မအောင့်နိုင်တော့ဘူးသိလား

မအောင့်နိုင်တော့ဘူးသိလား

နေနေက ဆယ်တန်းကျောင်းသူလေးပါ(အဆောင်နေကျောင်းအိပ်ကျောင်းစားပါ ယောကျ်ားလေးတွေနဲ့ သပ်သပ်ဆီဆိုတော့ မကမ္ဘာထဲမှာပဲနေခဲ့ရသူပါ။) ဆယ်တန်းကျောင်းသူဆိုတော့ ဆယ်တန်းဖြေရတာပေါ့လေ (သိပြီးသားမလား)နေဆယ်တန်းဖြေ တော့ နေနဲ့ တစ်ခုံတည်းထိုင်ရတယ့်ကောင်လေးက နေတို့ ကျောင်းက နာမည်ကျော်လေးလေ(ဆိုးလို့တော့ ဟုတ်ဘူး ပွဲအားလုံးမှာ သူက  ခေါင်းဆောင်ပြီး လိုက်လုပ်ပေးလို့) (သူကလဲ  အဆောင်ကျောင်းသားပဲလေ) နာမည်သာကြီးတာပါ စာမေးပွဲလာဖြေတော့ နာရီမပါဘူး (နာမည်ကြီးထမင်းငတ်တစ်ကယ်ရှိမှန်းသိသွားတယ်) မြန်မာစာနေ့ကြီး နာရီတစ်လုံး နှစ်ယောက် ကြည့်လိုက်ရတယ်။အဲ့ကိုယ်တော်ချောက နောက်တစ်ရက်လည်းကျရော ကျေးဇူးတင်ကြောင်းဘာကြောင်း လာပြောတယ်နေ့ကို ရောချင်တယ်ပဲ ထင်တာပေါ့သူက နွေရာသီအကြောင်း စာစီစာကုံး ဘယ်နှမျက်နှာ ရေးလဲတယ့်နေက ၆မျက်နှာလို့ပြန်ဖြေလိုက်တယ်နောက်မှနေ လန့်သွားတယ်။ ဘယ်နှယ့်လုပ်သိနေရလဲလို့ ဒီလိုနှယ့် နေ့ကို နေ့ရဲ့အကြောင်းလေးတွေကို တစ်ဝက်ပြော တစ်ဝက်မေးလုပ်လာခဲ့တယ့် ကောင်လေးကို နေလည်းခင်မိလာတာပေါ့(စာမေးပွဲခြောက်ရက်အတွင်းနော်) အဲနောက်ဆုံးနေ့လည်း ရောက်ရော သူ နေ့ကို ချစ်ပါတယ်တယ့် သူ့မှာ ကျောင်းကိစ္စနဲ့ပဲ ရှုပ်နေလို့ ရည်းစားမထားခဲ့ပါဘူးတယ့် (ကျောင်းသားတွေချည်းရှိတာဆိုတော့လဲ ယုံမိတာပေါ့ရှင်)နေကလည်း ရှက်ပြုံးလေးပြုံးပြီး စာမေးပွဲခန်းထဲက ပြေးထွက်လာမိပါတယ် သူကတော့ နေကိုကြည့်ရင်း ကျန်နေမှာပေါ့နေတို့တွေ စာမေးပွဲခန်းကထွက်ပြီး နေတို့ကျောင်းရှေ့မှာ အားလုံးပြန်စုရတယ်လေ(ဆရာဆရာမတွေကို ကန်တော့နှုတ်ဆက်ဖို့ပါ) နေတို့ တွေ ဆရာတွေကိုကန်တော့ကြ ရေတွေပက်ကြ ဝမ်းနည်းလို့ငိုကြနဲ့ပေါ့ရှင်နေ့ကောင်လေးက အဲ့အချိန်မှာ ကျောင်းသူတွေ နားမရောက်ရောက်အောင်လာပြီး နေ့ကို ကျောင်းစာသင်ခန်း အလွတ် တစ်ခုစီ လှမ်းချိန်းပါတော့တယ်  (ရေတွေစို ဆူညံနေတော့ လာဖို့မခက်ပါဘူး)နေ့ သူငယ်ချင်းတွေကတော့ ကောင်မစွံလှချည်လားပေါ့ နေလည်း မသိမသာ လှစ်ထွက်ခဲ့ပါတော့တယ်။ လူတွေအားလုံးက အရှေ့ကွင်းပြင်က နှုတ်ဆက်ပွဲကိုပဲ ဂရုစိုက်နေတော့စာသင်ခန်းတွေဟာတိတ်တဆိတ်အထီးကျန်ငြိမ်သက်ခြင်း