။ လှကလဲ လှချမ်းကလဲချမ်းသာ ဖြစ်တာကြောင့်သူမရဲ့ဘဝလေးဟာ ကံကောင်းမှု့တွေအပြည့်လို့ထင်စရာဖြစ်ပေမဲ့…. သူမ အသက် xx နှစ် အရွယ်ထဲက အမေဖြစ်သူဆုံးသွားပြီး အဖေဖြစ်သူနဲ့သာအတူနေရရှာတယ်။

သူမမွေးစထဲက အဖေဖြစ်သူ ဦးအောင်ထူး နဲ့အမေဖြစ်သူဒေါ်အိအိတို့က အထူးအလိုလိုက်ပြီး ဂရုစိုက်ခဲ့ပေမယ့် တစ်ဦးထဲသောသမီးဖြစ်သူ အိလှသူတစ်ယောက် ဆိုးခြင်းနွဲ့ခြင်းမရှိပဲစာကိုသာအထူးကျိုးစားခဲ့ရှာတယ်။ ဒီလိုလိမ်မာတဲ့သမီးငယ်ကိုမိဘတွေကလဲ လိုလေသေးမရှိထားပြီး သူမရဲ့အလှကိုပိုပိုပြီးလှလာအောင်ဂရုစိုက်ခဲ့ကြတယ်။

အဖေဖြစ်သူဦးအောင်ထူးက အောင်မြင်တဲ့ကုမ္ပဏီကြီးကိုပိုင်ဆိုင်ထားတာကြောင့်သူမရဲ့ ဂုဏ်ရှိန်ကလဲတင့်သည်ထက်တင့်နေတော့တယ်။ သူမရဲ့ကျောင်းမှာ အမြဲတမ်း queen အရွေးခံခဲ့ရသလိုလှယဉ်ကျေးမယ်ပွဲအတွက်တောင်းဆိုမှု့တွေကိုလဲ ရှက်တတ်လွန်းတဲ့သူမ အကြိမ်ကြိမ်ငြင်းပယ်ခဲ့ရတယ်။

သူမအရွယ်ဟာအပျိုဖော်ဝင်စ ဖြစ်ပေမဲ့အချစ်ရေးကိစ္စကိုစိတ်မဝင်စား ၊ သိလဲမသိသေးပဲ ကလေးဆန်ဆန်ပဲ ကြီးပြင်းခဲ့ရှာတယ်။ သူမရဲ့ကျောင်းကကျောင်းသားတွေရဲ့ ဖုန်းတွေထဲမှာ အမြဲတမ်းနေရာယူထားတာလဲ သူမပါပဲ။ကျောင်းသားတွေက အရွယ်ရောက်စဖြစ်လာကြပြီမို့သူမရဲ့တင့်တယ်တဲ့ခန္ဓာကိုယ်ကို ဖုန်းနဲ့video မခိုးရိုက်တဲ့သူမရှိသလောက်ပါပဲ။လမ်းလျှောက်တိုင်းသူမရဲ့တစ်လုံးတက်တစ်လုံးဆင်းတင်သားအိအိလေးတွေတုံခါသွားတာကိုနောက်ကနေ video ခိုးရိုက်တဲ့ကျောင်းသားတွေ သူမနောက်ကပါလာကြစမြဲ။

သူမရဲ့တင်သားအိအိကောက်ကောက်လေးတွေကလဲ ကြည့်လို့မရိုးနိူင်လောက်အောင် ရှုထောင့်အမျိုးမျိုးကကောက်ကြောင်းလှနေတယ်။ဘေးတိုက်ကြည့်ရင်ကော့နေတဲ့ ဖင်ကောက်ကောက်လေးနဲ့ဆူဖြိုးစ နို့အုံတင်းတင်းလေးတွေက လှုပ်လီလှုပ်လဲ့ နောက်ကနေကြည့်ရင်တစ်လုံးတက်တစ်လုံးဆင်းတင်သား အိအိတုံတုံလေးတွေက ကျောင်းစိမ်းထမိန်ပျော့ပျော့အောက်တုံခါအိစက်နေတယ်။

ဒီလိုလှလွန်းတဲ့မိန်းကလေးကို မြင်ဖူးတဲ့သူတိုင်း ဘယ်အလှမှမတိုးတော့လောက်အောင်လှပလွန်းတဲ့ သူမအနေနဲ့လိင်ကိစ္စဆိုတာ ဘာမှန်းတောင်မသိခဲ့ရှာဘူး။ သူမရဲ့ မိဘတွေအကြောင်းပြောရဦးမယ်။ သူမရဲ့အဖေဦး အောင်ထူးနဲ့အမေဖြစ်သူဒေါ်အိအိတို့ဟာ အများအမြင်မှာ အရမ်းအဆင်ပြေပြီး ဂုဏ်သိက္ခာရှိတဲ့ လင်မယားဖြစ်ကြပေမယ့်သူတို့နှစ်ဦးကြားမှာတော့ ဘယ်သူမှမသိနိူင်တဲ့ ပြဿနာကြီးတစ်ခုရှိတယ်။

ဦးအောင်ထူးဟာ တနှာရာဂအရမ်းထန်ပြီး လိင်ကိစ္စမှာ ရက်စက်တဲ့အပြုအမူတွေကိုပြုတတ်ခြင်း ၊နှိပ်စက်ပြီး ဆက်ဆံရတာကိုကြိုက်ခြင်း စတဲ့ လိင်စိတ်ရောဂါတစ်မျိုးရှိသူဖြစ်နေလို့ပါပဲ။ ဇနီးဖြစ်သူဒေါ်အိအိကိုလိုးရာမှာလဲ ရိုက်နှက်ပြီးလိုးတဲ့အခါရှိသလို ကြိုးတုတ်ပြီး နှိပ်စက်လိုးတတ်သေးတယ်။

သူ့ရဲ့လီးကြီးကိုလဲ အဆမတန်ကြီးအောင် ဆေးတွေထိုးထားတာကြောင့် ဒေါ်အိအိရဲ့ စက်ပတ်ဟာ အကြိမ်ကြိမ်အလိုးခံဖူးသည့်တိုင်အောင်ဦးအောင်ထူးအလိုးကြမ်းလာတဲ့အခါတိုင်း သွေးထွက်သံယိုဖြစ်လောက်တဲ့အထိအောင်ပဲ။

ဦးအောင်ထူးက လိုးတဲ့အခါ ကြပ်ကြပ်စီးစီးလိုးရတာကိုကြိုက်တဲ့အတွက်သူ့ဇနီးကိုလိုးတဲ့အခါ နည်းနည်းချောင်လာတိုင်း သူ့လီးကြီးကိုဆေးထိုးပြီးပိုပိုကြီးလာအောင်လုပ်တဲ့အတွက်သူ့ရဲ့လီးကြီးဟာ ၈ လက်မလောက်အထိရှည်ပြီး လုံးပတ်က နှစ်လက်မအထိရှိလာတော့တယ်။သူ့လီးကြီးနဲ့ ဆေးလိပ်ဗူးခွံထဲထိုးထည့်လိုက်ရင်တောင် ကွဲတဲ့အနေအထားမျိုးပါ။ထိုလီးကြီးရဲ့ မျိုးစုံနှိပ်စက်မှု့ဒဏ်တွေခံရလွန်းတော့ ဒေါ်အိအိတစ်ယောက်လဲ သားအိမ်ကင်ဆာနဲ့ဆုံးပါးသွားရှာတယ်။

ဦးအောင်ထူးက လိုးတဲ့နေရာမှာသာ စိတ်ကြမ်းကိုယ်ကြမ်းရှိပေမယ့် မိသားစုကိုဂရုစိုက်တဲ့နေရာမှာ အလွန်နူးညံ့ပြီး နားလည်မှု့ရှိသူဖြစ်တာကြောင့်တစ်ကြောင်း ၊ ဒေါ်အိအိတစ်ယောက် သမီးဖြစ်သူအိလှသူကို ချစ်လွန်းတာကြောင့်တစ်ကြောင်းအိမ်ထောင်ရေး ပြိုကွဲဖို့မစဉ်းစားပဲ ဆုံးပါးသွားသည်အထိကြိတ်မှိတ်ခံစားခဲ့ရရှာတယ်။

🏵️အခန်း ( ၂ ) လွတ်မြောက်သွားသော ရာဂဘီလူး (သို့မဟုတ်) ဦးအောင်ထူး 🏵️

အိလှသူအနေနဲ့ သူမကိုအလိုလိုက်ခဲ့တဲ့ မိခင်ဖြစ်သူဆုံးပါးသွားတဲ့အတွက်ယူကြုံးမရ နှမြောတမ်းတမဆုံးဖြစ်ခဲ့ပေမယ့်ဦးအောင်ထူးအတွက်တော့ သူ့ရဲ့ထန်လွန်းတဲ့ရာဂစိတ်ဖြေရာမရှိတော့တဲ့အတွက် နှမြောတမ်းတ မဆုံးဖြစ်ခဲ့ရတယ်။

ဦးအောင်ထူးတစ်ယောက်ဇနီးမရှိတော့တဲ့အတွက်တစ်ဦးထဲသော သမီးဖြစ်သူကိုအရင်ကထက်ပိုပြီး အလိုလိုက်ဂရုတစိုက်နဲ့ပိုးမွေးသလိုမွေးခဲ့တော့လဲ အိလှသူအနေနဲ့ သူ့ရဲ့တစ်ဦးထဲသောအားကိုးရာဖြစ်တဲ့ဦးအောင်ထူးအပေါ်မှာ အလွန်ပဲတွယ်တာခဲ့တာပေါ့။

ဦးအောင်ထူးတစ်ယောက်ဇနီးသည်မရှိတဲ့နောက် ကြီးမားတဲ့ရာဂစိတ်ကိုဖြေဖျောက်ဖို့အတွက်အခက်တွေ့တော့တယ်။ သူ့ရဲ့ အဆင့်အတန်းနဲ့ဖာသွားလိုးဖို့ကလဲအဆင်မပြေတာကြောင့်သူ့ရဲ့ကြီးမားတဲ့ရာဂတို့ဟာ ထွက်ပေါက်မရှိတာ ရက်ပေါင်းများစွာကြာမြင့်ခဲ့ရတော့တာပေါ့။ဒါကြောင့်သူ့ရဲ့စိတ်တွေပြေရာပြေကြောင်းအတွက် အင်တာနက်မှာ အောကားရှာပြီးကြည့်ပြန်တော့လဲ အောကားတွေက သူ့ရဲ့ကြမ်းတဲ့ရာဂစိတ်အတွက်အာသာမပြေဖြစ်ခဲ့ရတော့တယ်။

ဒါနဲ့သူလဲ စိတ်ပေါက်ပေါက်နဲ့ forced rape porn ဆိုပြီး ရှာကြည့်တော့ကြမ်းကြမ်းတမ်းတမ်း မုဒိန်းကျင့်တဲ့အောကားတွေတွေ့တော့မှသူ့ရဲ့စိတ်ကိုအနည်းငယ်အာသာပြေစေခဲ့တယ်။ဦးအောင်ထူးတစ်ယောက်မိန်းမဖြစ်သူကိုလွမ်းလို့ဆိုပြီး အကြောင်းပြချက်နဲ့အရက်တွေလဲဖိသောက်မိတယ်။ မနက်မိုးလင်းလို့သမီးဖြစ်သူကိုကျောင်းပို့ပြီးတာနဲ့သူ့ရဲ့အလုပ်ကိုမသွားဖြစ်ပဲအရက်တစ်ပုလင်းရယ်မုဒိန်းကျင့်တဲ့ဗီဒီယိုတွေရယ်ပဲ အဖော်လုပ်ပြီး အိပ်ခန်းထဲကအပြင်မထွက်တဲ့ရက်တွေလဲများလာခဲ့တယ်။

အိတုံမှုးအနေနဲ့သူမအဖေဖြစ်သူလွမ်းနာကျလို့အလုပ်မသွားနိူင်ဖြစ်နေရှာတယ်ဆိုပြီး ဝမ်းနည်းမိပေမဲ့သူမပြန်လာတိုင်း သူမကိုအလွန်ဂရုစိုက်တဲ့အဖေဖြစ်သူကိုဂရုနာသက်နေရှာတယ်။ကျောင်းကပြန်လာတိုင်းအဖေဖြစ်သူအထီးမကျန်ရလေအောင်သူမရဲ့ချစ်စဖွယ်အမူအယာလေးနဲ့စကားတွေဖောင်ဖွဲ့ပြောပြီး အဖော်လုပ်ပေးခဲ့တယ်။ ဦးအောင်ထူးအနေနဲ့လဲ သူ့သမီးရဲ့ ဟန်မူပါပါ စကားပြောဟန်လေးကိုကြည့်ပြီး မိန်းမဖြစ်သူကိုတစ်ခါတစ်ခါသတိရပေမယ့်သမီးဖြစ်သူမသိအောင်ဟန်ဆောင်နေခဲ့တယ်။

သူ့ဘဝမှာအလွန်လိမ်မာရေးခြားရှိတဲ့သမီးဖြစ်သူကိုပိုင်ဆိုင်ထားရသေးတဲ့အတွက်အလွမ်းဖြေစရာတစ်ခုရနေတယ်။ သမီးဖြစ်သူရဲ့ ရုပ်ရည်လေးက အသဲထဲထိစိမ့်သွားရအောင်အေးချမ်းမှု့တွေပေးနေပေမယ့်သူ့ရဲ့အလွန်ပူလောင်လှတဲ့ရာဂမီးကလဲ တဆွဆွနဲ့သူ့ရဲ့စိတ်ကိုမရိုးမရွ ဘာလုပ်လို့ဘာကိုင်ရမှန်းမသိအောင်တစ်နေကုန်သက်ပြင်းတချချနဲ့ဖြစ်နေရတယ်။

တစ်နေ့တစ်နေ့ကြည့်တဲ့မုဒိန်းကျင့်တဲ့အောကားအကြမ်းစားတွေကလဲ သူ့ရဲ့စိတ်အာသာဆန္ဒကိုအာသာမပြေစေတော့ပေ။ဒီလိုနဲ့တစ်နေ့ထက်တစ်နေ့အားမလိုအားမရတွေဖြစ်လာပြီး သူရှာနေတဲ့rape movie တွေထဲမှာ သွေးသားရင်းချင်းမှားယွင်းမှု rape ဆိုတဲ့ခေါင်းစဉ်နဲ့ရုပ်ရှင်တစ်ကားကို တွေ့လိုက်ရတော့သူမျက်လုံးတွေပြူးကျယ်သွားတယ်။

အဲ့ ဒီmovie ကိုဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့အိပ်ပျော်နေတဲ့ သမီးဖြစ်သူကိုအဖေဖြစ်သူက ညဝတ်ဘောင်းဘီလေး အသာဆွဲချပြီး ခိုးလိုးနေတုန်း သမီးဖြစ်သူနိုးလာတော့ အတင်းမုဒိန်းကျင့်ပြီး ဗိုက်ကြီးအောင်စပ်ပတ်ထဲသုတ်သွင်းလိုက်တဲ့ရုပ်ရှင်ဖြစ်နေတယ်။ထိုအရာကိုမြင်တော့ ဦးအောင်ထူး ခြေဖျားလက်ဖျားတွေအေးလာတဲ့အထိစိတ်လှုပ်ရှားသွားပြီး နှုတ်မှလဲ

“ကိုယ့်သမီးအရင်းကို ပြန်ပြီးမုဒိန်းကျင့်ရတယ်လို့ကွာ”

ဆိုပြီး ရေရွတ်မိတယ်။ သူ့စိတ်က လက်မခံချင်ပေမယ့်သူ့ရဲ့ရာဂစိတ်တွေကတော့ ထိုmovie ကိုအထပ်ထပ်အခါခါပြန်ကြည့်စေခဲ့တယ်။ထိုအချိန်ကစပြီး သွေးသားရင်းချင်းမှားယွင်းမှု rape move တွေကိုသူ့ရဲ့စိတ်ကစွဲလန်းသွားပြီး မကောင်းမှန်းသိသိကြီးနဲ့ရှာပြီးကြည့်နေမိတော့တယ်။

ဦးအောင်ထူးဟာ ရာဂကြီးပေမယ့်သူ့ရဲ့နူးညံ့တဲ့စိတ်က ကိုယ်ခြင်းစာတတ်တဲ့အကျင့်ကလဲရှိပြန်တော့ “ဒါတွေကြည့်နေလို့မကောင်းပါဘူးကွာ ငါ့မှာလဲသမီးရှိတာပဲ” လို့ဆင်ခြင်တုံတရားနဲ့တွေးလိုက်ပေမယ့်သူ့ရဲ့မကောင်းတဲ့ရာဂထန်တဲ့စိတ်တွေက

“ဒီmovie ထဲကအတိုင်း ငါနဲ့ငါ့သမီးသာဖြစ်လိုက်ရင်တော့ကွာ”

ဆိုတဲ့အတွေးဆိုးကိုဖြစ်ပေါ်လာစေပြန်တယ်။ထိုအတွေးဆိုးရတာနဲ့တပြိုင်နက်ဦးအောင်ထူးတစ်ယောက်သူ့ကိုယ်သူလန့်သွားပြီး ခေါင်းကိုခါရမ်းလိုက်ရင်း ထို movie ကိုချက်ချင်းပိတ်လိုက်တော့တယ်။ ထိုနေ့ကစပြီးဦးအောင်ထူးတစ်ယောက်သွေးသားရင်းချင်းမှားယွင်းမှု rape movie တွေကိုမကြည့်ဖြစ်တော့ပဲ သူ့ရဲ့ထန်တဲ့ရာဂမီးကိုပြေစေရန်အတွက်အရက်တွေပဲဖိသောက်နေမိတယ်။

အရက်ဆိုတာ အေးချမ်းမှု့ကိုမပေးပဲ ပူလောင်တာကိုနှစ်ဆတိုးစေတဲ့သဘောရှိတဲ့အတွက်အရက်မူးနေတဲ့အခါတိုင်း သမီးအရင်းဖြစ်သူရဲ့ ခန္ဓာကိုယ်လေးဟာပိုပိုပြီးဆွဲဆောင်အားကောင်းစွာနဲ့သူ့ရဲ့စိတ်ကိုဆွဲလှုပ်မြူဆွယ်တော့တယ်။

သမီးဖြစ်သူအရွယ်ရောက်လာတဲ့အချိန်မှာ သူ့ရဲ့စိတ်က သမီးကိုချစ်စဖွယ်ကောင်းတယ်လို့သာမြင်ခဲ့ပေမယ့်အရက်ရဲ့လှုပ်ဆော်မှု့တွေဖြစ်ပြီးနောက်မှာတော့သမီးလေးအိလှသူရဲ့ခန္ဓာကိုယ်လေးဟာ လိုးချင်စရာအတိပြီးတဲ့နုနုငယ်ငယ်လေးအဖြစ်မြင်လာစေတော့တယ်။

သမီးဖြစ်သူကိုကျောင်းသွားပို့တဲ့အခါ ကျောင်းရှိရာကိုလှုပ်လီလှုပ်လဲ့နဲ့လျှောက်သွားတဲ့သမီးဖြစ်သူရဲ့ နောက်ပိုင်းအလှကိုကြည့်ပြီး လီးတောင်တတ်လာခဲ့တယ်။ အိလှသူရဲ့ဖင်တုံးလေးတွေက တစ်လုံးတက်လိုက်တစ်လုံးဆင်းလိုက်တုံခါသွားလိုက်နဲ့နောက်ကနေကြည့်တဲ့အဖေဖြစ်သူကိုဆွဲဆောင်ခဲ့တာပဲလေ။ဦးအောင်ထူးရဲ့အတွေးထဲမှာ “အင်း….ငါ့သမီးတစ်ယောက်ငါ့မျက်စိရှေ့မှာပဲ တဖြည်းဖြည်းအရွယ်ရောက်လာလိုက်တာ အပျိုပေါက်တောင်ဖြစ်နေပြီပဲ….။

တင်သားလေးတွေကလဲ အရမ်းနူးညံ့မဲ့ပုံပဲ ….ကြည့်စမ်း….တစ်လုံးတက်တစ်လုံးဆင်း တိတိကျကျလေးဖြစ်နေယုံမဟုတ်ပဲနွဲ့တဲ့ခါးလေးကလဲ သေးငယ်ပြီးအဆီပိုကိုမရှိဘူး….တစ်ခါတစ်ခါ ပေါ်လာတတ်တဲ့သူမရဲ့ခါးသားဖြူဖြူလေးတွေကလဲ နူးညံ့ဖြူဖွေးနေရောပဲ။

သူမရဲ့ခါးလေးတောင်အဲ့လောက်ဖြူရင်တစ်သက်လုံး နေမထိလေမထိဖြစ်နေတဲ့သူမရဲ့တင်သားလေးတွေဟာ ဘယ်လောက်များတောင်ဖြူနုအိစက်နေလိုက်မလဲမသိဘူး….ဖင်တုံးလေးတစ်လုံးတက်ပြီး ပြန်အကျမှာတုံတုံသွားတာဟာ အင်မတန်နူးညံ့တဲ့တင်သားတွေရှိလို့ပဲဖြစ်ရမယ်” ဆိုပြီး သူ့သမီးရဲ့နောက်ပိုင်းအလှကိုကြည့်ရင်း အတွေးကြောမှာမျောနေမိတော့တယ်။

ထို့နောက်မှသူ့စိတ်သူကြောက်သွားပြီး အတွေးပြောင်းသွားအောင်အလုပ်ကိစ္စတွေတွေးလိုက်ရတယ်။

🏵️အခန်း ( ၃ ) ကံဆိုးမသွားရာမိုးလိုက်ရွာ🏵️

အိလှသူတစ်ယောက်အမေမရှိတော့တဲ့အတွက်သူမကိုယ်သူမ ကံဆိုးတယ်လို့မယူဆပဲ လူဆိုတာ သေမျိုးချည်းပဲ ဆိုပြီးစိတ်ဖြေခဲ့ပေမယ့်ဦးအောင်ထူးအနေနဲ့တော့လစ်ဟာသွားတဲ့မဟာကွက်လပ်ကြီးတစ်ခုပါပဲ။

သူ့ရဲ့သမီးကိုချစ်လွန်းလို့နောက်မိန်းမလဲထပ်မယူဖာလဲခေါ်မလိုးခဲ့တာကြောင့်သူ့ရဲ့စိတ်တွေဒွိဟဖြစ်နေခဲ့တယ်။ရာဂတွေရဲ့လားရာကလဲ သမီးအရင်းရဲ့ဖင်တုံတုံလေးတွေဆီမြားဦးအတင်းလှည့်ပေးနေတာကြောင့် တခြားမိန်းမတွေဟာ သူ့ရဲ့စိတ်ကိုနည်းနည်းတောင်ဆွဲဆောင်မှု့မပေးခဲ့သလိုကြည့်နေတဲ့အောကားတွေကလဲ ဘယ်လောက်ကြမ်းတဲ့ကားပဲဖြစ်ဖြစ်သူ့ရဲ့စိတ်ကြမ်းကိုအာသာမပြေစေခဲ့ဘူးလေ။

အိလှသူရဲ့ရုပ်ရည်နဲ့ခန္ဓာအလှဟာလဲ ___နှစ်အရွယ်ပျိုမြစ်စအရွယ်မှာတောင်ယောက်ျားတိုင်းရဲ့ အသည်းစွဲဖြစ်စေခဲ့တော့လဲ ဦးလှထူးလိုရာဂကြီးသူကိုအသာအယာပဲဆွဲဆောင်နေတော့တယ်။ သူမအနေနဲ့လိမ်မာယဉ်ကျေးပြီး မဆိုးမနွဲ့ အေးချမ်းစွာနေခဲ့ပေမယ့်သူမရဲ့ကံကဆိုးရှာပြန်တယ်။မိုးတွေသည်းထန်စွာရွာတဲ့တစ်နေ့….အိလှသူတစ်ယောက်….သူမရဲ့ အိပ်ခန်းပြတင်းပေါက်ကိုပိတ်ဖို့မေ့ပြီး ကျောင်းသွားမိတယ်။

ဦးအောင်ထူးကလဲ သမီးဖြစ်သူကိုကျောင်းပို့ပြီးတာနဲ့အိမ်မဝင်ဖြစ်ပဲအလုပ်သွားခဲ့မိတယ်။ ဒါနဲ့သည်းထန်တဲ့မိုးက သူမရဲ့အိပ်ယာကိုစိုရွှဲအောင်ရွာသွန်းချလိုက်တော့တယ်။ သူမအိမ်ပြန်ရောက်ပြီး အဝတ်လဲဖို့သူမအိပ်ခန်းထဲဝင်တော့စိုစွတ်နေတဲ့အိပ်ယာကိုတွေ့လိုက်ရတော့တယ်။

ဒါနဲ့သူမလဲ မျက်နှာငယ်လေးနဲ့သူမအဖေရှိရာကိုသွားပြီး “ဖေဖေ သမီးလေ…. ကျောင်းသွားတာ ပြတင်းပေါက်ပိတ်ဖို့မေ့သွားတယ်…. အဲ့ဒါ…..သမီးရဲ့အိပ်ယာတစ်ခုလုံး စိုကုန်လို့ဘယ်လိုလုပ်ရမလဲဟင် ! ” လို့မေးတော့ “ဟေ!!!! အချိန်ကလဲ ညနေစောင်းနေပြီ…..အိပ်ယာအပိုကလဲမရှိတော့ ဒုက္ခပါပဲသမီးရယ်…..” လို့ညည်းလိုက်ရင်း အကြံတစ်ခုရသွားပြီး

“ဒီလိုလုပ်ပါလား….သမီးလေးက ဖေဖေရဲ့အခန်းထဲဝင်အိပ်လိုက်လေ …. ဖေဖေက ဧည့်ခန်းထဲက ဆိုဖာမှာသွားအိပ်လိုက်မယ်….”

လို့ပြောလိုက်တယ်။

“ဟာ!!!! ဖေဖေကလဲ ဖေဖေက အိမ်ရှေ့သွားအိပ်ရတော့သမီးလေးကဘယ်လိုလုပ်ဖေဖေရဲ့အခန်းထဲသွားအိပ်ရက်ပါ့မလဲဖေဖေရယ်….ဖေဖေပါလာအိပ်မှသမီးလဲအိပ်မယ်….”

ဆိုပြီး နှုတ်ခမ်းလေးဆူပြီးပြောလိုက်တယ်။ ဦးအောင်ထူးတစ်ယောက်တွေဝေသွားတယ်။ အရွယ်ရောက်စဖြစ်နေတဲ့သမီးဖြစ်သူနဲ့အတူ မအိပ်သင့်မှန်းစဉ်းစားမိပြီး သူ့စိတ်သူသိလို့မအိပ်ဖို့ပြောတာတောင်သမီးဖြစ်သူက လိင်ကိစ္စဆိုတာဘာမှန်းမသိသေးပဲ ငယ်ငယ်ကလိုတစ်အိပ်ယာထဲအတူအိပ်ရမယ်အထင်နဲ့အတင်းခေါ်နေတော့တယ်။

ဦးအောင်ထူးတစ်ယောက်ရှင်းပြရလဲခက်၊ညင်းရလဲခက်နဲ့သူ့ရဲ့ရာဂစိတ်ဆိုးတွေကလဲ တဆွဆွ တရွရွနဲ့ပေါ့။ သမီးဖြစ်သူကလဲ အတင်းတောင်းဆိုနေပြန်တော့ နောက်ဆုံးမှာ ဦးအောင်ထူးမငြင်းသာတော့ပဲ “အင်း” ဆိုပြီးခေါင်းညိတ်ပြလိုက်တော့မှ အိလှသူတစ်ယောက်ချစ်စဖွယ်ကောင်းလွန်းလှတဲ့အပြုံးလေးပြုံးလိုက်ပြီး ပျော်ရွှင်မြူးတူးသွားတယ်။

အမေဖြစ်သူဖြည့်ပေးရမယ့်ကွက်လပ်လေးကိုအဖေဖြစ်သူကဖြည့်ပေးရတော့မယ်မဟုတ်လား….။ ဦးအောင်ထူးအနေနဲ့တော့ဇနီးဖြစ်သူဖြည့်ပေးရမဲ့ကွက်လပ်ဆီကိုကောက်ကြောင်းလှပြီး နုပျိုလွန်းတဲ့အပျိုနုနုလေးက ဝင်ဖြည့်ပေးတော့မယ်ဆိုတဲ့ခံစားချက်နဲ့ထိုအပျိုနုနုလေးဟာလဲ သမီးအရင်းဖြစ်တယ်ဆိုတဲ့အသိတို့ဟာ လွန်ဆွဲတိုက်ခိုက်ရင်း လှည့်ထွက်သွားတဲ့သမီးအရင်းရဲ့ ဖင်ဖောင်းဖောင်းလေးကိုကြည့်ရင်းသက်ပြင်းကြီးချလိုက်ရင်း တွေဝေနေတော့တယ်။

အိလှသူရဲ့အိုးကြီးကလဲ တုံခါနေလိုက်တာများ စားလိုက်ရရင်လဲအဆီတဝင်းဝင်းနဲ့ မစားပဲနေလိုက်ရင်လဲ သက်ပြင်း တဟင်းဟင်းချရနေရလောက်အောင်လှလွန်းနေတယ်။ ဘုရားသခင် တားမြစ်ထားတဲ့ဧဒင်ပန်းသီးတစ်လုံးလိုပါပဲ။ ခုတော့အဲ့ဒီဧဒင်ပန်းသီးကြီးဟာ သူ့လက်ထဲရောက်တော့မယ်။ ဦးအောင်ထူးအတွေးတွေရှုပ်ရင်း သက်မောကြီးချလိုက်ကာ အိပ်ယာပေါ်ခြေပစ်လက်ပစ်လှဲချလိုက်တော့တယ်။

ဒီလိုနဲ့တဖြည်းဖြည်းအချိန်တွေကုန်လာပြီး ညရောက်လာတယ်။ သမီးဖြစ်သူအဆင်သင့်ပြင်ပေးထားတဲ့ညစာ ကိုစားရင်း သမီးဖြစ်သူနဲ့စကားတွေအများကြီးပြောဖြစ်ခဲ့တယ်။ သူ့ရဲ့စိတ်ကတော့စကားထဲမရောက်ပဲသမီးဖြစ်သူရဲ့လှပအပြစ်ကင်းတဲ့မျက်နှာလေးကိုပဲတစိမ့်စိမ့်ကြည့်နေမိတယ်။ သူမရဲ့နှုတ်ခန်းထော်ထော်လေးတလှုပ်လှုပ်နဲ့ထမင်းစားနေပုံလေးကိုကြည့်နေရင်းတောင်feel တက်ချင်သလိုဖြစ်နေတဲ့သူ့စိတ်ကိုထိန်းလိုက်ရင်းထမင်းစားတဲ့ဆီအာရံပြောင်းထားလိုက်ရတယ်။

ဒီညဟာ သူ့အတွက်ရာဂနတ်ဆိုးကိုအတင်းနှင်လွှတ်ရမဲ့ညတစ်ညပါလား….။ ။ ဦးအောင်ထူးတစ်ယောက်အိပ်ယာပေါ်ထိုင်ရင်း စာအုပ်တစ်အုပ်ကိုဖတ်နေပေမယ့် သူ့ရဲ့စိတ်က သမီးဖြစ်သူဆီပဲရောက်နေခဲ့တယ်။ ခဏကြာတော့ရေချိုးခန်းထဲကရေချိုးနေသံကြားတယ်။

ထိုအသံကြားတာနဲ့သူ့ရဲ့စိတ်အာရုံထဲမှာ သမီးဖြစ်သူကိုကိုယ်လုံးတီးလေးနဲ့ရေချိုးနေတဲ့ပုံပေါ်လာတာနဲ့တပြိုင်နက်သူ့ရဲ့ဒစ်ပြဲကြီးဟာ တင်းရင်းထောင်ထလာတယ်။ လုံခြည်မှာထိုးထိုးထောင်ထောင်နဲ့ဖြစ်နေ တာကြောင့်သမီးဖြစ်သူသူ့အခန်းထဲဝင်မလာခင်မှာ အတွင်းခံဘောင်းဘီခပ်ကြပ်ကြပ်တစ်ထည်ကိုကောက်စွတ်ထားလိုက်ရတယ်။

ခဏကြာတော့သူ့အခန်းတံခါးပွင့်လာပြီး ချိုမြိန်တဲ့အပြုံးလေးနဲ့အတူ”ဖေဖေ သမီးဝင်လာပြီနော်”လို့ပြောလိုက်တဲ့အိလှသူကိုတွေ့လိုက်ရတော့တယ်။ အိလှသူက ညအိပ်ဝတ်စုံအဖြူရောင်ခပ်ပွပွလေးကိုဝတ်ထားတယ်။ ဒါပေမယ့်ပွတဲ့ညအိပ်ဝတ်စုံက အချို့ကျလှတဲ့သူမရဲ့ ခန္ဓာကိုယ်အချိုးအစားကိုလုံလောက်စွာမကာကွယ်နိူင်ဘူး။ သူမရဲ့အလှကိုငေးကြည့်နေမိတဲ့ဦးအောင်ထူးတစ်ယောက်အသိဝင်လာပြီး

“ဪသမီးဝင်ခဲ့လေ ဖေကြီးမအိပ်သေးပါဘူး စာဖတ်နေတာ”

လို့ပြောလိုက်တယ်။ ထိုအခါ အိလှသူက “ဖေကြီးမအိပ်ချင်သေးပေမယ့်သမီးကတော့အိပ်ချင်နေပြီစာကျက်ရတာ ခေါင်းတွေကိုမူးနေတာပဲ ဖေကြီးရယ်”ဆိုပြီးနှုတ်ခမ်းလေးကိုခပ်စူစူလုပ်ရင်း ပြောလိုက်တယ်။

“ဒါဆိုလဲ လာအိပ်တော့လေသမီးရဲ့ ”

လို့ဦးအောင်ထူးကပြောလိုက်တာနဲ့အိလှသူတစ်ယောက်အိပ်ယာပေါ်စွေ့ခနဲတက်လိုက်ပြီး စောင်လေးခြုံရင်း တစ်ဖက်စောင်းအိပ်လိုက်တော့တယ်။ ဦးအောင်ထူးရဲ့ရင်ထဲမှာလဲ အေးခနဲဖြစ်သွားပြီး ပျိုမြစ်နုနယ်ပြီး အင်မတန်ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်လှလွန်းတဲ့အပျိုစဉ်လေးနဲ့တစ်အိပ်ယာထဲအိပ်ရပြီဆိုတဲ့အသိကြောင့် ကြက်သီးတွေထတဲ့အထိဖြစ်နေတယ်။

သူ့ရဲ့ ဒစ်ပြဲကြီးကလဲ အတွင်းခံကြပ်ကြပ်ကြားထဲက အတင်းရုန်းနေလေရဲ့။ မဖြစ်သင့်တာတွေမဖြစ်ရလေအောင်စိတ်ကိုထိန်းနိူင်ဖို့အတွက်ဖတ်နေတဲ့စာအုပ်ကိုသဲသဲမဲမဲဖတ်နေပေမယ့် သူ့သမီးရဲ့ ကိုယ်နံ့သင်းသင်းလေးက သူ့အာရုံကိုအတင်းလှုပ်ခေါ်နေပြန်တယ်။ ခဏကြာတော့အိလှသူရဲ့ အသက်ရှူသံနည်းနည်းပြင်းလာတယ်။ သူမရဲ့ထွက်သက်လေးတွေက အခန်းထဲပြည့်နေပြီး ဦးအောင်ထူးရဲ့ရာဂကိုလှုပ်နှိုးပြန်တယ်။

ဦးလှထူး တစ်ယောက်သမီးဖြစ်သူဆီတစ်ချက်လှမ်းကြည့်လိုက်တယ်။သူမထံမှဟောက်သံသဲ့သဲ့ထွက်နေပြီး အိပ်မောကျနေပြီဖြစ်ကြောင်းသိလိုက်ရတယ်။သူမအနေနဲ့လုံခြုံစွာဝတ်ထားပေမဲ့သူမရဲ့ လက်မောင်းသားအိအိလေးကိုကြည့်ပြီး ဦးအောင်ထူးရဲ့စိတ်ထဲမှာ

“အင်း ….ဒီကောင်မလေးရဲ့ လက်မောင်းသားလေးဟာဒီလောက်ဖြူနေရင်တစ်သက်လုံးနေမထိနေမထိဖြစ်နေတဲ့အတွင်းသားလေးတွေဟာ ဘယ်လောက်တောင်ဖြူဖွေးနူးအိနေလိုက်မလဲ”

ဆိုတဲ့အသိဖြစ်လာတော့တယ်။ သူ့ရဲ့ ကောင်းတဲ့စိတ်တွေက ရာဂအမှောင်ကိုမလွန်ဆန်နိူင်ဖြစ်လာပြီး သမီးဖြစ်သူခြုံထားတဲ့စောင်ဆီကိုလက်လှမ်းလိုက်ပြီး အသာဆွဲချလိုက်တယ်။ ထိုအခါတစ်ဖက်စောင်းအိပ်နေတဲ့သမီးဖြစ်သူရဲ့ အချိုးကျတဲ့ကိုယ်လုံးလေးပေါ်လာတော့တယ်။

ဖက်လုံးကိုခွပြီးတစ်ဖက်စောင်းအိပ်နေလေတော့သူမရဲ့ ကော့ကားအိစက်တဲ့တင်အစုံဟာ နောက်ကိုဖောင်းတင်းနေတာကိုတွေ့လိုက်ရတာနဲ့ဦးအောင်ထူးတစ်ယောက်မျက်နှာအဆီဝင်းလာတဲ့အထိရာဂဆိပ်တက်လာရတယ်။

မစားကောင်းတဲ့ဧဒင်ပန်းသီးကြီးဟာသူ့အိပ်ယာပေါ်မှာ လာပြီးသီးပွင့်နေသလိုထိလဲမထိရဲ အဆီကလဲတဝင်းဝင်းဆိုသလိုအာဟာရငတ်နေတဲ့သူ့ရာဂအတွက်အလွန်ဆွဲဆောင်မှု့ဖြစ်နေလေတော့တယ်။ ဦးအောင်ထူး အသာအယာအိပ်ချလိုက်တယ်။ထို့နောက်တုံရီနေတဲ့လက်နဲ့သမီးဖြစ်သူရဲ့ အိပြီးဖောင်းနေတဲ့တင်သားဆီကိုလှမ်းလိုက်တယ်။

ထိုအချိန်မှာပဲသူ့ရဲ့စိတ်ထဲ ဒါဟာငါ့သမီးအရင်းဖြစ်တယ်ဆိုပြီးဖြစ်လာတာနဲ့လက်ကိုပြန်ရုပ်လိုက်ပြန်တယ်။ သူ့ရဲ့အကြည့်ကတော့သမီးဖြစ်သူရဲ့ တင်သားဖောင်းဖောင်းကောက်ကောက်လေးဆီကခွာလို့မရတော့ဘူး။ သူသက်ပြင်းအကြိမ်ကြိမ်ချမိနေတယ်။

သူ့ရဲ့ဒစ်ပြဲကြီးကလဲအတွင်းခံခပ်ကြပ်ကြပ်အောက်က အတင်းရုန်းနေတာများ ပုဆိုးမှာထိုးထိုးထောင်ထောင်ဖြစ်လာရတဲ့အထိပဲ။ သမီးဖြစ်သူရဲ့ ခါးသေးသေးလေးအောက်ကော့ကားသွားတဲ့ ဖင်ဖောင်းဖောင်းလေးတွေကလဲ ထိကြည့်စမ်းဟဲ့လို့သူ့ရာဂကိုအတင်းခေါ်နေပြန်တယ်။ ဦးအောင်ထူးရဲ့စိတ်ထဲထိကြည့်ယုံနဲ့တော့ဘာမှမဖြစ်လောက်ပါဘူးကွာ လို့တွေးမိသလိုသမီးဖြစ်သူဟာငယ်စဉ်ထဲက အအိပ်မက်ပြီးအိပ်ပျော်သွားရင်လဲ အတော်နှိုးရခက်ကြောင်း သူကောင်းကောင်းသိနေတယ်။

ထို့နောက်သမီးဖြစ်သူရဲ့ အနားကိုအသာအယာတိုးကပ်လိုက်တယ်။ အနားရောက်လေလေ သမီးဖြစ်သူရဲ့ကိုယ်နံ့လေး ပိုရလေလေဖြစ်နေတာကြောင့်သံလိုက်တုံးမှာ စွဲကပ်နေတဲ့သံစလိုသူ့အတွေးစတွေက ငတ်နေတဲ့ရာဂအာဟာရအတွက် သမီးဖြစ်သူရဲ့ ဖင်သားနူးညံ့အိစက်မှု့ကိုရယူလိုနေတယ်။

အဖေနဲ့သမီး ဆိုတာဖယ်ထားလိုက်ရင် ဆန့်ကျင်ဘက်လိင်နှစ်ခု အိပ်ယာပေါ်အတူ အိပ်စက်နေရတဲ့အတွက် ထိုဆွဲဆောင်မှု့က သဘာဝဆန်နေတာကြောင့် ဦးအောင်ထူးရဲ့အသိစိတ်တွေဟာ အိလှသူကိုသမီးအရင်းလို့မမြင်တော့ပဲ လိုးချင်စရာအတိပြီးတဲ့ အသက်၁၈နှစ်အရွယ် အပျိုပေါက်လေးအဖြစ်ပဲမြင်နေတော့တယ်။ သူအနားတိုးကပ်သွားပြီးနောက် သမီးဖြစ်သူရဲ့တင်သားတွေဆီတုံရီနေသော လက်နဲ့လှမ်းလိုက်တယ်။

သူမရဲ့တင်သားဖောင်းဖောင်းလေးတစ်တုံးပေါ် ဖြည်းဖြည်းခြင်းပွတ်သပ်မိတယ်။ တင်သားလေးဟာ နွေးနေပြီး အဲ့ဒီအနွေးဓာတ်လေးဟာ သူ့လက်ထဲစိမ့်ဝင်လာသလို ခံစားရတော့ဦးအောင်ထူးတစ်ယောက် မျက်လုံးမှေးစင်းသွားရတယ်။ ထို့နောက်သူမရဲ့သေးငယ်တဲ့ခါးလေးကနေ တင်သားစကားသွားတဲ့နေရာလေးကိုပွတ်လိုက်တယ်။

ဦးအောင်ထူးရဲ့စိတ်တွေဟာ ထိုအတွေ့ဒဏ်ကိုမခံနိူင်တော့ပဲ သူမရဲ့တင်သားဖောင်းဖောင်းလေးတစ်တုံးကိုလက်နဲ့အသာညှစ်ချလိုက်တယ်။သူကြုံဖူးတဲ့ဘယ်မိန်းမနဲ့မှမတူပဲ အိလှသူရဲ့တင်သားလေးဟာ မပျော့လွန်းမမာလွန်းပဲ အိစက်နူးညံ့လွန်းနေတယ်။

ဦးအောင်ထူးအသက်ရှူသံတွေပြင်းလာပြီး သူမရဲ့တင်သားလေးကိုအတင်းညှစ်ချလိုက်ပြန်တယ်။ တင်သားအိအိလေးက သူ့လက်ထဲကရုန်းနေသလိုတွန်းအားကလဲ ကောင်းတယ်။ ဒီကောင်မလေးကိုသာ လိုးရရင်သူမရဲ့ဖင်သားကြီးဟာ အိပြီး အောက်ကနေတွန်းအားကောင်းကောင်းနဲ့တွန်းနေလို့အတင်းဆောင့်ပြီးဖင်လိုးရရင်ကာမနတ်ပြည်ရောက်သွားသလိုခံစားရမှာပါလားလို့သူတွေးမိနေတယ်။ဒါနဲ့ညှစ်ထားတဲ့လက်ကိုလွှတ်လိုက်ပြီး သူ့သမီးကိုနောက်ကနေသိုင်းဖက်လိုက်တယ်။

ထိုအခါ အိလှသူရဲ့တင်အိအိလေးကို သူ့ရဲ့လီးက အမြှောင်းလိုက်ဖိကပ်သွားတော့တယ်။ ဖြည်းဖြည်းခြင်း ဖိကပ်လိုက်တဲ့အတွက်သူ့ရဲ့လီးကြီးဟာအိခနဲအရသာရယ်နွေးနေတဲ့အငွေ့လေးရယ်ဖြည်းဖြည်းခြင်းရနေတယ်။ထို့နောက်ခါးသေးသေးလေးကို အသာဆုပ်ကိုင်လိုက်ရင်း သူ့ခါးကိုကော့ပြီး သမီးဖြစ်သူရဲ့ ဖင်လေးကိုလီးနဲ့ဖိတွန်းနေမိတော့တယ်။

အိလှသူရဲ့ တုံခါရမ်းနေပြီး လူတိုင်းသရေကျရတဲ့ဖင်တုံးလေးကိုအသာကပ်တွန်းနေရတဲ့ဦးအောင်ထူးရဲ့ ကြောက်စိတ်တွေဟာ တငြိမ့်ငြိမ့်နဲ့ရာဂအရသာကိုပေးစွမ်းနေတော့တယ်။အိလှသူရဲ့ဖင်တုံးဖောင်းဖောင်းလေးတွေကလဲ အိစက်လွန်းပြီး တကယ်မလိုးရသေးတာတောင်မှအတော်ကောင်းတဲ့ကာမအရသာကိုပေးနေတယ်။ ဦးအောင်ထူးတစ်ယောက်ထိုသို့အားရလောက်အောင်ဖိတွန်းနေရင်း သူ့လက်တစ်ဖက်က သူမလက်မောင်းသားလေးကိုဖြည်းညှင်းစွာပွတ်သပ်အရသာယူနေရင်း သူမရဲ့နို့အုံဆီလှမ်းလာမိတယ်။

ဘော်လီကြပ်ကြပ်ဝတ်ထားတဲ့ အပေါ်ကနေပြီး သူ့သမီးရဲ့နို့လေးကိုအသာညှစ်ချလိုက်တော့ မျက်စိတွေစင်းသွားရပြီးအလွန်အိဖောင်းနူးညံ့တဲ့အရသာလေးအောက်ဦးလှထူးတစ်ယောက်လမ်းတွေပျောက်နေတယ်။သမီးနိုးသွားမှာလဲစိုးတဲ့အတွက်အသာအယာလုပ်နေရတာကြောင့်အားတော့သိပ်မရလှဘူးပေါ့။

ထို့နောက်သူ့အာရုံတွေဟာ သူ့လီးကိုအိအိကြီးနဲ့ဖိကပ်မိနေတဲ့သမီးဖြစ်သူရဲ့ ဖင်သားတွေဆီရောက်လာပြန်တယ်။ ဒီလောက်တောင်အိတဲ့နူးညံ့တဲ့ဖင်သားလေးဟာ ဘယ်လောက်ဖြူဝင်းအပြစ်ကင်းလိုက်လေမလဲဆိုတာလဲသိချင်နေတယ်။ ဒါကြောင့်။သူ့သမီးရဲ့ညဝတ်ဘောင်းဘီသရေကြိုးနေရာလေးကို အသာအယာဆွဲကိုင်လိုက်ပြန်တယ်။ ထို့နောက်ဖြည်းဖြည်းခြင်း အောက်ကိုဆွဲချနေတယ်။

စိတ်လှုပ်ရှားလွန်းလို့လက်တွေကတုံရီအေးစက်နေတယ်။ ထိုအေးစက်တဲ့လက်ကိုသူ့သမီးကိုယ်ကထွက်တဲ့အနွေးဓာတ်လေးက နွေးထွေးစေပြန်တယ်။ သူ့ရဲ့လှုပ်ရှားတဲ့စိတ်ကိုသူ့သမီးရဲ့ကိုယ်နံ့လေးက တည်ငြိမ်လာစေတယ်။သူ့သမီးရဲ့ဘောင်းဘီလေးကိုအသာအယာဆွဲချနေတယ်။ ဖြူဝင်းနေတဲ့ခါးသားကျင်ကျင်လေးထွက်ပေါ်လာပြီး သူမရဲ့တင်ကားကားနေရာရောက်တော့ ဘောင်းဘီကတဖြည်းဖြည်းမြင့်တက်သွားတယ်။ ထို့နောက်ဘယ်သူမှမတွေ့ဖူးသေးတဲ့နေမထိလေမထိတင်သားဆိုင်အိအိလေးတစ်ခြမ်း ထွက်ပေါ်လာတော့တယ်။ ဦးအောင်ထူး မျက်လုံးတွေပြူးကျယ်ပြီးရင်တဒိတ်ဒိတ်ခုံနေရင်း ရာဂဆိပ်တွေတက်နေတယ်။

ကျန်တဲ့လက်တစ်ဖက်ကိုပါသုံးပြီး သမီးဖြစ်သူနဲ့အိပ်ယာကြား မှာဖိမိနေတဲ့ကျန်တဲ့ဘောင်းဘီအနားစလေးကိုပါဆုပ်ကိုင်ရင်း အသာဆွဲချလိုက်တော့မှအတွင်းခံဘောင်းဘီပန်းရောင်လေးပေါ်လာတော့တယ်။သမီးဖြစ်သူရဲ့ တင်သားဖောင်းဖောင်းလေးဟာအတွင်းခံဘောင်းဘီအောက်ကနေအတင်းရုန်းနေသယောင်ဖြစ်နေတယ်။ ဦးအောင်ထူးလဲ ကြောက်ကြောက်နဲ့ သမီးဖြစ်သူရဲ့အတွင်းခံအနားစလေးကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ဆုပ်ကိုင်လိုက်ပြီး အသာအယာဆွဲချပြန်တယ်။

ထိုအခါမှသမီးဖြစ်သူရဲ့ ကော့ကားဖောင်းအိတဲ့ဖင်တုံးဖောင်းဖောင်းအိအိလေးပေါ်ထွက်လာတယ်။ဦးအောင်ထူးတစ်ယောက်အသက်ရှူဖို့မေ့မတက်ရာဂထန်လာရတယ်။ သမီးလေးရဲ့ ဖင်သားလေးဟာအချိုးကျလွန်း အသားပြည့်လွန်း ဖောင်းအိလွန်းယုံသာမက တင်သားလေးဟာ အပြစ်အနာအဆာ တစ်စက်မှမရှိပဲ ဝင်းမွတ်ဖြူဖွေးနေတယ်။ ဖောင်းတဲ့ဖင်သားလေးနှစ်တုံးကြားနေရာလေးဟာ စအိုပေါက်ကိုမမြင်ရဘူး။ဒါကြောင့်သူ့သမီးဖင်ကြားဟာ ဘယ်လောက်နက်လဲဆိုတာသိချင်တာကြောင့်သူ့လက်ညှိုးတစ်ချောင်းကိုအလျားလိုက်ဖိကပ်လိုက်တာ လက်ညှိုးတစ်ဒုစာ ကောင်းကောင်းမြှုပ်ထားလို့ရကြောင်းတွေ့လိုက်ရတယ်။

ကောင်မလေးရဲ့ ဖင်တုံးလေးကိုအသာဖြဲချလိုက်ပြန်တယ်။ သူမရဲ့ ဖင်တုံးလေးသာဖြူဖွေးအပြစ်ကင်းယုံမဟုတ်ပဲ ဖင်ကြားနေရာလေးမှာပါ ပန်းရောင်ထနေပြီး အပြစ်ကင်းနေတယ်။ ဖင်စအိုလေးဟာ သန့်ပျံ့နေပြီး ခရေပန်းပုံစံလေး ဖြစ်နေတယ်။

ဦးအောင်ထူးတစ်ယောက်သူ့ဒစ်ပြဲကြီးကိုယောင်ရမ်းဆုပ်ကိုင်မိလောက်အောင်အမြင်အာရုံမှာ ကျေနပ်မှု့အပြည့်ပဲ။ ဒီမြင်ကွင်းမျိုးဟာ အခွင့်အရေးနောက်တစ်ကြိမ်ရဖို့ခက်တာကြောင့်သူ့အိပ်ယာပေါ်မှာရှိနေတဲ့ဖုန်းကိုယူလိုက်ရင်း ရှုထောင့်အမျိုးမျိုးမှ ဓာတ်ပုံတွေတစ်ပုံပြီးတစ်ပုံရိုက်နေမိတယ်။ သူဝမ်းသာအားရနဲ့ဓာတ်ပုံတွေရိုက်နေမိတာ ဓာတ်ပုံ ၁၀ဝ လောက်တောင်ရှိသွားတယ်။

ထို့နောက်သမီးဖြစ်သူရဲ့ ဖင်တုံးလေးနား မျက်နှာကပ်လိုက်ပြီး ဖင်သားလေးကိုလျာနဲ့လျက်နေမိတယ်။သူ့သမီးရဲ့ဖင်လေးကိုအသာဆုပ်ကိုင်ဖြဲချလိုက်ပြီး စအိုပေါက်နေရာလေးကိုတမြတ်တနိုးနမ်းလိုက်တယ်။ဖင်ကြားထဲမှာ ဘာအနံ့ဆိုးမှမရှိတဲ့အပြင်ဆပ်ပြာနံ့သင်းသင်းလေးကကြိုဆိုနေတယ်။

ရာဂအမှောင်ကသူ့စိတ်ကိုစိုးရိမ်စိတ်ကင်းသွားစေပြီး ရဲတင်းလာစေတယ်။ဦးအောင်ထူးတစ်ယောက်သူ့သမီးရဲ့ဖင်လေးကိုလက်နဲ့အသာဖြဲချလိုက်ရင်း စအိုပေါက်ကိုပါးစပ်နဲ့တပြွတ်ပြွတ်မည်တဲ့အထိစုပ်နေမိတော့တယ်။သမီးအရင်း အပျိုပေါက်လေးကိုဖင်ဖြဲစုပ်ရတဲ့အရသာဟာ တငြိမ့်ငြိမ့်တသိမ့်သိမ့်နဲ့ရာဂကိုလှုပ်ဆော်ကလူနေတယ်။

အိလှသူတစ်ယောက်နှစ်ခြိုက်စွာအိပ်မောကျနေလေပေမယ့်သဘာဝရဲ့လှုံ့ဆော်မှု့ကြောင့်ဖင်တုံးလေးပေါ်မှာ ကြက်သီးမွေးညှင်းလေးတွေထနေတော့တယ်။ သူမရဲ့ ဖင်စအိုလေးဟာ အဖေအရင်းကြီးရဲ့ တပြွတ်ပြွတ်စုပ်သံတွေနဲ့အတူတံတွေးတွေစိုစွတ်ပြီး နီရဲရဲလေးဖြစ်လာတော့တယ်။ဦးအောင်ထူးတစ်ယောက်အားမလိုအားမရဖြစ်စွာနဲ့ဖင်နှစ်တုံးကိုတအားဖြဲလိုက်တယ်။ အိလွန်းတဲ့ဖင်အသားရှိပေမယ့်စိလွန်းတဲ့စအိုပေါက်လေးကအနည်းငယ်တောင်ဟမလာတော့ဦးအောင်ထူးရဲ့ ဖင်စအိုထဲလျာထိုးသွင်းလိုစိတ်ကိုကလူကြည်ဆယ်နေသလိုဖြစ်နေတယ်။

မရတဲ့အဆုံး ဖင်စအိုကိုပဲဝအောင်စုပ်ရင်း စပ်ပတ်ကိုဖုံးကွယ်နေတဲ့အတွင်းခံဘောင်းဘီအနားစလေးကိုအသာဆွဲချလိုက်တော့တယ်။ဦးအောင်ထူး မျက်လုံးတွေပြူးသွားပြီး ပါးစပ်တောင်ဟသွားရတယ်။သူ့သမီးလေးရဲ့စပ်ပတ်ဟာ သူထင်ထားတာထက်များစွာဖောင်းပြီး အကွဲကြောင်းလေးက စိနေတယ်။ပန်းရောင်ထနေတဲ့စပ်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားကြီးဟာ ဆူလွန်းပြီး ပြူးထွက်နေတယ်။

အမွေးပါးပါးလေးပဲပေါက်သေးတဲ့အတွက်စပ်ပတ်ကြီးဟာ သူမပေါင်နှစ်လုံးကြား ပြူးထွက်နေတော့တယ်။ အပျိုပေါက်လေးရဲ့အပျိုဖော်ဝင်စအရွယ်ဟော်မုန်းတွေက စပ်ပတ်ဖွင့်ဖြိုးမှု့ကိုအသားပေးအားဖြည့်နေတဲ့အတွက်ဆူတင်းပြီး ဖောင်းနေတဲ့စပ်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားကြီးရဲ့ ညှစ်အားကြောင့်အကွဲကြောင်းလေးဟာ စိနေပြီးအကွဲကြောင်းရေးရေးလေးပဲပေါ်နေတော့တယ်။ထိုမြင်ကွင်းကိုပြူးကျယ်တဲ့မျက်လုံးနဲ့ကြည့်နေမိတဲ့ဦးအောင်ထူးတစ်ယောက်ရာဂရဲ့စေခိုင်းမှု့ကြောင့်သူ့သမီးစပ်ပတ်ကိုတပြွတ်ပြွတ်မည်တဲ့အထိစုပ်ချလိုက်တော့တယ်။

လျာနဲ့အကွဲကြောင်းတစ်လျှောက်လျက်လိုက်၊ နှုတ်ခမ်းသားဆူဆူကြီးကိုစုပ်လိုက်နဲ့ သူ့လုပ်ရပ်တိုင်းကျေနပ်နေသလိုအိလှသူရဲ့ ခန္ဓာကိုယ်ဟာလဲ အပျိုဖော်ဝင်စ ဆန့်ကျင်ဘက်လိင်ကိုတောင့်တနေတဲ့အရွယ်ဖြစ်တာကြောင့်အိပ်ပျော်နေပေမယ့်မသဘာဝပေါ် ဖိုအထိအတွေ့ရတယ်ဆိုတာနဲ့ချောဆီတွေထုတ်တော့တယ်။ ဦးအောင်ထူးက လျက်လေလေ စပ်ပတ်ကြီးက အရည်တွေထွက်လေပဲ။အပျိုဖော်ဝင်စဖြစ်တာကြောင့်လားတော့မသိအရည်တွေအတော်ထွက်တယ်။

ထွက်တဲ့အရည်ကလဲသူမရဲ့တကိုယ်ရည်သန့်ရှင်းမှု့ကြောင့်အနံ့ဆိုးမရှိပဲ သင်းတပျံ့ပျံ့နဲ့ခပ်အီအီအနံ့လေးကိုဖြစ်စေတယ်။ထိုအနံ့ဟာ ဖိုသဘာဝကိုအတော်ဆွဲဆောင်တတ်တာကြောင့်ဦးအောင်ထူးတစ်ယောက်သူ့သမီးစပ်ပတ်ထဲကထွက်သမျှအရည်အကုန်စုပ်ယူနေတော့တယ်။

သူ့သမီးစပ်ပတ်ကြီးက ဖိုသဘာဝကိုတောင့်တလို့ထွက်တဲ့အရည်တွေကိုမြတ်နိုးလွန်းတဲ့စိတ်ကြောင့်အနားမှာရှိတဲ့ဆေးပုလင်းငယ်အလွတ်တစ်လုံးကိုလှမ်းယူလိုက်ပြီးထိုအရည်အနည်းငယ်ကိုပုလင်းထဲထည့်ထားလိုက်တယ်။

ထို့နောက်အရည်တွေနဲ့ပြောင်ဝင်းနေတဲ့သူ့သမီးလေးရဲ့စပ်ပတ်ကြီးကိုဓာတ်ပုံများစွာရိုက်ကူးထားလိုက်တော့တယ်။ ဆန့်ကျင်ဘက်လိင်အပျိုပေါက်စလေးရဲ့လျှို့ဝှက်အပ်တဲ့အရာတွေကိုမြင်လိုက်ရယုံသာမက နူးအိတဲ့အသားကိုထိကြည့်ကိုင်ကြည့်စုပ်လျပ်မိတဲ့ဦးအောင်ထူးရဲ့စိတ်ဟာရာဂတစ်ခုထဲရှိတော့တယ်။

ဒီအခြေအနေထိရောက်ပြီးမှသူ့ရာဂအဟာရအတွက်တစ်ခုမဟုတ်တစ်ခု မရယူပဲနေလို့မနိူင်တော့ပြီ။ သမီးဖြစ်သူနိုးသွားမှာလဲကြောက်ထိချင်ကိုင်ချင်လိုးချင်စိတ်တွေကလဲ တကဲကဲနဲ့ပေါ့။ သူ့ရဲ့စိတ်ထဲမှာ ရှေးဦးလူသားတွေတောင်မှဘုရားသခင်တားဆီးထားတဲ့ဧဒင်ပန်းသီးကြီးကိုစားခဲ့သေးတာပဲ….ငါလဲ မလုပ်ကောင်းတဲ့အရာကိုထိကြည့်ယုံ မြည်းစမ်းကြည့်ယုံနဲ့ဘာမှမဖြစ်လောက်ပါဘူးလေ ဆိုပြီးဖြေတွေးတွေးလိုက်တော့တယ်။ဒါနဲ့သူ့သမီးနိုးလာရင်အလျှင်အမြန်ကာကွယ်လို့ရအောင်စောင်ကိုအသာခြုံပေးလိုက်ရင်း သူလဲစောင်ထဲဝင်လိုက်တယ်။

ထို့နောက်သူ့ပုဆိုးကိုအသာလှန်လိုက်ပြီး အတွင်းခံကိုချွတ်ချလိုက်တော့သူ့ရဲ့ဒစ်ပြဲကြီးဟာ အကြောတပြိုင်းပြိုင်းအရည်ကြည်တပြောင်ပြောင်နဲ့ထောင်ထွက်လာတော့တယ်။ ထိုဒစ်ပြဲကြီးကိုတုံရီသောလက်နဲ့ဆုပ်ကိုင်လိုက်ပြီးခပ်ကွေးကွေးအိပ်နေတဲ့သမီးလေးရဲ့ ဖင်တုံးအိအိနုနုလေးကိုဒစ်ထိပ်နဲ့ပွတ်နေတယ်။

သူ့ရဲ့ဒစ်ပြဲကြီးနဲ့အိတဲ့ဖင်တုံးသားလေးတို့ထိလိုက်တိုင်း ဖိုမဓာတ်တွေဟာ လျပ်စစ်စီးသလိုတစစ်စစ်နဲ့အရသာအပြည့်ပေးနေတယ်။ထို့နောက်သူမရဲ့ ဖင်သားအိအိလေးကိုဆုပ်ကိုင်ဖြဲချလိုက်ပြီး သူမရဲ့စအိုခရေဝလေးအပေါ်သူ့ရဲ့ဒစ်ပြဲကြီးကိုထောက်လိုက်တယ်။သူ့ရဲ့ဒစ်ပြဲကြီးဟာ သမီးဖြစ်သူရဲ့ စအိုပေါက်လေးနဲ့ယှဉ်လိုက်ရင် အဆမတန်ကြီးနေတာကြောင့်လိုးသွင်းရဖို့နေနေသာသာ ဒစ်ထိပ်အောက်မှာ စအိုလေးတောင်ပျောက်နေတယ်။

ဒါနဲ့သူလဲ လိုးသွင်းဖို့မကြိုးစားပဲ သမီးဖြစ်သူဖင်ကြားထဲ တံတွေးစွတ်လိုက်ပြီး ဒစ်ထိပ်ကြီးနဲ့သမီးဖြစ်သူဖင်ကော့ကော့လေးကြားထဲ အပေါ်အောက်ပွတ်ရင်းအရသာယူနေတယ်။သူ့ရဲ့စိတ်ရိုင်းတွေကလဲ ကြောက်စိတ်ကိုပယ်ပြီး အတင်းလိုးသွင်းဖို့ဖန်တီးပေးနေတယ်။ တစ်လုံးတက်တစ်လုံးဆင်းဖြစ်ခဲ့တဲ့ဖင်ကြားနွေးနွေးလေးကိုလီးနဲ့ပွတ်နေရတဲ့ခံစားချက်ဟာ အလွန်ပဲကျေနပ်မှု့တစိမ့်စိမ့်ရစေတော့တယ်။

သူ့အနေနဲ့သမီးအရင်းကိုအတင်းလိုးဖို့လဲမရဲ ၊ ဆန္ဒကလဲလှုံ့ဆော်ဖြစ်နေတာကြောင့်သူ့ရဲ့ရာဂအာဟာရ ရတန်သလောက်ယူတော့မယ်လို့ဆုံးဖြတ်လိုက်ပြီး သမီးဖြစ်သူရဲ့ပေါင်နှစ်လုံးကြား စပ်ပတ်ဖောင်းဖောင်းကြီးရဲ့ နှုတ်ခမ်းသားအိအိကြီးကိုလီးအမြှောင်းလိုက်ကပ်လိုက်ပြီး ဆွဲချထားတဲ့အတွင်းခံဘောင်းဘီလေးကိုလီးနဲ့ကပ်နေတဲ့အထိဆွဲတင်လိုက်တယ်။ ထိုအခါ အတွင်းခံဘောင်းဘီလေးက သူ့လီးနဲ့သမီးဖြစ်သူရဲ့စပ်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားအိအိအကွဲကြောင်းကိုတွန်းကပ်ပေးထားသလိုဖြစ်နေတယ်။

သူ့ဒစ်ပြဲကြီးကလဲအဆီတဝင်းဝင်း သမီးဖြစ်သူစပ်ပတ်ကြီးကလဲ ဖောင်းဖောင်းအိအိအရည်တရွှဲရွှဲ ဆိုတော့ထိကပ်နေမှု့မှာအရည်တစီးစီးနဲ့ပေါ့။ ထိုအနေအထားရောက်ပြီးမှ ဦးအောင်ထူးတစ်ယောက်သမီးဖြစ်သူရဲ့ ခါးသားဖြူဖြူလေးကိုဆုပ်ကိုင်ပြီး ကော့ပြီးတွန်းတယ်။

မလိုးရပေမယ့်စပ်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားစိုစိုအိအိကြီးရဲ့ကြားလီးအမြှောင်းလိုက်ကပ်ပြီး ပွတ်နေတာကြောင့်အိတဲ့အတွေ့ စိုတဲ့အရသာ လှုပ်ရှားနေတဲ့စိတ်တွေကြောင့်ဦးအောင်ထူးတစ်ယောက်အံကိုကြိတ်လိုက်ရင်း ဖြည်းဖြည်းခြင်း ကော့တင်နေတယ်။သူ့သမီးရဲ့ဖင်အိအိကလဲ သူ့ဆီးစပ်ကိုတအိအိနဲ့တွန်းနေသလိုစပ်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားကြီးကလဲ အိအိစိုစိုနဲ့သူ့လီးကိုပွတ်နေတယ်။

သမီးလေးရဲ့ကိုယ်သင်းရနံ့ထုံထုံလေးကိုအားရအောင်ရှိုက်နမ်းရင်း ဖြည်းညှင်းစွာအရသာယူနေတဲ့ဦးအောင်ထူးတစ်ယောက်လောကကြီးကိုခဏမေ့နေတယ်။ သမီးဖြစ်သူရဲ့လက်မောင်းသားလေးကိုဆုပ်ကိုင်လိုက်ပြီး ကော့ကော့တင်နေတယ်။အိလှသူရဲ့ စပ်ပတ်ကြီးဟာလဲ လီးနဲ့တစ်ခါပွတ်မိတိုင်းအရည်တွေစိမ့်ကျနေတော့ ပြစ်ခနဲ အသံလေးတွေထွက်ပေါ်လာတယ်။

ထိုအသံလေးတွေကဦးအောင်ထူးကိုလိုးလှည့်စမ်းလို့ခေါ်နေပေမယ့်သူ့စိတ်ကိုထိမ်းပြီးရတန်သလောက်ကာမအရသာလေးကိုပဲ မြည်းစမ်းနေရတယ်။သူ့သမီးလေးရဲ့ တစ်လုံးတက်တစ်လုံးဆင်းဖင်နှစ်တုံးအောက်ကစပ်ပတ်ကြီးနဲ့သူ့လီးကြီးကပ်ပြီးပွတ်နေရပါလားဆိုတဲ့အသိက ကျေနပ်မှု့အတိပြီးစေတယ်။ထိုသို့အတန်ကြာလုပ်ပြီး ဦးအောင်ထူးရဲ့ ရာဂစိတ်အထွဋ်အထိပ်ကိုရောက်သွားပြီး အ ခနဲ တချက်ညည်းလိုက်ရင်း သူ့သုတ်ရည်တွေကိုသမီးဖြစ်သူရဲ့စပ်ပတ်နဲ့အတွင်းခံကြားထဲ လွှတ်ချလိုက်တော့တယ်။

ထို့နောက်သူ့သမီးကိုနောက်ကသိုင်းဖက်ရင်းသမီးဖြစ်သူရဲ့ ဂုတ်သားဖြူလေးကိုစုပ်နေတယ်။အတန်ကြာတော့မှသူ့လီးကြီးကိုထုတ်လိုက်ပြီးသူလုပ်ခဲ့တာတွေရဲ့အမှတ်တရအဖြစ်သမီးဖြစ်သူရဲ့ဖင်ဖြူဖြူလေးပေါ်မှာ သွေးနီဥထအောင်စုပ်ပြီးအမှတ်အသားလုပ်လိုက်တော့တယ်။

ထို့နောက်သမီးဖြစ်သူကိုဘောင်းဘီပြန်ဆွဲတင်ပေးလိုက်ပြီး တဖက်စောင်းအိပ်ချလိုက်တော့တယ်။ ဦးအောင်ထူးရဲ့သုတ်ရည်တွေက စပ်ပတ်အကွဲကြောင်းပေါ်မှာရော အတွင်းခံဘောင်းဘီဂွနေရာမှာ ပေနေတယ်။သူ့သုတ်ကောင်တွေက အိလှသူရဲ့ စပ်ပတ်အရည်တွေကနေတဆင့်မျိုးဥရှိရာကူးခပ်သွားပေမယ့်ရာသီလာခါနီးဖြစ်နေတဲ့အတွက်မမျိုးဥမရှိပဲ မျိုးမအောင်ခဲ့ဘူး။

ဦးအောင်ထူးတစ်ယောက်သမီးအရင်းခန္ဓာကိုယ်နုနုလေးကိုမြည်းစမ်းလိုက်ရတဲ့အတွက်ရင်ထဲမှာ ကြောက်သလိုလိုကျေနပ်နေသလိုလိုဖြစ်နေတယ်။သူ့ရဲ့စိတ်ထဲမှာ ဒီကောင်မလေးကိုမလိုးရသေးပဲ ထိကြည့်ယုံသာဒီလောက်ကောင်းနေရင်လိုးများလိုးရရင်တော့ကွာ ဆိုပြီးအားမလိုအားမရဖြစ်နေလေရဲ့။

ဦးအောင်ထူးအနေနဲ့သူ့ရဲ့သမီးအရင်းကိုခွေးဇာတ်ခင်းပြီး လိုးရလောက်အောင်တော့မဆုံးဖြတ်နိူင်ခဲ့ဘူး။ ဒါကြောင့်သမီးလေးရဲ့ ခန္ဓာကိုယ်လေးကိုအသာဖက်ပြီး စောင်ခြုံလိုက်ရင်း သူ့လီးနဲ့သမီးဖြစ်သူဖင်သားအိအိလေးကိုကပ်နိူင်သမျှ ကပ်ထားရင်း အရသာယူပြီးအိပ်ချလိုက်တော့တယ်။

🏵️အခန်း ( ၄ ) ရာဂဘီလူးကို အစာကျွေးကြည့်ခြင်း🏵️

ဦးအောင်ထူးတစ်ယောက်မနက် ၅ နာရီခန့်တွင်နိုးလာခဲ့သည်။ မနေ့ကလုပ်ခဲ့တဲ့ကိစ္စကိုပြန်တွေးကြည့်လိုက်တော့သူ့ရင်ထဲ ကောင်းနေသလိုလိုလန့်နေသလိုလိုနဲ့အဲ့ဒီခံစားချက်ကိုပဲ ကျေနပ်နေမိလားတော့မဝေခွဲတတ်ပေ။

သမီးဖြစ်သူကိုကြည့်လိုက်တော့ ပက်လက်အနေအထားလေးအိပ်နေတယ်။ နို့အုံလေးတွေက လက်တစ်ဆုပ်သာသာပေမယ့် ဆူစပြုနေပြီ။ သူ့စိတ်က သူ့သမီးဘော်လီလေးကိုဆွဲချွတ်နို့အုံလေးကို တပြွတ်ပြွတ်စုပ်လိုက်ချင်သေးပေမယ့်သမီးဖြစ်သူမနက်အိပ်ယာနိုးခါနီးနေပြီဖြစ်တာကြောင့် အကြည့်ကိုလွှဲပြီး မျက်နှာသစ်ဖို့ထထွက်လာလိုက်တော့တယ်။

