ဒီတစ်ခါပထဆုံးပါ

ဒီတစ်ခါပထဆုံးပါ

ဖြူတစ်ယောက် တိုက်ခန်းလေးဝယ်ယူခွင့်ရပြီးနောက် လိပ်စာပါ ရုံးခန်းဆီသို့လာခဲ့တယ်။ ရုံးခန်းမှာလူတစ်ယောက်ကိုတွေ့ပြီး “ဒီမှာ ရှင့်” “ဗျာ ကျနော့်ကိုခေါ်တာလား” ကျနော်မော့ကြည့်ပြီး ပြောလိုက်ရာ ယူနီဖောင်းနဲ့တော်တော်လှတဲ့အမျိုးသမီးတစ်ယောက်ကို တွေ့လိုက်မိတယ်။ “ဟုတ်တယ်ရှင့်” “ဘာကိစ္စရှိလို့လဲဗျ” “ကျမ အခန်းတစ်ခန်းရထားတယ်” “ဟုတ်ကဲ့ကျနော် ဘာကူညီပေးရမလဲ” “ကျမအခန်းမှာ လိုအပ်တာမှန်သမျှ ရှင်လုပ်ပေးရမှာပဲ” “ဒီမှာ အမ ကျနော်ပြုပြင်ပေးထားတာမှန်သမျှကလူနေရုံအသင့်ပဲ” “မရဘူး၊ ကျမစစ်ဆေးပြီးမှ လက်ခံနိုင်မယ်” “ဟုတ်ပြီ ကျနော်စီစဉ်ပေးမယ်” “ညီလေး ဒီအမအခန်းကို သွားပြလိုက်” “ရှင်အလုပ်သမားတွေနဲ့ကျမကို လွှတ်မလို့လား” “ဟုတ်တယ်ဗျ” “အလုပ်သမားနဲ့ လွှတ်မယ်ဆိုရင် ကျမ မလိုက်နိုင်ဘူး” “အဲဒါတော့ခင်များသဘောပဲ၊ ကျနော်အလုပ်ရှုပ်နေတယ်” “ရှင့်သူဌေးနဲ့တိုင်မယ်” “ဟောဗျာ” ကျနော်လဲ တကယ်အလုပ်ရှုပ်နေတဲ့အချိန်မှာ ဒီလိုပြောတော့ စိတ်ကမရှည်နိုင်ပါ။ ထိုအမျိုးသမီးက ဖုန်းကိုထုတ်ပြီး ရုံးခန်းအပြင်ကိုထွက်ကာ ဖုန်းဆက်လေတော့သည်။ ဖြူတစ်ယောက် အခန်းထဲကလူကို သူဌေးလို့မထင်မိပါ။ ငယ်ကလဲငယ်သေးတယ်၊ပြီးတော့သူဌေးတော် တော်များများက လုပ်ငန်းခွင်မှာထိုင်လေ့မရှိဘူးလေ၊လူကရုပိကတော့ မဆိုးဘူး၊အလုပ်ရှုပ်နေပုံရပေမယ့် ဝယ်ယူတစ်ယောက်ကို အလုပ်သမားနဲ့ လွှတ်မယ်ဆိုတော့သည်းမခံနိူင်ပါ။သူဌေးဆီဖုန်းလှမ်း ဆက်လိုက်တယ်။ “တူ တူတူ” “” ဟလို ဦးဇော်မိုးလားရှင်” “ဟုတ်ပါတယ် ပြောပါ” “ရှင့်တပည့်ကကျမကိုအလုပ်သမား တွေနဲ့အခန်းကြည့်ဖို့လွှတ်တယ်ရှင့်” “အော ဟုတ်လား၊သွားကြည့်လိုက် လေအမ” “ကျမကတက္ကသိုလ်ကဆရာမပါရှင်ခုလာတာလဲတစ်ယောက်တည်း ဘယ်လိုလုပ်ပြီးအဲဒီအခန်းထဲ လိုက်ရဲမလဲ” “ဟောဗျာ ကျ နော့်ကိုလိုက်ကြည့်စေ ချင်တာလား” “ဟုတ်တယ် ကျမကထိရောက်တဲ့သူနဲ့မှပြောချင်တာ၊” “အဲဒါဆိုတစ်နာရီလောက်စောင့်ပေး လို့ရမလား” “”လာမယ်ဆိုကျမစောင့်နေမယ်” “အိုကေ” ကျနော်လဲလုပ်စရာရှိတာကိုမှာပြီး နောက်မှာတော့ တာဝန်ခံတပည့်တစ်ယောက်ကို “ညီလေး ဟိုရှေ့ကဆရာမကိုခေါ် လိုက်ကွာ သူ့အခန်းကိုကြည့်ပေးပါ တဲ့ကြာ” “ဟုတ်ကဲ့ ဆရာ” တာဝန်ခံသွား ခေါ်တော့ထိုအမျိုးသမီးလိုက်လာတယ်။“ရှင့်သူဌေးက ပြောလိုက်တာလား” “ကျနော်ကဇော်မိုးပါအမ” “အားနာလိုက်တာအကိုကဒီက သူဌေးပေါ့” “သူဌေးမဟုတ်ပါဘူး ဗျာ၊ကဲပါသွားကြည့်ရအောင်” သူ့အခန်းကိုလိုက်ကြည့်ပြီးနောက် “ဒီမှာတော့သတ်မှတ်ထားတာတွေ အစုံရှိသားပဲ၊ညီလေးရေမီး စစ်ပြ ကြာ” “ဟုတ်ကဲ့ဆရာ” ရေမီးများစစ်ပြပြီးနောက်မှာတော့ “ကဲဆရာမဘာလိုအပ်လဲပြောပါ” “ဒီလိုလေ အကို အခန်း ကHallဆိုတော့ကျမဘယ်လို မှနေလို့မဖြစ်ဘူးရှင့်” “အခန်းဖွဲ့ချင်တာလား” “ဟုတ်တယ်ရှင့်၊ အဲဒါလုပ်ပေးလို့ရမလား” “ကျနော့် အလုပ်တွေကနည်းနည်း ရှုပ်နေတာဗျ၊ပြီးတော့ဒီဟာလေးတွေကျ ကျနော်မလုပ်ဘူးဗျ” “ကူညီပေးပါရှင်၊ကျမကလဲတစ် ယောက် တည်းဆိုတော့” “အော်ဆရာမရယ်ကျနော်တကယ်အလုပ်မအားလို့ပါဗျာ”“ကူညီပေးပါ” “ညီလေး ဆရာမအခန်းကို လုပ်ပေး ဖို့လက်သမားရှိလား” “ဆရာ နယ်ကလူတွေလှမ်းခေါ်မှရ မှာဆရာ” “အေး ကွာခနလာလုပ်ပေးလို့ပြောလိုက်”“ဟုတ်ကဲ့ဆရာ” “အကို ပြင်မယ်ဆိုရင် ဘယ်လိုပြင်ရမလဲ” “အခန်းဖွဲ့မှာ မဟုတ်လား၊ အဆင်ပြေအောင်စီစဉ်ပေးမယ်” “ကောင်းလဲကောင်းသလိုလှအောင်လဲလုပ်ပေးပါရှင်၊နောက်ပြီးတော့ လေဈေးလဲအများကြီးမ ယူနဲ့နှော်” “အထူးလျော့ဈေးပေးမယ် ၊ဟုတ်လား” “ကျေးဇူးပါရှင်” အခန်းများကိုပြန်လည်တိုင်းပြီး “ကဲဆရာမ အခန်းဖွဲရင်နှစ် ခန်းပဲ ရမယ်” “အဆင်ပြေသလိုစီမံပေးပါရှင်” ကျနော်လဲ တိုက်ခန်းကအခန်းကျဉ်း ဖြစ်လေတော့ ပေါ့ပေါ့ပါးပါးနှင့်ငွေ ကုန် ကြေးကျမများစေရန်ချိန်ဆပြီး ပုံကြမ်းရေးဆွဲပြီး ထိုဆရာမကိုပြ လိုက်တယ်။ဆရာမကဲကြိုက်တယ် ထို့ကြောင့်ကုန်ကျမည့်ငွေ ကိုပါတွက်ပြရာ “ကိုဇော်မိုးဈေးကမများဘူးလား” “မများပါဘူးဆရာမ၊ဒီပုံကြမ်းလေး ယူသွားပါ။ပြီးရင်တခြားနေရာလဲစုံ စမ်းခဲ့ပါ၊ဒီဈေးထက်နည်းရင်သူတို့ တွေကိုခိုင်းပါ”

“ဟုတ်ကဲ့ရှင့်” ထိုနောက်ထိုအမျိုးသမီးပြန်သွား ပြီးတပတ်လောက်အကြာမှာဖုန်း ပြန်ဆက်လာတယ် “ကိုဇော်မိုးရေ ကျမလည်းကျောင်း တဖက်နဲ့မအားလို့ပါနှော်၊ဒီနေ့ကျမ ကိုဇော်မိုးနဲ့တွေ့ချင်တာ၊ကိုဇော်မိုး အားလားရှင့်” “,အားတယ်လို့တော့မရှိပါဘူး၊ နေ့ လည်တော့အလုပ်ထဲမှာရှိမှာပါ” “ဟုတ်ကဲ့ကျမလာခဲ့ပါမယ်” နေ့လည်ကျတော့ဆရာမရောက် လာတယ်။ယူနီဖောင်းနဲ့မဟုတ်ပဲ သာမန်အပြင်သွားလျှင်ဝတ်ကြသောအဝတ်အစားဖြစ်ပြီးသူ့အလှကပို ပြီးပေါ်လွှင်နေတယ်။အရင်တစ် ခေါက်ကလိုဆံထုံးထုံး ထားခြင်းမ ဟုတ်ပဲနောက်ဆံပင်ကိုဖျားလျား ချကာဘေးတဖက်စီမှဆံပင်များ အားနောက်သို့ဆွဲယူပြီးကလစ်နှင့် ညှပ်ထားခြင်း ဖြစ်သည်။ “ကိုဇော်မိုး ကျမလေ စုံစမ်းကြည့်တယ်ရှင့်၊ကျန်တဲ့ လူတွေကလဲပြောတယ်။ကိုဇော်မိုးဆီသာရအောင်အပ်ပါတဲ့ဈေးလဲ မဆစ်ပါနဲ့တဲ့” “ဈေးဆစ်စရာမကျန်ပါဘူးဗျာ” “ကျမကလေ အခန်းတွေပြင်ရင်ဆေး ပြန်သုတ်ရမယ်မဟုတ်လား” “ဟုတ်ကဲ့” “အဲဒီအခါကျရင်ဆေးကာလာလေး တော့ကျမရွေးမှာနှော်” “ဟုတ်ပါပြီ” အလုပ်အပ်ပြီဖြစ်၍ ကျနော်ကသက်ဆိုင်ရာလုပ်ငန်း ခေါင်းဆောင်များကိုခေါ်ပြီးတိုင်း တာပြီးပစ္စည်းစာရင်းများတင်ခိုင်းလိုက်သည်။ထို့နောက်သူတို့ပေး သောစာရင်းများကိုအကြမ်း ဖျဉ်းတွက်ကြည့်ပြီးမှာပေးလိုက်သည်။“ဆရာမ မနက်ဖြန်လုပ်ငန်းစမှာ” “ကိုဇော်မိုးကျမကိုဆရာမ ဆရာမနဲ့ မခေါ်ပါနှင့်ရှင်၊အသက်ချင်းလဲမကွာလောက်ဘူးလေ၊ဖြူလို့ ပဲခေါ်ပါ”ထိုစဉ်သူ့မဖုန်းကအသံမြည်လာ သဖြင့်သူဖုန်းကိုင်လိုက်သည်။ ထိုနောက်သူစကားပြောနေသဖြင့် ပုံကြမ်းဆွဲထားသော ဖြူ၏အခန်း အားကုတင်နေရာနှင့်နံရံကပ်ဗီဒိုအ တွက်နေရာစဉ်းစားကာ၊ပုံကြမ်းထပ် ဆွဲလိုက်သည်။မီးဖိုးခန်းအတွက်လဲမီးဖိုခုံနှင့် တကွ ရေခဲသေတ္တာ ၊အဝတ်လျှော်စက်အတိုင်းအတာများအား နေရာချလိုက်သည်။ “ကိုဇော်မိုး ဖုန်းလေး ခနနားထောင်ပါလား” “ဗျာ” “ကျမညီမလေးကကိုဇော်မိုးနဲ့ပြောချင်လို့တဲ့” ပြုံးစိစိအမူအယာဖြင့်ပြောသောကြောင့် ကျနော်လဲနားမလည်နိုင်သော်လည်း သူ့ဖုန်းကိုယူပြီးကိုင်လိုက်သည်။ “ဟလို” “ကိုကိုလားဟင်၊ သဲလေးလေ” သိလိုက်ပါပြီကျတော်ရဲ့ အသဲလေးအသံ “ဟုတ်တယ်သဲ” “အခုမမဖြူက သဲလေးရဲ့အမတစ် ဝမ်းကွဲလေ ကိုကို” “ဟုတ်လား “ “မမဖြူကရန်ကုန်မှာ တစ်ယောက်တည်းမို့ ကိုကိုကကူညီပေးလိုက်နှော် အမြတ်လဲမယူဘဲ ဈေးလဲလျှော့ပေး၊ ပြီးတော့လိုအပ်တာလဲ လုပ်ပေးလိုက်ဦး” “ဟုတ်ပါပြီဗျာ၊အခုလဲ အမြတ်မယူထားပါဘူး၊ တပည့်တွေကို သူတို့ရဲ့ဈေးနှုန်းအတိုင်း အပ်ပေးထားတာပါသဲလေး” “ဟုတ်ကဲ့ကိုကို” “အဲဒါဆိုအလုပ်ဆက်လုပ်လိုက်အုံးမယိနှော်”“ဟုတ် ကိုကို” ကျနော်ဖုန်းပိတ်ပြီး ဖြူ့ကိုပေးလိုက်တယ်။ “ကိုဇော်မိုးဖြူတို့အမျိုးတွေဖြစ်ရင် ဖြစ်လာမှာနှော်၊ဈေးလျော့ပေးတော့”“ဟားမဖြူကတော့လုပ်ပြီ” “ဖြူခုမှပဲ စိတ်အေးရတော့တယ်၊ ဖြူ့ကိုကူညီပေးနေတာက ဖြူ့ညီမလေးရဲ့ ချစ်သူဖြစ်နေတာ ပဲ” ” အင်း အဲ” “ကျမကအစကကိုဇော်မိုးကိုအိမ် ထောင်သည်မှတ်နေတာရှင့်၊ ခုမှလူ ပျိုကြီးမှန်းသိတယ်” “Single ဆိုပါတော့ ဖြူကတော့Fa ပေါ့” “အာ ကိုဇော်မိုးကလဲ၊ လူတွေကဒါပဲ ခလုတ်တိုက်နေတာပဲ” အပျိုကြီးရှက်သွားတယ်ဗျ၊ မျက်နှာကနီရဲသွားတယ်။ “ကဲမဖြူ မနက်ဖြန်တော့ပစ္စည်းလဲရောက် မယ်လုပ်ငန်း လဲစမယ်နှော်” “ဟုတ်ကဲ့” နောက်တနေ့ကျတော့မှာထားတဲ့ ပစ္စည်းတွေ ရောက်လာခဲ့တယ်။ဖြူလဲကျောင်းပိတ်ရက်မို့ရောက်လာပြီးကြည့်တယ်။ကျတော်ကတော့မှာ ထားတဲ့ပစ္စည်း အရည်အသွေးစစ်ဖို့ လာခဲ့တယ်။ပစ္စည်းတွေကိုစစ်နေတုန်း တချို့ပစ္စည်းတွေကတော့ အိမ်ပေါ်သယ်ယူနေဆဲပါ။ဖြူကကျနော်စစ်နေတဲ့နေရာ ကိုရောက် ချိန်မှာ ပစ္စည်းသယ်လာ သောသူအချို့နှင့်တိုက်မိမလိုဖြစ်ပြီး ဖြူကရှောင်တိမ်းချိန်မှာတော့ ကျနော်ဖက်ကိုယိုင်နဲ့လာတယ်။ ကျနော်လဲဖမ်းထိန်းလိုက်ရာ ကျနော်ရင်ခွင်ထဲသို့ ဝင်ရောက်လာခဲ့တယ်။“အို”“ဆောရီး ဆရာမ ကျနော်အမှားပါ” “ရတယ် မောင်လေး ရတယ်”“အာ ကိုဇော်မိုး လွှတ်တော့လေ” “ဟုတ်ကဲ့ပါဖြူ” ဖြူ အရမ်းထိတ်လန့်သလိုအရမ်းလဲ ရှက်သွားတယ်။ရင်လဲတဒိန်းဒိန်းခုန် မိတယ်။ကိုဇော်မိုးရင်ခွင်ထဲကနေ ရုန်းထွက်ဖို့မနည်းကြိုးစား လိုက်ရ တော့တယ်။ရှက်သွေးတွေဖြာပြီး မျက်နှာတစ်ခုလုံးထူပူသွားမိတယ်။ တစိမ်းရက်ခွင်ထဲရောက်ဖူးတာ ဒီတစ်ခါပထဆုံးပါ။ကိုဇော်မိုးကတော့သူ့တပည့်တွေတိုင်းထွာနေတာကို သေချာကြည့်ပြီး မှာကြားနေတယ် ပြီးတော့မှဖြူ့ဘက်လှည့်လာပြီး “ကဲ ဖြူ ကျနော်တို့ရုံးခန်းသွားကြမယ်” “ရှင်ဒီမှာဘာဖြစ်လို့လဲ” “လုပ်ငန်းစပြီဆိုတော့ အမှုန်အမွှား တွေဆူညံသံတွေနဲ့နေလို့ရမှာ မဟုတ် ဘူး၊သူတို့လုပ်ပါစေ၊ကျနော်ရှိနေရင် သူတို့လုပ်ငန်းစကြမှာမဟုတ်ဘူး” “ဟုတ်ကဲ့ကိုဇော်မိုး” ကိုဇော်မိုးရဲ့ရုံးခန်းထဲလိုက် ပြီးနောက်မှာကိုဇော်မိုးတိုက်တဲ့ကော်ဖီကို သောက်ကြတယ်။အခန်းအသုံးအ ဆောင်အတွက်အိမ်ထောင်ပရိဘောဂထားမယ့်နေရာကိုကြိုပြီးရှင်းလင်း ပြရာ၊တော်တော်အသေးစိတ်စဉ်း စားထားမှန်းသိသာပြီးကိုဇော်မိုးကိုလေးစားမိတယ်။