တွေနဲ့ပဲ ပြည့်နေတယ်လေ  သူက ကျောင်းအဖြူအစိမ်းလေးနဲ့ ရေတွေစိုစိုနဲ့ အခန်းဝမှာရပ်နေတယ် နေကတော့ ကျောင်းဖြူ အကျႌ အပေါ်က နွေရဲ့သင်္ကေတ ပိတောက်ရောင်  အနွေးထည်လေးနဲ့ ကျောင်းစိမ်းထဘီ လေးနဲ့ပေါ့ရှငိနေရဲ့အလှကတော့ ရေစိုနေလို့ လုံးဝပေါ်လွင်နေမယ်ထင်တာပဲရှင့်  နေကလုံးကြီးပေါက်လှအငယ်လေး နော်(ဘောလုံးသမရှင့် )(ငါကွကြုံကြွား)နေတို့ စာသင်ခန်းထဲက ခုံတစ်ခု မှာ ဝင်ထိုင်မိလိုက်ကြတယ်နေတို့နှစ်ယောက် အနီးစပ်ဆုံးတို့ထိုင်လိုက် ကြတယ်နေတို့တွေ စာမေးပွဲခန်းတုံးက စည်းကို အခုကျော်နိုင်လို့ နေတစ်ကယ်ရင်ခုန်မိတယ် နေရင်တွေခုန်နေတယ် ယောကျ်ားဆိုတာမမြင်ရတာ ကြာသွား လို့ ထင်တာပဲနေရဲ့ကျောင်းသားလေးနာမည်က မောင်လို့ပဲထားလိုက်ပါရှင်(ပြောပြလိုက်ရင် သူလေးရှက်သွားမယ်)”နေငါနင့်ကိုတစ်ကယ်ချစ်မိသွားပါ””နေ ရယ်ဒီခြောက်ရက်ဟာ ငါ့ရဲ့ဘဝကို အနာဂတ်ရေးရာကော နှလုံးသားရေးရာကိုပါ ပြောင်းလဲသွားစေမယ်လို့ တစ်ခါမှမထင်ခဲ့ဘူးပါဘူး။

ဒါပေမယ့် တစ်ကယ်ဖြစ်လာတယ်လေနေ””နေကိုယ့်ကို ဘယ်လိုအဖြေမျိုးပေးနိုင်မလဲနေ”မောင့်ရယ့် စကားလေးတွေကိုသာယာ မိသွားတယ်မောင့်လက်ကလေးတွေက နေ့ရဲ့ဆံစ လေးတွေကို အသာအယာပွတ်သက်ပေးနေတယ်   နေ ရှက်ရှက်နဲ့ပဲ ခေါင်းငြိမ့်လိုက်ပါတော့တယ် ကြည်နူးတယ့်အပြုံးတွေနဲ့နေတို့နှစ်ယောက်ဖက်ထားမိကြတယ်မောင့်နဲ့နေ နှုတ်ခမ်းချင်းထိပြီး လျှာချင်း ကစားမိကြတယ်နေ့အဖုတ်ကလေးကတော့  အခန်းထဲစရောက်ကတည်းက အရည်ရွှဲနေတာပေါ့  နေတို့နှစ်ယောက် အချင်းချင်း တင်းတင်းကျပ်ကျပ်ဖက်ထာားမိတယ်လေအသစ်စက်စက် ရည်းစားလေးတွေ ဆိုတာကြောင့်ရင်ခုန်တာ က အထွတ်အထိပ်ပေါ့နေရဲ့ လည်ပင်းနားတစ်ဝိုက် ကို မောင်က အားရပါးရ နမ်းပေးတော့ နေလေ ဘယ်လိုပြောရမလဲပေါ့ တအားပဲစိတ်ထလာမိတယ် နေ့ပင်တီလေးက အရည်ရွှဲနေပြီလေ နို့သီးလေးတွေကလဲမာနေပြီပေါ့မောင့်လက်တွေက နေ့အနွေးထည်ကို ချွတ်ဖို့လုပ် တယ် နေလည်းဘာလို့မှန်းမသိဘူး သူ ချွတ်ရလွယ်အောင်ကူလိုက်တယ်မောင်ကတော့ နေ့အကျႌ ကော ဘော်လီကော အောက်လက်ထိုးပြီး နေ့နို့နှစ်ဖက်ကို လက်နဲ့ဆော့နေတာလေ “နို့စို့ချင်တယ်နေရယ်”မောင့်အသံကလေးက သူဆော့တာခံနေတယ့်နေ့ကိုနှိုးလိုက်သလိုပဲနေလည်းဘော်လီလန်ပြီး