ထို့နောက်မနက်စာအတွက်လက်ဖက်ရည်ဆိုင်မှာ ဝယ်စရာရှိတာတွေထွက်ဝယ်ပြီး အိမ်ပြန်ရောက်တော့သမီးဖြစ်သူစားဖို့အတွက်ပြင်ဆင်ပေးနေချိန် သူ့အခန်းတံခါးပွင့်လာပြီး အိပ်ချင်မူးတူးစူပုပ်ပုပ်ရုပ်လေးနဲ့သမီးဖြစ်သူကိုချစ်စရာအမူအရာလေးနဲ့တွေ့လိုက်ရတယ်။

“သမီးလေး ….နိုးပြီလား

….မျက်နှာသစ်ပြီးရင်မနက်စာလာစားလေ” ဆိုပြီးပြောလိုက်တော့ အိလှသူက

“ဟုတ်ကဲ့ဖေဖေ သမီးမျက်နှာသစ်လိုက်ဦးမယ်နော်”

ဆိုပြီး ပြောရင်း ရေချိုးခန်းဘက် ထွက်သွားတယ်။ ဦးအောင်ထူးရဲ့အကြည့်တွေက လှုပ်လီလှုပ်လဲ့ဖြစ်နေတဲ့သမီးဖြစ်သူရဲ့တင်သားဆိုင်ကြီးကိုကြည့်ရင်း “ငါမနေ့က လွှတ်ထားခဲ့တဲ့သုတ်ရည်တွေ ကိုသမီးလေးရဲ့ဖင်နှစ်လုံးကနှဲ့ပြီး ပွတ်ခြေနေတာပဲ ဆိုပြီး စဉ်းစားမိလိုက်တာနဲ့သူ့ရဲ့လီးကြီးတောင်လာလို့ ခပ်ကုန်းကုန်းနေနေလိုက်ရတယ်။သူထမင်းစားပွဲမှာထိုင်နေရင်း စဉ်းစားနေတယ်။

“အင်း….ဒီအတိုင်းသာဆိုငါ့ရာဂစိတ်ကြီးက ဒီကောင်မလေးကို အတင်းအနိူင်ကျင့်ပြီးလိုးဖို့ နေ့တိုင်းဆွနေတော့မယ်။ ငါလဲ ဒီလိုလှပြီး နုအိတုံခါနေတဲ့ကောင်မလေးရဲ့ ခန္ဓာကိုယ်လေးကိုအတင်းအနိူင်ကျင့်ပြီး လိုးပစ်ချင်နေပေမယ့်မဖြစ်သေးဘူးလေ….။ကိုယ့်သမီးကိုယ်ပြန်လိုးလိုက်ရင်ငါလဲခွေးဖြစ်ပြီပဲ ….ဘယ်လိုလုပ်ရပါ့မလဲ……ဟုတ်ပြီ

ငါ့မှာပိုက်ဆံတွေသုံးလို့မကုန်နိူင်အောင်ရှိတော့ ငါစိတ်တိုင်းကျလိုးဖို့ ခပ်ငယ်ငယ်ကောင်မလေးတွေကို ပိုက်ဆံအများကြီးပေးပြီး စိတ်တိုင်းကျခေါ်လိုးရင် ကောင်းမယ်ထင်တယ်။ ငါ့ဂုဏ်ရှိန်နဲ့တော့ငါကိုယ်တိုင်လိုက်ခေါ်နေလို့မဖြစ်ဘူး။ ဒီတော့ငါ့ရာဂအရသာအတွက်နုနုပျိုပျိုကောင်မလေးတွေ ခေါ်ပေးမယ့်လူယုံတစ်ယောက်တော့ရှာမှပဲ”

ဆိုတဲ့အတွေး ဖြစ်လာပြီး ကျေနပ်ပြုံးပြုံးလိုက်တော့တယ်။ထိုအတွေးကိုတွေးနေတော့သမီးဖြစ်သူရေချိုးခန်းကထွက်လာပြီး မနက်စာလာစားနေတာတောင်စကားစမြည်မပြောဖြစ်ခဲ့ဘူး။အိလှသူကလဲ သူမအဖေ စီးပွားရေးကိစ္စ စဉ်းစားနေတယ်အထင်နဲ့အလိုက်တသိ တိတ်တဆိတ်နေနေလိုက်တယ်။

ဦးအောင်ထူးတစ်ယောက်သူ့အတွေး ရေယဉ်ကြောမှာ ဘယ်လောက်မြောနေမိမှန်းမသိသမီးဖြစ်သူခေါ်သံကြားမှအသိဝင်လာပြီး လှည့်ကြည့်လိုက်တယ်။ “ဖေဖေ….ဘာတွေစဉ်းစားနေတာလဲ သမီးကျောင်းသွားဖို့အဆင်သင့်ဖြစ်နေပြီလေ”ဆိုပြီး နှုတ်ခမ်းလေးစူပြီးပြောလိုက်တယ်။ဦးအောင်ထူးက အယောင်ယောင်အမှားမှားနဲ့

“ဪ! ဖေဖေက စီးပွားရေးအကြောင်းစဉ်းစားနေလို့ပါ …..။လာ….ဖေကြီးလိုက်ပို့ပေးမယ်”

ဆိုပြီးပြောလိုက်မှ အိလှသူတစ်ယောက်ပြုံးစစနဲ့မျက်စောင်းလေးထိုးလိုက်တယ်။ အိလှသူက ဦးဆောင်ပြီးကားရှိရာ ထွက်သွားတဲ့ အခါ ဦးအောင်ထူးရဲ့မျက်လုံးတွေက ကျောင်းစိမ်းထမိန်ကိုတင်းနေအောင်ဝတ်ထားတဲ့သူမရဲ့ ဖင်အိုးလေးဆီရောက်နေတယ်။

သူမရဲ့ဖင်အိုးလေးနှစ်တုံးက နွဲ့ခါနွဲ့ခါနဲ့လှုပ်ရမ်းနေတဲ့ခါးလေး လှုပ်တိုင်း တစ်လုံးတက်လိုက်တစ်လုံးဆင်းလိုက် တိတိကျကျလေးဖြစ်နေတာကိုရာဂထန်နေတဲ့ ဦးအောင်ထူးတစ်ယောက်အတွက်တော့ အနှေးပြကွက်နဲ့ကြည့်နေရသလို လှုပ်ရှားမှုတိုင်းမြင်နေရတယ်။

အဲ့ဒီဖင်တုံတုံလေးကိုမနေ့က သူ့လီးကြီးနဲ့ပွတ်ခဲ့ပုံ စအိုကိုဒစ်ထိပ်ကြီးနဲ့ထောက်ခဲ့ရပုံတွေကို ပြန်မြင်ယောင်ကြည့်မိတိုင်း သူ့ဒစ်ပြဲကြီးဟာ တဆစ်ဆစ်နဲ့ရုန်းထနေတော့တယ်။အိလှသူရဲ့ဖင်လေးကလဲ ဘယ်လောက်လှသလဲဆိုရင် နောက်ကလိုက်ကြည့်နေမိတဲ့ အဖေအရင်းဖြစ်သူရဲ့လီးကြီးဟာ သူမအိုးလေးတစ်လုံးတက် လို့တစ်လုံးပြန်ဆင်းတိုင်း တစ်ခါရုန်းနေရတော့တယ်။

“အပျိုစစ်တုံတင်ပါးဆုံ

နိမ့်တုံမြင့်တုံခုံလတံ့

အပျိုမစစ်ထိုကာတစ်

တင်ဆစ်ရမ်း၍ ခါလတံ့”

ဆိုသလိုအိလှသူရဲ့ တင်အစုံက နိမ့်သွားတဲ့အခါတိုင်း တုံမြင့်သွားတဲ့အခါတိုင်းမှာလဲ တုံနေပြီး အပျိုစစ်တာမှ တစစ်စစ်နဲ့မည်နေလောက်အောင်တင်သားအနိမ့်အမြင့်တွေက တိတိကျကျနဲ့ ပွင့်ဖူးစပန်းက ပျားပိတုန်းတွေကိုဆွဲငင်သလိုအဖေအရင်းကြီးရဲ့ ရင်ကိုတလှပ်လှပ်လှုပ်ခါသည်အထိ ဆွဲဆောင်နေလေတော့တယ်။

အချိုကြိုက်သူအနေနဲ့ချိုမြတဲ့သကာရည်ကိုအနည်းငယ်မျှစုပ်နမ်းရယုံလောက်နဲ့အာသာမပြေသလိုရာဂရူး ဦးအောင်ထူးအနေနဲ့လဲ ပျိုမြစ်တဲ့အဆီအနှစ်ပြည့်တဲ့အိလှသူရဲ့ နုလှအိလှတဲ့ခန္ဓာကိုယ်လေးကိုအနည်းငယ်သုံးသပ်ရလိုက်တာဟာ ရာဂဆိပ်တွေကအငန်းမရနဲ့သူ့ရင်ထဲထိတပ်မက်မှု့တွေပြည့်စေခဲ့တော့တယ်။

ထိုတက်မက်မှု့တွေကိုအစာကျွေးဖို့သားကောင်ရှာရန်အတွက်နယ်မြို့တစ်ခုကနေ ရန်ကုန်တက်ပြီး သူ့ဆီခြံစောင့်အလုပ်လာရှာတဲ့ ဦးမာမူဆိုတဲ့ထောင်ထောင်မောင်းမောင်း ကုလားကြီးတစ်ယောက်ကိုခေါ်ယူလိုက်တယ်။

ဦးမာမူက လူရည်လည်တာက တစ်ကြောင်း ၊ ထောင်ထောင်မောင်းမောင်းနဲ့ဆိုတော့လူရှိန်တာကတစ်ကြောင်း ခြံစောင့်အလုပ်ကိုမလုပ်စေပဲ အဝတ်အစားသန့်သန့်ဆင်ပြီး သူ့ရဲ့ကိုယ်ရေးအရာရှိအဖြစ်ခန့်အပ်လိုက်တယ်။ နံမည်ကသာ ကိုယ်ရေးအရာရှိဆိုသော်ငြားလဲ သူတကယ်ခိုင်းတာက သူ့ရဲ့ရာဂအမှောင်တွေအတွက်သားကောင်ရှာတဲ့အလုပ်ပါပဲ။ ငွေလိုနေတဲ့မိန်းကလေးငယ်တွေ ၊ ကျောင်းသူတွေကိုမက်လောက်တဲ့ငွေကြေးတွေပေးပြီး သူ့သမီးကျောင်းသွားနေချိန်သူ့အိမ်ခေါ်ပြီး အပီလိုးတယ်။

ကောင်မလေးတွေကလဲ ပိုက်ဆံအများကြီးရလို့သာလိုက်လာရတယ်​ ဦးအောင်ထူးနဲ့တွေ့ပြီးတိုင်း သူ့ရဲ့ရက်စက်စွာအလိုးကြမ်းမှု့ကြောင့်ယိုင်နဲ့နေတဲ့ခြေလှမ်းတွေနဲ့အိမ်ပြန်ရပြီး အိပ်ယာထဲ တစ်ပတ်လောက် ဆေးကုခဲ့ရတာကြီးပဲ။

အပျိုစစ်စစ်လေးတွေကိုပါကင်ဖောက်ပြီး ဖင်ပါလိုးတတ်တဲ့ဦးအောင်ထူးနဲ့ တွေ့ဖူးတဲ့ အပျိုစင်တိုင်း ရဲ့အော်သံတွေ ငိုသံတွေဟာ တစ်အိမ်လုံးအနှံ့ပျံ့နှံ့ခဲ့တယ်။သို့သော်ကျယ်လွန်းလှတဲ့သူ့ခြံကြောင့်ပတ်ဝန်းကျင်က အနည်းငယ်တောင်ရိပ်မိခြင်းမရှိခဲ့ဘူး။ ဦးမာမူကလဲ သူခေါ်လာတဲ့ကောင်မလေး တွေကိုမှန်လုံကားနဲ့တင်လာပြီး ကားဂိုထောင်ထဲရောက်မှ အပြင်ထွက်စေတာကြောင့်ပတ်ဝန်းကျင်ရဲ့ ရိပ်မိခြင်းမရှိခဲ့ဘူးလေ။

🏵️အခန်း ( ၅ ) ကျွေးလေလေ အကောင်ကြီးလေလေ🏵️

ထိုသို့ဦးလှထူးတစ်ယောက်ထန်နေတဲ့ရာဂကိုနည်းမမှန်လမ်းမမှန်နဲ့ဖြေသိမ့်ဖို့ကြိုးစားခဲ့တယ်။ ရာဂဆိုတဲ့ဘီလူးတစ်ကောင်ကိုပစ်ပယ်ဖို့မကြိုးစားပဲ အဆာပြေရင်အေးသွားမှာပဲလို့တွေးကြံမိတဲ့အခါ ရာဂစိတ်တွေက ပျောက်ကွယ်မသွားပဲ အစားကြူးတဲ့ဘီလူးတစ်ကောင်လို ရက်စက်တဲ့စိတ်တွေကပိုတိုးလာပြီး ရာဂကိုဘယ်လိုအသစ်အဆန်းမျိုးနဲ့ရယူရမလဲဆိုတဲ့စိတ်တွေသာပိုပြီးအငန်းမရစွာ ဖြစ်ပေါ်လာရတော့တယ်။

အစပိုင်းမှာတော့ဦးမာမူခေါ်လာတဲ့ ကျောင်းသူလေးတွေကို ကိုယ်တိုင်အငန်းမရဝါးမျိုခဲ့ပြီး နောက်ပိုင်းမှာကိုယ်တိုင်လိုးရတာ အားမရဖြစ်လာပြီး ဦးမာမူကိုပါ သူ့ရာဂနွံထဲအပါခေါ်တော့တယ်။

သူအားရပါးရလိုးပြီးတဲ့ကောင်မလေးတွေ အားအင်ချိနဲ့ပြီး ပင်ပန်းနေတဲ့အချိန်ဦးမာမူကိုခေါ်ပြီး အတင်းလိုးခိုင်းပြန်တယ်။ကောင်မလေးတွေက ကလားမည်းမည်းကြီးက တက်လိုးမှာစိုးရှာလွန်းလို့ ရုန်းကန်အော်ဟစ်နေရင်း ပိုးစိုးပတ်စက်အလိုးခံရတာကို အရသာခံကြည့်ရင်း ဂွင်းထုတယ်။ သူ့စိတ်တွေထန်လာပြန်တဲ့အခါ ဦးမာမူနဲ့အတူနှစ်ယောက်တစ်ယောက်လိုးတယ်။

တစ်ခါတလေများဆိုရင်ကောင်မလေးငယ်ငယ်လေးကို ဦးမာမူနဲ့ဦးအောင်ထူးနှစ်ယောက်ဖင်ပေါက်ထဲလီးနှစ်ချောင်းထည့်လိုးတဲ့အခါမျိုးတောင်ရှိခဲ့တယ်။ကောင်မလေးတွေခမျာ လိင်ကိစ္စအတွေ့အကြုံတောင်မရှိသေးပေမဲ့သူတို့ဘဝမှာ တစ်ခါမှအိပ်မက်မမက်ဖူးတဲ့ ငွေမျိုးရတဲ့အတွက်သာ ဦးအောင်ထူးဆီ အသုံးတော်ခံကြရတယ်။ သို့ပေမယ့်ဦးအောင်ထူးတို့နဲ့ကြုံပြီးသူတိုင်း ထိုငွေမျိုးနှစ်ဆရရင်တောင်ထိုကိစ္စမျိုးထပ်မလုပ်တော့လို့ကြောက်လန့်သွားရတာကြီးပဲ။

သို့သော်မိန်းကလေးဖြစ်တာမို့ ထိုကိစ္စကိုလူသိမခံရဲပဲ ဖြစ်လာတဲ့ဒဏ်ရာတွေ၊ နာကျင်မှု့တွေကိုဦးအောင်ထူးပေးတဲ့ငွေတွေနဲ့ ကြိတ်ပြီးကုစားရရှာတယ်။ ထိုအဖြစ်အပျက်တွေကိုသမီးဖြစ်သူ အိလှသူတစ်ယောက်လုံးဝ မရိပ်မိရှာပေ။ အသက်__နှစ်သာသာ ရှိနေပြီဆိုသော်လဲ ကလေးဆိုးလေးတစ်ယောက်လိုဦးအောင်ထူးအပေါ် ဆိုးကောင်း နွဲ့ကောင်းတုန်းပဲ။

ဦးအောင်ထူးကလဲ သူ့သမီးအလိုအမြဲဖြည့်ပေးပြီး လိုလေသေးမရှိထားတာကြောင့် သူမဘဝမှာ ဒီလိုအဖေမျိုးရတာ ကံအကောင်းဆုံးလို့တောင်တွေးထင်နေမိရှာတယ်။ သို့သော်သူမအလိုကိုအမြဲဖြည့်ပေးနေတဲ့ အဖေဖြစ်သူတနှာရူးကြီး ဦးအောင်ထူးရဲ့အလိုကိုနောင်တချိန်ဘယ်လို ပြန်ပေးဆပ်ရတော့မလဲဆိုတာ သူမသာကြိုသိခဲ့ရင်…. ။

ဦးအောင်ထူးတစ်ယောက်ကျောင်းသူအပျိုမလေးတွေကိုလိုးရတာများလာတော့တဖြည်းဖြည်းရိုးအီလာတယ်။ ရင်သိပ်မခုံရသလိုခံစားလာရတယ်။ဒါကြောင့်တီဗီကြော်ညာ တွေ ၊ မြန်မာကားတွေမှာ ပါလေ့ရှိတဲ့ နာမည်ကြီး သရုပ်ဆောင်မင်းသမီး ငယ်ငယ်လေးတွေကိုခေါ်လိုးချင်လာပြန်တယ်။

ထိုအချိန်ကစပြီး ဦးအောင်ထူးတစ်ယောက်ထင်တိုင်းကြဲပြီး နံမည်ကြီး မင်းသမီး မော်ဒယ်တွေကိုခေါ်လိုးခဲ့တော့တယ်။ဦးအောင်ထူးနဲ့ ဦးမာမူနှစ်ယောက်ပေါင်း လိုးခဲ့တုန်းက ကြောက်လန့်တကြား အော်ဟစ်သံလေးအဆုံး မေ့မျောသွားတဲ့ သူမကိုလီးနှစ်ချောင်းပေါင်းပြီး ဖင်လိုးလိုက်တဲ့အတွက်​မော်​ဒယ်​မ​လေးရဲ့ ကြပ်စီးနေတဲ့ဖင်စအိုလေးဟာ သွေးတွေအလိမ်းလိမ်းနဲ့ဟပြဲပျက်စီးသွားရတယ်။

သူမသတိရလာတော့ဖင်တုံးလေးကိုလက်နှစ်ဖက်နဲ့ပိတ်ကိုင်ပြီး လိမ့်နေအောင်အော်လိုက်တာများ တအိမ်လုံးသူမအသံကြီးပဲ။ ထိုသို့လိုးခဲ့တာကိုvideo ရိုက်မှတ်တမ်းတင်ထားတာကြောင့်တီဗီမှာ သူမကြော်ညာတွေလာတိုင်း video ကိုပြန်ကြည့်ပြီး အရသာတစိမ့်စိမ့်နဲ့ အလွန်ကြည့်ကောင်းနေတော့တယ်။ ထိုသို့ဦးအောင်ထူးတစ်ယောက်သူ့ရာဂကို​လျှော့ဖို့ကြိုးစားရင်း အစာကျွေးမိတဲ့အတွက်သားစားကြူးတဲ့ဘီလူးကို အစာရေစာကျွေးမိသလိုငတ်မပြေပဲ ပိုပြီး ရိုင်းစိုင်းတဲ့ရာဂမကောင်းဆိုးဝါးကြီးအသွင် ဖြစ်လာတော့တယ်။

🏵️အခန်း ( ၆ ) ဦးမာမူရဲ့ လောင်မြိုက်တဲ့မီး🏵️

ဦးမာမူတစ်ယောက်သခင်ဖြစ်သူဦးအောင်ထူးရဲ့ ရာဂအစာလေးတွေကို မရရအောင်ကြံပေးရင်း ဦးအောင်ထူးရဲ့ အခွင့်အရေးပေးခံရသူလူယုံတစ်ဦးဖြစ်လာတော့တယ်။ သူကိုယ်တိုင်လဲ ရာဂထန်သူဖြစ်တဲ့အားလျော်စွာ သခင်ဖြစ်သူပေးသမျှ ကျွေးသမျှ ကာမအာဟာရတွေကိုသခင်စိတ်ကြိုက်ဝါးမျိုပြရင်း အသုံးတော်ခံခဲ့တယ်။

သူ့လိုတောသားအရိုင်းအစိုင်း ကုလားတစ်ယောက်အနေနဲ့ဖာအရွဲတွေခေါ်လိုးဖို့သာတက်နိူင်ခဲ့ပေမယ့် ဦးအောင်ထူးကျေးဇူးကြောင့်နံမည်ကြီး မင်းသမီးလေးတွေ ၊ ကျောင်းသူနုနုငယ်ငယ်လေးတွေကို ပိုးစိုးပတ်စက်စိတ်ရှိတိုင်း လိုးခွင့်ရခဲ့တယ်။ထိုသို့လိုးချင်တိုင်း လိုးခွင့်ရခဲ့ပေမယ့်သူအလုပ်စဝင်ထဲက မျက်စိကျနေသူလေးကတော့ဦးအောင်ထူးရဲ့သမီး အိလှသူပါပဲ။

သူမြင်ဖူးသမျှ မိန်းမလှလေးတွေထဲမှာ သူမရဲ့ မျက်နှာလေးက ချစ်စဖွယ်အကောင်းဆုံးနဲ့ကလေးအဆန်ဆုံးပဲ။ အသက်၁၈ နှစ်သာသာရှိပေမယ့် သူမရဲ့ တစ်လုံးတက်တစ်လုံးဆင်း တင်သားလေးတွေဟာ မြင်ဖူးသမျှ မိန်းမတွေထဲ အတက်အဆင်းအကြမ်းဆုံးပါ။ ဖင်သားလေးတွေက နူးညံ့လွန်းလို့ကျောင်းစိမ်းထမိန်ပျော့ပျော့လေးဝတ်လိုက်တိုင်း ဖင်သားတုံခါမှုကိုမကာကွယ်နိုင်ပေ။ သူမရဲ့ခါးသေးသေးလေးဟာ သူများတွေထက်ပဲ ပိုနွဲ့လို့လားမသိခြေလှမ်းတစ်လှမ်းလှမ်းတိုင်း တင်သားတစ်တုံးဟာ သိသာစွာစွင့်တက်သွားတယ်။ ထိုသို့ညွန်းဆိုပေမဲ့သူမရဲ့တင်သားကိုပြဲပြဲကားကားကြီးမထင်လိုက်ပါနဲ့။

__နှစ်သာသာ အပျိုပေါက်လေးအရွယ်မှာ သေးသွယ်ကျစ်လစ်တဲ့ ခန္ဓာကိုယ်အချိုးအစားမှာ ရှိသင့်တဲ့အမို့အဝိုက်တွေက ခမ်းနားကျစ်လစ်စွာဖွဲ့စည်း တည်ဆောက်ထားသလိုပါ။ ထိုသို့လှပတဲ့ခန္ဓာကိုယ်ကိုနုနယ်တဲ့အသားအရည်က ပိုပြီး အရောင်တက်စေတဲ့အပြင်ချစ်စဖွယ်ကလေးဆန်တဲ့ မျက်နှာအမူအရာ လေးကြောင့် မြက်နုကြိုက်နွားအိုကြီးတွေအတွက်တော့ ထောပတ်ပေါ်သကာဆမ်းထားသလို ချိုပြီးအီနေလောက်အောင်ခံတွင်းတွေ့မယ့်အာဟာရလေးလို့မြင်စေတယ်။

ဦးမာမူကသာ သူမကိုစွဲလမ်းတမ်းတနေပေမယ့်အိလှသူကတော့ဦးမာမူကိုစရောက်လာထဲက အမြင်မကြည်ဘူး။ အသန့်ကြိုက်တဲ့သူမအနေနဲ့ဦးမာမူဟာရွံစရာ ညစ်ညစ်ပတ်ပတ်ကုလားကြီးအဖြစ်မြင်နေတော့လဲ သူမအပြစ်မဆိုသာပါဘူး။

ဦးမာမူအနေနဲ့ကတော့ဒီလောက်လှတဲ့ တော်ဝင်နန်းဆန်တဲ့သူလေးရဲ့ တင်တုံတုံလေးကို အသာထိလိုက်ရရင်တောင် အတော်ကောင်းမဲ့အရသာပဲ လို့တွေးထင်နေမိပေမဲ့ထိကြည့်ဖို့အခွင့်အရေး ရဖို့နေနေသာသာ ကောင်မလေးကိုမြင်ရဖို့တောင်မလွယ်လှဘူး။

တွေ့ရရင်လဲ ကောင်မလေးက သူ့ကိုရွံသလိုနဲ့ ခပ်ဝေးဝေးမှာသာနေတဲ့အတွက်သူမြင်ဖူးခဲ့တဲ့တစ်လုံးတက်တစ်လုံးဆင်းဖင်လေးကိုမျက်စိထဲ အသေမှတ်ပြီး စိတ်မှန်းနဲ့သာအာသာဖြေနေရတယ်။ ကောင်မလေးရဲ့ အိပ်ခန်းက ခြံဝင်းအပြင်က ကြည့်ရင်မြင်ရပေမယ့်ပြတင်းပေါက်တံခါးကိုအမြဲတစေပိတ်ထားပြီး လိုက်ကာကိုအမြဲချထားတတ်တာကြောင့်ညမိုးချုပ်မှာ ကောင်မလေးအခန်းကိုချောင်းဖို့ကြံတဲ့ ဦးမာမူလက်လျှော့လိုက်ရတော့တယ်။

ဒီလိုနဲ့တစ်နေ့မှာ ဦးအောင်ထူးတစ်ယောက်အလုပ်အတွက်အရေးကြီး meeting ရှိလို့ကမန်းကတန်းထွက်သွားမိတယ်။ Meeting ရောက်တော့အရေးကြီးစာရွက်စာတန်းတွေ အိမ်မှာကျန်ခဲ့တဲ့အတွက်ဦးမာမူကိုသွားပြန်ယူခိုင်းမိတယ်။

သူ့ရဲ့စိတ်ထဲမှာတော့သမီးဖြစ်သူကို ကျောင်းပို့ပေးပြီးပြီဖြစ်လို့အိမ်မှာ သမီးဖြစ်သူမရှိဟုထင်ပြီးဦးမာမူကိုစိတ်ချလက်ချလွှတ်လိုက်မိပေမယ့် အိလှသူက ကျောင်းမှာဆရာကန်တော့ပွဲရှိလို့ကျောင်းစောစောလွှတ်လိုက်တာကြောင့်တကြောင်း ၊ ဖခင်အလုပ်အရေးကြီးကိစ္စရှိနေတာကိုသိတာကတကြောင်းကြောင့် ကိုယ့်ဟာကိုယ်taxi ငှားပြီးအိမ်ပြန်လာခဲ့တယ်။

ဦးမာမူတစ်ယောက်အိမ်ရောက်တော့ဦးအောင်ထူး ပေးလိုက်တဲ့အိမ်တံခါးသော့နဲ့တံခါးကိုဖွင့်လိုက်ပြီး စာရွက်စာတန်းတွေကိုယူနေဆဲအချိန်မှာ အိမ်နောက်ဖေးက ရေသံကြားတာနဲ့သွားစပ်စုမိတယ်။ အိလှသူကလဲ တအိမ်လုံးဘယ်သူမှမရှိဘူးဆိုတာသိလို့ ရေချိုးခန်းတံခါးကိုမပိတ်မိပဲ ရေချိုးနေမိတယ်။ ထိုအချိန်မှာ ဦးမာမူတစ်ယောက်ဟနေတဲ့ရေချိုး ခန်းတံခါးကနေအသာအယာကြည့်လိုက်မိတော့သူ့မျက်လုံးတွေပြူးကျယ်သွားရတယ်။

သူ့အနေနဲ့အဝတ်အစားအပြည့်နဲ့ မြင်ရဖို့တောင်မလွယ်လှတဲ့အိလှသူကို ဝတ်လစ်စားလစ်အနေအထားအတိုင်း ရေဆေးငါးကြီးလိုဝင်းပြောင်တဲ့အသားအရောင်၊ ပြောင်တင်းနေတဲ့ဖင်သား ၊ သေးတဲ့ခါး တို့ကို မြင်တွေ့လိုက်ရတော့ပါးစပ်အဟောင်းသားနဲ့ခေါ်တောတစ်ထောင်အားရှိတဲ့မျက်လုံးပြူးကြီးတွေနဲ့ ကြည့်နေမိတော့တယ်။ ထိုအချိန်မှာပဲ အသိဝင်လာပြီး ဦးအောင်ထူးဝယ်ပေးထားတဲ့ဖုန်းနဲ့သူ့သမီးရဲ့ ဖင်ပြောင်ပြောင်ကောက်ကောက်လေးကို ဓာတ်ပုံရိုက်မှတ်တမ်းတင်လိုက်တော့တယ်။ အိလှသူကလဲ ရေချိုးပြီးလို့မျက်နှာသုတ်ပဝါ

ယူနေပြီဖြစ်တာကြောင့်ဦးမာမူတစ်ယောက် စာရွက်စာတန်းတွေအမြန်ယူပြီး အိမ်ထဲကအမြန်ထွက်ပြေးတော့တယ်။ သူ့ဖုန်းထဲမှာ သူ့အတွက်အာသာဖြေစရာညစာကောင်း ရပြီဖြစ်တာကြောင့်ထိုနေ့ဟာ ဦးမာမူရဲ့ စိတ်လှုပ်အရှားဆုံးနေ့တစ်နေ့ဖြစ်ခဲ့တော့တယ်။

🏵️အခန်း ( ၇ ) မြွေမြွေခြင်းခြေမြင်ခြင်း🏵️

ဦးအောင်ထူးတစ်ယောက်မော်ဒယ်တွေ ၊ ကျောင်းသူငယ်ငယ်လေးတွေကိုခေါ်လိုးခဲ့ပေမယ့် ကြာလာတော့သူ့စိတ်အဆာမပြေဖြစ်လာပြန်တယ်။သူ့စိတ်ထဲမှာ တကယ်တမ်းဆာလောင်နေတာကိုပြန်စဉ်းစားမိပြန်တော့သူ့သမီးနဲ့အတူအိပ်ခဲ့ရစဉ်က သူ့သမီးရဲ့ ကိုယ်ခန္ဓာနုနုလေးကိုသုံးသပ်ကိုင်တွယ်ခွင့်ရခဲ့တာဟာ မော်ဒယ်တွေ ကျောင်းသူလေးတွေကိုပိုးစိုးပက်စက်မုဒိန်းကျင့်လိုးခဲ့ရတဲ့အရသာ ထက်တောင်အများကြီး သာနေကြောင်းသိလိုက်ရတယ်။

သမီးဖြစ်သူရဲ့ နုအိလွန်းတဲ့အသားအရည်လေးတွေကိုထိလိုက်ရစဉ်တုန်းက ရခဲ့တဲ့ခံစားမှု့မျိုး ဘယ်အရာနဲ့မှပြန်လုပ်ယူလို့မရတော့ဘူး။အိလှသူကလဲ သူမြင်ဖူးသမျှမိန်းမတွေထဲမှာပြစ်မျိုးမထင်လောက်အောင်အချိုးအစားလှသူလေးပါ။

လမ်းလျှောက်လို့ခါရမ်းသွားတဲ့ရှိုက်ဖိုကြီးငယ်တွေဟာ မြင်သမျှယောက်ျားတိုင်းကဒူးခွေကျသွားရအောင်လှရက်လွန်း ၊ အချိုးကျလွန်းတော့လဲ အဖေဖြစ်သူကိုယ်တိုင် သူမကိုမလိုးရသည့်တိုင်အောင်ထိချင်ကိုင်ချင်စိတ်တွေတဖွားဖွားဖြစ်စေတော့တာကိုး။

သူမနဲ့အတူအိပ်ယာထဲအတူအိပ်ဖို့အခွင့်အရေးကလဲ နောက်တကြိမ်ပြန်ရဖို့မလွယ်ပြန်တော့သူမကိုကျောင်းပို့လို့ ရှေ့ကလျှောက်သွားတိုင်း ကျောင်းစိမ်းထမိန်လေးအောက်စွင့်ကားတက်နေတဲ့ဖင်တုံးလေးတုံခါနေတာကို အံတကြိတ်ကြိတ်ကြည့်ရင်း လီးကတထောင်ထောင်ဖြစ်နေရတော့တယ်။

ထိုမြင်ကွင်းကိုမြင်လိုက်ရတဲ့ဦးမာမူတစ်ယောက်သူ့သခင်မျက်လုံးအကြည့်ကိုကြည့်မိလိုက်တော့ ကောင်မလေးရဲ့ဖင်မှာ သံမှိုစွဲထားသလိုစွဲကပ်ပါနေတာကိုတွေ့လိုက်ရတော့တယ်။သူ့ရဲ့စိတ်ထဲ

“ဪ….အိလှသူရယ်….နင့်ဖင်လေးဟာ ငါတင်မဟုတ်အဖေအရင်းကြီးကိုပါဆွဲဆောင်နိုင်လွန်းပါလား”

လို့တွေးမိနေရင်း ခေါင်းတဆတ်ဆတ်နဲ့အကြံထုတ်နေတော့တယ်။ ထို့နောက်သူ့အတွေးထဲ လင်းလက်သွားပြီး အကြံတစ်ခုရသွားတော့တယ်။ ဒါနဲ့ဦးအောင်ထူးနဲ့နှစ်ယောက်ထဲတွေ့တုန်း

“ဆရာ…..ကျွန်တော်တစ်ခုလောက်ပြောချင်လို့ပါ ”

“အေး ပြောလေ”

“ဆရာ အရမ်းလိုးချင်တဲ့ကောင်မလေးတွေရှိရင်ကျွန်တော့်ကိုပြောဦးနော်”

“လောလောဆယ်တော့မရှိသေးဘူး မာမူရဲ့ ရှိရင်ငါပြောမှာပေါ့ဘာလဲ မင်းငွေလိုနေလို့လား?”

“မဟုတ်ပါဘူးဆရာရယ်ဆရာကိုကြည့်ရတာ တမျိုးဖြစ်နေသလားလို့ပါ ။ ဆရာကြီး အနေနဲ့လုပ်လို့မရတဲ့အရာများရှိရင်ကျွန်တော်လုပ်ပေးချင်လို့ပါ”

ဆိုပြီး သွယ်ဝိုက်သောနည်းနဲ့ဦးအောင်ထူးကိုအကြံတစ်ခုပေးလိုက်တယ်။ ထိုအခါ ဦးအောင်ထူးက တစ်စုံတစ်ခုကိုစဉ်းစားမိသွားပြီး ခေါင်းတညှိမ်ညှိမ့်နဲ့ဘာမှပြန်မပြောတော့ပဲ တစုံတစ်ခုကိုအလေးအနက်တွေးနေတော့တယ်။ ဦးမာမူက သူ့ဆရာဘာတွေးနေပြီလဲဆိုတာ သိတာနဲ့ဦးအောင်ထူးအနားကမသိမသာခွာပြီး အလုပ်ရှာလုပ်နေလိုက်တော့တယ်။ ဦးအောင်ထူးတွေးနေတာကတော့

“အင်း !

မာမူပြောမှသတိရတယ်။ ငါ့သမီးကိုငါလိုးဖို့မသင့်တော်ပေမယ့်တစ်စုံတစ်ယောက်တက်လိုးတာကိုများ အရသာခံကြည့်လိုက်ရရင်တော့အတော်အရသာရှိမှာပဲ။ ကောင်မလေးက ကလေးဆန်ဆန်မျက်နှာပေးလေးနဲ့ယဉ်ကျေးလိမ်မာလိုက်တာလဲမပြောနဲ့တော့။ အရှက်အကြောက်ကလဲကြီးပြီး အသန့်ကလဲအရမ်းကြိုက်တယ်။ရွံတတ်လိုက်တာကလဲမပြောပါနဲ့တော့။ ဒီလိုကောင်မလေးကိုမာမူလိုအကောင်ကြီးကြီး ဗိုက်ပူပူညစ်ပတ်တဲ့ကုလားမည်းမည်းကြီးက အတင်းတက်လိုးရင်ကောင်မလေးဘယ်လောက်တောင်ဆတ်ဆတ်တုံအောင်ကြောက်လိုက်အော်လိုက်မလဲ။

မာမူရဲ့လီးကြီးက ငါ့ထက်တောင်ကြီးသေးတော့ကောင်မလေးရဲ့ဖင်လေးနှစ်ခြမ်းပြဲသွားလောက်အောင်ခံရမှာပဲ….”ဆိုပြီးတွေးနေမိတဲ့အချိန် စိတ်ထဲလှုပ်ရှားလာပြီး သူ့လီးကြီးကတောင်လာတော့တယ်။ ထို့နောက်အမှတ်မထင်ဦးမာမူဘက်သို့လှမ်းကြည့်လိုက်ရာ အကြည့်ချင်းဆုံသွားပြီး ပြုံးပြလိုက်တယ်။ ဦးမာမူကလဲ ပြန်ပြုံးပြလိုက်တယ်။

ထိုအကြည့်ထဲမှာ ပြောစရာမလိုတဲ့စကားလုံးများစွာပါဝင်နေပြီး အပြုံးကိုယ်စီရဲ့နောက်ကွယ်မှာတော့ရာဂအမှောင်တွေပါနေတယ်ဆိုတာ တစ်ဦးနဲ့တစ်ဦး ပြောစရာမလိုပဲ သိနေကြတယ်။ ဦးအောင်ထူးအနေနဲ့စိတ်ကူးနဲ့တွေးကြည့်လိုက်ယုံနဲ့ချက်ချင်းရာဂထန်လာရအောင်အိလှသူရဲ့နူးညံ့ဖြူစင်မှု့နဲ့ဦးမာမူရဲ့ရက်စက်ယုတ်မာမှု့တွေပေါင်းစပ်သွားရင်….ဆိုတဲ့အသိဟာ သူ့အတွက်အလွန်ပဲရသမြောက်မဲ့ခံစားမှု့တစ်ခုလို့မြင်မိတယ်။ ထို့နောက်ဦးမာမူကိုအနားခေါ်လိုက်တယ်။

“ဆရာ ဘာပြောမလို့လဲ ပြောလေ””

“မာမူငါဘာဖြစ်ချင်နေလဲ ဘာလုပ်ချင်နေလဲဆိုတာမင်းသိတယ်မှတ်လား? ”

“အင်း သိတယ်ဆရာ ….. အဲ့ဒီအတွက်ဆရာကြီးကိုကျွန်တော်ဖြည့်ဆည်းပေးချင်နေတာပါ….ဆရာကြီးကိုလဲ ပြောရမှာကြောက်နေလို့…..”

” တိတ်စမ်း….မာမူ…..အပိုတွေမပြောနဲ့တော့…..ဒီည ၁၂ နာရီမင်းငါ့အိမ်ထဲဝင်လာခဲ့…..ငါလိုချင်တာစီစဉ်ထားလိုက်မယ်….”

ဆိုပြီး တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက်စကားအများကြီးပြောစရာမလိုတော့ပဲ နားလည်သဘောပေါက်သွားကြတယ်။ဦးမာမူအနေနဲ့ဦးအောင်ထူးက သူ့သမီးသူပြန်လိုးချင်နေတဲ့အကြောင်း ၊ သူ့သမီးကိုရက်ရက်စက်စက်မုဒိန်းကျင့်လိုးနေတာကိုအရသာကြည့်ချင်နေတဲ့အကြောင်း သူ့ပါးစပ်ကပြောမထွက်လို့ထိုသို့အထာနဲ့ပြောနေကြောင်း ကောင်းကောင်းသိတယ်။

သူ့စိတ်ထဲမှာလဲ ရွှေဘုံနန်းစံတဲ့နတ်သမီးနုနုလေးကို စိတ်တောင်မကူးရဲခဲ့ပေမယ့်ခုတော့သူ့စိတ်တိုင်းကျလုပ်ခွင့်ရတော့မယ်ဆိုတဲ့အသိကြောင့် အထူးဝမ်းသာပီတိဖြစ်လွန်းလို့ သူ့ရဲ့ကွမ်းဂျိုးတွေကပ်နေတဲ့ သွားနီနီကြီးတွေပေါ်တဲ့အထိစပ်ဖြီးဖြီးကြီးလုပ်နေတော့တယ်။

ထိုနေ့မှာ ဦးအောင်ထူးတစ်ယောက်အလုပ်မသွားဖြစ်တော့ပေ။သူ့ရဲ့စိတ်တွေဟာ အစဦးပိုင်းမှာ သမီးဖြစ်သူရဲ့နုငယ်လှပတဲ့ခန္ဓာကိုယ်လေးကိုနှစ်သက်မိယုံသာဖြစ်တာကြောင့်မဖြစ်သင့်တာမဖြစ်ရလေအောင် စိတ်ကိုထိန်းနိူင်ခဲ့ပေမယ့်သမီးဖြစ်သူအပျိုနုနုလေးနဲ့အိပ်ယာထဲအတူအိပ်ရယုံသာမက ထိမိကိုင်မိနမ်းရှိုက်မိတဲ့အပြင် ဖိုနဲ့မ လိင်ပိုင်းဆိုင်ရာ နှစ်ခုထိမိကပ်မိတဲ့အပြင်သူ့သုတ်ရည်တွေကိုသမီးဖြစ်သူရဲ့စပ်ပတ်ပေါ်လွှတ်ချလိုက်ရတဲ့ အရသာတွေကြောင့်သူ့ရဲ့စိတ်တွေရိုင်းလာခဲ့တယ်။

ထိုသို့ရိုင်းလာတဲ့စိတ်ကိုမထိန်းမိတော့ပဲ စိတ်အလိုလိုက် အမိုက်စားကောင်မလေးတွေကိုစိတ်ရှိတိုင်းခေါ်လိုး မုဒိန်းကျင့်ခဲ့တဲ့အပြင် အရက်ကိုနေ့တိုင်းသောက်တာကြောင့် အသိစိတ်ပျောက်ပြီး ရာဂစိတ်ကိုမနိူင်တော့ပဲ လုပ်ချင်ရာလုပ်နေမိတော့တယ်။

အိလှသူလိုသမီးအရင်းကိုမှ ဒီလောက်စွဲလမ်းရလဲဆိုတော့ကောင်မလေးကိုသူကိုယ်တိုင်ပိုးမွေးသလိုမွေးခဲ့ပြီး အကောင်းစား အလှကုန်တွေအသုံးအဆောင်တွေ ၊ ကောင်းပေ့ဆိုတဲ့အစားအသောက်တွေကိုသူကိုယ်တိုင်ဝယ်ပေးခဲ့တာကြောင့် အိလှသူရဲ့ တကိုယ်ရည်သန့်ရှင်းမှု့ကိုသိနေတာကြောင့်တစ်ကြောင်း အိလှသူနဲ့အတူနေတာဖြစ်လို့ ကောင်မလေးရဲ့ကလေးဆန်ဆန်အမူအရာလေးတွေ ၊ အလွန်ယဉ်ကျေးသိမ်မွေ့ပြီး ကြောက်တတ်လွန်းတဲ့စိတ်လေးတွေကိုသိတာကြောင့် သူ့လိုလိင်ကိစ္စကိုရက်ရက်စက်စက်ရယူလိုသူအတွက်တော့ ကျားရှေ့ရောက်နေတဲ့ယုန်ငယ်လေးလိုမြင်နေတယ်။

ဒါကြောင့်သူ့စိတ်အဆာကိုဖြေဖို့အတွက်သမီးအရင်းဆိုတာကိုဂရုစိုက်မနေနိူင်တော့ပဲ မာမူကိုည၁၂နာရီခေါ်လိုက်ခြင်းဟာ သူ့ရဲ့နဂိုစိတ်ရင်းပျောက်လောက်အောင် ထန်နေတဲ့ရာဂကြောင့်ပါပဲ။ဒါနဲ့ဦးအောင်ထူးတစ်ယောက်အဲ့ဒီနေ့မှာ အလုပ်ကိုမသွားဖြစ်တော့ပဲမှောင်ခိုဈေးကွက်တော့ခုဆီဦးမာမူကိုလွှတ်ပြီး မေ့ဆေးရည်၊အိပ်ဆေးတို့အပါအဝင်စိတ်ကြွဆေးတွေကို ဝယ်ယူခိုင်းတယ်။

သူကိုယ်တိုင်ကတော့ မြို့ထဲသွားပြီး video camera ကောင်းကောင်းတစ်လုံးကိုဈေးကြီး ပေးဝယ်တယ်။ထို့နောက်အိမ်ကိုပြန်လာပြီး ကြက်ဥ ၁ဝလုံးလောက်အစိမ်းဖောက်သောက်ရင်း အနားယူနေတယ်။ သူ့အတွက်ဒီညဟာ သူ့ကာမဆန္ဒအတွက်အကောင်းဆုံးအရသာကိုခံစားရတော့မယ်မဟုတ်ပါလား။

🏵️အခန်း ( ၈ ) ပန်းပျိုတစ်ပွင့်ညစ်နွမ်းခြင်း🏵️

ဦးအောင်ထူးတစ်ယောက်ကုတင်ပေါ်မှာ အိပ်စက်ရင်း အနားယူနေတယ်။ ခဏကြာတော့ဦးမာမူပြန်ရောက်လာတယ်။သူလိုချင်တဲ့ပစ္စည်းတွေအကုန်ပါလာတဲ့အပြင်သူပေးလိုက်တဲ့ပိုက်ဆံပိုနေလို့ဟုဆိုကာ စအိုလိုးဆီ၊ကိုယ်လိမ်းဆီတွေနဲ့ ကြိုးတစ်ချောင်းပါဝယ်လာတယ်။

ဦးအောင်ထူးက ဘာမှပြောမနေတော့ပဲ ထိုပစ္စည်းတွေကိုယူပြီးသိမ်းထားလိုက်တယ်။ ဦးအောင်ထူးရော ဦးမာမူရော စကားမပြောဖြစ်ကြပဲ တောက်ပစူးနက်နေတဲ့မျက်လုံးတွေက ထိုညမှာတစ်စုံတစ်ခုကိုအသေအခြာလုပ်တော့မယ်ဆိုတာ တိုင်ပင်စရာမလိုပဲ နားလည်သဘောပေါက်နေကြတယ်။

“ကျားရဲတို့သည်အားနည်းသောယုန်ပျိုသမင်ပျိုတို့ကိုလွန်စွာခံတွင်းတွေ့သကဲ့သို့….ညှင်းပန်းနှိပ်စက်ရက်စက်တဲ့သူများသည်နူးညံ့သိမ်မွေ့သူများကိုသာ ဖျက်ဆီးဝါးမြိုလိုကြသည်မဟုတ်လော”

ခဏကြာတော့အိလှသူကိုကျောင်းသွားကြိုတယ်။ သမီးဖြစ်သူကျောင်းကထွက်လာတော့ဦးအောင်ထူးတစ်ယောက်သမီးဖြစ်သူနဲ့အတူလမ်းမလျှောက်ပဲ ဖုန်းပြောချင်ဟန်ဆောင်ပြီး နောက်ကနေလိုက်လာတယ်။အကြောင်းကတော့ကျောင်းစိမ်းထမိန်လေးနဲ့ဆွဲဆောင်နိူင်လွန်းတဲ့သမီးဖြစ်သူရဲ့အိအိတုံတုံလှုပ်လီလှုပ်လဲ့တင်သားဆိုင်လေး အတက်အဆင်းကြမ်းကြမ်း လှုပ်ရမ်းနေပုံလေးကိုဖုန်းကင်မရာနဲ့မှတ်တမ်းတင်ချင်လို့ပါ။

ကားဆီရောက်တော့စကားသိပ်မပြောဖြစ်ပဲ ကောင်မလေးဆီက ကာမပန်းဦးအဆီအနှစ်ကိုဦးမာမူတစ်ယောက်ဘယ်လိုရက်စက်ကြမ်းကြုပ်စွာ စုပ်ယူနင်းခြေမလဲဆိုတာ တွေးမိနေရင်း ရင်ထဲတလှပ်လှပ်ဖြစ်နေလေရဲ့။အိမ်ရောက်တော့စကားအနည်းငယ်သာပြောဖြစ်ကြပြီး သမီးဖြစ်သူနဲ့ညစာစားတဲ့အခါမှာသမီးဖြစ်သူအတွက်ဖျော်ပေးထားတဲ့အအေးထဲကိုအိပ်ဆေးအပြင်းစားတွေကြိတ်ထည့်ထားလိုက်တယ်။

အိလှသူတစ်ယောက်ကတော့ဘာမှမသိပဲ အဖေဖြစ်သူဖျော်ပေးထားတဲ့အအေးကိုမော့လိုက် ထမင်းစားလိုက်ချစ်စဖွယ်အမူအရာလေးနဲ့စကားတွေပြောလိုက်လုပ်နေလေရဲ့။ သူမသောက်နေတဲ့ အအေးက အနည်းငယ်ခါးနေသယောင်ဖြစ်နေပေမယ့်အဖေဖြစ်သူစိတ်မချမ်းသာဖြစ်မှာစိုးတဲ့အတွက်သောက်လို့ကောင်းဟန်ဆောင်ပြီး တကြိုက်ထဲမော့သောက်ပြလိုက်တော့တယ်။

ထိုမြင်ကွင်းကိုကြည့်နေတဲ့ ဦးအောင်ထူးရဲ့ရင်ထဲမှာ အေးခနဲဖြစ်သွားပြီး သူခံစားရတော့မယ့် အတွေ့အကြုံသစ်အတွက် ရင်တွေခုန်နေတော့တယ်။ ည ၉ နာရီရောက်တော့ဆေးကအစွမ်းပြလာတယ်။အိလှသူတစ်ယောက်စာကျက်နေရင်း အိပ်ချင်လာပြီး ငိုက်ငိုက်ကျနေတယ်။ သူမရဲ့စာကြည့်စားပွဲက ဧည့်ခန်းထဲမှာဖြစ်တဲ့အတွက်ဦးအောင်ထူးက အိပ်ငိုက်နေတဲ့အိလှသူကို

“သမီးလေး ဒီနေ့စာကျက်တာအိပ်ငိုက်နေသလိုပဲ”

“ဟုတ်တယ်ဖေကြီးရယ် သမီးဘယ်လိုဖြစ်တယ်မသိပါဘူး အရမ်းအိပ်ငိုက်နေတယ်”

ဆိုပြီး သူ့ဆံပင်လေးဖွရင်း နှုတ်ခမ်းလေးဆူပြီးပြောလိုက်တယ်။ဦးအောင်ထူးက

“ဒါဆိုလဲ စာကျက်မနေပါတော့သမီးရယ်အိပ်ချင်နေတာပဲ အိပ်လိုက်ပေါ့” လို့ပြောတော့

“ဒါဆိုလဲ သမီးအိပ်လိုက်တော့မယ်နော်”

ဆိုပြီး ချစ်စဖွယ်အမူအရာလေးနဲ့ပြောလိုက်တော့တယ်။သူမအခန်းရှိရာဘက်ဆီလှည့်ထွက်သွားတဲ့အိလှသူရဲ့ နောက်ပိုင်းအလှလေးကိုဦးအောင်ထူးတစ်ယောက်ငေးကြည့်နေရင်း သူ့ရဲ့စိတ်တွေလှုပ်ရှားလာပြီး အသည်းထဲအေးစက်နေသလိုခံစားရတယ်။ ညအိပ်ဝတ်စုံအဖြူရောင်ဝမ်းဆက်လေးက သူမရဲ့ ကော့ပြီးသေးတဲ့ခါး ကားပြီးစွင့်တဲ့တင်သားဆိုင်တို့ရဲ့ အချိုးအစားကိုမကာကွယ်နိူင်ပဲ လှုပ်လီလှုပ်လဲ့အိစက်တုံခါနေတော့တယ်။

ထိုညဟာ လိမ်မာယဉ်ကျေး ကလေးဆန်တဲ့အိလှသူရဲ့အပျိုခန္ဓာ ညစ်နွမ်းတော့မယ့်ညတစ်ညပေါ့။ ပန်းတစ်ပွင့်ရဲ့အလှအပဟာ ပျားပိတုန်းတွေကိုဆွဲဆောင်ခေါ်ငင်ဖို့ဆိုတာ သဘာဝဆန်ပေမယ့်ဦးအောင်ထူးလိုအဖေအရင်းနဲ့ဦးမာမူလိုညစ်ပတ်နံစော်နေတဲ့ကုလားကြီးတစ်ယောက်တို့အပျိုရည်စုပ်မယ့်ညဟာ ပန်းတစ်ပွင့်ပေါ် ယင်ကောင်တွေနားနေပုံနဲ့တောင်တူနေမလားပဲ။ဦးအောင်ထူးတစ်ယောက်မကြာခင်ရတော့မဲ့လိင်အရသာအတွက်ရင်တွေခုန်နေလေရဲ့။

သမီးအရင်းဆိုတဲ့ စိတ်ကြီးက အတားအဆီးဖြစ်နေပေမယ့်သူ့သမီးလောက်နူးညံ့တဲ့သူအချိုးအစားကျတဲ့သူကို သူ့တစ်သက်မှာမတွေ့ဖူးတာကြောင့်တစ်ကြောင်း ၊ ကြမ်းတဲ့သူ့ရဲ့လိင်စိတ်ဟာ နုတဲ့အိလှသူကိုရက်ရက်စက်စက်မုဒိန်းကျင့်နေတာကို မြင်ချင်တဲ့ သူ့ရဲ့စိတ်ရောဂါကတစ်ကြောင်းကြောင့် သမီးအရင်းဆိုတဲ့အတားအဆီးကို ကျော်နိူင်လုဆဲဆဲမှာ

အရက်ရဲ့မြောက်ထိုးပင့်ကော်မှု့ပါပေါင်းစပ်လိုက်တော့လူစိတ်ပျောက်ပြီး မကောင်းဆိုးဝါးကြီးတစ်ကောင်လိုစိတ်ရိုင်းတွေဝင်နေတော့တယ်။ဦးအောင်ထူးတစ်ယောက်နာရီကြည့်လိုက် သက်ပြင်းတွေချလိုက်၊ အရက်ခွက်ကိုမော့လိုက်နဲ့အချိန်တွေတဖြည်းဖြည်းကုန်လာတော့တယ်။

ဒီလိုနဲ့ည ၁၂ နာရီတိတိရောက်တော့တံခါးကိုတိုးညှင်းစွာခေါက်သံထွက်လာပြီး ဦးအောင်ထူးတစ်ယောက် တံခါးထဖွင့်ပေးလိုက်တော့ မျက်နှာအဆီတွေဝင်းနေပြီး သွားကကွမ်းဂျိုးတွေပေါ်တဲ့အထိ ပြုံးဖြီးဖြီးကြီးလုပ်နေတဲ့ ဦးမာမူကိုတွေ့လိုက်ရတယ်။ ထို့နောက်ဦးမာမူကိုဧည့်ခန်းမှာထိုင်ခိုင်းထားပြီး သူ့အခန်းထဲဝင်လိုက်တယ်။ အခန်းထဲမှာ သူသိမ်းထားတဲ့စိတ်ကြွဆေးတစ်လုံးကိုရှူလိုက်ပြီး လိင်စိတ်ကြွဆေးတစ်လုံး ကိုပါသောက်လိုက်တော့တယ်။ထို့နောက်ဆီပုလင်း၊ ကင်မရာ ၊ စအိုလိုးဆီ၊မေ့ဆေးအရည်နဲ့ပုဝါတစ်ခု၊ ကြိုးတစ်ချောင်းနဲ့သမီးဖြစ်သူရဲ့အခန်းတံခါးသော့အပိုတစ်ချောင်းကိုပါယူရင်း ထွက်လာတော့တယ်။

ဦးအောင်ထူးထွက်လာတာနဲ့ ဦးမာမူတစ်ယောက်စိတ်တွေလောနေရင်းမက်တက်ထရပ်လိုက်တယ်။ ထို့နောက်နှစ်ယောက်အတူ အိလှသူရဲ့အခန်းတံခါးဆီသွားပြီး သော့နဲ့ဖြည်းညှင်းစွာဖွင့်တော့တယ်။ တံခါးကိုအသာအယာဖွင့်လိုက်ပြီး ဦးအောင်ထူးက တံခါးဝကနေချောင်းကြည့်လိုက်တော့ ဖြူစင်တဲ့အိပ်ယာလေးပေါ် ဖက်လုံးလေးခွပြီး သူ့ကိုကျောပေးအိပ်စက်နေတဲ့သမီးဖြစ်သူကိုတွေ့လိုက်ရတော့သူ့လီးကြီးက ရုန်းနေတော့တယ်။

လေအေးပေးစက်ပိတ်ပြီးအိပ်နေတဲ့အတွက် အိလှသူဟာစောင်မခြုံထားတာကြောင့် ကွေးကွေးလေးအိပ်နေတဲ့သူမရဲ့တင်သားပြည့်ပြည့်လေးဟာ ညဝတ်ဘောင်းဘီလေးတင်းနေတဲ့အထိ ရုန်းနေသယောင်ဖြစ်နေတော့တယ်။ အခန်းထဲဝင်လိုက်တာနဲ့သူမရဲ့ကိုယ်သင်းနံ့လေးကို ဦးစွာရှူရှိုက်မိတယ်။

ဦးမာမူကတော့သူမကြာခင်ဝါးမျိုရတော့မယ့်အပျိုစင်လေးရဲ့ဖင်လေးကိုကြည့်ပြီး အံတကြိတ်ကြိတ်ဖြစ်နေတယ်။ ဦးအောင်ထူးတစ်ယောက်စိတ်တွေလောနေပြီး သမီးဖြစ်သူနားကို အမြန်တိုးသွားလိုက်တယ်။ထို့နောက်သူယူလာတဲ့မေ့ဆေးရည်ကို လက်ကိုင်ပဝါပေါ်အနည်းငယ်လောင်းချလိုက်ရင်း သမီးဖြစ်သူရဲ့နှာခေါင်းနဲ့ခပ်ခွာခွာမှာထားလိုက်တယ်။

ပြီးတော့ ဖြည်းညှင်းစွာနဲ့သမီးဖြစ်သူရဲ့ နှာခေါင်းပေါ်အုပ်လိုက်တော့တယ်။ အိပ်ဆေးအပြင်းစားတစ်လုံး သောက်မိထားတဲ့အိလှသူဟာ နှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက်အိပ်မောကျနေတော့တာကြောင့်မေ့ဆေးငွေ့ကိုရှူရှိုက်မိနေတာကိုမသိပဲ တဖြည်းဖြည်းမေ့မျောခြင်းကို ရောက်သွားရှာတော့တယ်။

ထိုသို့မေ့ဆေးငွေ့ကို ၅ မိနစ်ခန့်ကြာတဲ့အထိ ထားလိုက်တဲ့အခါ ၁နာရီခန့်မေ့မျောသွားတတ်ကြောင်းကို ဦးအောင်ထူးလေ့လာပြီးဖြစ်တာကြောင့်မေ့ဆေးမမိခင်မှာ သမီးဖြစ်သူနိုးသွားမှာစိုးနေတဲ့အတွက်သူ့လက်တွေတုန်ရီနေတယ်။ သူ့ရဲ့ရင်ဘတ်ထဲမှာလဲ နှလုံးခုန်သံတွေက Drum တီးနေတဲ့အလားပဲ။

၅ မိနစ်ပြည့်သွားတော့မှ ဦးအောင်ထူးသက်ပြင်းချလိုက်ပြီး မေ့ဆေးကိုခွာလိုက်တော့တယ်။ အိလှသူကိုစမ်းသပ်ကြည့်တော့ လုံးဝမေ့မျောနေပြီဖြစ်ကြောင်းတွေ့ရတော့မှသက်ပြင်းချရင်း ဦးမာမူကိုခေါင်းညိတ်ပြလိုက်တယ်။

သူတို့နှစ်ယောက်လုံးရဲ့အကြည့်က သူတို့ရဲ့စွဲလန်းရာဖြစ်တဲ့ ဖောင်းတင်းနေတဲ့အိုးလေးဆီကိုသံမှိုစွဲသလိုစွဲကပ်နေတော့တယ်။ နှစ်ယောက်လုံးရဲ့မျက်နှာ အဆီပျံနေပြီး ရာဂဆိပ်တွေတက်နေတော့တယ်။ ထို့နောက်ဦးအောင်ထူးက သမီးဖြစ်သူကုတင်နားမှာရှိတဲ့TV နဲ့သူ့ဖုန်းကိုချိတ်ဆက်လိုက်ပြီး သူခိုးရိုက်ခဲ့တဲ့သမီးဖြစ်သူရဲ့ ကျောင်းစိမ်းထမိန်လေးနဲ့တင်ပါးကို တစ်လုံးတက်တစ်လုံးဆင်းဖြစ်စေတဲ့ လမ်းလျှောက်နေပုံလေးကို ဖွင့်လိုက်တော့တယ်။

ထိုမြင်ကွင်းလေးကိုကြည့်ရင်း ထိုမြင်ကွင်းထဲက ဖင်အိုးလေးဟာ သူတို့ပြုသမျှနုရတော့မယ့်အနေအထား ရောက်နေပြီဆိုတာကို ပိုပြီးခံစားလို့ကောင်းလာတော့တယ်။ ထို့နောက်ဦးအောင်ထူးက သမီးဖြစ်သူရဲ့ ဘောင်းဘီလေးတင်းနေလောက်အောင် အသားပြည့်တဲ့ဖင်တုံးလေးကိုလက်လှမ်းလိုက်ပြီးညှစ်ချလိုက်ရင်း မျက်လုံးတွေမှေးစင်းသွားတယ်။

ထို့နောက်ထိုင်ခုံမှာပြန်ထိုင်လိုက်ရင်း ယူလာတဲ့အရက်ကိုခွက်ထဲထည့်လိုက်ပြီး မော့ချလိုက်ရင်း အပျိုစင်သမီးလေးရဲ့ ဖင်အိုးလေးကိုအရသာခံကြည့်နေလိုက်တယ်။ပြစ်မျိုးမထင်တဲ့အလှနဲ့ ကလေးဆန်တဲ့ရုပ်အသွင်ရှိတဲ့ အိလှသူဆိုတဲ့အပျိုစင်လေးဟာ ယဉ်ကျေးသိမ်မွေ့လိမ်မာခဲ့သမျှ အခုတော့ရာဂရူးတဲ့အဖေနဲ့ ကုလားမည်းမည်းကြီးရဲ့ရှေ့မှာ ရာဂအစာကျွေးဖို့ လဲလျောင်းအသုံးတော်ခံနေတဲ့ အသွင်ဖြစ်နေရရှာတယ်။

အပြစ်မဲ့စွာ မေ့မျောအိပ်စက်နေရရှာတဲ့သူမအဖြစ်ဟာ အပျိုဘဝကို ဘီလူးသဘက်တွေထံအပ်နှံရတော့မယ်လေ။ ဦးအောင်ထူးတစ်ယောက် သူ့ရှေ့မှာ ဖင်လေးအဖောင်းသားနဲ့ အိပ်စက်နေတဲ့သမီးဖြစ်သူရဲ့ ခန္ဓာနုနုကိုဝါးလဲဝါးမျိုချင်တယ် သမီးအရင်းကို ပြန်လိုးရမှာကိုလဲ မသင့်တော်ဘူးထင်တဲ့အတွေးတွေလွန်ဆွဲနေတယ်။

အိလှသူလောက်ငယ်ရွယ်နုပျို ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်အရမ်းလှလွန်းသူကိုလဲ သူ့အနေနဲ့တခါမှမတွေ့ဖူး မကြုံဖူးဘူး။ ဒီလိုအလှနတ်သမီးလေးကိုကိုယ်တိုင်မလိုးရပဲ ကုလားတစ်ယောက်လိုးတာထိုင်ကြည့်အရသာခံဖို့ဆိုလဲနှမြောတွန့်တိုပြန်တယ်။ဒီလိုမျိုးလှပနုနယ်ပြီး အိစက်တဲ့အသားအရည်ပိုင်ရှင်လေးရဲ့ ပန်းဦးကိုမချွေရရင်လဲ သူ့တစ်သက်နောင်တရလို့ ဆုံးမှာမဟုတ်ဘူးလေ။

အဲ့ဒီအချိန်သောက်ထားတဲ့အရက်ရဲ့ မြှောက်ပင့်မှု့မှာ ရာဂက အလိုက်သင့်မြောပါသွားတော့တယ်။ ဒါနဲ့သူဆုံးဖြတ်ချက်ကိုခိုင်ခိုင်မာမာချလိုက်တော့တယ်။ အိလှသူရဲ့ ပန်းဦးချွေပွဲမှာ သူကိုယ်တိုင်ဇာတ်ကောင်အဖြစ်ပါဝင်တော့မယ်။

အမှောင်ဇာတ်ခင်းတော့မဲ့တူတူသူထိကိုင်ကြည့်ဖူးပြီး တစ်သက်မမေ့နိူင်တဲ့အပျိုနုနုရဲ့ ခန္ဓာထဲကိုသူ့ဒစ်ပြဲကြီးနဲ့တိုးဝင်တော့မယ်။ထို့နောက်ဦးမာမူဘက်ကိုလှည့်လိုက်ပြီး

“ငါဆုံးဖြတ်ပြီးပြီမာမူ. . . . ထုံးစံအတိုင်းပဲလုပ်မယ်. . . .မင်းကငါ့ကိုကူ. . . . သမီးအရင်းမကလို့ ဘာပဲဖြစ်နေဖြစ်နေ ဒီလောက်လှတဲ့ပန်းကိုငါပဲပန်းဦးစချွေမယ်”

ဆိုပြီး အံကြိတ်သံကြီးနဲ့ပြောလိုက်တော့တယ်။ ဦးမာမူတစ်ယောက် ဦးအောင်ထူးဟာ သမီးအရင်းကို ပြန်မလိုးဝံ့လို့ သူလိုးတာကိုကြည့်ပြီး အရသာခံမယ်လို့ထင်မှတ်ထားတဲ့အတွက်ကောင်မလေးရဲ့ပန်းဦးကိုနင်းခြေဖျက်စီးရတော့မယ့်သူ့ရဲ့မျှော်လင့်ချက်မဲ့သွားပေမယ့် အိလှသူလို နတ်သမီးသမျှတင့်တယ်လှပတဲ့ အပျိုသွေးကိုဦးအောင်ထူးနောက်မှစုပ်ယူရလဲ မဆိုးသေးပါဘူးလို့တွေးမိရင်း သက်ပြင်းချကာ ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်လေတော့တယ်။

အပျိုစင်လေးရဲ့ ဖောင်းအိတဲ့တင်သားလေးက စွင့်စွင့်ငွားငွား ခါးလေးကကျဉ်ကျဉ်အသားလေးကဖွေးဥနေကာ ကိုယ်သင်းနံ့တို့ထုံတဲ့အခန်းလေးထဲဦးအောင်ထူးတစ်ယောက်လှလွန်းတဲ့ဖင်လေးကိုစိုက်ကြည့်ပြီး တရွေ့ရွေ့အနားကိုတိုးလာတယ်။တီဗီပေါ်မှာလဲ သူ့ရှေ့ရောက်နေတဲ့တင်အစုံကလှုပ်လီလှုပ်လဲ့နဲ့ ရာဂသွေးတို့ကိုဆူပွက်ခေါင်းထဲမှာ ပန်းတစ်ပွင့်ရဲ့ဝတ်ရည်ချိုကိုသောက်သုံးမယ့်ပျားဘီလူးတစ်ကောင်လို ရက်စက်မှု့တွေအပြည့်နဲ့ပေါ့။

ဦးအောင်ထူးတစ်ယောက်သမီးဖြစ်သူရဲ့ ခုတင်ပေါ်ထိုင်ချလိုက်တယ်။ ထို့နောက်သူ့ကိုညှို့ငင်ခေါ်ယူနေတဲ့တင်အစုံကိုလက်လှမ်းလိုက်ပြီး ဖောင်းကော့နေတဲ့တင်သားလေးပေါ် လက်ကိုတင်လိုက်တယ်ဆိုရင်ပဲနွေးတဲ့တင်သားလေးရဲ့အတွေ့က အပျိုငွေ့တွေလက်ထဲဝင်လာသလားထင်လိုက်ရပြီး ဦးအောင်ထူးရဲ့မျက်လုံးမှေးစဉ်းသွားတော့တယ်။

လမ်းလျှောက်လိုက်တိုင်း အချိန်ပြည့်တစ်လုံးတက်တစ်လုံးဆင်း လှုပ်ခါတုံအိခဲ့တဲ့ဖင်သားလေးဟာအခုတော့ငြိမ်သက်စွာနဲ့အပျိုရည်ပျက်ဖို့စောင့်ကြိုနေရရှာတယ်။ ဦးအောင်ထူးတစ်ယောက်တင်သားလေးကိုအသာညှစ်ချလိုက်တယ်။ အိစက်လွန်းတဲ့တင်သားလေးဟာ ညှစ်အားကြောင့်အိဝင်သွားသလိုအရသာတွေ့လွန်းနေတဲ့ ဦးအောင်ထူးရဲ့မျက်လုံးတွေလဲမှေးစင်းသွားရတယ်။

ထို့နောက်အားမလိုအားမရဖြစ်လာပြီး ဘေးစောင်းအိပ်နေတဲ့သမီးဖြစ်သူကို မှောက်ရက်အနေအထားဖြစ်အောင်လုပ်လိုက်ရင်း သူမရဲ့ပေါင်သားလေးပေါ်တက်ခွလိုက်ပြီး လက်နှစ်ဖက်နဲ့တင်သားအိအိကောက်ကောက်လေးကိုအားရပါးရဆုပ်နယ်နေမိတော့တယ်။

ထိုသို့အားရအောင်ဆုပ်နယ်နေချိန် အိလွန်းတဲ့အတွေ့ နူးညံ့လွန်းတဲ့အသားအရည်လေးရဲ့ဆွဲဆောင်မှု့အောက်ဦးအောင်ထူးလမ်းတွေပျောက်လာပြီး သမီးဖြစ်သူရဲ့တင်သားပေါ်ခွရက်လေး မှောက်လှဲလိုက်ပြီး သူ့ရဲ့လီးကြီးနဲ့သမီးဖြစ်သူရဲ့ဖောင်းကော့အိစက်တဲ့တင်နှစ်တုံး အလယ်ဖင်ကြားနေရာကိုလီးအမြှောင်းလိုက်ကပ်ပြီးဖိကြိတ်တော့တယ်။ အဝတ်အစားအပြည့်နဲ့ထိတွေ့ရတာတောင်သူ့လီးအမြောင်း ကြီးတစ်ခုလုံး နွေးခနဲ ကျဉ်ခနဲအရသာတွေနဲ့အတူအကောင်းကြီးကောင်းနေတယ်။အိလှသူရဲ့ လှလွန်းနဲ့ခန္ဓာကိုယ်အချိုးအစားကြောင့်လား ၊ နူးညံ့နုနယ်လွန်းတဲ့တင်သားတွေရဲ့အိစက်မှု့ကြောင့်လား?

သေခြာတာကတော့ ဦးအောင်ထူးရဲ့ရင်ထဲ သူပိုးလိုမွေးခဲ့ရတဲ့ လှလွန်းတဲ့သမီးအရင်းကိုလိင်ဇာတ်သွင်းရတော့မယ်ဆိုတဲ့အသိကြောင့် လုပ်သမျှအရာတိုင်း စိတ်လှုပ်ရှားဖွယ်အတိဖြစ်နေတာပဲဖြစ်လိမ့်မယ်။ ထိုသို့ဖိကြိတ်နေရင်း သမီးဖြစ်သူရဲ့ဆံနွယ်ရှည်လေးတွေကိုအသာဖယ်လိုက်ပြီး ပေါ်လာတဲ့ဂုတ်သားဖြူလေးကို ရှိုက်နမ်းလိုက်တယ်။ သမီးဖြစ်သူရဲ့အပျိုကိုယ်သင်းနံ့လေးသင်းခနဲ နှာခေါင်းထဲဝင်လာပြီး သူ့ကိုအားအင်တွေပေးနေသလိုခံစားရတယ်။

အားမလိုအားမရဖြစ်နေတဲ့ဦးအောင်ထူးတစ်ယောက်ထိုဂုတ်သားဖြူလေးကိုတပြွတ်ပြွတ်နဲ့စုပ်နေတော့အနီကွက်လေးတွေထင်ကျန်နေတယ်။ ထိုအချိန်ဦးအောင်ထူးပြုသမျှကို အားမလိုအားမရနဲ့ကုလားထိုင်မှာထိုင်ကြည့်နေရတဲ့ဦးမာမူတစ်ယောက်က တော့အံတကြိတ်ကြိတ်လီးတကိုင်ကိုင်နဲ့ပေါ့။

ဦးအောင်ထူးတစ်ယောက်ကတော့ဦးမာမူရှိနေတာတောင်ဂရုမစိုက်နိူင်တော့ပဲ အပျိုစင်ရဲ့ကိုယ်သင်းနံ့ကိုရှိုက်နမ်းကာ သူ့ရဲ့လီးကြီးအောက်လုံးပြီးထစ်မောက်နေတဲ့ တင်ဆုံအိအိကိုလီးကြီးနဲ့ဖိတွန်းနေရင်း အရသာယူနေတော့တယ်။

ဖိလိုက်တိုင်း တင်သားလေးရဲ့အိခနဲအတွေ့ကသူ့ရဲ့ရာဂကိုဆွနေတယ်။အိလှသူတစ်ယောက်ကတော့မေ့မျောနေပြီး သူမရဲ့အပျိုစင်ဘဝလေးစုတ်ပြတ်သွားတော့မှာကိုမသိရှာဘူး။ ဦးအောင်ထူးအနေနဲ့တချိန်က မဝံ့မရဲနဲ့ထိတွေ့ကိုင်တွယ်ခဲ့ရတဲ့သမီးဖြစ်သူကို ခုတော့ ကြမ်းချင်တိုင်းကြမ်းလို့ရတော့မယ်ဆိုတော့ အလွန်ပီတိဖြစ်နေတယ်။ထို့နောက်ဦးအောင်ထူးတစ်ယောက် သမီးဖြစ်သူပေါ်မှဆင်းလိုက်ပြီး ညဝတ်ဘောင်းဘီလေးကိုအသာဆွဲချလိုက်တယ်။ အတွင်းခံဘောင်းဘီအဖြူရောင်လေးနဲ့ ကော့ဖောင်းနေတဲ့တင်သားလေးပေါ်လာပြီး ဖြူဝင်းမွတ်နေတဲ့ပေါင်သားတင်းတင်းလေး. . . .ပြီးတော့ထိုပေါင်သားလေးကနေသွယ်ဆင်းသွားတဲ့ခြေသလုံးဖောင်းဖောင်းလေးတွေပါလာတော့တယ်။

ထို့နောက်ထိုညဝတ်ဘောင်းဘီလေးကို ကုတင်အောက်ကိုပစ်ချလိုက်ပြီး ပေါ်လာတဲ့အတွင်းခံဖြူလေးကို တုံရီနေတဲ့လက်အစုံနဲ့ဆွဲချလိုက်တော့တယ်။ ထိုအခါ ဦးအောင်ထူးမျက်လုံးတွေပြူးလာပြီး ရာဂခိုးတွေပြည့်နေတဲ့အကြည့်နဲ့ တင်သားလေးကိုအငန်းမရကြည့်လိုက်သလိုထိုင်နေတဲ့ဦးမာမူလဲ အနားတိုးလာပြီး ပြူးကျယ်တဲ့အကြည့်နဲ့ကြည့်လိုက်တယ်။

ခါးဆီမှပြန့်ကားသွားသောတင်ပါးဆုံကြီးကဘေးသို့ပြန့်ကားသွားပြီးတင်အုံကြီးသလောက်ဖင်လေးနှစ်တုံးဟာပြောင်ပြောင်ဝင်းဝင်းလေးဖြစ်နေပြီးတော့လုံးလုံးလေးထစ်ပြီးမောက်နေတယ်။ ဦးအောင်ထူးတစ်ယောက် ထိုဖင်ပြောင်ပြောင်လေးကိုအငန်းမရကြည့်ပြီး ဖင်နှစ်တုံးကို အတင်းညှစ်ဖြဲကာ ပါလာတဲ့စအိုပေါက်လေးကိုတပြွတ်ပြွတ်နဲ့ကုန်းစုပ်မိတော့တယ်။

ဖင်တုံးအိအိကြီးနှစ်တုံးက သူ့မျက်နှာကိုတအိအိကြီးနဲ့တွန်းနေပေမယ့် ဦးအောင်ထူးက အတင်းဖြဲကာဖင်ကြားကိုလျှာနဲ့လျက်နေတယ်။ အိလှသူရဲ့ ဖင်နုနုလေးကြားမှာ အဖေအရင်းကြီးရဲ့တံတွေးတွေစိုစွတ်နေသလို အထိအတွေ့မရှိဖူးသေးတဲ့အပျိုဖင်လေးနှစ်တုံးဟာလဲ ကြက်သီးဖုလေးတွေထနေလေတော့တယ်။

ထိုသို့ဖင်ကြားကိုလျှာနဲ့လျပ်လိုက် ခရေပွင့်ပုံစအိုပန်းရောင်လေးကိုတပြွတ်ပြွတ်နဲ့စုပ်လိုက်လုပ်နေရင်း လက်နှစ်ဖက်ကလဲ ဖင်တုံးအိအိလေးနှစ်တုံးကိုလက်နဲ့အားရပါးရဆုပ်နယ်ဖြဲကိုင်နေပြီး ရာဂဇိမ်ခံနေတဲ့ဦးအောင်ထူးတစ်ယောက် ၁၄ နှစ်သမီးရဲ့အပျိုရည်ကိုစုပ်ရင်း ရာဂဆိပ်တွေတက်နေတော့တယ်။အနားမှာရှိနေတဲ့ဦးမာမူကလဲ တခင်က အမဲသားတပြပြလုပ်နေလို့အစာမျှော်တဲ့ခွေးတစ်ကောင်လိုသရေတွေကိုလျှာတဲ့သပ်တင်နေလေရဲ့။

အပျိုလေးရဲ့ သင်းတဲ့ရနံ့တို့ ထုံသင်းနေတဲ့အခန်းလေးထဲ တပြွတ်ပြွတ်ဖင်စုပ်သံအငန်းမရအသက်ရှူသွင်းသံတွေဟာ မကြာမီရောက်လာတော့မဲ့ငရဲခန်းတစ်ခုရဲ့ တော်လဲသံတွေအလားပဲ။ဦးအောင်ထူးတစ်ယောက်အိလှသူရဲ့ဖင်လေးကိုအားရအောင်စုပ်လျပ်ပြီး သူမကိုပတ်လတ်လေးဆွဲလှည့်လိုက်တယ်ဆိုတာနဲ့သူမပေါင်ကြားထဲက ပြောင်တင်းပြီး ပြူးထွက်နေတဲ့စပ်ပတ်ဖောင်းဖောင်းကြီးပေါ်လာတော့တာပဲ။

မီးအလင်းရောင်အောက်မှာ သူမရဲ့ စူထွက်နေတဲ့ စပ်ပတ်ကြီးကိုဦးအောင်ထူးအားရအောင်ကြည့်နေတယ်။ ဟိုအရင်တွေ့ခဲ့ရတုန်းက သမီးဖြစ်သူနိုးသွားမှာစိုးတဲ့အတွက်အသေအချာမကြည့်မိ မကိုင်ခဲ့ရပေမယ့်အခုတော့မေ့ဆေးမိထားတဲ့အတွက် သူ့စိတ်ကြိုက်လုပ်လို့ရတော့မယ်ဆိုတာကိုတွေးရင်း ပီတိဖြစ်နေတယ်။

သူမရဲ့စပ်ပတ်ကြီးက ဖောင်းလွန်း စူလွန်းတာကြောင့် သူမရဲ့ ပေါင်သားဖောင်းဖောင်းလေးနှစ်ခု ပူးကပ်လိုက်ရင်တောင်မှ ပေါင်ရင်းကစိမရပဲ စပ်ပတ်ရဲ့အောက်မှာတြိဂံပြောင်းပြန်ပုံစံလေး ဟနေတယ်။ ထိုရာဂငွေ့ထုတ်လွှတ်အားကောင်းလွန်းတဲ့စပ်ပတ်ကြီးကိုမြင်လိုက်ရတဲ့ဦးမာမူတစ်ယောက်”ဟာ” ဆိုပြီးအသံထွက်မိလောက်အောင်မင်သက်သွားမိတယ်။ ဆူလွန်းတင်းလွန်းတဲ့စပ်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားနှစ်ခုရဲ့ညှစ်အားကြောင့်စိနေတဲ့အပျိုစင်စပ်ပတ်လေးဟာ အဖေဖြစ်သူက ပေါင်ကိုဆွဲဖြဲလိုက်တဲ့အထိပြဲအာမလာပဲ အမြှောင်းလေးပေါ်ယုံစိနေလေရဲ့။

ထိုစပ်ပတ်ကြီးကိုအားရအောင်ကြည့်ပြီးဦးအောင်ထူးတစ်ယောက်သူမရဲ့ပေါင်ကြားထဲ ခေါင်းဝင်လိုက်ပြီး ထိုစပ်ပတ်ကြီးကိုလျှာနဲ့အပြားလိုက် လျက်ချလိုက်တော့တယ်။ ထိုသို့လျက်လိုက်တယ်ဆိုတာနဲ့ အပျိုသွေးတွေပြည့်နေတဲ့အိလှသူရဲ့ပေါင်တံအိအိလေးပေါ်မှာဖိုမသဘာဝရဲ့လှုံ့ဆော်မှု့ကြောင့် ကြက်သီးဖုလေးတွေထောင်ထလာတော့တယ်။

ဦးအောင်ထူးက သမီးဖြစ်သူရဲ့စပ်ပတ်အိအိကြီးကိုတပျက်ပျက်နဲ့လျက်လိုက်ဖောင်းအိနေတဲ့စပ်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားကြီးကိုစုပ်ချလိုက်နဲ့ဆိုတော့အပျိုစင်ရဲ့သွေးတွေဆူလာပြီး ဆန့်ကျင်ဘက်လိင်ရဲ့မျိုးဥတွေ ဝင်လာနိူင်အောင်အရည်ကြည်တွေထွက်ကျလာတော့တယ်။ အိလှသူတစ်ယောက်လူကသာမေ့နေပေမယ့်သဘာဝကမနေသာပဲ ဆန့်ကျင်ဘက်လိင်ကိုတောင့်တတဲ့ခန္ဓာကိုယ်က သွေးတွေဆူလာတာများ ဖြူဝင်းတဲ့အသားလေးတွေတောင်ပန်းရောင်သန်းနေတော့တယ်။

သူမရဲ့ စပ်ပတ်ကြီးဟာလဲ ပုံမှန်ထပ်ပိုပြီးဆူတင်းသလိုကျန်းမာရေးကောင်းတဲ့ခန္ဓာကိုယ်ကလဲအရည်ကြည်တွေ သူများတကာထက်ပိုထုတ်ပေးနေတော့သူမရဲ့စပ်ပတ်ဖောင်းဖောင်းကြီးတစ်ခုလုံး အရည်ကြည်တွေရော အဖေဖြစ်သူရဲ့တံတွေးတွေပါ ပေါင်းစပ်ပြီး ပြောင်ဝင်းထွက်နေတော့တယ်။

ဦးအောင်ထူးတစ်ယောက်အားရအောင်ပြုပြီးမှ ဦးမာမူဘက်လှည့်လိုက်ပြီး မျက်ရိပ်ပြလိုက်တာနဲ့ဦးမာမူတစ်ယောက် အစာငတ်တဲ့ခွေးတစ်ကောင်လိုအိပ်ယာပေါ်တက်လိုက်တယ်။ ဦးအောင်ထူးက အလိုက်သတိနဲ့ပေါင်ကြားထဲက ဖယ်ပေးလိုက်တာနဲ့ဦးမာမူက အိလှသူရဲ့ ပေါင်သားလေးကိုညှစ်ကိုင်ဆွဲဖြဲလိုက်ပြီး စပ်ပတ်စိုကြီးကို အငန်းမရစုပ်ချလိုက်တော့တယ်။

ဦးအောင်ထူးကတော့ဦးမာမူလုပ်သမျှကိုအရသာခံကြည့်နေရင်း သူ့ရဲ့အကျႌနဲ့လုံခြည်ကိုချွတ်ချလိုက်ရင်း သူ့ရဲ့အကြောတပြိုင်းပြိုင်းနဲ့ထောင်ထွက်နေတဲ့ဒစ်ပြဲကြီးကို ညှစ်ကိုင်ထားတယ်။နုနယ်လွန်းပြီး ကလေးဆန်ဆန်ချစ်စဖွယ်ကောင်းတဲ့အပျိုစင်လေးကိုကုလားမည်းမည်းကြီးက ပေါင်ဖြဲပြီးစပ်ပတ်ကိုအသံမျိုးစုံထွက်တဲ့အထိကြမ်းတမ်းစွာစုပ်လျပ်နေပုံကိုကြည့်နေရတာကလဲ ရာဂအရသာတမျိုးကိုပေးစွမ်းတဲ့အတွက် ကြည့်ကောင်းကောင်းနဲ့ ကြည့်နေလိုက်တယ်။

ဦးမာမူတစ်ယောက်ပေါင်ကြားထဲခေါင်းဝင်ယုံသာမကစပ်ပတ်ကြီးထဲအထိပါတိုးဝင်တော့မတက် အတင်းဖိကပ်ပြီးစုပ်နေတော့ သူမရဲ့စပ်ပတ်ကြီးဟာ အနီရောင်သန်းလာတော့တယ်။ ထိုသို့လုပ်ရင်း အားရလာတော့သူမရဲ့ပေါင်သားနုနုလေးကိုပါစုပ်တော့ပေါင်တံဖြူလေးမှာ အနီကွက်တွေပေါ်လာတော့တယ်။

ထို့နောက်ဦးအောင်ထူးကသမီးဖြစ်သူဘေးကိုလှဲချလိုက်ပြီး သူမရဲ့ အကျႌလေးကိုအသာဆွဲလှန်နေတော့တယ်။ သူမရဲ့ ဖြူဖွေးချပ်ရပ်တဲ့ဗိုက်သားလေးပေါ်လာပြီး ထိုဗိုက်သားလေးကိုလျှာနဲ့အသာလျက်ရင်း အကျႌလေးကိုဆွဲတင်နေတယ်။သူတစ်ခါမှမမြင်ဖူးသေးတဲ့အပျိုနို့လေးတွေကိုမြင်ချင်ဇောနဲ့အကျႌကိုအမြန်ချွတ်ချလိုက်တော့တယ်။ ထိုအခါ ဘော်လီအဖြူရောင်လေးနဲ့ဖောင်းထွက်နေတဲ့နို့အုံလေးပေါ်လာပြန်တယ်။

ဦးအောင်ထူးလဲ စိတ်လောနေပြီး သမီးဖြစ်သူရဲ့ ကျောနောက်အသာလက်လျှိုလိုက်ပြီး ဘော်လီချိပ်ကိုဖြုတ်ချရင်း ဘော်လီလေးကိုဆွဲလှန်လိုက်တော့ တင်းရင်းအိစက်ပြီး ဖြူဝင်းနေတဲ့ရွှေရင်အစုံဟာ တုံခါနေရင်းအန်ကျလာတော့တယ်။ထိုအချိန်မှာ အိလှသူဆီက အင်းခနဲအသံတစ်ချက်ထွက်လာပြီး အနည်းငယ်လှုပ်လာတော့တယ်။

ထိုအဖြစ်ကိုမသိတဲ့ဦးမာမူက သူမစပ်ပတ်ကြီးကိုစုပ်နေရင်း မနေနိူင်မထိုင်နိူင်ဖြစ်လာပြီး စပ်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားဆူဆူကြီးကြီးကိုအတင်းဖြဲရင်း ပေါ်လာတဲ့အစိထောင်ထောင်ကို သွားနဲ့ကိုက်မိတော့တယ်။ အိလှသူတစ်ယောက်မူးဝေနေရင်းနိုးလာပြီး သူမရဲ့ပေါင်ကြားထဲစူးခနဲဝေဒနာကြောင့် “အမေ့” ဆိုပြီးတလိုက်ရင်း မျက်လုံးဖွင့်လိုက်တယ်။

ထိုအခါ ကိုယ်လုံးတီးဖြစ်နေတဲ့သူမအဖြစ်ကိုတွေ့သွားပြီး သူမဘေးမှာလှဲအိပ်နေတဲ့အဖေဖြစ်သူကိုလဲ ကိုယ်လုံးတီးကြီးနဲ့မြင်ရယုံသာမက ပေါင်ကြားထဲမှာ သူမအလွန်ရွံရှာလွန်းတဲ့ ဦးမာမူဆိုတဲ့ကုလားကြီးက အရည်တွေရွဲနေတဲ့သူမစပ်ပတ်ကြီးကို စုပ်ငုံရက်သားတွေ့လိုက်ရတော့အလွန်ကြောက်သွားပြီး အသံစူးစူးလေးနဲ့အားခနဲအော်လိုက်တော့တယ်။ လုံလွန်းတဲ့အခန်း ကျယ်လွန်းတဲ့ခြံကြောင့် သူမဘယ်လောက်အော်အော် ပတ်ဝန်းကျင်ကမကြားနိူင်ဘူး။

သူမရဲ့အော်သံကြားတာနဲ့ ဦးမာမူတစ်ယောက်လျှင်မြန်စွာကုန်းထလိုက်ပြီး သူမလက်နှစ်ဖက်ကိုချူပ်ကိုင်လိုက်တယ်။ သူမလိုမိန်းမပျိုလေးတွေကို မုဒိန်းကျင့်တဲ့နေရာမှာ အသားကျနေပြီဖြစ်တဲ့အတွက်ဦးအောင်ထူးကလဲ သူမရဲ့ခြေနှစ်ချောင်းကို ဖမ်းချူပ်လိုက်တယ်။ အားသန်တဲ့လူ့ဘီလူးနှစ်ကောင်ရဲ့ချူပ်ကိုင်မှုကိုအားနွဲ့တဲ့သူမခမြာ မရုန်းနိူင်ရှာတော့ပေ။

ထိုအခါ ဦးမာမူက သူမကိုဆွဲမလိုက်ရင်း လက်ကိုနောက်ပြန်ဖြစ်အောင်လုပ်ပြီး ကြိုးတဲ့အတင်းချည်တော့တယ်။ အဖြစ်အပျက်က မြန်လွန်းတော့သူမအနေနဲ့ ဘာဖြစ်နေလဲမတွေးမိခင်မှာပင် လက်ပြန်ကြိုးတုတ်ပြီးသား အနေအထားဖြစ်သွားရတော့တယ်။သူမဘာဖြစ်နေလဲ….အင်တာနက်မှာတခါတလေတွေ့တွေ့နေရတဲ့ အဖေအရင်းကမုဒိန်းကျင့်တယ်ဆိုတာ ဒါမျိုးလား။ မုဒိန်းကျင့်တယ်ဆိုတာကိုသိဖို့နေနေသာသာ လိင်ကိစ္စဆိုတာတောင်ဘာမှန်းမသိသေးတဲ့ အိလှသူအနေနဲ့တော့ဘာမှတွေးမရတော့ပဲ ကြောက်နေတာတစ်ခုပဲသိရှာတော့တယ်။ သူမ နှုတ်ခမ်းတွေတုံရီနေတယ်။

“မလုပ်ပါနဲ့….ကြောက်တယ်….ကြောက်တယ်”

ဆိုပြီး ရေရွတ်မိစဉ်မှာပဲ သူမရဲ့စူတင်းနေတဲ့နို့အုံအိအိလေးကိုအဖေဖြစ်သူကညှစ်ကိုင်လိုက်တော့တယ်။ ရှက်တတ်လွန်းတဲ့သူမရဲ့ လေမထိနေမထိဘယ်သူမမတွေ့ဖူးသေးတဲ့နို့အုံလေးဟာ အခုတော့အဖေအရင်းနဲ့သူမရွံရှာလွန်းတဲ့ကုလားတစ်ယောက်ရှေ့မှာ လှစ်ဟပြနေရပြီ။ ဦးအောင်ထူးတစ်ယောက် သမီးဖြစ်သူရဲ့နို့အုံလေးကိုအငန်းမရကြည့်နေမိတယ်။

ဘော်လီကြပ်ကြပ်အောက်မှာ ပေါင်းတင်ခံထားရသလိုနေခဲ့ရတဲ့အိလှသူရဲ့နို့အုံလေးကို ဆူဖြိုးစအရွယ်လောက်ပဲရှိဦးမယ်လို့ ထင်ခဲ့တဲ့သူ့အတွေးလုံးဝမှားခဲ့ကြောင်း သိလိုက်ရတယ်။နို့အုံလေးဟာတင်းရင်းနေပြီး လက်သီးဆုပ်အရွယ်ဖြစ်နေပြီး နို့သီးလေးကတော့ ပဲစိအရွယ်လောက်ပဲရှိသေးပြီး အထဲမှာမြုပ်နေတယ်။ နို့သီးလေးက ပန်းရောင်လေးဖြစ်နေပြီး နို့အုံလေးက အပေါ်ကိုခပ်မော့မော့နဲ့ ဖြစ်နေတယ်။ ဦးအောင်ထူးတစ်ယောက်လှပလွန်းတဲ့အပျိုနို့ကိုစိုက်ကြည့်နေရင်း လက်တစ်ဖက်နဲ့အားရပါးရဆုပ်ကိုင်လိုက်တယ်။

နူးညံ့လွန်းတဲ့အထိအတွေ့ တင်းရင်းလွန်းတဲ့အရသာတွေရလိုက်ပြီး မျက်ဖြူဆိုက်မတတ်ရာဂဆိပ်တတက်နေတဲ့အဖေဖြစ်သူကိုကြည့်ရင်း ဒါဟာအိပ်မက်ဖြစ်ပါစေဆိုပြီးအိလှသူစိတ်ထဲ ဆုတောင်းမဆုံးသေးခင်မှာပဲ ပြွတ်ဆိုတဲ့အသံကြီးထွက်လာပြီး သူမရဲ့နို့အုံအိအိလေးဟာ အဖေအရင်းကြီးရဲ့ပါးစပ်ထဲ စုပ်သွင်းခြင်းခံလိုက်ရတော့သူမလန့်သွားပြီး

“အမေ့”

ဆိုတဲ့အသံလေးနဲ့အတူအတင်းရုန်းမိတော့တယ်။ သို့သော်လက်ပြန်ကြိုးတုတ်ခံထားရတာကြောင့်သူမဘယ်လိုရုန်းရုန်း အဖေဖြစ်သူရဲ့ ပါးစပ်ထဲစုပ်ထားတဲ့နို့အုံလေးကလွတ်မသွားပဲ တစစ်စစ်နဲ့ ကြိမ်းစပ်လာတယ်။ ထိုအချိန် အနားမှာရှိနေတဲ့ဦးမာမူက သူမကိုထိုင်ရက်အနေအထားပြောင်းပေးလိုက်ပြီး သူမရဲ့နောက်ကထိုင်ရင်း သူမရဲ့လက်မောင်းနှစ်ဖက်ကိုဆွဲကိုင်ပြီး ကော့ပေးလိုက်တော့သူမရဲ့နို့အုံလေးဟာ တင်းထောင်နေတော့တယ်။ ထိုနို့အုံလေးရဲ့အထဲမြှုပ်နေတဲ့နို့သီးနေရာလေးကိုအဖေဖြစ်သူကအတင်းစုပ်ချလိုက်တော့တယ်။

တစ်ခန်းလုံးသူမရဲ့ကြောက်လန့်တကြား အော်ဟစ်သံတွေညံနေသလို အဖေအရင်းကြီးရဲ့နို့စုပ်သံတပြွတ်ပြွတ်ကလဲ အချက်ကျကျပေါ်ထွက်နေတော့တယ်။ဦးအောင်ထူးတစ်ယောက်သမီးဖြစ်သူရဲ့ နို့အုံအိအိဆီက နို့သီးလေးကိုမလွတ်တမ်းစုပ်ထားပြီး အချိန်အတော်ကြာမှ ပြွတ်ဆိုတဲ့အသံကျယ်ကြီးနဲ့အတူလွှတ်ချလိုက်တော့နို့အုံလေးဟာတုံသွားပြီး နို့သီးလေးက အထဲဝင်မနေတော့ပဲ ပဲစိအရွယ်ထောင်ထွက်နေတယ်။

ထို့နောက်ဦးမာမူကိုမျက်ရိပ်ပြလိုက်တာနဲ့ အထာနပ်တဲ့ ဦးမာမူက အိလှသူကိုပက်လက်အနေအထားပြောင်းလိုက်ပြီး ရုန်းကန်အော်ဟစ်နေတဲ့အိလှသူရဲ့ပေါင်သားလေးတွေပေါ် တစ်ယောက်တစ်ဖက် ဖိအိပ်ချလိုက်ရင်း သူမရဲ့ရင်ခွင်ထဲအိတုံနေတဲ့ အပျိုနို့ကိုတစ်ယောက်တစ်လုံးအပြိုင်စုပ်ယူကြတော့တယ်။

ဦးအောင်ထူးက နို့သီးအထဲဝင်နေသေးတဲ့ နို့တစ်လုံးကိုစုပ်ဆွဲနေသလိုဦးမာမူကတော့ဦးအောင်ထူးစုပ်ထားပြီးလို့ နို့သီးဆူနေတဲ့အခြားတစ်ဖက်ကိုခွေးတစ်ကောင်သားကောင်ကိုကိုက်ခဲနေသလို စုပ်ဆွဲခါရမ်းနေတဲ့အတွက်နို့အုံလေးဟာရမ်းခါနေတော့တယ်။ အိလှသူတစ်ယောက်ရင်ထဲမှာ အကြောက်လွန်နေပြီး တုံရီနေရှာတယ်။ သူမရဲ့ရင်ခွင်ထဲမှာလဲ အဖေအရင်းကြီးကတစ်ဖက် သူမအလွန်ရွံတဲ့ကုလားကြီးကတစ်ဖက် နို့ကိုအပြိုင်စုပ်နေကြတော့ကြောက်လွန်းပြီး

“ကယ်ပါဦး ကယ်ကြပါဦး”

လို့အသံစူးစူးလေးနဲ့အော်နေရှာပေမယ့် ဘယ်သူမှမကြားနိူင်ခဲ့ဘူး။ ကယ်သူဝေးနေတဲ့အတွက်ရှိတဲ့အားနဲ့ရုန်းရှာပြန်တော့လဲလက်ပြန်ကြိုးအတုတ်ခံထားရတဲ့အပြင် ကြီးမားတဲ့ခန္ဓာကိုယ်ကြီးနှစ်ခုကလဲ သူမပေါင်သားလေးပေါ်ပိနေပြန်တော့ပြုသမျှနုရရှာတော့တယ်။

သူမရဲ့နို့အုံလေးဟာ အလွန်နာကျင်ကြိမ်းစပ်နေရှာတယ်။ ဦးအောင်ထူးရောဦးမာမူရော စကားတစ်ခွန်းမှမပြောဖြစ်ပဲ တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက်နားလည်မှု့အပြည့်ရှိတဲ့မုဒိန်းသမားတွေပီပီ ပန်းတစ်ပွင့်ကိုတစ်လွှာခြင်းခြွေနေတော့တယ်။ နှစ်ယောက်လုံးက နုနယ်လွန်းလှတဲ့နို့အုံလေးကို

လက်ကြမ်းကြီးတွေနဲ့အတင်းညှစ်ညှစ်ပြီးစို့ကြတဲ့အခါ သူမရဲ့ ပဲစိလောက်နို့သီးလေးတွေကနီရဲနေပြီး နို့ရည်ကြည်လေးတွေတောင် ထွက်ကျနေတော့တယ်။ ထိုအပျိုနို့ရည်ကြည်ကိုစုပ်ယူနေတဲ့ ရာဂဘီလူးကြီးနှစ်ယောက်မှာတော့အပျိုအရည်ကြည်ချိုလေးဟာ သူတို့ကိုအားအင်တွေပေးနေသလိုဒစ်ပြဲကြီးတွေက

တဆတ်ဆတ်နဲ့တင်းထောင်နေတော့တယ်။ တစ်သက်လုံးနုနုနယ်နယ်သိမ်မွေ့လိမ်မာခဲ့တဲ့ အိလှသူတစ်ယောက်ရာဂရူး အဖေအရင်းနဲ့သူမအလွန်ရွံလွန်းတဲ့ကုလားကြီး မာမူကိုနို့အုံနုနု ကြိမ်းစပ်နီရဲသည့်တိုင်အောင်ပေးဆပ်နေရရှာပြီ။ ခေါင်းလေးတခါခါ နှုတ်ခမ်းအစုံကလဲ ကယ်ပါယူပါ အော်မည်ရင်းကြောက်ရွံ့နေတယ်။သူမတကိုယ်လုံး ချွေးတွေနင့်နေအောင်ပျံနေပြီး ပြောင်ဝင်းနေတဲ့ရင်စိုစိုကိုဦးအောင်ထူးကလျက်ချလိုက်ရင်း သူ့ရဲ့လက်တစ်ဖက်က အရည်ရွဲနေတဲ့စပ်ပတ်ဆူဆူကြီးကိုအားရပါးရဆုပ်ကိုင်ထားတယ်။

ဦးမာမူကတော့ သူစုပ်ဆွဲထားတဲ့နို့သီးလေးကိုပြွတ်ခနဲမည်တဲ့အထိအားပြင်းပြင်းတစ်ချက်စုပ်ချလိုက်ရင်း လွှတ်လိုက်တော့နီရဲနေတဲ့နို့အုံလေးဟာ တုံရီကျန်ခဲ့တော့တယ်။ထို့နောက်ဦးမာမူတစ်ယောက်နို့စုပ်ရာက အောက်တဖြည်းဖြည်းဆင်းလာပြီး သူမရဲ့ ဗိုက်ထားလေးတွေကိုအနီကွက်လေးတွေထင်တဲ့အထိစုပ်လာရင်း သူမပေါင်ကြားထဲရောက်တာနဲ့သူမရဲ့ပေါင်သားနုနုလေးတွေကိုလက်ကြမ်းကြီးနဲ့အတင်းဖြစ်ညှစ်ဆုပ်ကိုင်ဖြဲချလိုက်ပြီးပေါ်လာတဲ့စပ်ပတ်ဆူကြီးကိုတပြွတ်ပြွတ်စုပ်တော့တယ်။အိလှသူတစ်ယောက် ရင်ထဲမှာကမ္ဘာပျက်နေသလိုခံစားချက်ဖြင့်ခေါင်းလေးရမ်းကာ

“မလုပ်ကြပါနဲ့. . . . တော်ကြပါတော့. . . . သမီးကြောက်လို့ပါ . . . .ဖေကြီး . . . . သမီးလေးကိုသနားပါဦး. . . . သမီးအရမ်းကြောက်တယ်. . . .”

ဆိုပြီး ရေရွတ်အော်မည်ရင်း ရုန်းကန်သော်လည်း လူ့ဘီလူးနှစ်ယောက်လက်က မလွတ်နိူင်ပေ။အရက်နဲ့စိတ်ကြွဆေးတွေအရှိန်ကြောင့်လူစိတ်ပျောက်နေတဲ့ဦးအောင်ထူးက သူ့ကိုတောင်းပန်တဲ့အကြည့်နဲ့ကြည့်ရင်း တတွတ်တွတ်ရွတ်နေတဲ့ အိလှသူရဲ့နှုတ်ခမ်းထော်လေးကိုအရသာခံကြည့်ပြီး သူမရဲ့ပါးဖောင်းဖောင်းလေးကိုညှစ်ချလိုက်ပြီး ထော်ထွက်လာတဲ့နှုတ်ခမ်းအိအိလေးကိုစုပ်ချလိုက်တော့တယ်။

သူမနှုတ်ခမ်းကိုအဖေဖြစ်သူက ရုတ်တရက် စုပ်ချလိုက်တော့သူမကြောက်လန့်ရွံရှာသွားပြီး ပါးစပ်ကိုစိပေမယ့်သန်မာတဲ့လက်နဲ့ပါးနှစ်ဖက်ကိုညှစ်ထားခြင်းခံရတာကြောင့် ပါးစပ်လေးဟနေတယ်။ ထိုနှုတ်ခမ်းထော်လေးတွေ ပြတ်ထွက်လုမတတ်စုပ်နမ်းနေတဲ့ ဦးအောင်ထူးတစ်ယောက်နှုတ်ခမ်းအစုံကိုနမ်းတိုင်း ထွက်ကျလာတဲ့အပျိုစင်တံတွေးချိုလေးတွေကြောင့် ပိုပြီးမာရ်တက်လာပြီး နှုတ်ခမ်းလေးကိုကိုက်ပြီး စုပ်တော့တယ်။ အိလှသူတစ်ယောက် နှုတ်ခမ်းလေးတွေထူအန်းနေတဲ့ကြားက အကိုက်ခံနေရသောကြောင့်နာကျင်လာပြီးတဝူးဝူးနဲ့အော်ရှာတယ်။ သူမရဲ့ဖောင်းမို့တဲ့ပါးလေးပေါ်မှာ မျက်ရည်စီးကြောင်းလေးကျနေတယ်။ သူမရဲ့နှုတ်ခမ်းတွေတုံရီနေတယ်။

ရင်ထဲမှာကြောက်ရွံ့ခြင်းနဲ့အတူ အပျိုတိုင်းရဲ့ရင်အဖိုရဆုံးမထမဆုံးအနမ်းကိုအဖေအရင်းမုဒိန်းကောင်ကြီးကရက်စက်စွာ စုပ်ယူဖျက်စီးခဲ့လေပြီ။ဦးအောင်ထူးတစ်ယောက်သူ့သမီးရဲ့နှုတ်ခမ်းကိုနမ်းလို့ဝတော့သူမရဲ့ အာခေါင်နွေးနွေးလေးထဲကိုလျှာထိုးထည့်လိုက်ပြီး သူမရဲ့နုအိနေတဲ့လျှာလေးကိုကလိတယ်။ သူမပါးစပ်ကထွက်လာတဲ့ တံတွေးလေးတွေကိုတပြွတ်ပြွတ်နဲ့စုပ်မျိုနေမိတယ်။

အိလှသူကတော့ သူမရဲ့လျှာလေးကို လာကလိနေတဲ့အဖေအရင်းရဲ့ လျှာကြီးကိုရွံလွန်းတဲ့အတွက် ပါးစပ်ထဲဝင်လာတဲ့တံတွေးတွေကို ပါးစပ်နှစ်ခုထိကပ်နေတဲ့ကြားက ထွေးထုတ်နေတော့အဖေအရင်းနဲ့သမီးအရင်းတို့ရဲ့ အနမ်းကြမ်းကြီးဟာ တံတွေးတစိုစိုမျက်ရည်ခါးတို့ပြိုခဲ့ရတဲ့အနမ်းလို့ဆိုရမလိုပါပဲ။ အပေါ်မှာက အဖေအရင်းကြီးက နှုတ်ခမ်းကိုခပ်ကြမ်းကြမ်းနမ်းနေလို့ တံတွေးတွေတောင် ပါးစပ်နှစ်ခုကြားကယိုနေသလို ပေါင်ကြားထဲမှာလဲ ဦးမာမူက စပ်ပတ်ကြီးကိုလက်နဲ့ဆွဲဖြဲရင်း ပေါ်လာတဲ့ပဲစိအရွယ်အစိလေးကိုတပြွတ်ပြွတ်စုပ်နေတဲ့အတွက် သာမန်ထက်အရည်ပိုထွက်တတ်တဲ့စပ်ပတ်စိုကြီးဟာလဲ အရည်တွေထွက်ကျနေပြီး အိပ်ယာခင်းမှာအိုင်နေလေရဲ့။

သူမရဲ့တံတွေးချိုတွေကဦးအောင်ထူးကိုအားအင်တွေပေးနေသလို သူမရဲ့ပေါင်ကြားထဲကတစိမ့်စိမ့်ထွက်ကျနေတဲ့အပျိုရည်ကြည်တွေကလဲ ဦးမာမူကိုအားအင်တွေပေးနေတဲ့အတွက် သူတို့နှစ်ဦးလုံးရဲ့ဒစ်ပြဲကြီးတွေဟာ အကြောတပြိုင်းပြိုင်းနဲ့ထောင်မတ်နေပေမယ့် အိလှသူမှာတော့ကြောက်ခြင်း ရှက်ခြင်း ဝမ်းနည်းကြေကွဲခြင်း တို့နဲ့အတူ အလိုမတူပေမယ့်ခန္ဓာကိုယ်ရဲ့ဖိုမအထိအတွေ့ကြောင့်ထွက်ကျနေတဲ့အရည်ကြည်တွေကြောင့် အားအင်ကုန်ခန်းလာတယ်။ ထိုအချိန်မှာပဲ သူမရဲ့အဖေဖြစ်သူက အပေါ်မှာဖိထားရင်းနမ်းနေရာကဖယ်လိုက်သလိုဦးမာမူကလဲ ပေါင်ကြားထဲကနေဖယ်ပေးလိုက်တယ်။ သို့သော်ကြောက်ရွံ့မောဟိုက်နေတဲ့သူမမှာတော့မထနိူင်ပဲ တဟင့်ဟင့်နဲ့ပတ်လက်လေးငိုနေရှာတယ်။

ထိုအချိန်မှာပဲ ဦးအောင်ထူးက

“ကဲ အိလှသူနင့်ကိုငါတို့ဘာလို့ဒီလိုလုပ်လဲသိလား ”

လို့ပြောလိုက်တယ်။

“မသိဘူး ဟင့်. . . ဟင့်. . . . ဘာလို့သမီးကိုဒီလိုတွေလုပ်ရတာလဲဖေဖေရယ်သမီးကြောက်လိုက်တာရှက်လိုက်တာ. . . . ”

“နင်ကသိပ်လှတာကိုး ပြီးတော့နင့်ဖင်ကလဲ အများနဲ့မတူပဲ တစ်လုံးတက်တစ်လုံးဆင်းတိတိကျကျလေးဖြစ်နေပြီး အိုးကလဲဖောင်းကောက်နေတော့ ငါတို့လိုယောက်ျားတွေကို လိင်ဆွဲဆောင်မှု့အပြည့်ဖြစ်စေတယ်ဒါကြောင့်ဒီလိုလုပ်ရတာပဲ”

လို့ ပြောလိုက်တဲ့အခါ

“သမီးမသိဘူး . . . . သမီးဘာမှမသိဘူး. . . . မရက်စက်ပါနဲ့ဖေဖေရယ်. . . . သမီးတောင်းပန်ပါတယ်နော်”

ဆိုပြီး ငိုယိုရှာတော့တယ်။

“အေး . . . . ငါတို့ဆက်မလုပ်စေချင်ရင်ငါခိုင်းသလိုလုပ်ရမယ်. . . . မလုပ်ရင်ဒီဟာကြီးနဲ့နင့်ဖင်ဖောင်းဖောင်းလေးထဲလိုးသွင်းတော့မယ်”

လို့ပြောရင်း သူ့ရဲ့လီးကြီးကိုကိုင်ပြလိုက်တယ်။အိလှသူတစ်ယောက်ကြောက်ကြောက်နဲ့ရုန်းကန်နေခဲ့တုန်းက အဖေဖြစ်သူပြောတဲ့အရာကြီးကိုမတွေ့မိလိုက်ပဲ အခုမှကြည့်မိလိုက်တော့ဦးအောင်ထူးရဲ့ပေါင်ကြားမှာ တစ်ပေလောက်ရှည်ပြီးအကြောပြိုင်းပြိုင်းထနေတဲ့မကောင်းဆိုးဝါးတစ်ကောင်လိုအချောင်းကြီးကိုတွေ့လိုက်တော့မှအရမ်းကြောက်သွားတယ်။ ထိုအချောင်းကြီးနဲ့ သူမကိုတစ်ခုခုလုပ်တော့မှာကို ကြောက်ရွံ့တုန်လှုပ်မိတဲ့စိတ်နဲ့

“ဟုတ်. . . . ဟုတ်. . . . လုပ်ပါ့မယ်သမီးကိုတော့ ဘာမှထပ်မလုပ်ပါနဲ့နော်သမီးကြောက်လွန်းလို့ပါ”

လို့ပြောလိုက်တယ်။

“ဟုတ်ပြီဒါဆိုနင့်ကိုချည်ထားတဲ့ကြိုးကိုဖြေပေးမယ်။ထွက်ပြေးဖို့တော့မကြိုးစားနဲ့ နင့်မှာပြေးစရာမြေမရှိပါဘူး သမင်ပျိုလေးရယ် ဟဲဟဲဟဲ ”

လို့ဆိုပြီး ပြောလိုက်တော့တယ်။ အိလှသူလဲ သူမအဖေဖြစ်သူပြောတော့မှ လုံခြုံအနွေးထွေးဆုံးဖြစ်တဲ့ သူမရဲ့အိမ်ထဲမှာ ဒီလိုဒုက္ခဆိုးနဲ့ကြုံရလေခြင်းလို့ ဝမ်းနည်းစိတ်နဲ့ “အင့်”ခနဲ တစ်ချက်ရှိုက်ငိုလိုက်တယ်။ ဦးအောင်ထူးက သူမလက်မှာချည်ထားတဲ့ ကြိုးကိုဖြေပေးရင်း

“ကဲ နင့်ရဲ့ကျောင်းစိမ်းထမိန်နဲ့အင်္ကျီ ကိုအခုလဲလိုက်”

“ဘာ . . . . ဘာဖြစ်လို့လဲ သမီးကိုဘာလုပ်ဦးမလို့လဲ . . . . အီးဟီးဟီး ”

“မရှည်နဲ့ငါပြောသလိုလုပ်”

“ဟုတ်. . . . ဟုတ်”

ထိုသို့ပြောရင်း ကုတင်အောက်ရောက်နေတဲ့သူမရဲ့ဘော်လီလေးနဲ့အတွင်းခံဘောင်းဘီလေးကို ကောက်ယူပြီးဝတ်လိုက်တယ်။ ဦးအောင်ထူးတို့ကိုကြောက်ကြောက်နဲ့လှမ်းကြည့်လိုက်တော့ သူမရဲ့ကုတင်ပေါ်မှာထိုင်နေကြရင်း သူမရဲ့အပြုအမူတိုင်းကိုကြီးမားတဲ့ဒစ်ပြဲကြီးကိုကိုင်ရင်း ရာဂထန်တဲ့အကြည့်နဲ့ကြည့်နေတဲ့ကြည့်နေကြတဲ့ဦးအောင်ထူးနဲ့ဦးမာမူတို့ကိုတွေ့လိုက်ရတယ်။

ဦးအောင်ထူးရဲ့ ဒစ်ပြဲကြီးက ကြီးမားရှည်လျားသလို ဦးမာမူရဲ့ဒစ်ပြဲကြီးကတော့အသနီကြီးလန်ပြီး အကြောတွေပြိုင်းပြိုင်းနဲ့အဖေဖြစ်သူရဲ့ဒစ်ပြဲကြီးထက်တောင်ကြီးမားတာကိုတွေ့လိုက်ရတော့သူမကြောက်လန့်သွားရတယ်။ထို့နောက်ကြောက်ကြောက်နဲ့အကြည့်ကိုလွှဲလိုက်ပြီး ဗီဒိုကိုဖွင့်ရင်း ကျောင်းဝတ်စုံလေးကိုဝတ်ဆင်လိုက်တော့တယ်။

🏵️အခန်း ( ၉ ) ပန်းပျိုတစ်ပွင့်မြေခကြေမွခြင်း🏵️

“ကောင်းပြီ. . . . ဟိုဘက်ကိုလှည့်ပြီး လမ်းလျှောက်ပြစမ်း”

လို့အမိန့်ပေးလိုက်သံနဲ့အတူ အိလှသူတစ်ယောက်ရာဂရူးနှစ်ယောက်ကိုကျောပေးရင်း ကြောက်ရွံ့တဲ့ ခြေလှမ်း​နဲ့တစ်လှမ်းခြင်း လှမ်းသွားလိုက်တယ်။

“ကောင်းလိုက်တဲ့အိုးလေး လမ်းလျှောက်လိုက်တိုင်း တစ်လုံးတက်တစ်လုံးဆင်းပဲ. . . . တစ်လုံးတက်ပြီးလို့တစ်လုံးဆင်းသွားတဲ့အခါ အဲ့ဒီဆင်းသွားတဲ့ဖင်တုံးလေးက တုံနေရောပဲ ”

ထိုသို့ပြောလိုက်တဲ့ ဦးမာမူရဲ့အသံကိုကြားလိုက်ရတော့ အိလှသူရှက်လွန်းလို့ ခြေလှမ်းရပ်သွားတယ်။ ထိုအခါ ဦးအောင်ထူးက

“ငါပြောတဲ့အတိုင်း မလျှောက်ပဲ ရပ်နေရဲတယ်ပေါ့ဟုတ်လား ”

ဆိုတဲ့ အံကြိတ်သံနဲ့ပြောလိုက်ရာ

“ဟုတ်. . . . ဟုတ်. . . . ဆက်လျှောက်ပါ့မယ်”

လို့ပြောရင်း ဆက်လျှောက်ဖို့ပြင်လိုက်တော့

“ရပ်စမ်း အဲ့ဒီအတိုင်းရပ်နေ ”

လို့ပြောလိုက်တယ်။ ထိုအခါ ခြေတစ်လှမ်းလှမ်းဖို့ပြင်နေတဲ့အိလှသူက ကြောက်ပြီးရပ်လိုက်တော့ဖင်လေးတစ်လုံးကတက်နေပြီး ကျန်တစ်လုံးကဆင်းနေတဲ့အတိုင်းလေးရပ်နေတယ်။

“ငါ့ကိုအာခံရဲတဲ့ကောင်မ နည်းနည်းတော့ဒဏ်ပေးရမှာပေါ့ကွာ ”

လို့ပြောလိုက်သံကိုကြားလိုက်ရတဲ့အခါ အိလှသူစိတ်ထဲ အဖေဖြစ်သူဟာ သူမကိုတစ်သက်လုံးသမီးလေးလို့ ခေါ်ခဲ့ရာက အခုတော့ကောင်မ ဆိုတဲ့နမ်စားကိုသုံးလိုက်တဲ့ အတွက်ဝမ်းနည်းသွားပြီး မျက်ရည်ပေါက်ခနဲကျကာ ရင်ထဲနင့်သွားတယ်။ ထိုသို့ရှိနေစဉ်သူမရဲ့ ဖင်သားလေးရဲ့အလယ်တည့်တည့်ဖင်ကြားနေရာလေးကို မာတောင်ပြီးနွေးနေတဲ့အရာတစ်ခု လာရောက်ဖိကပ်မိလို့လန့်ပြီးလှည့်အကြည့်သူမရဲ့အဖေဖြစ်သူရဲ့ ရာဂကြောင့်နီနေတဲ့မျက်နှာကြီးကိုတွေ့လိုက်ရပြီး သူမရဲ့နှုတ်ခမ်းကိုပါ စုပ်နမ်းခံလိုက်ရတော့တယ်။

သူမကြောက်လန့်ပြီး ပါးစပ်ပိတ်ရင်း တဖက်ပြန်လှည့်ဖို့ကြိုးစားတော့ဦးအောင်ထူးရဲ့လက်တစ်ဖက်က သူမမျက်နှာကိုထိန်းထားလိုက်တဲ့အတွက်လှည့်မရတော့ပေ။ ဦးအောင်ထူးတစ်ယောက်ကောင်မလေးရဲ့တစ်လုံးတက်တစ်လုံးဆင်းအနေအထားအတိုင်းဖြစ်နေတဲ့ဖင်လုံးလေးကိုလီးနဲ့ထောက်ပြီး လှည့်လာတဲ့ ချောမောလှပတဲ့မျက်နှာလေးဆီက အနမ်းကိုချွေနေရတဲ့အတွက်ရင်ထဲကျေနပ်နေတယ်။ သူမရဲ့သေးငယ်တဲ့ခါးလေးကို လက်တစ်ဖက်ကကိုင်ရင်း လီးကြီးကိုသူမရဲ့စအိုပေါက်နေရာလောက်မှန်းပြီး ဆောင့်ချလိုက်တယ်။ အိလှသူရဲ့ စအိုလေးအောင့်သွားသလိုသူမလဲလန့်သွားပြီး အတင်းရုန်းမိတော့တယ်။

“ဪ. . . .ကောင်မ နင်ကရုန်းတယ်ပေါ့လေ. . . . ကောင်းပြီလေ ဒါဆိုလဲ လိုးရတော့တာပေါ့”

လို့ပြောရင်း ထမိန်ကိုဆွဲလှန်ဖို့ပြင်လိုက်တော့

“အောင်မလေး မလုပ်ပါနဲ့. . . . သမီးပြောတဲ့အတိုင်းနေပါ့မယ်”

လို့တောင်းပန်ရှာတယ်။ ထိုအခါ ဦးအောင်ထူးက

“ဒါဆိုလဲ မလုပ်ဘူး ဒါပေမယ့်အပြစ်တော့ပေးရမယ်။နင်ဒီတစ်ခါ ငါပြောတဲ့အတိုင်းနေနော်မနေရင်တော့ငါ့အဆိုးမဆိုနဲ့ ကြားလားကောင်မ ”

လို့ပြောလိုက်တော့ အိလှသူတစ်ယောက်”အင့်”ခနဲရှိုက်ငိုလိုက်ရင်း ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်တယ်။

“ဖင်ကိုကောက်ထားစမ်း. . . . ကောက်နိူင်သလောက်ကောက်စမ်း ”

လို့ဦးအောင်ထူးကပြောလိုက်တော့ အိလှသူတစ်ယောက်မလုပ်တတ်လုပ်တတ်နဲ့ဖင်ကိုကော့ပေးရှာတယ်။ နဂိုထဲက ဖင်ကကော့ကော့လေးနဲ့ ဖောင်းဖောင်းလေးဖြစ်နေပြီး အခုလိုကောက်ထားလိုက်တော့သူမရဲ့ဖင်လေးဟာ ကော့ကောက်ထစ်မောက်နေတော့တယ်။ ဦးအောင်ထူးတစ်ယောက်သမီးဖြစ်သူရဲ့ သေးကျင်တဲ့ခါးလေးကိုကိုင်လိုက်ပြီး သူ့လီးကြီးနဲ့သူမရဲ့ဖင်ဖောင်းဖောင်းအိအိလေးကို ဖိကပ်ပြီး တငြိမ့်ငြိမ့်နဲ့ဖိဖိတွန်းကာ အရသာယူနေတယ်။အိလှသူတစ်ယောက်တဟင့်ဟင့်နဲ့ငိုယိုရင်း သူမဖင်ကြားနေရာကိုမာကျောတဲ့အချောင်းကြီးအမြှောင်းလိုက်ကပ်ရင်းဖိတွန်းခံရတိုင်း လန့်ပြီးတုံနေရှာတယ်။

ထို့နောက်ဦးအောင်ထူးရဲ့လက်က သူမရဲ့ကျောင်းစိမ်းထမိန်လေးကိုဖြည်းဖြည်းခြင်းဆွဲတင်နေတယ်။အိလှသူတစ်ယောက်ပိုဆိုးတဲ့ပြစ်ဒဏ်အပေးခံရမှာစိုးလို့ ရုန်းလဲမရုန်းရဲရှာပဲငိုမြဲငိုနေမိတော့တယ်။ သူမထမိန်လေးက ခါးလောက်ထိလန်နေတဲ့အတွက် အတွင်းခံဖြူလေးနဲ့ ဖြူဝင်းတဲ့အသားအရည်နဲ့ ဖင်ဖောင်းဖောင်းလေးပေါ်လာတော့တယ်။ဦးအောင်ထူးက သမီးဖြစ်သူရဲ့ ဖင်တုံးလေးပေါ်က အတွင်းခံအနားစလေးကိုအသာဆွဲမလိုက်ပြီး သူ့လီးကြီးကိုအတွင်းခံနဲ့ ဖင်အသားကြားထဲထည့်လိုက်တော့တယ်။ အိလှသူတစ်ယောက်ခပ်ချွဲချွဲအရည်တွေစိုနေပြီး မာကျောလွန်းတဲ့ဒစ်ခေါင်းကြီးက သူ့ဖင်နဲ့အတွင်းခံကြား နွေးခနဲတိုးဝင်လာတော့ အရမ်းလန့်သွားပြီး ရုန်းလိုက်မိတယ်။

“နင်ရုန်းပြန်ပြီပေါ့လေ . . . . ဒီထက်ဆိုးတဲ့အပြစ်ပေးတာခံချင်နေတာလား ”

လို့ဦးအောင်ထူးကပြောလိုက်တော့ အိလှသူလန့်သွားပြီး

“မဟုတ်ပါဘူး . . . .မလုပ်ပါနဲ့ဖေဖေရယ်. . . . သမီးကိုဒီထက်ပိုပြီးမလုပ်ပါနဲ့တော့. . . .သမီးအရမ်းကြောက်လို့ပါ . . . . ဟင့်ဟင့် ”

ဆိုပြီး ငိုသံလေးနဲ့တုံတုံရီရီပြောရှာတယ်။

“ဒါဆိုငြိမ်ငြိမ်နေစမ်း ”

လို့ဦးအောင်ထူးကပြောရင်း အတွင်းခံဘောင်းဘီနဲ့ဖင်တုံးလေးကြားထဲရောက်နေတဲ့လီးကြီးကိုရှေ့တိုးနောက်ငင်နဲ့လုပ်နေတယ်။ အဖေနဲ့သမီးဖြစ်ပေမယ့်ဆန့်ကျင်ဘက်လိင်အမိုက်စားလေးနဲ့ ထိတွေ့နေရတဲ့အပြင် ထိတွေ့ရတဲ့ခံစားချက်ကလဲ ဖင်သားလေး တအိအိအနွေးဓာတ်လေးက ပိုပိုဖြစ်နေတာကြောင့် သူ့လီးနဲ့သမီးအရင်းရဲ့ဖင်အသားအိအိလေးဖိကပ်မိတိုင်း လျပ်စစ်ဓာတ်တွေဖြန်းခနဲထသလို လီးတစ်ချောင်းလုံးတဆစ်ဆစ်ဖြစ်နေတယ်။

ဦးအောင်ထူးမျက်လုံးတွေမှေးစဉ်းနေပြီး သမီးအရင်းရဲ့လေမထိနေမထိဖင်လေးဟာ ခုတော့အရည်စိုတဲ့သူ့လီးကြီးနဲ့ ထိကပ်နေရပါလားဆိုပြီး သာယာနေတော့တယ်။ ထိုသို့ဝအောင်လုပ်ပြီးမှ ဦးမာမူကိုမျက်စပစ်ပြလိုက်တော့ အစာငတ်နေတဲ့ခွေးတကောင်လိုအပြေးလေး အနားရောက်လာတယ်။

ထို့နောက်ဦးအောင်ထူးက အသာဖယ်ပေးလိုက်ပြီးတာနဲ့ ဦးမာမူက အိလှသူရဲ့ခါးကိုလက်တစ်ဖက်နဲ့ဆုပ်ကိုင်ရင်း အတွင်းခံအနားသားကိုအသာမလိုက်ကာ သူ့လီးကြီးကို အတွင်းခံနဲ့သူမရဲ့စပ်ပတ်ဆူဆူကြီးကြားထဲ ထိုးထည့်လိုက်တော့တယ်။ သူ့လီးကြီးက သူမရဲ့စပ်ပတ်ဆူကြီးကိုပွတ်တိုက်မိပြီးအိခနဲ နွေးခနဲ အရသာအကောင်းစားကြီးရလိုက်တဲ့အတွက်ဦးမာမူတစ်ယောက်မျက်ဖြူလန်သွားရလောက်အောင်အရသာတွေ့သွားတယ်။

အိလှသူတစ်ယောက်သူမရဲ့စပ်ပတ်လေးကိုပွတ်တိုက်မိတဲ့မာကျောတဲ့အရာကြီးကြောင့်လန့်သွားရင်း ပေါင်လေးကိုအတင်းစိလိုက်မိတယ်။ ထိုအခါမှသူမရဲ့နူးအိတဲ့စပ်ပတ်၊ ဖောင်းအိတဲ့ပေါင်သား တို့တပြိုင်ထဲဖိညှပ်ခြင်းခံလိုက်ရတဲ့အတွက်ဦးမာမူအရသာအတွေ့ကြီးတွေ့သွားပြီး “အိုး”ဆိုတဲ့အသံထွက်သွားမိတယ်။

ထိုအခါ အိလှသူက သူမအဖေရဲ့အသံမဟုတ်တော့တဲ့အတွက် လန့်ပြီးလှည့်အကြည့်ဦးမာမူရဲ့မျက်ဖြူလန်ပြီး ရာဂထန်နေတဲ့ရုပ်ကိုတွေ့လိုက်ရလို့ အလန့်ကြီးလန့်သွားပြီး အတင်းရုန်းကန်ထွက်ပြေးမိတယ်။ အိပ်ခန်းတံခါးဝမရောက်မီမှာပဲ သူမရဲ့လက်ကိုသန်မာတဲ့ဦးမာမူရဲ့လက်ကြီးတစ်ဖက်ကဆွဲကိုင်လိုက်ပြီး ဦးအောင်ထူးရှိရာကုတင်ပေါ်ကိုပစ်လွှဲလိုက်တယ်။

သူမအရှိန်နဲ့ ကုတင်ဆီကိုလွင့်သွားပြီး ကုတင်စောင်းမှာမှောက်ရက်လေးလဲကျသွားတော့တယ်။ ထိုသို့လဲသွားတာနဲ့တပြိုင်နက်ဦးအောင်ထူးက သူမရဲ့ဖင်တုံးလေးပေါ်ခွတက်လိုက်ပြီး ဖင်ကြားနေရာတည့်တည့်ရှိ ထမိန်လေးကိုဆွဲဖြဲချလိုက်တော့ အတွင်းခံလေးနဲ့ဖင်တုံးလေးပေါ်ထွက်လာတော့တယ်။ ထို့နောက် ထိုဘောင်းဘီလေးကိုပါဆွဲဖြဲချလိုက်တော့သူမရဲ့ဖင်ဖြူဖြူလေးဟာ အိတုံနေရင်းပေါ်ထွက်လာတော့တယ်။

ထိုအခါ အိလှသူက သူမအဖြစ်ကိုကြောက်လွန်းလို့ ဖင်လေးအကုန်းသားနဲ့ကုန်းရုန်းထလိုက်တဲ့အချိန်မှာ ရုတ်တရက်သူမရဲ့ဖင်ဖြူဖြူလေးကို လက်ကြမ်းကြီးနဲ့အတင်းဆွဲအဖြဲခံလိုက်ရပြီး “ပြွတ်”ဆိုတဲ့ ဆွဲဆွဲငင်ငင်အသံကျယ်ကြီးကြားလိုက်ရပြီး သူမရဲ့ဖင်စအိုလေးကိုအားပြင်းပြင်းနဲ့ စုပ်တာခံလိုက်ရတော့တယ်။

သူမကြောက်လန့်တဲ့စိတ်ရှက်လွန်းတဲ့စိတ်ဝမ်းနည်းတဲ့စိတ်တွေတပြိုင်ထဲခံစားလိုက်ရပြီး ခေါင်းလေးမော့မျက်လုံးလေးပြူးကာ နှုတ်ခမ်းလေးတွေတုံရီသွားတယ်။ ထို့နောက်မျက်လုံးစုံမှိတ်၊ ခေါင်းကိုခါရမ်းရင်း ခပ်ကြမ်းကြမ်းရုန်းလိုက်သော်လဲ အပေါ်ကသူမခါးနေရာလေးကို ခွထိုင်ထားတဲ့အဖေဖြစ်သူကြောင့် ရုန်းလို့မနိူင်၊

သူမခါးပေါ်ခွထိုင်ထားတာ ဦးအောင်ထူးဆိုရင်သူမဖင်ကြားကို လျှာပြားကြီးနဲ့လျက်လိုက် စအိုကိုအားပြင်းကြီးနဲ့စုပ်လိုက်လုပ်နေသူဟာ သူမအလွန်ရွံရှာခဲ့တဲ့ဦးမာမူဆိုတဲ့ကုလားကြီးပဲဆိုတာ သူမအသေအချာသိလိုက်ရတယ်။ သူမရဲ့စိတ်ထဲမှာ ကြောက်စိတ်တွေကြီးစိုးနေပြီး “အား”ဆိုပြီး အသံစူးစူးလေးနဲ့အသံကုန်အော်လိုက်သံတွေနဲ့အတူ အချက်ကျကျထွက်ပေါ်နေတဲ့

“ပြွတ်. . . . ပြွတ်….”

ဆိုတဲ့ ဖင်စုပ်သံတွေဟာ အခန်းထဲပြည့်နေတော့တယ်။ ဦးမာမူတစ်ယောက်သူအမြဲတမ်းသရေတမြားမြားထွက်သည်အထိ ရူးခဲ့ရတဲ့ဖင်ဖြူဖြူလှလှလေးကို စိတ်ရှိတိုင်းလုပ်နေရတဲ့အတွက် သူမရဲ့ဖင်ကြားလေးထဲမှာ ဦးမာမူရဲ့သရေတွေပြည့်နေသလိုခရေပွင့်ပုံဖင်စအိုနုနုလေးဟာလဲ နီရဲနေပြီးအပြင်ကိုခပ်စူစူဖြစ်လာတယ်။

ဦးအောင်ထူးကရုန်းကန်နေတဲ့သူမရဲ့ခါးပေါ်ခွထိုင်ရင်း ခါးလေးကိုလက်နှစ်ဖက်နဲ့ဖိထားတာကြောင့် သူမရဲ့ဖင်လေးဟာ ရုန်းနေတဲ့အရှိန်နဲ့ကော့တက်ဖောင်းထွက်နေတာကို ဦးမာမူကအပီအပြင်ဖြဲပြီးဖင်ကိုစုပ်နေတာကို အရသာခံကြည့်နေတယ်။ ထိုအချိန်မှာပဲ ဦးမာမူက ရုတ်တရက်မက်တပ်ရပ်လိုက်ပြီး သူ့ရဲ့ဒစ်ပြဲကြီးကိုကိုင်ကာ အိလှသူရဲ့ဖင်စအိုလေးထဲထိုးထည့်ဖို့ပြင်နေတာကိုတွေ့လိုက်တာနဲ့ “ဟေ့ရောင်မာမူရပ်စမ်း ငါ့သမီးကိုမလုပ်နဲ့” လို့အော်လိုက်တယ်။ ဦးမာမူက တုန့်ခနဲရပ်သွားပြီး ဦးအောင်ထူးရဲ့မျက်နှာကို အားမလိုအားမရလှမ်းကြည့်တယ်။ အိလှသူကတော့သူမအဖေဖြစ်သူအသိတရားဝင်လာပြီအထင်နဲ့ ဖင်ကုန်းရက်သားလဲကျနေရာက အဖေဖြစ်သူကိုသမင်လည်ပြန်လေးလှည့်ကြည့်ရင်း

“ကယ်ပါဦးဖေဖေ သမီးကိုကယ်ပါဦး သမီးအရမ်းကြောက်တယ် အဲ့ဒီလူကြီးကိုဘာမှပေးမလုပ်ပါနဲ့နော်”

လို့တုန်ရီကြောက်ရွံ့နေတဲ့အသံလေးနဲ့လှမ်းပြောလိုက်ရှာတယ်။ ဦးအောင်ထူးက ထိုစကားသံကိုဂရုစိုက်မနေပဲ

“မာမူဒီမှာလာချုပ်ထား . . . . ဒီလောက်နုပြီး လှလွန်းတဲ့အပျိုစင်လေးကိုသမီးအရင်းမကလို့ ဘာကြီးဖြစ်နေဖြစ်နေ ငါကိုယ်တိုင်ဖင်ကိုပိုးစိုးပတ်စက်လိုးပြီး ဖင်အပျိုရည်ဖျက်ပစ်ရမှကျေနပ်မယ်”

လို့ပြောလိုက်တော့ အိလှသူတစ်ယောက်

“အောင်မလေး. . . . မလုပ်လိုက်ပါနဲ့. . . . ဖေဖေ . . . .. သမီးလေ . . . . သမီးအရင်းကြီးကိုတော့အဲ့လိုရက်ရက်စက်စက်မလုပ်လိုက်ပါနဲ့နော်. . . . ကြောက်တယ်. . . .ဟင့်. . . . ဟင့်. . . . ”

ဆိုပြီး ငိုသံကြီးနဲ့တောင်းပန်ရှာတယ်။ ရက်စက်ရတာကိုသဘောကျတဲ့သူအတွက်တောင်းပန်သံဟာ သူ့စိတ်ကိုပိုရက်စက်အောင်ဆွနေသလိုဖြစ်စေတာကြောင့် ဦးအောင်ထူးက

“ဟိတ်ကောင်မာမူ မြန်မြန်လာချူပ်ထားစမ်း ငါ့သမီးရဲ့ဖင်ကိုပြဲထွက်သွားတဲ့အထိလိုးချင်လှပြီ မြန်မြန်လာစမ်း”

လို့ပြောလိုက်တော့တယ်။ ထိုစကားသံကို ကြားတာနဲ့ဦးမာမူက ကုတင်ပေါ်တက်လိုက်ပြီး မှောက်ရက်လဲနေတဲ့ အိလှသူအပေါ်ခွတက်လိုက်ပြီး ခါးကိုကိုင်ချုပ်လိုက်တော့တယ်။ ဦးအောင်ထူးကတော့သမီးဖြစ်သူရဲ့ ဖင်ဝိုင်းဝိုင်းလေးနောက် နေရာယူလိုက်တော့တယ်။

အိလှသူကတော့ ကယ်ပါယူပါအော်မည်ရင်း ရုန်းကန်နေရှာတယ်။ ထိုသို့ရုန်းနေတော့သူမတကိုယ်လုံးချွေးတွေပျံနေပြီး သူမရဲ့ဖင်ဝိုင်းဝိုင်းအိအိလေးပေါ်မှာ ချွေးတွေနဲ့ပြောင်ဝင်းနေတော့ သူမရဲ့ဖင်ပြောင်လေးဟာ ပြောင်ဝင်းနေပြီး ချွေးသီးလေးတွေတစိုစိုနဲ့ပိုကြည့်ကောင်းနေတော့တယ်။ ထိုဖင်သားလေးပေါ်က ချွေးရည်စက်လေးတွေကို ဦးအောင်ထူးကလျှာပြားကြီးနဲ့လျက်ချလိုက်ရင်းသူမရဲ့ခပ်စူစူဖြစ်နေတဲ့စအိုပေါက်လေးရှိရာကို တံတွေးတွေထွီခနဲထွေးချလိုက်ပြီး သူ့ဒစ်ပြဲကြီးကို ကိုင်ထားလိုက်တယ်။

အဖေအရင်းကြီးက ဖင်မဒိန်းကျင့်တော့မယ်ဆိုတဲ့အဖြစ်ကိုသိလို့ ကြောက်စိတ်နဲ့ရုန်းနေတဲ့ အိလှသူရဲ့ဖင်ဖောင်းဖောင်းလေးဟာ ရမ်းခါလိုက်တုံသွားလိုက်နဲ့ဆိုတော့ ဦးအောင်ထူးရဲ့ရာဂကိုဆွဲဆောင်နေသလိုဖြစ်စေတယ်။ အိလှသူတစ်ယောက်ခန္ဓာကိုယ်ကြီးမားတုတ်ခိုင်တဲ့ဦးမာမူက တက်ဖိချုပ်ကိုင်ထားခြင်းခံရတဲ့အတွက်မရုန်းနိူင်ပဲ ပိုက်ကွန်မှာမိနေတဲ့သမင်လေးလို မျက်ဝန်းမှာ မျက်ရည်လေးတလည်လည်နဲ့ကယ်ပါယူပါ အော်မည်ယုံကလွဲရင်ဘာမှမတတ်နိူင်ခဲ့။ ဦးမာမူက သူမခါးကိုချူပ်ကိုင်ရာကလွှတ်လိုက်ပြီး သူမရဲ့ဖောင်းအိနေတဲ့ဖင်ဖြူဖြူလေးနှစ်တုံးကို ဖြန်းခနဲဖြန်းခနဲ အားနဲ့ရိုက်ချလိုက်ရင်း ဆုပ်ကိုင်ဖြဲချပေးလိုက်တယ်။

အိလှသူထံမှ အင့်ခနဲ အင့်ခနဲ အသံလေးနှစ်ချက်ထွက်လာပြီး ခေါင်းကိုခါရမ်းရင်း ခြေကိုဆောင့်ဆောင့်ရုန်းရှာတယ်။ သူမရဲ့အိတဲ့ဖင်သားကြီးတွေသာ တုံသွားသော်လည်း လွတ်မြောက်သွားခြင်းမရှိပဲ စိတဲ့ဖင်ကြားလေးအပြဲသားနဲ့ ဖင်လိုးခံရန်အသင့်အနေအထားကို ရောက်နေတော့တယ်။ထိုသို့ရှိစဉ်မှာပဲ သူမရဲ့ဖင်ကြားလေးကိုဦးအောင်ထူးရဲ့ ပူနွေးနေတဲ့ဒစ်ပြဲမာမာကြီးကထောက်လိုက်ရင်း ဖင်အမြောင်းနက်နက်လေးကြားကိုအပေါ်အောက်ပွတ်ဆွဲနေတော့တယ်။

ဖင်နှစ်တုံးရဲ့ အိတဲ့အတွေ့ ဖင်ကြားလေးရဲ့နုတဲ့အထိလေးတွေကိုရလိုက်တာနဲ့ ဦးအောင်ထူးတစ်ယောက် ကျင်ခနဲအသည်းထဲအေးခနဲဖြစ်နေတယ်။ သူ့ရဲ့ဒစ်ပြဲကြီးကိုအတင်းဆုပ်ကိုင်ရင်း ဖင်ကြားနေရာလေးအောက်ဆီက အရည်တွေနဲ့ပြူးထွက်နေတဲ့စပ်ပတ်ဆူကြီးရဲ့နှုတ်ခမ်းသားကြားကိုလီးနဲ့ပွတ်ဆွဲချလိုက်တော့ သူ့ရဲ့အဆီဝေ့နေတဲ့ဒစ်ပြဲလန်ကြီးဟာ စပ်ပတ်ကထွက်နေတဲ့အရည်တွေနဲ့ပေါင်းစပ်ပြီး အဖြူရောင်အမြှုပ်တွေဖြစ်လာတဲ့အထိ အပေါ်အောက်တပြွတ်ပြွတ်မည်အောင် ပွတ်ဆွဲနေတော့တယ်။

အဖေဖြစ်သူရဲ့ဒစ်ပြဲကလဲ အဆီတဝင်းဝင်း သမီးဖြစ်သူရဲ့ စပ်ပတ်ဆူကြီးကလဲ အရည်တရွှဲ ရွှဲ ဆိုတော့သူတို့နှစ်ဦးရဲ့လိင်အင်္ဂါထိတွေ့မှု့မှာ အရည်တစိုစိုအမြှုပ်တစီစီနဲ့ပေါ့။ အရမ်းငိုထားတဲ့သူမမျက်နှာလေးက နီရဲနေပြီး မျက်အိမ်တွေဖောင်းမို့နေသလို ရာဂဆိပ်တက်နေတဲ့ဦးအောင်ထူးရဲ့မျက်နှာကလဲ နီရဲနေပြီး ပြူးကျယ်တဲ့မျက်လုံးကြီးတွေနဲ့ ကြောက်စရာအတိဖြစ်နေလေရဲ့။

ဦးအောင်ထူးတစ်ယောက်သမီးဖြစ်သူရဲ့ဖင်အိအိကိုလီးနဲ့ပွတ်လို့အားရတော့မှ

“ကဲ. . . . မာမူ. . . . ငါ့သမီးဖင်ကိုငါလိုးတော့မယ်. . . . မင်းသေချာချူပ်ထားတော့ ”

လို့ပြောလိုက်တယ်။ ထိုစကားသံဟာ ဦးမာမူအတွက်ရော ဦးအောင်ထူးအတွက်ပါ စိတ်လှုပ်ရှားရာဂထန်စေပေမယ့် ကြားရတဲ့ အိလှသူအတွက်တော့ အပြစ်မရှိပဲသေမိန့်အချခံရသူလို ရင်ထဲမှာ စူးနင့်နာကျင်စေတယ်။ သူမတစ်သက်လုံး ယဉ်ကျေးလိမ်မာခဲ့သမျှ အပျိုဖြစ်စအရွယ်ဖွံ့ဖြိုးစ အငုံအဖူးနုနုလေးဟာ ခုတော့ကျောင်းအင်္ကျီ လေးဝတ်ထမိန်တွေပြေလျော့ကျရင်း အိပ်ယာပေါ်မှာ ကာမဘီလူးနှစ်ကောင်ရဲ့ ဖျက်ဆီးခြင်းခံရတော့မယ်။ အသားလေးကနုနု ခန္ဓာကိုယ်ကတော့အချိုးကျစအရွယ်တင့်တယ်တော့မယ်မကြံရသေး အိပ်ယာထက်ဖင်လေးအကုန်းသားနဲ့အဖေအရင်းကြီးနဲ့လိင်ဆက်ဆံရင်း အပျိုရည်ပျက်ရတော့မယ်။

ရုန်းကန်ထွက်ပြေးဖို့ကလဲ သူမရဲ့ခါးသေးသေးလေးပေါ် တက်ထိုင်နေတဲ့ကုလားကြီးမာမူကြောင့် မရုန်းသာဘူး။ ဖိထားတဲ့အရှိန်ကြောင့် သေးတဲ့ခါးလေးကော့ထွက်နေပြီး ကားတဲ့တင်လေးက နောက်ကိုစွင့်စွင့်လေးနဲ့ ပြောင်ဝင်းနေတော့တယ်။ သူမလာမဲ့ဘေးကိုရင်ဆိုင်ဖို့အံလေးကိုကြိတ်အိပ်ယာခင်းလေးကိုတင်းတင်းဆုပ်ကိုင်ထားမိတယ်။

ထိုအချိန်မှာပဲ သူမရဲ့ စအိုဝလေးကိုဒစ်ထိပ်ကြီးလာထောက်တော့တယ်။ သူမကိုက်ထားမိတဲ့နှုတ်ခမ်းလေးကပွင့်ကျသွားပြီး

“အောင်မလေး . . . . မလုပ်ပါနဲ့. . . . မလုပ်ပါနဲ့. . . .ကယ်ကြပါဦး ”

ဆိုပြီးအသံကုန်အော်လိုက်ပေမယ့်ဘာမှထူးမလာဘူး။ ဦးအောင်ထူးတစ်ယောက် ကြောက်ပြီးတုံနေတဲ့ကောင်မလေးရဲ့ ဖင်တုံတုံလေးကိုဒစ်ပြဲကြီးနဲ့ထောက်လိုက်ရင်း ဖင်စအိုလေးဆီကအနွေးဓာတ်လေးကို ခံယူအရသာခံလိုက်တယ်။ ဦးမာမူက ကောင်မလေးရဲ့ခါးပေါ်တက်ထိုင်ရင်း ဖင်နှစ်တုံးကိုအားရပါးရဆွဲဖြဲပေးထားတဲ့အတွက် ဖင်စအိုဆူဆူလေးပေါ်နေပြီး ဟလိုက်စိလိုက်နဲ့ဖြစ်နေတာကိုကြည့်ရင်းတီဗီမှာမြင်နေရတဲ့ကျောင်းစိမ်းထမိန်လေးနဲ့ဖင်တစ်လုံးတက်တစ်လုံးဆင်း လမ်းလျှောက်နေတဲ့ပုံလေးကိုလှမ်းကြည့်လိုက်မိတယ်။ ထိုတစ်လုံးတက်တစ်လုံးဆင်းဖင်လေးထဲကို သူ့ဒစ်ပြဲကြီးမြှုပ်သွင်းရတော့မှာကို ကျေနပ်နေတယ်။ ဦးမာမူက

“ဆရာကြီး ဆရာ့သမီးရဲ့ ဖင်ကိုလိုးတော့လေ ကျွန်တော်ဖြဲထားပေးနေတာပဲ”

လို့ပြောလိုက်တယ်။ အိလှသူက

“ဟင့်အင်း ဟင့်အင်း မလုပ်ပါနဲ့မလုပ်ပါနဲ့ဖေကြီးရယ်”

လို့တုံရီစွာပြောနေရှာပေမယ့် လူစိတ်ပျောက်နေတဲ့ဦးအောင်ထူးက

“ဟေ့ကောင်ဖြဲမထားနဲ့ ဖြဲထားရင်လိုးရတာမကြပ်ပဲနေဦးမယ် ဒီလိုအရွယ်လေးတွေဖင်ပေါက်ကသိပ်ကြပ်တာ . . . . ငါလိုးသွင်းလိုက်ရင်ကြပ်စီးပြီးဝင်သွားတဲ့အရသာကိုအားရပါးရခံစားချင်လို့ မင်းလက်ကိုလွှတ်လိုက် . . . . ကောင်မလေးကို မရုန်းနိူင်အောင်ပဲထိမ်းထား”

လို့ ပြောလိုက်တယ်။ အိလှသူရဲ့နားထဲ ဒါဟာအဖေအရင်းကပြောတဲ့စကားမှဟုတ်ရဲ့လားလို့မယုံနိူင်ဖြစ်သွားရင်း ရင်ထဲစုတ်ပြတ်သတ်နေရှာတယ်။

“ဒီလို ၁၄ နှစ်အရွယ်လေးတွေက အသားကနုလဲနုတယ်အိလဲပိုအိတယ် ဒီလိုကောင်မလေးတွေရဲ့ဖင်ဟာ ဖွံ့ဖြိုးစအရွယ်ဆိုတော့ လိုးလိုက်ရင်အိအိကြီးနဲ့တုံခါဆင်းနေတာ ။ အရွယ်ရောက်သွားရင် အသားကကြမ်းလာမယ်ကွ ။ ဒီအချိန်မျိုး အခါမလင့်ခင်လိုးလိုက်ရမှ ကာမအရသာထိပ်ဆုံးရမှာ. . . . ဟား ဟား ဟား ”

လို့ပြောလိုက်သံက အိလှသူအတွက် သူ့နှလုံးသားကိုရေနွေးပူလောင်းလိုက်သလိုပါပဲ။ ကြောက်ကြောက်နဲ့မျက်နှာနားကျနေတဲ့ဆံသားလေးကိုပါးစပ်နဲ့အတင်းကိုက်ရင်း တဟင့်ဟင့်နဲ့ရှိုက်ငိုနေချိန်မှာပဲ သူမဖင်စအိုဝ အဖေဖြစ်သူရဲ့ ဒစ်ထိပ်ကြီးထောက်မိသွားပြီးတာနဲ့သူမရဲ့တင်ဆုံလေးကိုခပ်တင်းတင်းဆုပ်ကိုင်အားယူရင်း ဦးအောင်ထူးကတစ်ချက်ကြိတ်ပြီးဆောင့်ချလိုက်တယ်။ နံပါတ်တုတ်ကြီးလိုမာကြောတဲ့ ဦးအောင်ထူးရဲ့ဒစ်ပြဲကြီးဟာ နုလွန်းအိလွန်းတဲ့စအိုနုနုကိုပြင်းစွာဆောင့်မိတော့တယ်။

အိလှသူတစ်ယောက် စအိုဝမှာအောင့်လွန်းတဲ့ဝေဒနာကြောင့် “အား” ခနဲအော်လိုက်ရင်း ဖင်လေးကိုရှုံ့လိုက်ရင်း လှုပ်ရမ်းရှောင်တိမ်းရှာတယ်။ ဦးအောင်ထူးကလဲ ထိုသို့လှုပ်ရမ်းနေတဲ့ဖင်လေးကိုမရမကဆုပ်ကိုင်ရင်း ဒစ်ပြဲကြီးနဲ့စအိုကိုထောက်ပြီး အတင်းဖိဆောင့်တယ်။ သူမရဲ့ဖင်တုံးလေးတွေ ကြောက်ပြီးတုံရီနေတာက ဦးအောင်ထူးကိုပိုပြီး ရာဂထန်လာစေတယ်။ ထိုအချိန်မှာပဲ အိလှသူရဲ့ရှုံ့ထားတဲ့ဖင်လေးဟာ ညောင်းလာပြီး ရှုံ့အားလျော့လာပြီး ဦးအောင်ထူးကလဲ တုံဆုံလေးကိုအားရပါးရဆုပ်ကိုင်၊ ဒစ်ပြဲကြီးကိုစအိုအိအိလေးပေါ်မြဲစွာထောက်ပြီး အံကြိတ်သံကြီးနဲ့ “ကဲကွာ”လို့အော်ရင်း အတင်းဆောင့်ချလိုက်တာနဲ့ကြုံသွားတယ်။ “ပြွတ်”ခနဲအသံလေးတစ်ချက်ထွက်လာတာနဲ့အတူ

“အား. . . . အား. . . . အား”

ဆိုပြီး အသံစူးစူးလေးနဲ့ သုံးခါဆင့်အော်လိုက်သံထွက်လာတယ်။ အကြောင်းကတော့အိလှသူရဲ့စအိုနုနုလေးကိုအဖေအရင်းကြီးရဲ့ဒစ်ပြဲထိပ်လေး ဗျစ်ခနဲတိုးဝင်သွားတာကြောင့်ပါ။ ဦးအောင်ထူးတစ်ယောက်သမီးဖြစ်သူရဲ့ဖင်ဖောင်းဖောင်းအိအိကြီးနှစ်တုံးကြားထဲ ဒစ်ထိပ်ဝင်သွားတာနဲ့အတူစအိုဝမှာပူခနဲခံစားလိုက်ရပြီး ကြပ်စီးစွာညှစ်နေတဲ့စအိုကြွက်သားအရှုံ့လေးရဲ့ ညှစ်အား ဖင်တုံးစိုစိုဖောင်းဖောင်းကြီးတွေရဲ့ တလှုပ်လှုပ်နဲ့ညှပ်ထားတဲ့အရသာထူးကြီးကိုရလိုက်တာနဲ့

“ကောင်းလိုက်တာကွာ ”

ဆိုပြီးရေရွတ်ရင်း မျက်လုံးတွေမှေးစင်းသွားတယ်။ အိလှသူအနေနဲ့တော့ ဖင်ဝမှာအောင့်ပြီး စူးရှတဲ့နာကျင်မှု့နဲ့ ရင်ထဲမှာအဖေအရင်းကြီးက မုဒိန်းကျင့်လိုက်ပြီဆိုတဲ့ နာကျင်မှု့နှစ်မျိုးပေါင်းပြီး မျက်ရည်တွေနဲ့ မျက်လုံးအစုံပြူးကျယ်သွားရင်း မျက်ရည်လေးတစ်ပေါက်က သူမရဲ့အပြစ်ကင်းတဲ့ပါးဖောင်းဖောင်းလေးပေါ်လိမ့်ကျလာတယ်။

ပါးစပ်မှာကိုက်ထားတဲ့ဆံပင်စလေးကလွတ်ကျသွားပြီး ခေါင်းကိုမော့ရင်း ကျယ်လောင်စွာအော်လိုက်မိတယ်။ဖင်ဝမှာလီးထိပ်ကြီးက တစ်လစ်ကြီးဖြစ်သွားတော့မှ စိတ်ချသွားတဲ့ဟန်ဖြင့်

“ဟေ့ကောင်မာမူမင်းဖယ်တော့ရပြီ”

လို့ပြောလိုက်တော့ဦးမာမူက အိလှသူရဲ့ကိုယ်ကိုဖိထားရာကဖယ်လိုက်ပြီး ကုတင်အနားရပ်ရင်း အဖေနဲ့သမီးလိုးပွဲကြီးကိုအရသာခံကြည့်နေတော့တယ်။ ဦးမာမူဖယ်လိုက်တော့ အိလှသူတစ်ယောက်ထွက်ပြေးမယ်အကြံနဲ့လက်ကိုထောက်ပြီးအားယူရင်း ကုန်းအထ ဦးအောင်ထူးက သူမရဲ့သေးတဲ့ခါးလေးကိုအားရပါးရဆုပ်ကိုင်ရင်း ဆတ်ခနဲ ကြိတ်ပြီးဆောင့်ချလိုက်တော့ ဖင်ဝမှာ “ဗျစ်”ခနဲ အသံထွက်လာပြီး ဒစ်ထိပ်ခေါင်းတဝက်လောက်ဝင်သွားတယ်။

ပြေးဖို့ကြိုးစားတဲ့အိလှသူလဲ နာလွန်းလို့တကိုယ်လုံးတုံသွားရင်း အတင်းရုန်းတော့တယ်။ ဦးအောင်ထူးကတော့လီးကျွတ်မထွက်သွားအောင်ထိမ်းထားရင်း ကောင်မလေးရဲ့ ကိုယ်ပေါ်ဖိအိပ်ချလိုက်တော့ကောင်မလေးခမျာ ခါးလေးအကော့သားနဲ့ လဲကျသွားတယ်။ ဖင်ဝမှာကလဲ လီးတစ်လစ်ကြီးနဲ့ဆိုတော့ လှုပ်လိုက်တိုင်း အရမ်းအောင့်ပြီးနာနေတော့ အိလှသူတစ်ယောက် မှောက်ရက်လေးတဟင့်ဟင့်နဲ့ ရှိုက်ငိုယုံပဲတတ်နိူင်ခဲ့တယ်။

ဦးအောင်ထူးက လက်ထောက်ရက်လေးလဲနေတဲ့အိလှသူရဲ့ ကျောင်းဝတ်စုံလေးကိုအတင်းဆုပ်ကိုင်ရင်း ဗြိခနဲ ဖြဲချလိုက်တော့ကျောင်းဝတ်စုံလေးကပြဲပြီးကျွတ်ထွက်သွားတယ်။ ထိုအခါမှနောက်ကဘော်လီချိပ်ကိုဖြုတ်ပြီး ဘော်လီလေးကိုကုတင်အောက်ပစ်ချလိုက်တော့တယ်။ထို့နောက်တုံခါပေါ်ထွက်လာတဲ့ နို့အုံလေးကိုအားနဲ့ညှစ်ကိုင်ရင်း သူ့လီးကြီးကိုအတင်းဆောင့်တော့တယ်။ အောင့်ခနဲ စစ်ခနဲ နာကျင်မှု့တွေနဲ့အတူ အိလှသူရဲ့ခါးလေးကော့ကော့ထွက်သွားတယ်။ ပါးစပ်က နာလို့တအင့်အင့်အော်သံလေးက ဦးအောင်ထူးရဲ့ တရှီးရှီးနဲ့ရာဂဆိပ်တက်နေတဲ့အသံနဲ့အပြိုင်ထွက်ပါလာတယ်။

သူမရဲ့ဖင်စအိုလေးထဲ ပူနွေးနေပြီး စအိုကြွက်သားလေးရဲ့ညှစ်အားကလဲကောင်းယုံသာမက အတွင်းထဲရောက်နေတဲ့ဒစ်ထိပ်ဆီမှာလဲအတွင်းနံရံတွေရဲ့ နူးအိမှု့နဲ့အတူတင်းခနဲ တင်းခနဲ ညှစ်နေတဲ့ခံစားချက်ကလဲ သူ့ကိုအကောင်းကြီးကောင်းစေတော့တယ်။ ဒါနဲ့မာရ်တက်လာပြီး ဒစ်တစ်ချောင်းလုံးဝင်အောင်အတင်းဆောင့်တော့တယ်။

“ကဲကွာ ကဲကွာ . . . အား . . . .ရှီး . . . . ကောင်းလိုက်တဲ့ဖင်လေး ဖင်ကဖောင်းသလိုစအိုကလဲတင်းလိုက်တာလွန်ရောပဲ . . . . တစ်လုံးတက်တစ်လုံးဆင်းဖြစ်လွန်းလို့ထင်တယ် ဖင်ထဲကလဲနွေးနေတာပဲကောင်းတယ်ကွာ . . . .သမီးအရင်းကိုလိုးရတာဘာနဲ့မှမတူဘူး . . . . ကဲကွာ . . . . ဝင်စမ်း ”

“အောင်မလေး မလုပ်ပါနဲ့. . . . တော်ပါတော့. . . . နာတယ်. . . . အမေ့. . . .အိ. . . . ”

ဆိုတဲ့အသံတွေနဲ့အတူ ဖင်ဖောင်းဖောင်းလေးကြားထဲ ဒစ်ပြဲကြီးက ဗျစ်ခနဲ ဗျစ်ခနဲ အတင်းတိုးဝင်တော့တယ်။ ချောဆီမသုံး ဖင်ကိုမဖြဲပဲ ဒီအတိုင်းအစိမ်းလိုးတော့ဖင်စအိုဝလေးအနည်းငယ်ပြဲသွားပြီး သွေးတွေထွက်ကျလာတယ်။ ထိုအခါမှသွေးတွေနဲ့ဒစ်ထိပ်ကထွက်တဲ့ချောဆီတွေရောသွားပြီး လိုးရတာပိုပြီးစီးပိုင်သလိုဖြစ်လာတာနဲ့အိလှသူရဲ့ တင်ဆုံကြီးကိုအားရပါးရညှစ်ရင်း ဆောင့်လိုးတော့တယ်။

ဦးအောင်ထူးရဲ့ကြီးမားတဲ့ဒစ်ခေါင်းကြီးက ပြွတ်ဆိုတဲ့အသံကြီးနဲ့အတူဖင်ဝထဲ ဒစ်ထိပ်တစ်ခုလုံးဝင်သွားတော့တယ်။ ဒစ်ထိပ်ဝင်ရင်လီးတစ်ချောင်းလုံးသွင်းနိူင်ပြီဖြစ်တာကြောင့် ဦးအောင်ထူးတစ်ယောက် သမီးဖြစ်သူရဲ့ကျောပေါ်အိပ်ချရင်း ဂုတ်သားဖြူဖြူလေးတွေကိုစုပ်ချလိုက်ပြီး ကဲကွာ ဆိုတဲ့အသံကြီးနဲ့ အတင်းဆောင့်ချလိုက်တော့ “ဗျစ်”ခနဲ အသံကျယ်ကြီးထွက်လာပြီး သူ့လီးတစ်ဝက်လောက်ဖင်ထဲဝင်သွားတော့တယ်။

အထဲကကြပ်စီးနေတဲ့ခံစားချက်နဲ့အတူ ပူနွေးလွန်းတဲ့အရသာကအကောင်းကြီးကောင်းစေတဲ့အပြင်ဖင်လေးတစ်လုံးတက်တစ်လုံးဆင်းနဲ့အလွန်လှပြီးဖောင်းအိနေတဲ့၁၈နှစ်သမီးသမီးရင်းရဲ့အဆီအနှစ်ပြည့်နေတဲ့ဖင်ဖောင်းဖောင်းကြီးနှစ်တုံးကြား လီးထိုးညှပ်လိုက်ရပြီဆိုတဲ့အသိကြောင့်ဦးအောင်ထူးရဲ့ ပါးစပ်ကနေ “အူး”ခနဲအသံကြီးနဲ့အတူ

“အား . . . . အိ”

ဆိုတဲ့အိလှသူရဲ့အသံလေး ထွက်ပေါ်လာပြီး တကိုယ်လုံးတုံရီနာကျင်နေတော့တယ်။ နှစ်ယောက်လုံးချွေးတွေရွဲနေတာကြောင့် ကျော့ရှင်းအချိုးကျတဲ့သမီးဖြစ်သူရဲ့ကိုယ်လုံးလေးပေါ်မှာ ဦးအောင်ထူးရဲ့ချွေးတွေသံတွေနဲ့ခန္ဓာကိုယ်ကြီးက ဖိကပ်ထားတာကြောင့်ခန္ဓာကိုယ်နှစ်ခုကြား စိုစိုစွတ်စွတ်နဲ့ပေါ့။

ဦးအောင်ထူးရဲ့လီးကြီးက ကြီးမားရှည်လျားလွန်းတဲ့အတွက်အိလှသူရဲ့ဖင်နှစ်တုံးပြဲကွဲထွက်နေပြီး ဒစ်ပြဲကြီးကိုအတင်းညှပ်ထားသလိုဖြစ်နေတယ်။ကျဉ်းလွန်းတဲ့စအိုလမ်းကြောင်းလေးကိုကြီးပြီးရှည်လွန်းတဲ့ဒစ်ပြဲကြီးကတိုးဝင်နေရတာကြောင့်အဆုံးထိမဝင်နိူင်ပဲ တစ်လစ်ကြီးဖြစ်နေတယ်။

ဦးအောင်ထူးက ထပ်မဆော့တော့ပဲ သူမရဲ့ကျောပေါ် မှောက်ရက်အိပ်ချရင်း ဖောင်းကောက်တဲ့တင်သားအပေါ် လီးချောင်းကြီးစိုက်ဖိထားရင်း တဗျစ်ဗျစ်အသံနဲ့တစစ်စစ်တိုးဝင်နေတဲ့ အရသာကိုခံစားရင်း မျက်လုံးတွေမှေးစင်းနေတယ်။ အိလှသူခမြာ နာလွန်း အောင့်လွန်းတဲ့ဝေဿနာကြောင့် အော်တောင်မအော်နိူင်တော့ပဲ တဟင့်ဟင့်ရှိုက်ငိုရင်း နူတ်ခမ်းလေးပြတ်ထွက်လုမတတ်ကိုက်ရင်း တကိုယ်လုံးတုံရီမျက်လုံးလေးပြူးကျယ်နေရှာတယ်။

ဦးအောင်ထူးရဲ့ ဒစ်ပြဲကြီးဟာ အိလှသူရဲ့ဖင်ထဲ တဝက်ကျော်ကျော်ဝင်သွားတော့မှ ဖိသွင်းနေတာကိုရပ်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့အိလှသူရဲ့ဆီးစပ်နေရာမှာခေါင်းအုံးနှစ်လုံးကိုဆွဲပြီး ခံထားလိုက်တယ်။ ထိုအခါ အိလှသူရဲ့ ဖင်တုံးဖောင်းဖောင်းလေးဟာ ကော့ကောက်ထွက်လာပြီး ထစ်ပြီးဖောင်းထွက်လာတော့တယ်။ အိလှသူကတော့နာလွန်းလို့လှုပ်တောင်မလှုပ်နိူင်ပဲ ရှိုက်ခါ ရှိုက်ခါ ငိုကြွေးရင်း လုပ်သမျှခံနေရရှာတယ်။

ထိုအနေအထားရောက်မှ ဖင်ထဲလီးတန်းလန်းထိုးထားတဲ့ အခြေအနေကိုမပျက်စေပဲ သမီးဖြစ်သူရဲ့ ဖင်ကိုခွလိုးလိုးလို့ကောင်းတဲ့အနေအထားကိုပြောင်းလိုက်တယ်။ထို့နောက်သမီးဖြစ်သူရဲ့ ကော့ကားပြောင်ဝင်းထွက်နေတဲ့တင်ဆုံကားကားလေးကို အားရပါးရဆုပ်ကိုင်ရင်း အပေါ်ကနေ သူ့ရဲ့ခန္ဓာကိုယ်ထွားထွားကြီးရဲ့ဖိအားကိုအသုံးပြုပြီး ဖင်ထဲကိုအတင်းဖိချဆောင့်လိုးတော့တယ်။

“အောင်မလေးလေး. . . . အား .. . . ဗျစ်. . . . ပြွတ်. . . . ပြွတ်. . . . အမေ့. . . .”

ဆိုတဲ့ အသံတွေထွက်လာတော့တယ်။ သူမရဲ့ ခန္ဓာကိုယ်နုနုလေးဟာ တုံရီနေပြီး အပေါ်ကနေပြင်းလွန်းတဲ့ ဆောင့်ချက်တွေကြောင့် သူမရဲ့ဖင်တုံးလေးနှစ်တုံးဟာ ဗျစ်ခနဲ ဗျစ်ခနဲ အသံတွေနဲ့အတူပြဲအာနေရပြီး စအိုပေါက်လေးဟာလဲ သွေးတွေ ၊ လီးကြီးကထွက်တဲ့ချောဆီတွေနဲ့အပြည့်ပဲ ။

ထိုသို့အားပြင်းပြင်းနဲ့ ဆောင့်ပါများတော့လီးကြီးက အရှိန်နဲ့စအိုလမ်းကြောင်းကိုတိုးခွဲဝင်ရောက်တော့တာကြောင့်တရွေ့ရွေ့နဲ့အထဲဝင်လာပြီး နောက်ဆုံး ရှည်လျားတုတ်ခိုင်တဲ့လီးကြီးတစ်ချောင်းလုံး သူမရဲ့ကျဉ်းလွန်းတဲ့ဖင်စအိုလေးထဲ ဝင်သွားတော့တယ်။

ထိုအခါမှတဆုံးဝင်နေတဲ့လီးကြီးကိုဖင်ထဲဝင်နိူင်သမျှဝင်အောင်ဖောင်းတဲ့ဖင်လေးပြားသွားတဲ့အထိ အတင်းဖိသွင်းကပ်ထားပြီး အထဲကရလာတဲ့ကာမအရသာကိုခံစားနေတော့တယ်။ ဦးအောင်ထူးကသမီးဖြစ်သူရဲ့ ဖင်ပေါ်ခွလိုးတဆုံးသွင်းထားတဲ့အနေအထားအတိုင်း ငြိမ်နေရင်းမျက်လုံးတွေမှေးစင်းနေတယ်။

သူမရဲ့ဖင်လေးဟာ အမြင်မှာလှသလောက်တကယ်တမ်းလိုးတဲ့အခါသူလိုးဖူးတဲ့ဘယ်မိန်းကလေးနဲ့မှမတူပဲ အတွင်းထဲမှာထင်ထားတာထက်ပိုပြီးပူနွေးနေပြီး အတွင်းကြွက်သားနံရံတွေကလဲ အရမ်းတင်းကြပ်စွာညှစ်ထားတယ်။သွင်းရတာအရမ်းကြပ်လွန်းပြီး အတွင်းထဲမှာ ကြွက်သားတွေကလီးကိုအတင်းညှစ်နေတယ်။ ပူနွေးလွန်း ကြပ်စီးလွန်းပြီး အထဲမှာ ကြွက်သားနံရံနုနုလေးက လီးကိုညှစ်ခြေနေလို့ရလာတဲ့ကာမအရသာအကောင်းစားနဲ့အတူအိလွန်း နုလွန်းတဲ့ခန္ဓာကိုယ်အထိအတွေ့တွေကဦးအောင်ထူးကိုရူးလောက်အောင်ပြုစားနေတော့တယ်။

လိမ်မာလွန်း တဲ့သမီးအရင်းကိုပြန်ပြီး ဖင်လိုးမုဒိန်းကျင့်နေရတဲ့ခံစားချက်ကလဲ ရက်စက်တဲ့အရသာနဲ့အတူရင်ထဲတသိမ့်သိမ့်နဲ့စိတ်လှုပ်ရှားစေတယ်။အဆီအနှစ်ပြည့်လွန်းတဲ့အပျိုပေါက်ဖင်လေးထဲက တငွေ့ငွေ့နဲ့လီးထဲတိုးဝင်လာတဲ့အပူဓာတ်လေးတွေက အကြောတွေကိုအားအင်တွေပေးနေသလိုခံစားရတာကြောင့် ဦးအောင်ထူးရဲ့လီးကြီးဟာ တင်းမာပြီးအကြောတွေထောင်နေတယ်။

တီဗီဖန်သားပြင်မှာ မြင်နေရတဲ့ကျောင်းစိမ်းထမိန်လေးနဲ့နိမ့်တုံမြင့်တုံ ဖြစ်လွန်းတဲ့အပျိုစစ်စစ်တင်ပါးဆုံလေးထဲ ခုတော့အဖေအရင်းကြီးရဲ့လီးကြီး တဆုံးလိုးသွင်းထိုးညှပ်ခံခဲ့ရရှာပြီ။အိလှသူတစ်ယောက် အဖေအရင်းကြီးရဲ့ တလှုပ်လှုပ်ဖြစ်နေတဲ့လီးကြီးတစ်ချောင်းလုံး သူမဖင်ထဲဝင်နေပြီး လီးထဲကထွက်တဲ့ခပ်ချွဲချွဲအရည်တွေက သူမရဲ့စုပ်ပြဲနေတဲ့စအိုနံရံတွေကနေတဆင့်သူမခန္ဓာကိုယ်ထဲစိမ့်ဝင်နေသလိုမျိုး မသတီစွာခံစားနေရရှာတယ်။

သူမရဲ့ဖင်ထဲပြည့်တင်းနေပြီးအောင့်အောင့်ကြီးနဲ့စူးနင့်နာကျင်နေတယ်။ သူမအသံကုန် အော်ချလိုက်တယ်။ သူမရဲ့လက်နဲ့အိပ်ယာခင်းကို တင်းတင်းဆုပ်ကိုင်ထားတဲ့အတွက် အိပ်ယာခင်းတွေတောင်စုတ်ပြဲနေတယ်။ ရုန်းရင်ပိုနာတာကြောင့်ငြိမ်ငြိမ်လေးနေပြီး သူမဖင်ထဲကလီးကြီးထွက်သွားလိုထွက်သွားငြား အတင်းညှစ်နေတာကြောင့် ဦးအောင်ထူးတစ်ယောက် လီးကိုပူနွေးနွေးဖင်ကြီးက တညှစ်ညှစ်နဲ့ဆိုတော့အကောင်းကြီးကောင်းနေပြီး တရှီးရှီး တရှားရှားအသံတွေထွက်လာတယ်။

ထို့နောက်အားရပါးရဆောင့်လိုးတော့မယ်အကြံနဲ့ သမီးဖြစ်သူကို လေးဘက်ကုန်းအနေအထားဆွဲမလိုက်ရင်း သမီးဖြစ်သူရဲ့နောက် ဒူးထောက်နေရာယူလိုက်ကာ ကော့နေတဲ့ခါးလေးကိုအားရပါးရဆုပ်ကိုင်လိုက်တော့တယ်။ အိလှသူကတော့ဖင်လေးအကုန်းသားနဲ့

“ဟင့်အင်း . . . . ဟင့်အင်း. . . . ”

ဆိုပြီး ခေါင်းလေးတခါခါနဲ့ ဖြစ်နေရှာတယ်။ ထို့နောက်ဦးအောင်ထူးက အသက်ကိုပြင်းပြင်းရှူသွင်းလိုက်ရင်း သူမရဲ့ဖောင်းတဲ့ဖင်လေးကိုအားရပါးရ လိုးချလိုက်တော့တယ်။ ဖင်ထဲကို တပျစ်ပျစ်တဗျစ်ဗျစ်အသံပေါင်းစုံနဲ့အတူလီးကြီးက ဆောင့်ဆောင့်ဝင်သွားပြီး တဆုံးဝင်တဲ့အပြင်သူမရဲ့ဖောင်းပြီးအိနေတဲ့တင်သားဆိုင်တွေကိုအဖေဖြစ်သူရဲ့ပေါင်ခြံက တဖြောင်းဖြောင်းမည်တဲ့အထိရိုက်ခတ်နေတဲ့အတွက် နုအိတဲ့ဖင်သားလေးဟာ ဆောင့်လိုက်တိုင်းလှိုင်းထတုံခါနေတော့တယ်။

“ဖြောင်း. . . ဖြောင်း. . . . ဗျစ်. . . . အောင်မလေးလေး . . . . နာလိုက်တာ . . . .အောင့်လိုက်တာ . . . .တော်ပါတော့. . . . သေတော့မယ်. . . . ဗျစ်. . . . ဖတ်. . . . အမေ့ ”

ဆိုတဲ့အော်သံတွေ ဖင်လိုးသံတခန်းလုံးညံသွားတော့တယ်။

ဖင်ထဲတစ်ဆို့ဝင်နေတဲ့လီးကြီးက ကြပ်စီးနေတဲ့စအိုပေါက်လေးကို အမြန်ပွတ်တိုက်နေတာကြောင့် သူမရဲ့စအိုအတွင်းထဲမှာ မီးနဲ့ထိုးနေသလိုနာကျင်လွန်းနေတဲ့အတွက် သူမရဲ့မျက်နှာလေးတစ်ခုလုံးနီရဲနေပြီး အကျယ်ကြီးအော်ငိုတော့တယ်။

🏵️အခန်း (၁ဝ) 🏵️

ဦးအောင်ထူးကတော့ လမ်းလျှောက်တာတောင် တစ်လုံးတက်တစ်လုံးဆင်း တတုံတုံဖြစ်နေတဲ့ဖင်တုန်းအိအိလေးဟာ သူအတင်းဆောင့်လိုးတဲ့အခါမှာ ဖင်နှစ်တုံးလုံးပြုတ်ထွက်လုမတက်တုံခါနေတာကိုအရသာခံကြည့်ပြီး သူ့ရဲ့လီးတစ်ချောင်းလုံးဆီကနေရနေတဲ့ပူတဲ့နွေးတဲ့အိတဲ့အရသာတွေကို မျက်လုံးအပြူးသားနဲ့အရသာခံရင်း ခပ်ပြင်းပြင်းနဲ့တရစက်ဆောင့်လိုးတော့တယ်။

ဂစ်တာတစ်လုံးဟာ အိုးကောင်းမှအသံသာသလို အိလှသူရဲ့ဖင်အိုးလေးက ဖောင်းလွန်းပြည့်လွန်း အိစက်နုနယ်လွန်းတာကြောင့်ဆောင့်လိုးလိုက်တိုင်း ဖုတ်ခနဲ ဖုတ်ခနဲ အသံအုပ်အုပ်လေးနဲ့ အလွန်ပဲသာယာလှတယ်။ထိုသို့ဖုတ်ခနဲ ဖုတ်ခနဲအသံနဲ့အတူ စီးခနဲစီးခနဲ ကြပ်ကြပ်လေးဝင်သွားတိုင်း ဖင်ဝဟပြဲသွားတဲ့အသံတပြစ်ပြစ်နဲ့ အိလှသူရဲ့နာလွန်းလို့အော်ညည်းသံတအားအား ဟာ အပျိုပေါက်ရဲ့ပျက်စီးခြင်းဂီတလို့တောင်ဆိုရမလိုပါပဲ။

ကိုင်လိုးရတဲ့ဖင်အိုးလေးကတအိအိ စအိုအတွင်းပိုင်းလေးကလဲ ကြပ်စီးနေတဲ့အပြင် ထိတွေ့ရတဲ့အထိအတွေ့ကလဲ နူးညံ့မှုအပြည့်၊ လိုးနေရတာကလဲ သမီးအရင်းဆိုတော့ ဦးအောင်ထူးရင်ထဲက ခံစားချက်မျိုးစုံ ကာမအရသာမျိုးစုံနဲ့နတ်ပြည်နဲ့ငရဲပြည်အကြား ကူးချည်သန်းချည်လုပ်နေရသလိုပါပဲ။

ကြည့်နေရတဲ့ဦးမာမူမှာတော့ သူအရမ်းလိုးချင်တဲ့ ကောင်မလေးနဲ့အဖေအရင်းကြီးတို့ရဲ့ အလိုမတူလိုးပွဲကြမ်းကြီးက သူတက်မလိုးရသည့်တိုင်အောင်အတော်ကြည့်ကောင်းနေတာကြောင့်ဒစ်ပြဲကြီးကိုညှစ်ကိုင်ရင်း တရှူးရှူးတရှားရှားနဲ့ပေါ့။ အိလှသူရဲ့ခန္ဓာကိုယ်လေးက ပြစ်မျိုးမထင်လောက်အောင် အပြစ်အနာအစာကင်းစွာ ကျော့ရှင်းနုနယ်နေပြီး ကောက်ကြောင်းကလဲအလွန်လှပါတယ်။

တစ်သက်လုံး အေးအေးချမ်းချမ်း လိမ်လိမ်မာမာနေခဲ့တဲ့မိန်းမပျိုလေးဟာ ခုတော့အဖေအရင်းကြီးရဲ့ ခန္ဓာကိုယ်အောက်ဖင်အကုန်းသားနဲ့ သွေးတစိုစိုအရည်ကြည်တရွဲရွဲနဲ့ ဖင်နှစ်ခြမ်းပြဲအာနေတဲ့အထိ ဖင်အလိုးခံနေရပြီ။ဝမ်းနည်းလွန်းလို့မျက်လုံးလေးစုံမှိတ် ပါးစပ်လေးအပြဲသားနဲ့ အလိုးခံနေရတဲ့ အိလှသူကိုကြည့်ရင်း ဦးမာမူထိုင်ရာကထရင်း ကုတင်ပေါ်တက်လိုက်ပြီး အိလှသူရဲ့မျက်နှာလှလှလေးရှေ့ရပ်လိုက်တယ်။

ဦးမာမူရဲ့လှုပ်ရှားမှု့ကိုသိတဲ့ဦးအောင်ထူးကလဲ သမီးဖြစ်သူရဲ့ဆံနွယ်ရှည်လေးတွေကိုကိုင်ဆွဲရင်းဖင်ထဲဆောင့်လိုးချလိုက်တော့အိလှသူရဲ့မျက်နှာလေးမော့သွားပြီး နာလို့ပါးစပ်လေးခပ်ဟဟလုပ်ရင်း တအားကြုံးအော်တယ်။ထိုအချိန်မှာ အိလှသူရဲ့ပါးစပ်က လေနွေးနွေးလေးတွေက ဦးမာမူရဲ့လီးကြီးကို နွေးခနဲဟပ်သွားတော့တယ်။ ဦးမာမူလဲ ရတဲ့အခွင့်အရေးကိုလက်လွတ်မခံတော့ပဲ သူမရဲ့ဟနေတဲ့ပါးစပ်လေးထဲသူ့ရဲ့ အရည်တပြောင်ပြောင်နဲ့လီးမဲကြီးကိုထိုးသွင်းချလိုက်တော့တယ်။

သူမရဲ့ နှုတ်ခမ်းဖောင်းဖောင်းလေးကြား တစ်ဆို့ဝင်လာတဲ့အရာကြီးကြောင့်အိလှသူလန့်ပြီးမျက်လုံးဖွင့်အကြည့်အနာတွေ အမွေးတွေအများကြီးနဲ့ ဦးမာမူရဲ့ဆီးစပ်ကြီးနဲ့ ဒစ်ပြဲမည်းမည်းနံနံကြီးကသူမပါးစပ်ထဲတိုးဝင်နေတာကိုတွေ့လိုက်ရလို့ အရမ်းလန့်သွားပြီး ရှိတဲ့ခွန်အားလေးနဲ့အတင်းရုန်းထသော်လည်း ဆံပင်ကိုဆောင့်ဆွဲအလိုးခံနေရတဲ့အပြင် ဦးမာမူရဲ့ လက်သန်သန်ကြီးက သူမရဲ့ ခေါင်းကို အတင်းချူပ်ကိုင်ထားတာကြောင့်ဘယ်လိုမှရုန်းမထွက်နိူင်တော့ပဲ ဒစ်ပြဲကြီးက သူမရဲ့လှပနုနယ်တဲ့မျက်နှာထဲတိုးဝင်လာတော့တယ်။

ဦးမာမူတစ်ယောက် အိလှသူရဲ့နူးညံ့အိဖောင်းတဲ့နှုတ်ခမ်းသားလေးကိုပွတ်ပြီးနွေးတဲ့အာခေါင်လေးထဲ ဒစ်ပြဲကြီးတစိမ့်စိမ့်တိုးဝင်နေတာကိုအရသာခံနေလိုက်တယ်။ သူ့ရဲ့ဒစ်ပြဲကြီးက ကြီးမားလွန်းတော့အိလှသူရဲ့ပါးစပ်လေးပြဲနေပြီး ဖောင်းတဲ့ပါးလေးဟာလဲ ပိုပြီးဖောင်းကားလာတယ်။ သူမ ရွံကလဲရွံ ဖင်ကလဲနာနဲ့ဘာလုပ်ရမှန်းမသိအောင်ဖြစ်နေပြီး မျက်ရည်တွေစီးကျနေတယ်။

အနောက်ကနေ အဖေဖြစ်သူက ဖင်ကိုဖောင်းခနဲမည်အောင်အားနဲ့လိုးဆောင့်လိုက်တိုင်း ပါးစပ်ထဲဝင်နေတဲ့လီးကြီးက အတင်းတိုးဝင်ပြီး လည်ချောင်းဝကိုရောက်ရောက်လာတာကြောင့် ပျို့အန်ချင်လာကာ တံတွေးတွေချွဲတွေထွက်ကျလာတော့ဦးမာမူကပါးစပ်ကိုလိုးရတာပိုပြီး စီးပိုင်လာတယ်။သူမရဲ့ လျှာအိအိလေးကလဲသူ့ရဲ့ဒစ်ပြဲကြီးရဲ့အောက်သားတွေကိုလှုပ်စိလှုပ်စိနဲ့ပွတ်တိုက်နေတယ်။

အဖေဖြစ်သူက ဖင်အလိုးကြမ်းလွန်းတာကြောင့် ဖင်ထဲက အလွန်နာတာကတကြောင်းဦးမာမူရဲ့ဒစ်ပြဲနံနံကြီးကို ငုံထားရတာကတစ်ကြောင်း အိလှသူရင်ထဲဗလောင်ဆူနေပြီး ကြောက်လွန်း နာလွန်း ရွံလွန်းတဲ့ခံစားချက်တွေကြောင့်

“တဝူးဝူး”

အော်မည်လိုက်တိုင်း ဦးမာမူရဲ့လီးကြီးကိုသူမပါးစပ်ကထွက်တဲ့လေနွေးနွေးလေးတွေက အာငွေ့ပေးသလိုဖြစ်နေတာကြောင့် ဦးမာမူအကောင်းကြီးကောင်းနေတော့တယ်။ဒါကြောင့်ပိုပြီးမာရ်တက်လာတာနဲ့ သူမရဲ့ဖောင်းတဲ့ပါးအိအိလေးကိုပင့်ကိုင်ပြီး ပါးစပ်ကိုတရဆက်လိုးဆောင့်သလို ဦးအောင်ထူးကလဲ သမီးဖြစ်သူရဲ့တစ်လုံးတက်တစ်လုံးဆင်း တုံခါနိူင်လွန်းခဲ့တဲ့ဖင်သားနုနုလေးကိုလိုးရတာ အပျိုဖင်အဆီအနှစ်တွေကိုလီးနဲ့စုပ်နေရသလိုကောင်းနေတာကြောင့် ရက်ရက်စက်စက်နဲ့ ဖင်သားလေးတွေပြုတ်ထွက်မတတ်တုံခါနေအောင်အတင်းဆောင့်လိုးတယ်။

သူတို့ရဲ့ လိုးပွဲကြီးဟာတဖုတ်ဖုတ်တဝူးဝူး တဗျစ်ဗျစ်တပြစ်ပြစ်အသံတွေကျယ်လောင်စွာထွက်ပေါ်နေသလိုအလိုးကြမ်းလွန်းလို့ ကုတင်ကြီးကလဲ တဝုန်းဝုန်းမည်နေတယ်။ဦးမာမူက သူမရဲ့လှပကလေးဆန်တဲ့ချစ်စဖွယ်ရုပ်ရည်လေးကိုကြည့်ရင်း ပါးစပ်ထဲဝင်နိူင်သမျှဝင်အောင်လိုးသွင်းနေသလိုအဖေလုပ်သူကလဲ သူမရဲ့ နုအိတုံခါလွန်းတဲ့ ဖင်လေးကိုအားရပါးရဖြဲကိုင်ပြီး လီးတဆုံးဝင်တဲ့အထိအတင်းဖြဲလိုးတယ်။

ဖင်လေးနှစ်တုံးက လက်နဲ့မဖြဲရင်တောင်ဦးအောင်ထူးရဲ့ ကြီးမားတဲ့ဒစ်ပြဲကြီးကြောင့် လိုးသွင်းလိုက်ရင်စိမနေတော့ပဲ ဖင်ကြားလေးကပြဲဟနေတယ်။ သူမရဲ့ ဖင်ပေါက်လေးကိုကြီးမားရှည်လျားတဲ့ဒစ်ပြဲကြီးက အချက်ပေါင်းများစွာ ဆောင့်လိုးခံရတဲ့တိုင်အောင်သူမရဲ့ဖင်ပေါက်လေးဟာကျယ်မသွားပဲ အရည်တွေနဲ့ချွဲနေတဲ့ဒစ်ပြဲကြီးကို မဆန့်မပြဲ အတင်းညှစ်နေတယ်။

လီးဝင်သွားရင်သူမရဲ့ဖောင်းအိနေတဲ့ဖင်လေးနှစ်တုန်းဟာခွက်ဝင်သွားပြီး လီးပြန်ထုတ်လိုက်ရင် သူမရဲ့စအိုအတွင်းကြွက်သားတွေတောင်လီးနဲ့ကပ်ပြီး အပြင်ကိုဆူထွက်ပါနေတော့ ဦးအောင်ထူးတစ်ယောက် သူ့လီးကိုအထဲကစုပ်နေသလို ခံစားနေရတော့တရှီးရှီးတရှားရှားနဲ့မမောနိူင်မပန်း နိူင်ဖင်အပျိုလေးကိုတရဆက်လိုးသွင်းနေမိတယ်။

အိလှသူတစ်ယောက်အလိုမတူပဲယောက်ျားနှစ်ယောက်မုဒိန်းကျင့်တာခံနေရပြီး နာကျင်ခြင်း ကြေကွဲအရှက်ရခြင်းတွေရင်ထဲမှာဖြစ်နေတာကြောင့် လိင်ပိုင်းဆိုင်ရာခံစားချက်အရသာမရှိပေမယ့်သူမရဲ့ခန္ဓာကိုယ်ကတော့ ဖိုမအထိအတွေ့ကြောင့်သူမရဲ့ဖင်တုံးလေးနှစ်တုံးမှာ ကြက်သီးဖုလေးတွေထနေပြီး အလွန်ကြည့်ကောင်းနေတယ်။

သူမရဲ့ဖြူတဲ့အသားလေးဟာလဲ အပျိုသွေးတွေကြွနေတာကြောင့် ပန်းရောင်ထနေတယ်။ သူမရဲ့စပ်ပတ်ဆူဆူကြီးကတော့အဖေအရင်းကဖင်လိုးသွင်းလိုက်တိုင်း အရည်ကြည်တွေတစက်စက်ထွက်ကျနေတာများ အိပ်ယာခင်းမှာတောင်အိုင်နေလေရဲ့။အတက်အဆင်းကြမ်းခဲ့တဲ့တင်ဆုံလေးဟာ အဖေအရင်းကြီးကတဖုတ်ဖုတ်မည်အောင်ဆောင့်လိုးလိုက်တိုင်းလှိုင်းထခါရမ်းနေသလိုတင်းရင်းအိစက်တဲ့နို့အုံလေးဟာလဲ အစုပ်ခံထားရတဲ့ဒဏ်တွေကြောင့် နို့သီးလေးတွေထောင်ထနေပြီး လိုးလိုက်တိုင်း ခါရမ်းနေတော့တယ်။

ထိုအချိန်မှာပဲ ဦးအောင်ထူးက သူမရဲ့ခါးကိုဆုပ်ကိုင်လိုက်ပြီး နောက်ကိုဆွဲချလိုက်တယ်။ ထိုအခါ သူမဖင်ထဲလီးတန်းလန်းအနေအထားအတိုင်း ဒူးထောက်ထိုင်ရက်အနေအထားပြောင်းသွားတယ်။ ဦးမာမူရဲ့လီးကြီးကလဲ သူမရဲ့ပါးစပ်ထဲကပြွတ်ခနဲထွက်သွားပြီး သူမရဲ့အသံသေးသေးလေးနဲ့

“အား”

ခနဲအော်လိုက်သံလေးပေါ်ထွက်လာတယ်။ ထိုအချိန်မှာပဲ ဦးအောင်ထူးကသူမရဲ့လက်မောင်းအိအိလေးနှစ်ဖက်ကိုလက်နဲ့ တင်းတင်းဆုပ်ကိုင်ပြီးဆွဲထားလိုက်တော့ အိလှသူတစ်ယောက် ဒူးလေးထောက်ဖင်လေးနောက်ပစ်ပြီးထိုင်နေတဲ့အနေအထားဖြစ်သွားတော့တယ်။ ထိုအချိန်သူမတောင်းပန်ဖို့ ပြင်လိုက်ချိန်မှာပဲ ဦးအောင်ထူးက နောက်ကိုကော့ကောက်ထွက်နေတဲ့သူမရဲ့ဖင်လေးကို ဖြောင်းခနဲမည်အောင်လိုးသွင်းလိုက်တော့

“ဗျစ်”

ခနဲအသံနဲ့အတူ

“အား. . . . အောင်မလေးလေး. . . .နာလိုက်တာဖေဖေရဲ့ ”

ဆိုတဲ့ ငယ်သံပါအောင်အော်လိုက်သံလေးထွက်လာတဲ့အချိန် သူမရှေ့မှာရှိနေတဲ့ဦးမာမူက ခပ်မော့မော့လေးကော့ထွက်နေတဲ့သူမရဲ့နို့အုံလေးကို သူ့ရဲ့ပါးစပ်ပြဲကြီးနဲ့စုပ်ချလိုက်တဲ့အသံ “ပြွတ်”ခနဲ ထွက်ပေါ်လာတယ်။ဦးအောင်ထူးက သူမရဲ့ကော့ကောက်ထွက်နေတဲ့ဖင်အိအိလေးကိုတဖုတ်ဖုတ်မည်တဲ့အထိတရစက်လိုးတော့တယ်။

ထိုသို့လိုးနေရင်း သူမရဲ့လည်ပင်းမှာစိုနေတဲ့ ချွေးရည်စက်တွေကိုစုပ်နေတော့သူမရဲ့ လည်တိုင်ရှင်းရှင်းလေးမှာ အနီကွက်လေးတွေထင်လာတယ်။ ဦးမာမူကတော့ သူ့ဆရာဖင်လိုးလိုက်တိုင်း တုံနေတဲ့နို့အုံလေးကိုအားရပါးရ စုပ်ခဲရင်းနို့သီးလေးကိုအတင်းကိုက်နေတဲ့အတွက်နို့သီးတဝိုက်မှာ နီရဲပြီးသွေးခြေဥနေတော့တယ်။

“ဗျူး . . . . ဗျစ်. . . . ဖုတ်. . . . ဖုတ်. . . . အောင်မလေး . . . . ပြွတ်. . . .ပြွတ်. . . . အမေ့နာလိုက်တာ. . . .အား. . . .ကောင်းလိုက်တဲ့ဖင်. . . . လိုးလိုက်တိုင်း အိစက်နေတာပဲ . . . . ဟိတ်ကောင်. . . . မာမူ. . . .ငါ့သမီးနို့စို့လို့ကောင်းလား . . . . ပြွတ်. . . . အား . . . .ကောင်းတယ်ဆရာကြီး . . . . အရမ်းကောင်းတယ်. . . .နို့လေးက နူးညံ့ပျော့ပြောင်းပြီး အသားလေးကနုနေတာပဲ . . .ဒါနဲ့ကျွန်တော်လဲမနေနိူင်ပဲ ကိုက်ဆွဲလိုက်တာ. . . . သွေးတောင်ထွက်သွားတယ်. . . .အောင်မလေး . . . . တော်ကြပါတော့ရှင်. . . .နာလှချည်ရဲ့ . . . .

အား . . . . အမလေး . . . . ဗျစ်. . . အိ. . . .ဆရာကြီး ကျွန်တော့်အလှည့်ပေးဦးလေ . . . . လီးပဲ . . . .

ငါ့သမီးဖင်ကိုငါ့သုတ်တွေသွင်းပြီးမှ မင်းအလှည့်ရမယ်. . . . ငါ့ရဲ့သုတ်ရည်တွေ ဒီကောင်မလေးရဲ့ အူထဲထိဝင်အောင်ထည့်ပြီး သွေးသားပေါင်းစပ်ပြီးရင်ဒီကောင်မ ဒီထက်ပိုပြီးဆူလာမှာမြင်ယောင်သေး . . . .ဟားဟား . . . .

အောင်မလေး မလုပ်ပါနဲ့. . . .အား . . . . ကယ်ကြပါဦး . . . . ဟိတ်ကောင်မ . . . .ဖင်ကိုကော့ထားစမ်း . . . . မကော့ထားရင်. . . . ကုလားမာမူကိုလိုးခိုင်းလိုက်မယ်. . . . မလုပ်ပါနဲ့. . . . မလုပ်ပါနဲ့ရပ်ကြပါတော့. . . . . သေတော့မယ်. . . .အား . . . . အိ. . . . အမေ့. . . .”

အိလှသူခမျာ သူမအဖေထက်လီးပိုကြီးတဲ့ ဦးမာမူဖင်လာလိုးမှာစိုးလွန်းတဲ့အတွက် ဦးအောင်ထူးပြောသလို ဖင်လေးကိုကြောက်ကြောက်နဲ့ ကော့ကောက်ပေးထားတော့နောက်ကနေ ဖင်အလှကိုကြည့်ပြီးလိုးနေတဲ့ ဦးအောင်ထူးတစ်ယောက်သဘောကျလွန်းလို့ ဖင်လေးကိုဖြောင်းခနဲ ဖြောင်းခနဲ အပီလိုးရင်းတင်ဆုံကိုဆုပ်ကိုင်ပြီး တရဆက်လိုးနေတော့တယ်။

ထို့နောက်လိုးချက်တွေပိုမြန်ပိုပြင်းထန်လာပြီး ငလျင်လှုပ်သလားအောက်မေ့ရအောင်ကုတင်တစ်ခုလုံး လှုပ်ခါနေတယ်။ အိလှသူရဲ့ခန္ဓာကိုယ်လေးကပြင်းတဲ့ဆောင့်ချက်ကြောင့် မြောက်မြောက်တက်သွားပြီး ဖင်တုန်းလေးတွေက လိုးသွင်းလို့ရိုက်မိတိုင်းပြားထွက်သွားပြီး လိုးထုတ်လိုက်တိုင်း ပြုတ်ထွက်လုမတက်ခါရမ်းနေယုံသာမက နို့အုံလေးနှစ်လုံးကလဲ အပေါ်အောက်ခပ်ပြင်းပြင်းလှုပ်ရမ်းနေတော့တယ်။ ဦးအောင်ထူးအကောင်းကြီးကောင်းလာပြီး သုတ်ရည်တွေသူ့ရဲ့ဂွေးဥကြီးထဲမှာ ပြည့်လာတော့တယ်။

လမ်းလျှောက်လိုက်တိုင်း လှုပ်လီလှုပ်လဲ့နိမ့်တုံမြင့်တုံဖြစ်ခဲ့တဲ့အပျိုပေါက်ရဲ့ဖင်ဖောင်းဖောင်းလေးနှစ်တုံးကြားထဲ သူ့ရဲ့ဒစ်ပြဲကြီးကိုတစ်သက်လုံးမြှုပ်သွင်းထားချင်ပေမယ့် မတတ်နိူင်တော့သူ့ရဲ့မျိုးဥသုတ်ရည်တွေကိုဖင်လေးနှစ်တုံးကြားအတွင်းဆုံးနေရာမှာ မြုပ်ထားလိုစိတ်ဖြစ်နေတယ်။

သူ့လီး သူ့သမီးဖင်ထဲတဆုံးဝင်အောင်လိုးသွင်းလိုက်တိုင်း သူ့စိတ်ထဲမှာနှစ်ယောက်လို့မထင်ပဲခန္ဓာကိုယ်နှစ်ခုပေါင်းစပ်နေသလိုဖြစ်နေတော့တယ်။ သူသိပ်ချစ်ခဲ့ရတဲ့သမီးဖြစ်သူကိုရာဂအရိုင်းစိတ်ကြောင့် သူသိပ်နှစ်သက်တဲ့ကျော့ရှင်းနုနယ်ပြီးအချိုးကျတဲ့အပျိုခန္ဓာလေးထဲ လီးနဲ့တိုးဝင်နေရတဲ့အတွက်စိတ်ကျေနပ်နေတယ်။

အိလှသူကတော့သူမရဲ့ခန္ဓာကိုယ်သေးသေးလေးကို ဖင်ကနေနှစ်ခြမ်းဆွဲဖြဲနေသလိုခံစားချက်မျိုးနဲ့အဖေအရင်းကြီးရဲ့ အသားဆိုင်ကြီးသူမရဲ့ခန္ဓာကိုယ်ထဲဝင်နေပြီး ထိုလီးကြီးကထွက်တဲ့အရည်ကြည်တွေကလဲ ဖင်ထဲတချွဲချွဲနဲ့အထဲစိမ့်ဝင်သလိုခံစားနေရတယ်။နူးညံ့တဲ့ဖင်နုနုလေးကိုဖောင်းခနဲမည်အောင်ဆောင့်လိုးလိုက်တိုင်း နင့်ခနဲ အိခနဲအရသာနဲ့အတူ သမီးအရင်းရဲ့ ဖင်ပူပူလေးထဲကဒစ်ပြဲကြီးဟာလဲ ကြပ်စီးလွန်းတဲ့အရသာနဲ့အတူဦးအောင်ထူးတစ်ယောက်ကောင်းလွန်းလို့မျက်လုံးတွေပြူကျယ်နေတယ်။

မိန်းကလေးတွေကိုနိူင်ထက်စီးနင်းလုပ်ရတာကို အရသာတွေ့တဲ့စိတ်ရောဂါရှိသူပီပီဦးအောင်ထူးတစ်ယောက် အနေအထိုင်ယဉ်ကျေးသိမ်မွေ့တဲ့၁၈နှစ်အရွယ်သမီးပျိုရဲ့ ဖင်အိအိလေးကိုအတင်းဖြဲကိုင်ရင်း အားမာရ်ပါပါဆောင့်လိုးလိုက်တိုင်း အော်ဟစ်ငိုယိုနေတဲ့အသံလေးကိုကြားရလေလေ ပိုပြီးရာဂထန်လေပဲ။

ဦးမာမူကလဲ အဖေအရင်းကဖင်ဆောင့်လိုးတိုင်း တုံခါနေတဲ့ကြက်သီးဖုလေးတွေထနေတဲ့ နို့အုံအိအိကိုမလွတ်တမ်းကိုက်ဆွဲစို့ယူနေတယ်။ဦးအောင်ထူးရဲ့ဂွေးဥထဲကသုတ်ကောင်တွေကလဲ သွေးသားပေါင်းစပ်ဖို့အတွက်တောင်းဆိုနေတယ်။ဦးအောင်ထူးတစ်ယောက် သမီးဖြစ်သူရဲ့ဖင်တုံးလေးထဲ အတင်းလိုးသွင်းနေရာကနေ ရာဂစိတ်အမြင့်ဆုံးဖြစ်လာပြီးလီးကိုဖင်ပေါက်ထဲဝင်နိူင်သမျှဝင်အောင်အတင်းဖိဖိလိုးရင်း ဒစ်ပြဲကြီးကတင်းသည်ထက်တင်းလာတယ်။

အိလှသူတစ်ယောက်အဖေဖြစ်သူရဲ့အသားဆိုင်ကြီး တင်းမာလာလို့ပိုပြီး နာကျင်လာလေတော့ အံလေးကိုတင်းနေအောင်ကြိတ်၊ မျက်စိစုံမှိတ်ပြီး ခေါင်းကိုသွင်သွင်ခါရမ်းရင်း စူးစူးလေးအော်ရှာတယ်။ပျိုနုတဲ့သွေးသား၊ခက်ထန်တဲ့လိုးချက် . . . . ထိုနှစ်ခုပေါင်းစပ်ပြီးနောက်သွေးသားစပ်ဆက်ဖို့ကလဲ ဂွေးဥထဲသုတ်ရည်တွေအပြည့်. . . . ဖင်နှစ်ခြမ်းကလှိုင်းထအိတုံ . . . . အပျိုစင်ရဲ့အော်သံတွေ . . . . ရာဂဘီလူးကြီးရဲ့မာရ်ဖီသံကြီးထွက်ပေါ်လာချိန်ဖင်ထဲအောင့်ခနဲဝေဒနာနဲ့. . . . သမီးဖြစ်သူရဲ့ဖင်အိအိကြီးနဲ့ အဖေအရင်းရဲ့ဆီးခုံကြီး “ဖြန်း”ခနဲ ရိုက်ခတ်သံကြီးနဲ့အတူ အိလှသူရဲ့ “မလုပ်နဲ့” ဆိုတဲ့အသံစူးစူးလေးက အဖြစ်အပျက်ထက်အနည်းငယ်နောက်ကျစွာထွက်ပေါ်လာလေရဲ့။

ဦးအောင်ထူးရဲ့ လီးတံရှည်ကြီးထဲကနေတဆင့်နူးညံ့လွန်းတဲ့သမီးဖြစ်သူရဲ့ဖင်ထဲ သုတ်ရည်တွေ ဆောင့်ခနဲ အောင့်ခနဲ ပန်းထုတ်လိုက်တော့တယ်။ အိတုံမှုးရဲ့ နာကျင်နေတဲ့စအိုလမ်းတလျှောက်အဖေဖြစ်သူရဲ့ ဒစ်ပြဲကြီးကတဆုံးတိုးဝင်နေသည့်တိုင်ဦးအောင်ထူးက တကိုယ်လုံးတောင်ဝင်ချင်စိတ်နဲ့ သမီးဖြစ်သူရဲ့ဖင်ဖောင်းဖောင်းလေးပြားကပ်နေတဲ့အထိ ဖိဖိဆောင့်ရင်း သုတ်ရည်တွေအများကြီးကို သမီးဖြစ်သူရဲ့ဖင်စအိုထဲဆောင့်ဆောင့်သွင်းတဲ့အခါ သမီးဖြစ်သူဆီက

“အိခနဲ အိခနဲ”

အသံလေးထွက်ပေါ်နေတယ်။ နောက်ဆုံးအချီအားနဲ့ဆောင့်ချလိုက်တဲ့အရှိန်ကြောင့် သူမရဲ့ခန္ဓာကိုယ်လေးကော့ထွက်သွားပြီး သူမရဲ့ နို့အုံလေးကိုအတင်းကိုက်ရင်းစုပ်နေတဲ့ဦးမာမူရဲ့ပါးစပ်ထဲကနို့သီးလေးဟာ “ပြွတ်”ခနဲအသံနဲ့အတူလွတ်ထွက်သွားပြီး တဆတ်ဆတ်တုံခါနေတယ်။ အိတုံမှုးတစ်ယောက်နာကျင်လွန်းတဲ့ဝေဒနာ ၊ ဖင်တစ်ခုလုံးအောင့်နေတဲ့ ဝေဒနာတွေတပြိုင်ထဲအမြင့်ဆုံးခံစားလိုက်ရတဲ့အချိန် ဖင်စအိုထဲနွေးခနဲ ဝင်လာတဲ့အရည်တွေက သူမနာကျင်မှုကိုအနွေးဓာတ်ပေးလိုက်သယောင်ဖြစ်သွားပေမယ့် ဖင်ထဲအနက်ဆုံးနေရာအထိဝင်နေတဲ့လီးတံကြီးက အားကောင်းကောင်းနဲ့ပန်းချလိုက်တဲ့သုတ်ရည်တွေ အူလမ်းကြောင်းထဲဆောင့်ဆောင့်ဝင်နေတာကြောင့်ဗိုက်ထဲအောင့်နေရှာတယ်။

သူမရဲ့ နုပျိုတဲ့အပျိုဖင်တုံးလေးဟာ အခုတော့ ဖင်လိုးခံထားရတဲ့ဒဏ်တွေကြောင့် ပန်းရောင်ထနေရှာတယ်။ သူမ ၁၇ နှစ်အရွယ်တုန်းက ကလေးသာသာအရွယ်သာရှိပေမယ့် ၁၈ နှစ်အရွယ်ရောက်လာတဲ့အခါ တစ်နှစ်အတွင်းဖွံ့ဖြိုးလာတဲ့ ခန္ဓာကိုယ်နုနုလေးဟာ အရွယ်ရောက်ခါစအချိန်မှာပဲ အဖေအရင်းကြီးရဲ့ဖင်လိုးဖျက်ဆီးခံရယုံသာမက သွင်းပေးလိုက်တဲ့သုတ်ရည်အများကြီးကလဲ စအိုအတွင်းနံရံတွေကနေတဆင့်သူမခန္ဓာကိုယ်ထဲ အလုအယက်တိုးဝင်စပ်ဆက်နေတယ်။

ဦးအောင်ထူးတစ်ယောက်သူအလွန်နှစ်သက်တဲ့သမီးဖြစ်သူရဲ့ တစ်လုံးတက်တစ်လုံးဆင်းဖင်လေးထဲ သုတ်သွင်းလိုက်ရတော့ ခန္ဓာကိုယ်နှစ်ခုပေါင်းစပ်နေသလို အသိစိတ်မဲ့နေသလိုလို ကျေနပ်နေသလိုလိုနဲ့ ရင်ထဲမှာဗဗလောင်ဆူနေသလို အိလှသူရဲ့ရင်ထဲမှာတော့ အဖေအရင်းကြီးရဲ့ဖင်မုဒိန်းကျင့်ခြင်းကိုခံလိုက်ရတဲ့ခံစားချက်ဖင်ထဲဝင်နေတဲ့ အဖေအရင်းကြီးရဲ့ ဒစ်ပြဲကြီးက တဆတ်ဆတ်. . . . သုတ်ရည်တွေကလဲ စအိုလမ်းကြောင်းထဲတရွရွနဲ့ သွေးသားစပ်ဆက်ခံလိုက်ရတဲ့သူမ. . . . အိပ်မက်ဆိုးကြီးပြီးဆုံးသွားသလိုစိတ်ကိုလျှော့ချလိုက်တော့မှ ရင်ထဲအောင့်ခနဲဝမ်းနည်းမှု့နဲ့အတူ နေရာမှာတင်မေ့လဲသွားရှာတော့တယ်။

ဦးအောင်ထူးကတော့ဖင်ထဲ တဆုံးဝင်သွားတဲ့လီးကြီးကိုမထုတ်သေးပဲ ဖင်နွေးနွေးကြီးရဲ့အဆီအနှစ်အဟာရကို လီးနဲ့စုပ်ယူနေသလိုဖြစ်နေတာကြောင့် တစ်ချီပြီးသွားပေမယ့်လီးကြီးကပြန်မကျသွားသေးဘူး။ ထိုသို့ ၅ မိနစ်လောက်အရသာခံလို့ပြီးသွားတော့မှ “ပြွတ်”ဆိုတဲ့အသံနဲ့အတူ ဖင်ထဲဝင်နေတဲ့လီးကြီးကိုထုတ်လိုက်တယ်။ ဖင်အကုန်းသားလေးမေ့မျောနေတဲ့သူမရဲ့ ဖြူဝင်းနုနယ်တဲ့ပေါင်တံလေးတစ်လျှောက် သွေးစီးကြောင်းလေးစီးကျလာတယ်။

ဖင်ထဲကသုတ်ရည်တွေကတော့ဦးအောင်ထူးရဲ့ ရှည်လွန်းတဲ့လီးကြီးကြောင့်အပြင်ထွက်မလာတော့ပဲ အူလမ်းကြောင်းထဲဝင်သွားတယ်။ ဖင်ကိုကိုင်ထားတဲ့လက်ကိုလွှတ်လိုက်တာနဲ့ အိလှသူတစ်ယောက် ဘေးစောင်းလေးလဲကျသွားတော့တယ်။ တင်းရင်းဖောင်းပြည့်နေတဲ့တင်သားဆိုင်လေး နှစ်တုံးရဲ့ ညှစ်အားကောင်းလွန်းတာကြောင့် သူမရဲ့ဖင်ပေါက်လေးဟာ ပိုးစိုးပတ်စက်အလိုးခံလိုက်ရပြီးသည့်တိုင်အောင် အဖေဖြစ်သူရဲ့လီးကြီးပြွတ်ခနဲထွက်သွားပြီးတာနဲ့ ပြန်စိသွားတော့တယ်။

ကျော့ရှင်းတဲ့သွင်ပြင်၊ နုပျိုတဲ့အသား ၊ စွင့်လွန်းတဲ့တင်အစုံ ၊ သေးကျင်တဲ့ခါး ၊ ငယ်ရွယ်တဲ့အပျိုစင်. . . .ထိုအရာတို့အားလုံးပေါင်းစပ်ထားတဲ့သူမ . . . . တုံးလုံးလေးလဲနေရှာပြီး ဖင်တုန်းစွင့်စွင့်လေးကြားဆီက သွေးစီးကြောင်းလေးနဲ့အတူ တုံအိနူးညံ့တဲ့ဖင်အပျိုရည်ပျက်ခဲ့ရရှာလေပြီ။…….

🏵️အခန်း (၁၁) 🏵️

ဦးအောင်ထူးတစ်ယောက်သမီးဖြစ်သူရဲ့ ကျော့ရှင်းလှပတဲ့ဖင်အိုးလေးကို ထောင်မတ်နေတဲ့လီးကြီးနဲ့ကပ်ပြီး နောက်ကနေဖက်ရင်း အမောဖြေနေတယ်။ထိုအချိန်မှာ အဖေနဲ့သမီးရဲ့ဖင်လိုးပွဲကြီးကိုကြည့်နေတဲ့ ဦးမာမူက သူ့အလှည့်ရောက်ပြီအထင်နဲ့ “ဆရာကြီး ကျွန်တော့်ကိုအလှည့်ပေးဦးလေ” ဆိုပြီးမရဲတရဲနဲ့ပြောလေတယ်။

ထိုအခါ ဦးအောင်ထူးက

“ဟေ့ကောင်နေစမ်းပါဦးကွ ပြီးရင်မင်းအလှည့်ရောက်တော့မှာပါ အခုမှငါကအစပဲရှိသေးတယ်။ ဒီကောင်မလေးရဲ့ ရှိသမျှအပျိုရည်အကုန်စုပ်ပြီးမှ မင်းအလှည့်ရမယ်ကွ ဟားဟားဟာ ”

လို့ပြောလိုက်တော့ ဦးမာမူတစ်ယောက်စိတ်ပျက်လက်ပျက်နဲ့သက်ပျင်းချရင်း အနားမှာထိုင်လိုက်တယ်။ ထိုအခါ ဦးအောင်ထူးက

“ဒီကောင်မလေးရဲ့အိဖောင်းပြီးဆူလွန်းတဲ့စပ်ပတ်ကြီးကိုငါကိုယ်တိုင်လိုးပြီး ငါ့သုတ်ရည်အပြည့်သွင်းပြီးမှမင်းအလှည့်ရမယ်. . . . အခုက ကောင်မလေးမေ့နေသေးလို့စောင့်နေတာ အဖေအရင်းကြီးက သူမရဲ့ကာမကိုရယူလိုက်ရတဲ့သူအဖြစ်သူမစပ်ပတ်ကြီးကိုတက်လိုးတဲ့အခါ ကြောက်လို့အော်တဲ့အသံလေးတွေကိုနားထောင်ပြီး အတင်းလိုးချင်လို့ငါကစောင့်နေတာကွ ”

လို့ပြောလိုက်တယ်။

“ဟုတ်ကဲ့ဆရာကြီး. . . . ဆရာကြီးစိတ်ကြိုက်လိုးပြီးရင်တော့ကောင်မလေးက ကျွန်တော့်အတွက်ပဲနော် . . . . ဒီကောင်မလေးကိုဒီနေ့စုတ်ပြတ်သတ်သွားတဲ့အထိကျွန်တော်တို့လိုးကြမယ်ဗျာ. . . .”