“ကဲဖြူ ဘယ်နေရာမှာ ဘာတွေထားမလဲဖြူစဉ်းစားအုံး ကိုဇော်လဲလုပ်စရာရှိတာ ဆက်လုပ်လိုက်အုံးမယ်” “ဟုတ်ကဲ့ရှင့်” ကိုဇော်မိုး ကတော့စားပွဲပေါ်မှာတင် ထားတဲ့စာရွက်တွေကိုကြည့်နေတယ်။ ပြီးတော့စဉ်းစားသလိုလုပ်ပြီး စာရွက်တွေ ပေါ်ချရေးတယ်။ ကို ဇော်မိုးကိုကြည့်ပြီး ဖြူစိတ်ထဲမှာ ညီမလေးသဲ တော်တော်ကံကောင်းတာပဲလို့ ယူဆမိတယ်။ စီးပွားရေးသမားဆိုပြီး ဘဝင်နှင့်လဲမနေဘူး၊ ပျော်ပျော်ရွှင်ရွှင်နဲ့ ဟာသလေးတွေရောစွပ်ပြီးပြောတတ်သေးတယ်။အလုပ်လဲတကယ်လုပ်နိုင်တယ်။သူ့အပြော မှာလူတွေ ယုံကြည်ကြတာက ဖြစ်အောင်လဲစွမ်းဆောင်ပေးတာမို့ပါ။ဖြူလဲကိုဇော်မိူးကိုအလိုလိုယုံ ကြည်လာပြီးလိုအပ်တာမှန်သမျှပူ ဆာချင်လာတယ်။ကိုဇော်မိုးရဲ့ ကောင်းတဲ့ဝိသေသတစ်ခုကတော့ သူများကိစ္စကိုစိတ်ရှည်ရှည်နဲ့နား ထောင်ပေးတာပါပဲ။အခန်းပြင်တာ တစ်လခွဲလောက်ကြာတယ်။ဒီကြားထဲမှာတော့ဖုန်းနဲ့သာမက လူချင်းပါကိုဇော်မိုးနဲ့ တွေ့ဖြစ်တယ်။လူချင်း တွေ့တော့လဲ ပစ္စည်း လေးတွေကို သွားကြည့်ဖို့ခေါ်သွားမိတယ်။စိတ် ရှည်ရှည်နဲ့ပဲလ်ုက်ပ်ု့ရှာတယ်။ကြာ တော့ကိုဇော်မိုးအပေါ်အလိုလိုသံ ယောဇဉ် ဖြစ်လာတော့တယ်။ အလုပ်နဲ့မဆိုင်လဲညဘက်တွေမှာကို ဇော်မိုးဆီဖုန်းဆပ်ဖြစ်တယ်။ကိုဇော်မိုးအသံမကြားရရင်တောင်စိတ်ထဲ တစ်ခုခုလိုနေသလိုခံစားရတယ်။အိမ်ခန်းလေးလဲပြီးသွားတော့တယ်”ဖြူ အခန်းလေးကလူနေထိုင်ဖို့အဆင် သင့်ပဲ၊ပြောင်းတော့မလား” “ပြောင်းချင်တယ်၊အပြင် မှာအဆောင်ငှားနေရတာမလွယ်ဘူးလေ” “ဘယ်တော့ပြောင်းမလဲ” “စနေနေ့ကရက်ကောင်းတယ်၊ရက်ရာဇာပဲ” “အင်း အဲဒီနေ့ ပြောင်းမှာလား” “ဟုတ်ပြောင်းရင်ကောင်းမလားလို့” “ဘာတွေယူလာစရာရှိလဲ” “နည်းနည်းပါးပါးပါပဲ” “အလုပ်သမားလိုသေး လား” “,အဲဒီမှာလုံခြုံရေးတွေရှိတယ်သူတို့ကိုအကူအညီတောင်းလိုက်မယ်၊ ဒီရောက်မှလိုမှာ” “အိုကေ ၊ဒီမှာကကိစ္စမရှိဘူး၊ကျ နော်ွ တပည့်တွေရှိတယ်” “ဟုတ် ကိုဇော်” “အဲဒါဆိုစနေနေ့မနက်လာခေါ်မယ်” “ဟုတ်ကဲ့” စနေနေ့ရောက်တော့မနက်စောစော သွားလိုက်တယ်။ဖြူကစောင့်နေ တယ်။သူ့ပစ္စည်းတွေကိုကားပေါ် တင်ပြီးမောင်းထွက်ခဲ့တယ်။တိုက်ခန်းမှာတပည့်တွေကိုစောင့်ခိုင်းထားပြီးသူ့ပစ္စည်းတွေကိုတင်ပေး လိုက်တယ်။ပစ္စည်းတွေကိုနေရာချပြီး “ဟူးမောသွားတာပဲ ကိုဇော်”” သွားနားလေ အိပ်ခန်းထဲ အဲယားကွန်းရှိနေတာပဲ” “မဖြစ်သေးဘူး ၊ချွေးတွေထွက်နေတာ” “ဟုတ်ပါပြီ ထမင်းစားချိန်ကျ နော် လာခဲ့မယ်။ထမင်းဆိုင်ကဝယ်ခဲ့မယ် “ဟုတ်ကိုဇော်” ကိုဇော်မိုးကပြောရင်းဆိုရင်းထွက်သွားတယ်။သူ့ကျောပြင်ကြည့်ပြီး “သိပ်ကိုတော်တ ာပဲလို့တွေးလိုက် ပြီးစိတ်ထဲမှာညီမလေးသဲရဲ့ မျက်နှာမြင်လာတယ်” ဖြစ်နိုင်ရင်ကိုဇော်မိုးကိုအနားမှာပဲ ခေါ်ထား ချင်တယ်။“အို ငါဘာတွေတွေးမိတာပါလိမ့် နှော်၊ကိုဇော်မိုးမှ၊ညီမလေးရှိနေတာ ကို၊မဖြစ်ပါဘူးလေ၊ငါကိုဇော်မိုးကို စိတ်မဝင်စား သင့်ဘူး၊အင်း လူစိတ်ဆိုတာလဲပြောရခက်တာပဲ၊ကိုဇော်မိုးကရောငါ့အပေါ်တော် တော်လေးကောင်းရှာတယ်။ ခက်တာပါပဲ..၊ညီမ လေးနှင့်ကိုဇော် မိုးကယူရသေးတာမှမဟုတ်တာ၊ ကိုဇော်မိုးလဲလူလွတ်ငါလဲလူလွတ် ပဲတွေးလိုက်မိပြန်တော့…။ဟုတ်တယ်အဲဒီတော့ဘာမှဂရုစိုက်စ ရာမလိုဘူးလေ ၊လောလောဆယ်ငါအတွက်အဆင်ပြေရင်ပြီးတာပဲ” ဟုတွေးမိပြီး ရက်ထဲ နွေးထွေးသလိုခံစားလိုက်ရ ပြန်တယ်။မဖြစ်ပါဘူးရေချိုးအုံးမှ ပါလို့တွေးရင်းရေးချိုးခန်းဝင်ရန်သဘက်ယူပြီးရေချိုးခန်းထဲဝင်ကာ အဝတ်အစားချွတ်ပြီး ရေပန်းဖွင့်ပြီးရေချိုးချလိုက်တယ်။ ရေချိုးပြီးသဘက်နှင့်သုတ်ကာသဘက်ကိုရင်လျှားပြီးသနပ်ခါးရေကြဲ သွေးပြီးလိမ်းလိုက်တယ်။အဝတ်အစားလဲပြီးဘာလုပ်ရမလဲတွေးကာပါလာတဲ့အဝတ်တွေကိုနေရာတကျ ထားလိုက်တယ်။နှစ် ယောက်အိပ် မွေ့ရာထူကြီးကိုကြည့်ကာ ညဘက် ကိုတွေးမိပြီးအိမ်အသစ်မှာအိပ်ရဲပါ့မလားတွေးမိပြီးအားငယ်လာရပြန်တယ်” နေ့ လည်၁၂နာရီထိုးခါနီးတော့ကိုဇော်မိုးရောက်လာတယ်။လက်ထဲမှာတော့အထုတ်ကြီးငယ်တွေနဲ့ပေါ့ “ဖြူရေ ထမင်းပွဲပြင်လိုက် တော့၊ဒီမှာပန်း ကန်တွေပါတယ်။ကျနော်လိုအပ်တဲ့ ပစ္စည်းလေးတွေဝယ်လာတယ်၊အဲဒါတွေယူလိုက်ဦးမယ်”

“ဟုတ်ကိုဇော်” ဖြူထမင်းပွဲပြင်မလို့အတွက်ပန်း ကန်တွေကိုကိုဇော်မိုးယူလာတဲ့အ ထုပ်တွေထဲကထုတ်ပြီးရေဆေးကာ ထမင်းပွဲ ပြင်တယ်။ကိုဇော်မိုးကအခန်းထဲကိုသုံးကြိမ်လောက်ပစ္စည်းတွေ ယူပြီးမှထိုင်ခုံပေါ်ခနထိုင်ကာ “ပြီးပြီလားဖြူ” “ဟုတ်ကဲ့” “စားကွ မလား” “ဟုတ်ကဲ့” ကိုဇော်မိုးထမင်းစားပွဲပေါ်ထိုင်တော့ ဖြူကကြက်သားတုံးကို ကိုဇော်မိုးပန်းကန်ဦးချလိုက်တယ် ပြီးမှရှက်မိပြီး မျက်နှာငုံ့ကာပြုံး လိုက်မိတယ်” ကိုဇော်မိုးကခပ်သုတ်သုတ်စားပြီး လက်ဆေးပြီးနောက်ရေသောက် ကာဖြူရေလစ်မယ်အလုပ်ရှိ သေး လို့၊ဒီပစ္စည်းတွေကို သူ့နေရာသူထား လိုက်နှော်” “ဟုတ်ကဲ့ကိူဇော်” ကိုဇော်မိုးအပြင်ထွက်သွားတော့မှ ထမင်းပွဲလက်စသတ် ကာဆေးကြောလိုက်တယ်။ထို့နောက်ယူလာတဲ့ပစ္စည်းတွေကိုကြည့်ပြီး “အမယ်တော်တော်အသေးစိပ်တာပဲ”လို့တွေးပြီးသူ့နေရာ နှင့်သူထား လိုက်တယ်။တမနက်လုံးစေစောထ ပြီးအဆောင်မှာပစ္စည်းသိမ်း ဒီရောက်တော့လဲနေရာတကျစီစဉ် ရတာမို့လူက ထမင်းစားပြီးအိပ်ချင် လာတယ်။အဲယားကွန်းဖွင့်ပြီးကု တင်ပေါ်ခနလှဲလိုက်တာနဲ့အိပ်ပျော် သွားတော့တယ်။ညနေသုံးနာရီ လောက်မှနိုးလာပြီး ညတေစာပြင်လိုက်တယ်။ကိုဇော်မိုး ကိုသတိရနေပြီးသူ့အတွက်ပါပိုချက် လိုက်တယ်။သို့သော်ကိုဇော်မိုးက ဖုန်းတောင်မဆက်ပါ။ဒီလိုနဲ့ညရောက်လာတဲ့အခါမှာတော့ဖြူတစ် ယောက်ကြောက်လာတယ်။အိမ် သစ်ထဲမှာဖြူ တစ်ယောက်တည်း။ဘာလုပ်လို့ဘာကိုင်ရမှန်းမသိပေ အသံတစ်ခုခုကြားတိုင်းကြောက်နေမိတယ်။စိတ်ထဲမှာကိုဇော်မိုးရှိနေရင် ကောင်းမှာပဲတွေးနေမိတယ်။ကိုဇော်မိုးဆီကိုဖုန်းဆက်လိုက်တယ် “ဟလိုဖြူ၊ဘာဖြစ်လို့လဲ” “ကြောက်လို့” “ဘာမှကြောက်စရာမရှိပါဘူး” “တစ်ယောက်တည်း လေ ကိုဇော်မိုးရဲ့” “ကျနော်လဲသူငယ်ချင်းတွေနဲ့ အပြင်မှာရောက်နေလို့” “ကိုဇော်မိုး အများကြီးသောက်မလာနဲ့နှော်” “ဟုတ်ကဲ့မ သောက်ပါဘူး” “အဝှာလေ ဖြစ်နိုင်ရင်…” “ကျနော်လာပေးရမလား” “လာပေးရင်တော့အဆင်ပြေ တာပေါ့” “ဟုတ်ပါပြီဗျာ၊ခနနေ ရင်လာခဲ့မယ်” “ဟုတ်ကဲ့” ဖြူမှာညနက်လေကြောက်လေမို့ကိုဇော်မိုးကိုအရဲစွန့်ပြီးခေါ်လိုက်တယ်၊ သင့်တော်တယ်မသင့်တော် တယ်မ စဉ်းစားမိတော့ပါ။ကြောက်တဲ့စိတ်ကပိုများခဲ့ပြီ ညဆယ့်တစ်နာရီခန့်ရောက်တော့အခန်းရှေ့ကိုတံခါးခေါက်တော့ဖြူတံခါးဖွင့်လိုက်တယ်။ကိုဇော်မိုးနည်း နည်းမူးနေပုံရတယ်။အရက်နံ့ကတော့မပြင်းပါဘူး” ” အိပ်မပျော်ဘူးမလားဖြူ” “ဟုတ်တယ်ကို ဇော်၊နေ့လည်ကလဲ အိပ်ထားတော့မျက်လုံးကလဲ ကြောင်နေတယ်” “ဟုတ်အစကသိရင်မသောက်ဘူး ခုတော့နည်းနည်းမူးနေတာ” “မူးရင်အိပ်လေကိုဇော်” “ဘယ်လိုအိပ်လို့ရမလဲဗျာ။ကြောက်နေတဲ့သူကိုအားပေးရမှာကို၊ဒါနဲ့စကားမစပ်ဖြူကတော်တော်လှနေတာပဲ” “အာ!ကိုဇော်ကလဲ..ပေါက်ကရမြှောက်နေပြန် ပြီ၊ကိုဇော်ရှိနေတာနဲ့အားရှိနေပါပြီ” “တကယ်ပြောတာညဝတ်ဂါဝန်ကြီး နဲ့ဆိုတော့တမျိုးပဲဗျ” “အာ ကိုဇော်နှော်” ဖြူရှက်မိ တယ်။ညအိပ်ရင်ပေါ့ပေါ့ ပါးပါးအိပ်လို့ရအောင်ဂါဝန်ပဲအမြဲဝတ်ခဲ့တာ၊ကိုဇော်ပြောမှဂါဝန်ကိုသတိထားမိတယ်။သူကအရမ်းပါး သလိုလည်ပင်းကလဲဟိုက်နေတယ်” “ရေထသောက်လိုက်ဦးမယ် ဖြူ” ပြောရင်းကိုဇော်မိုးရေခဲသေတ္တာနား ကိုလျောက်တော့လူ ကယိုင်လာ တယ်။ဖြူလည်းကမန်းကတန်းထဆွဲရတယ်။ “ရတယ်ဖြူ၊ရတယ်၊သောက်တုန်းကမမူးဘူးခုမှအရှိန်တက်လာတယ်” “နားလိုက်လေကိုဇော်” “ဖြူအိပ်ပါကိုဇော်ရှိတယ်” “ရတယ် ကိုဇော်” “အိပ်ပါဗျာ” “အာ ရပါတယ်ဆို”ဖြူကသူ့ကိုတွဲထားတာကို ဖြုတ်ပြီး ဖြူလက်မောင်းကိုကိုင်ကာအိပ်ရဘက်ဆီအတင်းတွန်းတယ်။နှစ်ယောက်တည်းဆိုတဲ့အသိကလူကိုတမျိုး ုဖစ်စေရတဲ့ အထဲ ထိတွေ့မှု့ကလည်းရှိနေတော့ဖြူမှာတမျိုးဖြစ်ရတယ်။

အိပ်ရာပေါ်တွန်းလိုက်ရင်းပင်အရှိန် လွန်ပြီးကုတင်ပေါ်နှစ်ယောက်လုံး ထပ်ကာလဲကျသွားရာ။ဖြူက အောက်က ကိုဇော်မိုးက အပေါ်က မျက်နှာပေါ်ကိုကိုဇော်မိုးကလာအပ် နေပြန်တယ်။အဖိုဆိုတဲ့သတ္တဝါနှင့် ခုလိုမျိုးမနေဖူးတော့ မောဟိုက်သလိုဖြစ်သွားရ တယ်။ “ဆောရီး နှော်ဖြူ” “အိပ်ပါလားကိုဇော်” “အင်း အာ့ဆိုရင်ဖြူကဟိုဖက်ရွှေ့ ကိုဇော်ဒီမှာအိပ်မယ်” ဖြူကိုခြေထောက်ကမပြီး ကုတင်တဖက်စွန်းဘက်ရွှေ့တယ်။ဖြူ့မှာရင် ဘတ်ကြီးတစ်ခုလုံးတုန်ခါနေပါပြီ။ ကိူဇော်မိုးပုံကြည့်ရတာလဲအရမ်းမူး နေပြီးဘာ တွေလုပ်နေမှန်းသိပုံမရပေ။ဖြူ့ကိုဘေးရွှေ့ပြီး အနားမှာကပ်အိပ်ကာ ဖြူ့ကိုလာ ဖက်ထားတယ်။ရွှေရင်အစုံဘယ်မ ခုန်ပဲနေမလား၊ အပျိုလူပျိုနှစ် ယောက်ညအခါအခန်းတစ်ခန်းရဲ့ ကုတင်တစ်လုံးထဲဝယ်။ ကိုဇော်မိုးက ဖြူ့ကိုဖက်ပြီးသူ့ဘက် ဆွဲယူလိုက်တယ်။ မျက်နှာချင်းဆိုင် တဲ့အခါဖြူ့နှုတ်ခမ်းကိုလာနမ်းစုပ် တော့တယ်။အစကတော့ကြောက်လန့်ပြီးရှောင်မလိုလုပ်ပေမယ့်နှုတ် ခမ်း ချင်းထိသောအခါမှာတော့အ ချစ်နတ်၏ဖမ်းစားခြင်းကိုဖြူခံ လိုက်ရပါပြီ။အနမ်းကျွမ်းကျင်လှတဲ့ကိုဇော်မိုးကြောင့်ဖြူလဲတုန့်ပြန် နမ်းမိတယ်။ကိုဇော်မိုးရဲ့အနမ်းတွေကကြောက်စရာကောင်းလောက် အောင်ပြင်းထန်တယ်။ရမက်တွေနဲ့ မို့ဖြူ့တကိုယ်လုံးလဲကို ဇော်မိုးရဲ့ ပွတ်သတ်ပေးမှု့တွေကြောင့်ကြက်သီးနွေးဖုတွေပါထလာရသလိုကာမစိတ်တွေလဲဖြစ်ပေါ်ခဲ့ပြီးပိပိထဲအ ရည်တွေစိုလာ ခဲ့တယ်။ဂါဝန်ကိုမတင်ပြီးလက်ကဘော်လီချိတ်ဆီ ရောက်လာကာချိတ်ကိုဖြုတ်သွား ပြန်တယ်။နောက်တော့ဂါဝန်ကိုပါ အပေါ်ထိ လှန်ကာပြူးပြီးဖွံ့ထွားလှတဲ့ဖြူ့ရဲ့နို့ကိုတပြွတ်ပြွတ်စို့တော့ တယ်။ “ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ်” “အာ့ အိုး ကိုဇော်မိုးရယ် အင်းဟင်း ဟင်း” နို့စို့ခံရတာနာသလိုကျင်သလိုဖြစ် ပေမယ့်တကယ်တမ်းကျတော့ဖြူ့ စိတ်တွေထလာခဲ့တာပါ။ဘယ်ညာလှည့်စို့ပြီးနောက်မှာတော့ဖြူ့ ပိပိလဲစိုရွှဲနေပြီလေ။ပေါင်သားတွေကို ပွတ်သပ်ပြီး ဖြူ့ပိပိကို လာပွတ်ချိန်မှာတော့ကြက်သီးနွေးဖုတွေထကာ ပိပိထဲကအရည်က ပေါင်ခြံထဲစီး ဆင်းသွားရပြန်တယ်။ပိပိကိုလာ ပွတ်ပြန်။ တယ် “အာ့ အင်းဟင်းကိုဇော် မသင့်တော်ပါဘူး” နှုတ်ကငြင်းဆန်ပေမယ့် ခန္ဓာကိုယ်က ငြင်းဆန်ဖို့အားမရှိတော့ပါ။ကာမအလိုကိုစိတ်ကအလိုလိုက်ချင်နေပါပြီလေ။အကွဲကြောင်းတလျောက်စုံ ဆန် ပွတ်ပြီးကာမစေ့ကိုပါမထိတထိ ပွတ်ပေးလေတော့ဖြူ့မှာ နေလို့မရအောင် ကာမစိတ်တွေဖြစ်ခဲ့ရပြီ။ မျက်လုံးမှိတ်ပြီး ညည်းတွားမိသည်။မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်ချိန်မှာတော့ ကိုဇော်မိုးမှာ အောက်ပိုင်းအဝတ်အစားတို့ မရှိတော့ချေ။ ဖြူမှာ ကိုဇော်မိုးနို့စို့ပေးခြင်းကြောင့် နို့သီးခေါင်းတွေလဲ စူထွက်လာပြီ။အတင်းကာရောစို့တာမဟုတ်ပေမယ့်အထိအတွေ့တို့မရှိဖူးခြင်းတို့ ကြောင့်ပင်တချက်တချက်မှာ ကော့နေအောင်ခံစားမိရသည်။ နို့စို့ပြီးနောက်ကိုဇော်မိုးကဖြူ့ရဲ့ ပေါင်ကြားမျက်နှာအပ်ပြီးတချက်မျှသာ အကွဲကြောင်းတလျှောက် လျှာ ဖျားနှင့်ကလော်လိုက်ရာ “အား ကိုဇော် မလုပ်နဲ့ကွာ၊အား ကျွတ် ကျွတ်” မျက်လုံးကိုစုံမှိတ်ပြီးအော်လိုက် သည်။ကြက်သီးထ ပြီးခါးပါကော့ သွားရတယ်။ပထမဆုံးပိပိယက်ခံရတဲ့ဝေဒနာကို ခံစားလိုက်ရပြန်သည်။အရက်မူးပြီးလုပ်ချင်ရာလုပ် လုပ်နေသောကို ဇော်မိုးကိုစိတ်မဆိုးမိပဲအားနာလှ သည်။ဘုန်းနိမ့်မှာလဲစိုးရိမ်သွားပြီး အတင်းပင်ကိုဇော်မိုးလက်ကိုဆွဲယူ လိုက်ရာကိုဇော်မိုးက အလိုက်သင့်ပါပြီးဖြူ့ရဲ့အပေါ်တက်လာကာဖြူ ပေါင်နှစ်ဘက်ကိုကားပြီးဒူးထောက် လိုက်သည်။ထိုနောက့်ဖြူ့ပိပိအဝကိုတေ့ပြီး အသာဖိထည့်တော့ “ဗျစ် ဗျစ်ဗြိ” “အာ့! ကိုဇော် နာတယ်” အလိုးခံရပြီဆိုတဲ့အသိကရင်ထဲ လှိုက်ကနဲဝင်လာပြီးအပျိုရည်ပျက် ပြီဆိုပြီးစိတ်ထဲခံစားရပြီးဗိုက်ကြီး မှာလဲစိုးရိမ်သွားရသည်။သို့သော်ကိုဇော်ကဖြူ့ရဲ့နှုတ်ခမ်းကိုစုပ်နမ်းပြန်တယ်။စိတ်ထဲဘယ်လိုဖြစ် ရသည်ကိုနားမလည်နိုင်ပေ။ စိုးရိမ်စိတ်တို့လျော့ပါးလာပြီးကာမ စိတ်တို့ပြန်သက်ရောက်လာကာ ပြန်ပြီးစုပ်နမ်းမိတော့တယ်။ နာကျင်ခြင်းဝေဒနာကပိပိထဲမသက်ရောက်တော့ပဲစိတ်လှုပ်ရှားမှု့နဲ့အတူပိပိအ တွင်းသားကစုပ်ယူသလိုလှုပ်ရှား လာတော့ဖြူလဲ အံ့ဩမိတယ်။ ကိုဇော်မိုးကတော့စုပ်နမ်းပြီးနောက် မှာဆတ်ကနဲ့လှုပ်ရှားပြီးဖိသွင်း လိုက်တယ် “ဗျစ် ဗျစ် ဖောက် ဗျိ” “အာ့! အိုး အင်းဟင်းး ဟင်း” တိုးဝင်လာတဲ့လီးကြောင့်အပျိုမှေး ဖောက်သွားတာကိုသိလိုက်ပြီးဖြူ မှာစပ်ဖျင်းဖျင်းဝေဒနာကိုခံစား လိုက်ရသလို ထူးဆန်းတဲ့အရသာ တမျိုးကိုပါပူးတွဲသိလိုက်ရတယ်။ ဆက်ပြီးခိုးမှာကိုလဲကြောက်နေတယ်။ကိုဇော်ကတော့ဆက်ပြီးမလှုပ် ရှားပဲလီးကိုအဆုံးထိသွင်းထားပြီး ဖြူ့နှုတ်ခမ်းကိုစုပ်နမ်းနေပြန်တယ် တင်းကျပ်ကျပ်တစ်ဆို့ဆို့အရသာ နှင့်အတူပိပိအတွင်းသား လှုပ်ရှားလာပြီးအရည်တွေပိုထွက်သလိုခံစား ရလာတယ်။တကယ်တမ်းတော့ဖြူလဲခံနိုင်ပါပြီသို့သော်ကိုဇော်ကိုဆက် မလှုပ်ရှားပဲ ဖြူ့ရဲ့နို့တွေကိုပါပွတ် သပ်ပေးတဲ့အခါအလိုလိုညည်း သံပေးမိတယ်။ညည်းသံထွက်မှ ကိုဇော်ကလီးကိုတဖြေးဖြေးနှင့်နှုတ် ယူပြီး ဖြေးဖြေးချင်းအသွင်းအထုတ်လုပ်တော့တယ်။အစေ့ကိုလဲထိသလိုအတွင်းနှုတ်ခမ်းသားများကိုပွတ် ဆွဲသွားတဲ့ကိုဇော်မိုးလီး ကြောင့်ပိပိကအရသာတမျိုးကိုပါခံစားလိုက်ရ သည်။

ဆီးခုံချင်းတဖတ်ဖတ်ရိုက်မိနေသလို လီးကတဇွိ ဇွိ တဗျိဗျိ ဝင်နေတော့ မျက်လုံးကိုစုံမှိတ်ပြီး ညည်းမိတော့တယ်။ နည်းနည်းမြန်လေအရသာ တွေ့လေ ပိုညည်းမိတော့တယ်။ ဘယ်လိုသဘောကြောင့်ရယ် ဖြူမသိတော့ကိုဇော့်ခါးကိုသာအတင်း ဖက်ထားပြီး နေချင်တော့တယ်။ ခါးကိုလှမ်းဖက်တော့ လိုးတဲ့အရှိန် နှေးချိန်မှာတော့ဖြူအား မရတော့ပေ။ခါးကိုလွှတ်လိုက်ပြီး မြန်မြန်ဆောင့်စေဖို့သာခါးကိုလှမ်ူဆွဲပြန်တွန်းတဲ့အမှု့ကို မသိစိတ်ထဲကလုပ်ပေးနေမိပြီးကိုဇော်မြန်လာသည်နှင့်အမျှ ကြားဖူးနေသောကာမအမှု့ပြီးတယ်ဆိုတာကို သတိရလိုက်ပြီး အထွဋ်အထိပ်သို့ရောက်နေပြီဆိုတာသိလိုက် ရတော့တယ်။ “ဘွတ် ဖွတ် ဖွတ် ဖန်း ဖန်းးဖန်း” “အားရှီးးရှီးးအိုးးး”ပိပိအတွင်းလှုပ်ရှားမှု့များနှင့်အတူ ဖြူမှာအရည်တွေစီးဆင်းသွားသလိုခံစား လိုက်တယ်။ဆက်လက်မ ညည်းနိုင်တော့လောက်အောင်အားအင်ကုန်ခမ်းသလိုဖြစ်သွားပြီးငြိမ် သွားရတယ်။ကိုဇော်ကတော့မျက် လုဝးစုံမှိတ်ပြီး ဆက်လုပ်ရာဖြူလဲ သူပြီးအောင်လုပ်ပါစေဆိုပြီးလွှတ် ထားလိုက်တယ်။ဖြူပြီးပြီး ငါးမိနစ်ခန့်ကြာသောအခါမှာ တော့ကိုဇော့်ဆီက တနှာသံထွက်လာပြီးအတင်းလိုးတော့တယ်။မကြာပါဘူး၊ပိပိထဲပူနွေးနွေးသုတ် တွေဝင်လာပြီး ကိုဇော်က လီးကိုအဆုံးထိသွင်းပြီးနောက်ကော့ပြီးပန်းထည့်လိုက်ရာအဖုတ်ထဲသုတ်ရည်တို့ပြည့်လျှံသွားတော့ တယ် ထိုနောက်တော့ကိုဇော်ကဖြူ့ဘေးဝင်အိပ်ကာဖြူကိုနမ်းပြီးဖက်ကာအိပ် ပျော်သွားတော့တယ်။ဖြူလဲအရမ်းအိပ်ချင်လာပြီး နောက်မှာတော့ကို ဇော့်ကိုဖက်ထားပြီး အိပ်ပျော်သွားတော့တယ်။“ မနက်အိပ်ရာကိုဖြူနိုးလာတဲ့အခါကိုဇော်ကဖြူ့ကိုဖက်ပြီးအိပ်နေ တယ်။ဖြူမှာ မနေ့ညကဖြစ်စဉ်ကိုတွေးမိပြီးရှက်သွားသလို နောင်တလဲရမိသည်။ ကိုဇော်မိုးကဖြူ့အပေါ်မှာချစ်ခြင်းမချစ်ခြင်းကိုမဆန်းစစ်ပဲမနေ့ညကကိုဇော်မိုးအလိုကိုလိုက်မိပြီးဖြူ ကိုယ်တိုင်လဲသာယာမိသလိုဖြစ်ခဲ့ရသည်။ဖြူသည်ဖြစ်ပြီးမှငိုကြွေးပူဆွေး တတ်သောသူမဟုတ်သဖြင့်ရုပ်ရှင်ထဲကတရှုံ့ရှုံ့ငိုကြွေး မည့်သူလဲမ ဟုတ်ပေ။ဖြစ်စဉ်မှာလဲကိုဇော်မိုးကအနိုင်အထက်ပြုကျင့်ခြင်းမှမဟုတ်ပေ၊မိမိကိုယ်တိုင်အလိုတူအလိုပါ ဖြစ်မိသည် မဟုတ်လား၊ထို့ကြောင့် ပင်လျှင်ကိုဇော်မိုးထံ၌မိမိ၏အပျို စင်ဘဝကိုစွန့်လွတ်ခဲ့သနိုးလာမှ ကိုဇော်မိုးသဘောထားကိုမေး မြန်း ရန်သာရှိသည်။ ဖြူမှာရှူးပေါက်ချင်လာလို့ကိုဇော်မိုးလက်ကိုဖယ် ရှားလိုက်တဲ့အခါကိုဇော်မိုးနိုးသွားပြီး အံ့ဩနေသောပုံနှင့် “ဟာ ..