နို့စို့ရလွယ်အောင်လုပ်ပေးလိုက်တယ် နေတို့နှစ်ယောက်လုံးက စာရေးခုံပေါ်ပက်လက်ကြီးပေါ့မောင့်ရဲ့ ခေါင်းက တစ်ဖြည်းဖြည်း နဲ့ အောက်ကို ဆင်းသွားတယ်နေ့ရဲ့ပြေနေပြီဖြစ်တယ့်ထဘီကို ပုံကျသွားအောင် ချွတ်လိုက်တယ်နေက အပေါ်မှာလည်း နို့လန် အောက်မှာလည်း အဖုတ်ပဲဖုံးထားတာကျန်တော့တယ်လေ   မောင်က နေ့ရဲ့နို့ကနေ စနမ်းလာ လိုက်တာဗိုက်ပြီးတော့ချက်ပြီးတော့နေ့ရဲ့အရည်တွေစိုနေတယ့် အဖုတ်လေးလေမောင်က နေရဲ့ပင်တီလေးကို ပါးစပ်နဲ့ကိုက်ချွတ်လိုက်တယ်နေ့ရဲ့အဖုတ်ကလေးက အလျှက်ခံဖို့အသင့်ပေါ့ နေလေ မောင့်လျှာကို မျှော်နေမိတယ် ဘာကြောင့်မှန်းတော့မသိဘူးမောင်က သူ့လျှာနဲ့ နေ့ အဖုတ်ကို ပထမဆုံးအပေါ် အောက်လျှက်ပေးတယ် တစ်ချက်တစ်ချက်ကြရင် နေ့အစိလေးကို ပါလျှာနဲ့တို့ပြီးကစားပေးသေးတယ်မောင့်ရဲ့လျှာက တစ်ဖြည်းဖြည်း နဲ့နေ့ အဖုတ်ထဲထိ ဝင်လာတယ် အဖုတ်နံရံ လေးတွေလည်း အားရပါးရလျှက်ပေးတယ်”အ အ အ နေ ဘယ်လိုပြောရမှန်းတောင်မသိဘူးခံစားရတယ့်အရသာကလေ ဘယ်လိုပြောရမလဲပေါ့ နေ ခုံကို လက်နဲ့ကိုင်ထားပြီး နေ့အဖုတ်လေးကို မရှက်တမ်းကော့ထားမိတယ်မောင်ကတော့နေ့ကို သေချာခါးက ဖက်ပြီး လျှက်ပေးနေပါတော့တယ်မောင်က မျက်နှာနဲ့ အဖုတ်နဲ့ ခဏ ခွာလိုက်ပါတယ် နေလည်း မျက်နှာကျက်ကို မော့နေရာကအောက်ကို တစ်ချက် ငုံ့ကြည့်မိပါတယ် မောင်က ဒီတစ်ခါကြတော့ နေ့အဖုတ်ထဲ လျှာထည့်ပြီး လိုးပါတော့တယ်နေ့အမြေးပါးလေးကိုတောင်တစ်ချက်ချက် လာထောက်ပါတယ် (နေကအပျို စစ်စစ်ရှင့် အဲ့အချိန်ကပြောပါတယ်)”မောင် နေ့အမြေးပါးကိုမဖောက်ပါနဲ့နော် နေ့အိမ်က သိရင် သတ်လိုက်မယ်””မောင်နားလည်ပါတယ်နေရယ် ဒါပေမယ့် မောင့်လီးတော့ စုပ်ပေးနော်” ဟုတ်ပါပြီမောင်ရယ်ဆိုပြီး ကျွန်မလည်း ခုံပေါ်ကဆင်းပြီး ဒူးထောက်လိုက်တယ် မောင့်လီး နဲ့ကျွန်မမျက်နှာ တန်းတန်းလောက် အနေအထားပါ့ မောင်က သူ့ပုဆိုးကိုချွတ်ချလိုက်တယ် ကြမ်းပြင်မှာ ပုံသွားတာပေါ့မောင့်အတွင်းခံလေးကိုဆွဲချွတ်ရင်း မောင့်လီးကို ကြည့်နေမိတယ် အရှည်ကြီးပဲရှင့် ၆လက်မ 7လက်မလောက်ရှိမယ် ထောင်မတ်ပြီး ထိပ်မှာအရည်တွေရွှဲနေတယ် နေလည်း နေ့တံတွေးနဲ့ သူ့အရည်ရယ် ပေါင်းပြီး လီး တစ်ချောင်းလုံးပွတ်ပေးရင်းအရင်ဆုံး မောင့်ဟာလေးကို ဂွင်းတိုက်ပေးနေမိတယ် မောင်ကတော့ တစ်အားကို ကျေနပ်နေတယ့်ပုံပါပဲ နေစစချင်းမောင့်ဒစ်ကိုငုံလိုက်တယ် ပြီးမှတစ်ဖြည်းဖြည်း အရင်းထိ စုပ်ချသွားတယ်။