” ဟေ့ကောင်. . . . မင်းက ငါ့သမီးကိုဒီလိုပြောရသလားကွ” ” ဟာ . . . . ဆောရီးပါဆရာရယ် ကျွန်တော်အရမ်း feel တွေလာလွန်းလို့ပြောမိတာပါ ”

” မဟုတ်ပါဘူးကွာ ငါက မင်းအဲ့လိုပြောတာကိုနားထောင်လို့ကောင်းလို့ပါ ဟား. . . . ဟား. . . . မင်းပြောသလိုစုတ်ပြတ်သတ်ယုံမဟုတ်ဘူး ငါတို့လိုးပြီးတာနဲ့ဒီကောင်မလေး အိပ်ရာထဲကနေ တစ်လလောက်မထနိူင်လောက်အောင်ကိုမုဒိန်းကျင့်ပြစ်မှာ . . . . ဒီလောက်လှတဲ့အပျိုပေါက်လေးကိုဖျက်ဆီးတဲ့အခါ အရက်စက်ဆုံးလုပ်နိူင်မှအရသာရှိတာကွ . . . . ”

လို့ပြောလိုက်တယ်။ ထို့နောက်ဦးအောင်ထူးက ကောင်မလေးကိုပတ်လက်ဆွဲလှန်လိုက်ပြီး ဆူထွက်ပြီး နီရဲနေတဲ့နို့အုံလေးကိုနှစ်ယောက်အပြိုင်စို့ကြတော့တယ်။ သူမ လန့်နိုးလာခဲ့တယ်. . . .သူမအိပ်မက်ဆိုးများမက်နေသလား . . . . တကိုယ်လုံးမလှုပ်နိူင်လောက်အောင်နာကျင်ကိုက်ခဲမှု့တွေ. . . .မျက်လုံးမဖွင့်နိူင်လောက်အောင် နှလုံးနာခဲ့တာတွေကြောင့် ဒါတွေဟာအိပ်မက်ဆိုးပါဆိုပြီး စိတ်ကိုအားတင်းလိုက်ပေမယ့် သူမရဲ့နို့အုံနှစ်လုံးမှာ တရွရွနဲ့ ၊ သူမရဲ့ ဖင်နှစ်တုံးကြားမှာ တချွဲချွဲနဲ့အရည်တွေ နာကျင်မှုတွေကြောင့်သူမအားတင်းပြီး မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့သူမရဲ့ နို့အုံနှစ်လုံး ဆူထွက်အဖေအရင်းနဲ့ရွံစရာကုလားကြီးတို့ရဲ့ ပါးစပ်ထဲမှာ တပြွတ်ပြွတ်အသံနဲ့နို့သီးတို့ထိုးထောင်ငုံစုပ်ခံရလျက်. . . . ။

အဖြစ်အပျက်ကိုလက်မခံနိူင်စွာ ခေါင်းကိုခါရမ်းရင်း ဟီးခနဲငိုချလိုက်တဲ့သူမရဲ့အသံသဲ့သဲ့ကြောင့် ကာမဘီလူးတွေခေါင်းထောင်လာပြီး မာမူဆိုတဲ့ကုလားကြီးက ရုန်းပြေးဖို့ကြံနေတဲ့သူမကိုဖမ်းချူပ်လိုက်တယ်။ ဦးအောင်ထူးကတော့သူမရဲ့ပေါင်နှစ်ဖက်ကိုအတင်းဆွဲဖြဲရင်း အမွေးပါးလေးတွေသာပေါက်သေးတဲ့သူမရဲ့ စပ်ပတ်ဆူကြီးကိုကုန်းစုပ်ချလိုက်တယ်။ ကုလားမာမူရဲ့ တဟီးဟီးတဟားဟားရယ်သံတွေ . . . . အဖေအရင်းကြီးရဲ့

“ပြွတ်ခနဲ ပြွတ်ခနဲ”

စပ်ပတ်ဆူကြီးကိုစုပ်ချလိုက်သံတွေကြား ရုန်းကန်ဖို့အားမရှိတဲ့သူမ

“မလုပ်ပါနဲ့ရှင်. . . . မလုပ်ကြပါနဲ့တော့. .. . ဟင့်. . . . ဟီး ”

လို့သာငိုယိုရင်း ခေါင်းလေးတခါခါနဲ့ အပျိုစင်ရဲ့ စပ်ပတ်လေးတံတွေးတွေတစိုစိုနဲ့ ပန်းရောင်ထလာရတယ်။ကုလားမာမူက သူမရဲ့ ကျောနောက်ကနေ အတင်းဖမ်းထားပြီး သူမရဲ့ နာကျင်နေတဲ့ နို့အိအိလေးကိုအတင်းညှစ်ချေနေသလို ပတ်လက်အနေအထား ပေါင်လေးအပြဲသား ဖြစ်နေတဲ့သူမရဲ့ပေါင်ကြားထဲမှာ အဖေအရင်းကြီးက စပ်ပတ်ကိုအငန်းမရစုပ်နေတာကိုတွေ့ရလေတော့ သူမရဲ့စိတ်ထဲ မသတီလွန်းပေမယ့် သူမရဲ့ခန္ဓာကတော့ဖိုမအရသာကို ယောက်ျားနှစ်ဦးအထိအတွေ့နဲ့ရနေလေတော့သူမရဲ့ အထိအကိုင်မခံဖူးသေးတဲ့စပ်ပတ်ကြီးဟာ အရည်တွေလှိမ့်ထွက်နေတော့တယ်။

ထိုသို့ထွက်ကျနေတဲ့အရည်ကြည်တွေက စေးပြစ်ပြစ်နဲ့ အပျိုနံ့တို့ထုံနေတာကြောင့် တပြွတ်ပြွတ်စုပ်နေတဲ့ဦးအောင်ထူးတစ်ယောက် အရည်တွေကိုမျိုချရင်းသူမရဲ့ အိလွန်း စိလွန်း ဆူလွန်းတဲ့စပ်ပတ်ကြီးတစ်ခုလုံးကိုလျှာနဲ့အငန်းမရလျက်ရင်း ရာဂတွေထန်နေတော့တယ် ထိုသို့ဝအောင်စုပ်လျပ်ပြီးတော့မှ ဦးအောင်ထူး တစ်ယောက်သမီးဖြစ်သူရဲ့ပေါင်ကြားလေးထဲ ဒူးထောက်နေရာယူလိုက်ပြီး သူ့ရဲ့ဒစ်ပြဲကြီးကိုညှစ်ကိုင်လိုက်တယ်။ ထိုအမူအယာကိုတွေ့တာနဲ့ အိလှသူတစ်ယောက်သူမကြုံမယ့်အဖြစ်ဆိုးကိုတွေးမိပြီး ပြဲကားနေတဲ့ပေါင်ကိုအတင်းစိလိုက်ပေမယ့် နောက်ကျသွားလေပြီ။ သူမရဲ့ပေါင်ကြားထဲမှာ အဖေဖြစ်သူရဲ့ခန္ဓာကိုယ်ကြီးခံနေတော့ဘယ်လိုမှစိမရပဲ ပြုသမျှနုရတော့မယ့်အနေအထားဖြစ်နေလေတော့တယ်။

“မလုပ်ပါနဲ့ဖေဖေရယ်. . . . သမီးက ဖေဖေရဲ့သမီးအရင်းကြီးပါ . . . . ဟင့်. . . . ဟင့်. . . .သမီးတော့သေလိုက်ချင်တော့တာပဲ. . . . မလုပ်ပါနဲ့နော်. . . . ဒီကိစ္စကိုဒီမှာတင်ရပ်ပေးပါရှင်. . . .သမီး ဘယ်သူမှဒီကိစ္စကိုမပြောပါဘူးနော်. . . . အီး . . . .ဟီး. .. . .ဟီး. . . .”

“နင်က နင့်စပ်ပတ်ကိုငါအပျိုရည်ဖျက်တာမကြိုက်ဘူးပေါ့လေ. . . . ဒါဆိုလဲရတယ်မာမူကိုတက်လိုးခိုင်းလိုက်မယ်လေ . . . . မာမူရဲ့ လီးက ငါ့ထက်ပိုကြီးတယ်ဆိုတော့နင်ပိုအရသာတွေ့တာပေါ့ကောင်မ ဘယ်လိုလဲ”

လို့ပြောလိုက်ချိန်မာမူက တဟီးဟီးနဲ့ကွမ်းဂျိုးတွေပေနေတဲ့သွားကြီးတွေဖြီးရင်း ရယ်ကြဲကြဲလုပ်နေတယ်။

“မလုပ်ပါနဲ့ဖေဖေရယ်. . . . သမီးကိုမလုပ်ပါနဲ့. . . . သမီးကြောက်တယ်. . . . ဟင့်. . . .”

ထိုသို့ပြောနေသည်ကိုဂရုမစိုက်တော့ပဲ ဦးအောင်ထူးတစ်ယောက်သူ့လီးကြီးကိုလက်တစ်ဖက်ကကိုင်ရင်း သူမရဲ့စပ်ပတ်ဆူဆူဖောင်းဖောင်းကြီးကိုထိကပ်လိုက်တယ်။ အိလှသူတစ်ယောက်သူမစပ်ပတ်နားကပ်လာတဲ့အဖေအရင်းကြီးရဲ့အရည်တွေရွဲနေတဲ့ လီးတံရှည်ရှည်တုတ်တုတ်ကြီးကို ကြောက်လန့်နေတဲ့မျက်နှာလေးနဲ့ကြည့်ပြီး ဆံနွယ်ရှည်တွေရမ်းခါသွားတဲ့အထိခေါင်းကိုခါရင်း

“ဟင့်အင်း. . . . မလုပ်နဲ့. . . . မလုပ်ပါနဲ့”

လို့အသံစူးစူးလေးနဲ့ ရေရွတ်နေရှာတယ်။ ဦးမာမူက အနောက်ကနေ သူမရဲ့နို့နှစ်လုံးကိုအတင်းညစ်ကိုင်ရင်းရုန်းကန်နေတဲ့သူမကိုဖမ်းချုပ်ထားပြီး ဆောင့်ရုန်းနေတဲ့သူမရဲ့ခြေနှစ်ချောင်းကလဲ ကြားထဲရောက်နေတဲ့ အဖေအရင်းကြီးကိုမထိပဲ ပေါင်လေးကားကားနဲ့လှုပ်ရမ်းနေတော့တယ်။

ထိုအချိန်မှာပဲ ဦးအောင်ထူးရဲ့ ဒစ်နွေးနွေးကြီးဟာ သူမရဲ့နုနယ်ဆူထွက်နေတဲ့စပ်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားဖောင်းဖောင်းကြီးကိုထိမိပြီး အကွဲကြောင်းစိစိလေးတစ်လျှောက် အပေါ်အောက်ပွတ်ဆွဲလိုက်တော့ သူမလန့်သွားပြီး “အမေ့” ဆိုတဲ့အသံလေးထွက်ပေါ်လာတယ်။နှုတ်ခမ်းထော်လေးကိုအတင်းကိုက်ရင်း ဝိုင်းစက်နေတဲ့မျက်လုံးလေးနဲ့ ကြောက်လန့်တကြားကြည့်နေတဲ့ အပျိုနုနုလေးရဲ့မျက်နှာကိုအရသာခံကြည့်လိုက်ရင်း ဦးအောင်ထူးတစ်ယောက် သူ့ရဲ့ဒစ်ပြဲကြီးကိုသူမရဲ့စပ်ပတ်အိအိကြီးနဲ့တပြစ်ပြစ်မည်တဲ့အထိ အမြန်ပွတ်ဆွဲလိုက်တယ်။

အိလွန်း ၊ နူးညံ့လွန်းပြီး အရည်စီးစီးကြီးတွေရွဲစိုနေတဲ့စပ်ပတ်ကြီးကိုပွတ်ဆွဲလိုက်ရယုံနဲ့ အပျိုဆီတွေကဒစ်ပြဲကြီးထဲဝင်လာသလိုခံစားချက်မျိုးကြောင့် မျက်လုံးတွေမှေးစင်းနေပြီး အရသာအတွေ့ကြီးတွေ့နေတော့တယ်။ သူမရဲ့စပ်ပတ်ကြီးကိုကြည့်လိုက်တော့ အဆီတွေနဲ့ဥနေအောင်ဖောင်းတင်းပြောင်ဝင်းထွက်နေပြီး ပေါင်ကိုဖြဲထားတာတောင်စိနေတဲ့စပ်ပတ်ကြီးက ပြဲမသွားလောက်အောင်တင်းရင်းနေတယ်။

ဦးအောင်ထူးမနေနိူင်တော့ပဲ သူမရဲ့စိနေတဲ့စပ်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားအိအိကြီးကိုလက်တစ်ဖက်နဲ့ဖြဲလိုက်ရင်း ကျန်လက်တစ်ဖက်က သူ့ရဲ့ဒစ်ပြဲကြီးကိုဆုပ်ကိုင်ကာ အနည်းငယ်ဟလာတဲ့စပ်ပတ်ဆူကြီးရဲ့အဝမှာတေ့လိုက်တယ်။ အဖေအရင်းကြီးနဲ့လင်မယားအရာမြောက်သွားတော့မှာကို တွေးမိတဲ့သူမ အတင်းရုန်းကန်နေလေတော့ ဦးအောင်ထူးတစ်ယောက်စပ်ပတ်အဝနဲ့လီးနဲ့မထိမိပဲဖြစ်နေတယ်။

“ကောင်မ နင်ငြိမ်ငြိမ်နေစမ်း . . . .”

လို့အသံနက်ကြီးနဲ့အော်ပြောရင်း သူမရဲ့ဖောင်းအိတဲ့ပါးလေးကိုဖြောင်းခနဲလွှဲရိုက်ချလိုက်တော့တယ်။ ရုတ်တရက်ထွက်ပေါ်လာတဲ့အသံကြီးကြောင့်နောက်ကချုပ်ထားတဲ့ဦးမာမူတောင်အံ့ဩသွားပြီးလန့်သွားသလိုအိလှသူရဲ့ ပါးပြင်လေးနာကျင်သွားပြီး “အမေ့” ဆိုပြီးအော်ကာ မူးဝေအားပြတ်သွားတယ်။

နာလွန်းပေမယ့်အဖေအရင်းကြီးနဲ့ သွေးသားစပ်ဆက်ရရုံသာမက ကလေးပါရသွားနိူင်တဲ့အနေအထားကိုလက်မခံနိူင်လွန်းလို့ ရှိတဲ့အားကိုထုတ်ပြီး ရုန်းမိပေမယ့်နွမ်းနယ်နေတဲ့သူမ မလှုပ်နိူင်မရှားနိူင်ဖြစ်နေတယ်။ သူမဘာမှ မတတ်နိူင်တဲ့အဆုံး နှုတ်ခမ်းထော်လေးကိုသွေးထွက်မတတ်ကိုက်ထားရင်း သူမအလွန်ကြောက်တဲ့ အဖေအရင်းကြီးရဲ့ဒစ်ပြဲကြီးကိုမျက်ရည်တွေပြည့်နေတဲ့မျက်လုံးဝိုင်းဝိုင်းလေးနဲ့ကြောက်လန့်တကြား ကြည့်ရင်း ခေါင်းလေးတခါခါနဲ့အင့်ခနဲငိုချလိုက်တယ်။ ထိုအချိန်မှာပဲ ဦးအောင်ထူးက သူမရဲ့စပ်ပတ်ကိုဖြဲကိုင်ဖို့မကြိုးစားတော့ပဲ သူ့ရဲ့ဒစ်ပြဲကြီးကိုလက်တစ်ဖက်ကကိုင်ရင်း အိနေတဲ့သူမရဲ့စပ်ပတ်အကွဲကြောင်းစိစိလေးပေါ်မှာ ဒစ်ပြဲကြီးကိုတင်လိုက်ရင်း ဖိသွင်းလိုက်တော့တယ်။

“အင့်. . . . အမေ့. . . . ”

ဆိုတဲ့ အသံလေးထွက်ပေါ်လာတာနဲ့အတူ”ပျစ်ခနဲ”အသံထွက်ပေါ်လာပြီး ဦးအောင်ထူးရဲ့ဒစ်ပြဲကြီးကစိနေတဲ့စပ်ပတ်ကြီးကို ဆွဲဟဖိမိသွားတော့တယ်။ဒစ်ထိပ်မှာ အိခနဲ နွေးခနဲအရသာရလိုက်ပြီး သူမရဲ့ စပ်ပတ်အကွဲကြောင်းအောက်နားက သားအိမ်လမ်းကြောင်းအခေါင်းပေါက်အဝကိုဖိမိယုံလောက်နဲ့ အကောင်းကြီးကောင်းနေပြီး ဦးအောင်ထူးတစ်ယောက်” အိုးဟိုးဟိုး ” လို့အားရသံကြီးထွက်လာတော့တယ်။

အိလှသူတစ်ယောက် အဖေအရင်းကြီးနဲ့သွေးသားစပ်ယှက်ရတော့မယ့် နောက်ဆုံးခံတပ်အဝကိုရောက်နေတဲ့ဒစ်ပြဲကြီးကို နှုတ်ခမ်းလေးကိုက်ကာ မျက်လုံးပြူးပြူးလေးနဲ့ကြည့်ရင်း ကြောက်လွန်းလို့အသက်ရှူတွေမြန်လာတယ်။ မောလွန်းလို့ဖားဖိုကြီးလိုဖောင်းလိုက်ပိန်လိုက်ဖြစ်နေတဲ့သူမရဲ့ရင်အစုံဆီက နို့အုံအိအိလေးကိုဦးမာမူကလဲအချက်မှန်မှန်ညှစ်ကိုင်နေတယ်။ ဦးအောင်ထူးကလဲ သမီးဖြစ်သူရဲ့ အပျိုစပ်ပတ်ဖောင်းဖောင်းကြီးရဲ့အဝကိုထောက်မိနေတဲ့ဒစ်ပြဲကြီးကိုတလှည့် ၊ သူ့သမီးရဲ့ ကလေးရုပ်မပျောက်သေးတဲ့အပျိုပေါက်မျက်နှာလေးကိုတလှည့်ကြည့်လိုက်ရင်း “ကဲကွာ” ဆိုတဲ့အသံနက်ကြီးနဲ့အော်လိုက်ရင်း ခါးကိုကော့လိုက်တယ်။

သူ့ရဲ့ဒစ်ပြဲကြီးက သူ့သမီးရဲ့စပ်ပတ်ဆူကြီးရဲ့သားအိမ်လမ်းကြောင်းအဝကို “ဗျစ်” ခနဲ ထိုးခွဲဖွင့်ဟလိုက်သံနဲ့အတူအိလှသူတစ်ယောက်တင်းတင်းကိုက်ထားတဲ့နှုတ်ခမ်းလေးပွင့်အာသွားပြီး ရင်ထဲကလှိုက်လှိုက်လဲလဲနာကျင်တဲ့အသံစူးစူးလေးနဲ့ “အား. . . . အမေ့. . . . ” ဆိုပြီးအော်မည်လိုက်တော့တယ်။ ဦးအောင်ထူးရဲ့ဒစ်ပြဲကြီးဟာ အဆီတွေနဲ့အိနေတဲ့အပျိုစင်စပ်ပတ်ဖောင်းအိအိကြီးကို ပွတ်တိုက်ဝင်ရောက်သွားပြီး အထဲကပူနွေးကြပ်စီးနေတဲ့အရသာအကောင်းစားကြီးကို ရလိုက်တယ်ဆိုတာနဲ့

“အိုး. . . . ကောင်းလိုက်တဲ့စပ်ပတ်ကြီးကွာ ”

လို့တောင်ယောင်ရမ်းအော်မည်လိုက်မိတယ်။ ဦးအောင်ထူးရဲ့ ဒစ်ခေါင်းထိပ်ကြီးတစ်ခုလုံး စပ်ပတ်ထဲဝင်နေပြီး ဖောင်းလွန်းအိလွန်းတဲ့နှုတ်ခမ်းသားကြီးတွေက ကြီးမားတဲ့ဒစ်ခေါင်းကြီးကိုစုပ်ငုံထားရတဲ့အတွက် တင်းရင်းဖောင်းထွက်နေတယ်။ သူမရဲ့စပ်ပတ်ကြီးကလဲ အလိုးခံရပြီဆိုတဲ့အသိကြောင့် အရည်စီးစီးကြီးတွေအများကြီး စီးကျနေတယ်။ သူမ အကျယ်ကြီးအော်ငိုမိတယ်။

သူမရဲ့သွေးသားအဆီအနှစ်တွေစုနေတဲ့အပျိုစင်ရဲ့တန်ဖိုးလေးဟာ “ဗျစ်”ခနဲမည်သံနဲ့အတူ တိုးဝင်လာတဲ့လီးကြီးရဲ့နှိပ်စက်မှု့မှာ ပျက်သုံးသွားရတော့မယ်လေ။ သူမရဲ့ငိုမဲ့သွားတဲ့မျက်နှာလေးကို အရသာခံစိုက်ကြည့်နေတဲ့ဦးအောင်ထူးတစ်ယောက် အရမ်းအရသာတွေ့လာပြီး ခါးကိုကော့ရင်းဆောင့်လိုးလိုက်ပြန်တယ်။ ကြပ်လွန်းတဲ့စပ်ပတ်အတွင်းနံရံတွေဟာ တပြစ်ပြစ်အသံနဲ့အတူသူ့ဒစ်ပြဲကြီးကို တညှစ်ညှစ်နဲ့စုပ်ငုံနေပြီး စပ်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားအိအိကြီးတွေကလဲ သူ့လီးကြီးကိုအဆီတအိအိနဲ့တရွရွညှစ်နေတယ်။ သူ့လီးကြီးကစပ်ပတ်ဆူကြီးထဲတနင့်နင့်နဲ့ဝင်နေသလိုသမီးဖြစ်သူရဲ့ငိုယိုသံတွေကလဲ ပိုပြီးကျယ်လောင်လာတယ်။

ဦးအောင်ထူးတစ်ယောက် သူ့လီးကြီးကိုစပ်ပတ်ဆူကြီးထဲဝင်အောင်အတင်းကြိတ်လိုးလေလေ အိလှသူရဲ့ အော်သံတွေ ၊ ရုံးကန်မှုတွေက ပိုပြီးပြင်းထန်လေလေ ၊ သူ့ရဲ့ရာဂကလဲထန်လေလေဖြစ်နေတယ် ။သူ့လီးကြီးက တရွေ့ရွေ့နဲ့ဝင်လာပြီး လီးတဝက်လောက်ရောက်တော့ဆက်သွင်းမရပဲ အထဲမှာ အပျိုစင်အမှေးပါးကိုထောက်မိတော့တယ်။

ထိုအခါ ဦးအောင်ထူးက

“ကဲ. . . . အိလှသူရေ . . . .နင့်ရဲ့အိလွန်း ၊ လှလွန်းတဲ့အပျိုစင်ဘဝရဲ့ နောက်ဆုံးအချိန်ပဲ . . . . နင့်ရဲ့ပျိုမြစ်မှု့ဟာ အဖေအရင်းကြီးကိုတောင်ဆွဲဆောင်နိူင်လွန်းတော့လဲ သမီးကညာ အခါမလင့်ခင်အပျိုပေါက်အရွယ်ထဲကအဖေအရင်းကြီးကိုယ်တိုင် အပျိုရည်အဖျက်ခံရပြီဟေ့ ”

လို့ကြုံးဝါးရင်း

“ဟင့်အင်း. . . . ဟင့်အင်း. . . . ”

လို့အော်ရင်း ခေါင်းကိုသွင်သွင်ခါနေတဲ့အိလှသူရဲ့ ပေါင်အိအိလေးကိုအားရပါးရဆုပ်ကိုင်ပြီး ပြင်းတဲ့အားနဲ့ဆောင့်ချလိုက်တော့တယ်။

“ဗျစ်. . . . ဖောက်. . . . ”

ဆိုတဲ့အသံနဲ့အတူ သူ့ရဲ့ဒစ်ပြဲကြီးက အပျိုအမှေးပါးကိုအရှိန်နဲ့ထိုးခွဲလိုက်ပြီး လီးတစ်ချောင်းလုံး စပ်ပတ်ဆူဆူအိအိကြီးထဲဝင်သွားတာနဲ့အတူ

“အား. . . . အမလေး.. . . အင့်. . . အိ”

ဆိုတဲ့သူမရဲ့ငယ်သံပါအောင်အော်မည်လိုက်သံလေးပါထွက်ပါလာပြီး သူမတကိုယ်လုံးကော့ထွက်သွားတယ်။ အပျိုမှေးပေါက်သွားတဲ့ ဖောက်ခနဲအသံနဲ့ အတူသွေးရည်ကြည်တို့ပျစ်ခနဲထွက်လာပြီး သွေးစီးကြောင်းလေးက သူမရဲ့စပ်ပတ်ထဲစီးယိုလာရင်း အိပ်ယာခင်းဖြူထက်မှာအိုင်နေလေရဲ့။

ဦးအောင်ထူးတစ်ယောက်သူ့ရဲ့လီးကြီးတစ်ချောင်းလုံးကြပ်လွန်းတဲ့စပ်ပတ်ကြီးထဲဝင်သွားတာနဲ့အထဲကပူနွေးနေတဲ့အရသာ ၊ နူးညံ့လွန်းတဲ့သားအိမ်လမ်းကြောင်း ၊ စီးလွန်းတဲ့အရည်ကြည်တွေနဲ့သမီးကညာရဲ့ အဆီအနှစ် တွေဟာ ဗျစ်ခနဲ ဗျစ်ခနဲ အသံတွေနဲ့အတူ သူ့လီးကြီးထဲတိုးဝင်နေသလိုခံစားလိုက်ရတော့တယ်။ သူမရဲ့စပ်ပတ်ကြီးဟာ သူလိုးခဲ့ဖူးတဲ့ဘယ်မိန်းမနဲ့မှမတူပဲ ဖောင်းလွန်းအိလွန်းပြီး အတွင်းသားတွေကလဲ ကြပ်စီးနူးညံ့နေလိုက်တာများ သူ့ဒစ်ပြဲကြီးကိုမြော့တစ်ကောင်စုပ်နေသလို အကောင်းကြီးကောင်းနေတယ်။

အိလှသူတစ်ယောက်အဖေအရင်းကြီးနဲ့ လင်မယားအရာမြောက်သွားပြီဆိုတဲ့အသိရယ်. . . . စပ်ပတ်ထဲနာလွန်းတဲ့ဝေဒနာတွေ ပြိုင်တူခံစားလိုက်ရပြီး ပတ်လတ်လေးလဲကျသွားတယ်။ နောက်ကချူပ်ထားတဲ့ဦးမာမူကလဲ အလိုက်တသိနဲ့ဖယ်ပေးလိုက်ပြီး အနားကထိုင်ခုံပေါ်ထိုင်ရင်း အဖေနဲ့သမီးရဲ့သွေးသားစပ်ဆက်ပွဲကြီးကို ဒစ်ပြဲကြီးကိုင်ရင်းကြည့်နေလိုက်တယ်။ ဦးအောင်ထူးက လဲကျသွားတဲ့သမီးလေးရဲ့ခန္ဓာကိုယ်ပေါ်မှောက်ချလိုက်ရင်း လက်တစ်ဖက်က သူမရဲ့ပေါင်တံအိလေးကို ဆွဲမလိုက်ရင်း တပေါင်ကျော်အနေအထားအတိုင်းနေလိုက်တယ်။ ထို့နောက်မျက်နှာတစ်ဖက်ကိုလှည့်ရင်းရှိုက်ငိုနေတဲ့သမီးဖြစ်သူကိုအရသာခံကြည့်ရင်း စတင်လိုးသွင်းတော့တယ်။

ပေါင်တံလေးကဖြူဖြူအိအိ . . . .စပ်ပတ်ကြီးက ဆူဆူ. . . . ဖောင်းအိနေတဲ့နှုတ်ခမ်းသားတွေက လီးကြီးကိုပွတ်ဆွဲ . . . . အဆီဥဥစပ်ပတ်စိုရဲ့အပျိုရည်တွေပျက်သုံးနေတယ်။ လီးတံကြီးက အကြောတပြိုင်းပြိုင်း . . .စပ်ပတ်စူကြီးကလဲ တပျစ်ပျစ်မည်သံနဲ့အတူ အတွင်းနံရံတွေက လှုပ်လီလှုပ်နဲ့နဲ့ဒစ်ပြဲကြီးကိုအငန်းမရစုပ်ငုံလိုက်တာများ ဦးအောင်ထူးမျက်လုံးတွေတောင်ပြူးထွက်နေတယ်။

အင့်ခနဲ အားခနဲ ရှိုက်ရှိုက်ငိုသံနဲ့အတူဗျူးခနဲ ဗျစ်ခနဲ လီးဝင်သွားတဲ့အသံအဖေနဲ့သမီးမုဒိန်းကျင့်လိုးပွဲကြီးမှာ တော်လဲသံလိုညံစီနေတော့တယ်။ နာလွန်းလို့တင်းထားတဲ့သမီးဖြစ်သူရဲ့မျက်နှာနုနုဟာ ပန်းရောင်ထ ၊ ဆံနွယ်ရှည်တွေရှုပ်ထွေးကာမဘုံထဲ ငရဲခံနေရသလို သွေးသားစပ်ဆက်ခံနေရတယ်။ ဦးအောင်ထူးတစ်ယောက်စီးပိုင်ကြပ်စီးလွန်းတဲ့ စပ်ပတ်ကြီးကိုလီးတံရှည်ကြီးနဲ့လိုးရတာ ကောင်းလွန်းလို့တယောဆွဲသလို အချက်ကျမှန်မှန်လိုးနေမိတယ်။ စီးပြီး ပျစ်ခနဲဝင်သွားတဲ့လီးကြီးကို ကြောက်နေတဲ့အိလှသူက အတင်းညှစ်မိနေတော့ ဦးအောင်ထူးတစ်ယောက် တခါမှမရဖူးတဲ့ကာမအရသာရနေတယ်။ သူမရဲ့စပ်ပတ်ကြီးကိုကြည့်လိုက်တော့ဖောင်းတင်းနေတဲ့နှုတ်ခမ်းသားက လီးဝင်သွားရင်လီးကြီးကိုအတင်းညှစ်ရင်းတင်းရင်းနေသလိုလီးထုတ်လိုက်ရင် စပ်ပတ်အတွင်းသားတွေပါလီးနဲ့အတူဆူထွက်ပါလာတယ်။

အရည်ကြည်တွေကလဲ လီးသွင်းလိုက်တိုင်း ပျစ်ခနဲ ပျစ်ခနဲထွက်နေလေတော့ အဆီတဝင်းဝင်းနဲ့ပြောင်နေတဲ့စပ်ပတ်ကြီးကိုကြည့်ရင်းလိုးရတာ အားရလာပြီး ဆောင့်ချက်တွေက ကြမ်းလာတယ်။ ထို့နောက်သမီးဖြစ်သူပေါ် ပြန်အိပ်ချလိုက်ရင်း တရစက်လိုးသွင်းတော့တယ်။

“ဗျစ်. . . . အင့်. . . .အမလေး နာလိုက်တာ. . . . . ဗျူး . . . . ပျစ်. . . . . အမေ့. . . . အိ”

ဆိုတဲ့အသံနဲ့အတူအိလှသူတစ်ယောက်အသက်ရှူတွေမြန်နေလေတော့သူမရဲ့ထွက်သက်သင်းသင်းလေးက ဦးအောင်ထူးရဲ့မျက်နှာကိုရိုက်ခက်နေတယ်။ နာလွန်းလို့နှုတ်ခမ်းလေးကိုကိုက်မိပြီး နောက်တစ်ကြိမ်ထက်လိုးသွင်းတဲ့အခါ နာလာပြန်တော့ကိုက်ထားတဲ့နှုတ်ခမ်းလေးဟသွားတဲ့အချိန်မှာ ဦးအောင်ထူးက အငန်းမရ နှုတ်ခမ်းချင်းစုပ်ချလိုက်တော့တယ်။ သူမလဲ တဝူးဝူးနဲ့အလိုးခံနေရပြီး ဦးအောင်ထူးကတော့သမီးဖြစ်သူရဲ့ တံတွေးချိုကိုစုပ်မျိုရင်း တဖတ်ဖတ်မည်တဲ့အထိလိုးနေမိတယ်။ သူမရဲ့ နူးညံ့တဲ့နို့အုံလေးက အဖေဖြစ်သူအလိုးကြမ်းလေလေ ခါရမ်းလေလေဖြစ်နေတယ်။ ထိုနို့အုံလေးကိုအဖေဖြစ်သူက လက်နဲ့အုပ်ကိုင်ရင်း ဆူနေတဲ့နို့သီးလေးကိုညှစ်ခြေရင်း အတင်းဆောင့်လိုးတယ်။

နှစ်ဦးလုံးချွေးတွေရွဲနေပြီး ခန္ဓာကိုယ်နှစ်ခုဖိကပ်နေသလို အဖေဖြစ်သူရဲ့လီးကြီးက သမီးဖြစ်သူရဲ့အပျိုစပ်ပတ်အိအိကြီးထဲ တပျစ်နဲ့ထွက်ချီဝင်ချီသွေးသားပေါင်းစပ်နေတယ်။ သူမရဲ့အဖြစ်အပျက်ကိုရင်နင့်စွာလက်မခံနိူင်ပဲ

“ဟင့်အင်း. . . . ဟင့်အင်း”

နဲ့ရှိုက်ငိုအော်မည်နေပေမယ့် “ဗျစ်ခနဲ. . . . ပျစ်ခနဲ” လီးကြီးကတိုးဝင်လာတဲ့အခါ သူမရဲ့ စပ်ပတ်ကြီးက နာနေတဲ့ ဝေဒနာနဲ့အတူဖြိုးခနဲဖျင်းခနဲဖြစ်ရင်း အရည်ကြည်တွေစိမ့်ကျနေတယ်။ စိတ်ကလက်မခံရင်ဘတ်ကနာကျင် သိမ့်နေအောင်ငိုကြွေးနေပေမယ့် ခန္ဓာကိုယ်ကတော့ဖိုသဘာဝကိုအငန်းမရတောင်းနေလေတော့ ပိုးစိုးပတ်စက်အလိုးခံနေရတဲ့သူမရဲ့ ခန္ဓာကိုယ်မှာ ကြက်သီးမွေးညင်းတွေထောင်ထနေလေရဲ့။

ထိုအနေအထားနဲ့လိုးရတာ အားရလာတော့ဦးအောင်ထူးက သမီးဖြစ်သူကိုလေးဘက်ကုန်းအနေအထားပြောင်းလိုက်ရင်း သူမရဲ့ဆီးစပ်အောက်မှာ ခေါင်းအုံးအဖြူလေးကိုခံလိုက်တယ်။ ထိုအခါ သူမရဲ့ပြည့်ဝိုင်းနေတဲ့ဖင်အိုးလေးကစွင့်ကောက်တက်လာပြီး အောက်ကစပ်ပတ်ကြီးကလဲ ပြောင်ဝင်းဖောင်းထွက်နေတယ်။ အိလှသူတစ်ယောက်ရင်ထဲဗလောင်ဆူနေတယ်။

နာလွန်းပြီး ရင်ထဲအောင့်နေတဲ့ဝေဒနာကြောင့် ရုန်းကန်ဖို့မေ့နေပြီး အလိုက်သင့်လေးပါသွားတယ်။ ရင်ထဲမှာလဲမောပန်းနေတယ်။ ဦးအောင်ထူးတစ်ယောက် ကော့ကားနေတဲ့သမီးဖြစ်သူရဲ့ဖင်တုံးလေးနောက်နေရာယူပြီးတာနဲ့ သူမရဲ့စပ်ပတ်ဆူကြီးထဲကိုလိုးသွင်းလိုက်ပြီး ဖင်တုံးကားကားလေးကိုဆုပ်ကိုင်လိုက်တော့တယ်။

စပ်ပတ်ထဲလီးလိုးသွင်းလိုက်တာနဲ့သူမအသံစူးစူးလေးနဲ့အော်မည်လိုက်ပြီး ခါးလေးကော့ ၊ ခေါင်းလေးမော့သွားတယ်။ ဦးအောင်ထူးလဲ သူမရဲ့ဖင်လေးကိုအတင်းဆုပ်ကိုင်ထားရင်းအတင်းလိုးတော့တယ်

” ဖတ်. . . ဖတ်. . . . ဗျစ်. . . . ပျစ်. . . . အမေ့ . . . . နာလိုက်တာ. . . . တော်ပါတော့. . . . . ဗျစ်. . . . အိ. . . . ”

စပ်ပတ်ကြီးက တညှစ်ညှစ်နဲ့. . . . ဖျောင်းခနဲ ဖောင်းခနဲ မာရ်ပါပါလိုးသံ. . . . တရှီးရှီးတရှားရှားနဲ့အဖေအရင်းကြီးရဲ့ ရာဂထန်ထန်ဟစ်အော်သံနဲ့အတူကုတင်တစ်ခုလုံးဝုန်းဒိုင်းကျဲ. . . . .အိလှသူတစ်ယောက် ကယ်ပါယူပါအော်နေပေမယ့် စပ်ပတ်ကြီးတစ်ခုလုံး မီးရို့ထားတဲ့ ဒုတ်ကြီးတစ်ချောင်းသွင်းထားသလို ပူနွေးနာကျင်. . . .တစ်သက်လုံး လှုပ်လီလှုပ်လဲ့နိမ့်တုံမြင့်တုံအပျိုစစ်စစ်ဖင်အိုးလေးဟာ အခုတော့ ဆောင့်လိုးတိုင်း လှိုင်းတွေထ . . . . ချွေးရည်စက်တွေတောင်လွင့်ထွက်သွားမတတ်လိုးချက်တွေနဲ့အတူ သားအိမ်လမ်းကြောင်းလေးဟာ လီးကြီးဆောင့်ဆောင့်မိတိုင်းနာကျင်. . . . .ကြာလာတော့လဲ စိတ်ကညင်းပေမယ့်သွေးသားရဲ့အသိကြောင့် သားအိမ်လမ်းကြောင်းလေးပွင့်အာ. . . . သွားတော့တယ်။

🏵️အခန်း ( ၁၂ )🏵️

အဖေအရင်းကြီးရဲ့ အရည်ကြည်တွေကလဲ သားအိမ်ထဲဝင်ခို. . . . . ထိုအချိန်မှာ ဦးအောင်ထူးအကောင်းကြီးကောင်းနေပြီး သူအပေါ်စီးကလိုးရင်းကြည့်နေမိတဲ့ဖြူဝင်းနုနယ်အချိုးကျတဲ့အပျိုပေါက်လေးကိုတစ်သက်လုံးအပိုင်စားရလိုက်ချင်နေတယ်။ ခါးလေးကသေးကျင်ကျင် ကော့တဲ့ဖင်လေးက ဖောင်းအိအိ. . . . စပ်ပတ်ကြီးက စူထွက်. . . . အဆီအနှစ်တွေပြည့်လိုက်တာများ အနှစ်တွေတောင်ထနေသလားထင်ရတယ်။

လိုးရတာကလဲ စီးပိုင်ပြီး စပ်ပတ်ထဲဒင်ပြည့်ကြပ်ပြည့်. . . . ဖောက်ခနဲ လိုးဆောင့်လိုက်တိုင်း ခါးလေးကော့ ဖင်လေးကောက်ထွက်နေပြီး တင်သားအိအိလေးက ခါးဆီကိုလှိုင်းလေးထနေတယ်။ ထိုသို့ဦးအောင်ထူးတစ်ယောက် သမီးဖြစ်သူရဲ့ ဖင်လှလှလေးကိုကိုင်လိုးနေရင်း သမီးအရင်းဖြစ်လင့်ကစား လှလွန်းတဲ့အပျိုလေးရဲ့ခန္ဓာကိုယ်ထဲ မျိုးဥတွေသွင်းပြီး ကလေးတစ်ယောက်ယူချင်စိတ်တွေဖြစ်လာတော့တယ်။

“အား. . . . ရှီး. . . . ကောင်းလိုက်တာ . . . . ငါပြီးတော့မယ်အိလှသူ. . . . နင့်သားအိမ်ထဲသုတ်သွင်းပြီးကလေးတစ်ယောက်ယူတော့မယ်. . . . ဗျစ်. . . . ဖောင်း. . . .ဖတ်. . . . ဖတ်. . . . .အား . . . .အမလေး . . . . မလုပ်ပါနဲ့. . . . မလုပ်နဲ့နော်. . . . သမီးကြောက်တယ်. . . . အား. . . . အင်း . . . .အမလေး . . . . ဗျစ်. . . . အင့်. . . . ”

ဆိုတဲ့ကြောက်လန့်တကြားငိုယိုသံနဲ့အတူ ဦးအောင်ထူးရဲ့ဆောင့်ချက်က ငလျင်လှုပ်သလားအောင်မေ့ရလောက်အောင်မြန်ဆန်ပြင်းထန်လာတယ်။ လက်နှစ်ဖက်နဲ့သမီးဖြစ်သူရဲ့ ဖင်ကော့ကော့ဖောင်းဖောင်းလေးကိုအားရပါးရဆုပ်ကိုင်ပြီး မာရ်ပါပါနဲ့ ကော့ကော့ဆောင့်နေရင်းက “ကဲကွာ . . . . ရော့ကွာ ” ဆိုတဲ့အော်မည်သံကြီးနဲ့အတူအိလှသူရဲ့ဖင်နှစ်တုံး ဖောင်းခနဲမည်ပြီး လှိုင်းတွေထသွားတဲ့အထိ တစ်ချက်ဆောင့်ထည့်လိုက်ရင်း သုတ်ရည်တွေအများကြီး သားအိမ်ထဲပန်းချလိုက်တယ်။

အိလှသူခမျာ “အင့်”ခနဲတစ်ချက်သာအော်မည်လိုက်နိူင်ပြီး သူမရဲ့သားအိမ်ထဲအဖေအရင်းကြီးရဲ့ သုတ်ရည်တွေအများကြီး နွေးခနဲ နွေးခနဲ ဆောင့်ဝင်လာတာနဲ့အတူဘယ်လိုဖြစ်သွားသည်မသိသူမရဲ့ခန္ဓာကိုယ်ဟာ ဓာတ်လိုက်သလိုလိုရင်ထဲက နင့်ခနဲဖြစ်သွားပြီး တကိုယ်လုံးကအကြောတွေထဲတင်းခနဲ တင်းခနဲဖြစ်သွားရင်း သူမရဲ့စပ်ပတ်စူကြီးထဲ တဆုံးဝင်နေတဲ့လီးကြီးကိုအတင်းညှစ်မိနေတယ်။ ခါးလေးကကော့ထွက်. . . .

ဖင်လေးကအကော့သားနဲ့ အိပ်ယာခင်းကိုတင်းတင်းဆုပ်ကိုင်ရင်း သူမ ဆတ်ခနဲ ဆတ်ခနဲတုံနေပေမယ့်သူမ အကျယ်ကြီးငိုယိုနေမိတယ်။ ထိုအချိန်မှာပဲ သူမရဲ့ထွက်ခါစ မမျိုးဥလေးထဲ အဖေအရင်းကြီးရဲ့ အားကောင်းလွန်းတဲ့သုတ်ကောင်တွေက အလုအယက်တိုးဝင်နေပြီး မျိုးဥတစ်ကောင်ကသူမရဲ့မမျိုးဥအိမ်ထဲအောင်မြင်စွာထိုးဖောက်ဝင်ရောက်သွားနိူင်ခဲ့ပြီဆိုတာ အတွေ့အကြုံမရှိတဲ့သူမ မသိနိူင်ခဲ့ရှာဘူး။ သူမရဲ့ ခန္ဓာကိုယ်ကလိင်ကိစ္စအဆုံးထိရောက်သွားပေမယ့်အဖေအရင်းကြီးနဲ့ သွေးသားစပ်ဆက်လင်မယားအရာမြောက်သွားရပြီဆိုတဲ့စိတ်ကြောင့်ဝမ်းနည်းကြောက်ရွံ့ ရွံရှာရင်း လှိုက်ခနဲငိုမိရှာတယ်။

အဖေအရင်းကြီးရဲ့ လီးအကြီးကြီးတိုးဝင်ထားလို့နာကျင်နေတဲ့သူမရဲ့စပ်ပတ်ကြီးဟာ အဖေဖြစ်သူရဲ့သုတ်ရည်နွေးနွေးတွေက နွေးထွေးစေပြီးနာကျင်မှု့ရော့သွားစေပေမယ့်ရင်ထဲကနာကျင်မှု့တွေက အဆုံးတိုင်ရောက်သွားပြီး သူမ လဲပျိုကျသွားရှာတယ်။ ဦးအောင်ထူးကတော့ သူအရူးအမူးဖြစ်ခဲ့ရတဲ့ သမီးဖြစ်သူရဲ့ ခန္ဓာကိုယ်လှလှလေးကို အပြီးတိုင်သိမ်းပိုက်လိုက်ရပြီဆိုတဲ့အသိကြောင့် အကျေနပ်ကြီးကျေနပ်နေပေမယ့် သူ့ရဲ့လီးကြီးကတော့နောက်ထပ်လိုးဖို့အသင့်အနေအထား ထောင်မတ်နေရင်းစပ်ပတ်စူစူအိအိကြီးထဲ မြုပ်ဝင်နေဆဲပဲ ။

မှောက်ရက်လေးလဲကျသွားတဲ့သမီးဖြစ်သူရဲ့ နောက်ကနေသိုင်းဖက်ထားရင်း အလိုက်သင့်လှဲချလိုက်ပြီးသူမရဲ့ကျော့ရှင်းတဲ့ကျောပြင်ကို သူ့ရဲ့ရင်ဘတ်မွေးတွေဗလပြစ်ထနေတဲ့ရင်ဘတ်ကြီးနဲ့ကပ်၊ ဖောင်းအိအိတင်ကော့လေးအောက်က ဆူထွက်ဖောင်းအိနေတဲ့စပ်ပတ်ထဲ ဒစ်ပြဲကြီးတစ်ဆုံးလုံးသွင်းထားရင်းအရည်တွေအပြည့်ဖြစ်နေတဲ့သားအိမ်ခေါင်းလေးရဲ့နွေးအိအိအရသာကို မျက်လုံးလေးမှိတ်ပြီးခံစားနေတယ်။ထိုအချိန်မှာပဲဦးအောင်ထူးရဲ့လက်မောင်းကိုဦးမာမူကလက်နဲ့တို့ရင်း

“ဆရာကြီး ကျွန်တော့်အလှည့်ပေးဦးလေ”

ဆိုပြီးပြောသံကိုကြားလိုက်ရတယ်။ ဦးအောင်ထူးတွေဝေသွားတယ်။ သူအပိုင်စားရသွားပြီလို့မှတ်ယူထားတဲ့နတ်သမီးလေးကိုဘီလူးသဘက်ထံမပေးချင်တော့။ ဒါနဲ့ ပြီးပြီးရောသဘောနဲ့

“ခဏနေစမ်းပါဦးကွာ ပြီးရင်ရမှာပေါ့”

လို့ပြောလိုက်ပေမယ့်နောက်ပိုင်းကိစ္စကို မီးစင်ကြည့်ကမှရမယ်လို့တွေးလိုက်တယ်။ ဦးမာမူတစ်ယောက် သူအရမ်းလိုးချင်တဲ့အိလှသူကို ခုချိန်ထိမလိုးရသေးပဲ သူမအဖေတက်လိုးနေတာကိုပဲ ကြည့်နေရတော့အခဲမကျေဖြစ်နေပေမယ့် သူ့အပေါ်တစ်သက်လုံးကောင်းခဲ့တဲ့ဆရာဖြစ်သူကို မလွန်ဆန်ရဲတာကြောင့် ငြိမ်နေလိုက်တော့တယ်။ ထို့နောက်ဦးအောင်ထူး စတင်လှုပ်ရှားလာတယ်။ တဖက်စောင်းလဲကျနေတဲ့သမီးဖြစ်သူရဲ့ ခါးလေးကိုအသာဆုပ်ကိုင်ရင်း စပ်ပတ်ထဲတဆုံးဝင်နေတဲ့ဒစ်ပြဲကြီးကို ရှေ့တိုးနောက်ငင်နဲ့တဖြည်းဖြည်းချင်းလိုးသွင်းပြန်တယ်။သုတ်ရည်တွေပြည့်နေတဲ့စပ်ပတ်ကြီးက ချွဲချွဲကြီးနဲ့စီးနေပြီး တစ်ကြိမ်အလိုးခံထားရပြီးသည့်တိုင်အောင်ညှစ်အားကောင်းကောင်းနဲ့ ကြပ်စီးနေဆဲပဲ ။

အားအင်ချိနဲ့ပြီး တကိုယ်လုံးကိုင်ရိုက်ခံထားရသလိုဖြစ်နေတဲ့အိလှသူထံမှ “တအင်းအင်း”ညည်းသံသဲ့သဲ့ထွက်ပေါ်လာပြီး ချိနဲ့နေတဲ့အားလေးနဲ့ သူမခါးကိုဆုပ်ကိုင်ထားတဲ့အဖေဖြစ်သူရဲ့လက်ကိုဆွဲဖယ်နေတယ်။ ဖြစ်သမျှအဆိုးတွေ တချိန်တော့ပြီးသွားမှာပါလို့ စိတ်ပိုင်းဖြတ်ထားပေမယ့်သူမရဲ့သိစိတ်ကတော့အဖေအရင်းကြီးနဲ့သွေးသားပေါင်းစပ်သွားရတာကို လက်မခံနိူင်ဖြစ်နေဆဲပဲ။ ထိုအခါဦးအောင်ထူးက သူမခါးကိုကိုင်ဖို့မကြိုးစားတော့ပဲ အိလွန်းတဲ့တင်သားဆိုင်လေးကို ခပ်ဖွဖွဆုပ်ကိုင်ရင်း လီးကိုအဆုံးထိထုတ်လိုက်တဆုံးသွင်းလိုက်နဲ့အပျိုပေါက်စပ်ပတ်စိုကြီးရဲ့ အတွင်းသားနုနုလေးရဲ့ ပွတ်တိုက်မှု့ ကြပ်စီးမှု့အရသာကိုဖြည်းဖြည်းချင်းခံစားနေတယ်။ ထိုသို့အချိန်အတော်ကြာအရသာယူပြီးတော့အားရင်ပြန်ပြည့်လာတော့မှလဲကျနေတဲ့သမီးဖြစ်သူရဲ့စပ်ပတ်ထဲကလီးကြီးကိုထုတ်လိုက်တယ်။

သူသွင်းပေးထားတဲ့သားအိမ်ထဲပြည့်နေတဲ့သုတ်ရည်တွေ သူမရဲ့စပ်ပတ်ဆူဆူအိအိကြီးကြား စိမ့်ကျပြီးအိပ်ယာခင်းမှာအိုင်သွားတယ်။ အားအင်ချိနဲ့နေတဲ့အိလှသူရဲ့ခန္ဓာကိုယ်လေးကိုဆွဲမလိုက်ပြီး သူ့ပေါင်ပေါ်ကိုထိုင်ရက်အနေအထားဖြစ်အောင်တင်လိုက်တယ်။ ထို့နောက်ကောင်မလေးရဲ့အရည်ရွဲနေတဲ့စပ်ပတ်ကြီးကြား သူ့ရဲ့လီးကြီးကိုထိုးသွင်းလိုက်တော့

အိလှသူခမြာ အနာပေါ်ဒုတ်ကျသလိုကွဲနေတဲ့စပ်ပတ်ထဲလီးဆောင့်ဝင်သွားတော့အောင့်ခနဲဖြစ်သွားပြီး အင့်ခနဲတစ်ချက်ညည်းလိုက်ရင်း ခါးလေးကော့ထွက်သွားတယ်။ ဦးအောင်ထူးရဲ့လီးကြီးက ပြွတ်ခနဲအသံနဲ့အတူ စပ်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားဆူကြီးကိုပွတ်တိုက်ဝင်သွားပြီး စပ်ပတ်စိစိလေးကိုထိုးခွဲဝင်သွားတယ်။ ခါးလေးကော့ခေါင်းလေးမော့နေတဲ့သမီးဖြစ်သူရဲ့ ခါးလေးကိုဆွဲဖက်လိုက်ရင်း သူ့အပေါ်ဆွဲလှဲလိုက်တော့အရှိန်နဲ့လဲကျလာတဲ့အိလှသူရဲ့ရွှေရင်အစုံဟာ အမွေးဗလပြစ်နဲ့ဦးအောင်ထူးရဲ့ရင်ဘက်ကြီးပေါ် အိခနဲဖိမိသွားတယ်။

ထိုအခါမှဦးအောင်ထူးက သူမရဲ့ နောက်ကကော့ဖောင်းနေတဲ့ဖင်အိအိလေးကိုအားပါပါနဲ့ဖြောင်းခနဲရိုက်ချလိုက်ရင်း သူမကိုသိုင်းဖက်ထားပြီး အောက်ကနေ တဖြောင်းဖြောင်းမည်တဲ့ အထိစပ်ပတ်ကြီးကိုပင့်တင်ဆောင့်လိုးတော့တယ်။ အရည်တွေပြည့်နေတဲ့စပ်ပတ်ဆူကြီးဟာ လိုးသွင်းလိုက်တိုင်း “တပြွတ်ပြွတ် တဗျစ်ဗျစ်”အသံတွေ ညံထွက်နေပြီး အောက်က

အားပါပါဆောင့်လိုးခံနေရတာကြောင့်နောက်ကိုကောက်ထွက်နေတဲ့သူမဖင်အိအိကြီးဟာ တအိအိတတုံတုံနဲ့ အလွန်ကြည့်ကောင်းနေတော့တယ်။ ထိုမြင်ကွင်းကိုဦးမာမူထိုင်ကြည့်ရတာအားမရဖြစ်လာပြီး ကုတင်ပေါ်တက်ရင်း အိလှသူရဲ့နောက်ပိုင်းမှာထိုင်ကာ တဖြောင်းဖြောင်း တဖတ်ဖတ်အသံတွေနဲ့ လှိုင်းထတုံနေပြီး စွင့်ကားတဲ့ တင်အစုံကို အငန်းမရထိုင်ကြည့်နေတယ်။

“ဗျစ်. . . . ဖတ်. . . . ဖတ်. . . . ဖတ်. . . . အမလေး . . . .လေး . . . . ပျစ်. . . . ဖောင်း. . . . ပျစ်. . . .. အမေ့. . ..အိ”

ဆိုတဲ့အသံတွေညံညံနဲ့ လိုးနေရင်း ဦးအောင်ထူးက သမီးဖြစ်သူရဲ့ ဆီးစပ်နဲ့သူ့ရဲ့ဆီးခုံကြီး ဖတ်ခနဲရိုက်မိတိုင်း တဆုံးဝင်သွားတဲ့လီးကြီးကိုစပ်ပတ်ဆူဆူကြပ်ကြပ်ကြီးက ညစ်သွင်းလိုက်တိုင်း အကောင်းကြီးကောင်းနေသလို စပ်ပတ်ထဲလီးဝင်သွားတိုင်း မဲ့ရွဲ့နာကျင်နေတဲ့သမီးဖြစ်သူရဲ့မျက်နှာလှလှလေးကို ကြည့်ကောင်းကောင်းနဲ့ကြည့်မိနေတယ်။ တချိန်က ကျောင်းစိမ်းထမိန်လေးအောက်က အတွင်းခံဘောင်းဘီကြပ်ကြပ်လေးနဲ့ တင်သားဖောင်းဖောင်းလေးတွေဟာ တစ်လုံးတက်တစ်လုံးဆင်း တိတိကျကျလှုပ်ရမ်းခဲ့ပေမယ့် အခုတော့အဖေအရင်းကြီးရဲ့အပေါ် ခွထိုင်ကော့ကောက်ထွက်နေပြီး ဆောင့်လိုးတဲ့အရှိန်ကြောင့် လွတ်လပ်စွာ ခပ်ကြမ်းကြမ်းရမ်းခါအိတုံနေတော့တယ်။

ထိုမြင်ကွင်းကိုဖင်သားနောက်ကနေ ကြည့်နေတဲ့ ဦးမာမူတစ်ယောက်ကောင်မလေးရဲ့အဖေကအောက်ကနေကော့လိုးလိုက်တိုင်း ဖင်လေးကတုံခါသွားလိုက် ပြဲအာသွားလိုက်နဲ့ဆိုတော့ သုတ်ရည်စတွေပေနေတဲ့သူမရဲ့စအိုပေါက်လေးပေါ်ပေါ်လာတာကိုမြင်တော့ ရာဂစိတ်တွေအရမ်းထနေတယ်။ ဆရာဖြစ်သူဦးအောင်ထူးက သူဝအောင်လိုးပြီးမှ ဦးမာမူကိုပေးလိုးမယ်ဆိုပြီး အမိန့်ပေးထားပေမယ့် မြင်နေရတဲ့မြင်ကွင်းလှလှကြီးက သူ့စိတ်ကိုမထိမ်းနိူင်ဖြစ်စေတယ်။ ဒါနဲ့ ဖြစ်လိုရာဖြစ်တော့လို့ စိတ်ကိုပိုင်းဖြတ်လိုက်ပြီး သူ့ရဲ့ဒစ်ပြဲကြီးကိုကိုင်ရင်း ဦးအောင်ထူးရဲ့ ပေါင်ပေါ်ခွထိုင်ရင်း လှုပ်ရမ်းအိတုံနေတဲ့ အိလှသူရဲ့ဖင်အိုးကြီးနောက်နေရာယူလိုက်တယ်။

ရာဂအရှိန်မြင့်နေတဲ့ဦးအောင်ထူးက ထိုအဖြစ်အပျက်ကိုမသိလိုက်ပေ။ ဦးမာမူက အိလှသူရဲ့ ခါးကိုအတင်းဖိချထားရင်း လက်တစ်ဖက်က ဒစ်ပြဲကြီးကိုအတင်းဆုပ်ကိုင်၊ ကောင်မလေးရဲ့ဖောင်းကောက်ထွက်နေတဲ့ဖင်အိအိနှစ်တုံးကြားက စအိုပေါက်ကိုအမြန်တေ့ပြီး ဆောင့်ချလိုက်တယ်။

အဖြစ်အပျက်ကမြန်လွန်းတော့ဦးအောင်ထူးရောသူ့သမီးရော သတိမထားလိုက်မိခင်မှာပဲ ဦးမာမူရဲ့ဒစ်ထိပ်ကြီး ဟာ သုတ်ရည်တွေစိုနေတဲ့အိလှသူရဲ့ဖင်ပေါက်ဝကို ပျစ်ခနဲအသံနဲ့အတူတိုးဝင်သွားတော့တယ်။ လောလောလတ်လတ်အလိုးခံရပြီးတဲ့ဖင်ဖြစ်ပြီး သုတ်ရည်သွင်းထားပြီးတဲ့အတွက်ကြောင့် ချောဆီထည့်စရာ မလိုပဲ ဖင်စအိုဝလေးဟာ ဒစ်ပြဲကြီးကိုစုပ်ငုံလိုက်တယ်။

အိလှသူအဖို့မှာတော့ စပ်ပတ်ထဲမှာ အဖေအရင်းကြီးရဲ့ ဒစ်ပြဲကြီးဟာမဆန့်မပြဲဝင်နေတဲ့အချိန် သူမရဲ့ဖင်ပေါက်ထဲကြီးမားတဲ့ဒစ်ခေါင်းကြီးတိုးဝင်လာတဲ့အတွက်ကြောင့် ပြဲထားတဲ့ဖင်စအိုဝဟာ အနာပေါ်ဒုတ်ကျသလိုစူးခနဲအောင့်ခနဲဖြစ်သွားတော့တယ်။ သူမနာကျင်ကြောက်လန့်စွာနဲ့စူးခနဲဟစ်အော်ပြီး နောက်ကိုလှည့်ကြည့်လိုက်တော့ဦးမာမူကိုတွေ့တာနဲ့လန့်ဖြန့်သွားပြီး သူမရဲ့တစ်ဦးထဲသောအားကိုးရာဖြစ်တဲ့အဖေဖြစ်သူကို. . . .

” အမလေး. . . . ဖေဖေ. . . . လုပ်ပါဦး . . . . နောက်မှာ ဦးမာမူကြီး သမီးကိုလုပ်နေတယ်. . . .

.ဆိုပြီးယောင်ရမ်းအော်ဟစ်မိတော့မှ ဦးအောင်ထူးတစ်ယောက်သတိထားမိပြီး

“ဟေ့ကောင်မာမူ. . . . အခုရပ်စမ်း . . . . ငါ့သမီးကိုမထိနဲ့ ”

ဆိုပြီး ဒေါသသံနဲ့အော်ဟစ်ရင်း ရုန်းထသော်လည်း ဦးမာမူကရုတ်တရက်. . . . အိလှသူရဲ့ ခါးလေးကိုအတင်းဖိထားတော့ဦးအောင်ထူးခမျာ သမီးဖြစ်သူရဲ့ခန္ဓာကိုယ်နဲ့ဦးမာမူရဲ့ခန္ဓာကိုယ်နှစ်ခုလုံးပိမိနေပြီး ရုန်းထမရဖြစ်နေတော့တယ်။

ရာဂစိတ်ထန်နေပြီဖြစ်တဲ့ ဦးမာမူက အိလှသူရဲ့ဖင်ထဲဒစ်ထိပ်ဝင်နေတဲ့သူ့လီးကြီးကိုလုံးဝညှာတာမှု့မရှိပဲ အတင်းဆောင့်လိုးချလိုက်တယ်။ “ဗျစ်”ခနဲမည်သံအကျယ်ကြီးထွက်လာပြီး သုတ်ရည်တွေပေနေတဲ့ အိလှသူရဲ့စအိုထဲကိုကြီးမားတဲ့လီးတံကြီးက ဆောင့်ဝင်လာတယ်။

“ဗျစ်. . . . အမေ့. . . . . ဖေဖေရယ်. . . . လုပ်ပါဦး . . . . သမီးနာတယ် . . . . သမီးဖင်နှစ်ခြမ်းပြဲသွားပြီထင်တယ်. . . . ဗျစ်. . . . ပြွတ်. . . . အမလေး. . . . . လုပ်ပါဦး . . . . နာလိုက်တာ. . . . ”

” ဟေ့ကောင်. . . . မာမူရပ်စမ်း. . . . . ငါပြောနေတယ်. . . .အခုရပ်”

လို့ပြောရင်း ရုန်းထပေမယ့် မရုန်းနိူင်တော့ပေ။ ဦးမာမူက

“ဆရာကြီး ကျွန်တော်မနေနိူင်တော့ဘူး. . . . ဆရာ့သမီးဖင်ကအရမ်းကောင်းတာပဲဗျာ . . . . .ကျွန်တော်လိုးကောင်းကောင်းနဲ့အတင်းလိုးလိုက်တာ ဖင်ကွဲသွားလားတော့မသိဘူး သွေးတွေအများကြီးထွက်နေတယ်”

လို့ပြောရင်း လီးတဝက်လောက်ဝင်နေတာကိုပြန်ထုတ်လိုက်ပြီး အရှိန်နဲ့ထပ်ဆောင့်ချလိုက်တော့တယ်။ ဗျစ်ခနဲအသံကြီးထွက်ပေါ်လာပြီး ဦးမာမူရဲ့လီးကြီးဟာ ဖင်ထဲအရှိန်နဲ့ထပ်ဆောင့်ဝင်သွားတယ်။ အိလှသူတစ်ယောက်စပ်ပတ်ထဲကလီးကြီးက နှိပ်စက်ယုံမက ဖင်ကလဲနှစ်ခြမ်းပြဲသွားသလိုခံစားချက်ကြောင့် ခေါင်းလေးမော့ကာ “အား” ခနဲ ရင်ထဲကလှိုက်ထွက်လာတဲ့ အသံလေးနဲ့အော်ရင်း တဆတ်ဆတ်တုံနေတယ်။

ဦးမာမူက ကြမ်းတမ်းရက်စက်သူပီပီဖင်နှစ်တုံးကိုအတင်းဖြဲကိုင်ရင်း အားပြင်းပြင်းနဲ့ဆောင့်ဆောင့်လိုးနေတဲ့အခါမှာတော့အိလှသူရဲ့အရွယ်နဲ့မလိုက်အောင် ကြီးမားတဲ့သူ့ရဲ့ဒစ်ပြဲကြီးဟာ ဖင်ထဲကို တဆုံးဝင်သွားပြီး သူမရဲ့ဖင်နှစ်ခြမ်းဟာလဲ ပြဲအာထွက်နေတော့တယ်။ဦးအောင်ထူးတစ်ယောက်မရုန်းသာမလှုပ်သာတဲ့အနေအထားမှာ ဦးမာမူကသူ့သမီးဖင်ကိုဆောင့်လိုးချလိုက်တိုင်း စပ်ပတ်ဆူကြီးထဲတဆုံးဝင်နေတဲ့သူ့လီးကြီးကိုအပေါ်ကနေအားပြင်းပြင်းနဲ့စပ်ပတ်အိအိကြီးထဲဖိဖိသွင်းနေသလိုခံစားချက်ကြောင့်ကောင်းလာတယ်။

အိလှသူကတော့မျက်ဖြူလန်မတတ်ကြောက်လန့်နေပြီး သူမရဲ့အပျိုစပ်ပတ်လေးကိုရောဖင်ပေါက်ကိုပါ လီးနှစ်ချောင်းလုံးတစ်ပြိုင်ထဲအလိုးခံနေရတဲ့အတွက် နာလွန်းလို့တကိုယ်လုံးတဆတ်ဆတ်တုံနေတယ်။ ကြောက်လွန်းနာလွန်းတဲ့ ခံစားချက်ကြောင့် အသံအကျယ်ကြီးနဲ့ အော်ရှာတော့တယ်

“ဗျစ်. . . ပြွတ်. . . . ဖတ်. . .. အမလေးလေး . . . . အား . . . . ပြစ်. . . . ဗျစ် . . . . အမေ့. . . .နာလိုက်တာ . . . . . အား . . . . . အမလေး . . . . . ”

ဦးမာမူက ကြပ်စီးနေတဲ့ဖင်တုံးအိအိလေးကို ဖြည်းဖြည်းချင်း ဆောင့်လိုးနေရာကနေ မာရ်ပါလာပြီး အိလှသူရဲ့ ဖင်နှစ်တုံးကို တဖြန်းဖြန်းရိုက်ရင်း ဖင်အိအိကြီး လှိုင်းထလာတဲ့အထိ အမြန်ဆောင့်လိုးတော့တယ်။ ထိုအခါ အိလှသူတစ်ယောက်သေသွားတော့မလိုခံစားချက်မျိုးကြောင့်သူမရဲ့အားကိုးရာဖြစ်တဲ့ အဖေအရင်းကိုအတင်းဖက်ထားမိပြီး အော်ဟစ်ငိုယိုရင်း ဖင်လေးအကော့သားနဲ့လီးနှစ်ချောင်းလိုးတာကို ခံနေရရှာတယ်။

သူမနာကျင်တိုင်း အဖေဖြစ်သူရဲ့ လက်မောင်းကိုညှစ်မိနေတာကြောင့် ဦးအောင်ထူးတစ်ယောက်သူဘာမှမတတ်နိူင်တဲ့အနေအထားမှာ သမီးဖြစ်သူနာမှာလဲစိုး ၊ သမီးဖြစ်သူရဲ့ စပ်ပတ်ဆူကြီးကလဲ လိုးရတာအဆီအနှစ်ပြည့်စွာ ကောင်းလွန်းနေတာကြောင့်သမီးဖြစ်သူကိုပြန်ဖက်ထားရင်း အောက်ကနေပင့်တင်ကော့လိုးနေမိတယ်။ ဦးမာမူကတော့ဘာမှဂရုစိုက်မနေပဲ သူသရေတွေကျတဲ့အထိကြိုက်ခဲ့ရတဲ့ လှုပ်လီလှုပ်လဲ့အပျိုဖင်အိအိလေး တုံအိနေတာကိုပဲစိုက်ကြည့်ပြီး လက်ရာနီနီကြီးတွေထင်နေတဲ့အထိလွှဲရိုက်ရင်းအတင်းလိုးတယ်။

အိလှသူတစ်ယောက် မောပန်းနာကျင်လွန်းတာကြောင့်မအော်နိူင်တော့ပဲ လီးနှစ်ချောင်းလုံးတစ်ပြိုင်ထဲဆောင့်ဝင်လာတိုင်း အင့်ခနဲ အင့်ခနဲအော်မည်ပြီး ဆတ်ခနဲဆတ်ခနဲ တုံနေတော့တယ် ထိုသို့အချိန်အတော်ကြာအလိုးခံရပြီးမှ သူမရဲ့ဖင်ထဲကရော စပ်ပတ်ထဲကပါ နွေးခနဲဖြစ်သွားပြီး သုတ်ရည်တွေတိုးဝင်လာတော့တယ်။ ထိုအချိန်မှာပဲ သူမခံစားရတာများလွန်းလို့ အသိစိတ်ပျောက်သွားပြီး နေရာမှာတင်ပဲ မေ့မျောသွားတော့တယ်။ ထိုညဟာ သူမငရဲရောက်သွားတဲ့ညပါ ။ ဦးမာမူက ဦးအောင်ထူးရဲ့လုပ်ရပ်တွေအကုန်သိနေတဲ့အတွက် ဒီသတင်းတွေကို လူတွေအားလုံးသိအောင်ဖွမယ်ဆိုပြီး အကြပ်ကိုင်ထားတဲ့အတွက်ဦးအောင်ထူးလဲ မလွန်ဆန်ရဲတော့ပဲ ဦးမာမူစိတ်တိုင်းကျ သူ့သမီးကိုအသုံးတော်ခံစေခဲ့တယ်။

မေ့မျောနေတဲ့သူမပြန်နိုးလာတော့ဦးမာမူက ဦးအောင်ထူးကိုအတင်းစေခိုင်းပြီး သူမရဲ့ စပ်ပတ်အိအိကြီးကိုလီးနှစ်ချောင်းလုံးမရမကထည့်လိုးခဲ့တယ်။ သူမရဲ့စပ်ပတ်စိစိလေးထဲ အဖေဖြစ်သူရဲ့လီးရော ဦးမာမူရဲ့လီးပါအတင်းလိုးသွင်းတဲ့အခါမှာ အစပိုင်းက မဝင်ပေမယ့်ဦးမာမူက လီးတစ်ချောင်းဝင်နေပြီးတဲ့စပ်ပတ်ကို အတင်းဖြဲပြီးသူ့လီးကြီးနဲ့ဆောင့်ဆောင့်လိုးလိုက်တဲ့အတွက်သူမရဲ့စပ်ပတ်ကြီးဟာပြဲအာထွက်သွားပြီး လီးနှစ်ချောင်းလုံး အဆုံးထိဝင်သွားရရှာတယ်။

သူမရဲ့စပ်ပတ်စူကြီးထဲမှာ လီးနှစ်ချောင်းကထွက်တဲ့သုတ်ရည်တွေအပြည့်ဖြစ်ခဲ့ရတယ်။ သွေးတွေထွက်တာလဲမနည်းဘူး ။ အပျိုစပ်ပတ်နုနုလေးဟာ အနည်းငယ်စုတ်ပြဲသွားရပြီး နာကျင်ကိုက်ခဲခဲ့ရတယ်။ ထိုမျှသာမက ဦးမာမူနဲ့ဦးအောင်ထူးရဲ့ လီးနှစ်ချောင်းတစ်ပြိုင်ထဲ သူမရဲ့ဖင်ပေါက်လေးကိုလိုးခဲ့တဲ့အတွက်သူမရဲ့အပျိုဖင်အိအိလေးနှစ်တုံးကြားမှာ သွေးတွေအလိမ်းလိမ်းနဲ့ပေါ့။

🏵️အခန်း (၁၃) ဇာတ်သိမ်း🏵️

ထိုညလွန်တော့ သူမဒဏ်ရာတွေများစွာနဲ့ သွေးတွေလဲအထွက်လွန်နေတာကြောင့် ဦးအောင်ထူးတစ်ယောက်သူ့အပြစ်နဲ့သူဆိုတော့ သမီးဖြစ်သူကိုအိမ်ထဲမှာပဲကြိတ်ကုခဲ့ရတယ်။ အိလှသူတစ်ယောက် သေသွားတော့မလိုလိုဝေဒနာတွေကြားမှာ အဖေဖြစ်သူရဲ့ပြုစုမှုကြောင့်တစ်လလောက်ကြာတဲ့အခါ ပြန်ပြီးထူထူထောင်ထောင် ဖြစ်လာတယ်။ သူမနေကောင်းတယ်ဆိုတာနဲ့ ဦးမာမူက သူမကိုမျိုးစုံလိုးတော့တာပဲ။

သူမကိုကျောင်းဝတ်စုံလေး ဝတ်ခိုင်းပြီး ဖင်ကိုတစ်လုံးတက်တစ်လုံးဆင်းဖြစ်အောင် နှဲ့လျှောက်ခိုင်းပြီး ဦးမာမူက နောက်ကနေထမိန်လေးအသာလှန်ပြီး ဖင်ထဲလီးသွင်းထားတဲ့အနေအထားအတိုင်း အိမ်ထဲနေရာအနှံ့လမ်းလျှောက်ခိုင်းတယ်။

သူမရဲ့ဖင်လေးတစ်လုံးတက်တစ်လုံးဆင်းဖြစ်တိုင်း ဖင်ထဲတဆုံးဝင်နေတဲ့ဦးမာမူရဲ့လီးကြီးကိုနှဲ့ချေမိနေပြီး နာကျင်ပြီးအောင့်တဲ့ဝေသနာခံစားရပေမယ့် ဦးမာမူကတော့ဖင်အိအိကြီးနှစ်တုံးက တစ်လုံးတက်တစ်လုံးဆင်းနဲ့သူ့လီးကြီးကိုညှပ်ပြီးပွတ်ချေနေတာကြောင့် အကောင်းကြီးကောင်းနေပြီး သူမရဲ့ခါးလေးကိုကိုင်ရင်း လမ်းလျှောက်ပြီးအတင်းလိုးသွင်းတယ်။