ဖြူ .” “ဘာ.ဘာဖြစ်လို့လဲကိုဇော်” “ဟာ ဒါဆို မနေ့ည ကကျနော်နှင့်ဖြူ ဟာ သွားပါပြီကွာ” “”ဟုတ်တယ်ကိုဇော်မိုးမနေ့ ညက ကိုဇော်မိုးတော်တော်မူးနေတယ်” “ဒုက္ခပါပဲဗျာ၊ ကျနော်ဖြူ့အပေါ် အမှားတွေကျူးလွန်ခဲ့ပြီပဲ” “ဟုတ်တယ်ကိုဇော်၊ဖြူ လဲ ဘယ်လိုမှရုန်းမရတော့” “ကျနော်နားလည်ပါတယ်ဗျာ၊ အရမ်းလဲတောင်းပန်ပါတယ်ဗျာ၊ဒီကိစ္စမျိုးကတောင်းပန်လို့ရတဲ့ကိစ္စ မဟုတ်ဘူးဆိုတာကျနော်လဲသိပါတယ်” “ဟုတ်တယ် ဖြူလဲဘယ်လိုပြောရမှန်းမသိတော့ဘူးကိုဇော်ရယ်၊ ဖြစ်ပြီးမှတော့ ဖြူ့ ဘဝနဲ့ ဖြူပဲနေပါစေတော့၊ ဖြူကစပ်ဆော့မိတာကိုး” “မဟုတ်ပါဘူးဗျာ၊ကျနော့်အမှားပါ၊ကျနော်တာဝန်ယူရမှာပါ” “မဖြစ်နိုင်ပါဘူးကိုဇော်ရယ်၊ ကိုဇော်မှာ ညီမလေးသဲရှိတယ်လေ” “အော်ဖြူရယ် သဲနှင့်ကျနော်က ခုထိဘာမှမကျူးလွန်ကြသေးဘူးလေ” “ညီမလေးအပေါ်ကိုဇော်မိုးသစ္စာ ပျက်သလိုဖြစ်မှာပေါ့” “ဒီလိုဖြစ်လာမှတော့ ဘယ်တတ်နိုင်မလဲလေ၊ အချစ်ဆိုတာပေါင်းရမှ မဟုတ်တာချစ်နေရရင်လည်း ကျေနပ်ရမှာပဲလေ” “ညီမလေးဘက်ကို လုံးဝမတွေးတော့ဘူးလား ကိုဇော်” “မတွေးလို့မဟုတ်ဘူးဖြူ၊သဲကို ကျ နော်အရမ်းချစ်ပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ဖြူ့အပေါ် ကျနော်ကျူးလွန်ခဲ့တာက ဖြူ့ရဲ့ ဂုဏ်သိက္ခာကို ညစ်နွမ်းစေခဲ့တယ်လေ၊ဒီကိစ္စကိုကုစားဖို့ကကျ နော်ဖြူ့ကိုလက်ထပ်ရရုံပဲရှိတော့တယ်” “အော် ကိုဇော်ရယ်မ ချစ်ပဲဒီအတွက်နဲ့ များလက်ထပ်မှာတဲ့လားကိုဇော် ရယ်ဟုတွေးလိုက်မိသည်။ဖြူက တော့ အင်းလေ … ဖြူကယောက်ျားတွေအနေ နဲ့ သူတို့ လိုချင်တာရပြီးထွက်သွားကာ တာဝန်မယူချင်လောက်ဘူးထင်ခဲ့တာ၊ ဒါပေမယ့်အမြင်နဲ့လက်တွေ့ဘဝ ကတော့ပြောင်းပြန်၊ ကိုဇော်မိုးစိတ်ကယောက်ျားစိတ်တကယ်ပီသပါပေတယ်လေ။ဖြူလဲစဉ်းစားရပြီ၊တ ကယ်တမ်းကိုဇော်ချစ်တာက ညီမလေး၊ညီမ လေးသဲကလဲအရမ်းချစ်စရာကောင်းတယ်လှလဲလှတယ်။ညီမလေးကိုပဲကိုဇော်ချစ်မှာပါ။ဖြူ့ကိုလက်ထပ်မယ်ဆိုပေမယ့် ကိုဇော်မိုးကရဲ့နှလုံးသားထဲမှာတော့ဖြူအတွက်နေရာမရှိဘူးဆိုတာဖြူ သိတယ်။တကယ်တမ်းဆို ရင်တော့ ကိုဇော်မိုးလိုလူမျိုးကိုလက်ထပ်ရ ရင်ဘဝအတွက်မပူမပင်ရပေမယ့် ကိုယ့်အပေါ်မှာမချစ်တဲ့လူမျိုးကို လက်ထပ်ယူရမ ယ်ဆိူရင်ကိုယ်ချစ် ရတဲ့သူကရောစိတ်ချမ်းသာနိုင်ပါ့မ လား။သူစိတ်မချမ်းသာဘူးဆိုရင် မိမိကရောစိတ်ချမ်းသာပါ့မလား မိမိ လည်းစိတ်ချမ်းသာနိုင်မည်မထင်ပေ။ကိုဇော်မိုးပြောသလို အချစ်ဆိုသည်မှာရယူနိုင်ခြင်းမှအ ချစ်မဟုတ်။သူပျော်ရွှင်ချမ်းမြေ့ သည်ကိုတွေ့မြင်ပြီးအဝေးက ချစ်နေရခြင်းသည်လည်းအချစ်ပါပဲလေ။ခုလိုမှားပြီးမှတော့လဲအပြစ်လို့မမြင်ချင်တော့ပေ။အပြစ်လို့ မြင်နေရရင် လည်းမိမိလည်းစိတ်ချမ်းသာမည် မဟုတ်ပေ။အမှားကိုလက်ခံနိုင်ခြင်း ကပင်စိတ်သက်သာရာရစေဦးမည်။

ထို့ကြောင့်ပင်လျှင် “ကိုဇော်” “ဗျာ..ဖြူ” “စိတ်ညစ်နေပြီလား” “ကျနော်ရှေ့ရေးအတွက်စဉ်းစား နေတာပါ” “ဖြူနဲ့ပတ်သက်ပြီးကို ဇော်မိုးဘာမှ မလုပ်နဲ့ ပိုနေမြဲကျားနေမြဲသာနေ” “ဗျာ” “ကိုဇော်စဉ်းစားကြည့်လေ၊ဒီကိစ္စ မှာလူတွေသိရင်လည်းဖြူ့ပဲအပြစ် တင်ခံရ မှာပဲ။ပြီးတော့ကိုဇော်ကိုလက်ထပ်ဖို့တောင်းဆိုလည်းမဖြစ် နိုင်ဘူး၊ဘာလို့လဲဆိုတော့ကို့ဇော့် ချစ်သူသဲကလဲညီမလေးလေ၊ အဲဒီ တော့ဖြစ်တဲ့ကိစ္စတွေမေ့ပစ်လိုက် ကြမယ်၊ကိုဇော်ကိုစိတ်ချမ်းသာစေ ချင်သလိုညီမလေးကိုလဲစိတ်မဆင်း ရဲစေချင်ဘူးလေ၊ ပြီးတော့လဲဖြူ့ကို ကူညီရင်းဖြစ်ရတာပဲ၊ဘာမှစိတ်မ ညစ်ခံမနေနဲ့၊တစ်ခုတော့ရှိတယ်၊ ဖြူ့အတွက်ဆေးတော့ဝယ်ပေးပါ နှော်၊ တစ်ခုခုဖြစ်ရင်ကာကွယ်နိုင် အောင်လို့” “ဒါကတော့ကျနော်တာဝန်ယူရမှာပါဖြူ” “မဟုတ်ပါဘူးကိုဇော်ရယ် ဖြူတကယ်မဝယ်ရဲလို့ ပါ” “ဖြူ ကျနော့်ကိုစိတ်မဆိုးဘူးလား” “ကိုဇော်ကိုစိတ်ဆိုးလို့ ဖြူကအပျို ပြန်ဖြစ်မှာလားကိုဇော်ရယ်” “ကျနော်တကယ်စိတ်မ ကောင်းဖြစ်ရပါတယ်၊ကျနော့်အမှားကြောင့်ဖြူ”“ကိုဇော်လူတိုင်းအမှားနဲ့မကင်းဘူး သိလား၊ဒါကြီးကိုပဲထပ်ကာတလဲလဲပြောနေရင်ဖြူရှက်လို့ပဲသေတော့ မှာ၊ဘာမှမဖြစ်ပါဘူးဆို” “ဘာမှမဖြစ်တာသေချာတယ် နှော်ဖြူ” “ဘာမှမဖြစိပါဘူးဆို ဖြစ်ချိန်တန်လို့ဖြစ်တယ် သဘောထားတယ်သိလား၊ဒီ လောက်ဆို ကိုယ်တော်လေးစိတ်ချမ်းသာပြီ လား” “ဖြူအတွက်စိတ်မချမ်းသာတာပါ” “ပြောပြန်ပြီနှော်ကဲပါကိုဇော်ရယ် ဖြူ တောင်ဘာမှမဖြစ်တော့တာ ကိုဇော်ကဘာဖြစ်နေတာလဲ” “ဟုတ် ဟုတ်ကဲ့ပါ ဖြူ” “မနေ့ကကိုဇော်တော်တော်ဆိုးတာကြည့်တော့ လူကြီးလိုနေပြီး”“ဟာ ဖြူကလဲတော်တော်မူးနေတာ ဗျ၊ပြီးတော့ဘယ်လိုပြောရမလဲ အိမ်မက်လိုဖြစ်တာဗျာ၊ပြောရရင် ဟိုလေ အရမ်းလဲစိတ်ပါပြီး” “အာကိုဇော်နှော်” “တကယ်ပြောတာဖြူ “ “အာတော်ပြီကွာနားရှက်လာပြီ ရေချိုးခန်းထဲသွားတော့မယ်” ဖြူကဂါဝန်ကိုဆွဲချပြီးစောင် အောက်ကနေထွက်မယ်ကြံတော့ကိုဇော်ကလက်ကိုလှမ်းဆွဲပြီး “စောသေးတယ်ဖြူ ခနနေဦး” ဆိုကာဖက်ထားတယ်။“မရတော့ဘူးကွာ၊သွားမှရမှာ” ကိုဇေကဖက်ထားတော့ဖြူကို လာထိနေသောကိုဇော်ရဲ့လီးကြီးကြောင့်ဖြူမှာကြက်သီးနွေးဖုတွေ ထသွားရပြန်တယ်။မနေ့ညကဒီလီးကြီးကြောင့်ပဲမခံစား “ဟာကွာ ကိုဇော် တော်ပြီ ထတော့မယ်” “မလွတ်ချင်သေးဘူးဖြူ” “မ ရတော့ဘူးဆို၊ ဒီမှာအရေးကြီးနေပြီ” “ဟာ ပြန်လာရမယ်နှော်” “အင်းပါကိုဇော်ရယ်” ဖြူမှာမျက်နှာလဲပူတယ်။ကိုဇော်မိုးဖက်ပြီး တော့နေချင်နေပေမယ့် ရှက်တာကလဲရှက်တယ်။ သိတယ်မလားအပျိုကြီးလေ။ နည်းနည်းတော့ ရုန်းပြီးမူရသေးမှာပေါ့၊ ဖြူမှာ ရေချိုးခန်းထဲဝင်ပြီး  ရှူးပေါက်ကာ ပိပိရော ဖင်ကိုပါရေဆေးပြီး အိပ်ခန်းထဲပြန်ဝင်လာကာ “ကိုဇော်ထတော့ကွာ “ “ခနလေးပါဖြူရာ” ဖြူကိုအတင်းဆွဲခေါ်ပြီးအိပ်ရာပေါ်ဆွဲခေါ်လိုက်တယ်။ဖြူလဲကိုဇော်ထံမှာအဝတ်အစားမရှိတာသိတဲ့အ တွက်ကိုဇော်ကိုကျောခိုင်း ပြီးစောင်အောက်ကိုတိုးဝင်ကာဝင်အိပ်လိုက်တယ်။ကိုဇော်ကဖြူ့ကိုနောက်ကနေသိုင်းဖက်ထားလိုက်တယ်။ထုံးစံအတိုင်းအိပ်ရာက နိုးစမှာဖြစ်တတ်တဲ့လီးကမာပြီးတောင်နေတာမို့ဖြူဖင်ကြားကိုထောက်မိတော့ ဖြူလဲတွန့်ခါသွားရပြန်သည်။မနေ့ညကထိ တွေ့ဖူးတဲ့အထိအတွေ့ ကြောင့်ကြောက်မနေတော့ဘဲရင်တဒိတ်ဒိတ်ခုန်လာရသည်။“အယ် သူထပ်လုပ်အုံးမယ်ထင်တယ်”လို့ တွေးမိခါမှပိုဆိုးသွားပြီးပိပိထဲစိုလာရပြန်တယ်။နောက်ကနေဖက်ထား တဲ့ကိုဇော်လက် ကရင်သားတွေလာပွတ်တော့ရင်သားတွေတောင့်တင်း လာရပြန်တယ်။ပေါင်ကြားထဲကို ဇော်ဟာကြီးကတိုးဝင်လာတယ်။ “အာ ကိုဇော် “ တိုးတိတ်စွာအသံထွက်မိတယ်။ “ဖြူ” “ဟင်” “မနေ့ညကမူးနေလို့ဘာမှမသိဘူး အခုတော့သိအောင်လုပ်ချင်တာ” “ဟာ ကွာကိုဇော်” “ဖြစ်ပြီးမှလဲမထူးတော့တဲ့အတူတူ ကိုဇော့်ကိုထပ်ချစ်ခွင့်ပေးဦး” ကြည့်စမ်းလိပ်ကလေးပဲကိုဇော်က” “ခွင့်ပြုပေး နှော်” “အာ ကိုဇော်နှော် ဖြူကိုရှက်အောင် ပြောနေပြန်ပြီ” တကယ့်ကိုဇော်ပဲ၊သလောတူလို့ အိပ်ရာထဲရောက်နေပြီ ဒါကိုခွင့်ပြုချက်ကတောင်းနေသေးတယ်။ ကိုဇော်လေ ကျောခိုင်းနေတဲ့ဖြူ့ကို မျက်နှာချင်းဆိုင်ဖြစ်အောင်လှည့် လိုက်ပြီးဖြူနှုတ်ခမ်းပေါ်ကိုအနမ်း ခြွေပြန်တယ်။ဒီအခိုက်အတန့်လေး ဟာ ဖြူ့ဘဝရဲ့အသာယာဆုံး၊အချို မြိန်ဆုံးလို့တောင်ထင်ရတယ်။ နှုတ်ခမ်းချင်းစုပ်နမ်းနေသလို ဖြူရဲ့ဂါဝန်ကြီးကိုလဲ မတင်နေတယ်။ ဖြူတင်သားတွေကိုဖျစ်ညစ်ပြီး လက်ချောင်းတွေနဲ့ ပိပိအထဲကို ဖြေးဖြေးချင်းအသွင်းအထုတ် လုပ်လိုက်တယ်။ စိုနေတဲ့ပိပိအရည်တွေအပြင်ကို ထွက်လာပြီးစိမ့်ထွက်လာတယ်ရှင် ဖြူလဲကိုဇော့် ကျောပြင်ကြီးကိုဖက်တွယ်ထားမိတယ်။ရင်ထဲမှာလည်းတသိမ့်သိမ့်ခံစားနေရတယ်ရှင့်။ အဲဒီခံစားမှု့နဲ့အတူ ပိပိထဲကလဲ လှုပ်ရှားလာတယ်။ကိုဇော်ကနမ်းနေတာကနေရပ်လိုက်ပြီးကုတင်းခြေရင်း ဖက်သို့လျောချကာခြုံထားသော စောင်ကိုဖယ်ရှားလိုက်ပြီးဖြူ ရဲ့နို့ တွေကိုငုံစို့လိုက်တယ် ဒီတကြိမ်နို့စို့ပေးပုံကညကလိုမ ဟုတ်ပြန်ပါဘူး။နို့အုံတစ်ခုလုံး ငုံစုပ်လိုက်၊ ကလေးနို့စို့သလိုစို့လိုက်၊ နို့သီး ခေါင်းထိပ်ဖျားလေးတွေကိုလျှာနှင့် ယက်လိုက်နဲ့လုပ်ပေးနေတယ်။ အစကတည်းကစိတ်လာပြီး ထောင်ထနေတဲ့နို့သီးခေါင်းလေးဟာ ကျိမ်းသွားလိုက် ကောင်းလိုက်နဲ့ ရသနှစ်မျိုးကိုပေးနေတယ်“အင်း ဟင်းးဟင်း” ဖြူမှာအလိုအလျောက် ညည်းသံတွေ ထွက်လာတယ်။ပိပိထဲကလဲ ယားယံလာခဲ့တယ်။ပိုပြီးဖောင်းကြွလာသလား ထင်မိတယ်။နို့စို့ရင်းပင် ပိပိကိုပွတ်ပြန်တယ်။ မအော်ညည်းမိအောင် ထိန်းသော်လည်း ထိန်းသိမ်းရမပေ။ ညည်းသံတို့ စိပ်လာသည်။ နို့စို့ပေးပြီးကိုဇော်က အောက်သို့ထပ်မံလျောချပြီး ဆီးခုံနေရာကိုနမ်းလိုက်သည်။ ထိုသို့ပြုလုပ်တဲ့အခါ ကိုဇော်တစ် ယောက်လုပ်တော့မည့်အရာကိုတွေးမိပြီးတကိုယ်လုံး ကြက်သီးနွေးထလာပြန်သည်။ တားချိန်မရလိုက်ပေကိုဇော်ကပိပိကို မျက်နှာအပ်နေပြီးပိပိအကွဲကြောင်းထဲကိုပူနွေးနွေးလျှာကပွတ်ဆွဲသွားချေသည်။ “အားးး ရှီး ကိုဇော်မလုပ်နဲ့ အိုး” လူတကိုယ်လုံး တုန်တက်သွားသလို ခံစားလိုက်ရသည်။ အကွဲကြောင်းထဲ လျှာကတိုးဝင်လာပြီးကလော်သွား ပြန်သည်။ “အာ့ အာ့ ကိုဇော်ဖြူငရဲ ကြီးပါ့မယ်” အစေ့ကိုတပြွတ်ပြွတ်စုပ်လိုက်။ကလော်လိုက်ပိပိအခေါင်းထဲလျှာထိုးထည့်ပြီးမွှေလိုက်မို့ဖြူမှာခါးကအိပ်ရာ ပေါ်မထိ ပဲလေထဲမြောက်နေသည်။ ပိပိထဲမှအရည်တို့လဲတစိမ့်စိမ့်ထွက် ကျလာပြီးအိပ်ရာခင်းစကိုသာလက်နှစ်ဖက်နှင့်တင်းတင်းဆုပ်ကိုင် ညည်း မိတော့သည်။တောင့်ထားရသဖြင့် ဗိုက်ကြောတွေလဲတင်းလာသည်။