နေလည်းပါးစပ်နဲ့အထက်တက်လိုက်အောက်ဆင်းလိုက်နဲ့ အားရပါးရစုပ်ပေးပါတယ်မောင့်အချောင်းကလေ ပူပူနွေးနွေးလေးရှင့် (စုပ်လို့ကောင်းတယ် ပြောရင်လွန်မလား မသိဘူး)” အ အ နေ မောင်ထွက်တော့မယ်” နေလည်း မောင့် လီးကြီးပါးစပ်က ချွတ်ရင်း”မောင်ကလည်း နေ့မျက်နှာတွေပေအောင် အပြင်မှာ ထုတ်မလို့လား ”“နေ ရွံ မှာစိုးလို့ပါ မောင်က ပြဿနာမရှိဘူး””မောင်ရေ အသင့်ပြင်ထားပေတော့” နေလည်း မောင့်လီးကြီးတစ်ချောင်း လုံးကို ငုံထား လိုက် ပြီး အားရပါးရ လျှာနဲ့ကစားပါတော့တယ်မောင့်ရဲ့ သုတ်တွေဟာလည်း အားကောင်းကောင်းနဲ့အပြင်ထွက်လာလိုက်တာ နေ့အာ့ခေါင်တစ်ခုလုံး ပူနွေးသွားတာပါပဲရှင် နေလည်းလေ ငန်ကျိကျိ သုတ်ကလေးတွေကို မောင့်ချစ်တယ့်စိတ်ကြောင့်ပဲ မျိုချမိသွားပါတယ်နေလည်း ပါးစပ်ကို အသာအယာ သုတ်ရင်း”မောင်နေမပြီးသေးဘူးနော်””မောင်ကလည်းနေ့ကိုဒီအတိုင်ပစ်မထားပါဘူး နေရယ့် လာခုံနှစ်လုံးကပ်လိုက်ရအောင်”  ပြောပြောဆိုဆိုနဲ့ပဲ စာရေးခုံနှစ်လုံးကပ် လိုက်တာပေါ့နေတို့နှစ်ယောက်ယှဉ်အိပ်လို့ ရအောင်တော့ကျယ်တာပေါ့”မောင် နေ့အမြေးပါးပေါက်ရင် နေ့အိမ်က သတ်မှာနော်” “နေကလည်း မောင်နေ့ကို မလုပ်ပါဘူး နေပြီးသွားအောင် မောင် စောင်းတိုက်ပေးမလို့ နေ ခုံပေါ်အိပ်လိုက်လေ နေမောင့်ကို တော့ တစ်မျိုူမထင်နဲ့နော်  နေစောင်းတိုက်ဘူးလား” “အော် မောင်ကလည်းနေ ဒီအရွယ်ကြီးရောက်မှတော့ မလုပ်တတ်ဘဲနေပါ့မလား အဆောင်မှာ out pass ထွက်ရင်လည်း အင်တာနက်ဆိုင်ပြေး အဲ့ကားတွေကြည့်ပြီး တိုက်ရတာက အမော တစ်ခါတစ်လေဆို အဆောင်မှာတောင်မဟုတ်ဘူး စိတ်တစ်အားပါလာလို့ အင်တာနက်ဆိုင်မှာတင် တိုက်ပြီးပြီးသွားတယ် ဒါကြောင့်မလို့လဲ မောင့်ကို ပြုစုနိုင်တာလေ မဟုတ်ရင် အဲ့လောက်ကြီးကျွမ်းပါ့မလား မောင်ရယ့်” နေလည်းပြောပြောဆိုဆိုနဲ့  ခုံပေါ်တက်အိပ်လိုက်ပါတော့တယ် မောင်ကနေ့အဖုတ်လေးကိုလက်နဲ့အသာအယာပွတ်ပေးတယ် အထက်နဲ့အောက်မှန်မှန်လေးပေါ့ တစ်ချက်ချက်ကျ  တော့ နေ့အဖုတ်ထဲလက်ကလေး