တခါတလေဦးအောင်ထူးကိုထိုသို့လိုးခိုင်းပြီး သူကအရသာခံပြီးကြည့်တယ်။အိလှသူကို လှေကားပေါ် တက်လိုက်ဆင်းလိုက်လုပ်ခိုင်းပြီး နောက်ကနေ ဖင်ထဲလီးသွင်းပြီးတော့လဲလိုးဖူးတယ်။အိမ်ထဲရှိသမျှနေရာတိုင်း မှာပုံစံမျိုးစုံနဲ့အလိုးခံရဖူးသလိုသူမမှာရှိသမျှ ဝတ်စုံတွေအကုန်ဝတ်ခိုင်းပြီးတော့လဲအလိုးခံရဖူးတယ်။

သူမရဲ့ ဖင်ပေါက်နဲ့ စပ်ပတ်ထဲမှာ အမြဲလိုလိုအဖေဖြစ်သူနဲ့ဦးမာမူရဲ့သုတ်ရည်တွေ ရှိနေခဲ့ရတယ်။ ထိုသို့တစ်လလောက်ပယ်ပယ်နှယ်နှယ်အလိုးခံရပြီးတဲ့အခါမှာတော့အတွေ့အကြုံ ရှိလာတဲ့သူမရဲ့ခန္ဓာကိုယ်လေးဟာ အရင်ကထက်ပိုပြီးဖွင့်ထွားစွင့်ကားလာတော့တယ်။ခါးသေးရင်ချီဖြစ်လာတဲ့သမီးဖြစ်သူကိုဦးအောင်ထူးတစ်ယောက်အလွန်နှစ်သက်ပေမယ့်ဦးမာမူခိုင်းထမျှလုပ်နေရတဲ့အတွက် လုံးဝမကျေနပ်ဘူး။

သူ့သမီးနှိပ်စက်ခံနေရတာကိုလဲ ရင်ထဲကမကောင်း ။ သမီးလိုလဲချစ်၊ သူပန်းဦးချွေ ၊ သုတ်သွင်းပြီး ကာမရယူထားတာကြောင့် ကာမပိုင်မယားလိုလဲချစ်ချင်တာကြောင့် ဦးမာမူကိုသူလုံးဝမကျေနပ်ပေ။အိလှသူကလဲအတွေ့အကြုံရှိလာပြီမို့အဖေအရင်းကြီးကလိုးတဲ့အခါ သာယာတတ်လာပြီးကာမကိုကောင်းစွာရယူတတ်လာပေမယ့်ဦးမာမူကိုတော့လုံးဝနှစ်မြို့ခဲ့ခြင်းမရှိပေ။

ထိုအဖြစ်အပျက်များဖြစ်ပွားခဲ့ပြီး တစ်လကြာတဲ့အခါမှာ ဦးမာမူကိုဦးအောင်ထူးက ဓားနဲ့ထိုးသတ်တဲ့အမှုဖြစ်ပွားခဲ့တော့တယ်။ ထိုအမှုကြောင့်ဦးအောင်ထူး ထောင် ၅ နှစ်ကျသွားတယ်။ ထောင်ထဲကနေပြီး သူပိုင်ဆိုင်သမျှအမွေတွေကိုသမီးဖြစ်သူထံရှေ့နေခေါပြီးလွှဲပေးခဲ့တယ်။ အိလှသူကတော့ဦးအောင်ထူးလုပ်ခဲ့သမျှကို တစ်ခွန်းမှဖွင့်ဟပြောခြင်းမရှိခဲ့တဲ့အပြင် အဖေဖြစ်သူကိုအမြဲတမ်းထောင်ဝင်စာလာတွေ့တယ်။

ထိုသို့တစ်လခန့်ကြာတဲ့အခါမှာ အိလှသူတစ်ယောက်ဗိုက်လေးဖောင်းလာတယ်။မနက်တိုင်းလဲအော့အန်နေတာကြောင့် အဖေဖြစ်သူကိုထောင်ဝင်စာတွေ့တဲ့အခါပြောကြည့်တော့ ဆရာဝန်သွားပြဖို့အကြံပေးတာနဲ့သွားပြကြည့်တာ သူမကိုယ်ဝန်သုံးလရနေပြီဖြစ်ကြောင်းသိလိုက်ရတယ်။ သူမခေါင်းထဲချာချာလည်သွားပြီး ဝမ်းနည်းသွားတယ်။

သူမရဲ့ကိုယ်ဝန်ဟာအဖေဖြစ်သူနဲ့ရတဲ့ကိုယ်ဝန်လားကုလားမာမူနဲ့ရတဲ့ကိုယ်ဝန်လားမသိ။ အဖေဖြစ်သူရဲ့အကြံပေးချက်အတိုင်း ရှိသမျှစည်းစိမ် အကုန်ရောင်းထုတ်ပြီး စင်္ကာပူကိုအပြီးထွက်ခွာသွားလိုက်တော့တယ်။ ဒီလိုနဲ့ ၅ နှစ်လောက်ကြာတဲ့အခါ စင်္ကာပူလေဆိပ်မှာခါးသေးရင်ချီလှယဉ်ကျေးမယ်တွေထက်တောင်အချိုးကျတဲ့ခန္ဓာကိုယ်နဲ့လှပချောမောတဲ့အသက်၂၃ အရွယ်ကောင်မလေးတစ်ယောက်၊ ၅နှစ်အရွယ်ကလေးမလေးလက်ကိုဆွဲရင်း လေဆိပ်မှာစောင့်နေတယ်။ လေယာဉ်ဆိုက်ရောက်လာပြီးမကြာမီ ၄၅နှစ်အရွယ် ထောင်ထောင်မောင်းမောင်းဗလခပ်တောင့်တောင့် လူတစ်ယောက်ထွက်လာတော့ သူတို့နှစ်ယောက်အပြေးလေးကြိုလိုက်ရင်း ထိုသူရဲ့လက်မောင်းကိုတွဲခိုလိုက်တယ်။

ထို့နောက်ထိုလူရဲ့အနားကိုကောင်မလေးကကပ်လိုက်ရင်း

“ဖေဖေ. . . . ဒါ သမီးနဲ့ဖေဖေနဲ့ရထားတဲ့သမီးလေးလေ”

ဆိုပြီးတီးတိုးပြောလိုက်တယ်။

“ချစ်လေးကလဲကွာ ဖေဖေလို့မခေါ်နဲ့တော့လေ . . . . ကိုလို့ပဲခေါ်ပါတော့ကွာ သမီးကြားလို့မသင့်တော်ပါဘူး”

လို့တီးတိုးပြောရင်း နှစ်ယောက်လုံးရယ်လိုက်မိတယ်။

ထို့နောက်”ချစ်လေးက အရင်ကထက်ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်ပိုပြီးလှလာတယ်နော်. . . . အရင်ကလဲတစ်မျိုးလှတယ်အခုလဲလှယဉ်ကျေးမယ်လိုမျိုးတစ်မျိုးလှတယ်” လို့ရယ်ကျဲကြဲနဲ့ပြောလိုက်တော့

“ဒါက ဖေဖေ. . . . အဲ . . .. ကို့ရဲ့ မျိုးဥတွေကြောင့်ဖွံ့ဖြိုးလာတဲ့ ခန္ဓာကိုယ်ပါနော်” လို့ပြောရင်း နှစ်ယောက်လုံး ရယ်လိုက်မိပြန်တယ်။ “ဒါနဲ့ပြောရဦးမယ်. . . .ချစ်တို့ရထားတဲ့သမီးလေးကိုတော့ ချစ်ကိုလုပ်သလိုမလုပ်နဲ့တော့နော်”

လို့ပြောလိုက်တယ်။

“အေးပါကွာ . . . . ဒီကိစ္စကိုကိုလဲမုန်းသွားပါပြီကွာ . . . . ဘယ်တော့မှမဖြစ်စေရတော့ပါဘူး ဒီလောက်လှတဲ့ခါးသေးရင်ချီဇနီးလေးကိုရထားတော့မှဘယ်တော့မှအရင်လိုလုပ်မှာမဟုတ်တော့ပါဘူးချစ်ရယ်”

လို့ပြောရင်း ကောင်မလေးကိုဖက်ပြီး ကလေးမလေးကိုပွေ့ချီရင်း လေဆိပ်ထဲကထွက်လာတော့တယ်။ လေဆိပ်ထဲက ရှိသမျှယောက်ျားတိုင်းက ကောင်မလေးရဲ့ စွင့်ကားတဲ့လှုပ်လီလှုပ်လဲ့တင်အစုံကို ငေးကြည့်ရင်း ဒီယောက်ျားတော့ မိန်းမရကံကောင်းလိုက်တာလို့ စိတ်ထဲရွတ်ဆိုမိကြလေရဲ့။

ထိုနှစ်ယောက်ဟာ ဦးအောင်ထူးနဲ့ အိလှသူတို့နှစ်ယောက် ဖြစ်ကြောင်းကို သိကြပြီး ဖြစ်ပါလိမ့်မယ်။

ပြီးပါပြီ။

ကိုရွှေဧည့်သည်

နို့ဝလို့ နှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက် အိပ်ပျော်နေတဲ့ သားလေးရင်ဘတ်ပေါ်ကို စောင်လေးဖိပေးပြီး ပါးလေးကို အားရပါးရ နမ်းလိုက်မိတယ်။ ကျမအနမ်းကြောင့် တစ်ချက်လူးလွန့်ပြီး ပြန်အိပ်သွားတဲ့ သားလေးကိုကြည့်ရင်း နားစွင့်မိတော့

”အမလေးး.. အ ဘွတ် ဘတ် ဟင့် အင့်”

သံစုံတီးဝိုင်းလို့ အသံတွေက စုံနေသလို ပျဉ်ထောင်အိမ်လေး တစ်ခုလုံးလဲ ငြိမ့်ခနဲ့ သိမ့်ခနဲ့ တုန်ခါနေရော။ ဟူးး….. သက်ပြင်းရှည်ကြီးချလိုက်မိတာက ကျမပါ။ အသက် ၂၁ နှစ် ဆိုတာက သွေးသားဆူဖြိုးလို့ အာရုံတွေ ထက်သန်နေတဲ့ အရွယ် မဟုတ်ပါလား။ ကျမအိမ်ထောင်ကျတော့ ၁၈ နှစ်။ ညားခါစ လွတ်လွတ်လပ်လပ်နေချင်လို့ တစ်နှစ်လောက် သားသမီးမယူပဲ ဆေးစားနေလိုက်ပြီးမှ သားသားကို ယူခဲ့တာ။ အခု သားသားက ၁၁ လရှိပြီ။

ကျမအမျိုးသားက ကုမ္မဏီတစ်ခုက အရောင်းမြှင့်တင်ရေး။ မြို့ပေါ်တင်မကဘူး နီးစပ်ရာ မြို့ငယ်လေးတွေထိ ကုန်ဖြန့်ဝေရတယ်။ အာ့ကြောင့် အိမ်ကပ်ရတဲ့ရက်က တစ်လကို ၄/၅ ရက်ပဲ။ အမြဲလိုလို ခရီးထွက်နေရတယ်။ အခုခေတ်က ကုမ္မဏီတွေကလည်း အပြိုင်အဆိုင်ဆိုတော့ သုံးစွဲသူဆီအရောက် ဝန်ဆောင်မှုပေးပြီး ဈေးကွက်စိုးမိုးဖို့ ကြိုးစားနေရတာ မဟုတ်လား။

ကျမတို့လင်မယားလည်း အိမ်ကပ်ရတဲ့ အချိန်ကိုပဲ အတိုးချပြီး အိမ်ထောင်ရေးသုခကို ခံစားရတာပေါ့။ ခက်တာက ကာမအရသာဆိုတာကလည်း ပညာရှိတွေပြောသလို ဆားငံရေလိုပါပဲ။ သောက်လေငတ်လေ မက်မပြေပါပဲ။ မရှက်တမ်းဝန်ခံရရင် ကျမ အဲ့အရသာကို နှစ်ခြိုက်တာအမှန်ပါ။

အခုလည်း ကိုတင်ထွန်း နယ်ဆင်းနေတုန်း ကျောင်းနေဖက်သူငယ်ချင်း သူဇာနွယ်က ဘုရားဖူးလာတာ အိမ်မှာတည်းပါရစေတဲ့။ သူနဲ့က ငယ်ငယ်ထဲက ဆော့ဖေါ်ဆော့ဖက်။ ရှစ်တန်းနှစ်ကြမှ သူ့အဖေက ဝန်ထမ်းဆိုတော့ ရန်ကုန်ပြောင်းလို့ ကွဲသွားကြတာ။ အခုတော့ သူလည်း ဆယ်တန်းအောင်ပြီးထဲက ဝန်ထမ်းအလုပ်ဝင်နေတာတဲ့။ ရုံးပိတ်ရက်ရှည်နဲ့ကြုံလို့ မရောက်တာလဲကြာ ကျမတို့မြို့ရဲ့ အထင်ကရ သမိုင်းဝင်ဘုရားလည်းဖူးရင်း သူ့ယောက်ျားနဲ့ ရောက်လာတော့ အိမ်ကျဉ်းပေမယ့် မငြင်းရက်လို့ လက်ခံလိုက်ရတယ်။

အိပ်ခန်းကလည်း တစ်ခန်းပဲရှိတဲ့ သုံးပင်နှစ်ခန်း အိမ်လေးဆိုတော့ ကျမတို့အိပ်ခန်းကို သူတို့လင်မယားပေးပြီး ကျမနဲ့သားသားက အိမ်ရှေ့ဧည့်ခန်းရော ဘုရားခန်းပါ လုပ်ထားတဲ့ နေရာမှာ အိပ်ရတော့တာပေါ့။ မိသူဇာနဲ့က မတွေ့ရတာလည်းကြာတော့ သူငယ်ချင်းနှစ်ယောက် စကားတွေ ပြောမကုန်ပေါ့။ ငယ်ဖြစ်ဟောင်းတွေ ပြောလို့မဝ။ သူငယ်ချင်းနှစ်ယောက် စကားပြောနေတဲ့ကြားက သူ့ယောက်ျားက အိပ်ခန်းထဲက လှမ်းခေါ်နေလို့

”ဟိုမှာ နင့်ချစ်ချစ်က ခေါ်နေပြီ သွားလိုက်ဦး”

”အဟီး သူကအဲ့လိုပဲဟ ဟိဟိ”

ပြောရင်းထသွားတော့ သူဇာရဲ့ နောက်ပိုင်းကိုကြည့်ပြီး ကျောင်တုန်းထဲက သူငယ်ချင်းတွေထဲ ကိုယ်ခန္ဓာအချိုးအစားလှပြီး အသားဖြူလို့ အသားညိုပြီးခါးတုတ်တဲ့ ကျမတို့နှစ်ယောက်ကို အများက ဆန့်ကျင်ဖက်အတွဲလို့ သမုတ်တာကို ပြေးသတိရမိပါသေးတယ်။

သူဇာထသွားပြီး ခနနေတာနဲ့ အခန်းထဲက အသံတွေကို ကြားတာနဲ့ အိမ်ထောင်သည်ဖြစ်တဲ့ကျမ သူတို့လိုးနေမှန်း သိလိုက်တယ်။ ဘယ့်နှယ် ဧည့်သည်လုပ်ပြီး သူများအိမ်မှာ နေ့ခင်းကြီး လိုးရတယ်လို့။ ပြီးတော့ မိသူဇာကလည်း ထွက်လိုက်တဲ့ အသံတွေ။ ကျမလည်း ခံဖူးလို့ ကလေးတောင် တစ်ယောက်ရနေပြီ။ ဒီလိုအသံထွက်တာကတော့ လွန်ပါတယ်။

သူတို့လွန်တာက အရေးမကြီးဘူး။ မလိုးရတာကြာတဲ့ကျမ သူတို့လိုးနေပါလား ဆိုတဲ့ အသိဝင်လာတော့ ရင်ထဲမှာ ရှိန်းတိမ်းဖိန်းတိမ်းနဲ့ စောက်ပတ်ကလဲ ရွစိစိဖြစ်လို့လာတာပေါ့။ အဲ့ဒါနဲ့ မကောင်းပါဘူးဆိုပြီး

”မိသူဇာ ငါလမ်းထိပ်က အသုပ်ဆိုင်သွားမလို့ စားချင်ရင် ဝယ်လာရမလားး”

”နေ နေ ရွှေရီ မဝယ်လာနဲ့တော့”

ပြန်ပြောတဲ့ အသံက ဗလုံးဘထွေးနဲ့ ဖီးတက်နေတဲ့အသံ

‘အေးး အေးး ငါသွားပြီနော်”

စိတ်ထဲကတော့ ကောင်မ စိတ်ကြိုက်သာ လိုးကြဟေ့လို့ ပြောမိတယ်။ ကျမတို့သားအမိ အသုပ်ဆိုင်မှာ အတော်ကြာကြာနေပြီးမှ အိမ်ပြန်လာလိုက်တယ်။ အိမ်ရောက်တော့ အသံတွေ တိတ်နေတာမို့ အိပ်ခန်းထဲကို အသာချောင်းကြည့်မိလိုက်တယ်။

”အမလေးးး လေးး”

နှုတ်ကတောင် အသံထွက်သွားတယ်။ ကြည့်ပါဦးရှင် ကျမတို့လင်မယားအိပ်တဲ့ ကုတင်ပေါ်မှာ သူတို့အိပ်ယာများ မှတ်နေလား မသိဘူး။ စိတ်လွတ်ကိုယ်လွတ် နေနေကြတာများ။ မိသူဇာကတော့ ထမိန်လေး ရင်လျားပြီး ကွေးကွေးလေးရှင့်။ ဘယ်လောက် အလိုးခံလိုက်ရတယ် မသိဘူး။ ဟို.. သူယောက်ျားဆိုတဲ့ ကိုမင်းသိန်းကတော့ အဝတ်ဗလာနဲ့ လိုးထားတဲ့ လီးကပျော့ခွေနေပေမယ့် လီးမွှေးထူထူမဲမဲတွေမှာ စောက်ရေအဖြူတွေ ပေလို့ပွလို့။ ကျမလည်း မြင်ရတဲ့ မြင်ကွင်းကြောင့် ရင်ခုန်မိသလို ဘာလုပ်ရမှန်းတောင် မသိဖြစ်သွားတယ်။ နောက်မှအကြံရပြီး အိမ်ထဲကပြန်ထွက် ခြံဝကနေ

”မိသူဇာရေ ငါတို့တော့ စားလို့ဝပြီဟေ့”

လို့ အသံကျယ်ကျယ်ပေးပြီ အိမ်ထဲဝင်လိုက်တယ်။ သူဇာက သူ့လူကို အတင်းနိုး အဝတ်ဝတ်ခိုင်းသလို သူကိုယ်တိုင်က ထမိန်ရင်လျားနဲ့ အခန်းထဲက ထွက်လာပြီး

”အေးပါဟာ နင်စားရရင် ငါဝသလိုပါပဲ ဟီးးဟီး”

လို့ စ နေလို့ ကျမလည်း သူ့နားကပ်ပြီး အသံတိုးတိုးနဲ့

”နင်လည်း စားလို့ဝပြီ မဟုတ်လား”

ဆိုတော့

‘ကောင်မ’

ဆိုပြီး ကျမကို ထုပါလေရော။ ပြီးမှ

” ရေချိုးမလို့ ဟ ”

” အေးပါ ချိုးချိုး ပြီးရင် ထမင်းစားကြလေ။ ငါတော့ မစားတော့ဘူး အသုပ်နဲ့ ညစာပြီးလိုက်ပြီ”

သူတို့လင်မယားရေချိုးတော့ အိမ်ပေါ်ကနေ သူတို့ရေချိုးနေတဲ့ဆီ ကြည့်နေမိတယ်။ သူတို့လင်မယားကို ကြည့်ပြီး အံ့ဩရတယ်။ နှစ်ယောက်လုံး အသားက ဖြူရုပ်အချောတွေ။ အခုလဲ ရေချိုးတော့ တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် ဂျီးတွန်းပေး ဆပ်ပြာတိုက်ပေး နေကြတာ။ အာ့က မအံ့ဩပါဘူး။ အံ့ဩတာက ဆပ်ပြာတိုက်ရင်း ကိုမင်းသိန်းက သူဇာ့စောက်ဖုတ်ကို နှိုက်နေသလို သူဇာကလည်း ကိုမင်းသိန်းလီးကို ထုပေးနေတာ။ လင်မယားတွေ အဲ့လောက်ကဲတာတော့ လွန်တာပေါ့။

ဟော ကြည့်နေရင်း ကိုမင်းသိန်းက သူဇာ့ကို ငုတ်တုပ်ထိုင်ခိုင်းပြီး ပုဆိုးဖြည်ပြီး သူ့လီးကို သူဇာ့ပါးစပ်ထဲ ထိုးထည့်ပေးတော့ ကျမပါယောင်ပြီး ပါးစပ်ဟပေးနေမိပါရော။ အို… မိသူဇာကလည်း အငမ်းမရ စုပ်လို့။ ကျမလည်း တံထွေးတွေ မြိုချနေရသလို ရင်ထဲမှာ ကတုန်ကယင်ကြီး ရှင့်။ စောက်ပတ်ထဲက အရေတွေစိမ့်လာမှန်း သတိထားမိမှ အကြည့်တွေရုတ်သိမ်းပြီး စိတ်ကို တည်ငြိမ်အောင် ထိန်းနေရတယ်။

=============================

ညစာစားပြီး စကားလေးတောင် ကြာကြာမပြောရသေးဘူး။ ကိုမင်းသိန်းက

‘အိပ်ချင်ပြီ ခရီးပန်းလာလို့လား မသိဘူး”

ဆိုတော့ ကျမကပဲ အလိုက်သိသိနဲ့

”ဟုတ်သား နင်တို့ခရီးပန်းလာတာ ငါက အလိုက်မသိ စကားပြောသလို ဖြစ်နေပြီ ကဲကဲ အိပ်ကြတော့”

ကျမလည်း သားသားနဲ့ အိမ်ဦးခန်းမှာ အိပ်ယာဝင်ပြီး သားကိုနို့တိုက်ရင်း အိပ်တော့ သားသားအိပ်ပေမယ့် ကျမအိပ်လို့မပျော်ဘူး။ သူတို့ ချစ်ဗျူဟာ ခင်းနေတာကို မမြင်ရပေမယ့် ကြားနေရတော့ ကျမမှာ အနေခက်နေရော။ အလိုက်မသိတဲ့ စောက်ဖုတ်ကလည်း ယားလို့ ပေါင်နှစ်လုံးကို လိမ်ထားရတယ်။ မျက်လုံးကို ဇွတ်မှိတ်အိပ်မယ် ကြံပြန်တော့ သိမ့်ခနဲ့ ငြိမ့်ခနဲ့ အိမ်က လှုပ်လှုပ်သွားတော့ ဘယ်လိုလုပ် အိပ်လို့ရပါ့မလဲ။ စိတ်ညစ်လိုက်တာနော်။ အဝေးရောက်နေတဲ့ လင်တော်မောင်ကို သတိရလိုက်တာ။ သူသာရှိရင် ဘယ်လောက်ကောင်းမလဲ။ မိသူဇာတို့နဲ့ အပြိုင် ကဲပြချင်စမ်းပါဘိ။ အိပ်မရတဲ့တူတူ သူတို့ကို ချောင်းကြည့်ချင်တဲ့ စိတ်က ပေါ်လာပေမယ့် ကြည့်ရမှာကို မရဲဘူး။

”အာ မောင် ဟင့် သေတော့မှာပဲ”

ဟင် မိသူဇာရယ် ဘယ်လိုများ ဖြစ်နေပါလိမ့်။ ကျမသိချင်စိတ်နဲ့ ရှက်စိတ်လွန်ဆွဲပွဲကို မိသူဇာ အသံက အားဖြည့်ပေးတာမို့ ကြည့်ဖို့က အသာရသွားရော။ အပြင်က ပျဉ်ကာပေမယ့် အတွင်းအိပ်ခန်းဖွဲ့တော့ ထရံကာထားတာမို့ ကြည့်ဖို့က မခဲယဉ်းပါဘူး။ သိတဲ့အတိုင်း ရောင်းတန်းယက်ထားတဲ့ ထရံက ယက်စက ဝါးအစို မပျောက်သေးတော့ ကြာလေအပေါက်တွေက ကြဲလာတာ ထုံးစံပေါ့။

ကျမ အိပ်ရာက အသာထပြီး ထရံနား ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်လို့ ပိုက်ဆံမကုန်တဲ့ အပြာကား ကြည့်နေမိတယ်။ အမလေးနော် သူတို့တွေက ဧည့်သည်ဘဝများ မေ့နေလား မသိဘူး။ လိုးတာကိုတောင် တကယ့်စည်းလွတ်ဝါးလွတ် နှစ်ယောက်လုံး အဝတ်မကပ်ဘူး။ သူဇာနဲ့က သူငယ်ချင်းဆိုပေမယ့် အတွင်းပစ္စည်းက မြင်ဖူးတာ မဟုတ်ဘူး။ အခုမှ သေချာမြင်ဖူးတော့တယ်။

ကိုယ့်သူငယ်ချင်းမို့ ပြောတာမဟုတ်ဘူး။ အသားကလဲဖြူပြီး အချိုးအဆစ်ကျနပြီး လှတာကြောင့် အခု လေးဖက်ကုန်းထားတော့ သူဇာ့ဖင်ကြီးက မြင်ရတာ ယောက်ျားလေးမပြောနဲ့ ကျမမိန်းမသားချင်းတောင် မနာလိုချင်စရာကြီး။ ဖြူဝင်းနေတဲ့ ဖင်ကြီးက ကားပြီး စောက်ဖုတ်က ပြူးထွက်နေတာပဲ။ အမွှေးရိတ်ထားတာမို့ ရှင်းလင်းပြောင်တင်းနေတဲ့ စောက်ဖုတ်က နီနီရဲလို့။

ကိုမင်းသိန်းကို ကြည့်လိုက်ပြန်တော့ သူဇာ့နောက်ကနေ ဒူးထောက်ပြီး သူဇာ့ဖင်နှစ်လုံးကို စုံကိုင်ပြီး လီးကို အားရပါးရ ထည့်ဆောင့်လိုးနေတာ။ အသားဖြူလို့ပဲထင်တယ် ကျမယောကျ်ား ကိုတင်ထွန်းလီးက ညိုပေမယ့် ကိုမင်းသိန်းလီးကကြတော့ ဖြူပြီး ဒစ်အပေါ်ကွမ်းသီးလုံးက ရဲရဲကြီး။ လီးအရွယ်အစားက ကိုတင်ထွန်းနဲ့ မကွာပေမယ့် ဖြူသန့်နေတဲ့ ကိုမင်းသိန်းရဲ့ လီးကြီးကို အလိုလို မက်မောမိနေသလိုပါပဲ။ ဆောင့်လိုးလိုက်တိုင်း လီးက သူဇာ့စောက်ဖုတ်ထဲ ကျွံဝင်သွားသလို ဖွတ် ဗြွတ် ဆိုတဲ့ အသံက ထရံလေးသာ ခြားလေတော့ သဲသဲကွဲကွဲ ကြားနေရသလို သူဇာရဲ့

” အမလေးးမောင် မောင်”

ဆိုတဲ့ ငြီးသံကြောင့် ကျမနှာကြောတွေ ထလို့နေတာပေါ့။

ကိုမင်းသိန်း ဆောင့်လိုးလိုက်တိုင်း ကျမစောက်ပတ်ထဲ အဲ့လီးကြီးဝင်သွားသလို ခံစားနေရတယ်။ အထဲကလည်း အရေတွေက တစိမ့်စိမ့်ကျနေလို့ ကျမထမိန်ပင့်ပြီး လက်နဲ့ အစိလေးကို ဖိချေပေးမိရော။

”အားး အီးး ဟီးး”

ဆိုပြီး ကောင်းလွန်းလို့ နှုတ်ကအသံတွေ ထွက်သွားမိတယ်။ ကျမအသံက ကျယ်သွားလို့ထင်တယ် ကိုမင်းသိန်းက ကျမရှိတဲ့ ထရံဖက်ကို လှည့်ကြည့်လာလို့ ကျမရင်ထဲ ထိတ်ခနဲ့ဖြစ်ပြီး သိသွားရင်တော့ သေပြီလို့ တွေးမိလိုက်သေးတယ်။

သူဇာကတော့ ခေါင်းအုံးကို မျက်နှာအပ်ပြီး လီးအရသာခံနေတော့ ကြားဟန်မတူပါဘူး။ ကျမအသာငြိမ်နေလိုက်တော့ ကိုမင်းသိန်းလည်း လိုးလက်စကို ဆက်လိုးနေမှ ကျမ သက်ပြင်းချမိတော့တယ်။ တော်ပါသေးရဲ့လို့။ ကျမပြန်ကြည့်နေတုန်း ကိုမင်းသိန်းက သူဇာ့စောက်ဖုတ်ထဲကနေ လီးကိုပြန်ထုတ်ပြီး ပက်လက်လှန်ခိုင်းပြန်ရော။

”မောင်ကလဲ မပြီးသေးဘူးလားကွာ”

”မပြီးသေးဘူးလေ လိုးဦးမှာ”

”ဟာ သူဇာတော့ သေမှာပဲ။ မောင်လုပ်တာ ယောင်လို့တောင်နေပြီ”

”ဘာ ယောင်တာလဲ”

”အာ ဘာယောင်ရမလဲ သူဇာ့ဟာလေးပေါ့”

သူဇာပြောမှ ကျမလည်း သေချာကြည့်မိတယ်။ ဟုတ်ပါရဲ့ သူဇာ့စောက်ဖုတ်လေးက အသားဖြူလို့ထင်တယ် ဖောင်းကားနီရဲနေတာပဲ။

”သူဇာ့ဟာလေးဆိုတာက ဘာလဲ”

”ဟာ မောင်နော်”

”ဟားး တကယ်ပြောတာလေ။ ဘာလဲ သူဇာ့ဟာလေးက”

”ကြည့် သူတော်တော်ကြားချင်နေ”

”ကြားချင်တယ်လေ ပြော’

”စောက်ပတ် စောက်ပတ် ကဲရပြီလား”

”ဟားးး ရသေးဘူး ထပ်ပြော”

ဆိုပြီး နှစ်ယောက်သား ရယ်နေတာက အသံကျယ်လို့ သူဇာက

”တအားမရယ်နဲ့လေ ရွှေရီ ကြားသွားဦးမယ်”

”ကြားလည်းဘာဖြစ်လဲ။ သူက ကလေးအမေတောင် ဖြစ်နေပြီ ဆန်းတာကြလို့”

”မဆန်းလဲ ဘယ်ကောင်းမလဲ မောင်ရဲ့”

”ကဲပါ လိုးရအောင်”

”ဟင့် မောင်ကလဲကွာ အားမရနိုင်ဘူးလား”

”သူဇာကေရာ”

”သူဇာပြီးတာ သုံးခါတောင်ရှိနေပြီ ပူနေပြီ မောင်က လွန်ကိုလွန်တယ်”

”သူဇာက မကြိုက်လို့လား”

”မဟုတ်ပါဘူး ဒါပေမယ့် နာနေပြီမောင်ရဲ့။ နေ့လည်ကလည်း နေထားတော့ လူလည်း အားကုန်နေပြီ”

”အင်းပါ မောင်မြန်မြန် ပြီးလိုက်မယ်နော်”

သူဇာက ကိုမင်းသိန်းမျက်နှာကို ဆွဲလို့ ပါးကို ဘယ်ပြန်ညာပြန် နမ်းရင်း

”မောင့်ကို အာ့ကြောင့်ချစ်တာ”

ကိုမင်းသိန်းက သူဇာ့ပေါင်တွေကို ပုခုံးပေါ် ထမ်းတင်လိုက်တော့ သူဇာ့ဖင်တွေက အိပ်ရာကလွတ်ပြီး လေထဲမှာ မြောက်နေရော။ စောက်ဖုတ်က လီးဝင်ဖို့ အသင့်မျှော်နေတဲ့ အနေအထားလေ။ ကိုမင်းသိန်းက လီးကို လက်တစ်ဖက်နဲ့ကိုင်ပြီး စောက်ဖုတ်ဝတေ့လို့ ထိုးသွင်းလိုက်တဲ့အခါ (စွပ်)ဆိုပြီး လီးဝင်သံနဲ့ (အာ့)ဆိုတဲ့ သူဇာအသံက တပြိုင်ထဲ ထွက်လာသလို ကျမစောက်ဖုတ်က ဆစ်ခနဲ့ကျဉ်ပြီး စောက်ရေတွေကျလို့ သူတို့မပြီးခင် အရင်ပြီးသွားလို့ ကျမနှာစိတ် ဘယ်လောက်ပြင်းနေလဲ သိလောက်ပါတယ်နော်။

သားသားရင်ဘတ်ပေါ် လက်ကလေးတင်ပြီး အိပ်ပျော်အောင်လို့ မျက်စိမှိတ်ကာ ကြိုးစားပေမယ့် မျက်လုံးထဲမှာ သူဇာတို့စုံတွဲပုံရိပ်ပဲ မြင်ယောင်နေမိတယ်။ စောနက ပြီးထားတာတောင် ပြန်တွေးမိရင်း ဖိးကလာချင်နေသေးတယ်။

ကျမဘဝမှာ ချစ်သူရည်းစားလဲ မထားခဲ့။ ကိုတင်ထွန်းကို အမေတို့က သဘောတူ ကြည်ဖြူလို့ ပေးစားတော့ ယူခဲ့ပြီး ကာမဆက်ဆံတာဆိုလို့ သူတစ်ဦးပဲရှိခဲ့တာ။ တစ်ခြားယောက်ျားလေးတွေ အပေါ်မှာလည်း တခါမှ စိတ်နဲ့တောင် မဖောက်ပြန်ခဲ့မိဘူး။

ကိုယ့်ကိုယ်ကို သတိထားမိတာကတော့ သားသားလေး မွေးပြီးနောက်ပိုင်း ကာမဆက်ဆံရတာကို ပိုပြီး မက်မက်မောမော ဖြစ်လာခဲ့တယ်။ စာဆိုကတော့ တစ်သားမွေး တစ်သွေးလှတဲ့။ ကျမက တစ်သားမွေး တစ်သွေးရွ ဖြစ်လို့နေပြီလား။ အခုလဲ ကိုမင်းသိန်းကို စိတ်ကဖောက်ပြန်နေမိတယ် ဆိုတာက ကိုတင်ထွန်းနဲ့ မဆက်ဆံရတာလဲကြာ နောက် ကိုယ့်ရဲ့ မျက်စိအောက်တင် မြင်နေ တွေ့နေ ကြားနေလို့ နေမှာပါ။

ကျမစိတ်ကိုလျှော့ပြီး အိပ်နိုင်အောင် ကြိုးစားလို့ အိပ်ပျော်လုနီးနီးမှာ ဟိုဘက်အခန်းထဲက ကုတင်ပေါ်က ဆင်းသံကြားရလို့ မျက်လုံးပြန်ကျယ်လာရော။ ဘယ်လိုဖြစ်နေလဲ မသိပါဘူး။ ကျမစိတ်က အဲ့အခန်းဆီပဲ ရောက်နေတော့ လေတိုက်တောင် သိမယ့်ပုံ။ အခုလဲ ကုတင်ပေါ်က ဆင်းသံကြားတော့ (ဪ သူတို့ ရေထသောက် သေးထပေါက်ကြတာပဲ) လို့ တွေးမိလိုက်တယ်။

ဟုတ်တယ် ကျမနဲ့ ကိုတင်ထွန်းဆို လိုးပြီးရင် ရေထသောက်တယ်။ ပြီးတော့ အဖုတ်ဆေးကြ လီးဆေးကြပေါ့။ အခုလဲ အာ့လိုပဲလို့ ထင်လိုက်တယ်။ အာ့ကြောင့် မျက်လုံးမှိတ်ပြီး အိပ်ချင်ယောင် ဆောင်နေလိုက်တယ်လေ။ သိသာသိစေ မမြင်စေနဲ့တဲ့။

ဒါပေမယ့် ခြေသံက အခန်းအပြင်ကို ရောက်လာပြီး ဆက်မကြားရတော့လို့ စူးစမ်းစပ်စုတတ်တဲ့ မိန်းမတို့သဘာဝ မျက်လုံးမှိတ်ထားရာက မှေးပြီး ဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့ (ဟင် သူဇာမပါပဲ ကိုမင်းသိန်းတစ်ယောက်ထဲ ကျမတို့ ခြေရင်းကနေ ခြေစုံရပ်လို့ စိုက်ကြည့်နေပါရောလား) တော်သေးတယ် ကျမတို့သားအမိက စောင်ပါးလေးခြုံထားမိလို့ နောက်မို့ဆို ထမိန်စများ လွတ်နေမလားလို့ လုံမှာမဟုတ်ဘူး။ ဒါတောင် သူကြည့်နေတယ်ဆိုတဲ့ အသိကြောင့် ရင်ခုန်နေမိတယ်။

ခြေသံကြားပြီး ကျမတို့ဘေးဆီ ရောက်လာမှန်း သိရတော့ (အို ဘာများလုပ်မလို့လဲ) အတွေးနဲ့ ကြောက်စိတ်တွေနဲ့ ကတုန်ကယင် ဖြစ်နေမိတယ်။ ကိုယ့်အိမ်ပေါ်ပေမယ့် တကယ်လို့ ထိတွေ့လာရင် အော်ဖို့က မဖြစ်။ စိတ်ညစ်ပါတယ်။ (ဟော သူကျမဘေးမှာထိုင်လိုက်ပြီပဲ) သားသားဖက်ကို လှည့်အိပ်နေတာမို့ သူ့ကို ကျောပေးလို့ ထားသလိုမို့ ကျမနောက်ပိုင်းကို သူကြည့်နေမှာ အသေအချာပါပဲ။ ရင်တွေလည်းခုန် ဒူးတွေလည်း တုန်နေပြီ။

အခန်းထဲက သူဇာများ ထွက်လာလို့ကတော့ အရှက်ကွဲပါပြီလို့ အတွေးတွေက ကစဉ့်ကလျား ပြေးချင်ရာပြေးနေအခိုက်မှာ (အို) သူ့လက်တစ်ဖက်က ကျမဖင်ပေါ် ခပ်ဖွဖွ အုပ်ကိုင်လိုက်တာမို့ (ဟင့်)လို့ တစ်ချက် တွန့်ခနဲ့ ဖြစ်သွားသလို လင်သားမဟုတ်တဲ့ သူစိမ်းယောက်ျား တစ်ယောက်က ငါ့ဖင်ကို ကိုင်နေပါလားဆိုတဲ့ အသိကြောင့် အလိုက်မသိတဲ့ စောက်ပတ်က ရွပြီးကြွလာရော။ ကျမ ဘာလုပ်ရမယ် မသိလို့ မျက်လုံးစုံမှိတ်ပြီး သူဘာလုပ်မလဲ ဆိုတာကို အံ့ကြိတ်ခံနေလိုက်တယ်။

ဟောကြည့် ကျမဖင်ကို ခပ်ဖွဖွ ပွတ်နယ်ပေးနေပါပေါ့လား။ တစ်ချက်တစ်ချက် ဖင်ကွဲကြောင်းထဲ လက်ရောက်လို့ ဖင်ပေါက်ဝကို မထိတထိ ဖြစ်လေတိုင်း ကျမ တွန့်ခနဲ့ တွန့်ခနဲ့ဖြစ်ပြီး အသံမထွက်အောင် မနည်းထိန်းနေရတယ်။ နောက်တော့ ကျမရင်ညွှန့်ကနေ စောင်ကိုခွာလို့ ခြေရင်းပို့လိုက်တယ်။ သားသားကို နို့တိုက်ရတာမို့ ဘရာမဝတ်သလို လှန်ရလွယ်အောင် တီရှပ်အနွမ်း အဖြူလေး ဝတ်ထားမိလေပြန်တော့ အသီးစူစူနဲ့ ပုံရိပ်ထင်နေတဲ့ နို့တွေကို သူကြည့်နေတော့မှာပဲ ဆိုတဲ့ အသိနဲ့ ရှက်ရပြန်ရော။

သူက အကျီကို ခါးကနေ အပေါ်ကို အသာအယာ ဆွဲလို့လှန်နေတော့ အိုရှင်ရယ် ပိုင်စိုးပိုင်နင်းနဲ့ လုပ်ချင်သလို လုပ်နေပါလား။ အိပ်ချင်ယောင်ဆောင်နေတော့ တားရခက်။ ဒုက္ခပါပဲ။ အင်္ကျီအကာအကွယ်တွေ အောက်က လွတ်မြောက်လာတဲ့ နို့တွေကို သူသေချာကြည့်နေတယ် ထင်တယ်။ တိတ်ဆိတ်ငြိမ်သက်နေတဲ့ အချိန်ဟာ ကျမအတွက် ရင်လှိုက်ဖိုမောရပါတယ်။ သူ့လက်က ကျမနို့အုံပေါ် ရောက်လာပြီဆိုတဲ့ အသိက အကြောက်တရားနဲ့ ကာမအရသာနှစ်ခု ရောပြွမ်းလို့နေပါတယ်။

သူကကျမနို့တွေကို ခပ်ဖွဖွဆုပ်နယ်ပြီး နို့သီးခေါင်းလေးကို လက်ညှိးလက်မနဲ့ ပုတီးပွတ်သလို ချေလေတော့ (ဟင့် ဟင့်) အပြင်က အသံမထွက်ပေမယ့် ကျမတွန့်နေရပြီ။ နောက်တော့ ကုန်းပြီး အပေါ်ဖက်က နို့ကို သူငုံခဲလိုက်တော့ ကျမ မနေနိုင်တော့ဘူး။ သူ့ခေါင်းကို ဆုပ်ကိုင်ပြီး တွန်းထားရင်း

”အားး မလုပ်ပါနဲ့ မလုပ်နဲ့”

ကျမပြောတာကို သူကြည့်ပြီး ဘာမှမပြောပဲ ကျမနှုတ်ခမ်းတွေကို ဖမ်းစုပ်တော့တာပဲ။ (ဟင် အင့် အ အာ) ကျမရုန်းမထွက်နိုင်အောင် မေးကိုကိုင်ကာ စုပ်နမ်းနေတာမို့ သူအနမ်းအောက် ကျမရောက်ခဲ့ရပြန်တယ်။ သူ့လျှာကြီးက ကျမပါးစပ်ထဲ ဘာရှာပုံတော်ဖွင့်တယ် မသိဘူး၊ မွှေနှောက်နေလို့ ကျမအနေခက်။ အပေါ်က လျှာစစ်ဆင်ရေးခင်းနေသလို အောက်ဖက်မှာလည်း သူ့လက်က ကျမစောက်ဖုတ်ကို အုပ်ထားပြီး လက်မက စောက်စိကို ဖိချေပေးနေတော့ ကျမအနာကို ဆားထိသလို ဖျတ်ဖျတ်လူးပြီလေ။

တော်တော်လည်တဲ့ လူကြီး။ ထမိန်ပေါ်ကတောင် ကျမစောက်စိကို မကြည့်ပါပဲ အမိအရ ချေမွနိုင်တယ်။ ကျမ ဘယ်လိုမှနေမရလို့ ပေါင်ကားပြီး ဖြဲထားမိရော။ သူက ကျမအနေအထားကို သိတယ်။ ထမိန်စကို‌ဖြည်ပြီး ချွတ်တော့တာပဲ။ ကျမကိုယ်တိုင်ကလည်း ချွတ်လွယ်အောင် ဖင်ကြွလို့ ကူပေးမိတာ ပြန်စဉ်းစားရင် ရှက်နေမိတယ်။ ထမိန်လွတ်လို့ ပြောင်ကျင်းသွားတာနဲ့ သူ့လက်နှစ်ချောင်းကိုပူးလို့ ကျမစောက်ဖုတ်ထဲ အထုတ်အသွင်းလုပ်ပေးတော့

”အားး မရဘူးး မလုပ်ပါနဲ့”

အခုမှ ကျမငြင်းရမှန်း သိတယ်။ ကျမရဲ့ ငြင်းဆို တောင်းပန်တိုးလျှိုးခြင်းက သူ့ကို အားပေးအားမြှောက် ပြုသလိုပါပဲရှင်။ အစက ပုံမှန်လုပ်နေရာက အားထည့်ပြီး တစွတ်စွတ်လုပ်တော့ လီးနဲ့မလိုးပဲ လက်နဲ့လိုးသလို ဖြစ်ပြီး ကျမ ကော့လန်နေတာ၊ ဖင်နဲ့ ကြမ်းပြင်တောင် လွတ်နေပြီ။ သူ့လက်တွေကို အတင်းဖမ်းဆုပ်ပြီး

”တောင်းပန်ပါတယ်ရှင်။ ကျမကို မလုပ်ပါတော့နဲ့။ ရှစ်ကြီးခိုးဆို ခိုးပါ့မယ်”

”ရွှေရီကလဲကွာ မောင်က ကောင်းစေချင်လို့ပါ”

”ဟင့်အင်းး ဟင့်အင်းး မလုပ်ပါနဲ့ရှင်”

”ရွှေရီ မောင်တို့လိုးတာ လာကြည့်နေတာ မောင်သိနေတာပဲ။ ရွှေရီ အလိုးခံချင်နေတာ မဟုတ်လား”

သူ့ကိုယ်သူ မောင်လို့သုံးပြီး ပြောလာတော့ သူတို့ကို ကျမချောင်းကြည့်တာ သိတယ်ဆိုတော့ ရှက်လိုက်တာရှင်။

”ဟင့်အင်းးး ဟင့်အင်းး မလုပ်နဲ့”

”ရွှေရီက ပါးစပ်ကသာ ဟင့်အင်းး ပြောနေတာ။ စောက်ဖုတ်က ရွပြီး ရွှဲနေပြီ”

”ဟာ ဟင့် မလုပ်နဲ့။ ကျမမှာ လင်နဲ့သားနဲ့ပါ။ ရှင်လဲ သူဇာသိသွားရင် ပြဿနာတက်လိမ့်မယ်”

ကျမစကားဆုံးတော့ သူက တဟားးဟားးနဲ့ သဘောကျပြီးး

”ဪ ရွှေရီရယ် အ လည်း အ ပါ့”

”ဟင် ကျမက ဘာ အ လို့လဲ”

”မောင်နဲ့သူဇာက လင်မယား မဟုတ်ဘူး”

”ဟင်”

”မဟင်နဲ့ တကယ်ပြောတာ။ ရုံးက ပိတ်ရက်ရှည်မှာ လွတ်လွတ်လပ်လပ် လိုးရအောင် ဘုရားဖူးဆိုပြီး လာတာ”

”တကယ်လား”

”တကယ်ပေါ့”

“အို ဘာဖြစ်ဖြစ်ရှင် မလုပ်ပါနဲ့။ ကျမလင်သာ သိသွားရင် အသတ်ခံရမှာ”

”အမလေး ရွှေရီရယ်။ မနက်ကျ မောင်တို့ပြန်ပြီ။ ရွှေရီက တွေ့ချင်တောင် မတွေ့ရတော့ဘူး။ ဘယ်သူမှ မသိပါဘူး”

သူပြောလာတဲ့ အချက်အလက်တွေက ကျမကို ကာမတောထဲ တွန်းပို့နေသလိုပဲ။

”အာ ဘာဖြစ်ဖြစ် မရဘူး”

မိန်းမပီပီ ကျမ မူလို့ ငြင်းတာပေါ့။ သူကလည်း ဘယ်အလွတ်ပေးပါ့မလဲ။ တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် မြွေမြွေချင်း ခြေမြင်တာပေါ့။

”ရွှေရီကလဲ မောင်က ရွှေရီ့ကို ချစ်ချင်လို့ပါ”

”ဘာ မောင်လဲ ဘာမှမဆိုင်ပဲနဲ့”

”အခုလိုးလိုက်ရင် ဆိုင်ပြီလေ ရွှေရီရဲ့”

”အာ ဘယ်လိုပြောမှန်းလဲ မသိဘူး”

”ရွှေရီက မကြိုက်ဘူးလား”

”ကြိုက်ပါပူး”

”ကြိုက်လိုက်ပါ ရွှေရီလေးရယ်နော်”

”ကြိုက်ပါပူး သူဇာက ရွှေရီထက်လှတာပဲ။ သွား သူဇာကိုသွားလုပ်”

နှုတ်ခမ်းလေးစူပြီး ပြောနေမိတဲ့ ကျမပုံက ချစ်သူရည်းစားကို စိတ်ကောက်နေတဲ့ပုံ ပေါက်နေမလားပဲ။

”အာ့ကတော့ ရွှေရီရယ် ဟင်းတွေလိုပေါ့ သူ့အရသာနဲ့သူ။ ဝက်သားက ဝက်သားအရသာ၊ ငါးက ငါးအရသာ”

”ဟွန့် တော်တော်တတ်တယ်”

”ဟားး ဟား”

”တအားမရယ်နဲ့လေ သူဇာ နိုးသွားမယ်”

”ဘာလဲ သူဇာနိုးသွားရင် မောင်နဲ့ မချစ်ရမှာစိုးလို့လားး”

ကျမအဖြေမပေးပဲ မျက်စောင်းလေးသာ ထိုးလိုက်တာမို့ စာဖတ်ပရိသတ်လည်း သဘောပေါက်မှာပါနော်။ ကျမဆီက မီးစိမ်းပြလိုက်တာ သိတဲ့သူက ကျမရဲ့ ပေါင်ကြားမှာ နေရာယူလိုက်တာမို့ အလိုးခံရတော့မယ်ဆိုတဲ့ အသိကြောင့် ကြက်သီးတွေထလို့ အာခေါင်တွေ ခြောက်လာတယ်။ ဟင့် သူကချက်ချင်းမလုပ်သေးပဲ ကျမစောက်ဖုတ်ကို လက်နဲ့ သေချာဖြဲကြည့်နေတော့ ရှက်လိုက်တာနော်။ ကိုတင်ထွန်းတောင် အာ့လို သေသေချာချာ မကြည့်ဖူးဘူး။ သူ့ကြမှ ဘာတွေ သုတေသနပြုနေသလဲ မသိပါဘူးရှင်။

”အာ ဘာလုပ်နေတာလဲ”

ကျမရှက်ရှက်နဲ့ စောက်ဖုတ်လေးကို လက်နဲ့ကာလို့ သူ့ကိုပြောလိုက်မိတယ်။ မရှက်ပဲ နေမလားရှင်။ လင်သားလဲ မဟုတ်ပါပဲနဲ့ ကျမရဲ့ ရတနာရွှေကြုပ်ကို အသေအချာ လေ့လာခံနေရတာကိုး။ ကျမရဲ့ ကာနေတဲ့ လက်တွေကို သူကဖယ်ရင်း

”နေစမ်းပါ ရွှေရီရယ်။ မောင်လိုးမယ့် စောက်ဖုတ်ကို သေချာကြည့်ပါရစေဦး”

”ဟင့်အင်းး ဟင့်အင်းး ရှက်ပါတယ်ဆိုမှ”

”မရှက်နဲ့ ခဏနေ အာ့စောက်ပတ်ကို မောင့်လီးနဲ့ လိုးပေးတော့မှာ”

”ဟာ ရှင်နော် ဘယ်လိုတွေ ပြောနေတာလဲ”

”ကဲ အပြောမဟုတ်ဘူး လက်တွေ့ပြမယ်”

ပြောပြောဆိုဆို ကျမပေါင်တွေကို ဆွဲထောင်ပြီး ဘေးကိုကားလိုက်တော့ သူ့ရှေ့မှာ ကျမစောက်ဖုတ်က ဖြဲပြထားသလို ဖြစ်သွားတော့တာပေါ့။ (အဟင့်) အလိုလို ကျမနှုတ်ဖျားက နှာသံပေးလိုက်မိတယ်။ ကိုမင်းသိန်းကို ကြည့်လိုက်တော့ မျက်လုံးမှာ ရမ္မက်ခိုးတွေနဲ့ နှာမှုတ်သံပြင်းပြီး ကျမစောက်ပတ်ကို သဲကြီးမဲကြီးနဲ့ လိုးဖို့ပြင်နေတယ်။ သူ့ကိုမြင်ပြီး ကျမရင်တွေ ဖိုလို့နေတယ်လေ။

ကျမလင်သားကလွဲလို့ ကာမဆက်ဆံဖူးခြင်း မရှိတာမို့ ကြုံလာမဲ့ အတွေ့အကြုံကို ရင်မောစွာ ကြိုလင့်နေမိတယ်။ သူရယ်လေ လီးကိုတန်းမထည့်ပဲ ကျမစောက်ဖုတ် နှုတ်ခမ်းဝမှာ လက်နဲ့ကိုင်ပြီး ဝလုံးကို ဘယ်ပြန်ညာပြန် ရေးနေပြီး တစ်ချက်တစ်ချက် စောက်စိကို လီးထိပ်နဲ့ ကလော်ထိုးနေတော့ လီးထိပ်နဲ့အစိကို အထိုးခံလိုက်ရတဲ့ အခါတိုင်း ကျဉ်ခနဲ့ ကျဉ်ခနဲ့ ဖြစ်သွားသလို ဖင်ကိုကြွလို့ ကော့ပေးမိရင်း (ဟင်းးး ဟင့် အဟင့်) ဆိုတဲ့အသံတွေက အလိုလိုထွက်နေမိရော။

”အာ တော်ပြီ တော်ပြီ မလုပ်နဲ့တော့”

ခေါင်းတခါခါနဲ့ ငြင်းဆန်နေတဲ့ ကျမကို သူက ပြုံးကြည့်ပြီး လီးကို စောက်ဖုတ်ဝ လာတေ့ကာ ခါးအားနဲ့ ဆောင့်လိုးလိုက်တာမို့

”ဖွတ်”

”အမလေးးး လေးး သေပါပြီရှင်”

လီးက အရေစိုနေတဲ့ စောက်ဖုတ်ထဲ ဖွတ်ဆိုတဲ့ အသံနဲ့ ပြေးဝင်ပြီး သားအိမ်ခေါင်းကို ဆောင့်မိတာမို့ နာလဲနာ အောင့်လဲအောင့်တဲ့ ဝေဒနာကြောင့် ကျမ အမလေး တရပါတော့တယ်။ မျက်ရည်တွေတောင် ဝဲနာသည်ထိ နာကျင်လာတာမို့ ဖြစ်နေတဲ့ ကာမစိတ်တွေတောင် ပျောက်သွားတယ်။

”သေပြီ သေပြီ တအားလုပ်တာပဲ သူ့အသားမဟုတ်တိုင်း။ တော်ပြီ မလုပ်နဲ့ ပြန်ထုတ် နာလို့သေတော့မယ်”

အတင်းကုန်းထဖို့ လုပ်နေတဲ့ ကျမကို သူက အတင်းဖိထားရင်း

”ဆောရီးး ရွှေရီ ဆောရီးး။ မောင်က ရွှေရီ့ စောက်ဖုတ်လေးကိုမြင်ပြီး စိတ်မထိန်းနိုင် ဖြစ်သွားလို့ပါ။ ရွှေရီ မနာအောင် လိုးပေးမယ် နော် ရွှေရီ နော်”

”ဟွန့် သူများကို မညှာမတာနဲ့ နာတာတအားပဲ”

”အင်းပါ ရွှေရီရယ် မနာစေရတော့ပါဘူး နော်။ မောင် တကယ် တောင်းပန်ပါတယ်”

သူပါးစပ်က တဖွဖွ တောင်းပန်နေသလို စောက်ဖုတ်ထဲ ဝင်နေတဲ့ လီးကို နှစ်လက်မ သုံးလက်မလောက် ထုတ်ပြီး တဖတ်ဖတ်နဲ့ ကပ်လိုး လိုးပေးနေတော့ စောနက နာတဲ့ ဝေဒနာတွေအစား စောက်ပတ်က လီးအရသာကို ခံနေပြီလေ။

”အဟင့် တကယ်ပြောတာ နာလိုက်တာ”

”အင်းပါ မောင် တောင်းပန်ပါတယ်။ အခု မနာတော့ဘူး မဟုတ်လား”

သူ့ကိုကျမ မျက်စောင်းလေးထိုးပြီး (ဟွန့်)လို့ပဲ တုန့်ပြန်လိုက်တော့ ကျမကို ပြုံးကြည့်ပြီး ကျမနံဘေးနှစ်ဖက်ကို လက်ထောက်ပြီး အားပါပါနဲ့ တစ်ချက်ချင်း ဆောင့်လိုးပါတော့တယ်။

“ဖတ် ဘတ် ဘတ် ဖွတ် ဘွတ် ဘွတ်”

အလိုးသံစဉ်တွေ စုံနေသလို ကျမလည်း ခံစားမှု ဒီဂရီတွေ တက်လာတာမို့ သူဆောင့်တိုင်း အောက်ကနေ ဖင်ကော့ပေးနေမိတယ်။

”ချစ်တယ် ရွှေရီရယ် တအားချစ်”

”ဟင့် မဟုတ်ပဲနဲ့”

”ဟုတ်ပါတယ်။ မောင် ရွှေရီ့ကို ချစ်လို့ပဲ လိုးနေတာကို”

”ဟာ အဲ့လိုမပြောနဲ့”

သူ့စကားက ကျောချမ်းစရာမို့ ကျမတားမိတယ်။

”အော် ရွှေရီကလဲ လိုးတာကို လိုးတယ်လို့ မပြောလို့ ဘယ်လိုပြောရမလဲ”

ပြောလေဆိုးလေပါပဲရှင်။

”ဟာ မသိဘူး”

”မသိလည်းနေ မောင်လိုးတာ ကောင်းလား”

”ဟင် မသိဘူး”

”ဟာ အာ့လဲမသိဘူးလား။ မသိဦးကွာ မသိဦး”

ကျမကို သူတအား ဆောင့်လိုးတော့တာပဲ။ အခုတော့ မနာတဲ့အပြင် သူအဲ့လို လိုးပေးတာကိုတောင် သဘောကျနေမိလို့ သူ့လက်တွေကို တင်းတင်းဆုပ်ပြီး သူ့မျက်နှာကိုလဲ စေ့စေ့ကြည့်ပြီး နှုတ်ခမ်းလေးကိုက်လို့ သူဆောင့်တိုင်း ဖင်ကော့ပေးနေမိတယ်။ နှစ်ယောက်သား အကြည့်ဆိုင်ပြီး အထက်အောက် အဆောင့်အပင့် ညီညီနဲ့ လိုးပွဲဆင်နွဲနေမိတယ်။

”ရွှေရီ မောင့်လီး ရွှေရီစောက်ပတ်ထဲ အဝင်အထွက်
ကြည့် ကြည့်”

သူကခိုင်းပေမယ့် …

”အာ မကြည့်ချင်ပါဘူး”

”ကြည့်ပါဆို ရွှေရီကလဲ ကြည့်နော်”

မကြည့်မချင်း ခိုင်းနေမှာမို့ ကျမလည်း ခေါင်းထောင်ပြီး သူ့အလိုကျ ကြည့်လိုက်ပါတယ်။ အို… သူ့လီးကြီးက ကျမစောက်ဖုတ်ထဲ ဝင်လာလိုက် ထွက်သွားလိုက် ဖြစ်နေတာက စောက်မွှေးတွေနဲ့ နီနီရဲရဲအထဲက စောက်ပတ်အတွင်းသားတွေ ဖြူဖြူအမြှုပ်စောက်ရေတွေက စောက်ပတ်အနားတွေနဲ့ သူ့လီးကြီးမှာပါ ပေကျံနေတာပါလား။ အာ့မြင်ကွင်းက ကျမကို စိတ်ပိုထက်သန်စေပါတယ်။

ကိုတင်ထွန်းနဲ့ လိုးလာတာ သားသားတောင် ရနေပြီ။ အခုလို လီးဝင်လီးထွက် မကြည့်ဖူးဘူး။ မျက်စိလေးမှိတ်ပြီး အရသာခံတာပဲရှိတယ်။ အသစ်အဆန်းတွေနဲ့အတူ ကျမဟာ လူစိမ်းတစ်ယောက်ရဲ့ အလိုးခံနေရပါပေါ့လားရှင်။

”အားး ဟင့် ဟင့်”

ကျမရဲ့ ငြီးသံတွေက သူ့အတွက် အားဆေးလား မသိ။ ပိုလို့ ကြမ်းကြမ်း လိုးလာသလို ကျမကလည်း လူးလူးလဲလဲ ဖြစ်နေပြီ။

”ရွှေရီ မောင်တို့ ပြီးရအောင် နော်။ ပြီးမလား ပြီးမယ်နော် ရွှေရီနော်”

သူက တဖွဖွ မေးနေပေမယ့် ကာမအဆိပ်တွေ ငယ်ထိပ်တက်နေတဲ့ကျမ နှုတ်က ပြန်မဖြေနိုင်ပဲ မျက်လုံးစုံမှိတ်လို့ ခေါင်းကိုပဲ တွင်တွင်ငြိမ့်နေမိတယ်။ ကျမအဖြေသိရပြီမို့ ကိုမင်းသိန်းတစ်ယောက် အားကုန်သုံးပြီး တဖုန်းဖုန်းနဲ့ ဆောင့်လိုးပြီး နောက်တော့ လီးကို အဆုံးထည့်ပြီး ကျမထဲကို သုတ်ရေတွေ ပန်းထည့်လိုက်သလို ကျမစောက်ဖုတ်က သုတ်ရည်တွေလည်း သူ့နည်းတူ ဖြိုင်ဖြိုင်ပြိုဆင်းလာတာမို့ သူကလည်း ထောက်ထားတဲ့ လက်တွေဖြုတ်လိုက်ပြီး ကျမရင်ဘတ်ပေါ် ပါးအပ်လို့ မှိန်းနေသလို ကျမကလည်း သူ့ကျောပြင်ကျယ်ကြီးကို အားရပါးရ ဖက်ထားလိုက်မိပါတော့တယ်။ ကျမအပေါ် မှောက်ပြီးမှိန်းလို့ ဇိမ်ခံနေတဲ့ ကိုမင်းသိန်းရဲ့ခေါင်းကို တွန်းဖယ်လိုက်ရင်း

”ဖယ်တော့လေ ကျမ အဲ့လို မနေတတ်ဘူး ရေဆေးရဦးမယ်”

”အင်းပါ”

ဆိုပြီး ကျမဘေးမှာ ပက်လက်အိပ်နေတဲ့ သူ့ကိုကြည့်ပြီး ဗိုက်ပေါ်ရောက်နေတဲ့ ထမိန်ကို အောက်ဖက်ဆွဲဖုံးပြီး ငုတ်တုပ် ထထိုင်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ ဆွဲလှန်ထားတဲ့ အင်္ကျီကို ခါးဆီဆွဲချ။ ပြေနေတဲ့ ဆံပင်တွေကို ပြန်ထုံးလိုက်တယ်။ ကျမလုပ်သမျှကို ကြည့်နေတဲ့ သူ့ကို မျက်စောင်းထိုးလိုက်တော့ ကျမကို ပြန်ပြုံးပြတဲ့ သူ့အပြုံးကို မြင်ရတော့ ရင်ထဲမှာ ကြည်နူးမိသလိုလိုပါပဲ။

ကျမလင်သားကလွဲလို့ တစ်ခြားယောက်ျားလေးအပေါ် သာယာကြည်နူးစိတ် ဖြစ်ပေါ်မိတာက ဘဝမှာ ပထမဆုံးပါပဲ။ ကျမအိပ်ရာကထဖို့ ကုန်းအထ သူက ကျမခါးကို ဆွဲလိုက်တာမို့

”အို အမေ့”

ကျမနှုတ်က ကယောင်ကတမ်း ထွက်သွားသလို သူ့ရင်ဘတ်ပေါ် ပက်လက်လန်ကျသွားတယ်။ သူ့ရင်ခွင်ထဲ ကျလာတဲ့ ကျမကို သူက လက်နှစ်ဖက်နဲ့ သိုင်းဖက်ထားပြီး ကျမပါးတွေကို ဘယ်ပြန်ညာပြန် နမ်းပါလေရော။

”ရွှတ် ရွှတ်”

”အို ဘယ်လိုဖြစ်နေတာလဲ ဖယ်ပါ”

သူ့အနမ်းတွေကြောင့် ရင်ခုန်ခြင်းတွေနဲ့ ရှက်ရမ်းရမ်းပြီး အဖယ်ခိုင်းနေတဲ့ ကျမကို မဖယ်တဲ့အပြင် ကျမနို့တွေကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ အားရပါးရ စုံကိုင်ညှစ်နေလို့

”အားး နာတယ်လေ မတရားကြီးပဲ”

”ဆောရီးးနော် ရွှေရီ နို့ကြီးတွေက ကြီးလွန်းတော့ စိတ်ထဲ အသဲယားပြီး အားပါသွားတာ”

သူညှစ်တာ အားပါမပါမသိဘူး။ကျမနို့တွေ ပန်းထွက်တာကတော့ အင်္ကျီလေးမှာ ရွှဲရွှဲစိုကုန်ရော။ ကျမကို လွှတ်ပေးလိုက်တော့ ကျမ အိပ်ရာထဲက ထတာကိုတောင် ကျမဖင်ကို မရရအောင် လှမ်းကိုင်ညှစ်လိုက်သေးတယ်။ တော်တော်ဆိုးတဲ့ လူ။

ဆိုးတယ်သာ ပြောတာပါ။ အာ့လိုဖြစ်နေတာကိုပဲ ကျမက သာယာနေသလိုပဲ။ ကျမ အိမ်ပေါ်ကဆင်းပြီး အပေါ့သွားလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ ရေချိုးစည်နားမှာ ကျမစောက်ဖုတ်လေးကို ဆပ်ပြာပါတိုက်ပြီး ဆေးကြော သုတ်သင်လိုက်တယ်။ သူ့က အနားရောက်လာပြီး

”မောင့်လီးလည်း ဆေးပေးဦး”

”ဟာ ဆေးပေးပါဘူး ကိုယ့်ဟာကိုယ်ဆေး”

ကျမ ဘယ်လို ဆေးပေးရဲမှာလဲ။ ကိုတင်ထွန်းတောင်မှ မလုပ်ပေးဖူးပဲ။ သူကလည်း ဆက်မခိုင်းပဲ သူ့ဟာသူ ဆေးနေတုန်း ကျမ အိမ်ပေါ်ပြန်တက်ပြီး သားသားကို ဖက်အိပ်နေလိုက်တယ်။ ခဏနေတော့ ကိုမင်းသိန်းလည်း အိမ်ပေါ်ပြန်တက်လာပြီး တံခါးပြန်ပိတ်သံလည်း ကြားလိုက်တယ်။ ကျမလည်း သားသားကို ဖက်ထားပြီး အိပ်ဖို့ပြင်လိုက်တယ်။

ဟင် သူက အခန်းထဲ ပြန်မသွားဘူးရှင့်။ ကျမနောက်က ဝင်အိပ်ပြီး ကျမခါးလေးပေါ် လက်တင်ပြီး လာအိပ်နေလို့

‘ဟာ ရှင်ဘာလာလုပ်တာလဲ အထဲသွားအိပ်တော့လေ”

”အိပ်ပါဘူး ရွှေရီကို ထပ်လိုးဦးမှာ”

”ဟင်”

သူ့ရဲ့ လိုးဆိုတဲ့ စကားကြောင့် ရင်ထဲမှာ ဖိုသလိုလို ခံစားရတယ် ။ အိမ်ထောင်သည်သာဖြစ်တာ လင်မယားချင်းတောင် လိုးလို့ မသုံးဘူး။ နေချင်တယ်။ နေမယ်။ ချစ်ချင်တယ်။ ချစ်မယ်လို့သာ သုံးနှုန်းကြတာလေ။ သူ့ကြမှ လိုးမယ်ဆိုတော့ ကျောချမ်းလိုက်တာ။

ပြောရင်းက ကျမစောက်ပတ်ကို လာနှိုက်တာမို့ သူ့လက်တွေကို ကျမက ဖယ်ထုတ်တော့ သူကအတင်းနှိုက်နဲ့ ရုန်းရင်းဆန်ခတ် ဖြစ်နေကြတာမို့ သားသားကို ထိမိတော့ (အဲ အဲ) ဆိုပြီး သားသားနိုးပြီး ငိုသံပေးတာမို့ သူ့လက်တွေကို ဆောင့်တွန်းရင်း

”ဖယ် ကလေးတောင် နိုးသွားပြီ”

ဆိုတော့ သူလည်း ငြိမ်သွားတယ်။ ကျမလည်း သားသားကိုဆွဲပြီး နို့လှန်လို့ သားသားပါးစပ် နို့တပ်ပေးရင်း (အို အိုအို အေး အေး) နှုတ်ကလည်းငြီးပြီး သားသားရဲ့ ဖင်လေးပုတ်ပြီးချော့လို့ သားသားကလည်း နို့ကို တဂွတ်ဂွတ်မြည်အောင် စို့နေတယ်။ ကိုမင်းသိန်းက ထထိုင်ပြီး အပေါ်ဖက်က ကျန်နေတဲ့ နို့ကို စို့ပါရော။

”အဟင့် ဘယ်လိုဖြစ်နေလဲ”

ပါးစပ်က ပြောနေပေမယ့် သူ့ခေါင်းလေးကို ကိုင်ထားမိတယ်။ ကျမနို့တွေကို သားသားနဲ့သူ အပြိုင်စို့နေကြတာ တဂွတ်ဂွတ်နဲ့ ။ သူကလည်း နို့တွေကို ထွေးမထုတ်ပဲ သားသားလိုပဲ မြိုချနေတာ။ ကျမမှာ ကလေးနှစ်ယောက် တစ်ပြုင်နက် နို့တိုက်နေရတဲ့အဖြစ်။ သူ့ဆံပင်တွေကို ဖွဖွပြီး အမှတ်မဲ့ ကစားနေမိတယ်။

ခဏနေတော့ သားသားက နို့စို့ရင်း အိပ်ပျော်သွားတယ်။ ကျမလည်း ကျမနို့ကို သားသားပါးစပ်က ဖြုတ်လိုက်ပြီး သူ့နဖူးကိုလည်း လက်သီးဆုပ်နဲ့ထုပြီး (တော်တော့လေ)လို့ တားလိုက်တော့ နို့လွှတ်ပြီး ကျမမျက်နှာကိုကြည့်လို့ (အဟီးး)လို့ ရယ်ပြနေလို့ (ဟင့်)ဆိုပြီး နှုတ်ခမ်းလေးတွန့်လို မိန်းမပီပီ မူလိုက်မိတယ်။

သားသားကို ဟိုဖက်နည်းနည်း တိုးလိုက်ကာ ရင်ဘတ်လေးပေါ် စောင်လေး ဖိထားပေလိုက်တော့ ဘာမှမသိရှာတဲ့ သားသားကတော့ အိပ်မောကျလို့။ သူ့ဘေးမှာ သူ့အဖေမဟုတ်တဲ့ တခြားလူတစ်ယောက်က သူ့အမေကို လိုးဖို့ပြင်နေတာကို မသိရှာဘူး။ ကျမလည်း ကိုမင်းသိန်း မခိုင်းရပါပဲ သားသားနဲ့ခွာလို့ ပက်လက်အိပ်ပေးလိုက်မိတယ်။ ပြန်စဉ်းစားမိမှ ရှက်ဖို့ကောင်းလိုက်တာနော်။

ကိုမင်းသိန်းက ကျမထမိန်ကို ခြေရင်းက ဆွဲချွတ်ပြန်တော့ ရှက်ရှက်နဲ့ လိုက်ဆွဲနေမိပြန်ရော။ ဆွဲလည်း ဘယ်ရပါ့မလဲနော်။ နောက်ဆုံးတော့ ထမိန်ကကျွတ်ပြီး သူ့လက်ထဲပါသွားရော။ သူက ထမိန်ကို လုံးထွေပြီး ခြေရင်းပစ်လိုက်တယ်။ စောက်ဖုတ်ကို လက်ကာထားတာကြောင့် ကျမလက်တွေကို သူကဖမ်းပြီး ဘေး‌ဖယ်လိုက်တော့ အမွှေးထူထူနဲ့မို့ ဖောင်းနေတဲ့ ကျမစောက်ဖုတ်က သူ့ရှေ့မှာ အကာအကွယ်မဲ့စွာနဲ့ပေါ့။ သူကလည်း အာ့ကိုပဲ သေချာကြည့်နေလေတော့ ရှက်လိုက်တာနော်။

”မကြည့်နဲ့ ရှက်တယ်”

”မရှက်ပါနဲ့ ရွှေရီရယ်”

”ရှက်တယ် ရှက်တယ်”

”မရှက်အောင် မောင်လုပ်ပေးမယ်”

”ဟာ”

သူက ကျမပေါင်တွေကို ဆွဲဖြဲလိုက်ပြီး သူ့လျှာပြားကြီးနဲ့ အောက်ကနေ အထက်ကို ဖိပြီးယက်လိုက်တော့

”အီးးး ဟီးး”