“အားးကိုဇော်ဖြူမခံနိုင်တော့ဘူး” “ဖြူ” “ဟင်” “ကိုဇော့်ကိုလဲစုပ်ပေးပါလား” “အင်း စုပ်ပေးမယ်” ဖြူအလိုလိုနေရင်းသဒ္ဒါတရား တို့ပိုလာသည်။ကိုဇော်ရဲ့လီးကိုပါစုပ်ပေးချင်လာသည်။ဖြူအိပ်ရာကလူးလဲထလိုက်ပြီးထိုင်လိုက်သည်။ ကိုဇော်ကအိပ်ရာပေါ်ပြန်လှဲလိုက်ရာ မနေ့ညကမမြင်ဖူးလိုက်တဲ့လီး ကထောင်နေပြီ။တော်တော်လေးကြီးတယ် လို့တွေးလိုက်ပြီးအာ့မို့မနေ့ညကတော် တော်နာခဲ့တာလို့တွေးလိုက်တယ်။လီးအရင်းကနေ လက်နဲ့ကိုင်ကြည့်တော့အပြင်ဘက်မှာ သုံးလက်မကျော် ကျန်သေးတယ်။ပါးစုပ် ငုံစုပ်လိုက်တယ်၊။ချွဲပျစ်ပျစ်လေးနဲ့ငံပြပြ အရသာတွေ့လိုက်ရတယ်။အနံ့သိပ် မဆိုးတော့လဲငုံစုပ်လိုက်တယ်။လီး စုပ်တာကိုကြား ဖူးထားပြီးထိပ် ဝလေးကိုလျှာဖျားလေးနှင့် မွှေလိုက်တဲ့အခါ အိုးကောင်းလိုက်တာ ဖြူရယ်” ကိုဇော်ကကောင်း တယ်ပြောတာ ကြောင့်ဝမ်းသာသွားကာ အားရပါးရစုပ်လိုက်တယ်။စုပ်ရင်း ကြိုက်သလိုဖြစ်လာတယ်။စုပ်နေရင်းကိုဇော်လီးက အရမ်းကိုထွားလာ ပြီးပိုရှည်သလိုဖြစ်လာတယ်။အရည်ကြည်တွေလဲစိုလာပြီးထိပ်ဖူးကြီး ကလဲနီရဲလို့လာတယ်။ဂွေးဥလေးကို ကြည့်လိုက်တဲ့အခါမှာတော့ပျော့တွဲမနေပဲမာကျစ်လို့လာနေပြန်တယ်စိတ်ထဲမှာကိုင်ကြည့်ချင်လာလို့အသာအယာလေးကိုင်လိုက်တော့လီး ကဆတ်ကနဲတောင်သွားပြန်တယ် ။ဖြူပါးစပ်ထဲမှာကိုဇော် မိုးဆီက ထွက်တဲ့အရည်ကြည်နှင့်တံတွေးတွေစိုရွှဲလို့လာတော့ဖြူကလီးထိပ်ဝကိုပြန်ထွေးပြီးငုံကာအသွင်းအ ထုတ်လုပ်ပေးလိုက် ရာ “အားးရှီးးရှီး ကောင်းလိုက်တာ ဖြူရာတော်ပါတော့ ကိုဇော်ပြီးသွားလိမ့်မယ်” ကိုဇော်တားတော့ဆက်စုပ်ချင်ပေမယ့် ဖြူဆက်မစုပ်တော့ဘူး၊ တော် ကြာလီးကြိုက်တဲ့မမလို့ စနေအုံးမှာ ဖြူရပ်လိုက်ပြီး ပက်လက်ကလေး အိပ်လိုက်တယ်။တခြားပုံစံတွေကို ဖြူသိပါတယ်။ဒါပေမယ့်ကိုဇော် ပြောမှဖြူနေရဲမှာလေ၊ကိုဇော်က ကုတင်ပေါ်ကဆင်းပြီး ဖြူကိုယ်လုံး ကိုကုတင်မှာကန့်လန့်လုပ် ပြီးဖြူ့ တင်ပါးကိုကုတင်ပေါင်အနီးထိရွှေ့လိုက်တယ်။ပြီးမှဖြူတင်ပါးအောက်ကိုခေါင်းအုံးတစ်လုံးယူပြီးခုလိုက်တော့ဖြူဖင်က အပေါ်ကိုမြောက်တက်သွားချိန်ကိုဇော်ကဖြူပေါင်ကိုမတင်လိုက်တယ်။ဖြူကအလိုက်တသိကြွပေးလိုက်တယ်။ပေါင်ကိုမတင်ပြီး တဲ့အခါ “ဖြူခြေချင်းဝတ်ကိုလှမ်းဆွဲပေး” ဖြူလဲမိမိခြေချင်းဝတ်နှစ်ဘက်ကို လှမ်းဆွဲလိုက်တယ်။ထိုအခါကိုဇော်ကဖြူရွဲပေါင် ကြားထဲဝင်ပြီးတောင် နေတဲ့လီးကြီးနှင့်ဖြူပိပိအဝကိုတေ့ ပြီး ဖိသွင်းလိုက်တယ်“ဗျစ် ဗျစ် “ “အာ့ ဖြေးဖြေးကို” စောက်ရည်နှင့်ချောနေတဲ့ ပိပိထဲကို လီးကအိကနဲဝင်သွားတယ်။ ထိုနောက်တော့ကိုဇော်ကဖြူ့နှုတ်ခမ်းကိုနမ်းစုပ်ပြီး တဖတ်ဖတ် မည်အောင်လိုးတော့တယ် မနေ့ညကထက် အပုံကြီးသာပါတယ် လိုးဆောင့်တဲ့အချိန်ခနလေးအတွင်းမှာပဲ ဖြူစိတ်တွေမတရားထန်လာပြီး ပြီးချင်သလိုဖြစ်လာတယ်။လီး ဒစ်ကားကားကြီးကမှိုပွင့်ကြီးလိုဖြစ်ပြီးပိပိအတွင်းသားတွေကိုပွတ်ကာဆွဲသွားတယ်။အဝင်အထွက်တိုင်း အရမ်းကိုဖီလ်းဖြစ် ပြီးညည်းမိတော့ တယ်။ ဆီးခုံချင်းရိုက်သံနှင့်ဖြူရဲ့အော် ညည်းသံတွေထွက်လာ တယ်။ “ဖြူကောင်းရဲ့လား” “အာ ကိုဇော် ခြေချင်းဝတ်နှစ်ဘက်ကိုကိုင်ပြီး မျက်လုံးစုံမှိတ် ကာဖြူမှာကာမအရ သာကိုခံစားနေလိုက်တယ်။တဖြေးဖြေးပြီးတော့မယ်ဆိုတာကို ဖြူသိလာတယ်။ဖြူမပြီးချင်သေးဘူး ကိုဇော်နဲ့အတူပဲပြီးချင်တာကြောင့် စိတ်ကိုထိန်းနေရတော့တယ် ဖြူရဲ့ပုံကပြီးတော့မယ်ဆိုတာကို ကျနော်သိနေတာကြောင့်ကျနော်လည်း ပုံစံပြောင်းပြီးလိုးချင်လာ တယ်။ “ဖြူပုံစံ ပြောင်းရအောင်နှော်” “အင်းပြောင်းလေကို” “ကုန်းပေးနှော်”ဖြူအိပ်ရာကထပြီးကုန်းပေးလိုက်တယ်။ ဖြူကုန်းပေးတာကြောင့် ပုံစံကျအောင်ပြုပြင်ပြီး ဖြူအဖုတ်ဝကိုတေ့ပြီး လီးကိုသွင်းလိုက်တယ် “ဗျစ် ဗျစ် ဗျိ” လီးကိုတဆုံးအထိသွင်းပြီး ဖြူရဲ့ ခါးကိုလှမ်းဆွဲပြီး တဖန်းဖန်းမည်အောင် လိုးလိုက်တယ်။ဖြူရဲ့တင်သားကြီးနှင့် ဖြူခါးကအရမ်းကိုလှနေတယ်။ စိတ်လဲအရမ်းကြွလာပြီး မြန်မြန်လေးလိုးလိုက်တော့တယ် ပုံစံပြောင်းပြီး လျော့သွားတဲ့ကာမစိတ်က ဖြူကို တဖန်ပြန်တက်လာစေတယ်။ဒီအကြိမ်ကတော့ ဝင်ချက်တိုင်းထိစေတယ်။ သားအိမ်နားအထိကိုရောက်နေတာကြောင့်ပိုပြီး ဖီလ်းပိုတက်လာတယ်။ ကိုဇော်ဖြူ ပြီးတော့မယ်” ကျနော်လဲအပျိုစစ်စစ်လိုးရတာကြောင့် ကြပ်ထုပ်နေတာမို့ ပြီးချင်သလိုဖြစ်နေတာကြောင့် “ကိုဇော်လည်းပြီးတော့မယ်ဖြူ”“ ပြီးပြီ” ဖြူ ပြီးသွားပြီဆိုတော့ ကျနော်လည်းစိတ်ကိုမထိန်းတော့ပဲ လွှတ်ချ လိုက်တော့တယ် ပူနွေးနွေးသုတ်တွေ ဖြူအဖုတ်ထဲ ဝင်လာတယ်။ ဖြူလဲမောပန်းသလိုဖြစ်ပြီး အားကုန်သွားသလို ခံစားလိုက်ရပြီး ကုတင်ပေါ်မှောက်ကျသွားတော့တယ်။ အရမ်းလဲ အိပ်ချင်နေတာကြောင့် မထသေးပဲမှိန်းရာ ကိုဇော်က ဖြူအနားလာအိပ်ပေးပြီး ဖက်ထားတယ်။မကြာမှီမှာပဲဖြူလဲ အိပ်ပျော်သွားရာ နိုးလာတဲ့အချိန်မှာတော့ကိုဇော်က ဖြူအနားမှာမရှိတော့ပေ။ ထွက်သွားပြီလားတွေးနေရာ “ဖြူနိုးပြီလား မျက်နှာသစ်လိုက် မနက်စာလုပ်ထားတယ်” မျက်နှာသစ်ပြီးသွားတိုက်ကာ အဝတ်အစားလဲပြီး ဖြူအပြင်ထွက်လာရာ စားပွဲပေါ်မှာစားစရာနှင့်ကော်ဖီရောက်နေပြီးဖြစ်တော့ ဖြူသဘောကျသွားပြီး ကိုဇော်ကိုအရမ်းချစ်သွားသလို ခံစားရတော့တယ်။

ပြီး