နှုတ်ပြီးပွတ်ပေးတယ် နေ့အစိလေးကိုလည်း မောင်ကကစားပေးတယ်လေ လက်ကလေးနဲ့ ပေါ့ မောင် ရဲ့ လက်ကြောင့်ပဲ  နေ ထူးကဲတယ့်အရသာတွေ ခံစားရတာ ဘယ်လိုပြောရမှန်းတောင်မသိပါဘူးရှင် မောင်ရဲ့ လက်ရဲ့ ကစားတာကလေ မှန် မှန် လေးကနေ တဖြည်းဖြည်းနဲ့ မြန်လာပါတယ် ပြီးတော့လေ “မောင် နေ့ကို နောက်တစ်ခေါက် ထပ်လျက်ပေးမယ်နော်ဆိုပြီး မောင်ဟာ နေ့ကို ဒူးထောင်ခိုင်းပြီး ပေါင်ကြားနှစ်ဖက်ကြားခေါင်းစိုက်ပြီး အားရပါးရရက်ပါတော့တယ် မောင်က နေ့ အဖုတ်လေးကို အထက် အောက် လျှာ အပြား လိုက် ရက်လိုက် အဖုတ် နံရံ လေးတွေကို လျှာနဲ့ထိုးလိုးလိုက် အစိလေးကို လျှာနဲ့ ထိလိုက်နဲ့ ကစားပေးတယ်လေ နေလေ ခုံကို ကိုင်ထားပြီးတော့ မရှက်တမ်း အဖုတ်ကို ကော့ထား ပေးမိတယ် “အား အ အ လျက်ပါ မောင် ရယ့် အား ရပါးရ  လျက် လိုက်ပါ မောင်ရယ့် အစိလေးကိုပါ ထိအောင်လျက်ပါ မောင်ရယ့် နေလေ မအောင့်နိုင်တော့ဘူးသိလား” နေလေ တစ်ကိုယ်လုံးကို ထူးထူးဆန်းဆန်း အရသာခံစားရပြီး ပါးစပ်က အော်ရင်းညည်းရင်း နဲ့ပဲ ပြီးသွားပါတယ် မောင်ကတော့ နေ့အဖုတ်ရည်တွေကို နှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက် အားရပါးရ သောက်သုံး လိုက်ပါတော့တယ် “မောင် နေ မောင့်ကို သိပ်ချစ်တာပဲ မောင်” နေလည်း ခုံ ပေါ်ကထ ကြမ်းပြင်ပေါ် ပုံကျနေတယ့် ထဘီကို ပြန်ဝတ် ဖို့ အလုပ်မှာ  “နေ နေ့ ပင်တီလေးကို မောင် အမှတ်တရ သိမ်းထားပါရစေနော်” “လိုချင်ရင် မောင့်ဘောင်းဘီပြန်ပေးခဲ့လေ” “ကတိနော် ကတိ” ပြောပြောဆိုဆို ပဲ မောင်  ကနေ့ပင်တီလေးကို နမ်းရင်း တယုတယ သိမ်းသွားပါတယ် နေကတော့ လူမြင်မှာ ကြောက်တာနဲ့ မောင့်အတွင်းခံဘောင်းဘီကို ဝတ်လိုက်ပါတယ်။ မောင်နဲ့နေတို့တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက်ပူးပူးကပ်ကပ်ဖက်ပြီး ပါးစပ်ခြင်းထိပြီး လျှာခြင်းကစားခဲ့ကြတယ် “နေ မောင့်ဆီ ဖုန်းဆက်အုန်းနော် တက္ကသိုလ်လည်းတူတူတက်ကြမယ်နော်” “ဟုတ်ပါပြီမောင်ရယ့် ပြန်ကြရအောင် အပြင်မှာ တစ်ဆောင်ခြင်းစီ ကျောင်းကားပေါ်တက်ပြီးထွက်နေပြီ” နေမောင့်နှုတ်ခမ်းလေးတွေကို စုပ်နမ်းပြီး နှုတ်ဆက်အနမ်းပေးခဲ့လိုက်တယ် နေကနေ့တောင်ပေါ်မြို့လေးကိုပြန် မောင်က အညာကိုပြန်တာပေါ့ . . . .

ပြီးပါပြီ