ကျမပါးစပ်က အလိုလို ထွက်ချင်ရာတွေ ထွက်သလို ဖင်ကိုလည်း အပေါ်ကော့မြှောက်မိတယ်။ ကျမစောက်ပတ်သွားလေရာကို သူ့လျှာကြီးက လိုက်ပါပြီး ယက်နေ စုပ်နေလေပြန်တော့ ကျမမှာ တီဆားထိသလို တလွန့်လွန့် တလူးလူးပေါ့။ တစ်ခါမှ မကြုံဖူးတဲ့ လျှာနဲ့ အလိုးခံနေရတော့ လီးလိုမကြီးပေမယ့် လျှာအထုတ်အသွင်းလုပ်ပြီး လျှာနဲ့လိုးနေပါလားဆိုတဲ့ အသိကြောင့် ကျမခံစားမှုတွေက မုန်တိုင်းထန်သေလိုပဲ။

“အားး အဟင့် ဟင့် အ”

သူ့ခေါင်းကို စုံကိုင်ပြီး စောက်ပတ်နဲ့ ကော့ပွတ်နေမိရော။ သူကလည်း ကျမပွတ်တာကို အလိုက်သင့် လျှာကြီးနဲ့ ကစားပေးနေတယ်လေ။ နောက်တော့ သူက ကျမကို ဆွဲထူလိုက်တယ်။ ကျမသိတာပေါ့။ သူအင်္ကျီချွတ်ခိုင်းတာ။

ကျမလည်း သူ့အလိုကျ ချွတ်ပေးလိုက်တယ်။ လင်သားကလွဲလို့ သူစိမ်းယောက်ကျား တစ်ယောက်ရှေ့မှာ မိမွေးတိုင်းဖမွေးတိုင်း ဖြစ်နေတာ အခုက ပထမဦးဆုံးပါပဲ။ ကျမကို ပြန်လှဲပြီး နို့တွေကို အားရပါးရ နယ်လိုက်စို့လိုက် သူလုပ်နေချိန်မှာ သူ့လီးက ကျမပေါင်ရင်းနဲ့ စောက်ဖုတ်ကို လာလာခလုတ်တိုက်နေတာပေါ့။

ကျမစိတ်ထဲ သူ့လီးကြီးဝင်လာရင် ကောင်းမှာပဲလို့ မျှော်လင့်ရင်းနဲ့ ဖင်ကြီးကို မြှောက်လို့ပင့်လို့ သူ့လီးရှိရာကို လိုက်တေ့ပေးနေပေမယ့် ထင်သလို မဖြစ်လာပဲ လီးက စောက်စိကိုထိလိုက်၊ စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားတွေကို ထိုးလိုက်၊ ချော်ပြီး ဆီးခုံကြီးနဲ့ ပြေးကပ်လိုက်ဆိုတော့ ကျမအသက်ရှူတွေ ပြင်းလာပြီး ငှက်ဖျားတက်သလို တဟင်းး ဟင်းး ဖြစ်နေတော့ သူက သဘောပေါက်ပြီး

”လိုးပေးရတော့မလား”

ရိုင်းစိုင်းတဲ့ စကားတွေ ဖြစ်ပေမယ့် ကျမစောက်ပတ်က တအားလိုချင်နေပြီမို့

”အင်းး”

ဆိုပြီး ခေါင်းကို အသွင်သွင် ငြိမ့်နေမိတာ ဘယ်လောက် ရှက်ဖို့ကောင်းလိုက်သလဲ။ အာ့ကိုပဲ သူက လီးမထည့်ပေးပဲနဲ့

”ဘာ အင်းးလဲ။ လိုးပေးရမှာလားး”

”ဟာ ”

သူသက်သက် ကျမကို ညှင်းနေတာ သိပေမယ့် ကျမကလည်း တအားလိုနေတော့ အရှက်တွေ ဘေးဖယ်ပြီး

” ဟုတ်တယ် လိုးးး လိုးးးတော့ ”

ပြောလည်းပြော စောက်ပတ်ကိုလည်း ကော့ထားပေးမိရော။ အဲ့တော့မှ သူက သူ့လီးကို အပေါက်တေ့ပြီး ဖိချလိုးလိုက်တာ (ဘွတ်)ဆိုတဲ့ အသံနဲ့အတူ အထဲကို တိုးဝင်လာတဲ့ ပူနွေးနေတဲ့ လီးကြီးကြောင့် ခံစားလိုက်ရတဲ့ အရသာကို ဘယ်လိုမှ ဖော်မပြတတ်ဘူးရှင်။

”အားဟင့်ဟင့်”

ကျမကငြီးလေ သူကဆောင့်ဆောင့်လိုးလေနဲ့ အိမ်လေးတောင် ခါရမ်းနေမလားပဲ။ ကျမလည်း အောက်ကနေ သူ့ကိုဖက်ပြီး အသိကင်းပြီး စိတ်စေရာအတိုင်း သူ့မျက်နှာတွေကို တရွှတ်ရွှတ် နမ်းနေမိတယ်။ သူ့လိုသန်စွမ်းတဲ့ ယောက်ျား မတွေ့ဖူးပါဘူး။ အိမ်ကလူဆို တစ်ခါသွားပြီးရင် ခြေကုန်လက်ပန်းကျပြီး တခေါခေါအိပ်ရော။ သူ့မှာတော့ မိန်းမနှစ်ယောက်ကို တစ်ညလုံး လိုးနိုင်ချက်။

အဲ့ညက သူကျမကို နောက်ထပ် ထိုင်တာတစ်မျိုး ကုန်းခါတစ်ဖုံ ပုံစံစုံအောင် မိုးလင်းတဲ့အထိ လိုးတာ။ မနက်မိုးလင်းတော့ တရေးမှ မအိပ်ရပဲ သူတို့တွေ စားသောက်ဖို့ ပြင်ဆင်ပေးပြီး နောက်ဆုံး သူတို့နှုတ်ဆက်လို့ပြန်ခါမှ အိပ်ရာထဲ သားအမိနှစ်ယောက် တစ်နေကုန် အိပ်လိုက်ကြရတယ်။

အော် ကိုရွှေဧည့်သည်ကြီးရယ်။ မောင်လို့ သူခေါ်ခိုင်းပေမယ့် သူ့ရှေ့ မခေါ်ခဲ့မိတာ ခွင့်လွှတ်ပါနော်။ အခုလို ပြန်တွေးလို့ သတိရတိုင်း ‘မောင်’လို့ ခေါ်နေတာကို ဒီစာလေးဖတ်မိရင် မောင်သိပါစေလို့။

ခင်ဗျားတို့ရဲ့ တိမ်ပြိုမိုး (27-3-2022)

ပြီးပါပြီ။

ကလေးသဘောပါပဲကွာ

စုမွန် တစ်ယောက် မှန်ထဲမှာ ကိုယ့်ကိုယ်ကို ပြန်ကြည့်ပြီး တော်တော်စိတ်ပျက်သွားသည် ။ ဒီနေ့ ရေကူးကန်မှာ ရေသွားကူးမလို့ ဒီဝတ်စုံနဲ့ ဘယ်လိုမှ မဖြစ်နိုင်မှန်း သိနေသည် ။ သူမရဲ့ အဖုတ်မွေးတွေက ရေကူးဝတ်စုံအပေါ်ကပင် ကြည့်မြင်နေရသည် ။ ဒါတောင်ရေမစိုသေး…။ ရေစိုသွားလျှင် ပကတိအတိုင်း လှစ်ပြသလို ဖြစ်နေမည် ။ ရေကူးဝတ်စုံအရောင်ကိုက နုလွန်းနေ၍ ဖြစ်သည်။ အဖုတ်အမွေးကို ရိတ်လိုက်လျှင်တော့ အဆင်ပြေသွားလိမ့်မည် ။ ခက်နေတာက သူမအဖုတ်မွေးကိုရိတ်ဖို့ သူ့မှာ ဘာကိရိယာမှ ရှိမနေခြင်းပါ ။

ရုတ်တရက် သူမရဲ့အစ်ကို ကျော်ခိုင် ရိတ်ရိတ်နေတဲ့ မုတ်ဆိတ်ရိတ်ဓားကို သတိရမိသည် ။ သူမရဲ့အစ်ကို ကျော်ခိုင်က သူမထက် နှစ်နှစ်ကြီးသည် ။ စုမွန်က အခု ၁၅ နှစ်ဆိုတော့ အစ်ကိုကျော်ခိုင်က ၁၇နှစ်ပေါ့ ။ စုမွန်နှင့် ကျော်ခိုင်တို့ အခန်းနှစ်ခုကြားမှာ သူတို့နှစ်ဦး ဘုံသုံးနေရတဲ့ ရေချိုးခန်းရှိသည် ။ သူတို့နှစ်ဦးအခန်းကနေ ရေချိုးခန်းဝင်ဖို့ တံခါးတစ်ချပ်စီ ရှိသည် ။

စုမွန် အပြင်ထွက်ပြီး သူမအစ်ကိုရှိမရှိ သေချာကြည့်လိုက်သည် ။ သေချာပြီ ဒီအချိန်ဆို အစ်ကိုကျော်ခိုင်က ဂိမ်းဆိုင်မှာ ဂိမ်းကစားနေကြဆိုတော့ ဂိမ်းဆိုင်သွားနေမှာပေါ့ ။

စုမွန်တစ်ယောက် ရေချိုးခန်းထဲဝင်လိုက်ပြီး သူမအစ်ကို အခန်းထဲသို့ ဝင်လိုက်သည် ။ ကျော်ခိုင့်ရဲ့ ဂယ်လက်တီ မုတ်ဆိတ်ရိတ်ဓားနှင့် အမွေးရိတ် ဆပ်ပြာကိုယူပြီး အဝတ်အစားတွေ ချွတ်လိုက်သည် ။ အဖုတ်မွေးတွေကို သေချာကြည့်ရှုနေမိသည် ။ အမဲရောင် အမွေးပါးပါးလေးတွေက အပျိုစင်အဖုတ်လေးကို လွမ်းခြုံထားလေ၏ ။

စုမွန်က မိန်းမချောလေးတစ်ဦးဖြစ်ကာ ရင်သားဆိုဒ်က ၃၄ ဖြစ်ပြီး သွယ်လျသောခါးနှင့် လုံးဝန်းသော တင်သားလေးတွေက စွဲမက်ဖွယ်ကောင်းလေသည် ။ အမွေးရိတ်ဆပ်ပြာကို သူမရဲ့အဖုတ်ပေါ်အနှံ့ ညင်သာစွာ ပွတ်လိုက်သည် ။ သူမရဲ့အဖုတ်ကို တစ်ခါမှ ဒီလိုမလုပ်ခဲ့ဖူးပါ ။ ပန်းရောင်အဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားတွေ ပွတ်နေရင်း အဖုတ်လေးပေါ်မှ အစိလေးကို ထိမိတော့ ထူးဆန်းသောခံစားမှုကို တစ်ပြိုင်တည်း ခံစားလိုက်မိသည် ။ ဓားကိုယူပြီး ဖြည်းညင်းစွာ ပြောင်စင်သည်အထိ စိတ်ရှည်လက်ရှည် ရိတ်နေမိသည် ။ အာရုံခံစားမှုကအသစ်အဆန်း ဖြစ်နေသောကြောင့် သူမအစ်ကို ရုတ်တရက် အခန်းထဲဝင်လာသည်ကိုပင် သတိမထားမိတော့ပေ ။

” အမွန်.. ငါ့မုတ်ဆိတ်ရိတ်ဓားယူပြီး ဘာလုပ်နေတာလဲ.. နင်ရူးနေလား ”

” မလုပ်ပါဘူး ”

စုမွန်ခင်မျာ ဒီလောက်ပဲပြောနိုင်ပြီး ကြောင်အမ်းအမ်း ဖြစ်သွားသည် ။ ကျော်ခိုင်က စုမွန်ရဲ့ လှပသော နို့ကလေးတွေ ၊ ခြေထောက်ကိုဖြဲပြီး ရိတ်နေသောကြောင့် ပွင့်အာနေတဲ့ နှင်းဆီပမာ အဖုတ်ကလေးကိုမြင်တော့ ထွက်နေတဲ့ ဒေါသတွေ ပျောက်သွားသည် ။

စုမွန်လည်း အစ်ကိုကျော်ခိုင်၏ အာသာငမ်းငမ်းမျက်လုံးတွေမြင်တော့မှ သူမ၏ ဝတ်လစ်စလစ် အနေအထားကို သတိရပြီး ကိုယ်သုတ်ပုဝါကိုယူပြီး ကမန်းကတမ်း ဖုံးကွယ်လိုက်သည် ။

“ မဖုံးနဲ့… ငါကြည့်ချင်သေးတယ် ”

“ ထွက်သွားတော့ ကိုကျော် အမေ့ကို တိုင်ပြောလိုက်မှာနော် ”

“ ဘာပြောမှာလဲ ငါ့မုတ်ဆိတ်ရိတ်ဓားနဲ့ နင့်အဖုတ်မွေး ရိတ်တာကို ပြောမလို့လား အမွန်.. ”

“ မသင့်တော်ပါဘူး.. ကိုကျော်..။ အမွန်က ကိုကျော့်ညီမလေ ..။ ဘာလို့ ကိုယ်လုံးတီးနဲ့ကို ကြည့်ချင်တာလဲ ”

“ ဟုတ်ပြီ..ဒါဆို အပေးအယူပေါ့ ”

“ ဘာ အပေးအယူလဲ ”

“ နင့်အကြောင်းတွေအားလုံး ငါ့ကိုပြောပြ …။ ငါ့အကြောင်းတွေလဲ ပြောပြမယ်။ အရင်းနှီးဆုံး သူငယ်ချင်းလိုပေါ့ ”

“ထားပါတော့ … အခုတော့ ထွက်သွားသင့်ပြီ ကိုကျော် …။ တစ်ယောက်ယောက် မြင်သွားရင် မသင့်တော်ဘူး ”

“ ညနေကြမှတွေ့တော့မယ် အမွန် ”

ဟုပြောရင်း ကျော်ခိုင်တစ်ယောက် လိင်တံကြီးမှာ ဘောင်းဘီအောက်မှ ဖောက်ထွက်မည့်အလား တထောင်ထောင်ဖြင့် အခန်းပြင်သို့ ထွက်သွားလေသည် ။

စုမွန်တစ်ယောက် ရေကူးကန်သို့ ရောက်သွားသောအခါ သူငယ်ချင်းများနှင့်အတူ မပျော်ရွှင်နိုင်ပဲ စိတ်တွေနောက်နေလေသည် ။ ခေါင်းထဲမှာ နံနက်က အဖြစ်ပျက်ကိုပဲ စဉ်းစားနေမိသည် ။ အခုလို အဝတ်စားမဲ့ ကိုယ်လုံးတီးအဖြစ်နဲ့ ဘယ်သူ့အရှေ့မှာမှ မနေခဲ့ဖူးပေ ။ သူမရဲ့အစ်ကိုရှေ့မှာမှ ဖြစ်ရတာမို့ ပြန်စဉ်းစားရင်း စိတ်လှုပ်ရှားသလိုလို စိတ်ပျက်သလိုလို ဖြစ်နေသည် ။ အစ်ကိုကျော်ခိုင်က ညနေကြရင် ဘာလုပ်မှာလဲ သူမသိ ။ သူမကို ကိုယ်လုံးတီးကြည့်ဖို့ တောင်းဆိုလျှင် သူမလည်း အစ်ကိုကျော်ခိုင်ပါ ချွတ်ပြဖို့ ပြန်တောင်းဆိုရမည့် အခွင့်အရေးရှိသည် ။ သို့သော်… တစ်စုံတစ်ခုကို စိုးရွံ့သလို စိတ်ထဲခံစားနေရသည် ။

ညနေခင်း ညစာစားချိန် စားပွဲသို့ရောက်သောအခါ စုမွန်က အစ်ကိုကျော်ခိုင်ကို မလုံမလဲ ကြည့်သောအခါ ကျော်ခိုင်က စုမွန်ကို ဘာမှမပြောပဲ ခပ်တည်တည်ပင် ခုံပေါ်မှာထိုင်နေသည် ။ သူတို့နှစ်ဦး ခါတိုင်းလိုမဟုတ်ပဲ တိတ်ဆိတ်နေသဖြင့် ဖခင်ဖြစ်သူက

“ ဖိုးကျော် ၊ သားနဲ့မိမွန်တို့နှစ်ယောက် ရန်ဖြစ်ထားတာလား ”

“ မဟုတ်ပါဘူး …ဘာလို့လဲ ”

“ ဘာလို့ သားတို့နှစ်ယောက် ခါတိုင်းလို… စကားမပြောကြတာလဲ..”

ဖခင်ဖြစ်သူက စုမွန်ဘက်ကိုပါ လှည့်ကြည့်ပြီး မေးလိုက်သည် ။

“ အို.. အဖေကလဲ သမီးနေ့ခင်းက ရေကူးပြီးပြန်လာတာ မောနေလို့ပါ… ဘာမှမဖြစ်ပါဘူး ”

“ အင်း.. ဒါဆို မနက်ဖြန် တနင်္ဂနွေနေ့ပဲ…။ စာအကြောင်းလည်း စဉ်းစားစရာမလိုဘူး။ သက်တောင့်သက်တာ နေပါကွာ ”

စားသောက်ပြီးတော့ တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက်နှုတ်ဆက်ပြီး အိပ်ခန်းထဲသို့ အသီးသီးဝင်ကြလေ၏။ စုမွန်တစ်ယောက် အခန်းထဲရောက်ပြီး တစ်နာရီလောက်အကြာမှာ သူမရဲ့ ရေချိုးခန်းတံခါးဘက်ဆီမှ တံခါးခေါက်သံ ကြားရလေသည် ။ တုန်လှုပ်ခြောက်ခြားစွာ တံခါးကိုဖွင့်လိုက်တော့ ….

“ အမွန်…ငါအခန်းထဲ ဝင်ခဲ့မယ်နော် ”

“ အင်း ”

ကျော်ခိုင်က အခန်းမီးကို ပိတ်လိုက်ပြီး ညအိပ်မီးသာ ထွန်းလိုက်သည် ။

“ ကိုကျော်…ဘာလုပ်တာလဲ ”

“ အမွန်… ငါကနင့်အစ်ကိုပါ..။ နင်မကြိုက်တာ ဘာမှမလုပ်ဘူး ၊ အေးဆေးနေပါ ဘာမှပူမနေနဲ့ ”

ဒီတော့မှ စုမွန်ခင်မျာ သက်ပြင်းချရင်း ယဲ့ယဲ့လေးပြုံးလိုက်တာကို ကျော်ခိုင် မြင်လိုက်သည် ။

“ ကိုကျော်က ညအိပ်ဝတ်စုံနဲ့ တော်တော်ကြည့်ကောင်းတာပဲ ”

စုမွန်က စိတ်လှုပ်ရှားမှုကို တည်ငြိမ်စေရန် စကားရှာပြောလိုက်သည် ။

“ ဟားဟား.. ဟုတ်လား အမွန်..။ နင်လည်း ကြည့်ကောင်းပါတယ်။ အထူးသဖြင့် အဝတ်အစားမရှိတဲ့အခါပေါ့…”

“ အာ…. အဲ့အကြောင်း မပြောနဲ့တော့ကွာ ”

ဟု.. စုမွန်က ရှက်ရွံ့စွာ ပြန်အော်လိုက်သည် ။

“ ဟုတ်ပြီ ဒါဆို မေးခွန်းတစ်ချို့မေးမယ်လေ ”

စုမွန်က ခေါင်းငြိမ့်လိုက်သည် ။

“ နင်ဝတ်နေတဲ့ ဘော်လီက ဘယ်လောက်ဆိုဒ်လဲ ”

“ ၃၄ ”

စုမွန်က တိုတိုတုတ်တုတ် ပြန်ဖြေလိုက်သည်။

“ နို့သီးခေါင်းက ဘာအရောင်လဲဟင် ”

“ ကိုကျော် ဒီနေ့မြင်ပြီးပြီပဲ… ဘာလို့မေးတာလဲ ”

စုမွန်တစ်ယောက် နည်းနည်းရဲတင်းလာကာ မျက်နှာပြောင်တိုက်ပြီး ပြန်မေးလိုက်သည် ။

“ အာ.. နင်က ချက်ချင်းဖုံးလိုက်တော့ ဝိုးတိုးဝါးတားပဲ မြင်လိုက်လို့ပါဟ ”

“ နီညိုရောင် ”

စုမွန်က ပြုံးပြီး ပြန်ဖြေလိုက်သည် ။

“ အခု ဘရာဇီယာဝတ်ထားလား ”

“ ဟင့်အင်း… အိပ်ရာဝင်ရင် တစ်ခါမှမဝတ်ဘူး ”

“ ကြည့်လို့ရမလား ”

“ ဘာဆိုင်လို့လဲ… မေးခွန်းပဲ မေးမယ်ဆို ”

ပြောသာပြောနေရသည် စုမွန်ရဲ့စိတ်တွေ အတော်လေးကို စိတ်လှုပ်ရှားနေသည် ။ သူမရဲ့အဖုတ်ကလည်း အရည်တွေ စိမ့်ထွက်နေသလို ညအိပ်အင်္ကျီပါးပါးလေးအောက်မှ နို့သီးတွေလည်း ထောင်ထလာနေသည် ။ ဒါတွေကို ကိုကျော်ခိုင်တစ်ယောက် မမြင်ပါစေနဲ့လို့ စုမွန်တစ်ယောက် ဆုတောင်းနေမိသည် ။

“ ကြည့်ချင်လို့ပါဆိုမှ ”

ဟု.. ကိုကျော်ခိုင်က မသဲမကွဲ ပြောလိုက်သည် ။

“အင်း.. ဒါဆိုလည်း အမွန့် ဒီဘက်နို့ကို ပြပေးမယ်လေ…။ အမွန်မေးတာကိုရော ကိုကျော် ပြန်ဖြေရမှာနော်…။ အသာစီးယူလို့တော့မရဘူး … ကတိပေး ”

“ ပေးပါတယ် အမွန်ရယ် ”

စုမွန်ကအင်္ကျီကို ညင်သာစွာ မ တင်ပြီး သူမရဲ့ ဘယ်ဘက်နို့ကို ထုတ်ပြလိုက်သည်။ ကျော်ခိုင်တစ်ယောက် အသက်ရှူဖို့ မေ့နေလောက်အောင် ငေးကြည့်နေမိသည် ။

“ လှရဲ့လား ”

အမွန်က သူမအစ်ကိုကျော်ခိုင် ဖြစ်ပျက်နေပုံကို ကြည့်ပြီ စပ်ဖြီးဖြီးဖြင့် မေးလိုက်သည် ။

“ အရမ်းလှတာပဲကွာ….”

ဟု.. ကျော်ခိုင် စိတ်လှုပ်ရှားသံဖြင့် ပြောပြီး

“ ကိုင်ကြည့်ချင်တယ် … အမွန်ရယ် ”

“ အင်းလေ..ဒီနေရာပဲကိုင်နော် ”

ကျော်ခိုင်တစ်ယောက် လက်ကိုဆန့်လိုက်ပြီး လှမ်းကိုင်လိုက်၏ ။ စုမွန်ရဲ့စိတ်လှုပ်ရှားပြီး ထောင်နေသော နို့သီးခေါင်းကို လက်ညိုးနဲ့လက်မလေးဖြင့် ပွတ်ပေးလိုက်၏ ။ စုမွန်ထံမှ ညီးသံသဲ့သဲ့ ထွက်လာသည် ။

“ နာလို့လား ”

“ ဟင့်အင်း… ဆက်လုပ်လေ… အမွန်ခံစားရတာ တစ်မျိုးပဲ ”

ကျော်ခိုင်က အိမွန်ရဲ့အင်္ကျီကို ဆွဲမတင်ပြီး ခေါင်းကနေကျော်ပြီး ချွတ်လိုက်သည် ။ အပေါ်ပိုင်းဗလာဖြင့် တောက်ပနေသော နတ်သမီးတစ်ပါး ရောက်နေသလို ကျော်ခိုင် ငေးကြည့်နေမိသည် ။

“ ကိုကျော်… ဘာမှမလုပ်ပါဘူးလို့ ကတိပေးထားတယ်လေ ”

“ ခွင့်လွတ်ပါဟာ… ငါနှစ်ဖက်စလုံးကို ကြည့်ချင်လို့ ဖြစ်သွားတာ ”

“ ထားလိုက်ပါတော့… ကိုကျော် ကြည့်ချင်တယ်ဆို သဘောပဲ ”

ကျော်ခိုင်ခင်မျာ စိတ်ညို့ခံထားရသူတစ်ဦးပမာ စုမွန်အနားကပ်လာပြီ ရုတ်တရက် ဘယ်ဘက်နို့ကို ပါးစပ်ဖြင့် ဖမ်းစို့လိုက်သည် ။ စုမွန်ကိုယ်လုံးလေး ရုက်တရက် တွန့်သွားပြီး မျက်တောင်တွေ မှေးစင်းကုန်၏ ။

“ အိုး… ကောင်းလိုက်တာ… နောက်တစ်ဖက်ပါ စို့ပေးနော် ကိုကျော် ”

ကျော်ခိုင်တစ်ယောက် စိတ်ပါလက်ပါဖြင့် လျှာဖြင့်သိမ်းကျုံးပြီ စိတ်ကြိုက်လျက်နေတော့သည် ။ ဘယ်ဘက်နို့ပြီးတော့ ညာဘက်နို့ကို အသက်ရှူချိန်မရလောက်အောင် စို့ပေးနေမိသည် ။ စုမွန်ရဲ့ ညည်းသံမှာလည်း ပိုပိုကျယ်လာသလို နို့တွေကိုလည်း ကော့ကော့ထိုးပေးနေမိသည် ။ စုမွန်အတွက် နို့စိုခံရခြင်းမှာ ပထမဆုံးအကြိမ်ဖြစ်သလို သူမ၏ အဖုတ်မှလည်း အရည်တွေ တစ်စိမ့်စိမ် ထွက်လာတာ သိနေရသည် ။ ဆတ်ခနဲ… တစ်ကိုယ်လုံး တွန့်တက်သွားပြီး.. အင်းခနဲ အော်သည်းလိုက်မိသည် ။ ရှက်ရွံ့သလိုလည်း ခံစားနေမိသည် ။ တစ်ကိုယ်လုံးမှာ အတွင်းခံဘောင်းဘီ တစ်ထည်သာ ကျန်တော့၍ ဘောင်းဘီပေါ်တွင်ပင် တော်တော်ရွှဲနေလေ၏ ။

ကိုကျော်ခိုင်မှာ နို့စို့ရင်း လက်တွေက အငြိမ်မနေ လိုက်ပွတ်ပေးနေ၏ ။ ရုတ်တရက် ပေါင်ကြားထဲရောက်လာပြီး ဘောင်းဘီအပေါ်က စမ်းလိုက်ရာ အရည်တော်တော်များမျာ ရွှဲနေ၍

“ နင် ပြီးသွားပြီလား ”

“ အဲဒါဘာလဲဟင် ”

စုမွန်က အသံတိုးတိုးလေးဖြင့် ပြန်မေးလိုက်၏ ။

“ စိတ်ခံစားမှု အထွတ်အထိပ် ရောက်သွားတာပေါ့ အမွန်ရယ် ”

အခုမှ သူမရဲ့ဘောင်းဘီကို သူမ သေချာပြန်ကြည့်မိသည် ။ တော်တော်လေးကို ရွှဲနေတာပဲ ။

“ အမွန်က သေးပေါက်လိုက်တာထင်တာ… ဟိဟိ ”

“ မဟုတ်ပါဘူး … ခံစားမှုပြီးမြောက်ပါတယ်ဆိုမှ … ဘယ်လိုနေလဲ ကောင်းလား ”

“ အင်း….”

ဟု စုမွန်က ရှက်ရွံ့စွာ ခေါင်းညိတ်လိုက်သည် ။

“ ငါ နင့်ပိပိလေးကို ကြည့်ချင်တယ်ဟာ ”

လို့ ပြောပြောဆိုဆိုနဲ့ ကျော်ခိုင်တစ်ယောက် စုမွန်ရဲ့ အတွင်းခံဘောင်းဘီကို ဆွဲချွတ်ချလိုက်သည် ။ အမွေးအမျှင် ကင်းမဲ့နေသော စုမွန်ရဲ့ အဖုတ်လေးမှာ အရည်တလက်လက်ဖြင့် ကျော်ခိုင်တစ်ယောက်ကြည့်ရင်း မနေနိုင်တော့ပဲ စုမွန်ရဲ့ အဖုတ်လေးဆီသို့ လက်ဖြင့် လှမ်းကိုင်လိုက်သည် ။

“ အာ…မကိုင်နဲ့လေ…”

စုမွန်တစ်ယောက် ရှက်ရွံ့စွာပြောရင်း ကျော်ခိုင့်လက်ကို အတင်းလှမ်းဖယ်လိုက်သည် ။

“ အင်း.. ဒါဆိုလည်း ငါ့ကိုကြည့်ခွင့်တော့ပေးဟာ ”

“ ကြည့်ချင်လည်း ကြည့်တော့ဟာ ”

ပြောရင်း စုမွန်က သူ၏အင်္ကျီကို လှမ်းယူရင်း ဝတ်ဖို့လုပ်လိုက်သည် ။

“ အင်္ကျီတော့ မဝတ်နဲ့ဟာ…။ ဒီအတိုင်းလေးပဲ ကြည့်ချင်လို့… အရမ်းလှတယ်သိလား ”

“ အင်း… ဒါဆို အမွန်မေးတာ.. .ကိုကျော်ဖြေရမယ်နော် ”

“ ကြိုက်တာမေးပါကွာ… ကဲမေး ဖြေဖို့အသင့်ပဲ ”

“ ကိုကျော့်ဟာကြီးက ထိပ်မှာအရည်ပြား လန်နေပြီလား ”

“ လန်တာပေါ့… အရွယ်ရောက်တာနဲ့ ဒီလိုဖြစ်လာတာပဲ ”

“ တော်တော်ကြီးနေပြီလား ”

“ ဘာကိုမေးတာလဲ ”

“ အမွန်မေးတာ ကိုကျော်သိမှာပါနော်… ဟွန်း ”

စုမွန်က ရှက်စနိုးလေးနဲ့ ပြန်ပြောလိုက်၏ ။ ကျော်ခိုင်က ရယ်လိုက်ရင်း

“ ၇ လက်မနီးပါး ရှိတော့မယ်ဟ…။ ကြည့်ချင်လို့လား ”

“ အင်း ”

ဟု အမွန်တစ်ယောက် ရှက်ရွံ့စွာ ခေါင်းညိတ်ပြရှာသည် ။ ကျော်ခိုင်တစ်ယောက် သူ့ရဲ့ပုဆိုးကို ချွတ်ချလိုက်ပြီ အတွင်းခံဘောင်းဘီထဲမှ သူရဲ့ တောင်နေသော လီးကို ထုတ်ပြလိုက်သည် ။ စုမွန်တစ်ယောက် မယုံနိုင်အောင်ကြီးမားသော အစ်ကိုကျော်ခိုင်လီးကို ကြည့်ရင်း မူးမေ့သွားလောက်အောင် ဖြစ်သွားသည် ။ စုမွန်သူငယ်ချင်းတွေ ပြောနေလို့ လီးအကြောင်းကို ကြားဖူးပေမယ့် တစ်ခါမှ မတွေ့ဖူးပေ ။ အခုကြည့်နေရသည်မှာ ဆွဲဆောင်မှုတစ်ခုရှိသလို ခံစားရပြီး ကိုင်ကြည့်ချင်စိတ် ဖြစ်သော်လည်း ပြောမထွက်ပေ ။

“ အမွန်..သဘောကျရဲ့လား ”

“ မပြောတတ်ဘူး ”

“ အရင်တုန်းက တစ်ခြားလီးတွေလည်း တွေ့ဖူးလား ”

“ အော်.. အမွန်ကို ခပ်နန့်နန့် ကောင်မလေးလို့ ထင်တယ်ပေါ့လေ ”

“ ဟာ… မဟုတ်ပါဘူး မေးကြည့်တာပါ …။ ထားလိုက်တော့.. အခုကိုင်ကြည့်ချင်လား ”

အမွန်ခင်မျာ ခုနကတည်းက ကိုင်ကြည့်ချင်နေသည်ဖြစ်ရာ ကျော်ခိုင်က မေးလိုက်တော့ အိန္ဒြေပင်မဆည်နိုင်တော့ပဲ သူမ၏လက်ဖြင့် ညင်သာစွာ ဆုပ်ကိုင်လိုက်သည် ။ ဆုပ်ကိုင်မိသည်နှင့် တပြိုင်နက် နူးညံ့သော အထိတွေ့နှင့်အတူ ပူနွေးမူတို့ကို ခံစားလိုက်ရသည် ။ လီးတံကြီးကို ကိုင်ကြည့်ရင်း စုမွန်ရဲ့လက်တွေမှာ တဆတ်ဆတ် တုန်ရီနေသည် ။ ကျော်ခိုင်တစ်ယောက်လည်း နတ်ပြည်ရောက်သလို ခံစားနေရသည် ။ သူ့လီးကို အခြားတစ်ယောက် အကိုင်ခံရတာ ပထမဆုံးအကြိမ်ပင် ။

ကျော်ခိုင်တစ်ယောက် သူ၏ညီမက သူ့ရဲ့လီးကို ဆုပ်ကိုင်ပေးနေတယ်ဆိုတဲ့ အသိကြောင့် ရမ္မက်တွေနိုးကြွလာပြီး လီးထိပ်တွင် အရည်ကြည်လေးတွေ စို့လာ၏ ။ စုမွန်မှာလည်း သူ၏လီးကို ကိုင်ကြည့်ကာ သေချာစူးစမ်းနေမိသည် ။ ကျော်ခိုင်က သူ့ညီမစုမွန်ကို ဂွင်းတိုက်ခိုင်းရန် စဉ်းစားမိသောကြောင့် စုမွန်လက်ကို အပေါ်ကကိုင်ပြီး အထက်အောက် ဆွဲခိုင်းလိုက်သည် ။

“ ဒီလို အထက်အောက် ဆွဲပြီး လုပ်ကြည့်ပါလား အမွန် ”

“ အဲလိုလုပ်တော့ ဘာဖြစ်မှာလဲဟင် ”

“ နင်လုပ်ပေးတာ… ငါခံစားကြည့်ချင်လို့ဟာ.. လုပ်လေ ”

လို့ပြောပြီ ကျော်ခိုင်လက်ကို လွတ်လိုက်သည် ။ စုမွန်တစ်ယောက် တသွေမတိမ်း ဆက်လုပ်ပေးနေမိ၏ ။ ကျော်ခိုင်မှာလည်း ကောင်းလွန်း၍ မျက်စိမှိတ်ကာ ခံစားနေသည် ။ စုမွန်တစ်ယောက် ဂွင်းထုပေးနေရင်း လီးကိုသေချာ စိုက်ကြည့်နေပြီး အောက်မှ တရမ်းရမ်းဖြစ်နေသော ကျော်ခိုင်၏ဂွေးဥကို ဘယ်လက်ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်လိုက်ပြီး

“ ဒါက ဂွေးဥလေးတွေလား ဟိဟိ … ကိုင်လို့ကောင်းလိုက်တာ ဘောလုံးလေးတွေလိုပဲ”

“ အင်း… ဟုတ်တယ် … အ.. အ… ကောင်းလိုက်တာဟာ… အမွန် ခပ်မြန်မြန်လေး ဆက်လုပ်ပေး ငါပြီးတော့မယ် ”

စုမွန်လည်း လက်ကို ခပ်သွပ်သွပ်လုပ်လိုက်သည် ။ ကျော်ခိုင်တစ်ကိုယ်လုံး ဆတ်ကနဲ… ဆတ်ကနဲ တွန့်တက်သွားပြီ လီးထပ်မှ အရည်များ စုမွန်၏ ရင်ဘတ်ဆီသို့ ပန်းထွက်လာခဲ့သည် ။ ရုတ်တရက် စုမွန်မှာ လန့်သွားပြီး လီးကိုလွှတ်လိုက်မိပြီး သူ့အစ်ကို ကျော်ခိုင်ရဲ့ မျက်နှာကို မော့ကြည့်လိုက်မိ၏ ။ ကျော်ခိုင်က အား… အား… အော်သံအဆုံးမှာ ထွက်နေသော သုတ်ရည်များ ရပ်တန့်သွားသည် ။ ဒီတော့မှ စုမွန်တစ်ယောက် သူ့ရင်ဘတ်ပေါ်သို့ ပြန်ကြည့်မိသည် ။ သူ့အစ်ကို ကျော်ခိုင်ရဲ အရည်တွေ တော်တော်များတာပဲ…. ရင်ဘတ်တစ်ခုလုံး ရွှဲစိုနေသည် ။ ကျော်ခိုင်မှာ မျက်လုံးများပွင့်လာပြီး

“ကျေးဇူးပဲ.. အမွန်ရယ်… ဒီလိုကောင်းတာ ငါတစ်ခါမှ မခံစားဖူးဘူး ”

ဟုပြောရင်း စုမွန်ရဲ့ပါးပြင်ပေါ်သို့ အနမ်းချွေလိုက်သည် ။

“ ကိုကျော်ရယ်… အမွန့်ရင်ဘတ်တစ်ခုလုံး ပေပွသွားတာပဲ .. ဘယ်လိုလုပ်ရမလဲ ”

ကျော်ခိုင်က အမွန့်ရင်ဘတ်ကို ငုံကြည့်လိုက်ရာ သူ့သုတ်ရည်များနှင့် လှပနေသော အမွန့်နို့တွေကို တွေ့လိုက်ရပြီး အတွေးတစ်ခု ဝင်လာခဲ့သည် ။ သူ့ခေါင်းကို နိမ့်ချလိုက်ရင်း သုတ်ရည်များ ပေပွနေသော နို့တွေကို လျှာဖြင့် သန့်ရှင်းရေးလုပ်သလို သိမ်းကျုံးယက်လိုက်တော့သည် ။ ငန်ကျိကျိအရသာတွေ ခံစားလိုက်ရသော်လည်း ပြောင်စင်သည်အထိ စိမ်ပြေနပြေ ယက်ပေးနေမိသည် ။ ပြောင်စင်သွားသောအခါ နို့သီးလေးကို ငုံပြီး စို့ပေးနေလိုက်သည် ။ အမွန့်ထံမှ တဖန် ညည်းညူသံကြားရသောအခါ

“ အမွန်… ထပ်လုပ်ကြည့်ချင်လား… ”

“ ဘာကိုပြောတာလဲ ကိုကျော် ”

“ အော်… ကိုကို့လီးကို အရသာခံကြည့်ချင်လားလို့ပါ ”

“ ဟမ်…ဘာလဲ ကိုကျော့်ဟာကြီးကို အမွန့်ပါးစပ်ထဲ ထည့်မလို့ပေါ့လေ… ညစ်ပတ်လိုက်တာ ”

“ ဒါညစ်ပတ်တာ မဟုတ်ပါဘူး အမွန်ရယ်…။ ချစ်ခြင်းရဲ့ သင်္ကေတပါ.. လာ.. စမ်းကြည့် ”

ကျော်ခိုင်က စုမွန်ရဲ့ခေါင်းကိုကိုင်ပြီး သူ့ရဲ့ အနည်းငယ် ပြန်တောင်နေသော လီးကြီဆီသို့ ခေါင်းကို ဆွဲချလိုက်သည် ။ စုမွန်မှာလည်း သုတ်ရည်များနှင့် ပေပွနေသော ကျော်ခိုင်းလီးကြီးကို ကြည့်ပြီး စိတ်မပါစွာ ပါးစပ်ကို ဟလိုက်သည် ။ ကျော်ခိုင်က လီးကြီးကိုကိုင်ပြီး စုမွန်၏ ပါးစပ်ထဲသို့ ထိုးထည့်ပေးလိုက်သည် ။

“ သကြားလုံးစုပ်သလို စုပ်လေ အမွန် ”

စုမွန်မှာလည်း ကျော်ခိုင့်လီး ပါးစပ်ထဲရောက်သည်နှင့် တစ်ပြိုင်နက် စိတ်တွေက နိုးကြားလာပြီး အစ်ကိုကျော်ခိုင်ပြောသလို စုပ်ပေးနေမိသည် ။ ပါးစပ်ထဲတွင် လီးက ကြီးမားလာသလို ခံစားရသောကြောင့် စုမွန် အလန့်တကြား လီးကို ပြန်ဆွဲထုတ်လိုက်သည် ။

“ ဘာဖြစ်တာလဲ အမွန် ..”

“ ကိုကျော့်ဟာကြီးက ပါးစပ်ထဲမှာ ကြီးလာတယ်လေ ”

“ နင်လုပ်ပေးတာ ကောင်းလို့ပေါ့ အမွန်ရယ်…။ အင်းလေ… ဒီနေ့တော့ ဒီလောက်ပါပဲနော်… နောက်နေ့တွေလည်း လုပ်ကြရအောင် ”

ကျော်ခိုင်မှာ အလောကြီး၍ မရကြောင်း စဉ်းစားမိပြီး နောက်နေ့မှ ဆက်လုပ်ရန် တွေးမိ၏ ။ စုမွန်ကလည်း

“ ဟုတ်… ကိုကျော် အမွန်လည်း ဒီလိုလုပ်ရတာ နှစ်သက်ပါတယ် …။ ဒါပေမယ့် အမွန်က ကိုကျော့်ညီမလေ ”

“ ဘယ်သူမှ မသိစေရပါဘူး အမွန်ရယ်။ ငါကတိပေးပါတယ် ”

“ သိတာ၊ မသိတာကိုပြောတာ မဟုတ်ဘူး ကိုကျော်…။ အမွန်တို့က မောင်နှမတွေဆိုတာ သတိထားဦးလို့ပြောတာ ”

“ အဲဒါတွေ ဖယ်ထားကွာ။ လောလောဆယ် ကိုကျော် အမွန့်နဲ့ ချစ်ချင်တာပဲသိတယ် သိလား ”

“ ကိုကျော် အခန်းပြန်အိပ်တော့ဟာ…”

ကျော်ခိုင်တစ်ယောက် သူ့ညီမစုမွန်က အခန်းပြန်ဖို့ နှင်ထုတ်နေသောကြောင့် မျက်နှာအိုမင်းသွားကာ ခေါင်းငိုက်စိုက်ကျသွားသည် ။ စုမွန်က သူ့အစ်ကိုကျော်ခိုင် မျက်နှာပျက်သွားတာ မြင်တော့

“ ကိုကျော်… ဘာဖြစ်သွားတာလဲ..။ ပြန်တော့ပါနော်.. စိတ်မကောင်းမဖြစ်ပါနဲ့နော်…။ ညီမလေး အိပ်ချင်ပြီ ”

“ ငါနင့်ကိုချစ်နေမိပြီ… အမွန် သိလား ”

“ အမွန်လည်း… ကိုကို့ကိုချစ်ပါတယ် ကိုကိုရယ် ”

ကျော်ခိုင်တစ်ယောက် စုမွန်က ကိုကိုလို့ ခေါ်လိုက်သောကြောင့် နားကိုမယုံနိုင်အောင်ဖြစ်ပြီး

“ ဘာလဲ.. အမွန်.. ကိုကိုတဲ့လား ….။ ကိုကို့ကို တကယ်ချစ်ပါတယ်နော် ..”

“ အင်းပေါ့ … ကိုကို… နောက်နေ့မှ တွေ့ရအောင်နော် ”

“ ဟား….. ပျော်လိုက်တာ ကလေးရယ် ”

လို့ဆိုပြီး ကျော်ခိုင်တစ်ယောက် စုမွန်အနားကပ်လာပြီး ပွေ့ချီကာ စုမွန်နှုတ်ခမ်းလေးကို နမ်းစုပ်လိုက်ပြီး ပွေ့ချီလျှက် ရေချိုးခန်းထဲသို့ လှမ်းလျှောက်သွားတော့သည် ။ ရေချိုးခန်းထဲရောက်တော့ စုမွန်ကို ညင်သာစွာချပြီး ရေလောင်းပေးကာ တစ်ကိုယ်လုံးသေချာစွာ ပွတ်ဆေးပေးနေတော့သည် ။ စုမွန်က ကျော်ခိုင်ပြုသမျှ ကလေးငယ်တစ်ဦးကဲသို့ ချစ်ရည်လဲ့သော မျက်ဝန်းဖြင့် ပြန်ကြည့်နေမိသည် ။ စုမွန်တစ်ကိုယ်လုံး သန့်စင်ပြီးတော့ ကျော်ခိုင်က

“ ကလေး… အိပ်ချင်ပြီဆို သွားအိပ်တော့လေ ”

“ ဟင့်အင်း… ကိုကို့ကို အမွန် ပြန်ဆေးပေးမယ်လေ ”

“ ကလေး အအေးပတ်နေဦးမယ် ဟာ.. သွားတော့… good night နော် ”

ဟုဆိုပြီး စုမွန်ပါးပြင်ပေါ်သို့ အနမ်းလေး ပေးလိုက်သည် ။ စုမွန်လည်း ပြုံးပြရင်း

“ ဟုတ်… good night နော် ကိုကို ….”

ဟု ပြောပြီး တံခါးဖွင့်ကာ သူ့အခန်းထဲသို့ ဝင်သွားသည် ။ ကျော်ခိုင်လည်း စိတ်ရှိလက်ရှိ ရေလောင်းချိုးပြီး အခန်းထဲသို့ဝင်ပြီး ကိုယ်သုတ်ပဝါဖြင့် ခြောက်သွေ့အောင်သုတ်ကာ အဝတ်အစားပင် မဝတ်တော့ပဲ ဒီအတိုင်း အိပ်စက်လိုက်သည် ။

…………………………………

ကျော်ခိုင် နံနက်အိပ်ရာကနိုးတော့ အောက်ကညီလေးက ထောင်မတ်နေတာကို ကြည့်ပြီး ညကအဖြစ်ပျက်တွေ ပြန်တွေးမိပြီး တစ်ယောက်ထဲ ကြိတ်ပြုံးနေမိသည် ။ မျက်နှာသစ်ဆေး၊ သွားပွတ်တံကိုယူပြီး အဝတ်အစားပင် မဝတ်တော့ပဲ ဒီအတိုင်းမျက်နှာသစ်ရန် ရေချိုးခန်းထဲသို့ဝင်ရန် တံခါးဖွင့်လိုက်သည်။

စုမွန်တစ်ယောက် သွားတိုက်နေရာမှ တံခါးဖွင့်သံကြား၍ လှည့်ကြည့်လိုက်ရာ သူ့အစ်ကိုကျော်ခိုင်တစ်ယောက် အဝတ်စားမရှိပဲ အောက်မှလီးကလည်း တထောင်ထောင်နဲ့ ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်လာသည်ကိုတွေ့ရာ

“ အာ… ကိုကို ညစ်ပုတ်… ဘာမှလည်း မဝတ်ထားဘူး …။ ဟွန်း ကြည့်ပါလား အစောကြီး အောက်ကဟာကြီးလည်း ထောင်နေပြီ ”

“ ဟာဟ… ဒါက… ကလေးကိုလွမ်းလို့ ထောင်နေတာပေါ့…။ ညကမှ ချစ်လို့မဝတာကိုး ”

ဆိုပြီး စုမွန်အနားကို လျှောက်လာခဲ့သည် ။

“ ဟိုး… ဟိုး.. ဆရာ… ဟွန်း.. တော်တော်ဆိုး မျက်နှာတောင် မသစ်ရသေးပဲ ”

“ ကလေးကို စတာပါကွာ ”

လို့ဆိုပြီး ကျော်ခိုင်တစ်ယောက် သွားတိုက်ဆေးကိုယူပြီး သွားပွတ်တံထဲထည့်ကာ သွားတိုက်လိုက်သည် ။ စုမွန်မျက်နှာသစ်ရင်း သူ့အစ်ကိုကျော်ခိုင် သွားတိုက်တာကို ကြည့်နေရာ အောက်က ကျော်ခိုင်လီးကြီး တရမ်းရမ်းဖြစ်နေတာကို ကြည့်နေရင်း ပြုံးနေမိသည် ။ စုမွန် မျက်နှာသစ်ပြီးတော့ အပြင်ပြန်ထွက်ခါနီး ကျော်ခိုင်၏လီးကို ဖြတ်ကနဲ တစ်ချက်ပုတ်လိုက်ရင်း

“ တော်တော်ဆိုးတဲ့ဟာကြီး… အစောကြီး နိုးနေတယ် ”

ဟု ဆိုရင်း အခန်းထဲသို့ ဝင်သွားတော့သည် ။ ကျော်ခိုင်တစ်ယောက်လည်း သဘောအကျကြီးကျရင်း မျက်နှာသစ်နေမိသည် ။ မျက်နှာသစ်ပြီး လန်းသွားအောင် ကျော်ခိုင် ရေချိုးလိုက်သည် ။ ထို့နောက် အဝတ်အစားဝတ်ရန် ခါတိုင်းလို မဟုတ်ပဲ… စိတ်ကြိုက် အဝတ်အစားတွေ ရွေးဝတ်ပြီး နံနက်စာစားရန် အောက်ထပ်သို့ ဆင်းလာခဲ့သည် ။

ဒီနေ့မှ တောက်တောက်ပြောင်ပြောင် အဝတ်အစားဖြင့် ကျော်ခိုင်ကို တွေ့လိုက်ရ၍ တစ်အိမ်သားလုံး အံ့သြသင့်စွာ ငေးကြည့်နေရင်း ဖေဖေက

“ ဟာ.. သားဖိုးကျော်… လန်းလှချည်လား…. ဘယ်သွားမလို့တုန်း ”

အဖေဖြစ်သူမေးတော့မှ ကျော်ခိုင်တစ်ယောက် ရှက်ကိုးရှက်ကန်း ဖြစ်သွားရင်း

“ဟုတ်… အဖေ။ ဟိုဘက်လမ်းက စိန်တိုးကို အတန်းမှာသင်တဲ့ မရှင်းတဲ့စာတွေ သွားပြခိုင်းမလို့ပါ ”

“အေးကွာ… ဒါနဲ့ ဒီနေ့အဖေတို့ နယ်ကအသိတစ်ယောက် နာမကျန်းဖြစ်နေတယ်ဆိုလို့ ခဏနေသွားမယ်။ ညနေလောက်မှ ပြန်လာမယ်…။ ဒါဆို သမီးအမွန် အိမ်စောင့်နော် ”

“ ဟုတ်ကဲ့ ဖေဖေ…။ သမီးစောင့်နေပါ့မယ် ”

ကျော်ခိုင်တစ်ယောက် ကြိတ်ပြုံးလိုက်မိသည် ။ တကယ်တော့ သူက ဘယ်မှသွားစရာမှမရှိပါ။ သူ့ညီမစုမွန်တစ်ယောက် သဘောကျအောင် ဘာမှန်းမသိ ဒီနေ့မှ အဝတ်အစားတွေ ရွေးချယ်ပြီး ဝတ်မိရာ အဖေဖြစ်သူကမေးတော့ ရှက်ကိုးရှက်ကန်းဖြစ်ပြီး အဖေဖြစ်သူကို လိမ်ပြောလိုက်မိသည် ။ အားလုံးစားသောက်ပြီးတော့ ကျော်ခိုင်က အလျှင်အမြန်ထွက်ရင်း လမ်းထိပ်လက်ဖက်ရည်ဆိုင် ချောင်ကျကျဝိုင်းတွင် ရွေးထိုင်လိုက်သည် ။ သူ့အဖေနဲ့အမေ ကားနဲ့ထွက်သွားပြီး ခဏအကြာတွင် အိမ်သို့ပြန်ခဲ့လေတော့သည် ။

အိမ်ရောက်တော့ သော့ဖွင့်ပြီး အိမ်ထဲသို့ ဝင်လိုက်ရာ စုမွန်တစ်ယောက် ဧည့်ခန်းထဲတွင် ဗီဒီယိုထိုင်ကြည့်နေတာ တွေ့လိုက်သည် ။ စုမွန်တစ်ယောက် လှည့်ကြည့်ကာ ပြုံးပြလိုက်ရင်း

“ ဟင်… စာသွားမေးမယ်ဆို ကိုကျော် ”

“ ဘာကိုကျော်လဲ… ကိုကိုလို့ခေါ်ပါ ကလေးရယ်…။ လွပ်လွပ်လပ်လပ်ချစ်ဖို့ ပြန်ခဲ့တာ သိလား ”

“ ဟာ.. အပြောအဆို ဆင်ချင်ရမယ်လေ…။ ဒီလို အပြင်မှာ ကိုကိုလို့ ဘယ်ခေါ်လို့ရမလဲ။ မဟုတ်ဘူးလား ကိုကျော် ”

ကျော်ခိုင်က စုမွန်အနားဝင်ထိုင်လိုက်ရင်း စုမွန်ကို လှမ်းဖက်လိုက်သည် ။

“ မလုပ်နဲ့လေ… ကိုကျော် ဧည့်ခန်းထဲမှာကွာ ”

“ အင်း… ဒါဆိုလာခဲ့တော့ ”

ဟုဆိုရင်း စုမွန်ကိုပွေ့ချီကာ သူ၏အခန်းထဲသို့ ခေါ်ဆောင်ခဲ့တော့သည် ။ အခန်းထဲရောက်သည်နှင့် ကျော်ခိုင်တစ်ယောက် စုမွန်ကိုပွေ့ချီလျှက် မွှေ့ယာပေါ်သို့ နှစ်ဦးစလုံး ပစ်လှဲချလိုက်သည် ။ ထို့နောက် စုမွန်နှုတ်ခမ်းကို စုပ်ယူပြီး စုမွန်ရဲ့ အင်္ကျီကြယ်သီးတွေကို တစ်လုံးချင်း ဆွဲဖြုတ်နေလိုက်သည် ။ နှုတ်ခမ်းက အနမ်းတွေချွေနေရင်း အင်္ကျီကျွတ်သွားသောအခါ စုမွန်ဗိုက်သားလေးတွေကို လက်နှင့်ပွတ်ပေးနေ၏ ။ နို့အုံကိုလည်း ဘော်လီအပေါ်မှပင် ခပ်တင်းတင်း ဆုပ်နယ်ပေးလိုက်သည် ။

စုမွန်တစ်ယောက် မျက်ဝန်းလေး မှေးစင်းနေပြီး တဟင်းဟင်းနဲ့ ညည်းနေရှာသည် ။ ကျော်ခိုင်က စုမွန်ကျောအောက်ထဲကို လက်လျှိုပြီး ဘောလီချိတ်ကို လှမ်းဖြုတ်လိုက်သည်။ ပေါ်လာသော နို့သီးလေးတွေမှာ အတော်လေး ထောင်နေပြီ ဖြစ်သောကြောင့် ကျော်ခိုင်တစ်ယောက် နို့သီးလေးကို သွားနဲ့ မနာမကျင် ကိုက်လိုက်သည် ။ ထို့နောက် ကျော်ခိုင် နို့ကို အငမ်းမရ စို့နေရင်း လက်တွေက အဖုတ်ကို ထမိန်ပေါ်မှပင် ပွတ်ပေးလိုက်သည် ။

“ ပြွတ်.. အွန်း.. ပြွတ်.. ဟင်း.. ကောင်းလိုက်တာ ကိုကိုရယ်… အာ့.. အ ”

ကျော်ခိုင်နို့စို့နေရင်း စုမွန်၏ထမိန်ကို ဖြည်းဖြည်းချင်း ဆွဲချွတ်လိုက်သည် ။ ပေါင်တံတစ်လျှောက် စိတ်ကြိုက် ပွတ်ပေးနေလိုက်သည် ။ လက်တွေက ပေါင်ရင်းသို့ ရောက်သောအခါ အတွင်းခံဘောင်းဘီပေါ်မှပင် မထိတထိ ဖွဖွလေး ပွတ်ပေးပြီး ပေါင်သို့ပြန်ဆင်းက ပွတ်ပေးလိုက်၏ ။ စုမွန်တစ်ယောက် မရိုးမရွဖြစ်လာပြီး ဖင်ကြီးကို ကော့ကော့ပေးနေတော့သည်။ ဘောင်းဘီပေါ်မှာလည်း အဖုတ်ကကျလာတဲ့ အရည်တွေ အတော်လေးရွှဲနေပြီ ဖြစ်သည် ။

ကျော်ခိုင် မတ်တပ်ရပ်လိုက်ပြီး လုံချည်ကို ချွတ်လိုက်သည် ။ စုမွန်တစ်ယောက် ရမ္မက်ခိုးဝေနေသော မျက်လုံးဖြင့် ကျော်ခိုင့်လီးကို စိုက်ကြည့်နေ၏။ ကျော်ခိုင်က စုမွန်ပေါင်နှစ်ချောင်းကြားထဲတွင် ဒူးထောက်နေရာယူလိုက်ကာ ကုန်းပြီး စုမွန်ဝမ်းဗိုက်သားတွေကို ယက်လိုက်သည် ..။ ထို့နောက် ချက်ကို လျှာနဲ့မွေကာ ယက်တော့ စုမွန်ခင်မျာ တလူးလူး တလိမ့်လိမ့် ဖြစ်နေတော့သည် ။ ကျော်ခိုင်လျှာကို အောက်ဘက်ဆင်းလာပြီ အတွင်းခံဘောင်းဘီပေါ်မှပင် လျှာဖြင့် ယက်ပေးလိုက်သည် ။ စုမွန်တစ်ယောက် ဖင်ကြီးကြွတက်လာပြီး

“ အာ့… အ… ကိုကို… အဲလိုမလုပ်နဲ့လေ… အမွန် ငရဲကြီးကုန်မှာပေါ့ … အာ့..”

ကျော်ခိုင်တစ်ယောက် ဘာမှပြန်မပြောပဲ တွင်တွင်ယက်နေပြီး အတွင်းခံဘောင်းဘီးကို ဆွဲချွတ်ချလိုက်ကာ အစိလေးကို လျှာနဲ့ ထိထိမိမိ ယက်ပေးလိုက်သည် ။

“ အာ့..အမေ့….ရှီးးးး..”

အဖုတ်ကို တစ်ခါမှ အယက်မခံဖူးတဲ့ စုမွန်တစ်ယောက် ဖင်ကြီးတစ်ယမ်းယမ်းနဲ့ သူ့အစ်ကိုကျော်ခိုင်ရဲ့ ဆံပင်ကိုဆွဲကိုင်ကာ မွေ့ယာပေါ်မှာ လူးလိမ့်နေသည် ။ ကျော်ခိုင်မှာလည်း စောက်ခေါင်းထဲသို့ လျှာထိုးသွင်းလိုက်ပြီး အစေ့လေးကို လက်မနဲ့ မနားတမ်း ပွတ်ပေးနေတော့သည် ။ မိနစ်အနည်းငယ် ယက်ပေးပြီးတော့ စုမွန်တစ်ယောက် တစ်ကိုယ်လုံး တွန့်လိမ်ပြီး ငြိမ်ကျသွားသည် ။ ကျော်ခိုင်မျက်နှာမှာလည်း စုမွန်စောက်ရည်တွေ ပေပွနေချေ၏ ။

“ ကောင်းလား..ကလေး ”

“ပြောမပြတတ်အောင်ပဲ..ကိုကိုရယ် ”

“အင်း… ကိုကို့ကိုလည်း ကောင်းအောင် ပြန်လုပ်ပေးလေကွာ ”

ဟုဆိုပြီ လီးကို စုမွန်မျက်နှာရှေ့သို့ ကပ်ထားလိုက်သည် ။ စုမွန်နှုတ်ခမ်းလေး ဟပေးသည်နှင့် ကျော်ခိုင်တစ်ယောက် ဖင်ကိုကော့ရင်း လီးကိုထိုးထည့်လိုက်ရာ နွေးထွေးနူးညံ့သော ပါးစပ်လေးထဲ ကျော်ခိုင်တစ်ယောက် သုတ်လွတ်ချင်စိတ်ပေါက်သွား၏ ။

စုမွန်မှာလည်း မစုတ်တတ်စုပ်တတ်နဲ့ စုပ်ပေးနေရှာသည် ။ ကျော်ခိုင်က စုမွန်ခေါင်းလေးကို ကိုင်ပြီး ရှေ့တိုးနောက်ငင် လုပ်ပေးလိုက်သည် ။ စုမွန်လည်း လျှာဖြင့် ဒစ်ကို ကစားပေးနေသဖြင့် ကျော်ခိုင်တစ်ယောက် ကြာကြာမထိန်းထားနိုင်တော့ပဲ တစ်ဖျစ်ဖျစ်နဲ့ စုမွန်ပါစပ်းထဲသို့ သုတ်ရည်များပန်းထည့်လိုက်သည် ။

“အွန်း…အွန်း..”

ဟုအော်ရင်း စုမွန်မှာ အတင်းရုန်းနေသဖြင့် ကျော်ခိုင်က စုမွန်ခေါင်းကို ကိုင်ထားကာ သုတ်ရည်ကုန်သည်အထိ ပန်းချပြီးမှ ပြန်လွတ်ပေးလိုက်သည်။

“ ဟွန်း.. ကိုကိုညစ်ပတ်… ဘာလို့ အမွန့်ပါးစပ်ထဲမှာ ပန်းထုတ်ရသလဲ ”

“ အဲ့ဒါ အချစ်ရည်တွေလေကွာ။ ကလေးကို သောက်စေချင်လို့ .. ဟာဟ”

ဟု ဆိုပြီး စုမွန်ဘေးနားမှာ ဝင်အိပ်လိုက်သည် ။ ကျော်ခိုင် အနားယူနေတုန်း စုမွန်က ပျော့တွဲနေသော လီးကြီးကိုကိုင်ကာ

“ အခုတော့လည်း… သူမဟုတ်သလိုပဲနော် ”

ဆိုပြီး လီးကြီးကို ကိုင်ကစားနေသည် ။ စုမွန်လက်ထဲမှာပင် ခဏလေးအတွင်း ကျော်ခိုင့်လီးကြိးက ပြန်တောင်လာတော့သည် ။

“ ခိ.. ခိ.. ကိုကို့ဟာကြီး… ရန်ရှာနေပြန်ပြီဟေ့… လုပ်ပေးရဦးမလား ”

“ ရတယ် … ဒီတစ်ခါ ကိုကိုကိုယ်တိုင်လုပ်မယ် ”

“ ဟုတ်လား … ဘယ်လိုလုပ်မလို့လဲ…”

“ ကြည့်နေလေ ”

ဟု ဆိုပြီး ကျော်ခိုင်တစ်ယောက် စုမွန်ပေါင်ကြားထဲဝင်ပြီး ဒူးထောက်ထိုင်ကာ စုမွန်နှုတ်ခမ်းကို စုပ်ယူလိုက်သည် ။ အောက်ကလည်း လီးထိပ်ကိုကိုင်ပြီး စုမွန်အဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားလေးတွေကို အထက်အောက် ပွတ်ဆွဲပေးလိုက်သည်။

“ ဟင်း….ဟင့်..ဟင်း…”

စုမွန်မှာ ခါးလေးကော့တက်လာပြီး ညည်းသံထွက်လာခဲ့သည် ။ အထက်အောက် ပွတ်ဆွဲရင်း စုမွန်ရဲ့အဖုတ်ထဲသို့ ဒစ်လေးမြုပ်ယုံ ထည့်လိုက်သည် ။

“ အာ့… အ… ကိုကို .. အဲလိုတော့ မလုပ်နဲ့လေ…. အမွန်တို့က မောင်နှမတွေလေ ”

ကျော်ခိုင်က ဘာမှပြန်မပြောပဲ ဒစ်ကို ထုတ်လိုက် သွင်းလိုက်ဖြင့် ဆယ်ချက်ခန့် လုပ်ပေးလိုက်ရာ… စုမွန်ရဲ့ အမွေးအမျှင် ကင်းမဲ့နေသော အဖုတ်ထဲမှ အရည်တွေ တော်တော်ထွက်လာသောအခါ လီးကို နည်းနည်းပိုသွင်းလိုက်သည်။ တစ်ခုခု ကာဆီးထားသလို ခံစားရသည်နှင့် ကျော်ခိုင်တစ်ယောက် အပျိုမှေးဆိုတာ သိလိုက်သည် ။ စုမွန်ရဲ့ ပါးစပ်ကို ပိတ်လိုက်ပြီး အားနဲ့ ဆောင့်သွင်းလိုက်သည် ။

“ ဝူး….ဝူး …”

စုမွန်မှာ ပါးစပ်ပိတ်ခံထားရသောကြောင့် ပြန်မအော်နိုင်ပဲ မျက်ဝန်းမှ မျက်ရည်တွေ ကျလာသည် ။ ကျော်ခိုင်က လီးကို တစ်ဆုံးထည့်ထားလိုက်သည် ။ ခဏအကြာမှ ဖြည်းဖြည်းချင် အထုတ်အသွင်း လုပ်ပေးရင်း အောက်ကို ငုံ့ကြည့်လိုက်ရာ စုမွန်အဖုတ်မှ သွေးအနည်းငယ် ထွက်နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည် ။ အထုတ်အသွင်းကို စည်းချက်မှန်မှန် လုပ်ပေးနေရင်း စုမွန်တစ်ယောက် နာကျင်မှုတွေပျောက်ပြီး ဖင်ကိုပြန်ကော့ကော့ပြီး ခံလာသောကြောင့် ဆောင့်ချက်ကို တင်ပေးလိုက်သည် ။“

“ အား..ရှီး..ကိုကို….”

“ ကောင်းလား ကလေး နာနေတုန်းပဲလား ”

“ အင်း… သိပ်မနာတော့ဘူး … ဆောင့်ဆောင့် ကိုကို အမွန်ခံနိုင်လာပြီ ”

“ခံလို့ကောင်းနေပြီလား ကလေး ”

“ အာ့… အ.. ဆောင့်ပါ ကိုကိုရယ် ဘာတွေမေးနေမှန်း မသိဘူး ”

ကျော်ခိုင်တစ်ယောက် ဘာမှမပြောတော့ပဲ ဆောင့်ချက်ကို မြှင့်တင်လိုက်သည် ။ စောက်ခေါင်းအတွင်း ရွှဲအိုင်ထွက်နေသော စောက်ရည်ကြည်များကြောင့် လီးကြီးဝင်ထွက်တိုင်း တပြွတ်ပြွတ်ဖြင့် အသံများ အခန်းထဲတွင် ဆူညံနေသည် ။

“ ဖွတ်…ပြွတ်…ပြွတ်…”

“ အာ့… အာ့… ကောင်းလိုက်တာ ကိုကိုရယ်။ ဆောင့်… ဆောင့်… ခပ်နာနာလေး ဆောင့်စမ်းပါ… အဟင့် ရှီးးးး”

ကျော်ခိုင် စိတ်ရှိလက်ရှိ ဆောင့်လိုးသောကြောင့် တစ်ချက်တစ်ချက် ၊ ဒစ်ကြီးက သားအိမ်ဝကို နစ်နစ်သွားသဖြင့် စုမွန်ခင်မျာ ရင်ခေါင်းထဲမှ အောင့်၍သွားသော်လည်း

“ လုပ်စမ်းပါ ကိုကိုရယ် … အင့်…. အင့်… အမွန်ခံနိုင်လာပြီ… လုပ်… ခပ်ပြင်းပြင်းလေး ဆောင့်လေ.. အီး…. အ”

စုမွန်တစ်ယောက် အော်ရင်း ကျော်ခိုင့်ဆောင့်ချက်နှင့်အညီ အောက်မှ သူမ၏ဖင်ကြီးကို ပြန်လည်ကော့ပေးနေရာ ၊ ကျော်ခိုင်က အဆောင့် စုမွန်ကအပင့် ဆီးစပ်ချင်းပင် တဖတ်ဖတ် ရိုက်သွားသည်အထိ စည်းချက်ညီညီ လိုးနေသောကြောင့် ကျော်ခိုင့်လဥကြီးက စုမွန်ဖင်နှစ်ခြမ်းကြားကို တဆတ်ဆတ် ရိုက်ခတ်နေတော့သည် ။

“ ဖွတ်…ဘွတ်…ဖတ်…အင့်….ဖတ်…ဘွတ်..”

“ ဆောင့်… ဆောင့်.. ကိုကို အရမ်းခံလို့ကောင်းလာပြီး… အီး.. ရှီးးးး အားးးးးးးးး”

စုမွန်တစ်ကိုယ်လုံး တဆတ်ဆတ်တုန်ခါပြီး ၊ စောက်ရည်များက စောက်ဖုတ်အပြင်ဘက်ကို စီးကျလာသည်အထိ ပွက်ကနဲ ပွက်ကနဲ ထွက်ကျလာတော့သည် ။ ကျော်ခိုင်လည်း စုမွန်ပြီးသွားပြီဆိုတာသိလို့ အားစိုက်ပြီး စိတ်သွင်းကာ ဆောင့်လိုက်ပြီး တစ်ဖျစ်ဖျစ်နဲ့ သုတ်ရည်တွေ စုမွန်အဖုတ်လေးထဲသို့ ပန်းထည့်လိုက်သည် ။ ထို့နောက် စုမွန်ကိုယ်ပေါ်သို့ ထပ်ရက် အိပ်လိုက်တော့သည် ။

“ အရမ်းကောင်းတာပဲ ကိုကိုရယ်…။ နောက်နေ့တွေလည်း အမြဲတမ်း ဒီလိုလုပ်ကြမယ်နော်.. ကိုကို ”

“ ကလေးသဘောပါပဲကွာ…။ အခုတောင် ကိုကို့ဟာကြီးကို ကလေးအဖုတ်ထဲက မထုတ်ချင်တော့ဘူး တစ်သက်လုံး ထည့်ထားချင်တယ် သိလား ”

ပြီးပါပြီ။

ဆရာမရဲ့ အားပေးမှု

ဒီနေ့ နောင်ရဲ တစ်ယောက် အထက်တန်းတုန်းက ကိုယ့်ကို ဂိုက်လုပ်ဖူးသော အစ်မတစ်ယောက်နှင့် ချိန်းထားသည်။ အခုတော့ နောင်ရဲလည်း ဘွဲ့ရပြီး၊ လုပ်ငန်းခွင်ထဲ ဝင်ရတော့မည် ဖြစ်သည်။ အထက်တန်းတုန်းကတော့ ဂိုက်မမ မှာ ရည်းစား ရှိသည်။ တခါတလေ ဂိုက်မမကို လာကြိုတတ်သည်။

နောင်ရဲသည် လူပျိုပေါက်အရွယ်မို့လို့၊ နီးစပ်ရာ ဆရာမကို အရမ်း စိတ်ဝင်စားသည်။ ဆရာမသည် အဲ့တုန်းက အင်ဂျင်နီယာကျောင်း တက်နေတာ ဖြစ်သည်။ ကျောင်းဆင်းဆင်းချင်း နောင်ရဲကို စာလာသင်ရရင် သူတို့ကျောင်းက ယူနီဖောင်းဝတ်စုံနှင့်မို့ ဆရာမက အရမ်းကြည့်ကောင်းသည်။ အနီးကပ် ထိုင်ရသောကြောင့် ဆရာမရဲ့ ချွေးနံ့ နှင့် ရေမွှေးနံ့ ရောထားသော ကိုယ်သင်းနံ့လေးက နောင်ရဲကို တအား စွဲဆောင်သည်။ လူပျိုပေါက်အရွယ် တွေ့လို့လည်း ကိုယ်ရဲ့ စိတ်နေစိတ်ထား၊ ပြောင်းလဲပုံက အစ ဆရာမက အစ်မသဖွယ် ထိန်းကျောင်းပေးခဲ့သည်။

နောင်ရဲ နှင့် ဆရာမသည် အသက်အားဖြင့် ၅ နှစ်လောက်သာ ကြီးသည်။ ဆရာမရဲ့ အနီးကပ် သင်တန်းပို့ချမှုကြောင့် အထက်တန်းကို အောင်မြင်ခဲ့ပြီး၊ ကွန်ပြူတာတက္ကသိုလ် ဝင်ခွင့်ရခဲ့သည်။ ခေတ်ရှေ့ပြေး ကြည့်တတ်သော ဆရာမကြောင့်လည်း ကွန်ပြူတာတက္ကသိုလ်အပြင် တခြား ကွန်ပြူတာသင်တန်းကျောင်းများကိုလည်း တက်ဘို့ အကြံပေးခဲ့သည်။ အခုတော့ ဘွဲ့လည်း ရပြီမို့ အလုပ်ခွင်ဝင်ရမည့် အရေးကို နောင်ရဲ ကြောက်နေသည်။

နောင်ရဲသည် ငယ်စဉ်ထဲက မိဘတွေ အိမ်ထောင်ကွဲခြင်းကြောင့် အမေနှင့်သာ နေခဲ့ရသည်။ ထို့ကြောင့်လည်း အားငယ်စိတ်တွေ၊ ပူပင်စိတ်တွေ၊ ကြောက်ရွံ့မှုတွေ ကြားမှာ နေသားကျကာ ဘာမဆို လုပ်ရမှာ ကြောက်နေသည်။ တခုခု ကို စလုပ်ရမည်ဆိုလျှင် သေလောက်အောင် ကြောက်တတ်သည်။

တက္ကသိုလ် စတက်တုန်းကဆို ဆရာမ နှင့် အမေပါ ကျောင်းကို လိုက်ပို့ရသည်။ တစ်ပတ်လောက် နေသားကျမှ လိုက်မပို့တော့တာ ဖြစ်သည်။ အခုလည်း လုပ်ငန်းခွင် ဝင်ရမည်ဆိုသည်နှင့် နောင်ရဲမှာ ကြောက်နေမိသည်။ အမေကလည်း ဆရာမကို ဆက်သွယ်ကာ တစ်ခုခု ကူညီဖေးမပေးပါဦးဟု ဆိုသောကြောင့် ဒီနေ့ သူမ နေထိုင်ရာ မြို့လယ်ထဲက အထပ်မြင့် တိုက်ခန်းလေးဆီသို့ ချိန်းဆိုထားခြင်း ဖြစ်သည်။

နောင်ရဲ အိမ်က ထွက်ထဲက စိတ်တွေ လှုပ်ရှားနေသည်။ အစ်မနှင့် မတွေ့ရသည်မှာ ၃ နှစ်နီးပါး ရှိပြီ ဖြစ်သည်။ ဖုန်းဖြင့်သာ အဆက်အသွယ် ရသည်။ အစ်မ ဘယ်လိုမျိုး ပြောင်းလဲနေပြီလဲ။ အစ်မ ရည်းစားနဲ့ အတူတူ နေပြီလား။ စသော မေးခွန်းပေါင်း များစွာဖြင့် အစ်မရဲ့ တိုက်ခန်းလေးဆီ တက်လာခဲ့သည်။ အထပ်မြင့်လို့သာ ပြောပြီး ဓါတ်လှေကားလည်း မရှိသော ခြောက်ထပ်တိုက်ပေါ်သို့ တက်ခဲ့သည်။

အစ်မရဲ့ မိဘတွေက နယ်ဘက်မှာ ဖြစ်ပြီး၊ အစ်မတစ်ယောက်ထဲ ရန်ကုန်မှာ အခြေချနေထိုင်ခြင်း ဖြစ်သည်။ အမေတွေက ငယ်သူငယ်ချင်း ဖြစ်သောကြောင့် ဟိုဘက်အိမ်၊ ဒီဘက်အိမ် သူစိမ်းမဆန်တာလည်း ပါသောကြောင့် အစ်မနှင့် ဆိုလျှင် ပြောရဲဆိုရဲခြင်း ဖြစ်သည်။

“တင်း… တောင်…”

“ဟော… နောင်ရဲ ရောက်ပြီပဲ… ခဏလေး… အစ်မ တံခါးဖွင့်ပေးမယ်…”

“ဟုတ်… အစ်မ…”

“မင်းတောင် မတွေ့ရတဲ့ အတောအတွင်း ဝဖြိုးပြီး ကြည့်ကောင်းလာတာပဲ…”

“ကျောင်းပြီးတော့ အလုပ်မတွေ့ခင် စားလိုက် အိပ်လိုက်မို့ပါ… တကယ်တော့ အစ်မက ပိုလှလာတာဗျ…”

“ဒီကောင်လေးကတော့… အစ်မ မုန့်ကျွေးမှာပါကွ… လာ… ထိုင်…”

“ဟုတ်ကဲ့…”

“ကဲ… ကောင်လေး… ဘာစားမလဲ… ဘာသောက်မလဲ… အဲ့လိုမေးလို့ မင်းစားချင်တာ အစ်မဆီမှာ မရှိရင် ပြသနာ… ဒီတော့ အစ်မ မုန့်ဟင်းခါး ချက်ထားတယ်… အကြော်တော့ မန်းကြော်နဲ့ အီကြာကွေးပဲ ရှိတယ်ကွာ… အိုးဘဲဥတော့ အိုးထဲမှာ ရှိဦးမယ်… စားမလား… ကော်ဖီလည်း ရှိတယ် ဆိုတော့… စားသောက်ရင်း တို့တွေ စကားပြောတာပေါ့…”

“ဟုတ်… အစ်မ… အစ်မ ကိုယ်တိုင် ချက်တာလား… စားကြည့်ဦးမှပဲ…”

“အေး… မြည်းကြည့်လိုက်… နေဦး… မင်း အစ်မအိမ်ကို လာတာ လမ်းမှတ်မိရဲ့လား…”

“မှတ်မိပါတယ်… အစ်မ… ဘာလို့လဲ…”

“အစ်မ ချက်တဲ့ မုန့်ဟင်းခါး စားပြီး မင်း အားလုံးကို မေ့သွားမှာ စိုးလို့…”

“ဟားဟားဟား…”

တခြားသူတွေနဲ့ စကားပြောရင် နှုတ်စေးနေသလို၊ ပါးစပ်က လှုပ်လို့မရ။ ဘာစကားလုံးမှ ပြောမထွက်သလောက်။ အစ်မနှင့် စကားပြောလျှင် ပျော်ရွှင်နေမိသည်။ အစ်မသည် လုံးဝ မပြောင်းလဲ။ သူ့အပေါ် အရင်အတိုင်း ခင်ခင်မင်မင် ပြောဆိုသည်။ ပြောင်းလဲတာက အစ်မ နည်းနည်းလေး ပြည့်လာသည်။ လှမြဲ လှဆဲ ဆိုတာထက် လှသထက် လှနေသည် ဆိုတာက မှန်မည်။

မုန့်ဟင်းခါး အတူတူစားပြီး၊ ကော်ဖီသောက်ကာ ရှေးဟောင်း နှောင်းဖြစ်တွေနှင့် ကျောင်းတက်တုန်းက ကြုံရပုံများကို ပြောဖြစ်သည်။ အစ်မကလည်း သူ့အလုပ်အကြောင်းတွေ ပြောပြသည်။ အစ်မက အခု MBA တက်နေသည်။ သူက လျှပ်စစ်ဆိုင်ရာ အင်ဂျင်နီယာမို့လို့ လောလောဆယ်တော့ လျှပ်စစ်ပစ္စည်းများ ရောင်းရာ နေရာတွေ ပညာရှင် အဖြစ် လုပ်နေသော်လည်း MBA ပြီးပါက စီမံအုပ်ချုပ်ရေးပိုင်းသို့ ပြောင်းကာ ရာထူးတိုးလာနိုင်သည်။

သူ့ရည်းစားအကြောင်း မေးတော့ မျက်နှာပျက်သွားတာကို ပြန်ထိန်းကာ ရည်းစားနှင့် အဆင်မပြေ ဖြစ်လို့ ပြတ်သွားပြီ ဖြစ်ကြောင်း ပြောသည်။ အစ်မ စိတ်ဆင်းရဲမှာစိုးလို့ အပြည့်အစုံ မမေးလိုတော့။ နောင်ရဲအတွက် အခွင့်အရေး ရသလိုပင် ခံစားလိုက်ရသည်။

“ကဲ… မင်းက နောက်လက စပြီး အလုပ်ဝင်ရတော့မှာ ဆိုတော့… စိတ်ပိုင်းဆိုင်ရာ အဆင်ပြေပြီလား…”

“ဟုတ်… အစ်မ… ကျနော် အလုပ်အတွက် အင်တာဗျူးသွားဖြေတုန်းကတော့ အစ်မပြောသလို စိတ်ကို ပြင်ဆင်ပြီး သွားတာပဲ… တော်သေးတာက ဟိုမှာ ကျနော့်ကို ဗျူးတာက အန်ကယ်လ်ကြီးတွေ အန်တီကြီးတွေ ဆိုတော့ ကျနော် ပြောရဲဆိုရဲ ဖြစ်သွားလို့…”

“နေပါဦး… ကောင်လေး… မင်းက တကယ့်ကို ကောင်မလေးတွေနဲ့ စကားပြောလို့ မရတာလား… မပြောရဲတာလား…”

“ဟို… အဲ့ဒါက ကျနော် ပြောဘို့ ကြိုးစားကြည့်တယ်… အစ်မ… စကားလုံးတွေ လုံးဝကို ထွက်မလာတာ…”

“ဒါဆို အစ်မကို ကျတော့ ဘာလို့ ပြောလဲ…”

“အဲ့ဒါလည်း ကျနော် မသိဘူး… ကျနော်ကိုယ်တိုင်လည်း စဉ်းစားရင် အံ့သြမိတယ်…”

“ဒါဆို မင်း ရည်းစား မထားဖူးဘူးပေါ့…”

“အစ်မရယ်… မိန်းကလေး သူငယ်ချင်းတောင် မရှိတာ…”

“ဒါဆို လက်ရော ကိုင်ဖူးလား…”

“ဟင်… မရှိပါဘူးဆိုမှ…”

“မဟုတ်ဘူးလေ… မတော်တဆ ဖြစ်ဖြစ် ကိုင်ဖူးလား မေးတာ…”

“အင်း… ကိုင်ဖူးတာထက် ထိဖူးတာဆိုလို့ အစ်မလက်ပဲ ရှိတယ်…”

“ဟုတ်ပြီ… ဒါဆို အဲ့တုန်းက ဘယ်လို ခံစားရလဲ…”

“မပြောတတ်ဘူး… ရင်ထဲ လှိုက်ကနဲပဲ ဓါတ်လိုက်သလို ဖြစ်သွားတာ…”

“ခိခိ… မင်းကတော့ တကယ့်ကောင်ပဲကွာ… ဒါဆို အစ်မလက်ကို အခု ကိုင်ချင်လား…”

“တကယ်လား… အစ်မ… ဟီး.. ကိုင်ချင်တာပေါ့…”

“အိုခေ… ပေးကိုင်မယ်… ဒါပေမယ့် ဒီအတိုင်း မရဘူး… ဂိမ်းဆော့မှ ရမယ်… လာ… လိုက်ခဲ့…”

အစ်မသည် သူတို့ တိုက်ခန်းလေးရဲ့ ဝရံတာနားက စက်တီခုံမှာ သွားထိုင်သည်။ တိုက်ခန်းက အမြင့် ဖြစ်သည့်အပြင် ဘေးပတ်ဝန်းကျင်မှာလည်း အဲ့လောက် အမြင့် တိုက်ခန်း မရှိသောကြောင့် လင်းရှင်းနေပေမယ့် မိမိတို့ကို အလွယ်တကူ မမြင်နိုင်သည့် အနေအထားပင်။ နောင်ရဲလည်း အစ်မရဲ့ ဘေးနားမှာ သွားထိုင်လိုက်သည်။ အစ်မက နောင်ရဲဘက်ကို လှည့်ထိုက်သဖြင့် နောင်ရဲလည်း လှည့်လိုက်ရာ စက်တီခုံပေါ်တွင် မျက်နှာချင်းဆိုင် အနေအထား ဖြစ်သွားသည်။

“ကဲ… ကောင်လေးငယ်… အစ်မလက်ကို ကိုင်ရမယ်… ဒါပေမယ့် ဂိမ်းကစားရအောင်…”

“ဟုတ်… အစ်မ… ဘယ်လို ကစားရမှာလဲ…”

“အစ်မလက်ကို ဒီမှာ ထားထားမယ် (အစ်မရဲ့ ရင်ဘတ်အရှေ့မှာ လက်နှစ်ဘက်ကို ထောင်ကာ ဖြန့်ရင်း) … အဲ့ဒါကို မင်းက လိုက်ဖမ်းရမှာ…”

“ဟုတ်ပြီလေ… ဒါဆို လောင်းကြေးကရော…”

“ဟိတ်… မင်း အစ်မလက်ကို ကိုင်လို့ ရပြီလေကွာ…”

“အစ်မကလည်း ဒီအတိုင်းက ကစားလို့ မကောင်းဘူး… ကစားနည်းတိုင်းဟာ လောင်းကြေးရှိမှ ကစားလို့ ကောင်းတာ…”

“ဟုတ်ပြီလေ… နိုင်တဲ့သူ က ကြိုက်တာ တစ်ခု တောင်းဆိုကြေး…”

“အိုခေ… စိမ်လိုက်လေ…”

“အစ်မက ၁ ၂ ၃ အော်မှ ဖမ်းရမှာနော်…”

“ဟုတ်ကဲ့…”

“စမယ်နော်… ၁ ၂ ၃”

နောင်ရဲသည် အစ်မရဲ့ ၃ မတိုင်ခင်မှာပင် အစ်မရဲ့ လက်ကို ဆုတ်ကိုင်လိုက်သည်။ တဒင်္ဂအတွင်း ကမ္ဘာကြီး ရပ်သွားသလို၊ လောကကြီး တိတ်သွားသလို၊ အစ်မ တစ်ယောက်ပဲ လင်းလက်နေသလို ခံစားလိုက်ရသည်။

“ဟိတ်… လူညစ်လေး… အစ်မ အော်တာ ၃ တောင် မရောက်သေးဘူး…”

“ဟီး… စိတ်လောသွားလို့ပါ… အစ်မ… ပြန်စနော်…”

“အိုခေ… ပြန်စမယ်နော်…”

“၁ ၂ ၃”

ဒီတခေါက်တော့ နောင်ရဲ လက်နှေးသွားသည်။ အစ်မ လက်ကို မမိတော့။ နောက်အခေါက်တွေမှာလည်း မမိဘူး။ မမိလေ၊ အစ်မက စလေ ဆိုတော့ မခံချင်စိတ် ဖြစ်လာသည်။ ဒါနဲ့ပဲ၊ နောင်ရဲသည် အစ်မရှိရာ အရှေ့ကို နည်းနည်း တိုးလိုက်သည်။ ဒီတခေါက်တော့ မလွတ်စေရဘူးပေါ့… အစ်မရာ။

“ကဲ… ကောင်လေးငယ်… စပြီနော်…”

“၁ ၂ ၃”

ကြွေးကြော်ထားသလို မဖြစ်လာခဲ့။ အစ်မလက်ကို လွတ်သွားပြန်သည်။ သို့သော် နောင်ရဲ မိလိုက်တာ ရှိသည်။ အစ်မရဲ့ ရင်သား နှစ်မွှာကို။ တိတိပပ ပြောရရင် အဝတ်သား ပျော့ပျော့လေးနှင့် ချုပ်ထားသော ဘရာ ကို ဝတ်ထားသည့် အစ်မရဲ့ နို့ ၂ လုံးကို။ အရှိန်နှင့် အုပ်လိုက်သောကြောင့် လက်အနေအထားက ကွက်တိပင် လုံးလုံးကျစ်ကျစ်လေးကို ဆုတ်ကိုင်လိုက်သလို ဖြစ်သွားသည်။

လက်ကနေ တဆင့် ခံစားရတဲ့ ကျင်တက်သွားသော ခံစားမှုလေးသည် နှလုံးသားကို ဖြတ်ကာ ဦးနှောက်သို့ သတင်းပို့လေသည်။ နှလုံးသားကို ဖြတ်လာသောကြောင့် နှလုံးသားက သတင်း အမှောင်ချလိုက်သည်။ ဒီတော့ ဦးနှောက်က ဘာဆက်လုပ်ရမှန်း မသိတော့ပဲ၊ လက်သည် အစ်မရဲ့ နို့ကို အုပ်လို့ကောင်းတုန်း၊ ကိုင်လို့ ကောင်းတုန်း။

“အဟင်း… အဟင်း… ကောင်လေးငယ်… သတိထားပါဦး…”

“ဟာ… အစ်မ… ဆောရီး… ကျနော် သတိလက်လွတ်သွားတယ်…”

“ခိခိ… အေးပါဟယ်… မင်းကလည်း အရှိန်နဲ့ကို အုပ်ကိုင်တော့တာပဲ…”

“ဟီး…”

“ဘယ်လိုလဲ… ဘယ်လို ခံစားရလဲ…”

“ဟဲ… မပြောတတ်ဘူးဗျ…”

“မင်းလည်း အဲ့ မပြောတတ်ဘူးဆိုတာချည်းပဲ ပြောနေတယ်…”

“ကဲ… ဂိမ်း ပြန်ကစားမှာလား…”

“ကစားမယ်… အစ်မ…”

“ဒီတခါတော့ သတိထားနော်… စပြီ… ၁ ၂ ၃”

ဒီတစ်ခေါက်တော့ အစ်မက အလျော့ပေးလိုက်သည် ထင်သည်။ အစ်မလက်ကို အလွယ်တကူ ဖမ်းဆုတ်မိသွားသည်။ အစ်မလက်တွေသည် ထင်ထားသည်ထက် ပိုနူးညံ့နေသည်။ သွယ်လျပြေပြစ်သည်။

“ကဲ… ကျနော် နိုင်သွားပြီ… ကျနော် လိုချင်တာ တောင်းဆိုလို့ ရပြီလား…”

“ခိခိ… အေးပေါ့… သနားလို့ လျှော့ပေးလိုက်တယ် မှတ်ပါ…”

“ဘာဖြစ်ဖြစ်… ကျနော်နိုင်တယ်… ဒါပဲ… ကျနော် လိုချင်တာက…”

“အင်း… ပြောလေ…”

“တကယ်ပြောရင် အစ်မ စိတ်မဆိုးနဲ့နော်…”

“ပြောပါ… မင်း တောင်းဆိုမှုပေါ် မူတည်ပြီး ဆုံးဖြတ်ရမှာပဲ…”

“ဟို… ဟို… အစ်မရဲ့ နှုတ်ခမ်းကို နမ်းချင်တယ်…” (ပြောပြီး… အစ်မကို မျက်နှာချင်း မဆိုင်ရဲတာကြောင့် ခေါင်းငုံ့နေရသည်)

“ခိခိ… မင်းကတော့လည်း တုံးတာလား… ရဲတာလား… မပြောတတ်တော့ပါဘူး…”

“အစ်မ စိတ်မဆိုးဘူး မလား…”

“မဆိုးပါဘူးကွာ…”

“ဒါဆို…”

“နေပါဦး… အစ်မ ပြောဦးမယ်… မင်းရဲ့ တောင်းဆိုချက်ကို အစ်မလက်ခံတယ်… ခြွင်းချက်အနေနဲ့ အစ်မ ပြောတဲ့ အတိုင်း လုပ်ရမယ်… ဘယ်လိုလဲ…”

“ရတယ်… အစ်မ… ဘယ်လို ဖြစ်ဖြစ်…”

“ဟားဟား… မင်းကတော့ တကယ့်ကောင်ကွာ… နေဦး…”

အစ်မသည် ထိုင်ခုံပေါ်ကနေ ထလိုက်ပြီး ထမင်းစား စားပွဲခုံဘက်ကို ထွက်သွားသည်။ အစ်မကို အနောက်ကနေ မြင်ရတဲ့ အစ်မကောက်ကြောင်းက လွန်ခဲ့တဲ့ ၄ နှစ်လောက်က နောင်ရဲရဲ့ စိတ်ကူးယဉ်နတ်သမီးလေးရဲ့ ကောက်ကြောင်းပါ။ ထမီ ဝတ်ထားသောကြောင့် ခါးကျဉ်ကျဉ်လေးအောက်မှာ နိမ်တုံမြင့်တုံနဲ့ လှုပ်နေတဲ့ တင်ပါးတွေက အရမ်းကြီးကို မိုက်နေသည်။

အစ်မသည် ထမင်းစားပွဲကနေ တစုံတခုကို ကောက်ယူပြီး ပြန်လှည့်လာတော့ နောင်ရဲနှင့် မျက်လုံးချင်း ဆုံသွားသည်။ နောင်ရဲလည်း ရှက်သလို ဖြစ်သွားကာ ခေါင်းကို ပြန်ငုံ့ထားလိုက်သည်။ အစ်မဆီက ရယ်သံလွင်လွင်လေး ကြားရသည်။

“ရော့… ဒါနဲ့ အုပ်…”

“ဟင်… microwave မှာ အပူပြန်နွေးရင် သုံးတဲ့ wrapping ကြီးပါလား…”

“အေးလေ… ပလတ်စတစ် အပါးလေးဆိုတော့ မင်းနဲ့ အစ်မနဲ့လည်း တိုက်ရိုက်ကြီး နှုတ်ခမ်းချင်း ထိစရာ မလိုတော့ဘူးပေါ့… ပြီးတော့ မင်းဆန္ဒအတိုင်း အစ်မနှုတ်ခမ်းကို နမ်းပြီးသား ဖြစ်တာပေါ့…”

“ဟာ… အစ်မကတော့ လူလည်ကျတယ်ကွာ…”

“ခိခိ… ဘာလဲ… မလုပ်ဘူး ဆိုလည်း ရတယ်နော်… အစ်မက ဒါတောင် မင်းမို့လို့ လိုက်လျောထားတာ…”

“ဟီး… မရ ရတာ ယူရမှာပဲ… နမ်းမယ်…”

“ခိခိ… တကယ့်ကောင်…”

အစ်မရဲ့ နှုတ်ခမ်း တဝိုက် အရွယ်အစားအတိုင်း ပလတ်စတစ်အလွှာလေး ကို ဖြတ်ပြီး အစ်မနှုတ်ခမ်းပေါ် တင်လိုက်သည်။ ထို့နောက် အစ်မနှုတ်ခမ်းသားအပေါ်မှာ မင်းမူနေတဲ့ ပလတ်စတစ်လေးကိုပဲ နောင်ရဲ နမ်းလိုက်သည်။ အစ်မရဲ့ နှုတ်ခမ်းသားသာ ဆိုလျှင် ဘယ်လောက် နူးညံ့မည်နည်း။ အစ်မရဲ့ နှာခေါင်းဝဆီကနေ ထွက်လာတဲ့ မောဟိုက်နေတဲ့ လေပြေညှင်းတွေကလည်း နောင်ရဲရဲ့ နှုတ်ခမ်းကို လာတိုးသည်။ နောင်ရဲ စိတ်တွေ ယောက်ယက်ခတ်လာသည်။

“ကဲ… ကောင်လေးငယ်… တော်ပြီ… မင်း… အခုဆို မိန်းမတစ်ယောက်ကို တော်တော်လေး ထိတွေ့လိုက်တာဆိုတော့ နောက်ဆိုရင် မိန်းကလေးတွေနဲ့ စကားပြောရင် ပြောရဲပြီမလား…”

“ကျနော်တော့ မထင်ဘူး… အစ်မ… ကြိုးစားကြည့်ရမှာပဲ…”

“မင်းကလဲ… အစ်မက ဒီလောက် လုပ်ပေးထားတာတောင်… မင်းက စိတ်ထဲ ဘဝင်မကျဖြစ်နေပုံပဲ…”

“ကျနော် နောက်ထပ် တောင်းဆိုချင်တာလေး ရှိသေးတယ်…”

“တကယ်လို့… မင်းအခု တောင်းဆိုတာကို အစ်မက လိုက်လျောရင် မင်းအနေနဲ့ နောက်ဆိုရင် ကောင်မလေးတွေနဲ့ စကားပြောရဲလာပြီလို့ အာမ ခံနိုင်လား…”

“မကျိမ်းသေပေမယ့် ကျနော် ကြိုးစားမယ်လို့တော့ အာမ ခံနိုင်တယ်… အစ်မ…”

“မင်းကတော့ တော်တော် တတ်လည်း တတ်နိုင်တဲ့ ကောင်ပဲ… ကဲ… ပြော… ဘာ ဆက်လုပ်ချင်လဲ…”

“ကျနော်… ကျနော်… အစ်မရဲ့ ချွေးနံ့သင်းနေတဲ့… ပင်တီကို ရှူချင်တယ်…”

“ဟာ… မင်းက တကယ့်ကောင်ပါပဲ…”

“ဟီး… ကျနော့်ကို ဂိုက်လာသင်ထဲက အစ်မကို သဘောကျနေတာ… အဲ့အချိန် အစ်မက ကျောင်းဝတ်စုံလေးနဲ့ လာရင် အစ်မရဲ့ ချွေးနံ့လေးနဲ့ ကိုယ်သင်းနံ့လေးက တအားမွှေးတယ်… ဘယ်လို စိတ်လဲတော့ မသိဘူး… အစ်မရဲ့ ပင်တီလေးကိုသာ ရှူလိုက်ရရင်ဆိုတဲ့ အတွေးနဲ့တင် ကျနော့်ရဲ့… ဟိုဒင်းဟိုဟာကလည်း မတ်လာတယ်…”

“မင်းကတော့ တကယ် မလွယ်ဘူးဟေ့… မိန်းကလေးတွေကို စကားမပြောတတ်ပေလို့ပဲ… အခုကျတော့ ကိုယ့်အစ်မကို ပြောတာ တော်တော်ကြီး ရဲတင်းပါလား…”

“မသိဘူး… အစ်မရယ်… အစ်မနဲ့ စကားပြောနေရင်းနဲ့ကို ဘယ်က ဘယ်လို ပွင့်လင်းမှန်း မသိ ပွင့်လင်းလာတာ…”

“ကဲ… ဒါဆိုလည်း လွယ်လွယ်နဲ့ မရဘူး… ဂိမ်း ကစားဦးမယ်…”

“ခုဏကလိုလား…”

“မဟုတ်ဘူး… မင်းကျောကုံးပေါ်ကို အစ်မက လက်ချောင်းတွေနဲ့ စာရေးပြီး မေးခွန်း မေးမယ်… မင်းက အဲ့မေးခွန်းတွေကို ဖြေပေါ့…”

“လက်ဝါး မဟုတ်ဘူးလား အစ်မ… ကျောကုံးလား…”

“အင်း… လက်ဝါးဆိုတာက ခံစားမှုအာရုံကြောတွေ များတယ်… ကျောကုံးက နည်းတယ်… ဒါကြောင့် ကျောကုံးမှာ ရေးမှာ…”

“ဟုတ်… နိုင်ရင်တော့ အစ်မ ပင်တီကို ရမှာပေါ့နော်…”

“အင်း… ဟုတ်တယ်…”

“အစ်မ နိုင်ရင်ရော…”

“အဲ့တော့မှ ပြောမယ်လေ…”

“အိုခေ…”

“ကဲ… ဟိုဘက်လှည့်…”

နောင်ရဲရဲ့ အပေါ်ကဝတ်လာတဲ့ တီရှပ်ကို ချွတ်လိုက်ကာ အစ်မဆီသို့ ကျောပေးလိုက်သည်။ အစ်မရဲ့ လက်ချောင်းလေးတွေက ကျောကုံးကို အပေါ်ကနေ အောက် ကုတ်ခြစ်ကစားနေသည်။ ပြီးတော့မှ လက်သည်းချွန်ချွန်လေး တစ်ချောင်းထဲနှင့် စာလုံးတွေလို လျှောက်ခြစ်နေတော့သည်။ အစ်မ ရေးတာကို မသဲကွဲလို့ ထပ်မံတောင်းဆိုပြီး နောက်တစ်ခေါက် ရေးခိုင်းရသည်။

“သိပြီ… အစ်မ… အစ်မ မေးထားတာက… မင်း လူပျို စစ်လား… ဟုတ်တယ်မလား… အဲ့မေးခွန်း…”

“အင်း…”

“စစ်သမှ သိပ်စစ် အစ်မရေ… ရေတောင် မရောဘူး…”

“ခိခိ…”

“ကဲ… ကျနော့် အလှည့်…”

အစ်မကို ကြည့်လိုက်တော့ တခုခုကို စိုးရိမ်နေဟန် ရှိသည်။ နောင်ရဲ စဉ်းစားကြည့်လိုက်သည်။ နောင်ရဲကို ဒီမေးခွန်းမေးထားတော့ သူ့ကိုလည်း ဒီမေးခွန်းပဲ မေးမည်ကို စိုးရိမ်နေသလားလို့ ထင်မိသည်။ အစ်မကို ကြည့်ကာ ပြုံးပြလိုက်ပြီး ဟိုဘက်လှည့်ခိုင်းလိုက်သည်။ အစ်မ လုပ်သွားပုံလေးက ချစ်စရာ ကောင်းသည်။ သူ့ကို မျက်စိတစ်ဖက် မှိတ်ပြပြီးတော့ ဟိုဘက်ကို လှည့်ကာ သူ ဝတ်ထားတဲ့ အင်္ကျီကို ခေါင်းပေါ်ကနေ ချွတ်ပြီး လက်နေရာမှာတင် ထားတာ ရင်ဘတ်ကို အုပ်ထားလိုက်သည်။

“ကဲ… ကောင်လေးငယ်… မင်း စာရေးရမှာ နေရာ သိပ်မရှိပဲ နေမယ်… အစ်မရဲ့ ဘရာကို ချွတ်လိုက်…”

“ဟာ… တကယ်လား… အစ်မ…”

“ကဲ… အစ်မ နှစ်ခါ မပြောချင်ဘူး…”

“ဟုတ်… ဟုတ်… အစ်မ…”

နောင်ရဲလည်း ဘရာကို ချွတ်ချင်သော်ငြားလည်း ဘယ်လို ချွတ်ရမှန်း မသိဖြစ်နေသည်။ အစ်မက မင်းကတော့ တကယ့်ကောင်ကွာ ဆိုပြီး သူ့ဘာသာ ချွတ်ပေးသွားသည်။ ဒါနဲ့ပဲ အစ်မရဲ့ ကျောကုံးလေးကို နောင်ရဲ လက်သည်းနှင့်ခြစ်ကာ မေးခွန်း မေးလိုက်သည်။

“မရှိဘူးကွ… အခုလောလောဆယ် တို့က စင်ဂဲ ပဲကွာ…”

အစ်မရဲ့ စကားလုံးတွေ သုံးနှုန်းတာ ပြောင်းသွားသည်။ ဒီတခါတော့ နောင်ရဲ အလှည့်။ အစ်မ ရေးခြစ်လိုက်သည်က နောင်ရဲပင် မယုံနိုင်အောင် ဖြစ်နေသည်။ သို့သော် အမေးရှိက အဖြေ ရှိရမည်လေ။

“၅ လက်မ ခွဲ ရှိတယ်… မ…”

နောင်ရဲလည်း သူ့ကို မ လို့ တစ်လုံးထဲ ခေါ်လိုက်သည်။ ဒီတခါ နောင်ရဲ အလှည့်ပေါ့။ ဘာမေးရမှန်း မသိ။ ဒါနဲ့ပဲ အသဲပုံလေး ဆွဲပေးလိုက်သည်။ ဒီတော့ သူ့ဘက်ကို ဖြည်းဖြည်းချင်း လှည့်လာကာ၊

“တို့ကို မျက်နှာချင်းဆိုင် ပြောကွာ…”

“မ ကို ကျနော် ချစ်တယ်…”

“ချစ်တယ် ဆိုတာက သကာလိမ်းထားတာပဲကွ… အဓိက အကြောင်းရင်းကို ပြောကွာ…”

“မ ကို ကျနော် လိုးချင်တယ်…”

“ခိခိ… မင်းကတော့ တကယ့်ကောင်ပဲကွာ… ကဲ… တို့ မေးအလှည့်… ဟိုဘက်လှည့်…”

“ဟုတ်…”

ဒီတခါတော့ အစ်မ ရေးတာက အင်္ဂလိပ် စာလုံးလေးတွေ။ အစဦးဆုံးက အေ… ပြီးတော့ အက်စ်… နောက်တစ်ခုက ယူ… ပြီးတော့ အစဉ်လိုက်အတိုင်း အယ်လ်.. အိုင်.. ခေ.. အီး…။ ဒါဆို အစ်မ ပြောချင်တာက as u like ပေါ့။ နောင်ရဲလည်း အစ်မဘက်ကို လှည့်လိုက်သည်။ သူ့ရင်ဘတ်မှာ အုပ်ထားတဲ့ အင်္ကျီကို ဆွဲချလိုက်တော့ နို့ အကြီးကြီးတွေ ပေါ်လာသည်။ ထမီကို ဆွဲချွတ်လိုက်သည်။

“ဟိတ်… တို့အိတ်… အိပ်ခန်းထဲမှာ ရှိတယ်… အဲ့ထဲမှာ မင်းအတွက်ဆိုပြီး ဝယ်ထားတာ ရှိတယ်… သွားယူလိုက်…”

အစ်မ ပြောသည့်အတိုင်း အစ်မအိတ်ကို သွားရှာတော့ ကွန်ဒုံး အတွဲလိုက် တွေ့ရသည်။ ပြီးတော့ မြင်္ဟသာ တဲ့။ ဆွဲပြီလေ။ ဝရံတာ နားက ထိုင်ခုံမှာ ထိုင်ပြီး အချစ်ပွဲ ဆင်နွှဲကြသည်။ တကယ်လို့များ အခုခေတ်လိုသာ မိုးမျှော်တိုက်တွေ များလာလျှင် နောင်ရဲတို့ စုံတွဲလည်း အဲ့လို လုပ်လို့ရမည် မထင်ပေ။

နောက် ၅ နှစ် ခန့် ကြာသော်…

“မရေ… မောင် အိမ်ပြန်နောက်ကျမယ်နော်… အလုပ်ကိစ္စ စကားပြောစရာ ရှိတယ်… ပြီးရင် သူတို့နဲ့ အတူ စားရင်းသောက်ရင်း ကာရာအိုကေ သွားကျမယ် ပြောတယ်…”

“မောင်… အိုခေလေ… စောစော ပြန်လာခဲ့ဦး… သားလေးက ဒီနေ့ အမေတို့ အိမ်မှာ အိပ်မယ်တဲ့… နေခဲ့တယ်…”

“ဟုတ်လား… ပြန်လာခဲ့မယ်…”

“သြော်… မောင်… အိတ်ထဲမှာ ကွန်ဒုံးပါတယ်မလား… မောင့်ကို ဘာမှ မပိတ်ပင်ဘူးနော်… မ အတွက် အားလေးသာ နည်းနည်း ချန်လာခဲ့… ခိခိ…”

“ဟုတ်ကဲ့ပါ… မ… မ ကျေးဇူးကြောင့်ပဲ… မောင် မိန်းမတွေ အားလုံးကို ရင်ဆိုင်သွားနိုင်တာ…”

“ခိခိ… ပြန်လာရင် ကျေးဇူးဆပ်… ဒါပဲ…”

လိုချင်သောအရသာ

ချို မြင်လိုက်ရသော မြင်းကွင်းကြောင့် ငထက်ကို အရမ်းစိတ်ဆိုးသွားသည် မိမိ ပြန်ပေးသော ဘောင်းဘီကို တန်ဖိုးမထားတစ်ကယ်ဆိုလျှင် အဲ့ဘောင်းဘီပြပြီး မိမိကို အကျပ်ကိုင် လိုးလို့ ရသည် မဟုတ်လား အဲ့လိုဖြစ်အောင်ကို ဒီကတမင်ပေးထားတာ ဒင်းက နားမလယ်တာပဲလား နားမလယ်လဲ မမခိုင်ကရော ဘာလို့ဒါ မျိုးတွေ အိုတွေ့ကြပီပေါ့ မနက်ဖြန် လင်ကလဲ ခရီးထွက်မည် အမကလဲ ကျူရှင်ဆိုတော့ မမခိုင် ပြန်အထွက် ဆောင့်ပြီး ရေဆေးကာ ဘောင်းဘီကို ပြန်ယူထားလိုက်လေသည် မနက် ၁၀နာရီကျော် ငထက် အိပ်ရာကနိုးနိုးချင်း မျက်နှာသစ်ရန် အောက်ထပ်သို့ ဆင်းလာတော့ မမချို ထမင်းစား ခန်းတွင်ထိုင်နေသည် တီလေး မောနင်းပါ အေးမျက်နှာသစ်ပြီး မမနဲ့ အပြင်မှာတစ်ခုခု သွားစားရအောင် မြန်မြန်လုပ်နော် နေ့လယ်စာအတွက် ဈေးလဲဝယ်ရဦးမယ် မျက်နှာသစ် အဝတ်စားလဲပြီး မမခိုင်ရော တီလေး ကျူရှင်သွားပြတယ် တူလေး ညနေမှ ပြန်ရောက်မှာ မုန့်စားပြီးပုသိမ် ဈေးထဲလိုတာလေးတွေ လိုက်ဝယ်နေသော တီလေး၏ နောက်ပိုင်းအလှကို အနောက်မှ နေကြည့်ကာ ငထက်လီးတောင်နေလေသည် တစ်ခါတစ်လေ ကုန်းပြီး ဈေးမေးနေသော တီလေး၏ အယ်ထွက်နေသော တင်ပါး ဝိုင်းဝိုင်းကြီးက နောက်ကနေ စောင့်သွင်း ချင်စရာ ကင်မရာနှင့်လည်း အပီအပြင်ကို video ရိုက်ထားပြီး ညရောက်မှ အေးဆေလေး မှန်းထုလိုက်ဦးမည် ဈေးထဲမှအထွက် မချို ခဏလေး ငါအပေါ့သွားမလို့ ဒါလေးကိုင်ထားပြီး ခဏဆောင့်ပေး လိုက်ခဲ့ ရမလား တီလေး ဟီး ဟဲ့တော်တော် နှာဘူးထ အိမ်သာထဲလိုက်ပြီးနင်က ရေမရှိရင် ယက်ပေးမလို့လား အယ် ဘာတွေတွေးနေလဲ မသိဘူး ကျွန်တော်က အိမ်သာနားပြောတာပါ တီလေးရဲ့ အေးပါ အေးပါ ဒီလိုနှင့် အိမ်ပြန်ရောက်တော့ တီလေးမှာ ဝမ်းဆက်ဂါဝန်ရှည်တစ်ထည် လဲပြီး ချက်ပြုတ်ရန် ပြင်ဆင် တော့သည် မိမိ မှာတီလေးချက်ပြုတ်နေတုန်း တီလေး ခန္ဓာကိုယ်အလှကို မျက်စိအရသာခံရန် စိတ်ကူးပျက်သွားသဖြင့် ဖုန်းကိုဖွင့် ကာ တီလေးဖင်ကို နောက်မှ ရိုက်ထားသောဗွီဒီယိုဖိုင်ကိုဖွင့်ကြည့်တော့သည် လမ်းလျောက်သွားသော တီလေး၏ဖင်နှစ်လုံးမှာ သေးသွယ်သောခါးအောက်မှ ဘယ်ညာတစ်လုံးခြင်းပစ်ကာ လှုပ်ခါသွားရာ မြင်ရသော ပုရိသတိုင်း မျက်လုံးကျွတ်မတက် ကြည့်ကာ မှန်းထုရမည်မလွဲ ကြည့်ရင်းလီးကတောင်လာသည် ဆိုင်ကယ်ယူမည့်ဆိုင်နားအရောက် တီလေး ထမိန်ဖြန့်ဝတ်လိုက်ပုံက စွင့်ကား မို့မောက်နေသော ဖင်ကြီးအားအစွမ်းကုန် လစ်ဟပြနေသည် မယ်ရွေးပွဲက မယ်လို ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်မျိုး ဘယ်သူ့မေးမေး အပျိုသာပြောကြမည်သာ ကြည့်ရင်း လီးကတောင်သထက်တောင်လာသည် ငထက်ရေ ငထက် တီလေးကို ပဲဆီတစ်ပုလင်းလောက် ထိပ်ကဆိုင်မှာ ဝယ်ပေးပါလား ဒီမှာ ပိုက်ဆံလာယူ ငထက် ဖုန်းပိတ်ပြီး ပိုက်ဆံထယူလိုက်သည် မချို မျက်လုံးပြူးသွားသည် ဟန်မပျက်နေကာ ပိုက်ဆံ ပေးလိုက်သည် ငထက်ထွက်သွားပြီး မသာလေး လီးကြီးကတောင်နေတယ်ဘာတွေများ ကြည့်နေပါလိမ့် ငထက်ဖုန်းကိုယူပြီး ဖွင့်ကြည့်လိုက်သည် လော့မခတ်ထား ဖွင့်လိုက်ရာ အို ဒါဒါ ငါငါ့ ကို နောက်ကနေရိုက်ထားတာပါလား အဟင်း ဟင်း တွေ့မယ် ငထက် ယောင်ပြီး ထလာရာ အိမ်ရှေ့ အဝရောက်မှ ဟိုက် လီးကြီးကတောင်နေရာ ခေါင်းချိုးချလိုက်သည် အိမ်ပေါ် အရောက် တီလေး ဒီမှာရပြီ အေးခဏလာခဲ့ဦး ဒီနားကို ငထက် တီလေးနားအရောက် ဒါဘာလုပ်တာလဲ ငထက် ဟိုက် မိမိ ရိုက်ထားသော တီလေး၏ ဖင်ပုံvideo ဗျာ ဟိုဟို ကျွန်တော် စိတ်မထိန်းနိုင်လို့ပါ နင်ကကိုယ့်ဦးလေး မိန်းမကို မှန်းနေတာ ငါ့အတွင်းခံကိုလဲ နင်တို့အိမ်မှာ နင်မဖွယ်မရာ လုပ်တာ မနက် ငါ့မှာ မသိပဲဝတ်မိတာ တစ်လမ်းလုံး ဒုက္ခတွေ ရောက်လို့ ဘာလဲ နင်ငါ့ကို လိုးချင်နေတယ်ပေါ့ နင့်ဦးလေးသာ ဒါတွေ သိသွားရင် ဟာ တီလေးရယ် ဦးလေးကိုမတိုင်ပါနဲ့ ကျွန်တော် စိတ်မထိန်းနိုင်လို့ ဖြစ်သွားတာပါ နောင်မဖြစ်စေရပါဘူး ကျွန်တော် မနက်ဖြန် မနက်ပဲ ပြန်ပါ့မယ်ဗျာ တီလေးကိုလေ ကတော့ပြီး တောင်းပန် ဟား နေစမ်းပါဦး မင်းအဲ့လိုပြန်လို့ရမယ်တဲ့လား မင်း ငါ့အတွင်းခံ ဘောင်းဘီတွေကို ဘာလုပ်ထားလဲ မင်းသိမှာပါ နင်ငါ့ကို နင့်ဦးလေး မသိစေချင်ရင်တော့ ငါအခုရာသီလာနေတယ် ဗျာ အဲ့တာ ဘာလုပ်ပေးရ ဘာပဲလုပ်လုပ်ပေါ့

အေး နင်မလုပ်ပေးဘူးဆိုရင်ပြန် ရတယ် ငါနင့်ဦးလေးနဲ့ နင့်အမေဆီ ကို နင် ငါလမ်းသွားတုန်းနောက်ကနေရိုက်ထားတဲ့ပုံရယ် နင် လုပ်ခဲ့တာတွေ ပြန်ပြောရုံပဲ ပြန်ပါ ဟာလုပ်ပေးပါ့မယ် တီလေး တိုင်တော့မတိုင်ပါနဲ့ အဲ့တာဆို ငါဒီနားမှာထိုင်မယ် ရေခဲ သေတ္တာထဲက နို့ဆီဘူး သွားယူ ပါမုန့်ချပ် နှစ်ချပ်ပါယူခဲ့ ရပီ တီလေး ဒီမှာပါ နေဦးဟ ဖရဲသီး အဲ့ထဲမှာရှိတယ် ပြီးတော့ အအေးဘူးပါယူခဲ့ ဟုတ် ကဲ့ ဖန်ခွက်တစ်လုံးပါယူခဲ့ နင် ငါ့အဖုတ်ကိုကြည့်ချင်နေတာ မဟုတ်လား မလိမ်နဲ့ ပြော ဟုတ်ကဲ့ အေး နင့်ဖုန်း ယူလိုက်ပါဦးဗျာ မဗျာနဲ့ ကင်မရာဖွင့်လိုက်ပြီးရင် ငါ့နောက်လိုက်ခဲ့ ငါရိုက်ဆိုတော့မှ ရိုက် video နော် ဟုတ် မချိုရေချိုးခန်းထဲ ဝင်ပြီး တခါးကို တစ်ဝကိခန့်ဖွငိ့ပြီး ငါထမယ် နင်ငါထွက်လာရင် ပိတ်လိုက်ဟုတ်ပီလား ဟုတ် တီလေး သေချာရိုက် တီလေး အိမ်သာထဲဝင်ကာ ဝတ်ထားသော ဝမ်းဆက် ဂါဝန်ကို မလိုက်သည် အားပါး ဖြူဝင်း တောင့်တင်းနေသော ပေါင်တံဖွေးဖွေးနှင့်အတူ ပြည့်တင်းနေသောဖင် ကြီးက အတွင်းခံ မိုးပြာရောင်အောက်မှ အတွင်းခံကို ဖောက်ထွက်မတက် ပြည်တြင်းနေသည် ရုတ်တရက် အတွင်းခံကို ဆွဲဟပြီး နဲနဲ လျောလျလိုက်သည် သေချာမမြင်ရ ဘေးတိုက်ကြီး တီလေးဘောင်းဘီထဲ မှ တစ်ခုခု ဆွဲထုတ် ဟာဂွမ်းကြီး ရာသီလာရင်သုံးသော ပစ္စည်း ထုတ်ပြီး ဘောင်းဘီပါခွတ်ပြီး လျှော်မည့် ခြင်းထဲ ပစ်ထည့်လိုက်လေသည် ပြီးနောက် ဂါဝန်ချကာ ထလာတော့ မှာထားသည့်အတိုင်း ကင်မရာကို ပိတ်ကာ ရပြီလား ရရင် ငါချွတ်ထား တာသွားယူ ဖန်ခွက်ထဲ ဂွမ်းမှာပေနေတဲ့ သွေးနေရာကိုခံလိုက် အအေးလောင်းထည့် အဲ့အပေါ်ကနေဗျာ မဗျာနဲ့ထည့်ပြီးရင် ပါမုန့်ပေး ပေးဆို တီလေး ဂါဝန်မကာ ပါမုန်ကို ဂါဝန်အောက် ထည့်ပြီး လာ အဲ့ဖန်ခွက်က အရည်တွေ ကို နင်သောက် ဟုတ် မိမိမှာ တီလေး ရာသီလာတာကိုတောင် မရွံမရှာ ယက် ပေးချင်သူမို့ ယခုလိုသောက်ရတော့ တစ်ခါထဲ မျိုချလိုက်သည် ရပြီ ရော့ဆိုကာ ဂါဝန် မကာ ပါမုန့်ကိုထုတ်လိုက်ရာ ယိုသုတ်ထားသည့်နှယ် ရွှဲဆိုနေသော ရာသီသွေးတွေက ပါမုန့်မှာ ငထက်ဗျာ နို့ဆီကို ငါ့ အဖုတ်ပေါ် လောင်းချ ပြီးရင်ပါမုန့် နောက်တစ်ချပ်နဲ့ သုတ် ဟုတ် တီလေးမှာပေါင်ကားပေးလိုက်ရာ ဖောင်းကားနေသောအဖုတ်ကြီးမှာအနည်းငယ်ဟလာပြီး စောက်စေ့လေးက ပြူးထွက်လာသည် ချိုရေ ရှင် ဟာ မမခိုင် နင်စားပွဲခုံအောက်မြန်မြန်ဝင်လိုက် မမ ခိုင်စော လှချည်လား ခေါင်းလေးနဲနဲ မူးလို့ ပြန်လာတာ သွားနားလိုက်လေ. မမ အခန်းထဲ ဒီမှာပဲ ခဏနားတော့မယ် ပြီးမှတစ်ခါထဲ ရေချိုးမယ် ငထက်ရော မမြင် ပါလား သူအပြင်သွားတယ် မမရဲ့ ငထက် တစ်ဖက်ပိတ် စားပွဲ အောက်မှ ထိုင်ကာ ပေါင်ကာထားသော မမချို၏ ပေါင်နှစ်ခုကြားတွင် လင်ထဲတွင်လည်း ပါမုန့်တစ်ချက် ခုချိန် နှစ်ယောက်လုံးထမရ မထူးတော့ပီ ရသည့်အခွင့်ရေး လက်လွတ်မခံတော့ပဲ တီလေး၏ ဖြူဝင်းဖောင်းကားနေသော အဖုတ်ကြီး အမွေးတောင်မရှိ ရိပ်ထားသည်တူသည် ပါမုန့်နှင့် အဖုတ်ကိုဖြဲကာ သုတ်လိုက် သည် ရာသီလာထားတာတွေ ပြောင်သလောက်ရှိရာ ပါးစပ်နှင့် တေ့ပြီး နူးညံအိစက်နေသော စဖုတ်ကြီးတစ်ခုလုံးဆွဲစုပ်လိုက်သည် အင့် ဘာဖြစ်လို့လဲ ညီမလေး ဟိုဟို ဘာမှ မဖြစ်ပါဘူး မချို ငထက်ခေါင်းကို လှမ်းခေါက်လိုက်သည် မသာလေးငြိမ်ငြိမ်နေ မရ ငထက်လျှာကိုချွန်ကာ အဖုတ်အက်ကွဲကြောင်း အောက်မှနေ အထက်သို့ပင့်ကာကော့ယက်လိုက်ပြီး အစေ့ ရဲရဲလေးကို ခပ်ဖွဖွ စုပ်ချလိုက်သည် အား .ရှီး ဟဲ့ဘာဖြစ်တာလဲ ဟိုကြွက်ကြွက် ပြေးသွားလို့ လှမ်းမောင်းလိုက်တာ သြော် ဒါနဲ့ မခိုင် ကတီလေး နှင့် စကားတွေပြောနေသည် မိမိကလည်း တီလေးပေါင်ကိုဆွဲကားကာ စောက်ဖုတ်နှစ် ခမ်းသား နှစ်ချက်ကိုဖြဲပြီး လျှာကို အပြားလိုက် အထက်အောက် ဆွဲဆွဲလျက်ပြီး စောက်စေ့ ကို စုပ်စုပ်ပေးလိုက်သည် အင်း ဟင်း မခိုင်ပြောသည်ကို ပြန်ပြောသလိုနှင့် ယောကာ ညည်းနေသည် မချိုနားထဲ မမခိုင်ပြောတာတွ မကြားတော့ မိမိ စောက်စေ့ကို ပြုတ်လုမထွက်စုပ်နေသော ငထက် ကြောင့် ဖီးတွေတက်ကာနေသည် တစ်သက်နှင့်တစ်ကိုယ် လုံးဝမခံစားဖူးသော အရသာကြီး။

အို သွားပြီ ဘယ်အချိန်ထဲကအနားရောက်နေမှန်းမသိသော မမခိုင် ဟဲ့ငထက်ထစမ်း မိချို နင်လဲထ လာနှစ်ယောက်လုံး ကြည့်စမ်းပါဦး ဖြစ်နေကြတာ ဟိုအကောင်ကလည်း ရာသီလာတောင်တာ မရွံမရှာယက်နေလိုက်တာ မိချို နင်ထ အဲ့နေရာမှာ ငထက်ထိုင် နင်က အဲ့စားပွဲပေါ် တက်ပြောပြီး မမခိုင်တစ်ခါးသွားပိတ်သည် ပိတ်ပြီး ပြန်အလာ တီလေး၏ ဂါဝန်ကြီးကို မကာ လက်ထဲတွင် ဘယ်အချိန်ထဲကရောက်နေမှန်းမသိသော ဖီးကြမ်းငှက်ပြောသီး အခွံနွှာတစ်လုံး နင့်ပေါင်ကားထား မိချို ပြောပြောဆိုဆို ပေါင်ကိုဖြဲကာ လက်ထဲက ငှက်ပြောသီးကို ထိုးထည့်လိုက်သည့် အင့်.. မမ ခိုင်ဘာလုပ်တာလဲ လျှာမရှည်နဲ့. ဟိုငနာလေး အဲ့တာကို နင့်ပါ့စပ်နဲ့စုပ်ပြီးကုန်အောင်စား မကုန်မခြင်း ပြောင်နေအောင်ယက် ငထက် မမခိုင်ပြောသည့်အတိုင်း တီလေး၏ စဖုတ်ထဲ ဝင်နေသော ငှက်ပြောသီးကို စုပ်လိုက်သည် ပြီးနောက်မျိုချပြီး ကျန်နေသေးသော ငှက်ပြောသီးကို အားရပါးရ ယက်ကာ မချိုတစ်ယောက် ငှက်ပြော သီး၏နူးညံသောအတွေ့နှင့် အတူ စဖုတ်ကြီးတစ်ခုလုံးနေရာလပ်မကျန်ယက်ပေးပြီး အဖုတ်တစ်ခုလုံးကျွတ်ထွက်မတက် စုပ်ယူနေသော ငထက်ကြောင့် အား ကောင်းလိုက်တာ မောင်ရယ် အမလေး မောင်တောင်ဖြစ်နေတာ မမခိုင် မိမိပုဆိုးအားလှန် လီးကြီးကို ကိုင်ကာ အားရပါးရစုပ်တော့သည် လီးမှာကြီးလုံးပတ်ကြီးလှ သဖြင့်ပါးစပ်နှင့်တောင် မဆံ့မပြဲကြီး ဟာ အို မမခိုင် ဘာလုပ် နင်တို့ကြီးပဲ မရဘူး ငါလဲသူ့လီးမြင်ထဲက ခံခြင်နေတာ တူလေး တီလေးကို ယက်ပေးပြီးရင် တီကြီးကိုယက်ပေးနော် အစုပ်အယက် လျာကစားအားကောင်းသော ငထက်ကြောင့် တီလေးကော့ပြန်လန်လာကာ အား အား အားး စုပ်စုပ် စုပ် နာနာစုပ် တီလေး အဖုတ်ကြီး ပြုတ်ထွက်ခြင် ထွက်ပစေ တီလေး အသား တွေတစက်စက်တုန်ပြီး လက်နှစ်ဖက်က မိမိခေါင်းကို အဖုတ်နှင့် ဆွဲဖိကာ သုံးလေး ခါမျှ ကော့ကော့ တက်ကာ စောက်ရည်တွေကို ပန်းထုတ်လိုက်သည် အားကောင်းလိုက်တာ မောင်ရယ် ဟယ်မျိုချပစ်လိုက်တယ် အင်း မမကို ချစ်လို့ အို မအိုနဲ့ မမ သားဟာစုပ်ပေး မမခိုင်နေရာပြောင်း ထမိန်ချွတ်လိုက် မမခိုင် ထမိန် ချွတ်လိုက်ရာ စောက်မွေးကြားမှ ဖောင်းကားနေသော အဖုတ်ကြီးမှာ အရည်တို့နှင့်ရွှဲဆိုနေသည် အသာလေး အမွှေးတို့ကို ဆွဲပြီး လျှာပြား ကြီးနှင့် ကုန်းယက်တော့သည် လီးကနဲတာကြီးကို မဟုတ်ဘူး ဒစ်ကြီးကလဲအားရစရာကြီးနော် ပြောပြောဆိုဆို လျှာနှင့်ဒစ်ထိပ်ကြီးကို ယက်ပြီး စုပ်ပေး နေသည် မမခိုင်အပျိုကြီးတစ်ယောက်မှာတော့ အဖုတ်မွှေးတွေကြားမှ မိမိစောက်စေ့ကိုစုပ်ပေးနေသော ငထက်ကြောင့် စောက်ရည်ကြည်များ ဒလဟော ဆင်းလာလေသည် တစ်ခါမှ မခံစားဖူးသော အပျိုကြီးတစ်ယောက်ကော့ပြန်လန်ပြီး ဖင်ဆုံကြီးကို ကြွကြွပေးကာ ၂ကြိမ်ခန့်ပင် ပြီးသွား၏ ငထက် မမခိုင်၏ စဖုတ်ကို လက်နှင့် ပွတ်သပ်ပြီး စောက်စိ လေးကို အသာကစား စအိုဝကို လျှာနင့် ထိုးလျက်လိုက်သည် ကျန်လက်တစ်ဖက်က တီလေး၏ ရွှေရင် နှစ်မွှာကို ဘယိညာနယ်ပေးနေသည် ညီမနှစ်ယောက်၏ ညည်းညူနေသံတွေက အခန်းထဲ ညံနေတော့သည် မိမိ လည်း တီလေး၏ ပလွေကြောင့် မထိန်းနိုင်တော့ပဲ တီလေး သားပြီးတော့မယ် ရတယ် ရတယ် မမ ပါးစပ်ထဲ မှာပြီးလိုက် အအား ဗြွတ် ဗြွတ် ဗြွတ် တီလေး ပါးစပ်ထဲ လရည်များပြည့်လျှံကုန်သည် တီလေးထပြီး မမ ခိုင်ကိုကြည့်ကာ မမ ခိုင်နှင့် နုတ်ခမ်းခြင်းစုပ်ကာ လရည်တွေကို မမခိုင် ပါးစပ်ထဲ ပို့ပေးပြီး နှစ်ယောက်သား မျိုချလိုက်သည် ပြီးနောက် လီးကို ကိုင်ကာ ဂွင်းထုရာ လီးကြီးက ချက်ခြင်းတောင်လာတော့သည် ငထက် မင်းတီကြီးကို အရင်လိုးပေးလိုက် မမ အဲ့တိုင်းပေါင်ကားထားနော် ညီမနှစ်ယောက် အဝတ်စားတွေ အကုန်ချွတ်ချပြီး ငထက်လဲ ချွတ်ကာ မမချို ပေါင်နှစ်ချောင်းကြားဝင်ကာ လီးကြီးနှင့် အက်ကွဲကြောင်းအထက်အောက်ဆွဲပေးပြီး မမချို လိုးမယ်နော် နာရင်မကြောက်နဲ့နော် ခဏပဲပြီးရင်ကောင်းလာမှာ ငါတစ်ခါမှ မခံဖူးဘူးနော် ပြီးတော့ နင့်လီးကဧရာမကြီး ရှည်လဲ ရှည်တယ် ဖြေးဖြေးထည့်နော် ငါကြောက်တယ် အင်းပါ လီးကိုအဖုတ်ထဲ ထိုးထည့်သည် လုံးဝမဝင် အရည်တွေကရွှဲနေ ပြီ အားနှင့် ဖိထည့် လိုက်သည် မရ တီလေး လိုးရှင်းလေး ထည့်ပေးပါလား သြော်အေး တီလေး ရေချိုးခန်းထဲမှ လိုးရှင်းယူကာ လီးကြီးနှင့် အဖုတ်ကို သုတ်ပြီး အနားနား ကပျကာ အားနဲ့သာ စောင့်လိုးချလိုက် မမ သူ့နို့တွေနယ်ပေးထားမယ် အော်လဲထည့်သာထည့် မမ ပါးစပ်ခြင်း စုပ်နေလိုက်မယ် ဟုတ် ငထက်လီးကို အဖုတ် ဝတေ့ပြီး အားနှင့် ဖိလိုးလိုက်သည် အမေ့ကွဲပြီ အားနာတယ် ပြန်ထုတ် အဟင့်ဟင့် အပျိုကြီးခမျှာ နားလွန်းလှသဖြင့် မိမိရင်ဘက်ကိုတွန်းထားလေသည် တီလေးလက်တွေက နို့ကိုနယ်ပေးပြီး နုတ်ခမ်းခြင်း လှမ်းစုပ်ပေးနေသည် မိမိလဲ တီလေး နယ်ပေးနေသော ရွှေရင်အစုံနှင့် နို့သီးခေါင်းလေးတွေကို စုပ်စုပ်ပေးနေရာ မမခိုင်ငြိမ်ကြသွားတော့ လီးကိုဖြေးဖြေးခြင်း ချော့သွင်းလိုက်သည် တစ်ဝက်ခန့်အရောက် ရှေ့တွင်တစ်ခုခုလာခံနေရာ ဟားအပျိုမှေးပဲ အားထည့်ကာ အဆုံးဖိထိုးထည့်လိုက်သည့် ဗြစ်ဗြစ် ဖောက် ဗြစ်ဗြစ်.ဗြစ် ဒုတ် ကြပ်တည်းလွန်းသဖြင့် အဖုတ်ကွဲသံ အမှေးပါးပေါက်သံ သားအိမ် ထောကသံတို့ ထွက်လာသလို မမခိုင် ဆီမှလဲ အား ကွဲပြီ အမေရေ သေပါပြီ

တီလေး မမခိုင်နို့တွေကို လျှာဖျားနှင့် ကလိပေးနေပြီး မိမိမှာလီးကိုဖြေးဖြေးခြင်း အထုတ်အသွင်းလုပ်ပေးလိုကသည် မမခိုင် ခံနိုင်ရည် ရှိလာတော့ ငထက် လီးကို နဲနဲ့မြန်မြန်စောင့်စောင့် လိုးပေးနေသည် လီးကြီးမှာ အဖုတ်ထဲ ဝင်သွားသည်နှင့် အဖုတ်နုတ်ခမ်းသားများ အထဲဝင်ကာလီးပြန် ထုတ်တိုင်း အဖုတ်နုတ်ခမ်းသားတွေဆူကာလိပ်ထွက်လာသည် လီးတစ်ချောင်းလုံးသွေးတေပေနေသောလဲ အတွင်းပိုင်းထဲ လီးကြီးက အဖုတ်ကာမကြော များကို စွစွ ပေးနေ သည် ဂေါ်လီတွေက စောက်စေ့အား ဝင်တိုင်းထွက်တိုင်း ထိထိမိမိကြီးကို ပွတ်တိုက်နေရာ နာလဲ နာ ကောင်းလဲ ကောင်းလာပြီး အ ကောင်းလား မမခိုင် အင်း ဘယ်လိုကြီးဖြစ်လာမှန်း မသိဘူး နဲနဲပိုသွက်ပေး  စောင့်စောင့် အားရပါးရသာစောင့် ချမမ အဖုတ်ကြီးကွဲထွက်ချင်ထွက်ပစေ စောင့်စောင့် အဲ့တာခံလို့ ကောင်းလာပြီ အသံတွေ ဆူညံစွာထွက်လာသည် ကိုယ့်ခြံ ကိုယ့်ဝင်းနှင့်ဆိုတော့ ဘာမှ ဂရုစိုက်ဆရာ မလို ပေ မချို မှာ မမခိုင်၏ နို့ကို နယ်နေရာမှ ကြီးမား တောင့်တင်းကာ သန်မာလှသော လီးတံ ရှည်ရှည်ကြီးက. အဖုတ်ဖောင်းဖောင်း ကြီးထဲ အဆက်မပျက် အရှိန်နှင့် တိုးဝင်နေတာ ကြည့်ရင်း စောက်ဖုတ် တစ်ခုလုံး အရည်တွေ ရွှဲ ဆိုလာတော့သည် မိမိ အဖုတ်ကို လက်နှင့် ကစားကာ မိမိ အလှည့်ကို စောင့်ကြိုနေလေမိသည် အချက် ၅၀ခန့် ဆက်တိုက် စောင့်လိုးပေးနေရာ မမခိုင် တစ်ယောက် ဖင်ကြီးကို ကြွကြွ လာကာ မိမိခါးကို အတင်း ဖတ်ထားပြီး သေးပေါက်ချင်သလိုကြီးဖြစ် လာပြီ ဘယ်လိုကြီး ဖြစ်လာမှန်း မသိဘူး ငထက် ပိုပြီး မြန်မြန် နှင့် အားပါပါ စောင့်လိုးပေးလိုက်ရာ ကော့ကော့ပြီး ငြိမ်ကြသွားတော့သည် ခဏနော်တီလေး အင်းဘာလုပ်မလို့လဲ ခဏပါ သား မပြီးသေးလို့ တီလေးထဲမှာပြီးလေ ကွာ ဟင့်အင်း တီလေးကို စိမ် ပြီး အကြာကြီး လိုးချင်တာ အယ် အဲ့တာ ဆိုအခုက မမခိုင်ထဲ ပြီးလို့မရဘူးနော် တော်ကြာ ဗိုက်ကြီးမှဖြင့် အရှေ့ထဲ မပြီးပါဘူး တီလေးရဲ့ အရှေ့လိုးပြီး မှ နောက်ထဲ ပြီးမှာ ဟယ်ရပါ့မလား နင့်လီးဒီလောက်ကြီးတာ တစ်ခုခု ဖြစ်သွားမှ ဘာမှမဖြစ်ပါဘူး တီလေးရဲ့ မခိုင်တစ်ယောက် နတ်ပြည်ရောက်သွားသည့်နှယ် မှိန်းနေရာမှ မိမိ ပေါင်နှစ်ချောင်းကိုဖြဲကာ နို့တွေကို ခပ်ကြမ်းကြမ်းပွတိသပ်ပြီး နို့သီးခေါင်းတွေကို အားပါးတရစုပ်နေသဖြင့် ဟင်ဆက်လုပ်ဦးမှာလား မင်းတီလေးကိုလဲ လုပ်ပေးဦးလေ တီကြီးကို လိုးရတာ အားမရသေးလို့ ကိုယ်တော်ရယ် တီလေးပြိုင်းနေပြီ လိုးချင်သပဆိုလဲ လိုးတော်မူပါ င ထက်တစ်ယောက်ပြန်စွ ပေးလိုက်ရာ မခိုင်တစ်ယောက် ပြန် ကောင်းလာသည် စောစောကလောက် မနာတော့ အောက်မှ ဖင်ကို ကော့ကော့ ပေးမိနေသည် မမ ကုန်းပေးပါလား ဟင် အင်းပြီးရော မမခိုင် လေးဘက်ထောက်လိုက်ရာ ဖြူဝင်းနေသော တင်ပါးကြီးက ကားထွက်နေပြီး စဖုတ် ကြီးက ဖောင်းကာ နောက်သို့ ပြူးထွက်နေသည် လှလိုက်သည့် အဖုတ် မိနိးမချင်းပင် မနာလိုဖြစ် စရာ ငထက်မှာ မမခိုင်၏ တင်ပါးကြီးကို လျှာနှင့် ဘယ်ညာယက်ပြီး စအို ဝကိုပါ လျှာနှင့် ကလိပြီး စုပ်ချလိုက်သည် အင့် ဘယ်လိုတွေ လုပ်နေတာလဲ မမ မနေတက်တော့ဘူး လိုးပါတော့ကွာ မလိုးသေး စဖုတ်ကြီးကို လျှာနှင့် ပင့်ကာ ယက်ချလိုက်သည် မနှိပ်ဆက်နဲ့တော့ လိုးပါတော့ လီးကြီးကို အဖုတ်ထဲ မြန်မြန် ထည့်ပါတော့ ငထက်လီးကြီးကို အဖုတ်ထဲထိုးသွင်းလိုက်သည် ကောင်းလိုက်တာမောင်လေးရယ် လီးကြီးက ဗိုက်ထဲ ထိတောင် ရောက်သွားသလားပဲ စောစောကထက်ခံလို့ကောင်းလိုက်တာ စောငိ့သာစောင့် အချက် ၃၀ခန့် ခပ်မှန်မှန် စောင့်ပေးလိုက်ရာ မမ ခိုင်တစ်ယောက် ဖင်ကြီးကို ကော့ကော့ပေးနေသည် ငထက် ရုတ်တရက် လီးကြိးကို ဆွဲချွတ်လိုက်ရာ ဟာ အားဒီမှာ ကောင်းနေပြီ ပြန့်ထည့်လေ အင့် အာ အဲ့တာ မရလောက် အင့် အားအား အား ကျပ်တယ် အားအား အား မရဘူး ဗြစ် ဗြစ် ဗြစ် အား  ငထက်စအိုဝကိုတေ့ပြီး လီးကြီးကို တစ်ဆုံးနီးပါး အားကုန် ထိုးထည့်လိုက်သည်

စအိုကို အစိမ်းလိုးခွဲလိုက်ရာ မမခိုင်တစ်ယောက် ငယ်သံ ပါအောင်အော်ပြီး ဒူးရော လက်ပါ မထောက်နိုင်တော့ဘဲ ကြမ်းပြင်ပေါ် လှဲချရာ လက်နှစ်ဖက်နင့် အမြန် ထိန်းပြီး မက်တပ် ထ မမခိုင်ကို မကာ စအိုကို စိတ်ရှိ လက်ရှိကို မီးကုန် ယမ်းကုန် စောင့်ချတော့သည် မမ ခိုင်တစ်ယောက် ပျော့ ခွေကာ အသံ ပင် မထွက်နိုင်တော့ ငထက်လီးတစ်ခုလုံးသွေးတွေ ရဲရဲ နီ နေတော့ သည် ငထက် ဖင်ကို လိုးရသည် ကိုပိုကြိုက်လေသည် စအို ဝက ကျုံနေသဖြင့် လီးကြီး မှာ အရသာလဲ ပိုတွေ့နေရာ အချက် ၅၀ခန့် စောင့်ချပြီး တွန့်ကနဲ တွန့်ကနဲ နှင့် လရည်တွေကို စအိုထဲသို့ ပန်းချ လိုက်လေတော့သည် မသာလေး သူများကို မတရားလိုးသတ်တယ် ထတောင် ထလို့ ရပါ့မလား မသိဘူး နင့် လရည်တွေလား ဖင်ထဲနွေးနေတာပဲ မမ ဖင်ကြီးကလှတာကိုး မောင် တီလေးကိုရော လိုးပေး ဦးလေ ခဏရေဆေး ဦးမယ် အင်း မြန်မြန်လုပ် ရေဆေးပြီးတီလေး သားပေါ်တက် တီလေး အဖုတ်ကို မှုတ်ပေးမယ် တီလေးလဲ လီးပြန်စုပ်ပေး အင်း ဒီလို မျိုးလား 69 ပုံစံအပြန်လှန် စုပ်ပေးပြီး တီလေး လှဲလိုက်တော့ လိုးချင်လာပြီ တီလေးအဖုတ်ကြီးရာသီလာတာတောင် မှုတ်လို့ကောင်းတာလိုးရရင်တော့ လိုးရင် မညှာနဲ့ နင့်ဟာတစ်အားကြီးတာ ကွဲချင်ကွဲပစေ ရတယ် ပြီးရင် ငါ့ကိုဖင်ပါ လိုးပေရမယ် ကြာပါတယ် ငါအပေါ်ကတက်ဆောင့်မယ် နင်လဲကြမ်းကြမ်းရမ်းရမ်းသာလိုး ပြောလဲပြော လီးကိုကိုင်ကာ အဖုတ် ဝတေ့ပြီး စောင့်ချလိုက်ရာ  ဒုတ် လီးကြီးမှာ တဆုံးဝင်ပြီး ဂေါ်လီတွေက တစ်ထစ်ခြင်း အမြန် အစေ့ကို ပွတ်တိုက်ပြီး သားအိမ်ကိုသွားစောင့်လေသည် ကောင်းလိုက်တာ သားအိမ်ပင် အောင့် သွားသည် လီးကြီးမှာ ကြီးလဲ ကြီး ရှည်လဲ ရှည်သည့်အပြင် ဂေါ်လီကလဲ ပါရာ တီလေး ခမျှာလယ်တိုင်လေး မော့ပြီး အားတစ်ခွန်းထဲ အော်ကာ ခပ်ကြမ်း ကြမ်း သာစောင့် စောင့်ချနေရာ ငထက်လီးကြီး ကြိမ်းလာသည် လီးကို ကြည့်လိုက်ရာ သွေးတွေ တီလေးရာသီ လာသည်လား အဖုတ် ကွဲလို့ ထက်ွသည့် သွေးလားမသိ အဲ့လောက်ဖြစ်လှ တီလေးကိုပွေ့ ကာ ပေါင်နှစ်ချောင်း ပခုံးပေါ်ထမ်းကာ အားရပါးရလိုးတော့သည် ဗြွတ်ကနဲ ဗြွတ်က နဲ့ လီးဝင်သွားတိုင်း စောက်စေ့ကို ဂေါ်လီက ထိထိမိမိကြီးတိုက်နေရာ နဂိုထဲက ဖီးတက်နေသော မိမိ ဘယ်နှစ်ချီပြီးလို့ ပြိးမှန်းမသိတော့ ပေ ငထက်လီးကလဲ အဖုတ်ထဲ ပြည့်ကြပ်နေရာ အဖုတ်အတွင်းသားတွေကို နေရာလပ်မကျန် ဒစ်ထိပ်ကြီးက. ဆွဲမွှေ့နေလေသည် မိမိလိုချင်သော ကာမ အရသာထူးကြီးကြောင့် မချိုတစ်ယောက် ငထက်ကို အစွဲကြီးစွဲနေမိလေသည် တီလေး ဟိုဘက်လှည့်ပေး ဖင်လိုးတော့မှာလား အင်း ခဏလေး ငါကုန်း ပြီးဖြဲပေးမယ် နာလို့အော်လဲ လိုးသာလိုး အားမနာနဲ့ ခရမ်းနုရောင်သမ်းနေသော စအိုဝကို ယက်ပြီး စတွေးထွေးကာ ဒစ်ထိပ်ကြီးကို အားနှင့် ဖိကာလိုးချလိုက်လေတော့သည်……. ပြီးပါပြီ